واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

پروژه شرکت اسپانیایی برای تبدیل بیابان های عربستان به قطب کشاورزی جهان


آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

(از عصرایران) محمد مهدی حیدرپور - استودیو معماری اسپانیایی "فوروارد تینکینگ آرکیتکچر" روشی برای تبدیل شبه جزیره عربستان با شرایط محیطی نامهربان این منطقه به یک هاب کشاورزی جهانی از طریق ایجاد ارتباط بین بیابان، انرژی تجدیدپذیر و شیوه کشاورزی هیدروپونیک - فن کاشت گیاهان بدون خاک - را مد نظر قرار داده است.

پروژه اُآکسیس بیش از 1,447,795 مایل مربع از زمین های شنی را با یک سیستم هیدرپونیک مدولار عظیم که انرژی خورشیدی تولید خواهد کرد و از یک سیستم حمل و نقل زیرزمینی برای انتقال محصولات به شهرهای مجاور استفاده می کند، پوشش خواهد داد.

به گزارش "گروه فناوری و آی تی" عصرایران، پروژه اُآکسیس شامل سازه های مدولار پیش ساخته از فولاد بازیافت شده می شود. چندین راهبرد کنش پذیر، محیط ساختمان را کنترل خواهند کرد در شرایطی که پنل های فوتوولتائیک کارگذاشته شده روی سقف انرژی کافی برای تاسیسات، روشنایی مصنوعی ال‌ای‌دی و سیستم تسمه نقاله زیرزمینی را فراهم می کنند. انرژی اضافی نیز در شبکه سراسری برق شهر به کار گرفته خواهد شد. 

اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی

آب بازیافت شده از فناوری کشاورزی هیدروپونیک برای آبیاری پوشش گیاهی بیرونی استفاده می شود و به گیاهان و تنوع زیستی اجازه گسترش در اطراف این تاسیسات را می دهد. محصولات تازه شامل سبزیجات، گیاهان و میوه ها از طریق سیستم تسمه نقاله زیرزمینی منتقل می شوند.

پروژه اُآکسیس نخستین نمونه در نوع خود در این منطقه است که به کارگیری انرژی خورشیدی و کشاورزی هیدرپونیک را به منظور ایجاد تاسیساتی خودکفا ترکیب کرده است. این مجموعه می تواند به کمبود مواد غذایی رسیدگی کرده، نیاز به واردات مواد غذایی را کاهش داده و انرژی های تجدیدپذیر را بیش از پیش ترویج کند. در حقیقت، پروژه اُآکسیس تبدیل محیط های بیابانی به منطقه کشاورزی وابسته به انرژی های تجدیدپذیر را هدف گذاری کرده است. 
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی
اُآکسیس؛ تبدیل بیابان به زمین کشاورزی

طراحی روش تشخیص سرطان در مراحل پیش-اولیه

نسخه چاپیارسال به دوستان

دانشمندان نوسیبیرسک ماده‌ای را کشف کردند که با کمک آن می‌توان ژن از کارافتاده را کشف کرد و معلوم کرد بیمار از چه نوع بیماری سرطان رنج می‌برد.

خبرگزاری فارس: چگونه سرطان را می‌توان تشخیص داد

به گزارش گروه دانستنی‌های خبرگزاری فارس، متخصصان نوسیبیرسک روش تشخیص سرطان را طراحی کردند که در زمان به اصطلاح «مافوق اولیه» می‌توان بروز این بیماری را تشخیص داد.

با کمک فناوری ساخت شرکت «اپی جین» در هر پلی کلینیکی می‌توان آنالیز را به انجام رساند و بیماری بدخیم را در دوران اولیه رشد آن به دام انداخت.

این روش بر آنالیز « دی. ان.ای» استوار است. اگر ژن‌های مشخصی فعال باشند، غده سرطانی رشد نمی‌کند. «از کار افتادن» آنها گواه اختلال در کار ارگانیزم است که به تشخیص بیماری سرطان کمک می‌کند.

نیازی به آنالیز کامل ژن نیست- فقط دو– سه مولکول «دی. ان.ای» کافی خواهد بود.

دانشمندان نوسیبیرسک ماده‌ای را کشف کردند که با کمک آن می توان ژن از کارافتاده را کشف کرد و معلوم کرد بیمار از چه نوع بیماری سرطان رنج می‌برد.

نتیجه آزمایش را بعد از چند ساعت می‌توان دریافت کرد و هر کلینیکی از عهده انجام آن برمی آید. از تجهیزات استاندارد برای آنالیز و آزمایشها می‌توان استفاده کرد.

«یوگنی دوبینین» رئیس شرکت «اپی جین» در مصاحبه با خبرنگار صدای روسیه گفت: بیمار باید آزمایش خون بدهد. سپس ما با استفاده از روش اختراعی، «دی. ان.آ» را از خون جدا می‌کنیم و با کمک آنزیم پردازش آن را انجام می‌دهیم و واکنش استاندارد صورت می‌گیرد که در تمام آزمایشگاه ها وجود دارد. نیازی به وجود هیچگونه تجهیزات جدید نیست. مجموعه معرف های طراحی شده در شرکت ما بخش نوآورانه این روش است.

مهمترین نکته در این روش، تشخیص مافوق زود است، زیرا تغییر در ژن ها، «از کارافتادن» آنها در مراحل اولیه رخ می‌دهد، یعنی در زمانیکه بیماری هنوز آشکار نشده است.

قابل درک است که برطرف کردن آن در چنین مرحله‌ای به مراتب ساده‌تر است.

فرق روش جدید با روش استفاده از مارکرهای سرطانی که پزشکان اطمینان زیادی به آن ندارند، اصولی است.

مارکرهای سرطانی ، تعین نوع پروتئینی است که در خون شخص کشف می‌شود.

این نوع پروتئین‌ها می‌توانند هم در افراد بیمار و هم سالم وجود داشته باشند. اما غلظت آنها در افراد گوناگون متفاوت است و برای تشخیص بیماری این آزمایش کافی نیست و تحقیقات بیشتری را طلب می‌کند.

سیستم تست دانشمندان نووسیبیرسک قادر به تشخیص فوری است و نیازی به آزمایشات مکمل ندارد.

سیستم مشابه «تست» متخصصان روسیه در خارج از کشور با موفقیت کار می‌کند.

به گفته رئیس شرکت «اپی جین» شباهت فقط به آنالیز ژنتیک ختم می‌شود.

متخصصان نوسیبیرسک آنالیز را به شکل دیگری انجام می‌دهند – نه با استفاده از روش شیمیایی که آمریکایی ها انجام می‌دهند، بلکه با استفاده از آنزیم که نتایج به مراتب بهتری بدست می‌دهد.

وی افزود:ما از روش معرف‌ها استفاده می‌کنیم که بر معرف خود ویژه‌ای استوار است که در شرکت ما ساخته شده است.

این روش در یک لوله آزمایشگاهی انجام می‌شود و بسیار مطمئن است و نیاز به تجهیزات اضافی ندارد. مهمترین نکته آن است که در مقایسه با روش آمریکایی سه – چهار بار ارزان‌تر است.

شرکت « اپی جین» گواهی و مجوز اختراع خود را دریافت کرده است و در اینترنت قابل دسترسی است؛ اما کارها در این رشته ادامه دارد.

چند سال دیگر برای تکامل سیستم تست سرطانی لازم خواهد بود که در سال 2017 میلادی باید برای استفاده تجاری آماده شود.

اولین پهپاد هوشمند و تمام اتوماتیک با نام IRIS+ ساخته شد

نویسنده: دانیال نوروزی جمعه, 21 شهریور 1393 ساعت 09:46 
پهپاد
پهپاد

شرکت 3D Robotic سازنده‌ی پهپاد و سیستم‌های هوشمند تمام اتوماتیک٬ اولین پهپاد کاملا خودکار و هوشمند خود را به بازار عرضه کرد. این پهپاد که از سیستم خلبان خودکار همین شرکت بهره می‌برد٬ قابلیت پرواز برنامه‌ریزی شده توسط کاربر در مسیرهای مشخص را دارد. در ادامه مطلب همراه زومیت باشید تا با پهپاد 3D Robotic بیشتر آشنا شوید.

بزرگترین مزیت این پهپاد٬ هوشمندی آن در دنبال کردن کاربر در مسیر پیش فرض است و توانایی فیلم‌برداری و عکس‌برداری هوشمند از زوایای مختلف بدون دخالت کاربر را دارا است.

حالت 3PV Follow Me با هر سیستم GPS که بر روی دستگاه‌های اندروید وجود دارد سازگار خواهد بود و این پهپاد را قادر می‌سازد تا محیط اطراف خود را با استفاده از نقشه‌های دقیق تشخیص دهد و بدون هیچ‌گونه خطایی اقدام به فیلم‌برداری کند.

Iris

البته کاربر هنوز هم می‌تواند این پهپاد را به وسیله‌ی کنترل از راه دور هدایت کند یا از اپلیکیشن هدایت DroidPlanner برای برنامه‌ریزی استفاده کند. این اپلیکیشن ‌نیز امکان مسیرسازی را به پهپاد می‌دهد و همچنین کاربر می‌تواند نقاط مختلف و بی‌نهایتی از مسیر را طوری برنامه‌ریزی و دستور دهد که پهپاد در فاصله‌ی زمانی پیش‌فرض روی این نقاط مانور بدهد. البته باید مراقب باطری این پهپاد نیز بود که فقط اجازه‌ی استفاده بین ۱۶ تا ۲۰ دقیقه را به کاربر می‌دهد و باید دوباره آن را شارژ کرد.

Iris+ بدون هیچ‌گونه وسیله و گجت اضافه به قیمت ۷۵۰ دلار در سایت رسمی شرکت 3DRobotics به فروش می‌رسد.

موادی که با پرینتر سه‌بعدی تولید شده و می‌توانند تا 160000 برابر وزن خود را تحمل کنند

نویسنده: حمید رضا رودابه جمعه, 30 خرداد 1393 ساعت 22:29 
3D printed stiff materials3D printed stiff materials

پژوهشگران در دانشگاه MIT و آزمایشگاه ملی Lawrence Livermore موفق به تولید کلاس جدیدی از ماده شده‌اند که چگالی مشابه هواژل (سبک‌ترین ماده جامد) داشته، اما 10000 برابر سخت‌تر است؛ آن هم با کمک پرینترهای سه‌بعدی.

این مواد که در اصطلاح علمی، متا- مواد ریزساختار خوانده می‌شوند، می‌توانند وزن بسیار زیادی را (گهی تا 160000 برابر وزن خودشان) تحمل کنند و به ویژه برای حمل‌و‌نقل اجسام بسیار سنگین در صنعت و باربری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای ساخت این مواد، ابتدا توسط پرینترهای سه‌بعدی و مواد اولیه حساس به نور، شبکه‌های توری بسیار کوچکی، در حد میکروسپیک، ساخته می‌شوند. سپس این شبکه‌ها با لایه‌های فلزی به قطر 200 تا 500 نانومتر پوشانده می‌شوند. پس از گذشت زمان و برداشتن شبکه‌های توری، مواد فلزی بسیار سبکی باقی می‌مانند که نسبت به جرم‌شان، مقاومت فوق‌العاده زیادی دارند. این فرایند را با مواد پلیمری یا سرامیکی نیز می‌توان انجام داد.

محصول نهایی چگالی بسیار کمی، در حد هواژل دارد؛ اما صدها برابر محکم‌تر است و این ویژگی، آن را برای استفاده در صنایع هوا و فضا، و مقاصد نظامی بسیار مناسب می‌کند. از آن جا که بانی اصلی این پروژه DARPA است، احتمال استفاده از این مواد در ربات‌‌ها، هواپیماهای بی‌سرنشین و تجهیزات جنگی نیز وجود دارد.

لینک دانلود ویدیو

پیشرفت در ساختارهای نیمه زنده برای کاربردهای مختلف

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ سه شنبه, 12 فروردین 1393 ساعت 21:09 
آیا حاضرید تلفن‌های هوشمند زنده را در دست بگیرید؟

دانشمندان در دانشگاه MIT در حال توسعه‌‌ی ماده‌‌ای دورگه هستند که قرار است چیزی بین یک باکتری زنده و یک ماده‌‌ی بیجان همچون نانوذرات طلا باشد. این ماده‌‌ی زنده در نهایت قادر است به محرک‌های محیطی اطراف خود درست مثل سلول‌های معمولی پاسخگو باشد، ضمن اینکه ویژگی‌های بیشتری همچون تاباندن نور یا گذردهی الکتریسیته را نیز داراست. با استفاده از این قابلیت‌های اضافه می‌توان به ساخته شدن باتری‌ها یا بدنه‌های زنده که قادر به ترمیم یا شارژ خودکار خود هستند امیدوار بود. در ادامه با ما باشید.

گروهی که بر روی این پژوهش کار می‌کنند توسط پروفسور Timothy Lu هدایت می‌شود. این گروه کار خود را از باکتری‌‌ ای-کولای آغاز کرد، علت انتخاب این باکتری این بود که این باکتری از یک لایه‌‌ی پروتئینی محافظ به نام "curli fibers" بهره می‌برد که اتصال آن به سطوح مختلف را آسان می‌کند.

با افزودن انتخابی پپتیدها به الیاف سطحی این لایه دانشمندان می‌توانند اقدام به پیوند زدن مواد مختلف به سطح باکتری بکنند. این ناذرات با قرار گرفتن بر روی این الیاف به شکل نانوسیم‌های طلا در می‌آیند که به فیلم شکل گرفته امکان هدایت الکتریکی را می‌دهند. هم چنین دانشمندان از ذرات کوانتومی-quantum dots- نیز برای اتصال به سطح باکتری بهره بردند که با موفقیت روبرو شد. ذرات کوانتومی نانوبلورهای ساخته شده از مواد نیمه رسانا هستند.

منشا الهام گیری این گروه استخوان بوده است که در آن نیز اجزای بی‌جان معدنی در کنار اجزای زنده قرار گرفته‌اند که نتیجه‌‌ی آن پاسخگویی عالی به محیط اطراف است. امید می‌رود توسعه‌‌ی این دسته از مواد بتواند در ساخت داربست‌های زیستی، مواد خود ترمیم‌گر، باتری ها، سلول‌های خورشیدی یا حس‌گرهای تشخیصی به کار رود.

به نظر شما در دست داشتن یک گوشی با یک بدنه‌‌ی زنده یا باتری ساخته شده از باکتری‌های چه حسی خواهد داشت؟

جزییات این پژوهش را می‌توانید در نشریه‌‌ی Nature Materials مطالعه کنید.

منبع gizmagلینک‌مطلب