طبق مطالعهای در دانشگاه «لوما لیندا» (Loma Linda University Health)، خوردن ماهی و سبزیجات شاید بهترین گزینه برای کاهش خطر مرگ بهخصوص در میان افراد مسن باشد.
به گزارش ایسنا، متخصصان در این مطالعه جدید دریافتند افرادی که از رژیم غذایی مبتنی بر ماهی و سبزیجات معروف به «پسکو» (the pesco-vegetarian) پیروی میکنند، ۱۸ درصد کمتر از کسانی که رژیم غذایی گیاهی ندارند با خطر مرگ مواجهاند.
به گفته متخصصان، با آنکه رژیم غذایی گیاهخواری سفتوسخت در میانسالی برای سلامت مفید است، در دوران پیری خطر بیماریهای عصبی مانند سکته مغزی، زوال عقل و پارکینسون را به همراه دارد. از این رو افزودن ماهی به رژیم غذایی گیاهی «مزیتی قابل توجه» دارد.
برای پیروی از این نوع رژیم غذایی دریایی، میتوان در ابتدا کنسرو ماهی را جایگزین گوشتهای دیگر کرد. ماهی حاوی مواد مغذی بسیار مانند کلسیم است که از استخوانها محافظت میکند و همچنین امگا ۳ موجود در آن برای عملکرد مغز عالی است. کنسرو ماهی را به راحتی میتوانید در وعدههای غذاییتان چه در انواع سالاد و چه در انواع اسپاگتی بگنجانید.
یک مطالعه که در مجله آمریکایی تغذیه بالینی منتشر شده است، نشان داد که مرگ در میان گیاهخواران ۱۲ درصد کمتر از کسانی است که رژیم غذاییشان مبتنی بر گوشت و مواد غذایی دیگر است.
در این مطالعه دادههای بیش از ۸۸ هزار نفر و ۱۲ هزار و ۵۰۰ مرگ بررسی و سپس در گروههای مختلف از غیرگیاهخواری تا رژیم دریایی با سبزیجات تقسیمبندی شد. نتایج نشان داد افرادی که رژیم غذایی مبتنی بر آبزیان و سبزیجات دارند ۱۸ درصد کمتر با خطر مرگ مواجهاند.
به گزارش عصرایران به نقل از رویترز، رکورد زندگی بیش از 74 روزه این مرد در روزهای گذشته ثبت شد و او قصد دارد این رکورد را به 100 روز برساند.
جوزف دیتوری با هدف تحقیقات پزشکی و دریایی این روزها را در تالابی در کیلارگو آمریکا سپری کرد.
رکورد قبلی زندگی زیر اب به دو استاد دانشگاه تعلق دارد که کمی بیش از 73 روز در همین هتل زیر دریایی زندگی کردند.
در این مدت گروه های مختلفی به صورت غواصی با این محقق آمریکایی دیدار داشتند.
او اعلام کرده است بیش از هر چیزی دلتنگ خورشید است.
زومیت نوشت: دوکفهایهای اقیانوس که چندین قرن عمر میکنند، ممکن است سرنخهایی از اسرار بزرگ پیری داشته باشند.
به یاد میآورم که اینطور پاسخ دادم: «شاید. منظور شما از زمان طولانی چیست؟»
«قرنها.»
شاید من اشتباه شنیده بودم: «ببخشید، من فکر کردم که گفتید قرنها.»
«بله، درست است، قرنها.»
چند ماه بعد، دو پژوهشگر از دانشگاه بنگور به دفتر من آمدند و دربارهی طول عمر دو کفهایها (حیواناتی با پوستههای لولادار شامل صدف دو کفهای، صدف چروک، صدف اسکالوپ و صدف سیاه) با من صحبت کردند. این پژوهشگران میتوانستند سن دقیق هر صدف را (برحسب سال) تعیین کنند. آنها این روش را اسکلروکرونولوژی مینامیدند که بهمعنای تعیین سن موجودات با استفاده از بخشهای سخت آنها است.
مینگ یک صدف ایسلندی (Arctica islandica) بود. صدفهای ایسلندی در ایوانهای خشکی دو سمت شمال اقیانوس اطلس زندگی میکنند. بهنظر میرسد که آنها آب خنک را ترجیح میدهند و در مناطقی زندگی میکنند که دمای آب بهندرت از ۱۶ درجه سانتیگراد بالاتر میرود. این صدف معروف پس از کشف عمر طولانیاش از سوی مطبوعات «صدف مینگ» نامگذاری شد؛ زیرا در زمان سلسله مینگ چین در سال ۱۴۹۹ به دنیا آمده بود.
مینگ مانند همه صدفها، اولین بخش جوانی خود را بدون هدف و سرگردان در ستون آب سپری کرد تا اینکه در حدود ۸۰ متری سطح آب در ساحل شمالی ایسلند مستقر شد. این صدف در دوران باقیمانده از عصر یخبندان کوچک زندگی کرد و در دوران تغییر ایسلند از کشوری روستایی و کمجمعیت به یکی از پیشرفتهترین جوامع در جهان که چند قرن طول کشید، نیز زنده بود.
صدف مینگ / Ming
بهعنوان یک گروه، دوکفهایها ممکن است جانورانی با بیشترین طول عمر باشند. نشان داده شده است که گونههای متعددی از دوکفهایها برای یک قرن یا بیشتر زندگی میکنند، مانند صدف خرطومدار (۱۶۸ سال)، صدف مروارید آب شیرین (۱۹۰ سال) و صدف چروک آبهای عمیق که اخیراً کشف شده است (این صدف حلقههای رشد ندارد، اما بهکمک تاریخگذاری رادیوکربن مشخص شده است که بیش از ۵۰۰ سال عمر دارد).
درک بهتر از علت عمر طولانی دوکفهایها میتواند به آشکار کردن این مسئله کمک کند که چگونه حیوانات مختلف از دوکفهایها گرفته تا کرمهای لولهای و کوسهها میتوانند پیری را به تعویق بیندازند. اسرار آنها ممکن است به دانشمندان کمک کند تا راهی برای افزایش طول عمر انسان پیدا کنند.
عمر طولانی دوکفهایها میتواند ناشی از ویژگیهای طبیعی خاص آنها، محیطی که در آن زندگی میکنند یا نحوه رفتار و عملکرد آنها یا به احتمال زیاد ترکیبی از هر سه عامل باشد.
مانند بسیاری از حیوانات با عمر طولانی، دوکفهایها خونسرد هستند. موجودات خونسرد خصوصاً آنهایی که در محیطهای سرد زندگی میکنند، ممکن است از دو فرایند که میتواند در پیری نقش داشته باشد، اجتناب کنند.
بیشتر دو کفهایها در بزرگسالی حالت ساکن دارند و بهندرت حرکت میکنند.
در آزمایشهای پژوهشگران، صدف ایسلندی بهمدت دو ماه در غیاب کامل اکسیژن زنده ماند. صدف این کار را به کمک توانایی کاهش شدید متابولیسم خود (شاید به حد یک درصد حالت عادی) انجام میدهد.
بهنظر میرسد صدف ایسلندی در آبهای گرمتر طول عمر کوتاهتری داشته باشد.البته، ممکن است صدفهایی در اطراف مجاری آب سرد یا در کف دریای جنوبگان وجود داشته باشد که صدف مینگ نسبتبه آنها جوان باشد.
علاوهبراین، هرچه دوکفهای به مدت طولانیتری زندگی کند، پوسته آن ضخیمتر و بزرگتر میشود. بنابراین، بهتدریج از شمار شکارچیانی که میتوانند به آن نفوذ کنند، کاسته میشود. بسیاری از دوکفهایها بهطور جزئی یا کامل در گل کف اقیانوس زندگی میکنند و این امر موجب ایمنتر شدن شرایط آنها میشود.
اگر این عوامل در طول عمر استثنائی برخی از گونههای دوکفهای نقش داشته باشند، میتوان انتظار داشت که حالت برعکس آنها حتی در دوکفهایها موجب کاهش طول عمر شود.
صدف / Clam
طول عمر با توانایی مقاومت دربرابر آسیب ناشی از رادیکالهای اکسیژن مرتبط است.
ما تعدادی صدف خوراکی خریدیم که میتوانند تا یک قرن عمر کند. چند گونه صدف دیگر که تا حدود ۲۰ سال عمر میکنند و تعدادی گوشماهی خلیج نیز گرفتیم. سپس مواد شیمیایی تولیدکننده رادیکال اکسیژن به مخازن آنها اضافه کردیم و آنچه را که اتفاق افتاد، ثبت کردیم.
نتایج قابلتوجه بود. همه گوشماهیهای خلیج که طول عمر کوتاهی دارند، در عرض دو روز مردند. صدفهای ۲۰ ساله در روز پنجم مردند. یازده روز طول کشید تا صدفهای خوراکی ۱۰۰ ساله بمیرند. بااینحال بهنظر نمیرسید صدفهای ایسلندی تحتتأثیر قرار گرفته باشند. پس از دو هفته آنها هنوز زنده بودند و سرحال بهنظر میرسیدند.
ما چند ماده شیمیایی دیگر را امتحان کردیم که به روشهای مختلف به سلولها آسیب میزنند و نتایج مشابهی را مشاهده کردیم: حیواناتی که عمر طولانیتری داشتند، میتوانستند حملات بیشتری را ازسوی محصولات جانبی مخربی مانند رادیکالهای اکسیژن تحمل کنند. درک ماهیت این تحمل بالا ممکن است بتواند به دانش ما درمورد چگونگی زندگی طولانیتر و سالم را بیفزاید.
اگرچه صدفها فاقد عضوی هستند که بتوان آن را مغز نامید، صدف ایسلندی ممکن است کلید درمانی برای بیماری آلزایمر و پارکینسون را داشته باشد.
در واقع، عصاره صدف ایسلندی بهتر از عصاره مشابه استخراجشده از بافت انسانی، با هر پروتئینی که امتحان کردیم، عمل کرد. ما حتی آن را روی آمیلوئید بتا یعنی پروتئینی که پلاکهای آلزایمر را میسازد، امتحان کردیم.
طی هفت سال گذشته، ما در جستجوی راز توانایی صدف ایسلندی برای پیشگیری از تاخوردگی اشتباه پروتئین بودهایم. ما در کشف تعدادی از عواملی که در این امر نقشی ندارند، بسیار موفق بودهایم. افسوس که تا به امروز نتوانستهایم آن عامل را شناسایی کنیم. بااینحال، کار روی این مسئله را ادامه میدهیم. علم در بیشتر موارد به سختی و دیر به دست میآید.
این مقاله از کتاب در دستچاپ «باغوحش متوشالح: آنچه طبیعت میتواند درباره زندگی طولانیتر و سالمتر به ما بیاموزد» گرفته شده است که نویسنده آن استیون اِن. آستاد است.
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آیندهنگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.
با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.
مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.
شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.
ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیادهروی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایقسواری کنند.
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیستبوم های دریایی پاسخ می دهد.
این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.