دانشمندان موزه تاریخ طبیعی لندن به تازگی تأیید کردند که دهانه جیزرو سیاره سرخ، مملو از مواد آلی بوده است.
به گزارش ایسنا، ماموریت کاوشگر استقامت (Perseverance) ناسا در مریخ تاکنون چندین کار شگفتانگیز انجام داده است. این کاوشگر سال گذشته تأیید کرد که دهانه جیزرو (Jezero Crater) در مریخ، زمانی یک دریاچه عظیم بوده است. اکنون، نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد که مولکولهای آلی به وفور در این آبها وجود داشتهاند. طبق گزارش IFLScience یافتهها، شواهد قانعکنندهای ارائه میکنند که نشان میدهد حیات ممکن است زمانی در سیاره سرخ وجود داشته باشد.
مریخ نورد استقامت در فوریه ۲۰۲۱ روی مریخ فرود آمد. این مریخ نورد پس از گذراندن ۲۰۸ روز مریخی و بررسی این سیاره، اکنون شواهد قانع کننده جدیدی ارائه کرده است که نشان میدهد، زمانی مولکولهای آلی در دریاچه محل فرود این مریخ نورد (دهانه جیزرو) فراوان بوده است.
دکتر جوزف رازل هالیس از موزه تاریخ طبیعی لندن و یکی از نویسندگان پژوهش جدید در مصاحبهای با IFLScience گفت: به نظر می رسد دهانه جیزرو همان چیزی است که ما بر اساس تصویربرداری مداری به آن مشکوک بودیم. این مکان در حدود سه تا سه و نیم میلیارد سال پیش یک دریاچه بوده است و این برای ما واقعاً هیجانانگیز است، زیرا آب مایع در مریخ در ۳ میلیارد سال پیش و تقریبا همزمان با تکامل حیات در زمین، وجود داشته است. اکنون سوال این است، آیا آب در مریخ، حاوی بلوکهای سازنده حیات نیز بوده است؟
هالیس و دکتر اوا شلر، یافتههای خود را در مقاله جدیدی که در مجله Science منتشر شده است، ارائه کردند. آنها از دادههای ابزار SHERLOC که روی مریخ نورد استقامت تعبیه شده است، برای تجزیه و تحلیل سنگهای دهانه جیزرو و تشخیص فلورسانس ترکیبات آلی خاص استفاده کردند.
پژوهشگران توضیح دادند که این ترکیبات میتواند منجر به تکامل حیات در مریخ شود. با این حال، آنها باید قبل از اینکه هر گونه نتیجهگیری قطعی را بیان کنند، نمونههای سنگی مشابه را با جزئیات بیشتری در اینجا روی زمین تجزیه و تحلیل کنند.
این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق خواهد افتاد، زیرا مأموریت بازگشت نمونه مریخ ناسا و آژانس فضایی اروپا در حال توسعه فناوری مورد نیاز برای بازگشت نمونهها از مریخ به زمین هستند تا دانشمندان بتوانند آنها را تجزیه و تحلیل کنند. آژانس های فضایی انتظار دارند این کار را در مقطعی در دهه ۲۰۳۰ انجام دهند.
در اکتبر سال گذشته، مطالعهای تایید کرد که دهانه جیزرو دریاچهای بزرگ بوده که حدود ۳.۷ میلیارد سال پیش از رودخانهای کوچک تغذیه میشده است. اکنون، جستجو برای نمونهها ادامه دارد و مریخنورد استقامت و کنجکاوی به اکتشافات هیجانانگیز خود ادامه میدهند.
فعالیت خورشید بسیار سریعتر از آنچه دانشمندان پیشبینی میکردند، در حال افزایش است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک موج پلاسمایی غولپیکر که از خورشید پرتاب شد، روز سهشنبه ۱۲ آوریل به عطارد برخورد کرده است و احتمالاً موجب ایجاد یک طوفان ژئومغناطیسی و پاک کردن مواد از سطح این سیاره شده است.
این فوران قدرتمند که به عنوان "خروج جرم از تاج خورشیدی"(CME) شناخته میشود، در غروب ۱۱ آوریل از سمت دور خورشید ساطع شده و کمتر از یک روز طول کشیده تا به نزدیکترین سیاره به ستاره ما برخورد کند، جایی که ممکن است یک اتمسفر موقت ایجاد کرده باشد و حتی موادی به دُم دنبالهمانند عطارد اضافه کرده باشد.
"خروج جرم از تاج خورشیدی" فورانِ پر جرم از باد خورشیدی و افزایش میدانهای مغناطیسی است که از تاج خورشید بیرون میآید و در فضا منتشر میشود. خروج جرم از تاج خورشیدی معمولاً با دیگر پدیدههای خورشیدی مانند شراره خورشیدی همراه است. این پدیده از مناطق فعال خورشید مانند لکههای گروهی خورشید برمیخیزد. در بیشینه، روزانه سه بار فوران جرم از تاج خورشید در قالب باد خورشیدی در فضا منتشر میشود که سرعت مافوق صوت معادل ۲۵۰ تا ۷۰۰ کیلومتر بر ثانیه دارند و این مقدار در کمینه به یک خروج در هر پنج روز میرسد.
پژوهشهای جدید میگویند، پدیده بازاتصال مغناطیسی مسئول به وجود آمدن CME و شراره خورشیدی است. هنگامی که این پدیده رخ میدهد اجرام به سوی زمین حرکت میکنند و امواج شوک به وجود میآورند که توان این امواج در مقیاس تراوات برابر با یک تریلیون وات است که باعث طوفان ژئومغناطیسی میشود و مغناطیسکره را تحت تأثیر قرار میدهد.
موج پلاسما از یک لکه خورشیدی میآید که مناطقی در خارج از خورشید هستند که در آن میدانهای مغناطیسی قدرتمند توسط جریان بارهای الکتریکی ایجاد میشوند و قبل از اینکه ناگهان به هم بخورند، به یکدیگر گره میخورند. انرژی حاصل از این فرآیند برخورد، به شکل انفجارهای تابشی به نام شرارههای خورشیدی یا امواج پلاسما(CME) آزاد میشود.
در سیاراتی مانند زمین که دارای میدانهای مغناطیسی قوی هستند، امواج پلاسما جذب میشوند و طوفانهای ژئومغناطیسی قوی ایجاد میکنند. در طول این طوفانها، میدان مغناطیسی زمین کمی توسط امواج ذرات پرانرژی فشرده میشود که از خطوط میدان مغناطیسی نزدیک قطبها میگذرد و مولکولهای موجود در جو را به هم میزند و انرژی را به شکل نور آزاد میکند تا شفقهای قطبی رنگارنگ در آسمان شب ایجاد شود.
حرکات این ذرات باردار الکتریکی میتواند میدانهای مغناطیسی را به اندازه کافی قوی القا کند که ماهوارهها را فلج کند و حتی به زمین سقوط دهد و دانشمندان هشدار دادهاند که این طوفانهای ژئومغناطیسی حتی میتوانند اینترنت را قطع کنند.
با این حال، عطارد بر خلاف زمین، میدان مغناطیسی خیلی قدرتمندی ندارد. این واقعیت همراه با نزدیکی آن به جهشهای پلاسمایی خورشید به این معنی است که مدتی طولانی است که از هرگونه جو دائمی محروم شده است. اتمهایی که روی عطارد باقی میمانند دائماً در فضا پخش میشوند و دنبالهای مانند دنبالهدارها را از مواد پرتابشده در پشت این سیاره تشکیل میدهند.
اما باد خورشیدی که جریان ثابت ذرات باردار و هستههای عناصری مانند هلیوم، کربن، نیتروژن، نئون و منیزیم از خورشید است و امواج کشندی ذرات ناشی از CME دائماً مقادیر کمی از اتمها را در لایه نازک جو عطارد دوباره پر میکنند و به آن نوسان میدهند.
پیش از این دانشمندان مطمئن نبودند که آیا میدان مغناطیسی عطارد به اندازه کافی قوی هست که بتواند طوفانهای ژئومغناطیسی را ایجاد کند. با این حال، تحقیقات منتشر شده در دو مقاله در مجلات Nature Communications و Science China Technological Sciences در ماه فوریه ثابت کرد که میدان مغناطیسی این سیاره در واقع به اندازه کافی قوی است.
مقاله اول نشان داد که عطارد دارای یک جریان حلقوی است که یک جریان دوناتی شکل از ذرات باردار است که در اطراف یک خط میدانی بین قطبهای این سیاره جریان دارند و مقاله دوم به این اشاره کرد که این جریان حلقهای قادر به ایجاد طوفانهای ژئومغناطیسی است.
"هوی ژانگ" یکی از نویسندگان هر دو مطالعه و استاد فیزیک فضایی در مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه "آلاسکا فیربنکس" در بیانیهای گفت: فرآیندها کاملاً شبیه به اینجا روی زمین هستند. تفاوت اصلی در اندازه سیاره است و عطارد میدان مغناطیسی ضعیفتری دارد و تقریباً هیچ جوی ندارد.
به گفته مرکز پیشبینی هوای فضایی سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، فعالیت خورشید بسیار سریعتر از پیشبینیهای رسمی گذشته افزایش یافته است. خورشید در یک چرخه ۱۱ ساله بین اوج و حضیض حرکت میکند، اما از آنجایی که مکانیسمی که این چرخه خورشیدی را به پیش میبرد به خوبی شناخته نشده است، پیشبینی طول و قدرت دقیق آن برای دانشمندان چالش برانگیز است.
پس از نخستین سفر فضایی خصوصی در آمریکا که در روزهای گذشته توسط شرکت «ویرجین گالاکتیک» (Virgin Galactic) صورت گرفت، امروز دومین سفر فضایی با پرتاب سفینه «بلو اورجین» (Blue Origin) به فضا انجام شد.
به گزارش روز سه شنبه ایرنا، کپسول فضایی ساخت شرکت بلو اورجین توسط موشک ماهواره بر «نیو شپارد» (New Shepard) چهار فضانورد از جمله «جف بزوس» میلیاردر آمریکایی، بنیانگذار شرکت آمازون و فردی که این پروژه فضایی را راه اندازی کرد به فضا پرتاب شد.
این درحالی است که پیش از وی «ریچارد برانسون» دیگر میلیاردر انگلیسی و رئیس گروه شرکت های ویرجین، با شبه فضاپیمای (Virgin Galactic Unity ۲۲) در مورخ ۲۰ تیرماه به مرز فضا رهسپار شده بود.
دراین سفر فضایی که پس از رسیدن به فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری زمین، مرز فضا، ۴ سرنشین این کپسول بلو اورجین حدود ۳ دقیقه وضعیت بی وزنی را تجربه کرده و با چتر نجات به زمین بازخواهند گشت، تمام زمان این سفر فضایی از زمان پرتاب تا بازگشت ۱۱ دقیقه در نظر گرفته شده است.
این پرواز اولین سفر فضایی است که یک مسافر با پرداخت پول در آن حضور پیدا کرده است. پدر الیور دیمن(Oliver Daemen) ۱۸ ساله مبلغ نامشخصی برای حضور او در این پرواز پرداخت کرده است. بزوس به همراه برادرش مارک و خانم والی فانک (Wally Funk) ۸۲ ساله به فضا خواهند رفت.
در این سفر جوانترین و مسنترین افرادی که تاکنون به فضا رفتهاند یعنی دیمن و فانک حضور دارند.
در این سفر «مارک بزوس» برادر جوان تر جف بزوس، «الیور دیمن» جوان ۱۸ ساله و «والی فانک» زن ۸۲ ساله وی را همراهی می کنند.
جف بزوس بنیانگذار شرکت بلو اورجین، سازنده سفینه فضایی است .