artificial intelligence at Data Mining

دولت آمریکا ۲۸ میلیون دلار به دانشگاه هاروارد برای تحقیق در زمینه‌ی هوش مصنوعی اختصاص داد.

دانشمندان تاکنون موفق به توسعه‌ی هیچ هوش مصنوعی‌ای نشدند که بتواند به سرعت مغز انسان یاد بگیرد. اما سازمان پروژه‌های تحقیقات پیشرفته در زمینه‌ی هوش (IARPA) می‌خواهد این وضعیت را تغییر دهد. این سازمان دولتی به سه واحد در دانشگاه هاروارد مبلغ ۲۸ میلیون دلار اعطا کرده تا‌ تحقیق کنند که چرا مغز ما در مقایسه با سیستم‌های مصنوعی مهارت بالایی در یادگیری دارد. به عنوان مثال، ما برای شناختن یک خودرو کافی است که آن را تنها یک یا دو سه بار ببینیم. اما حتی پیشرفته‌ترین هوش مصنوعی هم باید هزاران نمونه از یک خودرو را ببینید تا بتواند این وسیله را تشخیص دهد.

محققان دانشکده‌ی مهندسی و علوم کاربردی «جان پاولسون»، مرکز علوم مغزی و واحد بیولوژی مولکولی و سلولی موظف هستند فعالیت‌های مغزی را در ناحیه‌ی قشر بصری ضبط کنند. آنها باید بفهمند که نورون‌های آن قسمت چگونه به هم متصل هستند. سپس باید با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده، راهی برای طراحی سیستم‌های هوش مصنوعی در حد مغز یا حتی بهتر از آن پیدا کنند.

«دیوید کاکس» (David Cox)، استادیار دانشگاه هاروارد می‌گوید: “این یک چالش بسیار بزرگ است. ارزش علمی ضبط فعالیت‌های تعداد بسیار زیادی نورون و تهیه‌ی نقشه‌ای از اتصالات آنها، به خودی خود دشواری‌های زیادی دارد، اما این فقط نصف پروژه است. وقتی ما اصول بنیادی نحوه‌ی یادگیری مغز را تشخیص دهیم، راه برای طراحی سیستم‌های کامپیوتری هوشمندتر از انسان هموارتر خواهد شد.”

بدیهی است که این پروژه بلندپروازانه است و اعضای تیم آن به هیچ عنوان تصور نمی‌کنند که کارشان آسان خواهد بود. کل این پروسه به تولید بیش از یک پتابایت (۱٫۶ میلیون CD) داده منجر خواهد شد. از همین رو، محققان معتقدند که یافته‌های آنها می‌تواند به پیشرفت‌هایی در زمینه‌ی توسعه‌ی سیستم‌های کامپیوتری کمک می‌کند.

جمعه 14 خرداد 1395 ساعت 00:04

0 نظر

فقط در یک شرکت؛ ربات‌ها 60 هزار چینی را بیکار کردند

ربات‌ها 60 هزار چینی را بیکار کردند

دانشمندان پیش بینی کرده‌اند روبات‌ها و ماشین‌های هوشمند طی 30 سال آینده با انجام کارهایی که انسان‌ها انجام می‌دهند بیش از نیمی از انسان‌ها را بیکار و زندگی را بی‌معنا می‌کنند.

فَکسکان، شرکت بزرگ قطعه ساز برای غول‌های فناوری مانند اپل و سامسونگ 60 هزار تن از کارگران یک کارخانه خود را در چین اخراج و ربات‌ها را جایگزین آنها کرد.

به گزارش تارنمای روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پُست، این کارخانه که در منطقه کانشانِ چین واقع است شمار کارکنان خود را از 110 هزار به 50 هزار نفر کاهش داده است.

فَکسکان اعلام کرده است در حال حاضر بسیاری از وظایف کارگران در بخش تولید را دستگاه‌های اتوماتیک و ربات‌های خودکار بر عهده دارند.

این شرکت در بیانیه‌ای تاکید کرد از مهندسی رباتیک و فن‌آوری‌های نوآورانه استفاده خواهد کرد و بر روی بالا بردن ارزش افزوده در فرایند تولید متمرکز است.

در سال های اخیر، بسیاری از کارخانه‌های چینی بر فن‌آوری رباتیک سرمایه گذاری کرده‌اند.

از شهریور 1393 بیش از 500 کارخانه در استان گوانگدونگ چین حدود 630 میلیون دلار بر روی خرید و ارتقای ربات‌های هزینه کرده‌اند.

برخی از اقتصاددانان و کارشناسان اجتماعی درباره خطر جدی بحران بیکاری انسان‌ها به دلیل گسترش استفاده از ربا‌تها در آینده هشدار داده‌اند.

دانشمندان پیش بینی کرده‌اند روبات‌ها و ماشین‌های هوشمند طی 30 سال آینده با انجام کارهایی که انسان‌ها انجام می‌دهند بیش از نیمی از انسان‌ها را بیکار و زندگی را بی‌معنا می‌کنند.

موشه وَردی، استاد مهندسی محاسبات در دانشگاه رایس در شهر هوستون ایالت تگزاس امریکا اواخر بهمن ماه 1394 گفت افزایش ماشین آلات هوشمند از جمله خودروهای بدون راننده، هواپیماهای بدون سرنشین هوشمند و همچنین دستگاه های تجاری هوشمند اگر چه آسایش را برای انسان‌ها به ارمغان می‌آورد اما ممکن است به بیکاری طولانی مدت انسان‌ها منجر شود.

استاد وردی در نشست سالانه «انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم» در واشنگتن افزود: «تا سال 2045، ماشین آلات قادر به انجام بخش بسیار قابل توجهی از کارهایی خواهند بود که یک انسان می‌تواند انجام دهد.»

وی با طرح این سوال که «آیا تکنولوژی که در حال توسعه آن هستیم در نهایت به نفع انسان خواهد بود؟» گفت: «پاسخ معمولی این است که اگر ماشین آلات همه کارهای ما را انجام دهند، ما نیز آزادانه به فراغت خواهیم رسید اما من چنین آینده امیدوار کننده‌ای را نمی بینم. معتقدم که کار کردن برای تندرستی و سلامت انسان ضروری است.»

وردی تاکید کرد: پیدا کردن معنا در زندگی پس از آنکه انسان دیگر نان عرق جبین خود را نخورد شاید بشریت را با بزرگترین چالش خود تا زمان کنونی مواجه کند.»

یکشنبه 9 خرداد 1395 ساعت 01:13

0 نظر

نگارش نخستین فیلمنامه توسط هوش مصنوعی

پیشرفتی بزرگ در زمینه هوش مصنوعی و شبکه های عصبی:

نگارش نخستین فیلمنامه توسط هوش مصنوعی

سیناپرس:

شاید باور این که هوش مصنوعی به حدی از پیشرفت رسیده باشد که بتواند آثار هنری نوین را خلق کند برای ما بسیار دشوار به نظر برسد ولی در حقیقت امر این سیستم ها توانسته اند تا حدی پیشرفت کنند که محتوای پیچیده ای مانند شعر را خلق کنند. در آخرین نمونه از غافلگیری های مربوط به هوش مصنوعی نیز شاهد نوشته شدن یک فیلمنامه توسط این سیستم ها هستیم.

از روی این فیلمنامه یک فیلم کوتاه ساخته شده است که هنرپیشگان و کارگردان فیلم از فیلمنامه آن بسیار راضی بوده اند. در ادامه نیز در همین راستا نیز این فیلم در جشنواره ویژه ای در رده سینما و فیلم شرکت خواهد کرد. مقصد این داستان، چالش علمی و تخیلی لندن است که موجب می شود تا این فیلمنامه به صورت جدی نقد شود.

این فیلمنامه توسط افرادی که با آن سر و کار داشته اند به عنوان یک اثر تیره، رازآلود و مدرن تفسیر شده است که به خودی خود نشان دهنده توانایی این هوش مصنوعی در نگارش داستان است. البته این داستان برای به چالش کشیده شدن تنها به بازخوردهای عادی بسنده نکرده است و طراحان هوش مصنوعی نویسنده این داستان قصد دارند تا آن را به نقد متخصصان دنیای سینما محک بزنند.

برای درک محتوای این اثر کافی است تا نخستین خط آن را مطالعه کنید: «در آینده ای نه چندان دور بحران بیکاری به اندازه ای بالا خواهد گرفت که موجب می شود تا جوانان برای ادامه زندگی اقدام به فروش خون بدن خود کنند.» همین آغاز تلخ نشان دهنده این است که با یک اثر دارای پتانسیل بالا در رده علمی و تخیلی روبرو هستیم. با این حال باید به انتظار نشست تا متخصصان چالش علمی و تخیلی لندن به سراغ نقد این فیلمنامه رفته و مشکلات آن از دید تخصصی را فاش سازند.

منبع: singularityhub

ترجمه: آناهیتا عیوض خانی

چهارشنبه 5 خرداد 1395 ساعت 21:29

0 نظر

دردسرهای تبعیض جنسیتی در روبات انسان نمای چینی

20 فروردین 1395

رایورز - به‌تازگی یک روبات ویژه چینی توانسته است تا لقب شبیه‌ترین رفتار روبات به انسان را به خود اختصاص دهد، ولی نوع رفتار و پاسخگویی این روبات موجب شده است تا بسیاری از افراد آن را بر ضد حقوق بانوان ارزیابی کنند.

به گزارش رایورز به نقل از وب‌سایت خبری تحلیلی Engadget، بشر سالیان سال است که برای ساخت روبات‌هایی که شباهت بسیار بالایی به انسان دارند در حال تلاش است و در این میان روباتی که به‌تازگی در کشور چین معرفی شده است را می‌توان پیشرفته‌ترین نمونه ساخته شده از نظر شباهت ظاهری به انسان‌ها به‌حساب آورد.

با این‌ حال شباهت ظاهری این روبات به انسان تنها نکته مهم آن نبوده است که توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است بلکه نحوه رفتار این روبات و پاسخگویی آن به کاربران موجب ایجاد ابهاماتی در تفکر ساخت این روبات شده است.

این روبات که جیا جیا (JIA JIA) نام دارد، ظاهری مشابه به یک زن شرق آسیایی را دارد و در نگاه اول ممکن است نتوانید تشخیص دهید که با یک روبات طرف هستید. با این‌ وجود نحوه رفتار این روبات به نحوی طراحی شده است که به‌شدت مطیع بوده و رفتاری برده‌وار را از خود به نمایش می‌گذارد.

حال همین امر اعتراض‌هایی را در بر داشته است زیرا با توجه به جنسیت تعیین شده برای این روبات، برخی از افراد این حد از دستور پذیری و تسلیم بودن در برابر فرمان‌ها را به‌نوعی تعمیم این نوع انتظار نسبت به تمام بانوان را دارند.

این روبات کاربران خود را با لقب ارباب خطاب کرده و تقریبا از مودبانه‌ترین لغات ممکن برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند ولی به نظر می‌رسد که چیزی که سازندگان آن حتی به آن فکر نکرده بودند می‌تواند آینده این پروژه را به خطر بیندازد. شایان‌ذکر است که هنوز سازندگان این روبات درباره این موضوع هیچ عکس‌العملی از خود نشان نداده‌اند.

پنج‌شنبه 2 اردیبهشت 1395 ساعت 19:46

0 نظر

آیا در آینده می‌توانیم با مغز خود به اینترنت وصل شویم؟

با پیشرفت روز افزون فناوری، رابط کاربری کامپیوتر دائما در حال نزدیک‌تر شدن به زبان انسانی است. آن روزهایی که کامپیوترها به اندازه‌ی یک سالن ورزشی بزرگ بودند را به یاد بیاورید. البته قطعا جوان‌ها اصلا آن دوران را ندیده‌اند، زمانی که برنامه نویس‌ها باید با استفاده از “پانچد کارد” (Punched Card) فرمان‌های خود را به رایانه‌ می‌دادند. کامپیوترها به تدریج کوچک شدند و به شکل رایانه‌های شخصی سر از خانه‌های ما درآوردند. آن‌ها هر روز کوچک و سبک‌تر شدند تا در شمایل لپ‌تاپ، تبلت، گوشی هوشمند، ساعت هوشمند و عینک هوشمند درآیند و رابط کاربری آن‌ها به زبان انسان نزدیک و نزدیک‌تر شود. اگر روزی از پانچد کارد و کدهای پیچیده در برقراری ارتباط با کامپیوتر استفاده می‌کردیم، امروز کار به چند لمس ساده بر نمایشگر و فرمان‌های صوتی رسیده است. ما امروز به راحتی می‌توانیم با انواع رایانه‌های همراه خود به شبکه‌ی جهانی متصل شویم و به اطلاعاتی که از همه جای دنیا به اشتراک گذاشته می‌شود دسترسی پیدا کنیم. آیا زمانی می‌رسد که کامپیوترها جایی در مغز ما پیدا کنند؟ آیا هیچ وقت ما به نوعی موجود بیوتکنولوژیک تبدیل می‌شویم؟

امروزه دسترسی به اینترنت بر روی دستگاه‌های همراه هوشمند کاملا مرسوم شده و تقریبا همه جا می‌توانیم به شبکه متصل باشیم. در زندگی روزمره، هر لحظه درحال دریافت پیام‌های مختلف هستیم. در یک چشم به هم زدن می‌توانیم یک ایمیل بفرستیم و پاسخ آن را دریافت کنیم و بالعکس. جدا از اینکه آیا اصلا چنین ارتباطات حجیم و سریعی خوب است یا خیر، واقعیت این است که در دنیای مدرن درگیر آن هستیم. همین دو یا سه دهه‌ی پیش بود که برای دریافت یک نامه باید روزها و هفته‌ها صبر می‌کردیم. در دنیای امروز حتی صبر چند ساعتی برای دریافت پاسخ یک ایمیل مدت زمان زیادی است. اما این روند رو به کجا می‌رود؟ آیا ممکن است در آینده به رد و بدل لحظه‌ای پیام‌ها بپردازیم؟ چیزی حتی سریع‌تر از آن‌چه امروز در اپلیکیشن‌های ارتباطی وایبر و تلگرام با آن سر و کار داریم.

گاهی اوقات می‌توان خیال کرد که سریع‌ترین راه ارتباط از طریق شبکه‌ی اینترنت، برقراری ارتباط مستقیم مغز با مغز است. اگر مغزها به شبکه متصل باشند، می‌توانید تنها با فکر کردن به یک مفهوم، آن را به دوست خود در آن سوی دنیا ارسال کنید. البته که هنوز تا رسیدن به آن مرحله فاصله‌ی زیادی داریم، ولی یک پژوهش جدید که اخیرا صورت گرفته، نشان می‌دهد که می‌توان روزی از طریق اینترنت مغز انسان‌ها را به یکدیگر متصل کرد تا اساسا نیازی به دستگاه‌های هوشمند خارج از بدن انسان نباشد.

brainmessage1

پژوهش انجام گرفته به معنی واقعی کلمه، ثابت کننده‌ی امکان اجرای این ایده است. “جیولیو رافینی” (Giulio Ruffini) یکی از پژوهشگران این پروژه و مدیرعامل شرکت “استارلب” (Starlab) در بارسلونا توضیح می‌دهد که برخلاف تصور، کاری که تیم او در برقراری ارتباط بین مغزها انجام دادند، انتقال کلمه‌ها، فکرها یا احساسات نبوده و آزمایش انجام گرفته خیلی ساده‌تر بوده است.

آزمایش گروه رافینی بدین شکل بوده است: مردی را در شهر کرالای هند تصور کنید. او مجهز به یک رابط مغز-کامپیوتر شده که می‌تواند امواج مغزی را از روی جمجمه ثبت کند. به این مرد گفته شده که یک بار تصور کند دستش را تکان می‌دهد و بار دیگر تصور کند که پاهایش را تکان می‌دهد. اگر تصور کند که پاهایش را تکان می‌دهد، کامپیوتر عدد صفر را ثبت می‌کند و اگر تصور کند که دست‌هایش را تکان می‌دهد، کامپیوتر عدد یک را ثبت می‌کند.

شاید در آینده بتوانیم شاهد ارتباط اینترنتی مغز با مغز باشیم

این مجموعه اطلاعات صفر و یکی، از طریق اینترنت به یک گیرنده فرستاده می‌شود؛ مثلا به فردی در شهر استراسبورگ فرانسه. او مجهز به دستگاهی به نام “روبات TMS” شده است. روباتی که برای انتقال پالس‌های قدرتمند ولی کوتاه به مغز ساخته شده است. وقتی که فرستنده به تکان دادن دست‌هایش فکر می‌کند، روبات TMS با مغز گیرنده کاری می‌کند که بتواند حتی با چشمان بسته، نوری را ببیند. وقتی که فرستنده به تکان دادن پاهایش فکر می‌کند، گیرنده هیچ نوری نمی‌بیند. برای اینکه پیام معنی‌دارتر بشود، پژوهشگران به فکر رمزگذاری اعداد افتادند. کافیست که صفر و یک‌ها به معنی سلام و خداحافظ باشند. گیرنده می‌داند که دیدن نور یعنی سلام و ندیدن نور به معنی خداحافظ است. بدین شکل می‌توان حتی مثل حروف مورس، کلمات را رمزگذاری کرد و برای گیرنده ارسال نمود.

تمرکز عمیق

ممکن است ساده به نظر برسد، ولی هر مرحله دارای پیچیدگی‌های خاص خودش است. فرستنده باید تمرکز زیادی داشته باشد تا فقط بتواند روی تکان دادن دست‌ها یا پاهای خود فکر کند. هر فعالیت مغزی دیگر می‌تواند سیگنال را مخدوش کند و برداشت پیام مشکل شود. در حقیقت فرستنده باید برای انجام این کار آموزش داده شود. علاوه بر این، کل فرایند اصلا سریع نیست. پژوهشگران تخمین می‌زنند که سرعت انتقال داده بین دو مغز در حدود دو بیت (یک 0 و یک 1) در دقیقه است. بنابراین انتقال حتی یک پیام ساده بین مغزها می‌تواند زمان زیادی طول بکشد. رافینی می‌گوید: «می‌توان از دو زاویه به این آزمایش نگاه کرد. از یک زاویه، این آزمایشی کوچک برای تایید امکان اجرای یک ایده است. از زاویه‌ی دیگر، برای نخستین بار بود که این کار انجام می‌شد و به نظر من یک لحظه‌ی تاریخی به حساب می‌آید. واقعا هیجان انگیز بود. بعد از سال‌ها فکر کردن و جستجو برای راه‌های انجام آن، بالاخره انجام شد و این بسیار برای ما خوشایند بود.»

brainmessage2

آیا این فقط یک شیرین‌کاری علمی است؟

هرچند که آقای رافینی می‌گوید این کار برای اولین بار در تاریخ انجام شد، ولی حتی این ادعا نیز می‌تواند محل مناقشه باشد. سال گذشته گروهی در دانشگاه هاروارد، ارتباطی بین مغز انسان با دم یک موش برقرار کردند و کاری کردند که آن فرد بتواند تنها با فکر کردن، دم موش را تکان دهد. باز هم سال گذشته گروهی در دانشگاه واشنگتن توانست ارتباطی بین مغز دو فرد برقرار کند و در نتیجه فرستنده می‌توانست مقداری کنترل بر روی “موتور کورتکس” (Motor Cortex) مغز گیرنده داشته باشد. این به فرستنده اجازه می‌داد پیام‌هایی را ارسال کند که باعث برخورد غیر ارادی دست گیرنده به یک صفحه کلید می‌شد. نکته اینجاست که اهمیت کار تیم آقای رافینی، در این بود که برای اولین بار پیام در چنین مسافت زیادی مخابره می‌شد و در ضمن برای نخستین بار گیرنده به صورت آگاه و ارادی به گرفتن پیام می‌پرداخت.

brainmessage3

رافینی رویاهای همچنان بزرگتری دارد. او می‌خواهد احساسات، عواطف و افکار را بین مغزها رد و بدل کند. او می‌گوید:«اکنون فناوری بسیار محدود است. ولی در آینده قدرتمند خواهد شد. زمانی ما می‌توانیم بین مغزها از طریق اینترنت ارتباط کلامی برقرار کنیم.» او اضافه می‌کند:«ارتباط مغزی مزیت‌های زیادی دارد. مثلا دریافت مستقیم افکار فرد دیگر از طریق مغز می‌تواند به درک بهتر از موقعیت، افکار و احساسات آن فرد بینجامد و در نتیجه انسان‌ها یکدیگر را بهتر درک کنند. به نظر من بسیاری از مشکلاتی که در جهان وجود دارد ناشی از عدم درک صحیح انسان‌ها از یکدیگر است. شاید این راهی باشد برای اینکه انسان‌ها بتوانند خود را راحت‌تر جای یکدیگر بگذارند.» او همچنین ایده‌هایی را درباره‌ی ارتباط با حیوانات و امکان درک تفکرات آن‌ها مطرح می‌کند.

ارتباط اینترنتی مغز با مغز می‌تواند باعث شود که انسان‌ها از یکدیگر درک بهتری داشته باشند

احتمالا مرحله‌ی بعدی کار تیم رافینی، امکان انتقال سیگنال‌‌هایی فراتر از صفر و یک ساده است. برای این کار ممکن است نیاز باشد که قسمت‌های مختلف مغز را تحریک کنیم و به جای نور از ابزاری دیگر برای مشاهده‌ی سیگنال استفاده کنیم. رافینی می‌گوید:«داده‌ها در مغز ما به صورت توزیع شده (غیر متمرکز)، کد و ذخیره شده‌اند. بنابراین مثلا کلمه‌ی “سلام” فقط در یک قسمت از مغز ذخیره نشده است.» او ادامه می‌دهد:«برای انتقال مستقیم زبان، محققان باید راهی جدید جهت تحریک مغز شبکه‌ای ما پیدا کنند. اگر می‌خواهیم که احساسات را ارسال کنیم، باید راهی برای تحریک آن قسمت‌های مغز نیز بیابیم. چیزی که کار را سخت می‌کند این است که محققان می‌خواهند این تحریکات را به صورت خارجی انجام بدهند. این راه خوبی به نظر نمی‌آید و ایمپلنت‌های مغزی خیلی دقیق‌تر هستند.

brainmessage4

البته وصل شدن مغزها به شبکه مخاطراتی هم دارد. بدین ترتیب هرچیزی که روی اینترنت قرار می‌گیرد می‌تواند رهگیری و هک بشود. قابلیت ارسال مستقیم پیام‌ها به مغز افراد برای بسیاری یک ایده‌ی ترسناک است. رافینی می‌گوید:«این بالقوه می‌تواند ابزاری برای سوء استفاده نیز باشد. ممکن است افرادی سعی کنند مغز کسان دیگر را تحت کنترل بگیرند.» ولی او اشاره می‌کند که دانشمندان راه بسیار زیادی تا رسیدن به فناوری انتقال اینترنتی اطلاعات بین مغز انسان‌ها دارند. به هر صورت هرچند که این ایده اکنون بسیار شگفت انگیز و شاید اندکی ترسناک است، ولی قطعا در آینده می‌توانید ایمیل‌ها، پیام‌ها، تصاویر و در کل محتوای شبکه را مستقیما در ذهن خود مشاهده کنید.

‌

منبع: Future

باتشکر ای دیجی کالا