سازمان فنی و حرفه‌ای: بحران جدی بیکاری تا 11 سال دیگر/ 47 درصد مشاغل از بازار کار حذف می‌شود

رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای گفت: طبق گفته کارشناسان 47 درصد مشاغل در 11 سال آینده با ریزش روبه‌رو می‌شوند و به دنبال این مسئله بحران اشتغال و بیکاری در کشور ایجاد می‌شود.

به گزارش فارس، علی اوسط هاشمی عصر امروز در شورای مهارت چهارمحال و بختیاری با تأکید بر اینکه مهارت در جامعه باید منجر به ایجاد توانمندی شود، گفت: کسب مهارت در تمامی حوزه‌های مرتبط با زندگی یک ضرورت است، رویکردهای ما در کسب مهارت باید مورد بازنگری قرار گیرد.

47 درصد مشاغل در 11 سال آینده از بین می‌رود

رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای با بیان اینکه آموزش‌های ما باید منطبق با نیازهای آینده باشد، افزود: طبق گفته کارشناسان 47 درصد مشاغل در 11 سال آینده با ریزش روبرو و به دنبال این مسئله بحران ایجاد اشتغال و بیکاری در کشور ایجاد می‌شود.

وی با تأکید بر استفاده از ظرفیت آموزش و پرورش در کسب مهارت، عنوان داشت: در صدد هستیم با انعقاد تفاهم‌نامه با وزارت آموزش و پرورش اقدامی مؤثر انجام دهیم تا هیچ دانش‌آموزی بدون داشتن گواهی مهارت از مقطع متوسطه دوم فارغ‌التحصیل نشود؛ همچنین آمادگی داریم در دانشگاه‌های کشور مراکز مهارت‌آموزی را دایر کنیم.

رشد درآمد مردم با اجاره‌ روزانه خانه

«ماهانه ۷۰۰ هزار تومان از اجاره روزانه خانه ام در اطراف همدان به دست می آورم؛ این درآمد بخشی از هزینه های خانواده ام را تامین می کند.» سعید حدود چهار ماه است که برای اجاره دادن خانه اش به مسافرها در سایت دیوار آگهی داده است. او راننده است و دو کودک مدرسه ای دارد. می گوید: «در یکسال گذشته هزینه های زندگی دو سه برابر رشد کرده و فقط با رانندگی نمی‌توان از پس خرج و مخارج برآمد. چند سال پیش خانه ای ۳۰ متری در اطراف همدان به من ارث رسید. روزانه آن را ۱۰۰ هزار تومان به مسافرها، فقط خانواده ها اجاره می دهم.»

در سال های گذشته گسترش فضای مجازی و توسعه سایت های خرید و فروش آنلاین باعث شده شهروندان برای انجام معاملات خود در حوزه مسکن، اینترنت را انتخاب کنند. اجاره بعضی از این خانه ها یک روزه است و مسافرها عمده مشتری آنها هستند. اجاره این خانه ها بخشی از هزینه های صاحبان ملک را تامین می کند به نحوی که اعتراف می‌کنند اگر این منبع درآمدی نباشد با مشکل روبرو می شوند.

ناهید سرپرست خانوار است و در رشت یک خانه ۲۵ متری دارد که به شکل روزانه به مسافرها اجاره می دهد. او با بیان اینکه بیشتر مشتری هایش مسافرانی هستند که از شهرهای دیگر برای تفریح به گیلان سفر می کنند، می گوید: «این خانه پدری من است اما برای زندگی ما کوچک است. حدود ۵ ماه است که در فضای مجازی آگهی داده ام. به طور متوسط روزانه ۵ تماس از مشتری ها دارم که آگهی اجاره خانه ام را در سایت دیوار دیده اند. اگر تعطیلات باشد، مشتری بیشتر است چون عمده آنها را مسافران تشکیل می دهند. من خانه ام را روزانه ۱۰۰ هزار تومان اجاره می دهم و تقریبا ۱۰ درصد هزینه هایم به این شکل تامین می شود.» ناهید سرپرست خانوار است و از طریق خیاطی هزینه های خود و فرزندانش را تامین می کند. او خانه اش را به مشتری هایی اجاره می دهد که شرایط مورد نظرش را داشته باشند. می گوید: «مشتری ها نباید سر و صدا داشته باشند و برای همسایه ها آزار و اذیت ایجاد کنند. من به خانواده ها خانه ام را اجاره می دهم و مدارک کامل هم می گیرم. بیشتر آنها از طریق فضای مجازی آگهی خانه ام را دیده اند.»

داده‌های مرکز آمار نشان می دهد سالانه ۵۵ درصد خانواده های ایرانی به شهرهای توریستی و مناطق دیدنی کشور سفر می کنند. این یعنی متوسط ۲۵۰ میلیون سفر داخلی در سال انجام می شود که پتانسیل بالایی برای اشتغالزایی و افزایش درآمد صاحبان خانه های کوچک ایجاد می کند. از سوی دیگر صنعت هتلداری در ایران آنچنان قدرتمند نیست و بنا به آمارهای رسمی، حدود ۱۰۳۸ هتل در ایران وجود دارد که فقط ۳ درصدشان چهار و پنج ستاره هستند به نحوی که از نظر شاخص تعداد اتاق هتل بر حسب هر صد نفر، ایران رتبه ۱۱۳ ام در بین ۱۴۱ کشور دنیا را در اختیار دارد. در این شرایط، اجاره روزانه خانه ها توسط مسافران، خصوصا در روزهای تعطیل و مناسبت ها مورد استقبال قرار گرفته است. اقدامی که به یک منبع درآمدی برای مالک ها تبدیل شده و چرخ زندگی شان را تا حدودی از این طریق گردانده است.

توسعه فضای مجازی باعث شده مسافرها با سرعت و سهولت بیشتری به این خانه ها دسترسی پیدا کنند. حمید در تعطیلات آخر هفته همراه خانواده اش به مشهد سفر کرده بود. او یک خانه روستایی را برای یک روز به قیمت ۵۰ هزار تومان اجاره کرد. می‌گوید: «آگهی خانه را در سایت دیوار دیدم و با مالک تماس گرفتم. شرایط خانه و محیط را بررسی کردم و وقتی دیدم همه چیز مناسب است، اجاره اش کردم. من و خانواده ام فقط یک روز قصد ماندن در مشهد را داشتیم و می خواستیم از فضای روستایی لذت ببریم به همین خاطر این خانه را اجاره کردیم.» مالک این خانه مردی ۵۰ ساله است که مشتری هایش از مسافران گرفته تا خانواده هایی که برای شب نشینی نیاز به یک فضای روستایی دارند، شامل می شود. او بازنشسته است و می گوید: «حدود ۲ ماه است در سایت دیوار آگهی داده ام. در این مدت کوتاه، بیشتر درآمد حاصل از اجاره را خرج خود خانه کرده ام تا شرایط بهتری پیدا کند. این خانه چون در مسیر مشهد است، مشتری زیادی دارد که بخشی از آنها از طریق فضای مجازی پیدا می شوند.»

عمده مسافرانی که به مشهد سفر می کنند را زائران حرم حضرت امام رضا (ع) تشکیل می دهند. آمارها نشان می دهد سالانه بیش از ۲۵ میلیون زائر به مشهد سفر می کنند. این جمعیت بالا برای اقامت نیاز به محیط های مناسب دارند که بخشی از آنها همان خانه هایی است که به شکل یک یا چند روزه اجاره داده می شود. رحیم صاحب یکی از این خانه هاست که چند ماهی است در سایت دیوار آگهی داده است. می گوید: «این خانه ۳۰ متری را روزانه ۸۰ هزار تومان اجاره می دهم و حدود ۱۰-۱۵ مشتری در ماه دارم. آنها از همه شهرهای ایران  هستند و برای زیارت آمده اند. آن‌ها با کمک فضای مجازی و دیدن آگهی در سایت دیوار با من تماس می‌گیرند.»

یک استاد دانشگاه: دانشجویان ترجیح می‌دهند با شرکت در آزمون دکتری، بیکاری را به تأخیر بیندازند

استاد دانشگاه: دانشجویان ترجیح می‌دهند با شرکت در آزمون دکتری، بیکاری را به تأخیر بیندازند

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به اینکه یکی از دلایل تمایل دانشجویان برای شرکت در آزمون دکتری، فراهم نبودن بازار کار است، گفت: اگر وضعیت بازار کار مناسب بود، دانشجویان با مدرک لیسانس و فوق لیسانس جذب بازار کار می‌شدند ولی با این شرایط ترجیح می‌دهند بیکاری را مقداری به تأخیر بیندازند. آنها تصور می‌کنند با مدرک دکتری راحت تر می‌توانند شغل پیدا کنند در حالی که شاغل شدن با مدرک دکتری بسیار سخت‌تر است.

دکتر مختار جلالی عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه تعداد بسیاری بیکار با مدرک دکتری در کشور وجود دارد، گفت: دلیل اصلی این معضل توجه کشور ما به کمیت است در حالی که به کیفیت توجه چندانی نمی‌شود.

دکتر جلالی در ادامه تصریح کرد: تعداد دانشگاه‌های ما تا سال ۸۲ حدود ۷۰۰ دانشگاه بود ولی در پایان سال ۹۲ تعداد دانشگاه‌ها به ۱۸۰۰ مرکز رسید، درواقع تعداد دانشگاه‌ها بیش از دوبرابر افزایش پیدا کرد. مجوز پذیرش دانشجوی دکتری به دانشگاه‌هایی دادند که حتی امکانات اولیه هم نداشتند از جمله بعضی دانشگاه‌های آزاد غیرانتفاعی و پیام نور.

وی افزود: نباید فارغ‌التحصیلان ما را به بی سوادی متهم کنند، واقعیت این است که فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های با کیفیت در هر نقطه‌ای از دنیا که درخواست کنند به راحتی شغل پیدا می‌کند، مشکلات بیکاری از زمانی به وجود آمد که دانشگاه‌های بی کیفیت تأسیس شدند و فقط مدرک تولید کردند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در ادامه اظهار کرد: این رشد سرطانی و بی رویه آموزش عالی به این دلیل است که هر فردی یا نماینده‌ای که درخواست کرد، مجوز تأسیس دانشگاه گرفت، اگرچه تعطیل کردن این دانشگاه‌ها هم باعث بیکاری کارکنان دانشگاه می‌شود ولی نباید اشتباه را با اشتباه جبران کرد، بهتر است که این دانشگاه‌ها را تعطیل کنند و این کارکنان را در جای دیگری مشغول کنند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه وجود این دانشگاه‌ها باعث می‌شود دانشجو چند سالی از عمرش را در این دانشگاه صرف کند در حالی که کیفیت لازم برای کارآفرینی را پیدا نمی‌کند، اظهار کرد: در سال‌های گذشته افراد مختلف با مدرک دیپلم نیز به راحتی در کارگاهی مشغول به کار می‌شدند، در حالی که اکنون با مدرک لیسانس به دنبال دفتر و بعد از دریافت مدرک دکتری به دنبال هیئت علمی شدن هستند طبیعتاً ظرفیت هیئت علمی دانشگاه‌ها محدود است. در نتیجه افرادی که می‌توانستند کار آفرین بشوند با گرفتن مدرک بی کیفیت از این مسیر خارج و خود به یک معضل اجتماعی تبدیل شدند.

دکتر جلالی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه برای اصلاح وضعیت موجود چه باید کرد، گفت: وزارت علوم باید یک نظارت و کنترل بر اساس آمایش سرزمین انجام دهد و نیاز جامعه را در نظر بگیرد که بر اساس نیازها نیرو تربیت کند.

وی افزود: گام بعدی این است که وزارتخانه‌های اقتصادی، به وظایف خود عمل کنند. وزارت‌کار، وزارت صنعت و وزارت کشاورزی ملزم به کارآفرینی هستند، علاوه بر این وزارتخانه‌ها باید از بخش خصوصی نیز حمایت کنند.

این استاد دانشگاه با اشاره اینکه کشورهای موفقی مثل چین و روسیه مسیر خود را تغییر دادند و به بخش دولتی اتکا نکردند، تاکید کرد: بخش خصوصی می‌تواند مشکل اشتغال جوانان ما را حل کند، باید بدانیم که بخش‌های دولتی به دلیل محدود بودن نمی‌توانند به تنهایی باعث شکوفایی اقتصادی شوند.

وی در ادامه تصریح کرد: اگر وزارتخانه‌ها قصد حمایت از بخش خصوصی را ندارند، حداقل به آن آسیبی نرسانند. اگر به جای آسیب رساندن به بخش خصوصی از آن حمایت می‌کردیم اکنون این همه مشکل اشتغال نداشتیم.

دکتر جلالی با بیان اینکه تبدیل کردن تهدیدها به فرصت هنر است، افزود: عطش علمی در ایران وجود دارد و افراد علاقه به تحصیل دارند، اما باید به این عطش جهت بدهیم تا در مسیر درست حرکت کند و افرادی که استعداد و توانایی دارند، در دانشگاه‌های با کیفیت تحصیل کنند تا سواد لازم را به دست آورند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: من به آینده کشورمان خوش‌بینم، کشور ما استعدادهای زیادی دارد، ما باید کمی به مردم و بخش خصوصی اعتماد کنیم تا مردم عرصه دار اقتصاد باشند و باعث اشتغال و کارآفرینی شوند.

تولید خمیر نانویی در ایران که در کمتر از یک دقیقه خونریزی را قطع می‌کند

خمیر نانویی که در کمتر از یک دقیقه خونریزی را قطع می‌کند

یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان به فرمولاسیون تولید خمیر بندآورنده خونریزی با استفاده از نانو هیدروکسی آپاتیت دست یافته است و به گفته این محققان نانو ساختار‌های مورد استفاده در این خمیر پیش از این برای تولید خمیردندان استفاده شده است.

به گزارش ایسنا، یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان خمیر بندآورنده خونریزی با استفاده از فناوری‌نانو تولید کرده است. این محصول به دلیل فعالیت‌های ضدمیکروبی می‌تواند با کارایی بالا مانع از خونریزی شده و در مدت زمان کمتر از یک دقیقه خونریزی را متوقف کند.

ملیحه باقری از محققان این طرح با بیان اینکه در ساختار این خمیر از نانوهیدروکسی‌آپاتیت و بیوگلس استفاده شده است، اظهار کرد: یکی از مزیت‌های این محصول استفاده از نانوهیدروکسی آپاتیت کربناته نانوساختار است. کربناته بودن آن شباهت زیادی به ساختار‌های استخوانی و دندانی بدن دارد و از این رو بسیار زیست‌سازگار است. همچنین نانوحفره‌های موجود در این محصول موجب افزایش سطح ویژه آن شده که این ویژگی دامنه کاربرد این ماده را افزایش می‌دهد.

وی با تاکید بر اینکه پودر نانوهیدروکسی آپاتیت کربناته تولید شده دارای کاربرد‌های مختلفی است، اظهار کرد: این محصول دارای مجوز از سازمان غذا و دارو است و در حال حاضر این فناوری توسط یکی از شرکت‌ها برای تولید خمیردندان، خریداری شده است.

باقری خاطرنشان کرد: پانسمان‌های نوین زخم، بندآورنده‌های خونریزی و محلول‌های ضدعفونی کننده بر پایه نانونقره از جمله محصولات دانش بنیان ما به شمار می‌رود و در حال حاضر ۸۰ محصول دانش‌بنیان در حوزه پزشکی تولید می‌کنیم که به ۱۵ کشور اروپایی صادر می‌شود.

احساس مسؤولیت مان را متناسب کنیم!

از پربیننده های "سواد زندگی"

احساس مسؤولیت مان را کم کنیم!

اگر احساس مسؤولیت های خود را به "قدرتی که داریم" محدود کنیم، اثر فوری آن را در کاهش استرس هایمان خواهیم دید. ما مسؤول خیلی چیزها نیستیم، واقعاً نیستیم.

سواد زندگی؛ توسعه توانمندی های فردی/ جعفر محمدی - چرا استرس داریم؟ هیچ کس پاسخ جامعی برای این پرسش ندارد؛ ریشه استرس را می توان از دلایل فیزیولوژیک گرفته تا عوامل محیطی، جست و جو کرد.

در این درس، می خواهیم به یکی از عوامل بسیار مهم استرس بپردازیم که پدید آورنده طیف وسیعی از استرس هاست : عدم تطابق بین "قدرت" و "احساس مسؤولیت". 

همه ما، کم یا زیاد، از احساس مسؤولیت برخورداریم:
- به عنوان پدر یا مادر در برابر آینده فرزندان مان
- به عنوان مدیر در قبال شرکت و همکاران مان
- به عنوان یک تاجر درباره آینده مالی کسب و کارمان
- به عنوان یک شهروند در خصوص فردای کشورمان
- به عنوان یک انسان درباره وضعیت انسان ها در جهان
- ...

این فهرست را می توانیم شخصی سازی کنیم و احساس مسؤولیت های خاص خودمان را لیست کنیم.
حالا مقابل هر کدام از احساس مسؤولیت های خود، میزان قدرتی را که برای محقق کردن خواسته مان داریم در نظر بگیریم.

مثلاً به عنوان والدین، در برابر آینده اخلاقی، تحصیلی و شغلی فرزندان مان احساس مسؤولیت داریم ولی آیا به اندازه مسؤولیتی که احساس می کنیم قدرت و اختیار هم داریم؟ مثلاً آیا این قدرت را داریم که تضمین کنیم فرزندان مان بهترین تحصیلات را خواهند داشت یا اخلاقی متعالی خواهند داشت و حتماً شغلی آبرومند و پردرآمد و موفق خواهند داشت؟ معلوم است که نه!

یا اگر صاحب کسب و کاری هستیم و خواهان آینده مالی موفقی برای مجموعه تجاری مان و احساس مسؤولیت هم می کنیم، آیا معنایش این است که حتماً قدرت و اختیار کافی هم برای تحقق خواسته هایمان داریم؟ و مطمئن هستیم که می توانیم نوسانات مالی ناگهانی یا تغییر قوانین و رقبا و تکنولوژی و ...  را صد در صد پیش بینی کنیم و بر همه چالش ها غلبه کنیم؟ باز هم معلوم است که نه!

استرس دقیقاً از جایی آغاز می شود که ما احساس مسؤولیت هایی داریم که در قبال آنها قدرت و اختیار کافی نداریم. 

راهکار چیست؟
باید بین احساس مسؤولیت و قدرتی که داریم توازن ایجاد کنیم. مثلاً درباره احساس مسؤولیت پدری یا مادری در قبال فرزندان مان، باید بدانیم که ما تنها وظیفه داریم در حد توان خودمان مراقب شان باشیم و تربیت شان کنیم؛ بعد از آن، دیگر در دایره اختیارات ما نیست و نیازی نیست به بیش از آن حتی فکر کنیم.

ما به عنوان مدیر یک کسب و کار، موظفیم بهترین روش های مدیریتی را در حال حاضر به کار ببریم و تا حد امکان، آینده پژوهی و تدبیر کنیم؛ ولی این که واقعاً در آینده چه اتفاقی می افتد و ورشکست می شویم یا توسعه می یابیم  در حوزه قدرت و اختیار ما نیست و نباید نگرانش باشیم.

ما به عنوان یک شهروند خوب تنها می توانیم اصول شهروندی و قوانین را رعایت کنیم و در حد خودمان برای بهتر شدن جامعه مان کاری کنیم؛ ولی هیچکدام از ما توانایی آن را نداریم که یک تنه به مبارزه با همه نارسایی های کشورمان برویم و معجزه کنیم.

ما به عنوان انسان، از این که در جهان امروز، جنگ و نابرابری و فقر وجود دارد ناخرسند هستیم؛ ولی اگر برای ایجاد صلح و عدالت در جهان احساس مسؤولیت می کنیم، آیا برای تحقق آن، واقعاً قدرت داریم؟

ما اغلب از تغییر دادن رفتار اعضای خانواده مان نیز عاجزیم چه رسد به تغییر جهان؟! پس چرا باید در قبال چیزی که بر آن تسلطی نداریم احساس مسؤولیت کنیم و دچار استرس شویم؟

همان طور که گفته شد بخش عمده ای از استرس های ما، ناشی از "احساس مسؤولیت های نامتوازن با قدرت" است. بنابراین اگر همین الان احساس مسؤولیت های خود را به "قدرتی که داریم" محدود کنیم، اثر فوری آن را در کاهش استرس هایمان خواهیم دید. ما مسؤول خیلی چیزها نیستیم، واقعاً نیستیم.

یادمان باشد تنها چیز و تنها کسی که روی آن اختیار داریم "خودمان" هستیم، تازه آن هم نه به طور مطلق. بنابراین سطح و عمق احساس مسؤولیت مان را کم کنیم و تنها روی چیزهایی تمرکز کنیم که بر آنها قدرت و اختیار داریم. 

کاهش احساس مسؤولیت در قبال دنیای پیرامون و در واقع، حذف احساس مسؤولیت های نامتوازن، بهترین کمک به خودمان و جهان پیرامون ما است؛ چون هر اندازه استرس کمتری داشته باشیم، انسان سالم تری هستیم و انسان سالم تر بودن، هم برای خودمان بهتر است، هم برای اطرافیان و جهان.

پس بیایید، احساس مسؤولیت مان را هرس کنیم، درست مانند بریدن شاخه های اضافی درختان که به رشد بهتر آنها می انجامد.