موشهای مورد آزمایش در این پژوهش به صورت مصنوعی و از طریق رژیم غذایی به دیابت نوع 2 مبتلا شدند و پژوهشگران توانستند با تزریق نوعی پروتئین میزان قند خون این موشها را به مدت دو روز در محدودهی طبیعی نگه دارند. اگر چه دیابت نوع دو در برخی موارد به وسیلهی کنترل رژیم غذایی فرد و تمرینات ورزشی منظم قابل کنترل است، قرصهای افزایش دهنده ترشح هورمون انسولین نیز میتوانند به کمک این بیماران بیایند. اما این قرصها هم عوارض خود را درپی خواهند داشت عوارضی همچون اسهال یا حالت تهوع ضمن اینکه نمیتوان از این قرصها در تمام موارد بهره برد، برای مثال کسانی که مشکلات جدی کبدی، کلیوی یا قلبی دارند و یا دوران بارداری را سپری میکنند نمیتوانند از این قرصها استفاده کنند.
پژوهشگران Salk برای درمان موشهای بیمار مشابه دیابت انسانی از تزریق یک دوز پروتئین FGF1 بهره بردند که دو روز قند خون معمولی را در موشها در پی داشته است. مهمتر اینکه وقتی از دوزهای بالاتری استفاده میشد موشهای هیچ یک از عوارض جانبی درمانهای فعلی همچون افزایش وزن یا مشکلات قلب یا کبد را نشان نمیدادند. بنابراین میتوان به کمک FGF1 پاسخی مناسب و عالی را از بیمار دریافت کرد چراکه این دارو متابولیسم سریعی دارد و تنها بر روی سلولهای مشخصی عمل میکند.
همچون سازو کار مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی، به گفتهی پژوهشگران سازوکار عملکرد این دارو را نیز به درستی نمیدانند. پروتئین FGF1 یک فاکتور رشد است اما پژوهشگران معتقدند که این ویژگی ارتباطی به اثر آن بر سطح قند خون ندارد که این شانس امکان ساخت دارویی موثرتر و ایمن تر را بیشتر میکند.
در مرحلهی بعد پژوهشگران میخواهند نسل جدیدی از FGF1 را بسازند که بدون داشتن ویژگی اثر عامل رشد بتوان از آن در انسانها بهره برد. در صورت دستیابی به چنین مهمی میتوان امیدوار بود که ابزاری بسیار کارامد برای درمان این بیماری در دسترس بیماران قرار خواهد گرفت. هرچند کار بر روی آزمایشهای انسانی آغاز شده است اما تا زمان رسیدن این دارو به بازارهای دارویی زمان زیادی باقی مانده است. پس تا آن زمان سعی کنید با ورزش و تغذیهی مناسب خود را از شر این بیماری مزمن و خطرناک دور نگه دارید.
نتایج پژوهشهای این گروه در نشریهی علمی Nature به چاپ رسیده است ضمن اینکه میتوانید در ویدیوی زیر جزییات بیشتری را در خصوص این یافته بیابید.