واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

ابداع تکنیک پاک کردن خاطرات ترسناک به کمک هوش مصنوعی

ابداع تکنیک پاک کردن خاطرات ترسناک

۱۶۱۱۲۱۱۷۵۲۵۱_۱_۹۰۰x600

 

نوروسافاری | گروهی از محققان موفق شدند به کمک هوش مصنوعی، خاطراتی را که اختلالات مرتبط با اضطراب و ترس در انسان ایجاد می‌کند، از مغز پاک کنند.

به گزارش نوروسافاری به نقل از وبسایت دانشگاه کمبریج، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که مواجه شدن با ترس یکی از کاربردی‌ترین روش‌ها برای غلبه بر آن محسوب می‌شود و در واقع، در روش‌های مختلف درمان، درس مواجه شدن با آن یکی از کاربردی‌ترین و اثرگذارترین فرآیندها محسوب می‌شود.

با این فرض، دانشمندان از فناوری کمک گرفته‌اند تا به صورت علمی انسان‌ها را با ترس‌های مختلفی که دارند روبه‌رو کنند و این ترس‌ها را در آنها از بین ببرند.

گروهی از محققان بین‌المللی در حوزه هوش مصنوعی (AI) و علوم اعصاب گرد هم آمدند و روشی جدید ارائه کردند تا انواع ویژه ترس که مغز انسان بدون موضوع واقعی با آنها مواجه می‌شود را از بین ببرند. این روش نسبت به درمان فوبیا و اختلالات استرس پس از وقوع یک سانحه بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

بر اساس گزارش منتشر شده از سوی موسسه ملی بهداشت روانی آمریکا، سالانه ۱۸ درصد بزرگسالان این کشور به یک نوع ترس یا اختلالات اضطراب مبتلا می‌شوند. یکی از معمول‌ترین روش‌هایی که در این زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد این است که فرد مجدد با عامل ترس مواجه شود و از این طریق اختلال در او برطرف گردد.

محققان دانشگاه کمبریج در تکنیک جدید خود همکاری‌های را با گروهی از داشمندان ژاپنی انجام دادند و از طریق هوش مصنوعی این هدف را محقق کردند تا خاطرات مرتبط با ترس از مغز انسان پاک شود و هیچ مشکلی برای دیگر بخش‌های حافظه او ایجاد نشود.






محققان در روش جدید می‌توانند خاطرات ترسناک را در مغز انسان شناسایی کنند و آنها را مورد هدف قرار دهند. این روش «رمزنگاری بازخوردهای عصبی» نامگذاری شده است و در آن از روش‌های تشخیص تصویر استفاده می‌شود.



لینک گزارش پژوهشی در ژورنال Nature Human Behavior:

Fear reduction without fear through reinforcement of neural activity that bypasses conscious exposure

لینک گزارش خبری در وبسایت دانشگاه کمبریج:

Reconditioning the brain to overcome fear

ترجمه و تلخیص: گروه دانستنیهای فارس

الگوریتم هوشمند گوگل تعامل با اشیا فیزیکی را یاد گرفت

هوش مصنوعی می‌داند وزن چیست
الگوریتم هوشمند گوگل تعامل با اشیا فیزیکی را یاد گرفت
هوش مصنوعی دیپ‌مایند گوگل می‌تواند بازی Go را به خوبی انجام داده، همانند یکی از ما صحبت کرده و حتا می‌تواند مانع از آن شود تا انسان‌ها بینایی خود را از دست بدهند. اما توسعه‌دهندگان این برنامه در تلاش هستند تعامل با جهان واقعی و تعامل با اشیا فیزیکی را به این الگوریتم هوشمند بیاموزند.

گزارشی که به تازگی از سوی گوگل منتشر شده نشان می‌دهد، پژوهشگران موسسه DeepMind وابسته به گوگل در تلاش هستند به هوش‌مصنوعی دیپ‌مایند یاد دهند در یک محیط مجازی با اشیا فیزیکی به تعامل پرداخته و آن‌ها را دستکاری کند. پژوهشگران درست از همان رویکردی بهره‌ برنده‌اند که کودکان برای شناخت محیط و اشیا اطراف خود از آن استفاده می‌کنند. اما تقلید کامل از این رویکرد برای سامانه‌های هوشمند پیچیده است. در نتیجه پژوهشگران سطح تعامل هوش مصنوعی دیپ‌مایند با اشیا جهان واقعی را کاهش داده‌اند. با این وجود، هوش مصنوعی گوگل موفق شد اطلاعات زیادی درباره اعداد و جرم اجسام به دست آورد.



مطلب پیشنهادی

تکاملی دیگر در سامانه‌‌های گفتاری

هوش مصنوعی دیپ‌مایند در واقعیت مجازی بر مبنای دو سناریو مختلف مورد آزمایش قرار گرفت. در سناریو اول پنج بلوک که جرم آن‌ها در هر بار آزمایش تغییر پیدا می‌کرد مورد استفاده قرار گرفتند. هدف از انجام آزمایش فوق این بود که هوش مصنوعی مشخص کند کدام جعبه سنگین‌تر است. اما پژوهشگران هیچ‌گونه دستورالعملی را در مورد این‌که هوش مصنوعی چگونه باید این‌کار را انجام دهد در اختیارش قرار ندادند. هر زمان هوش مصنوعی در گمانه‌زنی‌های خود موفق می‌شد، پژوهشگران یک بازخورد مثبت در اختیارش قرار می‌دادند و بالعکس در زمان اشتباه یک بازخورد منفی در اختیار این الگوریتم می‌گذاردند. با مکانیزم آزمایش و خطا دیپ‌مایند در نهایت یاد گرفت که تنها راه رسیدن به موفقیت این است که باید تمامی بلوک‌ها را مورد بررسی قرار داده و با اتکا بر سنجش بلوک‌ها، سنگین‌تریک بلوک را شناسایی کند.



مطلب پیشنهادی

گوگل در جست‌وجوی آینده

در سناریو دوم از رویکرد مشابه دیگری استفاده شد. پنج بلوک که تعدادی از آن‌ها با یکدیگر در ارتباط بودند و همانند یک بلوک واحد بودند مورد استفاده قرار گرفتند. این بلوک‌ها همانند یک برج ساخته شده بودند. اکنون هوش مصنوعی باید حدس می‌زد چند قطعه مجزا از هم در این برج به کار رفته‌اند. دیپ‌مایند با مکانیزم سعی و خطا کشف کرد که چگونه باید آن‌ها را دستکاری کرده و آن‌ها را شمارش کند.

در حالی که این تشخیص ابتدایی به نظر می‌رسد، اما اساس تعامل هوش مصنوعی با دنیای واقعی را هدف قرار داده بود. پژوهشی که در آینده به روبات‌ها در درک بهتر جهان ما و جابجایی اجسام کمک خواهد کرد.

نگرانی سازمان ملل بابت توسعه هوش مصنوعی و تاثیر ربات بر اشتغال

تا چند دهه پیش، ربات‌ها تنها قادر به حرکت بوده و با دستور گرفتن به صورت موردی اعمال محدودی را انجام می‌دادند. هوش مصنوعی با گذر زمان پیشرفت کرد، تا جایی که می‌توانستیم از ربات‌ها به عنوان دستیاری کارآمد در اعمال روزانه خود، اعم از شخصی و یا کاری مثل رستوران‌ها استفاده کنیم، چرا که آن‌ها قادر بودند تا اعمال از پیش تعریف شده‌ای را به طور منظم انجام دهند. هوش مصنوعی باز هم پیشرفت کرد، تا جایی که امروز بسیاری نگران تاثیر ربات بر اشتغال جوامع هستند؛ ربات‌های امروزی درک و فهم پیدا کرده و قادرند تا تجزیه و تحلیل داشته باشند.

تاثیر ربات بر اشتغال چگونه توجیه شدنی است؟

سازمان ملل در گذشته نگرانی خود را از هوش مصنوعی به کار رفته در آخرین نسل ربات‌ها تصریح کرد، چرا که بعید نیست یک شیء (شاید موجود) قادر به تفکر، علیه سازنده خود قیام کند. اگر چه نگرانی از تهاجم ربات‌ها هنوز به عنوان یک دغدغه برای سازمان ملل باقی مانده است، اما تمرکز این سازمان اکنون بر روی شاخه دیگری از عوامل تاثیر پذیرفته از هوش مصنوعی قرار گرفته است، چون این مورد اکنون اتفاق افتاده و جوامع در حال توسعه را تحت تاثیر خود قرار داده است، اما قیام کردن ربات‌ها هنوز در حد حدس و پیش بینی است.

تاثیر ربات بر اشتغالدر آخرین کنفرانس سازمان ملل متحد درباره تجارت و توسعه، یک گزارش به طور صریح به چگونگی تاثیر پذیری مشاغل در جوامع در حال توسعه از افزایش استفاده از اتوماسیون صنعتی پرداخته و روش‌هایی را برای غلبه کردن به این مشکل ارائه کرده است. تاثیر ربات بر اشتغال و از بین رفتن موقعیت‌های شغلی توسط آن از جمله نگرانی‌هایی است که طی چند دهه اخیر وجود داشته، با این تفاوت که تنها نقطه تمرکزش کشورهای توسعه یافته بوده است. گزارش منتشر شده در کنفرانس سازمان ملل در رابطه با تاثیر ربات بر اشتغال جوامع، به این نکته اشاره کرده که روال صنعتی سازی جوامع در حال توسعه همچون برخی کشورهای آفریقایی و همچنین آمریکای لاتین بیشتر در معرض خطر قرار دارد، چرا که ربات‌ها در حال جلب توجه کارفرمایان به سمت مزیت کار کم هزینه هستند، مشکلی که کشورهای در حال توسعه پیشتر با آن دست و پنجه نرم کرده و از سد آن گذشته‌اند. در چنین شرایطی حدود دو سوم شغل‌های موجود در خطر بوده و ممکن است تا قربانی تاثیر ربات بر اشتغال شوند.

اتفاق دیگری که از تاثیر ربات بر اشتغال حاصل می‌شود، حرکت در سمت مخالف برون سپاری است. تا پیش از این، کشورهای توسعه یافته و همچنین در حال توسعه برای کاهش هزینه‌ها اقدام به برون سپاری کارهای فرعی خود به کمپانی‌های کشورهای آسیایی، که هزینه کارگر در آن‌ها پایین است، می‌کردند تا به این وسیله از هزینه‌های جاری خود بکاهند، اما حالا این کارخانه‌ها تصمیم خواهند گرفت تا این کار را متوقف کرده و به کمک اتوماسیون نیازهای خود را برطرف سازند. این اتفاق دو نتیجه خواهد داشت: نخست این که از آنجایی که کشورهای در حال توسعه هنوز علم کافی برای راه اندازی اتوماسیون در سطح پیشرفته را ندارند، مجبور به دست درازی به جوامع پیشرفته خواهند بود که اخلال در مسیر صنعتی سازی را برای آنان به همراه دارد. دوم این که میزان بسیار بالایی از مشاغل در دیگر کشورها با این کار از بین خواهد رفت که اگر چه در درجه اول مشکل کشور مورد بحث نیست، اما در هر صورت انسان‌هایی را توسط ربات‌ها از کار بی‌کار خواهد کرد.

یک از بهترین ایده‌های ارائه شده برای مقابله با مشکل تاثیر ربات بر اشتغال ، در نظر اول بسیار متضاد، عجیب و غیر منطقی دیده می‌شود، چرا که تولید ربات‌های بیشتر را پیشنهاد می‌کند. بهتر است که جوامع در حال توسعه، به جای از بین بردن تمامی موقعیت‌های شغلی و به حداقل رساندن نیاز به انسان در فرآیند تولید، ربات‌های معمولی بیشتری تولید کرده و آن‌ها را در اختیار انسان‌ها قرار دهند تا با ترکیب توانایی‌های انسان و ربات در فرآیند تولید خود، حداکثر نتیجه مورد دلخواهشان را کسب کنند. به این وسیله از طرفی موقعیت‌های شغلی حفظ شده و تاثیر ربات بر اشتغال به حداقل کاهش پیدا می‌کند و از طرفی تکنولوژی روز نیز در روال صنعتی سازی کشورهای در حال توسعه به کار برده می‌شود.

مشکلات باهوش تر بودن از اطرافیان

تکمیل مطلب از واحد:

مطلب زیر از نظر نتایج تحقیقات آماری و همچنین بعضی استنتاجها به نظر درست می رسد. ولی دلایل دیگری می توان در تحلیل نتایج برشمرد که ان شاء الله به شرط فرصت بدان خواهیم پرداخت. اکنون می توان این را با نگاه نقادانه خواند:

چرا باهوشتر بودن لزوما بهتر نیست؟! «موریانه‌ها» به کجا رسیدند؟

0a5112f1820da7e1368d78355546d481

باهوش‌ترین بودن همیشه هم آسان نیست. حتی شاید بتوان گفت که مَضرات باهوش بودن از فواید آن بیشتر است! دیوید رابسون دلایل آن را بررسی می‌کند.

اگر نادانی خوشی می‌آورد، پس شاید بتوان گفت که ضریب هوشی بالا بدبختی را به دنبال خود دارد. نظر عمومی هم چندان مخالف این قضیه نیست. افراد باهوش اکثرا آدم‌هایی نگران، ناامید و تنها بوده‌اند. کافی است ویرجینا وولف، آلن تورینگ یا لیسا سیمپسون را به یاد بیاورید. ستاره‌های دنیای ما که حتی در اوج زندگی خود هم تنها و منزوی بودند. ارنست همینگوی می‌نویسد: «در آدم‌های باهوش، شادی نادرترین ویژگی شخصیتی اوست.»

این سوال شاید در نظر اول جدی جلوه نکند، اما پس چرا تمام نظام آموزشی ما حول محور افزایش ضریب هوشی می‌چرخد؟ آیا این کار بیهوده نیست؟

گام‌های نخست برای رسیدن به پاسخ این سوال تقریبا یک قرن پیش برداشته شد. تست ضریب هوشی در جنگ جهانی اول در مراکز استخدام نیرو به امری محبوب و رایج تبدیل شده بود. چند سال بعد در سال ۱۹۲۶، لوئیس تِرمن گروهی از کودکان با استعداد را با همین روال انتخاب و سپس بر روی آن‌ها مطالعه‌ای انجام داد. او ۱۵۰۰ دانش‌آموز را از مدارس کالیفرنیا انتخاب کرد و به دنبال کسانی بود که ضریب هوشی بالاتر از ۱۴۰ داشتند. به شکلی شگفت‌انگیز، ۸۰ نفر از این افراد ضریب هوشی بیشتر از ۱۷۰ داشتند. این افراد «موریانه‌ها» لقب گرفتند که همچنان فراز و نشیب زندگی‌شان مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

برخی از موریانه‌ها مانند جس اُپنهایمر معروف و ثروتمند شدند. اما بر خلاف انتظار ترمن، همه به موفقیت و شهرت نرسیدند. در حقیقت، تعداد زیادی از آن‌ها به شغل‌های معمولی مانند پلیس، دریانورد و تایپیست مشغول شدند. ترمن نتیجه گرفت که هوش و موفقیت چندان با یکدیگر ارتباطی ندارند و حتی هوش به خوشحالی فردی هم منجر نمی‌شود. در طول زندگی موریانه‌ها، درصد طلاق، استفاده از مشروبات الکلی و خودکشی تقریبا نزدیک به میانگین بود.

با ورود موریانه‌ها به دوران کهن‌سالی مشخص شد که باهوشی با مفهوم زندگی بهتر فاصله دارد. در بهترین حالت می‌توان گفت که هوش تاثیری بر زندگی ندارد و در بدترین حالت می‌توان گفت که آن‌ها از زندگی خود راضی نبوده‌اند.

و اما چرا؟
یکی از احتمالات ممکن این است که اطلاع از استعدادهای فردی شخص را محدود می‌کند. در دهه ۱۹۹۰ میلادی، با افرادی از موریانه‌ها که هنوز زنده بودند در مورد عمر ۸۰ ساله‌شان گفت‌وگویی انجام شد. آن‌ها به جای اینکه از موفقیت‌های خود بگویند، از این مسئله شکایت می‌کردند که از جوانی خود لذت نبردند.

یکی از بارزترین ویژگی‌های این دسته از افراد «ناراحتی» است. ویژگی دیگر اطلاع از شکست‌های زندگی و دنیا است. شدت این نگرانی در افراد معمولی‌تر پایین‌تر است.

تصمیم‌گیری‌های بدتر
حقیقت تلخ ماجرا این است که ضریب هوشی بالا با تصمیم‌های معقولانه در ارتباط نیست. در واقع، آن تصمیمها می‌تواند خیلی هم احمقانه باشد. کیث استانکوویچ دهه اخیر زندگی خود در دانشگاه تورنتو را صرف ساخت آزمون‌های منطقی کرده است. او به این نتیجه رسیده که تصمیم‌های خوب و بی‌طرف تا حد زیادی مستقل از ضریب هوشی فرد است.

همه چیز به این موارد ختم نمی‌شود، افراد باهوش «نقطه کور متعصبانه» بیشتری هم دارند. به این معنا که این افراد ایرادهای خودشان را نمی‌بینند ولی از دیگران زیاد انتقاد می‌کنند. همچنین افراد باهوش راحت‌تر گول حرف‌های یک قمارباز را می‌خورند: «اگر یک سکه ۱۰ بار شیر بیاید، پس بار یازدهم احتمال خط بیشتر است.»

تمام موارد بالا نشان داد که ضریب هوشی بالا الزاما به تصمیم‌های منطقی و زندگی بهتر منجر نمی‌شود. پس چه عاملی باید جایگزین آن شود؟ ایگور گروسمن از دانشگاه واترلوو در کانادا معتقد است که ما باید دید خود را نسبت به «خِرد» تغییر دهیم. خرد و حکمت فقط نباید محدود به تصمیم‌های خوب باشد (فرادید).

 

منابع مقالات تحقیقی:

Int J Aging Hum Dev. 1999;48(3):161-73,. Being labeled as gifted, self-appraisal, and psychological well-being: a life span developmental perspective,

Journal of Personality and Social Psychology, Cognitive Sophistication Does Not Attenuate the Bias, Blind Spot, June 4, 2012

Front Evol Neurosci. 2012 Feb 1; The Relationship between Intelligence and Anxiety: An Association with Subcortical White Matter Metabolism.

Myside Bias, Rational Thinking, and Intelligence, Current Directions in Psychological Science August 2013 vol. 22 no. 4 259-264

J Exp Psychol Gen. 2013 Aug; 142(3): 944–۹۵۳,. A Route to Well-being: Intelligence vs. Wise Reasoning

Intelligence, Volume 35, Issue 5, September–October 2007, Pages 489–۵۰۱, Do you have to be smart to be rich? The impact of IQ on wealth, income and financial distress, Jay L. Zagorsky

The Gambler’s Fallacy Is Associated with Weak Affective Decision Making but Strong Cognitive Ability, PLOS ONE Published: October 5, 2012, DOI: 10.1371/journal.pone.0047019

Research in Human Development, Volume 11, Issue 3, 2014, Special Issue: The Long-Term Development of Swedish Adolescents With High IQ, Adolescents With High IQ and Their Adjustment in Adolescence and Midlife

Child prodigy tag can be a curse, says study, Article | Published in TES Newspaper

The surprising downsides of being clever, BBC FUTURE


مرتبط:
چرا باهوش‌ها بیشتر عمر می‌کنند؟

آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟ ***

آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟

دنیای آینده مملو از روبات‌ها خواهد بود. روبات‌هایی که در حوزه‌های مختلف مشغول به کار هستند یا به دلیل هوشمند بودن می‌توانند با مردم صحبت کنند و وظایفی مانند گارسونی یا کارمند بخش خدماتی هتل را بر عهده بگیرند.
امتیاز خبر: 36 از 100 تعداد رای دهندگان 1665
هفته نامه تجارت فردا - مونا مشهدی‌رجبی: دنیای آینده مملو از روبات‌ها خواهد بود. روبات‌هایی که در حوزه‌های مختلف مشغول به کار هستند یا به دلیل هوشمند بودن می‌توانند با مردم صحبت کنند و وظایفی مانند گارسونی یا کارمند بخش خدماتی هتل را بر عهده بگیرند.
 
دنیای آینده دنیای روبات‌هایی است که شغل انسان‌ها را می‌ربایند و در مقابل فضای امن‌تر و زندگی آرام‌تری را برای انسان‌ها به ارمغان می‌آورند. اما افزایش تعداد روبات‌ها در زندگی انسان هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی.
 
نمی‌توان از کمک‌هایی که روبات‌ها در انجام کارهای صنعتی به انسان می‌کنند غافل شد ولی با توجه به پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر در صنعت روباتیک و هوش مصنوعی شده است می‌توان روبات‌ها را رقبای بزرگی برای انسان‌های آینده دانست. این پیشرفت در صنعت روباتیک سبب شد روبات‌ها نه‌تنها در مشاغلی که انجام آن برای انسان غیر‌ممکن است بلکه در مشاغل مهم و کلیدی به کار گمارده شوند و به عنوان رقیبی قدرتمند برای انسان‌ها درآیند.

مارتین فورد یکی از پژوهشگران بزرگ دنیای روباتیک در نتیجه سال‌ها پژوهش و مطالعه در زمینه روبات‌ها و تاثیرات آنها در زندگی انسان کتابی با عنوان؛ ظهور روبات‌ها؛ تالیف کرده است. وی در این کتاب نوشت: تا ۵۰ سال آینده صنعت روباتیک و هوش مصنوعی اقتصاد را تصاحب می‌کند و فرصت‌های شغلی را از انسان‌ها می‌گیرد.
 
 آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
روبات‌های دارای هوش مصنوعی می‌توانند کارهای مهمی را که امروزه از سوی متفکران انجام می‌شود به خود اختصاص دهند و این مساله می‌تواند یکی از چالش‌های مهم در اقتصاد آینده دنیا باشد زیرا می‌توان کارگران ساده را در حوزه‌های مختلف اجرایی به کار گمارد ولی افراد تحصیل‌کرده و روشنفکر به سختی می‌توانند وارد حوزه کاری دیگری شوند.
 
وی در این مورد می‌گوید: در سال‌های آینده روبات‌ها حضور پررنگی در اقتصاد دارند و دنیای آینده دنیای روبات‌ها خواهد بود. روبات‌هایی که در تمامی شرکت‌های تولیدی و صنعتی حضور دارند و هر روز سهم بیشتری از مشاغل امروزی را به خود اختصاص می‌دهند، همکاران و دوستان آینده بشر هستند و در برخی موارد می‌توانند به عنوان رقیبی برای گرفتن مقام و پستی بالاتر در رده‌بندی‌های اداری محسوب شوند.
 
آمارها نشان می‌دهد طی دو دهه اخیر سرمایه‌گذاری در صنعت روباتیک در دنیا ۴۰ درصد رشد کرد. افزایش سرمایه‌گذاری در این صنعت سبب شد هر روز روبات‌های تواناتر و باهوش‌تری به بازار عرضه شود. ما شاهد تولید روبات‌هایی هستیم که از نردبان بالا می‌روند و در فعالیت‌های صنعتی و تولیدی مشارکت می‌کنند.
 
همچنین به دلیل برنامه‌ریزی این روبات‌ها و نبود خطای انسانی، روبات‌ها بهره‌وری بالایی دارند و نرخ استهلاک آنها بسیار پایین است. همین مساله سبب شد تا هزینه استفاده از روبات برای فعالیت‌های اقتصادی پایین باشد و کارفرمایان روبات‌ها را به انسان‌ها ترجیح دهند. ضمن اینکه نگهداری و مراقبت از روبات‌ها ساده‌تر است و روبات‌ها برای درمان و مراقبت‌های بهداشتی نیاز به مرخصی ندارند.
 
مثلاً یکی از روبات‌هایی که اخیراً به بازار آمده و تولید شرکت مومنتوم ماشین است، یک روبات آشپز است که می‌تواند در 10 ثانیه یک همبرگر بپزد. این روبات کارایی بیشتری نسبت به کارگران عادی دارد و به‌زودی می‌تواند جایگزین کارگران رستوران‌های بزرگ زنجیره‌ای از قبیل مک‌دونالد شود. هر یک روبات می‌تواند معادل ۱۰ کارگر در رستوران‌های عرضه‌کننده فست‌فود کار کند و هزینه نگهداری آن کمتر از دستمزدی است که باید برای این ۱۰ کارگر در نظر گرفته شود.
 
بنابراین در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد جایگزین شدن کارگران رستوران‌ها با روبات‌هایی هستیم که فرآیند عرضه غذاهای فست‌فود از سوی آنها سریع‌تر و تمیزتر است و مشکلات بهداشتی برای مالکان رستوران‌ها هم ندارد. حال این سوال پیش می‌آید که افزایش شمار روبات‌ها در دنیای آینده چه تاثیری روی زندگی مردم و اقتصاد دنیا خواهد داشت؟ آیا زندگی نسل‌های آینده هم مانند زندگی ماست یا اینکه روبات‌ها توان ایجاد تغییرات عمده در نحوه زندگی مردم را خواهند داشت؟
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟ (اسلاید شو) - تجارت فردا
 
نقش روبات‌ها در اقتصاد آینده دنیا چقدر است؟

روبات‌ها و تاثیر آنها روی اقتصاد موضوع اصلی مورد بحث در تمامی محافل اقتصادی است زیرا هر روز مطالعات بیشتری در زمینه صنعت روباتیک در دنیا انجام می‌شود و هر روز پیشرفت تازه‌ای در این عرصه به وجود می‌آید. امروزه بخش زیادی از فعالیت‌های اقتصادی انجام‌شده در جامعه از سوی روبات‌ها انجام می‌شود و پیشرفت‌های زیادی هم در این صنعت به وجود آمده است. عرضه روبات‌های سخنگو و روبات‌هایی که می‌توانند تصمیمات مهمی را در فاصله زمانی کوتاهی اتخاذ کنند آخرین تحولی است که در دنیای روباتیک و هوش مصنوعی اتفاق افتاده است.
 
با توسعه صنعت روباتیک بخش زیادی از فعالیت‌های صنعتی و تولیدی در دنیا به خصوص در کشورهای آمریکا و چین با کمک روبات‌ها انجام می‌شود و ممکن است فرصت‌های شغلی که امروزه از سوی انسان‌ها تصاحب شده است در آینده‌ای نه‌چندان دور از سوی روبات‌ها تصاحب شود اما این به معنای حذف انسان از فعالیت‌های اقتصادی نیست زیرا نوع حضور انسان در اقتصاد تغییر می‌کند و فرصت بیشتری برای فعالیت‌های مطالعاتی و تحقیقاتی خواهد داشت. حال سوال اینجاست که آیا استفاده از روبات‌ها در فعالیت‌های اقتصادی باعث افزایش بهره‌وری نیروی کار می‌شود و راندمان فعالیت‌های اقتصادی را بیشتر می‌کند یا اینکه تنها باعث تغییر تعریف کارهای انسانی می‌شود؟
 
آلن وینفیلد استاد روباتیک در مرکز مطالعات روباتیک بریستول و کارشناس در زمینه قوانین و استانداردهای کاری روبات‌ها معتقد است روبات‌ها تاثیر مثبتی روی اقتصاد خواهند داشت و باعث رشد اقتصادی و افزایش رفاه و ثروت می‌شوند. وی که سمت استادی در دانشگاه یورک انگلستان را نیز بر عهده دارد و در مرکز مطالعاتی روباتیک سوئیس هم مشغول به کار است در مصاحبه‌ای با نشریه روبوهاب نقش روبات‌ها را در اقتصاد آینده بررسی و دنیای آینده بدون حضور روبات‌ها را غیر‌ممکن قلمداد کرده است.
 
وی در مورد نقش روبات‌ها در جامعه آینده و نظام مهندسی دنیای آینده صحبت کرد و روبات‌ها را عضوی مهم در جامعه آتی معرفی کرد. او بر این باور است که روبات‌ها کار انسان‌ها را تصاحب نمی‌کنند بلکه با انسان‌ها برای انجام بهتر کارها همکاری می‌کنند. استفاده از روبات‌ها در فعالیت‌های اقتصادی و صنعتی باعث افزایش بهره‌وری نیروی کار و افزایش سطح درآمد و ثروت در کشور می‌شود که ارتقای سطح رفاه را به همراه دارد. متن کامل مصاحبه وی را در اینجا می‌بینید.

آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟ (اسلاید شو) - تجارت فردا
 
مهم‌ترین دغدغه مردم در دنیای امروز کار است که روبات‌ها بخش زیادی از این مشاغل را از انسان‌ها خواهند گرفت. گفته می‌شود با روباتی شدن اقتصاد، بالغ بر ۵۰ درصد نیروی کار در دنیا بیکار می‌شود. در این شرایط وضعیت اقتصاد دنیا مانند وضعیتی می‌شود که بحرانی طبیعی ایجاد شده باشد و این بحران تمامی زیر‌ساخت‌های اقتصاد را هدف قرار داده باشد. نظر شما در این زمینه چیست؟

مطالعاتی که اخیراً انجام شده است نشان می‌دهد نیمی از فرصت‌های شغلی که هم‌اکنون در بازار وجود دارد به دلیل وارد شدن روبات‌ها از بین خواهد رفت ولی این به معنای بیشتر شدن نرخ بیکاری نیست.
 
در واقع این فرصت‌ها به روبات‌ها واگذار می‌شود و فرصت‌های شغلی تازه‌ای بر مبنای نیاز بازار کار آینده ایجاد می‌شود. در سال‌های آتی رشته‌های دانشگاهی تازه‌ای ایجاد می‌شود تا مردم با نیازهای آتی بازار کار آشنا شوند. دوره‌های آموزشی لازم هم در این زمینه ایجاد می‌شود ولی افرادی از شغل‌یابی بازمی‌مانند که در فرآیند این تغییر تکنولوژی در دنیا همراه نشوند و مهارت‌های لازم برای کار در فضای تازه را یاد نگیرند.
 
ما باید بدانیم که در عصر تکنولوژی دیگر نمی‌توانیم با اتکا به مهارت‌هایی که سال‌های قبل آموختیم امرارمعاش کنیم بلکه باید همیشه در حال آموختن باشیم و با اطلاعات روز دنیا همراه شویم. این مساله‌ای است که در سال‌های آینده بیش از پیش اهمیت دارد زیرا دنیا در حال تجربه یک گذار اقتصادی و تکنولوژیک بسیار عمیق و مهم است.

بنابراین در جریان توسعه صنعت روباتیک و پیشرفت‌های تکنولوژیک در سال‌های آتی، نیمی از مردم از مشاغلی که هم‌اکنون در آن کار می‌کنند خارج می‌شوند و وارد مشاغلی می‌شوند که در حال حاضر نمی‌توان تعریف دقیقی از آنها ارائه داد. مساله این است که تکنولوژی روز دنیا با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و در بعضی موارد شاهد این مساله هستیم که اقتصاد از این پیشرفت‌های تکنولوژیک بازمی‌ماند ولی انسان‌های موفق افرادی هستند که از رشد بازنمی‌مانند و همیشه خود را به‌روز نگه می‌دارند.
 
در جریان رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ میلادی نرخ بیکاری در کشورهای صنعتی به 10 درصد رسیده بود و این نرخ بیکاری بحرانی بزرگ برای اقتصاد ایجاد کرده بود. بدون شک تصور بیکاری بالغ بر ۵۰ درصد برای دنیا تصوری نادرست است زیرا در چنین شرایطی هیچ یک از فعالیت‌های اقتصادی و صنعتی به دلیل کمبود تقاضا توان کار نخواهند داشت. کمبود تقاضا انگیزه تولید را هم از بین می‌برد و پیشرفت صنعتی نمی‌تواند مزیتی برای اقتصاد باشد.
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
به نظر شما روبات‌ها چگونه می‌توانند روی اقتصاد آینده دنیا تاثیر بگذارند؟ آیا اقتصاد آینده را می‌توان اقتصاد روباتی دانست یا اینکه انسان همچنان محور اصلی فعالیت‌های اقتصادی در آینده خواهد بود؟

بی‌تردید اقتصاد آینده، اقتصاد روباتی است زیرا بخش زیادی از فعالیت‌های فیزیکی در این زمان از سوی روبات‌ها انجام می‌شود. البته طی 20 سال اخیر هم روبات‌ها نقش بزرگی در انجام فعالیت‌های صنعتی ایفا کرده‌اند. اگر به کارخانه‌های خودروسازی نگاهی بیندازید می‌بیند که روبات‌ها سهم بزرگی از کار را بر عهده دارند و انسان‌ها در بخش‌هایی از کارخانه تنها ناظر بر کار روبات‌ها هستند. در تعداد زیادی از کارخانه‌ها روبات‌ها همراه با انسان کار می‌کنند و در درآمدزایی و ایجاد ثروت شریک هستند.

انتظار می‌رود در سال‌های آتی مشارکت و همکاری انسان و روبات در فعالیت‌های اقتصادی بیشتر شود. به نظر من روبات‌ها تاثیر مثبتی روی اقتصاد دنیا خواهند داشت. ولی بحث در زمینه روبات‌ها و فرصت‌های شغلی یک بحث چندقطبی و بسیار مهم است.
 
بدون شک بخش زیادی از فعالیت‌های صنعتی در سال‌های آینده از سوی روبات‌ها انجام می‌شود ولی این به معنای کمتر شدن نقش انسان نیست بلکه انسان‌ها در مشاغل دیگری به کار گرفته می‌شوند که اغلب ناظر بر فعالیت‌های روبات‌ها هستند.این تغییری است که ما در جریان توسعه استفاده از اینترنت در دنیا هم شاهد آن بودیم و به نظر می‌رسد این روند ادامه خواهد یافت.

در دنیای امروزه مردم نظرات مختلفی در مورد نقش روبات‌ها دارند. برخی می‌گویند روبات‌ها تمامی فرصت‌های شغلی را تصاحب می‌کنند و انسان‌ها برای تامین معاش با مشکل روبه‌رو خواهند شد و برخی دیگر معتقدند اوضاع اقتصادی دنیا با استفاده از روبات‌ها بهتر می‌شود زیرا مشاغل سختی که نیروی بدنی بالایی نیاز دارد از سوی روبات‌ها انجام می‌شود.
 
این گروه بر این باور هستند که فرصت‌های شغلی جدیدی در سال‌های آتی ایجاد می‌شود که این فرصت‌ها جایگزین فرصت‌های کنونی می‌شود. زیرا دنیای آینده با حضور گسترده روبات‌ها نیازهای جدیدی خواهد داشت و در این دنیای جدید انسان‌ها وظایف و مسوولیت‌های تازه‌ای را بر عهده خواهند گرفت.

من بر این باورم که در مورد سطح نفوذ روبات‌ها در بازارهای کاری آینده نمی‌توان نظر روشنی ارائه داد. اینکه روبات‌ها تا چه حد در فعالیت‌های اقتصادی مشارکت دارند بستگی به سطح پیشرفت روبات‌ها و حوزه صنعتی مورد نظر دارد. بنابراین نمی‌توان در مورد تعداد مشاغلی که از سوی روبات‌ها تصاحب می‌شود و تعداد شغل‌هایی که از بین می‌رود نظر دقیقی ارائه داد.
 
تنها می‌توان به این مساله تاکید کرد که بدون شک ما شاهد تغییر ساختار فرصت‌های شغلی خواهیم بود و نیروهای کاری که در سال‌های آتی وارد بازار می‌شوند باید مهارت‌هایی متناسب با نیاز بازار آینده داشته باشند در غیر این صورت از بازار حذف می‌شوند. این مساله‌ای است که در تمامی دوره‌های گذار در دنیای تکنولوژی مشاهده می‌شود.

 آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
آیا شما می‌توانید در مورد بخش‌هایی که روبات‌ها بیشترین کار را انجام می‌دهند صحبت کنید. به عنوان مثال روبات‌ها بیشتر وارد مشاغل فنی و مهندسی می‌شوند یا کارهای فیزیکی به آنها سپرده می‌شود؟

نگرانی اصلی من در مورد روبات‌های دارای هوش مصنوعی است. روبات‌هایی که می‌توانند تا اندازه‌ای فکر کنند و در شرایط مختلف تصمیم‌گیری کنند. نیروی کاری دنیا که بر مبنای دانش فکری و توان ذهنی خود کار می‌کنند شامل وکلا، مترجمان و تحلیلگران داده‌ها بیشتر از افرادی که با توانایی فیزیکی خود کار می‌کنند در معرض خطر هستند زیرا این عده با عرضه روبات‌های دارای هوش مصنوعی -‌روبات‌های مترجم و...- کار خود را به‌طور کامل از دست می‌دهند.

ضمن اینکه این روبات‌ها به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که احتمال خطای انسانی مثلاً در فرآیند ترجمه مطالب برای آنها کم است و پایین بودن سطح خطا یک مزیت مهم برای آنها محسوب می‌شود. در واقع نسل امروزی روبات‌ها را روبات‌های دارای هوش مصنوعی تشکیل می‌دهد نه روبات‌هایی که به عنوان بازوهای قدرتمند در فعالیت‌های صنعتی و اقتصادی کار می‌کنند.

اما در سال‌های آتی روبات‌ها همکار انسان هستند نه جایگزین انسان. به نظر من چالش اصلی دنیای مدرن در این است که روبات‌هایی طراحی کند که همراه با انسان کار کند زیرا بسیاری از کارهای فیزیکی در کارخانه‌های صنعتی و تولیدی امکان انجام از سوی انسان ندارد.
 
از طرف دیگر بخش دیگری از مشاغل صنعتی به خصوص در بخش مونتاژ هم‌اکنون از سوی روبات‌ها انجام می‌شود و انسان‌ها نظارت بر کارهای روبات‌ها را بر عهده دارند و در آینده هم به همین شکل در فعالیت‌های اقتصادی دخیل خواهند بود. باید به این نکته توجه کرد که به دلیل طول عمر بالای روبات‌ها و قدرت زیاد آنها، هزینه تمام‌شده استفاده از روبات‌ها در فعالیت‌های صنعتی و تولیدی بسیار پایین است بنابراین روبات‌ها می‌توانند جایگاه ویژه‌ای در اقتصاد داشته باشند.

به نظر شما کدام بخش‌ها برای توسعه استفاده از روبات‌ها یا اتوماسیون مناسب است؟ آیا می‌توان انتظار داشت روبات‌ها در تمامی صنایع و مشاغل تولیدی فعالیت کنند یا اینکه باید حوزه‌های خاصی تعریف شود؟

هم‌اکنون روبات‌ها در انبارها و صنعت تامین نقش بزرگی دارند. به نظر من مشاغل کم‌درآمدی که نیاز به حضور فیزیکی فرد دارد باید به روبات‌ها واگذار شود زیرا در دراز‌مدت هزینه استفاده از روبات‌ها برای این کارها کم است. توسعه صنعت روباتیک نقش زیادی در ارتقای راندمان فعالیت‌های کشاورزی دارد و روبات‌های جدید می‌تواند در مرحله برداشت محصول و کشت محصول استفاده شود. همزمان باید در نظر داشت بیکار شدن افراد اصلاً برای اقتصاد مطلوب نیست زیرا هزینه‌های زیادی برای اجتماع و اقتصاد به همراه دارد.
 
بنابراین در مرحله اول باید روبات‌ها را به عنوان نیروی کمکی وارد چرخه اقتصادی کنیم و در مرحله بعدی از توسعه نقش آنها در فعالیت‌های اقتصادی استقبال کنیم. در این فاصله باید نیروی کار را آموزش دهیم تا در حوزه‌های تازه‌ای که به مرور زمان تعریف می‌شود کار کند و از روبات‌ها برای انجام امور فیزیکی و روزمره در اقتصاد استفاده کند. این به معنی همکاری مسالمت‌آمیز انسان و روبات در سال‌های آتی است.
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
در جریان این گذار بخش زیادی از نیروی کار -‌‌ اغلب کارگران کم‌درآمد که نیازی به مهارت زیادی برای انجام کار ندارند- بیکار می‌شوند و این بیکاری می‌تواند آسیب زیادی به زندگی انسان‌ها و در نهایت ساختار جامعه وارد کند. به نظر شما در جریان این گذار در بازار کار چگونه می‌توان به افرادی که مشاغل خود را به روبات‌ها واگذار می‌کنند، کمک کرد. چگونه می‌توان اثرات منفی این بحران را کم کرد و تبعات اقتصادی منفی آن روی زندگی کارگران بیکار‌شده را تقلیل داد؟

به نظر من شرکت‌هایی که بعد از استفاده از روبات‌ها شمار زیادی از نیروهای کاری به خصوص افراد فعال در بخش‌های کم‌درآمد را اخراج می‌کنند، باید برای ایجاد فرصت‌های شغلی جدید برای این افراد یا پیدا کردن فرصت‌های شغلی مناسب برای آنها در شرکت‌ها و مراکز اقتصادی و صنعتی دیگر مشارکت کنند. از طرف دیگر ایجاد دوره‌های آموزشی و آموزش دادن به این افراد هم می‌تواند گام مهمی دریافتن فرصت شغلی مناسب برای آنها باشد که باید از سوی همین شرکت‌ها انجام شود. بهترین ابزار برای ترغیب شرکت‌ها برای مشارکت وضع مالیات‌های تازه است. این مالیات‌ها می‌تواند آنها را مجبور به حضور گسترده در فرآیند آماده‌سازی نیروی کار برای مشاغل مختلف کند.
 
در صورتی که شرکت مذکور پس از طی فرآیند اتوماسیون از همکاری برای اشتغال مجدد نیروهای اخراج‌شده امتناع کرد باید موظف به پرداخت مالیات‌های جدید شود که این مالیات تحت عنوان مالیات خاص در نظر گرفته می‌شود. از طرف دیگر شرکت‌هایی که در این فرآیند آموزشی و ایجاد فرصت شغلی جدید برای نیروها همکاری می‌کنند از پرداخت بخشی از مالیات معاف می‌شوند.
 
در سال‌های اخیر در مورد ساخت خودروهای خودران -‌‌ یعنی خودروهایی که برای حرکت نیاز به راننده ندارند- صحبت شده است. شرکت پژو هم در سال‌های اخیر آزمایش روی 10 دستگاه خودرو بدون راننده را آغاز کرده است و اخیراً اعلام کرد آزمایش‌های اولیه با موفقیت به پایان رسید. پژو اعلام کرد تا سال ۲۰۲۰ میلادی اولین نسل از این خودروها وارد بازار مصرف می‌شود و تحولی بزرگ در صنعت حمل‌ونقل در دنیا ایجاد می‌شود. به نظر شما تاثیر این نسل تازه از خودروها روی اقتصاد دنیا چیست؟ آیا عرضه این خودروها می‌تواند صنعت حمل‌ونقل را با چالش تازه‌ای روبه‌رو کند یا اثرات مثبت آن بیش از اثرات منفی آن است؟

به نظر من سطح تکنولوژی امروز دنیا هنوز برای عرضه این دست از خودروها به اندازه کافی پیشرفت نکرده است. بنابراین ما تا عرضه انبوه این قبیل خودروها به بازار مصرف فاصله زیادی داریم و این باعث تعجب من بود که اخباری در مورد عرضه این خودروها در سال ۲۰۲۰ میلادی شنیده شد.
 
دلیل اصلی مطالعه در جهت ساخت این خودروها و عرضه آنها شمار بالای تصادفات به دلیل اشتباهات انسانی بود. پژوهشگران به دنبال پاسخ این سوال بودند که آیا حضور انسان برای به حرکت در‌آوردن خودرو ضروری است و اگر ضروری نیست آیا می‌توان خودرویی طراحی کرد که بدون نیاز به نیروی انسان حرکت کند و از تمامی موانع فیزیکی موجود در خیابان‌ها به سلامت عبور کند؟ به نظر من نمی‌توان خودرویی تولید کرد که بدون نیاز به انسان حرکت کند زیرا در خیابان‌ها اتفاقات زیادی می‌افتد که روبات از دیدن آن عاجز است.
 
به همین دلیل هر خودرو نیاز به یک راننده دارد و به نظر من تکنولوژی امروز دنیا در حدی نیست که بدون نیاز به راننده بتوان خودرو را در خیابان‌های شهرها و کشورهای دنیا به حرکت درآورد. ولی اگر روزی ما بتوانیم خودرویی که بدون نیاز به راننده حرکت می‌کند طراحی و تولید کنیم، خواهیم توانست تغییر بزرگی در صنعت حمل‌ونقل ایجاد کنیم. استفاده از این قبیل خودروها برای سیستم حمل‌ونقل عمومی می‌تواند موفقیت بزرگی باشد.
 
البته بخش زیادی از مشاغل از بین می‌رود ولی به احتمال زیاد باید افرادی که کنترل سیستم‌های کامپیوتری خودروها را بر عهده دارند مسوولیت بیشتری بر عهده بگیرند. از کار افتادن سیستم‌های کامپیوتری که هدایت وسایل نقلیه را بر عهده دارد آسیب بزرگی به کار خودروها وارد می‌کند. ولی من بر این باور هستم که هم از نظر سطح تکنولوژی و هم از نظر ساختار شهری هنوز دنیا آماده پذیرش خودروهای بدون راننده نیست.

اما باید در نظر داشت که مطالعات نشان داده است حداکثر تا ۲۵ سال آینده خودروهای بدون راننده بخش اعظم خودروهای فعال در بازار را به خود اختصاص می‌دهند. این به معنای از دست رفتن چهار میلیون فرصت شغلی در آمریکاست زیرا هم‌اکنون چهار میلیون نفر از ساکنان آمریکا در سمت راننده -‌یا راننده اتوبوس و مینی‌بوس و ماشین‌های سنگین یا تاکسی‌ها و رانندگان شرکت‌های بزرگ- کار می‌کنند و بدون شک این فرصت شغلی از بین می‌رود.
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟ (اسلاید شو) - تجارت فردا
 
بدون شک استفاده گسترده از روبات‌ها در اقتصاد در کوتاه‌مدت و بلند‌مدت اثرات زیادی خواهد داشت. به نظر شما اثرات مثبت روبات‌ها روی اقتصاد دنیا در کوتاه‌مدت چیست؟

در کوتاه‌مدت روبات‌ها فرصت‌های کاری تازه‌ای را ایجاد می‌کنند. البته نمی‌توان گفت که چه مشاغلی است و چه تعداد شغل در سال‌های آتی ایجاد می‌شود ولی ما می‌توانیم با اطمینان بگوییم که اقتصاد دنیا در سال‌های پیش رو دیگر اقتصادی کار‌محور نیست و تکنولوژی و روبات‌ها می‌توانند مرکز اصلی فعالیت‌های اقتصادی را بر عهده بگیرند. تجربه دیجیتالی شدن جوامع طی 20 سال قبل نشان می‌دهد نمی‌توان ارزیابی دقیقی در مورد بازار کار آتی دنیا داشت زیرا سرعت رشد تکنولوژی در دنیا بسیار زیاد است و در این عرصه است که هر روز تحول تازه‌ای به وجود می‌آید.
 
مثلاً اگر در سال ۱۹۹۶ میلادی در مورد نقش روبات‌ها و تغییرات تکنولوژیک در دنیا صحبت می‌کردیم، من به عنوان یکی از فعالان این حوزه نمی‌توانستم حتی وجود 10 درصد از مشاغل موجود در زمینه تکنولوژی اطلاعات را پیش‌بینی کنم، حال تصور کنید که سطح تکنولوژی در دنیا تا این اندازه رشد کرده است و این رشد بستر لازم برای پیشرفت‌های بعدی را هم فراهم کرده است.

در مورد شمار فرصت‌های کاری جدید دنیا در سال‌های آتی که در نتیجه عرضه روبات‌ها به اقتصاد ایجاد می‌شود هم نمی‌توان با اطمینان صحبت کرد. تنها می‌توان این‌طور بیان کرد که ارائه اینترنت به اقتصاد دنیا تغییر زیادی در اقتصاد و بازار کار ایجاد کرد و نیازهای تازه‌ای را به وجود آورد. در شرایط فعلی افرادی که با دنیای تکنولو‌ژی همراه نباشند و از اینترنت و کار کردن با آن اطلاعاتی نداشته باشند نمی‌توانند فعالیت اقتصادی مناسبی داشته باشند.
 
به نظر می‌رسد در سال‌های آتی هم همین شرایط را شاهد باشیم و نیروی کار برای اینکه بتوانند در بازار کار حضور اثر‌گذار داشته باشند، نیاز به اطلاعات تازه و مهارت‌های جدید خواهند داشت. انتظار می‌رود بعد از توسعه صنعت روباتیک در جهان، فعالیت‌های کار‌آفرینی و تجاری در سال‌های آتی شکل تازه‌ای داشته باشد و ایده‌های متفاوتی نسبت به ایده‌هایی که هم‌اکنون وجود دارد مطرح شود.
 
شرکت‌های بزرگ دنیا برای استفاده از این ایده‌ها از هم‌اکنون وارد میدان شده‌اند مثلاً تویوتا هر‌ساله نمایشگاهی برگزار می‌کند و از تمامی کودکان دنیا می‌خواهد تا تصور خود را از خودروهای آینده نقاشی کنند. این کار به آنها کمک می‌کند تا در طراحی خودروهای آینده خلاقیت بیشتری داشته باشند.

 از طرف دیگر 10 سال قبل کسی به عرضه چاپگرهای سه‌بعدی فکر نمی‌کرد و حتی استفاده از این چاپگرها غیر‌ممکن به نظر می‌رسید ولی امروزه این چاپگرها به بازار عرضه شده‌اند و در تمامی نمایشگاه‌های صنعتی بزرگ این چاپگرها دیده می‌شوند و هر روز بیشتر از قبل پیشرفت می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهد با پیشرفت صنعت روباتیک در دنیا، احتمالاً دستگاه‌های دیجیتالی و روبات‌هایی ایجاد می‌شود که قابل پوشیدن است.
 
مثلاً ساعت یا گردن بندهایی که می‌توانند مانند روبات‌های موجود در بازار کارهای جدیدی را برای انسان انجام دهند. این روبات‌های پوشیدنی که دامنه وسیعی از روبات‌ها را در‌بر می‌گیرد برای کمک به سالمندان و افراد ناتوان جسمی تولید خواهد شد و بخش زیادی از وظایف افراد حامی نا‌توانان را بر عهده می‌گیرد.

به نظر من صندلی‌های چرخ‌دار وسیله‌ای برای دهه‌های قبلی هستند و هم‌اکنون دیگر روبات‌هایی به بازار عرضه شده‌اند که می‌توانند کمک بزرگ‌تری برای افراد ناتوان جسمی باشند. این روبات‌ها در بسیاری از کشورهای دنیا استفاده می‌شود و فرد ناتوان جسمی می‌تواند تقریباً تمامی نیازهای حرکتی خود را با استفاده از یک دکمه انجام دهد. این در حالی است که در دهه‌های قبل یا باید یک فرد همراه فرد ناتوان حرکتی می‌بود تا در حرکت به او کمک کند یا او باید از قدرت بالای دست برخوردار می‌بود تا بتواند با به حرکت درآوردن چرخ‌های صندلی جابه‌جا شود.
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
این اثراتی که گفتید اثرات کوتاه‌مدت است. بدون شک در دراز‌مدت این صنعت پیشرفت زیادی می‌کند و تاثیر بزرگی روی اقتصاد بر جای می‌گذارد. به نظر شما تاثیر وجود روبات‌ها در اقتصاد دنیا در دراز‌مدت چقدر است؟

به نظر من اصلی‌ترین تاثیر دراز‌مدت استفاده از روبات‌ها را می‌توان در ایجاد ثروت و درآمد دانست. در دراز‌مدت استفاده از روبات‌ها در فعالیت اقتصادی منافع مالی زیادی دارد زیرا هزینه سالانه استفاده از روبات‌ها کم است. استفاده از روبات‌ها هزینه فعالیت‌های صنعتی و تولیدی را کم می‌کند و ارزش افزوده فعالیت‌های اقتصادی را بیشتر می‌کند. این منفعت مالی به تمامی افراد ساکن در زمین می‌رسد و هر چه سطح استفاده از روبات‌ها در اقتصاد بیشتر باشد منافع مالی بیشتری به مردم می‌رسد.

تا صد سال آینده بخش زیادی از اقتصاد با کمک روبات‌ها کار خواهد کرد و دیگر محدودیت‌های جسمی مانع از انجام برخی کارها و اجرای برخی از پروژه‌ها نخواهد بود. در نتیجه مردم در آن زمان فرصت بیشتری برای انجام فعالیت‌های ورزشی دارند و می‌توانند کارهای هنری بیشتری انجام دهند و کتاب‌های بیشتری تالیف کنند. در صد سال آینده کارهای بزرگ‌تری در زمینه علوم از سوی دانشمندان انجام می‌شود زیرا فرصت‌های مطالعاتی بیشتری وجود خواهد داشت.
اما نکته مهم در این سال‌ها توزیع ثروت است.
 
ما باید اطمینان داشته باشیم که تمامی ثروت در دست شرکت‌های مالک روبات‌ها ذخیره نشود زیرا در این صورت تنها 1 /0 درصد از افراد جامعه که مالک این روبات‌ها و شرکت‌های روباتیک هستند از ثروت‌های زیادی برخوردار خواهند بود و سهم زیادی از ساکنان کشورها با مشکلات مالی مواجه می‌شوند. اگر نتوانیم در مورد توزیع ثروت با موفقیت عمل کنیم احتمال افزایش نرخ فقر و نا‌برابری در کشورها بیشتر می‌شود.
 
در نهایت باید به این مساله توجه داشت که توسعه فعالیت روبات‌ها و تولید محصولات بیشتر مصرفی و صنعتی زمانی ارزش دارد که مردم بتوانند هزینه استفاده از آنها را بپردازند. اگر مردم به دلیل فقر نتوانند کالاهای مذکور را خریداری کنند دیگر توسعه صنعت روباتیک و تمامی تحولاتی که از آنها صحبت می‌شود ارزشی نخواهد داشت.
 
در سال‌های اخیر اطلاعات نادرست زیادی در مورد اقتصاد روباتی ارائه شده است و بسیاری از مردم این اطلاعات را پذیرفته‌اند و با ورود روبات‌ها به اقتصاد مخالفت می‌کنند. به نظر شما چگونه می‌توان سطح اطلاعات عمومی در مورد اقتصاد روباتی را بیشتر کرد و مردم را با مزایای آن آشنا کرد؟

ما باید در ابتدا این آگاهی را به مردم بدهیم که بین هوش مصنوعی (که یک تحول مثبت در زمینه نرم‌افزاری است) و روبات‌های فیزیکی تفاوت وجود دارد در حالی که اغلب مردم در مورد تفاوت‌های این دو گروه اطلاعات دقیقی ندارند. باید در نظر داشت ما در مورد روبات‌هایی صحبت نمی‌کنیم که مشاغل انسان را تصاحب می‌کند بلکه در مورد روبات‌هایی صحبت می‌کنیم که به انسان کمک می‌کند تا کارهایش را به بهترین شکل و با کمترین آسیب فیزیکی انجام دهد. بهترین مثال در بخش فعالیت‌های مربوط به سالمندان است.
 
اگر شما از فردی سوال کنید که آیا تمایل دارد روباتی در خانه‌های سالمندان انجام امور را بر عهده بگیرد قطعاً جواب منفی می‌شنوید ولی اگر این سوال را بپرسید که آیا موافق این است که روباتی به عنوان نیروی حمایت‌کننده از سالمندان در فرآیند جابه‌جایی آنها کار کند قطعاً جواب مثبت خواهید شنید.
 
 در این صورت انسان‌ها می‌توانند به برقراری رابطه انسانی سالم با سالمندان و تامین نیازهای آنها در زمینه تعامل اجتماعی و صحبت کردن بپردازند و انجام امور روزمره را به روبات‌ها واگذار کنند. این نشان می‌دهد روبات‌های آینده به کمک انسان می‌آیند تا کارهایی که نیاز به فکر کمتری دارند به آنها سپرده شود و انسان فرصت بیشتری برای مطالعه و مدیریت داشته باشد. این تغییر مثبتی است و می‌تواند زمینه تغییرات دیگری در بازار کار شود و فرصت‌های شغلی تازه‌ای ایجاد کند.

از طرف دیگر به دلیل کم بودن هزینه استفاده از روبات‌ها در فعالیت‌های اقتصادی و افزایش سطح درآمد شرکت‌ها، انتظار می‌رود سطح دستمزدهای انسان‌های شاغل در دنیای آینده بیشتر شود. رشد درآمد می‌تواند زمینه‌ساز ارتقای سطح نیازهای مصرفی شود و تقاضا برای استفاده از کالاهای مصرفی را در جامعه بیشتر کند. این تحول مثبتی برای اقتصاد امروز دنیاست.
 
آیا روبات‌ها همکاران آینده مان هستند؟
 
گاهی در مورد مفید بودن استفاده از روبات‌ها در اقتصاد صحبت می‌شود ولی سوال مهم این است که چه کسی باید در مورد این مساله نظر دهد و این منفعت به چه کسی می‌رسد؟

به نظر من منفعت اصلی روباتی شدن اقتصاد به کل جامعه خواهد رسید زیرا رشد ثروت در جامعه و توزیع عادلانه آن به نفع همه است.
 
ضمن اینکه واگذاری فعالیت‌های صنعتی و فیزیکی به روبات‌ها می‌تواند باعث افزایش سطح سلامت جامعه شود که خود به افزایش طول عمر و افزایش سطح شادابی مردم می‌انجامد. اما باید سازمان یا ارگانی برای جمع‌آوری اطلاعات از جامعه ایجاد شود و این سازمان هم مسوولیت تهیه داده‌های مربوط به این صنعت را داشته باشد و هم بتواند اطلاعات درستی در اختیار جامعه قرار دهد.
 
شرکت‌های بزرگ صنعتی هم در این حوزه نقش مهمی دارند زیرا در نهایت آنچه آنها انجام می‌دهند باید از سوی جامعه مورد پذیرش قرار بگیرد و با استانداردهای پذیرفته‌شده در جامعه تطابق داشته باشد. اگر شرکتی بخواهد موفق عمل کند باید بتواند اثبات کند که روبات‌هایش مطابق با استانداردهای پذیرفته‌شده در جامعه کار می‌کنند. قوانینی که در سال‌های آتی وضع می‌شود می‌تواند مبنایی برای ارزیابی کار روبات‌ها و معرفی بهترین روبات‌ها از نظر عملکرد باشد.
 
این استانداردها مانند قوانین مربوط به بازار کار است که امروزه در تمامی کشورها دیده می‌شود با این تفاوت که دیگر حمایت از روبات‌ها به عنوان نیروی کار معنا ندارد و تنها کارایی آنها و استانداردهای آنهاست که به عنوان مولفه‌ای مهم در نظر گرفته می‌شود.