سلامت می‌کنند

غزل شمارهٔ ۵۳۳ دیوان شمس (از گنجور)

 

مولوی » دیوان شمس » غزلیات

رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند

مستی ز جامت می‌کنند مستان سلامت می‌کنند

در عشق گشتم فاشتر وز همگنان قلاشتر

وز دلبران خوش باشتر مستان سلامت می‌کنند

غوغای روحانی نگر سیلاب طوفانی نگر

خورشید ربانی نگر مستان سلامت می‌کنند

افسون مرا گوید کسی توبه ز من جوید کسی

بی پا چو من پوید کسی مستان سلامت می‌کنند

ای آرزوی آرزو آن پرده را بردار زو

من کس نمی‌دانم جز او مستان سلامت می‌کنند

ای ابر خوش باران بیا وی مستی یاران بیا

وی شاه طراران بیا مستان سلامت می‌کنند

حیران کن و بی‌رنج کن ویران کن و پرگنج کن

نقد ابد را سنج کن مستان سلامت می‌کنند

شهری ز تو زیر و زبر هم بی‌خبر هم باخبر

وی از تو دل صاحب نظر مستان سلامت می‌کنند

آن میر مه رو را بگو وان چشم جادو را بگو

وان شاه خوش خو را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن میر غوغا را بگو وان شور و سودا را بگو

وان سرو خضرا را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن جا که یک باخویش نیست یک مست آن جا بیش نیست

آن جا طریق و کیش نیست مستان سلامت می‌کنند

آن جان بی‌چون را بگو وان دام مجنون را بگو

وان در مکنون را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن دام آدم را بگو وان جان عالم را بگو

وان یار و همدم را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن بحر مینا را بگو وان چشم بینا را بگو

وان طور سینا را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن توبه سوزم را بگو وان خرقه دوزم را بگو

وان نور روزم را بگو مستان سلامت می‌کنند

آن عید قربان را بگو وان شمع قرآن را بگو

وان فخر رضوان را بگو مستان سلامت می‌کنند

ای شه حسام الدین ما ای فخر جمله اولیا

                       ای از تو جان‌ها آشنا مستان سلامت می‌کنند

---

آواز استاد شجریان: «رندان سلامت می کنند ...»

به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند ...

که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی (از وبلاگ سپیده صبح)

---

ز دو دیده خون فشانم ز غــمت شب جدایی

  چــه کنم که هست اینها گـل باغ آشــــنایی

همه شـب نهاده ام سر ، چوسگان برآستانت 

  کــه رقــیـب در نــیـایـد بــه بــهـانـه گدایی

مــــژه‌ها و چــشـم یارم به نظر چــــنان نـماید

  کـه مـــیان سنبلــستان چـرد آهــوی ختــایی

در گـلستان چـشـمم زچـه رو همیشه باز است

  به امــیـد آنـکـه شـایـد تو به چشم من درآیی

سر برگ گــل ندارم ،به چه رو روم به گلشن

  که شــنیده‌ام ز گلــــها هـــمه بوی بی‌وفـایی

به کدام مذهب است این؟ به کدام ملت‌است این؟

  که کـشنـد عاشقی را که تو عاشقم چرایی

به طـواف کــعبه رفـتم به حرم رهـم ندادند

  که بـرون درچه کردی که درون خانه آیی؟

به قـمـارخــانه رفتم، هــمه پاکــــباز دیدم

  چـو به صـومعه رسـیدم هـمـه زاهـد ریـایی

دردیـر می‌زدم مــــن، که نـــدا ز در درآمد 

  که درآ درآ عــراقی، که تو هم ازآن مـایی

فخرالدین عراقی

---

مه من نقاب بگشا ز جمال کبریایی  

                              که بتان فرو گذارند اساس خود نمایی

شده انتظارم از حد، چه شود ز در در آیی

                     «ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

                                  چه کنم که هست این ها گل باغ آشنایی»

چو بنای کار عاشق همه سوز و ساز دیدم

                        ره حسن و عشق یکسر به نیاز و ناز دیدم

ز جهانیان گروهی به ره مجاز دیدم

                                « به قمارخانه رفتم همه پاکباز دیدم

                                      چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی»

ز حدوث پاک گشتم به قدم رهم ندادند

                          ز وجود هم گذشتم به عدم رهم ندادند

به کنشت سجده بردم، به صنم رهم ندادند

                        « به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند

                                 که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی»

تضمین هاتف از عراقی

ماه و ماهی

تو ماه ا ی و من ماهی این برکه ی کاشی   //             اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

 آه از نفس پاک تو و صبح نشابور                //            از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

 پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار           //                  فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

 ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار              //                هشدار که آرامش ما را نخراشی

 هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم              //     اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی

دانلود آهنگ

دانلود نماهنگ شامل دکلمه شاعر آقای علیرضا بدیع و خواندن خواننده آقای حجت اشرف زاده

ای مه من ، ای بت چین

(خواننده استاد شجریان)

ای مه من ، ای بت چین ، ای صنم      لاله رخ و زهره جبین ، ای صنم

     تا به تو دادم دل و دین ای صنم      بر همه‌کس گشته یقین ای صنم

            من ز تو دوری نتوانم دیگر      جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر

         { بیا حبیبم      بیا طبیبم }2

                           

  

     هرکه تو را دیده زخود دل برید      رفته زخود ، تا که رخت را بدید

     تیرغمت ، چون به دل ، من رسید      همچو بگفتم ، که همه‌کس شنید

            من ز تو دوری نتوانم دیگر      جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر

      { بیا حبیبم      بیا طبیبم }2

                              

   ای نفسِ قدس (انس) تو ، احیای من      چون تویی امروز مسیحای من

      حالت جمعی تو پریشان کنی      وای به حال دل شیدای من    

            من ز تو دوری نتوانم دیگر      جانم وز تو صبوری نتوانم دیگر

   { بیا حبیبم      بیا طبیبم }2  

دانلود بت چین استاد شجریان

خنده نمکین نگار

حکایت شمارهٔ ۱۴

(از گنجور)

سعدی » گلستان » باب پنجم در عشق و جوانی

 

نگار من چو در آید به خنده نمکین

                 نمک زیاده کند بر جراحت ریشان

                                             ***

                                   چه بودی ار سر زلفش به دستم افتادی     

                                                   چو آستین کریمان به دست درویشان