آشنایی با ویتامینها

این ویتامین‌ها را با هم نخورید

بدن ما برای عملکرد صحیح به ۱۳ ویتامین نیاز دارد که ۹ تای آن محلول در آب و ۴ تای آن محلول در چربی است. همین تفاوت یکی از نکات کلیدی در زمان مصرف مکمل‌های ویتامین است.

مواد مغذی مورد نیاز بدن در مقادیر مختلف و از طریق تغذیه صحیح و سالم قابل تامین هستند؛ با این حال، برخی از افراد برای برآوردن نیازهای غذایی خود به مکمل‌هایی از ویتامین‌های خاص احتیاج دارند.

به گزارش همشهری آنلاین، به طور معمول، بیشتر ویتامین ها را می‌توان در هر زمانی از روز مصرف کرد اما زینب کریمی، متخصص تغذیه و رژیم درمانگر گفت: «برخی از مکمل‌های تغذیه‌ای در شرایط خاص بهتر جذب می‌شوند» به همین دلیل است که خوب است بدانید که چگونه و چه زمانی مکمل مصرف کنید تا جذب بهینه را افزایش دهید.

کانال عصر ایران در تلگرام

ویتامین‌های محلول در آب

همانطور که از نام آنها پیداست، این ویتامین‌ها در آب حل می‌شوند بنابراین لازم نیست آنها را با غذا مصرف کنید تا شرایط جذب آنها بهینه شود.

۹ ویتامین محلول در آب وجود دارد که شامل ویتامین C به علاوه هشت ویتامین گروه بی یعنی B۱ (تیامین)، B۲ (ریبوفلاوین)، B۳ (نیاسین)، B۵ (اسید پانتوتنیک)، B۶ (پیریدوکسین)، B۷ (بیوتین)، B۹ (فولات)، و B۱۲ (کوبالامین) هستند.

مصرف این گروه از ویتامین‌ها باید به طور منظم و روزانه باشد زیرا برخلاف ویتامین‌های محلول در چربی، آنها به راحتی در بافت‌های بدن ذخیره نمی‌شوند بلکه از طریق آب اضافی بدن توسط ادرار دفع می‌شوند.

ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی است که برای سلامت، ایمنی و همچنین سنتز کلاژن و انتقال دهنده های عصبی مورد نیاز است. مکمل‌های این ویتامین انواع مختلفی دارند که می‌توانید آنها را در هر زمانی از روز، با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.

اگر مکمل ویتامین سی شما از نوع اسید اسکوربیک است بهتر است همراه با غذا خورده شود تا عوارض جانبی احتمالی آن بر روی گوارش که ناشی از اسیدیته بالای آن است کم شود. حتما مکمل‌های ویتامین C را در مکانی خنک و تاریک نگهداری کنید، زیرا این ماده مغذی به گرما و نور حساس است.

همچنین، به دلیل دفع اضافی این ویتامین از بدن، معمولا به دوزهای بیش از ۱۰۰۰ میلی‌گرم نیازی نیست؛ مگر در شرایط خاص و با نظر پزشک.

ویتامین‌های گروه B به صورت جداگانه یا به عنوان مکمل های B کمپلکس که حاوی هر هشت ویتامین B هستند فروخته می‌شوند. آنها هم شبیه ویتامین سی هستند، با این تفاوت که مصرف این ویتامین‌ها در صبح به دلیل نقش مهم آنها در متابولیسم مواد مغذی و تولید انرژی بهتر است.

علاوه بر این، توصیه می‌شود که افراد مبتلا به کمبود B۱۲ مکمل‌های خود را با معده خالی و همراه با آب مصرف کنند تا جذب حداکثری را افزایش دهند.

ویتامین‌های محلول در چربی

برخلاف ویتامین‌های محلول در آب، ویتامین‌های محلول در چربی برای جذب مناسب به چربی نیاز دارند. بنابراین، به طور کلی توصیه می‌شود که ترکیبات محلول در چربی را همراه با وعده غذایی حاوی چربی مصرف کنید.

کمبود ویتامین A به دلیل رژیم ناقص غذایی، در کشورهای در حال توسعه شایع‌تر است. افراد باردار و شیرده و مبتلایان به فیبروز کیستیک بیشتر به مکمل‌های ویتامین A نیاز دارند. برای افزایش جذب بهینه، باید مکمل‌های این ویتامین را همراه با یک وعده غذایی حاوی چربی مصرف کنید.

برخی شواهد نشان می‌دهد که دوز بالای این ویتامین ممکن است خطر مرگ و میر ناشی از سرطان را افزایش دهند. به همین دلیل، توصیه می‌شود زیر نظر پزشک باشید.

ویتامین D برای عملکرد سیستم ایمنی، سلامت استخوان، رشد سلولی و غیره مورد نیاز است. متأسفانه بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان دچار کمبود این ماده مغذی مهم هستند، به همین دلیل مصرف مکمل این ویتامین بسیار شایع است.

ویتامین D را می‌توان در هر زمانی از روز مصرف کرد و بهتر است همراه با وعده‌های غذایی یا میان وعده‌های حاوی چربی مصرف شوند تا از جذب بهینه آن اطمینان حاصل شود. این حقیقت را یک مطالعه علمی هم ثابت کرده است.

توجه به این نکته مهم است که فعال شدن ویتامین D به داشتن سطوح کافی منیزیم بستگی دارد. بنابراین، برای حفظ سطح ویتامین D سالم، مطمئن شوید که منیزیم کافی نیز دریافت می‌کنید.

همچنین، به خاطر داشته باشید که برخی از ویتامین‌های محلول در چربی، از جمله ویتامین E، ممکن است بر جذب ویتامین D تأثیر بگذارند. از سوی دیگر، مصرف ویتامین K در کنار ویتامین D ممکن است برای تراکم مواد معدنی استخوان مفید باشد.

ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدان اصلی در بدن عمل می‌کند و برای جریان خون سالم و عملکرد سیستم ایمنی ضروری است. این ماده مغذی در بسیاری از غذاها یافت می‌شود و کمبود آن شایع نیست با این حال در افرادی با سندرم روده کوتاه، فیبروز کیستیک، و بیماری کرون، ممکن است توسط پزشک توصیه شود.

این ویتامین محلول در چربی به همراهی با غذا وابسته نیست؛ یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که تا زمانی که چربی در طول روز مصرف شود، ویتامین E به طور موثر جذب می‌شود.

به خاطر داشته باشید که مصرف بیش از حد آن به شکل مکمل می‌تواند باعث آسیب در جمعیت‌های خاصی شود مثلا افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات در مردان سالم از نتایج سوء مصرف این ویتامین است.

ویتامین K به خانواده‌ای از ترکیبات محلول در چربی اطلاق می‌شود که شامل ویتامین K۱ (فیلوکینون) و ویتامین K۲ (مناکینون ها) است. این ویتامین برای لخته شدن خون، سلامت استخوان و قلب و موارد دیگر مورد نیاز است و البته کمبود قابل توجه بالینی آن نیز در بزرگسالان نادر است.

اگر بنابر شرایط جسمانی و با نظر پزشک نیاز به مصرف این ویتامین دارید (زیرا تداخل دارویی دارد.) می‌توانید مکمل‌های خود را در هر زمانی از روز همراه با یک وعده غذایی یا میان وعده حاوی چربی مصرف کنید.

نگاهی به یک مفهوم نوین در توسعه نرم افزار؛

وایب کدینگ (Vibe Coding) چیست؟ آیا برنامه نویسان به زودی بیکار می‌شوند؟

وایب کدینگ (Vibe Coding) یک مفهوم نوین در توسعه نرم‌افزار است که با ترکیب هوش مصنوعی و تعامل مبتنی بر زبان طبیعی، فرآیند برنامه‌نویسی را به‌طور بنیادی تغییر می‌دهد. این روش بر اساس شهود توسعه‌دهندگان و همکاری هوشمندانه با سیستم‌های هوش مصنوعی عمل می‌کند.

---

تاریخ انتشار: ۰۱ فروردین ۱۴۰۴ - ۲۳:۲۹

به گزارش سرویس علم و فناوری تابناک، در این رویکرد، کاربران به جای نوشتن کد ساختاریافته، قصد خود را به زبان طبیعی بیان می‌کنند و سیستم هوش مصنوعی مسئول تبدیل آن به کد است.

این فرایند شامل مراحل زیر است:

۱. بیان قصد: توسعه‌دهنده اهداف خود را به صورت توصیفی (مثلاً «یک صفحه گسترده بودجه با دسته‌بندی درآمد، هزینه و پس‌انداز بساز») بیان می‌کند

۲. تفسیر هوش مصنوعی: سیستم با استفاده از الگوریتم‌های تولیدی AI، کد را تولید و اصلاح می‌کند.

۳. پالایش تکراری: کاربر با ارائه بازخورد، کد نهایی را بهینه می‌کند 

مزایا و محدودیت‌ها

مزایا:

کاهش پیچیدگی: توسعه‌دهندگان نیازی به نگرانی در مورد نحو، اشکال‌زدایی یا ساختار‌های پیچیده ندارند.

افزایش بهره‌وری: زمان صرف‌شده برای کد نویسی کاهش می‌یابد و تمرکز روی طراحی سطح بالا افزایش می‌یابد.

تعامل بصری: ابزار‌هایی مانند Cursor.ai و Windsurfer محیطی شبیه به همکاری انسانی با AI فراهم می‌کنند.

محدودیت‌ها:

نیاز به دانش پایه: کاربران باید مفاهیم برنامه‌نویسی (مانند انتزاع یا تغییر شکل) را درک کنند.

محدودیت در پیچیدگی: سیستم ممکن است در پروژه‌های بسیار پیچیده یا نیاز‌های خاص دقت کمتری داشته باشد.

تأثیرات فراتر از توسعه

این پارادایم نه تنها در کدگذاری، بلکه در تعامل با نرم‌افزار‌ها نیز انقلابی ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، یک کاربر غیرتخصصی می‌تواند با دستورالعمل‌های ساده، یک سیستم مدیریت بودجه یا لیست بسته‌بندی بسازد. این رویکرد به تدریج جایگزین رابط‌های پیچیده و منو‌های سنتی می‌شود

چه تفاوت‌هایی بین برنامه‌نویسی VIBE و روش‌های برنامه‌نویسی سنتی وجود دارد؟

تفاوت‌های برنامه‌نویسی VIBE با روش‌های سنتی

۱. رویکرد تعاملی با هوش مصنوعی

در وایب کدینگ، توسعه‌دهندگان به جای نوشتن کد ساختاریافته، قصد خود را به زبان طبیعی بیان می‌کنند و سیستم هوش مصنوعی مسئول تبدیل آن به کد است.  این در تضاد با روش‌های سنتی مانند برنامه‌نویسی شئ‌گرا یا تابعی است که نیاز به نوشتن کد دستی و درک ساختار‌های پیچیده (مانند کلاسها، توابع خالص، یا جریان‌های داده) دارد.

۲. تمرکز بر شهود در مقابل ساختار

در روش‌های سنتی، توسعه‌دهندگان باید ساختار‌های برنامه‌نویسی را به دقت پیاده‌سازی کنند. در مقابل، وایب کدینگ بر بیان اهداف به زبان ساده تأکید دارد و پیچیدگی‌های ساختاری را به هوش مصنوعی واگذار می‌کند.

۳. مدیریت پیچیدگی

برخلاف پارادایم‌های برنامه‌نویسی سنتی، وایب کدینگ پیچیدگی‌های ساختاری را با تعامل بصری و ساده جایگزین می‌کند و تمرکز را روی طراحی سطح بالا قرار می‌دهد.

۴. ابزار‌ها و محیط توسعه

در روش‌های سنتی، توسعه‌دهندگان از IDE‌های سنتی (مانند Eclipse یا IntelliJ) استفاده می‌کنند. در وایب کدینگ، ابزار‌هایی مانند Cursor.ai یا Windsurfer محیطی شبیه به همکاری انسانی با AI فراهم می‌کنند و نیاز به دانش ساختار کد‌ها را کاهش می‌دهند.

۵. محدودیت‌ها و کاربرد

ویژگی	روش‌های سنتی	وایب کدینگ
پیچیدگی پروژه	مناسب برای پروژه‌های پیچیده با نیاز به کنترل دقیق	محدودیت در پروژه‌های بسیار پیچیده یا نیازهای خاص
نیاز به دانش پایه	نیاز به درک ساختارهای برنامه‌نویسی	نیاز به درک مفاهیم پایه (مانند انتزاع)
کارایی	مناسب برای محیطهای همزمان یا توزیع شده (در تابعی)	تمرکز بر توسعه سریع و ساده

۶. تعامل با نرم‌افزار‌ها

وایب کدینگ نه تنها در کدگذاری، بلکه در تعامل با نرم‌افزار‌ها نیز انقلابی ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، یک کاربر غیرتخصصی می‌تواند با دستورالعمل‌های ساده، یک سیستم مدیریت بودجه بسازد، در حالی که در روش‌های سنتی، نیاز به نوشتن کد دستی یا استفاده از رابط‌های پیچیده وجود دارد.

تأثیر وایب کدینگ بر شغل برنامه‌نویسان

شغل برنامه‌نویسی به طور کلی و مطلق با وایب کدینگ از بین نمی‌رود، بلکه احتمالا تغییر شکل اساسی خواهد داد. این روش با هوش مصنوعی، وظایف تکراری مانند نوشتن کد پایه یا اشکال‌زدایی را خودکار می‌کند، اما نیاز به مهارت‌های انسانی مانند طراحی سیستم، مدیریت پیچیدگی و نوآوری همچنان باقی می‌ماند.

برنامه‌نویسان با استفاده از وایب کدینگ می‌توانند تمرکز خود را روی مسائل پیچیده‌تر مانند بهینه‌سازی عملکرد، امنیت یا توسعه سیستم‌های هوشمندتر قرار دهند. همچنین، این فناوری فرصت‌های جدیدی مانند همکاری با AI یا توسعه ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی ایجاد می‌کند. بنابراین، وایب کدینگ نه جایگزینی برای برنامه‌نویسان، بلکه ابزاری برای بهبود کارایی و خلاقیت آنهاست. البته همین حالا نیز برخی کارهای ساده برنامه نویسی با وایب کدینگ بدون دخالت برنامه نویسان ممکن شده است.

ساخت ورق‌های فلزی ۱۰۰۰۰۰ برابر نازک‌تر از موی انسان!

بر اساس یک مطالعه جدید، محققان با استفاده از روش جدید خود، صفحات دو بعدی از بیسموت، گالیم، ایندیم، قلع و سرب ساخته‌اند که صد هزار بار نازک‌تر از موی انسان است.

محققان چینی موفق به ساخت ورق‌های فلزی ۱۰۰۰۰۰ برابر نازک‌تر از موی انسان شده‌اند که می‌توانند وسایل الکترونیکی را متحول کنند.

به گزارش ایسنا، دانشمندان ورقه‌های فلزی آن چنان نازکی ساخته‌اند که تنها چند اتم ضخامت دارند.

بر اساس یک مطالعه جدید، محققان با استفاده از روش جدید خود، صفحات دو بعدی از بیسموت، گالیم، ایندیم، قلع و سرب ساخته‌اند که صد هزار بار نازک‌تر از موی انسان است.

به نقل از آی‌ای، این ورق‌های فلزی فوق نازک که توسط محققان آکادمی فیزیک چین ساخته شده‌اند، رسانایی الکتریکی فوق‌العاده بالایی نیز دارند.

دانشمندان نشان داده‌اند که وقتی فلزات نازک می‌شوند تا ورقه‌هایی با ضخامت یک یا چند اتم بسازند، به دلیل پدیده‌ای به نام محصور شدن کوانتومی، خواص آنها به شدت تغییر می‌کند.

این مطالعه که در مجله Nature منتشر شده است، نشان می‌دهد که خواص حاصل به طور بالقوه مفید هستند، اما تثبیت چنین فلزات دو بعدی در ابعاد میکرومتری یا اندازه‌های بزرگ‌تر دشوار است، زیرا اتم‌ها تمایل دارند آرایش‌های سه بعدی طبیعی خود را حفظ کنند و به آسانی در هوا اکسید شوند.

در این فرآیند جدید دانشمندان چینی برای فشردن فلزات تا ضخامت اتمی از یک پرس هیدرولیک استفاده می‌کند.

بر اساس این مطالعه، رویکرد فناورانه ساده آنها، بلورهای دوبعدی پایدار در هوا با ابعاد بیش از ۱۰۰ میکرومتر را تولید می‌کند که پیشرفت قابل‌توجهی نسبت به آنچه می‌توان با استفاده از تکنیک‌های گران‌تر و پیچیده‌تر ساخت، است.

این روش را می‌توان روی هر فلزی اعمال کرد

محققان نشان دادند که این روش را می‌توان برای هر فلزی با نقطه ذوب پایین اعمال کرد.

یک بررسی کننده تاکید کرد که این تیم چینی اولین تیمی نیست که فلزات نازک اتمی تولید می‌کند. با این حال، نتایج آنها برجسته است، چرا که روش جدید آنها «فلزات در مقیاس بزرگ و واقعاً دو بعدی» را در مقایسه با تکنیک‌های قبلی تولید می‌کند.

خاویر سانچز یاماگیشی(Javier Sanchez-Yamagishi)، فیزیکدانی که مواد دو بعدی را در دانشگاه کالیفرنیا مطالعه می‌کند، می‌گوید: این فقط یک نقطه شروع است.

وی همچنین تاکید کرد که پایداری و اندازه بزرگ این مواد، امکانات زیادی را برای ادغام آنها با مواد دیگر و ساخت وسایل الکتریکی یا فوتونیک جدید باز می‌کند.

شاهکاری که می‌تواند روش ساخت دستگاه‌های الکترونیکی را متحول کند

برخی کارشناسان بر این باورند که این شاهکار می‌تواند منجر به یک انقلاب در شیوه ساخت دستگاه‌های الکترونیکی، از ترانزیستورهای کم‌مصرف گرفته تا تراشه‌های نسل جدید و آشکارسازهای فوق حساس شود.

به گزارش رسانه‌های چینی، این تیم با به‌کارگیری روش خود، ورقه‌هایی از پنج فلز مختلف با ضخامت چند اتم، با عرض چند صد میکرومتر ایجاد کرد که برای ماده‌ای بسیار نازک بسیار بزرگ است.

این تیم برای ساختن یک ورق فلزی بسیار نازک، یک قطره از فلز را بین دو سندان یاقوت کبود که با سرد شدن فلز به هم فشرده شده بودند، گرم کردند. از آنجایی که MoS۲ با فلز قوی‌تر از یاقوت کبود برهم‌کنش می‌کند، محققان می‌توانند ساندویچ حاصل از ورقه‌های MoS۲-metal-MoS۲ را از دستگاه پرس بیرون بیاورند.

گوانگیو ژانگ(Guangyu Zhang) از آکادمی علوم چین در پکن که روی نانومواد مطالعه می‌کند به همراه همکارانش، ورقه‌هایی از پنج فلز مختلف با ضخامت چند اتم و عرض چند صد میکرومتر ساخته‌اند که برای ماده‌ای بسیار نازک، بسیار بزرگ است.

میکروصاعقه‌؛ کلید احتمالی معمای پیدایش حیات در زمین اولیه

میکروصاعقه‌؛ کلید معمای پیدایش حیات در زمین اولیه

مطالعه‌ای جدید نشان داده که حیات روی زمین ممکن است با جرقه‌های الکتریکی بسیار کوچکی که از برخورد امواج دریا و آبشارها ایجاد می‌شوند، آغاز شده باشد.

مطالعه‌ای جدید نشان داده که حیات روی زمین ممکن است با جرقه‌های الکتریکی بسیار کوچکی که از برخورد امواج دریا و آبشارها ایجاد می‌شوند، آغاز شده باشد.

این جرقه‌های ریز که «میکروصاعقه» نام دارند، زمانی شکل می‌گیرند که قطرات آب ناشی از برخورد امواج به یکدیگر برخورد کرده و تجزیه شوند.

کانال عصر ایران در تلگرام

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه استنفورد موفق شدند این بارهای الکتریکی میکروسکوپی را در محیط آزمایشگاهی ایجاد و آن‌ها را با ترکیبات گازی موجود در جو اولیه زمین ترکیب کنند.

این واکنش منجر به تشکیل زنجیره‌هایی از مولکول‌های آلی شد که شامل اجزای اصلی سازنده DNA نیز هستند.

تا پیش از این، تصور می‌شد که میلیاردها سال پیش، صاعقه‌های مکرر در جو زمین، انرژی لازم برای شکل‌گیری حیات را فراهم کرده‌اند.

بااین‌حال، نظریه قدیمی میلر-اوری که بر این فرض استوار بود، اشکالاتی داشت؛ از جمله این‌که صاعقه پدیده‌ای نادر است و احتمال وقوع آن به‌حدی نبوده که بتواند انرژی کافی برای شکل‌گیری حیات در اقیانوس‌های وسیع را تأمین کند.

اما نظریه جدید «میکروصاعقه» نشان می‌دهد که این واکنش‌های شیمیایی می‌توانسته‌اند به‌طور مداوم و در هر نقطه‌ای که آب وجود داشته، رخ دهند.

پروفسور ریچارد زار از دانشگاه استنفورد توضیح داده که در زمین اولیه، آب به‌طور مداوم روی سطوح مختلف پاشیده می‌شده و این شرایط، بستر مناسبی برای وقوع واکنش‌های شیمیایی لازم برای پیدایش حیات فراهم کرده است.

تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که جو اولیه زمین شامل ترکیبی از گازهایی مانند دی‌اکسید کربن، نیتروژن، متان، آمونیاک و هیدروژن بوده است.

برخی از این مطالعات پیشنهاد کرده‌اند که این جو عمدتاً از دی‌اکسید کربن و نیتروژن تشکیل شده بوده و مقدار متان و آمونیاک در آن کمتر بوده است.

در سال ۱۹۵۲، دو دانشمند آمریکایی، استنلی میلر و هارولد یوری، فرضیه‌ای را ارائه کردند که طبق آن جو زمین می‌توانسته شرایط لازم برای تولید ترکیبات آلی را فراهم کند.

اکنون، پس از بیش از ۷۰ سال، تیم تحقیقاتی پروفسور زار موفق شده یکی از مولکول‌های آلی تولیدشده در این فرآیند را شناسایی کند: یوراسیل، ترکیبی که دارای پیوندهای کربن-نیتروژن است.

پیوندهای کربن-نیتروژن نقشی حیاتی در ترکیبات زیستی امروزی دارند، زیرا در ساختار پروتئین‌ها، آنزیم‌ها و کلروفیل یافت می‌شوند.

یوراسیل یکی از اجزای اصلی DNA و RNA محسوب می‌شود، مولکول‌هایی که مسئول ذخیره و انتقال اطلاعات ژنتیکی در موجودات زنده هستند.

RNA یک مولکول تک‌رشته‌ای است که به‌عنوان دستیار مولکولی DNA عمل می‌کند، درحالی‌که DNA ساختاری دو رشته‌ای دارد و تمام اطلاعات موردنیاز برای عملکرد سلول‌های بدن را در خود جای داده است.

این کشف جدید نشان داده که مواد آلی موردنیاز برای پیدایش حیات، احتمالاً نه از طریق برخورد صاعقه و نه از طریق شهاب‌سنگ‌ها، بلکه مستقیماً در آب‌های زمین اولیه وجود داشته‌اند.

اما منبع این الکتریسیته در آب‌های ماقبل تاریخ چه بوده؟ زار و همکارانش دریافتند که زمانی که آب به‌شکل قطرات ریز پخش می‌شود، بارهای الکتریکی متفاوتی ایجاد می‌کند.

به‌طور خاص، قطرات بزرگ‌تر اغلب بار مثبت دارند، درحالی‌که قطرات بسیار ریز دارای بار منفی هستند.

به‌طور معمول، اتم‌های آب تعداد برابری پروتون و الکترون دارند، اما هنگام تبدیل شدن به قطرات ریز، برخی از آن‌ها الکترون از دست می‌دهند یا دریافت می‌کنند و این امر موجب شکل‌گیری بارهای الکتریکی متفاوت می‌شود.

به عبارت دیگر، زمانی که موجی به ساحل برخورد می‌کند یا قطرات آب از آبشار به اطراف پاشیده می‌شوند، ذرات آب می‌توانند الکترون از دست بدهند و دارای بار مثبت شوند، یا الکترون دریافت کنند و بار منفی پیدا کنند.

مطالعه منتشرشده در مجله Science Advances نشان داده که وقتی دو قطره با بارهای مخالف به هم نزدیک می‌شوند، جرقه‌های الکتریکی کوچکی ایجاد می‌شود که به آن «میکروصاعقه» گفته می‌شود. این جرقه‌ها با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شوند، اما مقدار انرژی زیادی در خود دارند.

در آزمایشی که برای بررسی این پدیده انجام شد، زمانی که قطرات آب با مخلوطی از گازهای نیتروژن، متان، دی‌اکسید کربن و آمونیاک ترکیب شدند، سه ترکیب آلی مهم به وجود آمدند. این ترکیبات شامل سیانید هیدروژن، اسید آمینه‌ای به نام گلیسین و یوراسیل بودند.

 زار نتیجه‌گیری کرده که برخلاف تصور رایج، آب نه‌تنها یک ماده بی‌اثر نیست، بلکه زمانی که به‌صورت قطرات ریز پخش می‌شود، می‌تواند واکنش‌های شیمیایی شدیدی ایجاد کند. او بر این باور است که امواج اقیانوس و آبشارها، منشأ واقعی پیدایش حیات روی زمین بوده‌اند.

خون افراد درازعمر با بقیه تفاوت‌های کلیدی دارد

خون افراد کهنسال با بقیه تفاوت‌های کلیدی دارد

گروه علمی: نتایج نشان داد افرادی که به ۱۰۰ سالگی رسیدند، معمولاً از ۶۰ سالگی به بعد، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک کمتری داشتند. همچنین، این افراد کمتر دچار افزایش یا کاهش شدید در سطح این نشانگرها بودند.
به گزارش عصرایران، افرادی که بیش از ۹۰ سال زندگی می‌کنند، همواره توجه دانشمندان را به خود جلب می‌کنند. آن‌ها نه‌تنها عمر طولانی‌تری دارند، بلکه اغلب در سال‌های پایانی زندگی‌شان از سلامت نسبی برخوردارند. اما چه چیزی باعث می‌شود برخی افراد بیش از یک قرن زندگی کنند؟ آیا ژنتیک نقش اصلی را دارد یا سبک زندگی نیز در این مسیر تأثیرگذار است؟ یک پژوهش مفصل که نتایج آن در GeroScience منتشر شده، نشان داده که برخی از زیست‌شناساگرها یا بیومارکرها (Biomarkers) در بدن افراد کهنسال با کسانی که عمر کوتاه‌تری دارند، متفاوت است. این یافته‌ها به درک بهتر فرایند پیری و چگونگی حفظ سلامت در دوران کهن‌سالی کمک می‌کند.
بزرگ‌ترین پژوهش درباره طول عمر
برخلاف مطالعات قبلی که عمدتاً بر گروه‌های کوچک متمرکز بودند، این پژوهش بزرگ‌ترین مطالعه‌ای است که تاکنون بر روی نشانگرهای زیستی افراد صدساله انجام شده است. محققان داده‌های ۴۴,۰۰۰ سوئدی را که بین سنین ۶۴ تا ۹۹ سال بودند، بررسی کردند. این افراد برای بیش از ۳۵ سال تحت نظر بودند و در این میان، ۱,۲۲۴ نفر، یعنی ۲.۷ درصد، به سن ۱۰۰ سالگی رسیدند. جالب است که ۸۵ درصد از این افراد زن بودند.
بررسی ۱۲ نشانگر زیستی مهم
این پژوهش ۱۲ نشانگر زیستی را که با پیری و مرگ‌ومیر مرتبط هستند، بررسی کرده است. برخی از مهم‌ترین این شاخص‌ها عبارت‌اند از:
اسید اوریک (Uric Acid): یک محصول زائد که هنگام تجزیه برخی غذاها در بدن تولید می‌شود.
گلوکز (Glucose): سطح قند خون که ارتباط مستقیم با متابولیسم بدن دارد.
کراتینین (Creatinine): نشانگر عملکرد کلیه‌ها.
آهن (Iron) و ظرفیت کلی اتصال آهن (TIBC): مرتبط با کم‌خونی و سلامت عمومی خون.
آنزیم‌های کبدی مثل آلانین آمینوترانسفراز (Alat)، آسپارتات آمینوترانسفراز (Asat)، و گاما-گلوتامیل ترانسفراز (GGT) که عملکرد کبد را نشان می‌دهند.
یافته‌های کلیدی پژوهش
نتایج نشان داد افرادی که به ۱۰۰ سالگی رسیدند، معمولاً از ۶۰ سالگی به بعد، سطح گلوکز، کراتینین و اسید اوریک کمتری داشتند. همچنین، این افراد کمتر دچار افزایش یا کاهش شدید در سطح این نشانگرها بودند.
دو نکته مهم:
افرادی که سطح گلوکز بالاتر از ۱۱۷ میلی‌گرم در دسی‌لیتر داشتند، شانس کمتری برای رسیدن به ۱۰۰ سالگی داشتند.کسانی که کراتینین بالاتر از ۱.۴۱ میلی‌گرم در دسی‌لیتر داشتند نیز احتمال کمتری برای تجربه عمر طولانی داشتند.
متابولیسم سالم و تغذیه مناسب نقش مهمی دارند
بر اساس این پژوهش، افرادی که سطح کلسترول خیلی پایین و آهن پایینی داشتند، احتمال کمتری برای رسیدن به ۱۰۰ سالگی داشتند. همچنین کسانی که میزان بالاتری از اسید اوریک، گلوکز و نشانگرهای عملکرد کبد داشتند، شانس کمتری برای زندگی طولانی داشتند.
آیا سبک زندگی تعیین‌کننده است؟
این پژوهش نمی‌تواند مشخص کند که آیا ژنتیک، تغذیه یا سبک زندگی عامل اصلی این تفاوت‌ها هستند. اما به نظر می‌رسد که تغذیه، سطح فعالیت بدنی و مصرف الکل می‌توانند بر این نشانگرهای زیستی تأثیر بگذارند.نکته مهم: اندازه‌گیری دوره‌ای عملکرد کلیه و کبد، سطح قند خون و اسید اوریک در دوران سالمندی می‌تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات و افزایش احتمال زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر کمک کند.
آیا طول عمر بیشتر به شانس هم بستگی دارد؟
بدون شک، عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو در تعیین طول عمر نقش دارند. اما این پژوهش نشان می‌دهد که حتی دهه‌ها قبل از مرگ، برخی تفاوت‌های زیستی بین افراد صدساله و دیگران قابل مشاهده است. این موضوع نشان می‌دهد که هم ژنتیک و هم سبک زندگی در طول عمر تأثیرگذار هستند، هرچند ممکن است شانس هم در این مسیر نقش داشته باشد.
توضیح:
اینکه افراد با سطح کلسترول بسیار پایین شانس کمتری برای عمر طولانی داشتند، ممکن است چند دلیل داشته باشد که به عوامل متابولیکی، تغذیه‌ای و سیستم ایمنی مرتبط است. چند توجیه محتمل برای این موضوع وجود دارد:
۱. کلسترول نقش حیاتی در عملکرد سلولی و سیستم ایمنی دارد
کلسترول یک مولکول ضروری برای ساخت غشای سلولی، تولید هورمون‌های استروئیدی (مانند تستوسترون و استروژن) و ویتامین D است. همچنین، نقش کلیدی در عملکرد مغز دارد. سطح خیلی پایین کلسترول ممکن است نشانه‌ای از سوءتغذیه، بیماری مزمن یا ضعف عمومی بدن باشد که می‌تواند احتمال عمر طولانی را کاهش دهد.
۲. افزایش خطر بیماری‌های التهابی و سیستم ایمنی ضعیف
برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که کلسترول نقش محافظتی در برابر برخی عفونت‌ها و بیماری‌های التهابی دارد. افرادی که سطح کلسترول خیلی پایین دارند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های مزمن، بیماری‌های خودایمنی و ضعف سیستم ایمنی باشند، که می‌تواند بر طول عمر آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.
۳. سطح پایین کلسترول ممکن است نشانه‌ای از بیماری‌های زمینه‌ای باشد
در برخی موارد، سطح پایین کلسترول ممکن است ناشی از بیماری‌هایی مانند سرطان، نارسایی کبدی یا سوءجذب مواد مغذی باشد. بدن افراد مسن که دچار بیماری‌های مزمن هستند، ممکن است دیگر توانایی تولید کافی کلسترول را نداشته باشد، که می‌تواند منجر به ضعف عمومی و کاهش طول عمر شود.
۴. کمبود انرژی و مشکلات تغذیه‌ای
کلسترول به‌عنوان بخشی از لیپوپروتئین‌ها (Lipoproteins) در انتقال چربی‌های ضروری در بدن نقش دارد. سطح خیلی پایین آن ممکن است نشان‌دهنده عدم دریافت کافی چربی‌های مفید، کاهش جذب ویتامین‌های محلول در چربی (مانند A، D، E، K) و سوءتغذیه باشد. این شرایط در افراد مسن می‌تواند خطر ضعف بدنی، از دست دادن عضلات و افزایش احتمال بیماری‌های مزمن را بالا ببرد.
۵. نقش کلسترول در تعادل هورمونی و سلامت روان
کلسترول برای تولید سروتونین (Serotonin) و سایر انتقال‌دهنده‌های عصبی ضروری است. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که افراد با سطح کلسترول پایین ممکن است بیشتر مستعد افسردگی و اضطراب باشند، که می‌تواند بر سلامت کلی و طول عمر آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.
پس این یافته نشان می‌دهد که نه کلسترول خیلی بالا و نه خیلی پایین برای سلامتی مطلوب نیست. تعادل در سطح کلسترول، که به عملکرد متابولیکی سالم، تغذیه متعادل و عملکرد مناسب بدن اشاره دارد، ممکن است کلید رسیدن به عمر طولانی‌تر باشد. افراد با کلسترول بسیار پایین، ممکن است به دلیل مشکلات تغذیه‌ای، ضعف سیستم ایمنی، یا بیماری‌های زمینه‌ای، شانس کمتری برای رسیدن به ۱۰۰ سالگی داشته باشند.