محققان چینی موفق به ساخت ورقهای فلزی ۱۰۰۰۰۰ برابر نازکتر از موی انسان شدهاند که میتوانند وسایل الکترونیکی را متحول کنند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان ورقههای فلزی آن چنان نازکی ساختهاند که تنها چند اتم ضخامت دارند.
بر اساس یک مطالعه جدید، محققان با استفاده از روش جدید خود، صفحات دو بعدی از بیسموت، گالیم، ایندیم، قلع و سرب ساختهاند که صد هزار بار نازکتر از موی انسان است.
به نقل از آیای، این ورقهای فلزی فوق نازک که توسط محققان آکادمی فیزیک چین ساخته شدهاند، رسانایی الکتریکی فوقالعاده بالایی نیز دارند.
دانشمندان نشان دادهاند که وقتی فلزات نازک میشوند تا ورقههایی با ضخامت یک یا چند اتم بسازند، به دلیل پدیدهای به نام محصور شدن کوانتومی، خواص آنها به شدت تغییر میکند.
این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، نشان میدهد که خواص حاصل به طور بالقوه مفید هستند، اما تثبیت چنین فلزات دو بعدی در ابعاد میکرومتری یا اندازههای بزرگتر دشوار است، زیرا اتمها تمایل دارند آرایشهای سه بعدی طبیعی خود را حفظ کنند و به آسانی در هوا اکسید شوند.
در این فرآیند جدید دانشمندان چینی برای فشردن فلزات تا ضخامت اتمی از یک پرس هیدرولیک استفاده میکند.
بر اساس این مطالعه، رویکرد فناورانه ساده آنها، بلورهای دوبعدی پایدار در هوا با ابعاد بیش از ۱۰۰ میکرومتر را تولید میکند که پیشرفت قابلتوجهی نسبت به آنچه میتوان با استفاده از تکنیکهای گرانتر و پیچیدهتر ساخت، است.
محققان نشان دادند که این روش را میتوان برای هر فلزی با نقطه ذوب پایین اعمال کرد.
یک بررسی کننده تاکید کرد که این تیم چینی اولین تیمی نیست که فلزات نازک اتمی تولید میکند. با این حال، نتایج آنها برجسته است، چرا که روش جدید آنها «فلزات در مقیاس بزرگ و واقعاً دو بعدی» را در مقایسه با تکنیکهای قبلی تولید میکند.
خاویر سانچز یاماگیشی(Javier Sanchez-Yamagishi)، فیزیکدانی که مواد دو بعدی را در دانشگاه کالیفرنیا مطالعه میکند، میگوید: این فقط یک نقطه شروع است.
وی همچنین تاکید کرد که پایداری و اندازه بزرگ این مواد، امکانات زیادی را برای ادغام آنها با مواد دیگر و ساخت وسایل الکتریکی یا فوتونیک جدید باز میکند.
برخی کارشناسان بر این باورند که این شاهکار میتواند منجر به یک انقلاب در شیوه ساخت دستگاههای الکترونیکی، از ترانزیستورهای کممصرف گرفته تا تراشههای نسل جدید و آشکارسازهای فوق حساس شود.
به گزارش رسانههای چینی، این تیم با بهکارگیری روش خود، ورقههایی از پنج فلز مختلف با ضخامت چند اتم، با عرض چند صد میکرومتر ایجاد کرد که برای مادهای بسیار نازک بسیار بزرگ است.
این تیم برای ساختن یک ورق فلزی بسیار نازک، یک قطره از فلز را بین دو سندان یاقوت کبود که با سرد شدن فلز به هم فشرده شده بودند، گرم کردند. از آنجایی که MoS۲ با فلز قویتر از یاقوت کبود برهمکنش میکند، محققان میتوانند ساندویچ حاصل از ورقههای MoS۲-metal-MoS۲ را از دستگاه پرس بیرون بیاورند.
گوانگیو ژانگ(Guangyu Zhang) از آکادمی علوم چین در پکن که روی نانومواد مطالعه میکند به همراه همکارانش، ورقههایی از پنج فلز مختلف با ضخامت چند اتم و عرض چند صد میکرومتر ساختهاند که برای مادهای بسیار نازک، بسیار بزرگ است.
یک زنگ خطر دائمی برای «آهن» این است که به راحتی در هوا و آب اکسید میشود. حتی فولاد (آلیاژ سخت آهن با آثار کربن) به راحتی زنگ میزند، به این معنا که اکسیداسیون به فولاد در ساختمانها، اتومبیلها و لوازم خانگی آسیب میرساند. اما همانطور که از نام «فولاد ضدزنگ» یا همان «استنلس استیل» پیداست، به نظر نمیرسد زنگ بزند. اما راز این زنگ نزدن چیست؟
به گزارش فرادید، به زبان ساده، شیمی فولاد ضد زنگ، اکسیژن موجود در هوا و محیط را از رسیدن به آهن فولاد باز میدارد و از واکنش اکسیداسیون مضر جلوگیری میکند.
وقتی آهن با اکسیژن واکنش شیمیایی نشان میدهد تا اکسید آهن را شکل دهد، فولاد معمولی زنگ میزند. اگرچه زنگزدگی در کل برای انسان ضرری ندارد، اما میتواند آهن را به شدت خورده و آن را ناایمن و زشت کند.
فولاد معمولی آلیاژی از ۹۹٪ آهن و بین ۰.۲٪ تا ۱٪ کربن است، در حالی که فولاد ضدزنگ معمولاً بین ۶۲٪ تا ۷۵٪ آهن، تا ۱٪ کربن و بیش از ۱۰.۵٪ کروم دارد. فولاد ضدزنگ همچنین معمولاً دارای چند درصد نیکل است که میتواند کار با آن را هم سختتر و هم آسانتر کند.
کروم کلید مقاومت در برابر زنگزدگی فولاد ضدزنگ است. کروم با اکسیژن موجود در محیط (معمولاً در هوا و همچنین زیر آب) واکنش میدهد تا یک «لایه غیرفعال» از اکسید کروم (Cr2O3) روی سطح فلز ایجاد کند. این لایه از رسیدن اکسیژن به آهن در فولاد برای ایجاد زنگ جلوگیری میکند.
لایهی غیرفعال روی فولاد ضدزنگ تنها چند نانومتر ضخامت دارد، پس «نامرئی» است. لایهی اکسید کروم همچنین میتواند در صورت آسیب خودش را ترمیم کند. لایهی اکسید کروم خنثی یا بیاثر است، به این معنا که از نظر شیمیایی با مواد دیگر واکنش نشان نمیدهد و از سطح فلز خارج نمیشود و همین امر سبب میشود فولاد ضد زنگ برای تولید مواد غذایی، جراحی و سایر کاربردها مناسب باشد.
فولاد ضد زنگ مدرن سال ۱۹۱۲ توسط متخصص ذوب فلزات انگلیسی، هَری برِرلی که در حال مطالعه آلیاژهای فولادی برای جلوگیری از خوردگی در لولههای تفنگ بود، ساخته شد.
بررلی آلیاژی از آهن، کربن، کروم و نیکل ایجاد کرد، اما این آلیاژ برای لوله تفنگ مناسب نبود، بنابراین آن را در حیاط خلوت خود انداخت. چند هفته بعد، برلی متوجه شد آلیاژ براق حیاط خانهاش زنگ نزده، بنابراین روی این ماده کار کرد و سال ۱۹۱۵ آن را به دنیا معرفی کرد.
فولاد ضدزنگ در حال حاضر سالانه حدود ۴ درصد از فولاد مصرفی سراسر جهان را تشکیل میدهد: تقریباً ۲ میلیارد تن.
اما ساخت فولاد ضدزنگ پیچیده و پرهزینه است (معمولاً بین سه تا پنج برابر هزینه تولید فولاد معمولی) و گنجاندن عناصر فلزی خاص در آلیاژها (مانند مولیبدنوم برای کاربردهای زیر آبی) میتواند آن را همچنان گرانتر کند.
در نتیجه، بیشتر کاربردهایی که به فولاد نیاز دارند، از فولاد معمولی یا کربنی استفاده میکنند، چه در شرایطی که زنگ نمیزند یا جایی که با یک لایه بیرونی رنگ یا پوشش دیگر محافظت میشود.
با این حال فولاد ضدزنگ امروزه بیش از همیشه کاربرد دارد، از جمله در تولید مواد غذایی و ایمنی مواد غذایی.
فولاد ضدزنگ مزایای زیادی نسبت به جایگزینها دارد: در برابر خوردگی ناشی از اسیدهای غذا و مواد شیمیایی پاککننده (بر خلاف آلومینیوم و مس) مقاوم است و غذایی را که با آن تماس داشته باشد، آلوده نمیکند.
فولاد ضدزنگ بادوام، قویتر از آلومینیوم و بهداشتی است و سطحی غیر متخلخل دارد که میتوان آن را به راحتی تمیز و ضدعفونی کرد.
روش هیجان انگیز استاد پاکستانی برای تولید آچار فرانسه در خانه
فضانوردان میتوانند غبار ماه را با ماهوارههای قدیمی مخلوط کنند تا سوخت بسازند.
به گزارش ایسنا، خاکی که مستقیما از سطح ماه منشا میگیرد میتواند به فضانوردان کمک کند تا حضور دائمی روی ماه داشته باشند.
به نقل از اسپیس، انتقال مواد از زمین برای ایجاد زیرساختهای قمری، تلاشی پرهزینه و زمانبر خواهد بود. بنابراین، در عوض، محققان آزمایشگاه تحقیقات انرژی نوظهور دانشگاه واترلو (LEER) نشان میدهند که خاک ماه که لایه بالایی خاک و غبار ماه است به عنوان یک منبع محلی در دسترس میتواند به مواد قابل استفاده برای پشتیبانی از حیات، تولید انرژی و ایجاد زیستگاههای طولانی مدت تبدیل شود.
کانر مک رابی(Connor MacRobbie)، نویسنده ارشد این مطالعه اخیر، در بیانیهای از دانشگاه گفت: خاک قمری حاوی مقدار زیادی غبار فلزی است که دارای اکسیژن است. بنابراین ما میتوانیم بدون نیاز به اکسیژن اتمسفر، از آن برای تولید انرژی حرارتی استفاده کنیم.
این واکنش ترمیت نامیده میشود که در فضا مفید است زیرا اکسیژن به راحتی در دسترس نیست. محققان ترکیبهای مختلف سوخت و ترکیبات اکسید کننده را برای بهینهسازی واکنش ترمیت برای کاربردهای مختلف مبتنی بر فضا، مانند گرمایش و ساخت، آزمایش کردند. آزمایشهای آنها در یک محفظه احتراق طراحی شده برای شبیهسازی محیط ماه انجام شد.
جان ون(John Wen)، مدیر آزمایشگاه تحقیقات انرژی نوظهور دانشگاه واترلو و یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیهای گفت: نتایج نشان میدهد که خاک سطحی ماه، انسانها را قادر میسازد تا سطح ماه را کاوش کرده و در آن ساکن شوند.
ما در حال حاضر به طور مداوم در حال کار بر روی استخراج بهتر فلز و سایر مواد مفید از خاک ماه و همچنین طراحی فرآیندهای خودکار، با همکاری محققان کانادایی و بینالمللی، برای تسهیل استفاده از منابع در محل و حمایت از اقتصاد فضای دایرهای هستیم.
برای این منظور، محققان همچنین از آلومینیوم ماهوارههای از بین رفته در ترکیب با خاک قمری برای ایجاد یک واکنش ترمیت که گرما تولید میکند، استفاده کردهاند. بازیافت مواد ماهوارهای برای ایجاد منبع سوخت نه تنها به ساخت زیرساختهای ماه کمک میکند، بلکه به کاهش مسئله فزاینده زبالههای فضایی نیز کمک میکند، که اغلب در مدار زمین و ماه قرار میگیرند.
مک رابی(MacRobbie) در این بیانیه گفت: تحقیق ما در حال تبدیل داستانهای علمی تخیلی به واقعیت است. هدف ما کمک به ساخت زیرساختها و فناوریهایی است که امکان استقرار پایدار انسان در ماه و فراتر از آن را فراهم میکند.