عصر ایران - جهان به تدریج به سمت استفاده از روش ها و گزینه های دوستدار محیط زیست حرکت می کند، و حمل و نقل یکی از صنایع مهمی است که باید خود را با این شرایط سازگار کند. هواپیماهایی که از انرژی خورشیدی نیرو می گیرند یکی از گزینه هایی هستند که در این زمینه مورد توجه قرار گرفته و برخی طرح های مفهومی نگاهی به آینده سفر هوایی داشته اند.
دانلود فیلمهواپیماهای خورشیدی سولار ایمپالس که توسط شرکت هوافضای آمریکایی-اسپانیایی اسکایدوئلر اِرو معرفی شدند، چشم اندازی از این که ماشین های پرنده بدون وابستگی به مخزن سوخت یا نیاز به سوختگیری روی زمین چه توانایی هایی دارند را به ما ارائه کرده اند.
بکارگیری هواپیماهای خورشیدی در پروازهای بین قاره ای و طولانی مدت فرصت هایی برای محقق شدن پروازهای کاملا پایدار ایجاد می کند. در همین راستا، شرکت طراحی صنعتی لاسکی دیزاین با معرفی طرح مفهومی "فالکون سولار" (فالکن سولار) رویای پروازهای هواپیماهای تجاری و خصوصی بدون انتشار گازهای گلخانه ای را دنبال می کند.
هواپیمای مفهومی فالکون سولار را می توان به نوعی شبیه به خودرو تسلا مدل اس دنیای هواپیماهایی که از انرژی تجدیدپذیر نیرو می گیرند، در نظر گرفت که با بال هایی پهناور در آسمان پرواز می کند. این طرح مفهومی قواعد پذیرفته شده طراحی هواپیما را با ارائه مجموعه ای پیشرفته از بال ها به شکل منحنی، به چالش کشیده است. اندازه بزرگ و شکل بال ها در برابر نسبت کلی بدنه این هواپیمای خورشیدی جلب توجه می کند. طراحی هواپیما با الهام از پرنده شکاری قوش صورت گرفته و شکل آن می تواند به تامین نیروی بالابر بیشتر کمک کند.
در قسمت عقب هواپیمای خورشیدی فالکون سولار هیچ سکان، بال عقب یا تثبیت کننده عمودی دیده نمی شود. از این رو، امیدواریم در حال نگاه به فناوری پیشرفته ای باشیم که امکان چرخش بی نیاز از قسمت های کلیدی فعلی در هر ماشین پرنده را ممکن می سازد. مجموعه ای از پنل های خورشیدی در سراسر طول بال ها جای گرفته اند که باید قادر به تولید انرژی کافی هنگام پرواز فالکون سولار در آسمان باشند.
در حال حاضر، کابین هواپیمای فالکون سولار نسبتا جمع و جور به نظر می رسد و هنوز مشخص نیست فضای کافی برای جابجایی مسافران وجود دارد یا خیر. این هواپیما را می توان بیشتر شبیه به یک قایق تفریحی لوکس پرنده در نظر گرفت که می تواند در آینده نزدیک توجه افراد ثروتمند را به سوی خود جلب کند.
عصر ایران - دنیای وسایل نقلیه در حال تغییر است تا نیازهای آینده را برآورده کند. در این میان، هیوندای یکی از شرکت هایی است که قصد دارد در موج جدید هوانوردی الکتریکی حضور پر رنگی داشته و با تاسیس شرکت تابعه "سوپرنال" برای معرفی عمودپروازهای الکتریکی (eVTOL) در اواخر سال 2021 نشان داده در این زمینه جدی است.
سوپرنال فعالیت در بازار تاکسی های هوایی آینده را هدف قرار داده است.
هیوندای اخیرا و طی کارگاه اچ2 اِرو انجمن پرواز عمودی (Vertical Flight Society) قصد خود برای استفاده از یک فناوری جدید مبتنی بر هیدروژن در دنیای هوانوردی را آشکار کرده است.
در شرایطی که عرضه عمودپرواز الکتریکی سوپرنال در سال 2028 برنامه ریزی شده، هیوندای عرضه هواگرد الکتریکی باند کوتاه (eSTOL) خود در سال 2030 را هدف قرار داده است.
در حال حاضر هیوندای/کیا و تویوتا دو شرکت اصلی فعال در زمینه خودروهای سلول سوخت هیدروژنی هستند. در شرایطی که بیشتر جهان به دنبال باتری ها برای استفاده در خودروهای سواری هستند، کره جنوبی و ژاپن تمایل خود به توسعه اقتصاد هیدروژنی که فراتر از حوزه حمل و نقل شخصی است را نشان داده اند.
طرح های هوانوردی هیوندای می تواند روشی جدید و پاک برای حمل و نقل شهری ارائه کند
به گفته یش پرمکومار مدیر ارشد هیوندای برای پروژه سوپرنال: ما قصد داریم بازیگری برجسته در بازار هوانوردی آینده باشیم. در حال حاضر، فکر نمی کنم زمانی که در مورد هوانوردی صحبت شود، هیوندای نخستین نامی باشد که در ذهن افراد نقش ببندد. از این رو، مشارکت با دیگران یکی از مواردی است که بر آن متمرکز هستیم. ما می دانیم که موارد بسیاری در مورد هوانوردی وجود دارند که به یادگیری و درک آنها نیاز داریم.
هواگرد الکتریکی باند کوتاه هیوندای که می تواند بیش از 1000 کیلومتر سفر کند
به گفته پرمکومار، عمودپروازهای الکتریکی به طور معمول بردی بیش از 120 کیلومتر ندارند. البته این مسافتی نسبتا طولانی و مناسب برای حمل و نقل در شهر است. بر همین اساس، باتری ها به عنوان بهترین راه حل برای پروازهای کوتاه برد مد نظر ما قرار گرفتند.
اما برای مسافت های طولانیتر، هیوندای از کار روی هواگرد الکتریکی باند کوتاه هیدروژنی که توانایی طی مسیر بین 200 تا 1000 کیلومتر را دارد، خبر داده است. این هواگردها را می توان به عنوان جایگزین هایی پاک برای هواپیماهای منطقه ای در نظر گرفت که به جای برخاستن و فرود روی پشت بام ساختمان ها مانند آنچه عمودپروازهای الکتریکی انجام می دهند، از فرودگاه ها برای این کار استفاده می کنند.
به گفته پرمکومار، برای بسترهای حمل و نقل منطقه ای، وسایل نقلیه هیبریدی یک گزینه در دسترس بودند، اما هیوندای به عنوان شرکتی متعهد به پایداری و آلایندگی صفر قصدی برای عقب گرد نداشت. مسیر پیش روی ما استفاده از سلول های سوختی بود.
هیوندای شرکتی ناآشنا با فناوری سلول سوختی هیدروژنی نیست و در خودروهایی مانند نکسو از آن استفاده می کند، اما باید نحوه استفاده از این فناوری و اعمال آن در هوانوردی را بیابد.
بنابر جدول زمانی فعلی سوپرنال، عمودپروازهای الکتریکی هیوندای از سال 2028 روانه بازار می شوند و هواگرد الکتریکی باند کوتاه منطقه ای شرکت در سال 2030 در دسترس خواهد بود.
عصر ایران - شرکت هوافضای زیوا (Zeva)
مستقر در واشنگتن، آمریکا قصد دارد حمل و نقل هوایی شخصی را با هزینه کم و
با استفاده از یک هواگرد الکتریکی با قابلیت برخاستن و فرود عمودی (eVTOL) به نام زیرو (Zero) برای همه ممکن سازد.
این هواگرد با ظاهری به شکل یک دیسک و بدون انتشار گازهای گلخانه ای می تواند با سرعت 160 مایل در ساعت (257 کیلومتر در ساعت) پرواز کند و در یک فضای پارکینگ خودرو عادی بدون هیچ مشکلی قرار بگیرد.
زیوا در حال حاضر مشغول آزمایش یک نمونه اولیه اندازه کامل از زیرو و برنامه ریزی برای اولویت بندی بازارهای "واکنش های اولیه اضطراری" است، جاهایی که به عنوان نمونه حضور سریعتر پزشک در صحنه می تواند به معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
با افزایش جمعیت جهان، حمل و نقل سطحی و زیرساخت های مورد نیاز هرچه بیشتر چالش برانگیزتر می شوند. برای رسیدگی به این مساله، زیوا بعد سوم را برای سفر کوتاه برد باز کرده و معرفی هواگردهایی که می توانند در هر جایی از زمین برخاسته و فرود آمده و با سرعت زیاد پرواز کنند را هدف قرار داده است.
به طور خاص، شرکت هوافضای زیوا هواگرد خود را به شکل یک دیسک پرنده شخصی برای حرکت سریع افراد از مبدا به مقصد طراحی کرده است.
هواگرد الکتریکی شخصی زیرو تقریبا به صورت عمودی روی قسمت دم خود می نشیند و خلبان به گونه ای وارد آن می شود که سینه وی روی کف هواگرد قرار می گیرد. یک بخش شیشه ای در قسمت دماغه امکان مشاهده بالا و پایین را فراهم می کند. در زمان برخاستن، زیرو به صورت عمودی به سمت آسمان می رود و زمانی که آماده پرواز به سمت جلو باشد در حالت افقی به پرواز ادامه خواهد داد.
به گفته شرکت زیوا، هواگرد زیرو با توانایی پرواز با سرعت 160 مایل در ساعت، سریعترین روش برای رسیدن به هر نقطه ای در شعاع 50 مایلی (80 کیلومتر) است. با توجه به اوج گرفتن چند صد پایی از سطح زمین، پرواز با زیرو می تواند یک تجربه فیزیکی نسبتا شدید باشد. در حال حاضر، تیم زیوا روی پرواز خودران این پرنده eVTOL کار می کند تا هر فردی بتواند پروازی ایمن حتی بدون داشتن مجوز خلبانی را تجربه کند.
عملکرد چشمگیر زیرو از طراحی ترکیبی بال و بدنه و چیدمان اوکتاکوپتر سرچشمه می گیرد. این پیکربندی با پتنت ثبت شده امکان برخاستن و فرود عمودی و پرواز در حالت افقی را فراهم کرده و همچنین به اندازه ای جمع و جور است تا هواگرد زیرو در فضای یک پارکینگ خودرو عادی جا بگیرد.
پروانه های دوگانه متصل به چهار پایه از یک بسته باتری 25 کیلوواتی نیرو می گیرند. زمانی که زیرو به حالت پرواز افقی تغییر حالت می دهد، چهار پروانه می توانند جمع شده و بدنه فیبر کربنی به عنوان یک بال بالابر عمل می کند.
عصر ایران - حل بحران آب و هوایی نیازمند راه حل های هوشمندانه در زمینه انرژی است که نیاز به سوخت های فسیلی را کاهش داده و گزینه هایی پایدار را معرفی می کنند. این دقیقا همان چیزی است که شرکت WZMH Architects روی آن متمرکز شده است. این شرکت قصد دارد ساختمان هایی را با مصرف انرژی کاهش یافته که از انرژی تجدیدپذیر نیرو می گیرند، طراحی کند. اما ساختمان هایی که از انرژی تجدیدپذیر استفاده می کنند نیازمند منابع انرژی تجدیدپذیر هستند. ترکیبی از انرژی انسانی، خورشید و یک ایده عالی جالب توجه به نظر می رسد، اینگونه نیست؟
طی همکاری با دانشگاه رایرسون، شرکت WZMH Architects یک ریزشبکه (میکروگرید) در یک جعبه را معرفی کرده است. در حقیقت، این یک ماشین تولید انرژی سبز شخصی محسوب می شود. این ریزشبکه که به نام مایسان (mySUN) شناخته می شود می تواند نیروی لازم برای روشنایی الئیدی، دستگاه های قابل حمل، سامانه های گرمایشی و واحدهای تهویه مطبوع را تامین کند.
این طراحی خورشیدی از یک سامانه پلاگ اند پلی استفاده می کند. این سامانه با یک دوچرخه و پنل های خورشیدی به عنوان منبع انرژی پاک کار می کند، از این رو کاربران می توانند انرژی مورد نیاز خود را تولید کرده که قابل ذخیره کردن نیز است.
شما می توانید با حرکت خود انرژی تولید کنید. یک فرد عادی هنگام دوچرخه سواری چه به صورت ثابت یا متحرک 100 تا 150 وات نیرو تولید می کند. با افزودن یک موتور به یک دوچرخه ثابت می توان انرژی کافی برای روشن کردن چراغ ها در یک فضای 300 فوت مربعی را برای کل روز تامین کرد. سامانه مایسان چنین نیروی را برداشت می کند.
از آنجایی که جعبه مایسان بسیار کوچک است، می توان به راحتی آن را در کنار دیوارهای یک آپارتمان قرار داد. این می تواند نیروی مورد نیاز واحد های مستقل را تامین کند. پیامدهای استفاده از چنین مجموعه ای نیز قابل توجه هستند. با استفاده از سامانه ای شبیه به مایسان، آپارتمان ها می توانند بدون سیم کشی مسی ساخته شوند و هر واحد منبع نیروی خود را خواهد داشت.
به گفته زنون رادویچ، مدیر شرکت WZMH Architects، می توان سامانه مایسان را به عنوان یک ابزار شخصی و تولیدکننده انرژی سبز قابل حمل در نظر گرفت. این یک دستگاه ولتاژ پایین و جریان مستقیم است و اتصال به یک ریزشبکه دیسی را بسیار ساده می کند. انرژی سبز می تواند از طریق پنل های خورشیدی، توربین های بادی یا دوچرخه های انرژی تولید شده و در بسته های باتری که بخشی از سامانه مایسان هستند، ذخیره شود. به جای نیروگاه های الکتریکی بزرگ و پیچیده در ساختمان ها، صدها یا هزاران واحد مایسان می تواند انرژی را از طریق یک ریزشبکه دیسی با چندین کاربر به اشتراک بگذارد.
در نهایت، برنامه این است که از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی برای تامین نیروی کل جوامع و ساختمان ها استفاده شود.
امروزه، افراد بیشتری قصد دارند تا تغییری ایجاد کرده و ردپای کربن خود را کاهش دهند و نوآوری هایی مانند سامانه مایسان می توانند گزینه هایی مقرون به صرفه و پایدار برای مشکلات انرژی جهان ما و بحران آب و هوایی باشند.
------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:
*بزرگترین باتری خورشیدی جهان به زودی عملیاتی می شود
*از غارنشینی تا استفاده از انرژی خورشیدی/ تولید برق خورشیدی، راهکار کاهش آلودگی هوا است