قدرت بمب غیراتمی جدید چین جهان را در شوک فرو برد

دانشمندان چینی با موفقیت یک بمب هیدروژنی غیرهسته‌ای را آزمایش کردند که با استفاده از انرژی پاک‌ قدرت تخریب دقیق و مرگباری دارد.

تولید بمب هیدروژنی غیرهسته‌ای چین در بحبوحه حمایت نظامی فزاینده آمریکا از تایوان و تلاش چین برای تسلط بر دریای چین جنوبی صورت می‌گیرد. این بمب دو کیلوگرمی توسط مؤسسه تحقیقاتی ۷۰۵ وابسته به شرکت کشتی‌سازی دولتی چین (CSSC) ساخته شده است که به دلیل تولید انواع تسلیحات زیر آبی شناخته شده است.

به گزارش فارس، در این بمب برخلاف بمب‌های هسته‌ای سنتی، از یک ماده ذخیره‌سازی هیدروژن در حالت جامد به نام هیدرید منیزیم استفاده شده که پودری نقره‌ای بوده و قادر است هیدروژن بیشتری نسبت به مخازن تحت‌فشار ذخیره کند.

کانال عصر ایران در تلگرام

هیدرید منیزیم پس از انفجار به‌سرعت به علت حرارت تجزیه شده و گاز هیدروژن را آزاد می‌کند. این گاز به شکل یک گلوله آتش پایدار با بیش از ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد حرارت برای بیش از دو ثانیه مشتعل می‌شود و قدرت آن ۱۵ برابر بیشتر از انفجار حجمی معادل از تی‌ان‌تی است.

این انفجار قوی منجر به آسیب حرارتی گسترده‌ای می‌شود که برای ذوب آلیاژهای آلومینیوم کافی است و کنترل دقیق شدت انفجار را نیز ممکن می‌کند و باعث تخریب یکنواخت در مناطق وسیعی می‌شود.در جریان آزمایش این موشک، قابلیت هدایت انرژی شدید گرمایی توسط آن مورد بررسی دقیق قرار گرفت.

 در این انفجار کنترل شده، اوج فشار به ۴۲۸.۴۳ کیلو پاسکال در دو متری بمب رسید. قدرت این انفجار تقریباً ۴۰ درصد بیشتر از یک انفجار مشابه با استفاده از تی‌ان‌تی بود، اما گرمای منتشر شده از آن بسیار فراتر از آن چیزی بود که تی‌ان‌تی بتواند ایجاد کند.

انفجار اولیه، پودر هیدرید منیزیم را به قطعات ریز تبدیل کرده و سطوح تازه‌ای از انرژی گرمایی را آزاد می‌کند. این گرما گاز هیدروژن را آزادکرده و این گاز با هوای اطراف مخلوط می‌شود. این روند به واکنش‌های متناوب و انفجارهای حرارتی پی در پی منجر می‌شود که یک تخریب وسیع و کنترل شده ایجاد می‌کند.

این بمب فقط یک انفجار ایجاد نمی‌کند و به علت واکنشی‌های پی‌درپی، یک گلوله آتشین خروشان را به وجود می‌آورد که برای چند ثانیه داغ باقی‌مانده و به آن اجازه می‌دهد منطقه وسیعی را بپوشاند.این گرمای پایدار این بمب را به ابزاری عالی برای ازبین‌بردن نیروهای پراکنده دشمن در یک میدان باز نبرد مبدل می‌کند و البته می‌توان انرژی این بمب را بر روی یک نقطه واحد و باارزش هم متمرکز کرد تا یک پل یا انبار سوخت را نابود کرد.

 ارتش چین همچنین می‌تواند از این بمب برای ممانعت از دسترسی دشمن به مسیرهای کلیدی از طریق سوزاندن بخش‌هایی از یک جاده، برای نابودی زیرساخت‌های ارائه خدمات ضروری با هدف قراردادن نیروگاه‌ها یا مراکز ارتباطی و برای ضربه‌زدن به یک خوشه خاص از تجهیزات یا افراد بدون تخریب کل منطقه استفاده کند.

بمب یادشده برای نابودی انبوهی از پهپادهای مهاجم و حتی کشتی‌ها و زیردریایی‌ها نیز قابل استفاده است.  در اوایل سال جاری، یک مرکز تولید انبوه هیدرید منیزیم در استان شانشی چین افتتاح شد که قادر به تولید سالانه ۱۵۰ تن از این ماده بود. این امر ازآن‌جهت قابل‌توجه است که تا همین اواخر، هیدرید منیزیم که بسیار واکنش‌پذیر است، تنها به میزان چند گرم در روز در آزمایشگاه‌ها تولید می‌شد.

فناوریهای نو در در پرتاب ماهواره: منجنیق غول‌پیکری که بدون سوخت، ماهواره را به فضا می‌فرستد(+عکس)

انقلابی در پرتاب ماهواره: منجنیق غول‌پیکری که بدون سوخت، ماهواره را به فضا می‌فرستد(+عکس)

این شرکت تاکنون چندین پرتاب آزمایشی موفقیت‌آمیز انجام داده و قصد دارد تا سال 2026، منظومه‌های ماهواره‌ای در مدارهایی پایین‌تر از 600 مایل مستقر کند.

شرکت SpinLaunch مستقر در کالیفرنیا با سیستم نوآورانه پرتاب ماهواره خود توجه‌ها را جلب کرده است. این شرکت به‌جای استفاده از سوخت‌های موشکی سنتی، از یک بازوی چرخان عظیم برای پرتاب ماهواره‌ها به مدار پایین زمین (LEO) استفاده می‌کند که تنها با برق تغذیه می‌شود. این روش می‌تواند هزینه‌ها و تأثیرات زیست‌محیطی پرتاب ماهواره‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش دهد.

به گزارش دیجیاتو، این شرکت تاکنون چندین پرتاب آزمایشی موفقیت‌آمیز انجام داده است و قصد دارد تا سال ۲۰۲۶، منظومه‌های ماهواره‌ای در مدارهایی پایین‌تر از ۹۶۰ کیلومتر مستقر کند.

کانال عصر ایران در تلگرام

«جاناتان یانی»، بنیان‌گذار و مدیرعامل SpinLaunch، پس از موفقیت دهمین پرتاب این شرکت اعلام کرد: «این تنها یک موشک نیست؛ به‌وضوح توانایی ما در انجام این تعداد آزمایش تنها در ۱۱ ماه و عملکرد صحیح آنها، گواهی بر ویژگی‌های فناوری ماست.»

منجنیقی که ماهواره‌ها را به فضا پرتاب می‌کند

 سیستم پرتاب جنبشی SpinLaunch

به گزارش Thebrighterside.news، این نوآوری شگفت‌انگیز با کمک مواد پیشرفته و الکترونیک مینیاتوری امکان‌پذیر شده است. فیبر کربن فوق مقاوم و سیستم‌های الکترونیکی فشرده از اجزای کلیدی این فناوری هستند. SpinLaunch در وب‌سایت خود توضیح می‌دهد:

«امروزه الکترونیک مدرن، مواد پیشرفته و ابزارهای شبیه‌سازی، امکان تطبیق ماهواره‌ها با شرایط پرتاب جنبشی را فراهم می‌کنند. این فناوری باید شرایطی بسیار سخت، ازجمله خلأ فضا و شتاب‌گیری سریع را تحمل کند.»

ویدیویی از یکی از پرتاب‌های آزمایشی اسپین‌لانچ در نیومکزیکو، هیجان و دقت فوق‌العاده این فرایند را به نمایش می‌گذارد. در این ویدیو، مهندسان با دقت صفحات نمایشگر را زیر نظر دارند و صحنه پرتاب، فضایی شبیه به اتاق کنترل مأموریت‌های ناسا را تداعی می‌کند. لحظه‌ای که ماهواره از لوله پرتاب خارج می‌شود، همه‌چیز آن‌قدر سریع اتفاق می‌افتد که اگر پلک بزنید، ممکن است آن را از دست بدهید!

شرکت SpinLaunch که در سال ۲۰۱۴ تأسیس شده، تاکنون توانسته است سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی جذب کند. این شرکت با سازمان‌های بزرگی مانند ناسا، ایرباس و دانشگاه کرنل همکاری داشته و از تجهیزات پیشرفته این سازمان‌ها در آزمایش‌های مختلف خود استفاده کرده است. فناوری اسپین‌لانچ تاکنون موفق شده نیرویی تا ده هزار برابر گرانش زمین را تحمل کند که نشان‌دهنده استحکام و مقاومت بالای این سیستم است.

مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی

اگر فناوری SpinLaunch با موفقیت و در مقیاس بزرگ عملیاتی شود، می‌تواند میزان سوخت موردنیاز برای پرتاب ماهواره‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش دهد. برای مقایسه، موشک فالکون ۹ اسپیس‌ایکس سال ۲۰۱۶ برای هر پرتاب به بیش از ۹۰۰ هزار پوند پیشرانه (تقریباً ۴۰۸ هزار کیلوگرم) نیاز داشت. اگرچه ممکن است بازده سوخت از آن زمان تاکنون بهبود یافته باشد اما حجم سوخت موردنیاز برای پرتاب‌های سنتی همچنان بسیار زیاد است.

علاوه‌براین، تأثیرات زیست‌محیطی پرتاب‌های سنتی موشک‌ها بیش‌ازپیش موردتوجه قرار گرفته است. هر پرتاب به تخریب لایه ازون دامن میزند؛ لایه‌ای که از ما در برابر تابش‌های مضر خورشید محافظت می‌کند. حال اسپین‌لانچ راه‌حلی خلاقانه‌ای برای پرتاب موشک به فضا، بدون آسیب رساندن به لایه ازون، ارائه داده است.

SpinLaunch در ادامه قصد دارد سایت پرتاب مداری ساحلی توسعه دهد که گام بعدی برای پیشرفت فناوری آنها و تبدیل آن به جایگزین عملی برای پرتاب‌های موشکی سنتی است. بنیان‌گذار اسپین‌لانچ بر آینده روشن این رویکرد نوآورانه تأکید می‌کند:

«این فناوری ثابت کرده که سیستمی قابل‌اعتماد و تکرارپذیر است.»

در سنگاپور نیز استارتاپ فناوری فضایی Equatorial Space Systems از پیشگامانی است که در این حوزه نوظهور فعالیت می‌کند. این شرکت موشک‌های پرتاب ماژولار و کم‌هزینه‌ای توسعه می‌دهد که به‌طور خاص برای ارسال محموله‌های سبک‌وزن به مدار پایین زمین طراحی شده‌اند. تمرکز این شرکت بر کاهش هزینه‌ها، ایمنی و پایداری، شباهت‌هایی با رویکرد اسپین‌لانچ دارد و آن را به رقیبی جدی در این حوزه تبدیل کرده است.

دیگر فناوری‌های نوآورانه پرتاب ماهواره

در دهه گذشته، فناوری‌های پرتاب ماهواره با هدف کاهش هزینه، افزایش بهره‌وری و بهبود پایداری زیست‌محیطی دستخوش تغییرات چشمگیری شده‌اند. در ادامه، برخی از نوآورانه‌ترین فناوری‌های توسعه‌یافته در سال‌های اخیر را بررسی می‌کنیم:

1- موشک‌های قابل استفاده مجدد

فالکون ۹ اسپیس‌ایکس: یکی از تحول‌آفرین‌ترین نوآوری‌ها در این حوزه، توسعه موشک‌های قابل استفاده مجدد است. در این زمینه، فالکون ۹ اسپیس‌ایکس صنعت پرتاب ماهواره را دگرگون کرده است. نخستین مرحله این موشک پس از استقرار محموله، دوباره به زمین بازمی‌گردد و در مأموریت‌های بعدی مجدداً استفاده می‌شود. این ویژگی هزینه‌های پرتاب فضایی را به‌شدت کاهش داده است.

نیو شپرد بلو اوریجین: به‌طور مشابه، شرکت بلو اوریجین نیز موشک‌های زیرمداری قابل استفاده مجدد توسعه داده است. نیو شپرد ثابت کرده که قادر است محموله‌ها را به لبه فضا برساند و پس از انجام مأموریت، مراحل قابل‌بازیابی آن برای پرتاب‌های بعدی دوباره استفاده شوند.

2- موشک Electron راکت لب و سیستم بازیابی آن

شرکت Rocket Lab مستقر در نیوزیلند، موشک Electron را برای پرتاب ماهواره‌های کوچک توسعه داده است. این موشک با تمرکز بر دسترسی سریع و کم‌هزینه به فضا، مخصوص محموله‌های سبک طراحی شده است. Rocket Lab همچنین درحال کار روی برنامه‌ای برای بازیابی جزئی این موشک است که طی آن، مرحله نخست موشک در میانه هوا با یک هلیکوپتر بازیابی می‌شود.

3- هواپیماهای فضایی و سیستم‌های پرتاب هوایی

LauncherOne ویرجین اوربیت: LauncherOne سیستم پرتاب هوایی منحصربه‌فرد است که ماهواره‌ها را از یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ اصلاح‌شده به مدار می‌فرستد. این روش امکان انجام پرتاب از هر باند فرودگاهی را فراهم می‌کند و در مقایسه با روش‌های سنتی مبتنی بر پایگاه‌های زمینی، انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد.

Dream Chaser شرکت Sierra Nevada Corporation: دریم چیسر یک فضاپیماست که برای انتقال محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) طراحی شده است. این فضاپیما قابلیت فرود روی باندهای معمولی فرودگاه را دارد و گزینه‌ای مناسب برای حمل‌ونقل فضایی محسوب می‌شود.

 اولین فضاپیمای Dream Chaser

4- موشک‌های چاپ سه‌بعدی

شرکت Relativity Space، پیشگام در چاپ سه‌بعدی موشک‌ها: این شرکت با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی، موشک Terran 1 را توسعه داده است. این شرکت ادعا می‌کند که تقریباً تمام اجزای این موشک، ازجمله موتورهای آن، با چاپ سه‌بعدی ساخته شده‌اند. این رویکرد امکان تولید سریع‌تر و انعطاف‌پذیرتر را فراهم می‌کند و هزینه‌های مرتبط با ساخت سنتی را کاهش می‌دهد.

5- موشک‌های سبک با پمپ‌های الکتریکی

شرکت‌هایی مانند Astra Space و Rocket Lab بر توسعه موشک‌های کوچک و سبک تمرکز کرده‌اند. موشک Rocket 3 شرکت Astra و موشک Electron شرکت Rocket Lab از موتورهایی با پمپ الکتریکی بهره می‌برند. این نوآوری، پرتاب ماهواره‌های کوچک را مقرون‌به‌صرفه‌تر کرده و دسترسی صنایع مختلف، ازجمله مخابرات و پایش زمین، به فضا را تسهیل می‌کند.

 Astra Rocket 3

6- سیستم‌های پیشرانه لیزری و ریزموجی

این فناوری‌ها هنوز در مراحل آزمایشی هستند. این سیستم‌ها از لیزرهای زمینی یا پرتوهای مایکروویو برای تأمین نیروی پیشران فضاپیماها استفاده می‌کنند. چنین رویکردی می‌تواند نیاز به سوخت داخلی را کاهش داده و راهی پایدارتر و کارآمدتر برای دستیابی به مدار فراهم کند.

7- استقرار کیوبست‌ها (CubeSats) و ماهواره‌های کوچک

توسعه منظومه‌های ماهواره‌ای کوچک فناوری‌های جدیدی را برای استقرار ماهواره‌ها به وجود آورده‌ است. برای مثال، منظومه ماهواره‌ای استارشیپ اسپیس‌ایکس و OneWeb با هدف پرتاب هزاران ماهواره کوچک برای پوشش جهانی اینترنت طراحی شده‌اند. این ماهواره‌ها می‌توانند به‌صورت گروهی در فضا مستقر شوند و هزینه پرتاب هر ماهواره را به میزان چشمگیری کاهش دهند.

 استارشیپ اسپیس‌ایکس

8- یدک‌کش‌های فضایی و خدمات مداری

شرکت Momentus و دیگر فعالان این حوزه درحال توسعه یدک‌کش‌های فضایی هستند؛ فضاپیماهایی که وظیفه انتقال ماهواره‌ها از محل استقرار اولیه به مدار نهایی‌شان را برعهده دارند. این فناوری می‌تواند نیاز ماهواره‌ها به حمل سوخت را کاهش داده و پرتاب‌ها را کارآمدتر و انعطاف‌پذیرتر کند.

9- پیشرانه‌های هیبریدی و سازگار با محیط‌زیست

ترکیب سوخت جامد و مایع برای بهینه‌سازی پرتاب‌ها: علاقه‌مندی به استفاده از پیشرانه‌های هیبریدی که ترکیبی از سوخت جامد و مایع هستند، رو به افزایش است. این فناوری امکان کنترل بهتر و کارایی بالاتری را فراهم می‌کند. برای مثال، فضاپیمای SpaceShipTwo متعلق به Virgin Galactic از موتور موشکی ترکیبی بهره می‌برد. علاوه‌براین، تلاش‌هایی برای توسعه سیستم‌های پیشرانه سازگار با محیط‌زیست درحال انجام است تا ردپای کربن و میزان آلودگی ناشی از پرتاب‌های فضایی کاهش یابد.

این فناوری‌های نوآورانه، مسیر را برای روش‌های مقرون‌به‌صرفه، انعطاف‌پذیر و پایدار هموار می‌کنند و فرصت‌های جدیدی را برای اکتشافات فضایی و کاربردهای تجاری فراهم می سازند.

تبدیل سوسک‌ها به سایبورگ تنها در ۶۸ ثانیه!

این دستگاه جدید می‌تواند محرک‌های قابل حمل و وسایل الکترونیکی ارتباطی را ظرف مدت حدود یک دقیقه‌ای روی یک سوسک قرار دهد.

سوسک‌ها تنها ظرف ۶۸ ثانیه با یک دستگاه جدید خودکار به سایبورگ تبدیل می‌شوند. این دستگاه جدید می‌تواند ارتشی از سوسک‌های سایبورگ را در کمترین زمان برای کارهایی مانند عملیات جستجو و نجات به وجود آورد.

به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور دستگاه ویژه‌ای ساخته‌اند که به طور خودکار سوسک‌ها را به «سوسک‌های سایبورگ» تبدیل می‌کند.

به نقل از آی‌ای، این دستگاه جدید می‌تواند محرک‌های قابل حمل و وسایل الکترونیکی ارتباطی را ظرف مدت حدود یک دقیقه‌ای روی یک سوسک قرار دهد.

سوسک‌های سایبورگ شده را می‌توان از راه دور کنترل کرد و فرصت‌هایی را برای کارهای تخصصی مانند جستجو و نجات باز می‌کند.

به گفته محققان، این فرآیند به سوسک‌ها آسیبی نمی‌رساند و می‌توان این فرآیند را به صورت انبوه عملی کرد.

«کوله پشتی الکترونیکی» که بر دوش هر سوسک قرار می‌گیرد، اپراتورها را قادر می‌سازد تا از طریق تحریک الکترونیکی آنتن‌هایشان، بر رفتار آنها، به ویژه جهت حرکت آنها تأثیر بگذارند.

نحوه عملکرد این کیت کوله‌پشتی متفاوت است، اما برای مثال تحریک آنتن چپ یا راست می‌تواند سوسک را وادار کند تا به آن سمت برود.

این نوع دستکاری حشرات چیز جدیدی نیست، اما تکنیک‌های سنتی نیاز به مهارت‌های تخصصی دارند و معمولاً برای هر سوسک حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.

با این حال، این دستگاه جدید می تواند این فرآیند را ظرف ۶۸ ثانیه کامل کند. علاوه بر این، تیم سازنده معتقد است که می‌توان صدها یا شاید حتی هزاران سوسک سایبورگ را در صورت تقاضا تولید کرد.

ارتش سوسک‌های سایبورگ

سوسک‌ها موجودات نسبتا کوچکی هستند که قادرند در فضاهای تنگ و میان زباله‌ها حرکت کنند.

استفاده از آنها در جاهایی مانند ساختمان‌های فروریخته و ازدحام‌ها برای عملیات‌های جستجو و نجات با کنترل از راه دور مفید خواهد بود.

حشرات برخلاف ربات‌ها، کمترین نیاز به انرژی را نیز دارند و می‌توان آنها را به جای ساختن ربات‌ها، پرورش داد که عملی بسیار مقرون به صرفه است.

سوسک‌ها همچنین در عبور از مکان‌های مختلف مهارت فوق‌العاده‌ای دارند و حتی می‌توانند از دیوارها بالا بروند که چیزهایی مانند ربات‌های کوچک اغلب قادر به انجام آن نیستند. آنها همچنین مجهز به حس بویایی و لامسه پیشرفته هستند، به این معنی که به راحتی می‌توانند مواد شیمیایی، گازها و حتی انسان‌ها را تشخیص دهند.

برای این منظور، سایر کاربردهای بالقوه برای سوسک‌های سایبورگ تولید انبوه شده می‌تواند شامل نظارت بر کیفیت هوا، نظارت بر آلودگی محیطی یا سایر تشخیص خطرات باشد.

آنها همچنین می‌توانند در ارتش مورد استفاده قرار گیرند تا اقدامات مخفیانه‌ای مانند نظارت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهند.

فرآیند ایجاد سوسک سایبورگ با قرار دادن سوسک‌ها در معرض دی اکسید کربن آغاز می‌شود. این کار باعث می‌شود که آنها غیرفعال و بی‌حرکت شوند که به نوبه خود، انجام بقیه مراحل را بسیار آسان‌تر می‌کند. این امر به ویژه در مورد دستکاری و جهت‌دهی آنها برای دریافت قطعات الکترونیکی جدیدشان مفید است.

سپس یک سری میله‌های فلزی روی سوسک سنجاق می‌شود. سپس بینایی کامپیوتری نقاط اتصال مورد نیاز برای کاوشگرهای کوچک و سایر وسایل الکترونیکی را شناسایی می‌کند.

فرماندهی و کنترل

سپس یک بازوی رباتیک از این اطلاعات برای اتصال فناوری تحریک و ارتباط با حشره استفاده می‌کند. با تکمیل این فرآیند، میله‌های سنجاق شده به طور خودکار بیرون کشیده می‌شوند تا سوسک برای حرکت آزاد شود.

به گفته این تیم تحقیقاتی، سوسک‌های سایبورگ که به ‌صورت رباتیک ایجاد شده‌اند، عملکرد  خوبی دارند و سرعت این فرآیند بسیار بهبود یافته و چشمگیر است.

در حال حاضر هیچ راهی برای کنترل موثر دسته‌های بزرگ سوسک‌های سایبورگ شده وجود ندارد، چرا که به هر حال، کنترل و نظارت بر صدها سایبورگ کوچک یا هزاران سایبورگ برای یک اپراتور، کار بزرگ و دشواری خواهد بود.

بنابراین محققان باید روش‌هایی را برای کنترل و هماهنگی مستقل این حشرات سایبورگ توسعه دهند تا از این فناوری به طور بهره ببرند. این می‌تواند شامل توانمندسازی آنها برای همکاری در جهت یک هدف مشترک باشد.

آمدن سگ‌های ربات در جنگ اوکراین و روسیه

سگ‌های ربات به جان سربازان روس‌ افتادند

گروه بین الملل: بریتانیا به اوکراین «سگ‌های جنگی» روباتیک داده است، سگ‌هایی که به سربازان در میدان نبرد کمک می‌کنند و باعث وحشت سربازان روس می‌شوند.
شرکت بریت آلیانس که این سگ‌ها را ساخته می‌گوید آنها توانایی‌های خود را در طیفی وسیع نشان داده و پتانسیل خود را به عنوان یک وسیله ارزشمند برای واحدهای نظامی به نمایش گذاشته‌اند.
این سگ‌های ربات، تحرک و چابکی فوق‌العاده‌ای دارند و در عبور از محیط‌های پیچیده و متخاصم بسیار خوب عمل می‌کنند. این سگ‌های ربات چه در مسیری از میان زباله‌ها، چه در بالا رفتن از موانع و چه در حرکت در زمین‌های باز، ثابت کرده‌اند که می‌توانند سطح بالایی از کارایی عملیاتی داشته باشند.
این ربات‌ها که «نسل دوم سگ‌های بریتانیایی بریت آلیانس» یا به صورت مخفف BAD2 نامیده می‌شوند با استفاده از فناوری سنجش از راه دور و دوربین حرارتی مادون قرمز برای حرکت در مناطق با دسترسی دشوار و انجام طیف وسیعی از وظایف زمان جنگ، مانند تحویل تجهیزات یا شناسایی، وارد میدان جنگ شده‌اند.

نیروهای اوکراینی بیش از ۳۰ دستگاه از این سگ‌ها را که در واقع پهپادهای زمینی پیچیده‌ای هستند، در اختیار دارند. هزینه تولید هر واحد حدود ۹ هزار دلار است و بریت آلیانس وعده داده که این ربات‌ها را بر اساس بازخوردهای نیروهای اوکراینی به روز کند.
این شرکت بریتانیایی معتقد است این سگ‌ها می‌توانند به مدرن شدن لجستیک میدان نظامی کمک کنند. این سگ‌ها قادرند با سرعتی بیش از ۱۴ و نیم کیلومتر در ساعت حرکت کنند و به مدت ۵ ساعت تا مسافتی بیش از ۳ کیلومتر به حرکت خود ادامه دهند.نیروهای اوکراینی تلاش می‌کنند از این سگ‌ها به عنوان یک پهپاد زمینی علیه خودروها یا سربازان دشمن استفاده کنند هرچند کارهای دیگری چون نجات جان سربازان خودی هم در کارهایی که از این ربات‌ها انتظار می‌رود، پیش‌بینی شده‌ است.
استفاده از این ربات‌ها در حالی است که جنگ پهپادی میان اوکراین و روسیه پیشتر بالا گرفته بود. هواپیماهای بدون سرنشین به طور فزاینده ای نقش محوری را در درگیری برای اوکراین ایفا کرده اند، هم کی‌یف و هم مسکو به شکل‌های مختلف تلاش می‌کنند با استفاده از پهپادها به دشمن خود ضربه می‌زنند.
حالا سگ‌های ربات می‌توانند از مزایای مشابه با پهپادها برخوردار باشند با این تفاوت که این سگ‌ها امتیازهایی دارند که پهپادها ندارند که همانا مانورپذیری بهتر و حرکت بر روی زمین است.

پیشنهاد ایلان ماسک برای استفاده از نورالینک مقابل هوش مصنوعی: بیایید به مردم قدرت‌‌های ماورایی بدهیم

«ایلان ماسک»، مدیرعامل نورالینک، می‌گوید تراشه‌های این شرکت می‌توانند در آینده به انسان در رقابت با هوش مصنوعی کمک کنند. او می‌گوید این تراشه می‌تواند قدرت‌های ماورایی به مردم بدهد. همچنین این میلیاردر بلندپرواز مدعی است در دو سال آینده فردی عادی با ایمپلنت نورالینک می‌تواند از گیمری حرفه‌ای نیز بهتر عمل کند.

 

به گزارش دیجیاتو؛ ایلان ماسک به‌تازگی در مصاحبه جدیدی با Lex Fridman درباره مزیت‌های تراشه‌های نورالینک صحبت کرده است. ایلان ماسک می‌گوید ایمپلنت‌های مغزی نورالینک بهترین راه برای انسان خواهد بود تا هم با هوش مصنوعی پیشرفته یکپارچه شود هم در آینده با آن رقابت کند. او می‌گوید: «بیایید به مردم قدرت‌های ماورایی بدهیم.»

نورالینک اولین تراشه خود را ژانویه ۲۰۲۴ در مغز انسانی قرار داد. برای مثال این تراشه به این بیمار کمک می‌کند لپ‌تاپ خود را با دستورات ذهنی کنترل کند.

 

ایلان ماسک نورالینک را نوعی فناوری می‌داند که در آینده می‌تواند «همزیستی» بین انسان و هوش مصنوعی را تسهیل کند. ماسک در گفتگو با فریدمن گفت تراشه‌های نورالینک می‌توانند بهترین راه برای جلوگیری از پیشی‌گرفتن هوش مصنوعی از انسان‌ها و خودمختار شدن این فناوری باشند. به‌عبارت دیگر، او نورالینک را راهی برای ایمن نگه‌داشتن هوش مصنوعی می‌داند.

 

البته ایلان ماسک به این اکتفا نکرد و گفت ممکن است فردی که از نورالینک استفاده می‌کند، درنهایت بینایی با وضوح بالاتر از چشم انسان نیز داشته باشد. او گفت: «شما [با تراشه‌های نورالینک]می‌توانید دید امواج فرابنفش، فروسرخ، ایگل ویژن و هرچه را می‌خواهید داشته باشید.» ماسک بهبود‌های بینایی نورالینک را با دستگاه چشمی شخصیت خیالی «Geordi La Forge» در فیلم‌های Star Trek مقایسه کرد.