ساخت دست رباتیک با قابلیت‌های منحصربه‌فرد

گروه علمی: دست رباتیکی با ظرافت بسیار بالا ساخته شده است که قدرت له کردن یک قوطی را دارد و علاوه بر آن به اندازه‌ای ظریف کار می‌کند که می‌تواند از موچین استفاده کند.به گزارش ایسنا، به گفته‌ مهندسین دانشگاه آجو در سوون، کره جنوبی، این دستگاه تمامی اجزاء لازم برای انجام حرکات دست را دارد.
 

این دستگاه براساس یک دست رباتیک تجاری ساخته شده و می‌تواند فعالیت‌های گوناگونی انجام دهد از گرفتن یک تخم مرغ گرفته تا له کردن یک قوطی و استفاده از قیچی.محققان می‌گویند که این دست قابلیت کار در حوزه‌های گوناگونی از جمله الکترونیک دارد و می‌تواند تراشه‌های کوچک رایانه‌ای را درون یک برد مدار به وسیله موچین قرار دهد.دست‌های رباتیک پیشین نیازمند چندین جزء اضافی بودند تا تبدیل به دستی قدرتمند شوند یا بتوانند با ظرافت کار کنند. اما دست رباتیک کره‌ جنوبی همزمان قادر به انجام هردو فعالیت است.
دست‌های رباتیک اولیه نیازمند یک بازوی اختصاصی نیز بودند اما محققان این دست رباتیک را به گونه‌ای طراحی کرده‌اند که می‌توان آن را با سایر سیستم‌های تجاری و بازوهای رباتیک موجود ادغام کرد.نویسندگان این مقاله می‌گویند: تقلید از عملکرد بسیار پیچیده‌ دست انسان چالشی است که هنوز در حوزه رباتیک حل نشده باقی مانده است.
دست انسان دارای سطوح بسیار بالایی از مهارت برای انجام فعالیت‌های مختلف است به خصوص فعالیت‌هایی که نیازمند نیروی قوی در گرفتن اجسام ظریف تا دستکاری ابزار مختلف هستند.از ۲۰۶ استخوان بدن انسان، ۵۴ استخوان در دست‌ها قرار دارد و ماهیچه‌هایی که دست‌ها را کنترل می‌کنند بسیار پیچیده هستند.نوک انگشتان نیز دارای "عضو انتهایی لامسه‌ای" (tactile corpuscles) است که به آن امکان حس کردن اجسام هنگام برداشتن آن‌ها را می‌دهد.
برای افزودن این عملکردها به ربات‌ها، دست‌های رباتیک زیادی ساخته‌ شده‌اند اما هرکدام از آن‌ها محدودیت‌های خاص خود را داشته است. از دشوار بودن اتصال دست به بازوهای رباتیک موجود گرفته تا عدم آزادی عمل در انجام حرکات مختلف.
تیم کره‌ای سازنده این دست رباتیک به بررسی دست‌های رباتیک موجود پرداختند و ویژگی‌های مثبت و منفی آن‌ها را مورد ارزیابی قرار دادند و معیارهای جدیدی برای دست رباتیک جدید خود تعیین کردند.آن‌ها در مقاله خود نوشتند: ما به این نتیجه رسیدیم که باید ویژگی‌های مثبتی را در دست رباتیک دنبال کنیم مثل : ظرافت، نیروی نوک انگشتان، کنترل‌پذیر بودن، نیرومندی، هزینه پایین ساخت، عدم نیاز به تعمیر و نگه‌داری زیاد و اندازه‌ی کوچک.
"ییکیوم کیم" (Uikyum Kim) و همکارانش این دست رباتیک را ساخته‌اند و آن را "ایلدا" (ILDA) نامیده‌اند.
"ایلدا" ۲۰ مفصل دارد که به آن امکان انجام حرکات با آزادی ۱۵ درجه را می‌دهد. نوک انگشتان این دست دارای نیرویی معادل ۳۴ نیوتون است. این میزان نیرو برای بریدن کاغذ به وسیله قیچی مناسب است.وزن آن کمتر از یک کیلوگرم و  ابعاد آن تنها ۲۱.۵۹ سانتی‌متر است.تمامی اجزاء آن در یک دست ادغام شده‌اند بنابراین می‌توان آن را به بازوهای رباتیک موجود بدون نیاز به افزودن اجزاء اضافه متصل کرد.
در طی چندین آزمایش، سازندگان شاهد توانایی این دست در بلند کردن اجسام با شکل‌های متفاوت بودند همچنین این دست توانست یک قوطی را له کند و با ظرافت تمام یک تخم مرغ را بگیرد.این دست رباتیک می‌تواند با قیچی کاغذ را ببرد و اجسام بسیار کوچک را با موچین بلند کند. چنین مواردی برای یک دست‌رباتیک دستاوردهای قابل توجهی است.

گرمای ۳۸ درجه در سیبری؛ زنگ خطری دیگر برای زمین

از سوی دیگر، این افزایش دمای بی سابقه به اختلال در تندبادهای قطب شمال منجر شده است که بادهای سرد را از شرق به غرب می برد و باعث سردتر شدن بخش هایی از اروپا شده است.

با ثبت دمای بی سابقه ۳۸ درجه سانتیگراد در سیبری در سال گذشته میلادی (۲۰۲۰) از سوی سازمان جهانی هواشناسی، زنگ هشدار تغییرات آب و هوایی و افزایش دمای زمین بار دیگر طنین انداز شد. گرمایش قطب شمال و ذوب شدن یخ ها، بسیاری از خشکی‌های جهان را با خطر نابودی مواجه کرده است.

 

به گزارش ایرنا، افزایش بی‌سابقه دمای قطب شمال، ذوب شدن یخ ‌ها و حتی وقوع آتش سوزی در مناطقی از آن در ماه‌های اخیر باعث شده تا دانشمندان عواقب آن را برای ساکنان کره خاکی نگران کننده توصیف کنند.

 

خبرگزاری آنسا ایتالیا نوشت: سازمان جهانی هواشناسی (WMO) روز سه شنبه رکورد دمای ۳۸ درجه سانتیگراد را که ۲۰ ژوئن سال گذشته در شهر "ورخویانسک" سیبری گزارش شده بود، تایید کرد.

 

براساس اعلام سازمان جهانی هواشناسی، قطب شمال ازجمله مناطقی است که با سرعت بیشتری، بیش از دو برابر میانگین جهانی، در حال گرم شدن است.

 

به گفته دانشمندان، گرم شدن کره زمین می‌تواند به ذوب شدن یخ‌های قطبی و به زیر آب رفتن بسیاری از خشکی‌های جهان بیانجامد.

 

از سوی دیگر، این افزایش دمای بی سابقه به اختلال در تندبادهای قطب شمال منجر شده است که بادهای سرد را از شرق به غرب می برد و باعث سردتر شدن بخش هایی از اروپا شده است.

 

به گفته «پتری تالاس» مدیر سازمان جهانی هواشناسی، در سال جاری میلادی یک بار هم دمای ۱۸ درجه سانتیگراد در قطب شمال مشاهده شده است.

 

میانگین دمای هوا در قطب شمال سیبری در اغلب روزهای تابستان سال گذشته حدود ۱۰ درجه بالاتر از حد معمول ثبت شد.

 

 

افزایش دما در این منطقه، گسترش آتش سوزی های ویرانگر و آزادسازی مقادیر بی‌سابقه کربن در هوا باعث نابودی یخ های عظیم در سه سال اخیر شده است.

 

هم اکنون قطب شمال یکی از گرمترین زمستان های ثبت شده در تاریخ را سپری می کند.

 

اوضاع افزایش دما در سیبری در نتیجه آتش سوزی های مداوم، سال به سال وخیم تر می شود . یخچال های دایمی در حال ذوب شدن هستند و مشکل بزرگی را برای خانه ها و خطوط لوله نفت و گاز ایجاد می کنند.

 

طبق گزارش یک ایستگاه هواشناسی در شمال گرینلند در سال ۲۰۱۸ میلادی ۶۱ روز با دمای هوای بالای نقطه انجماد ثبت شده است. دلیل این روند هم پدیده نادر عقب نشینی یخ دریا در زمستان قطبی است.

 

به گفته محققان گرما از سمت اقیانوس آتلانتیک و تنگه برینگ به سمت قطب شمال می رود و در نتیجه هوای سرد را به سمت جنوب می راند.

 

این دمای ثبت شده، ۱۸ درجه سانتیگراد بالاتر از میانگین حداکثر دمای روزانه برای این منطقه در ماه ژوئن بوده است.

 

به گفته مدیر سازمان جهانی هواشناسی، رکورد دمای قطب شمال پس از بررسی بخشی از مشاهدات بایگانی شده این نهاد هواشناسی از شرایط آب و هوایی شدید در منطقه مورد تایید قرار گرفته است.  

 

طبق اعلام سازمان جهانی هواشناسی، این گرمای شدید، بیشتر متناسب با آب و هوای مدیترانه‌ای (در حاشیه دریای مدیترانه با اقلیم نیمه گرمسیری) است تا قطب شمال.

 

 

کارشناسان سازمان جهانی هواشناسی به دنبال ارزیابی افزایش دماهای ثبت شده در مناطق دیگر نیز برآمده اند. ازجمله، دمای ۵۴.۴ درجه را در سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ در یکی از گرم ترین مناطق زمین (دره مرگ کالیفرنیا) ثبت کرده اند و رکورد دمای ۴۸.۸ درجه را نیز تابستان گذشته در سیسیل اروپا گزارش دادند.

 

گرمای شدید و خشکی هوا در تابستان سال ۲۰۱۸ میلادی و تا حدودی در سال ۲۰۱۹، اروپا را نیز که به عنوان قاره سبز و پرآب شناخته می‌شود دچار بحران شدید بی آبی کرد. 

 

سازمان ملل متحد پیش از این هشدار داده بود که با ادامه روند گرمایش کنونی، کره زمین تا سال ۲۱۰۰ بیش از ۲.۷ درجه گرم‌تر خواهد شد و بسیاری از خشکی‌ها دیگر قابل سکونت نخواهند بود.

 

به گزار ایرنا، بیست‌وششمین اجلاس آب و هوایی گلاسگو معروف به کاپ ۲۶ که میان اعضای سازمان ملل و امضاکنندهٔ کنوانسیون تغییرات اقلیمی از ۹ تا ۲۱ آبان ماه سال جاری در اسکاتلند برگزار شد، دستاوردی عملی درجهت کنترل تغییرات اقلیمی به همراه نداشت و جهان همچنان با چشمانی نگران نظاره گر پیامدهای جدی گرمایش زمین است.

لینک کوتاه: asriran.com/003QgP

بهره گیری بزودی از انرژی همجوشی مانند خورشید، روی زمین

استفاده قریب‌الوقوع از انرژی همجوشی خورشید روی زمین

توکامک یکی از گونه‌های مختلف از دستگاه‌های هم‌جوشی محصورسازی مغناطیسی و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده‌ است.

شرکت "توکاماک انرژی" مستقر در بریتانیا به تازگی نتایج جدیدترین آزمایش‌ها و یافته‌های خود را منتشر کرده و ادعا کرده است که فاصله‌ای با بهره‌گیری تجاری از انرژی همجوشی روی زمین ندارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، شرکت خصوصی توسعه انرژی همجوشی "توکامک انرژی"(Tokamak Energy) اخیراً یک به‌روزرسانی در مورد پیشرفت خود در راه تحقق انرژی همجوشی خورشید منتشر کرده است. این بیانیه مطبوعاتی نشان می‌دهد که این شرکت مستقر در آکسفورد بریتانیا آخرین نتایج آزمایش‌های نمونه اولیه "توکاماک کروی فشرده ST۴۰" خود را در ماه گذشته ارائه کرده است.

این نتایج نشان داده که "ST۴۰" به شرایط مورد نیاز برای گرم‌ترین دمای پلاسما که تاکنون در یک توکاماک کروی به دست آمده، دست یافته است.

توکاماک‌ها رآکتورهایی هستند که توسط شرکت‌هایی از جمله "توکاماک انرژی" و همچنین "سیستم‌های همجوشی مشترک المنافع" تحت حمایت "بیل گیتس" و "موسسه انرژی همجوشی کره جنوبی" که اخیراً با رساندن رآکتور خود به دمای یک میلیون درجه به مدت ۳۰ ثانیه رکورد جدیدی را به ثبت رسانده است، در حال توسعه هستند.

اگرچه دیگر توکاماک‌ها مانند رآکتور مؤسسه انرژی همجوشی کره جنوبی موسوم به "JSTAR" به دمای بالاتری نسبت به رآکتور شرکت "توکاماک انرژی" دست یافته‌اند، اما این شرکت بریتانیایی معتقد است که نوع رآکتوری که این شرکت در حال توسعه آن است برای تحقق نیروی همجوشی تجاری بادوام، بسیار حیاتی است.

این شرکت در بیانیه مطبوعاتی خود می‌گوید: توکامک‌های معمولی قبلاً به دمای بالاتری دست یافته‌اند، اما در دستگاه‌های بسیار بزرگ‌تر. کلید توسعه انرژی همجوشی تجاری دستیابی به پلاسمای پایدار در این دماهای بالا در دستگاه‌های فشرده مانند "توکامک کروی" است و این در حالی است که شرکت "توکامک انرژی" به نقطه عطف مهم دمای ۱۰۰ میلیون درجه پلاسما نزدیک می‌شود.

توکامک یکی از گونه‌های مختلف از دستگاه‌های هم‌جوشی محصورسازی مغناطیسی و یکی از نامزدها برای تولید کنترل قدرت همجوشی گرما است که بیشترین تحقیق روی آن انجام شده‌ است.

از لحاظ نظری، رآکتورهای همجوشی هسته‌ای می‌توانند انرژی بی حد و حصری تولید کنند. با این حال، کلید دوام بخشیدن به همجوشی تجاری، تولید انرژی بیشتر از آنچه ماشین‌ها برای کارکردن در وهله اول نیاز دارند، است.

همجوشی هسته‌ای واکنشی است که خورشید و ستارگان برای تولید انرژی از آن استفاده می‌کنند. در این واکنش، دو اتم با هم برخورد می‌کنند و هسته سنگین‌تری را تشکیل می‌دهند و مقادیر عظیمی انرژی آزاد می‌کنند. در یک توکاماک، آهنرباهای فوق العاده قوی برای کنترل و تثبیت پلاسمای سوزان در دماهای فوق العاده بالا مورد نیاز است.

قدرت همجوشی یک شکل نظری از تولید انرژی است که در آن انرژی با استفاده از واکنش‌های همجوشی هسته‌ای برای تولید حرارت و در نتیجه تولید برق تولید می‌شود. در یک فرآیند تلفیقی، دو هسته اتمی سبک‌تر ترکیب می‌شوند تا یک هسته سنگین را تشکیل دهند و در عین حال انرژی آزاد کنند. این همان فرآیندی است که به ستاره‌هایی مانند خورشید قدرت می‌دهد. دستگاه‌های طراحی شده برای مهار این انرژی به عنوان "رآکتورهای همجوشی" شناخته می‌شوند.

فرآیندهای همجوشی نیاز به سوخت و یک محدوده بسیار کم با دمای بالا و فشار دارد تا پلاسمایی را ایجاد کند که در آن همجوشی می‌تواند رخ دهد. در ستارگان، هیدروژن سوخت رایج است و گرانش، دمای بالای مورد نیاز برای همجوشی را ایجاد می‌کند. رآکتورهای همجوشی به‌ طور کلی از ایزوتوپ‌های هیدروژن مانند دوتریوم و تریتیوم استفاده می‌کنند که به راحتی واکنش نشان می‌دهند و پلاسمای محدودی از میلیون‌ها درجه را با استفاده از روش‌های مرسوم(لیزر) یا روش‌های مغناطیسی(توکاماک و مشابه) ایجاد می‌کنند.

چالش اصلی در تحقق قدرت همجوشی عبارت است از مهندسی سیستمی که بتواند پلاسما را به اندازه کافی در دما و چگالی بالایی داشته باشد تا واکنش به صورت طولانی مدت رخ دهد. انتظار می‌رود که همجوشی هسته‌ای به عنوان یک منبع انرژی چندین مزیت نظری نسبت به شکافت هسته‌ای داشته باشد. این مزیت شامل کاهش میزان واپاشی هسته‌ای، کم شدن ضایعات هسته‌ای، منابع سوختی فراوان و افزایش ایمنی است. با این حال همجوشی کنترل شده به لحاظ عملی و اقتصادی بسیار دشوار است. تحقیق در رآکتورهای همجوشی در دهه ۱۹۴۰ میلادی آغاز شد، اما تا به امروز به صورت تجاری تحقق نیافته است.

"کریس کلسال" مدیرعامل شرکت "توکاماک انرژی" در یک مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: اگر شرکت "توکاماک انرژی" و دیگر شرکت‌های توسعه همجوشی هسته‌ای، نیروی مورد استفاده خورشید را روی زمین فراهم کنند، روشی ایجاد کرده‌اند که عملاً هیچ زباله‌ای تولید نمی‌کند، به این معنی که می‌توانند به جهان کمک کنند سرانجام به سوخت‌های فسیلی پشت کند.

اوشنیکس؛ راهکار کره جنوبی برای زندگی حتی در طوفان! (+عکس)

به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند. 

---

عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آینده‌نگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.

با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.

مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.  

شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.

ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیاده‌روی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایق‌سواری کنند.

همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.  

به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیست‌بوم های دریایی پاسخ می دهد.

این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.

 

 

بیشتر بخوانید:

نخستین شهر شناور جهان در مالدیو/ راهکاری هوشمند برای کشوری که غرق خواهد شد! (+عکس)

شهری رویایی بر روی آب ها (عکس)

مطالعه اقیانوس‌ها با استفاده از شهر شناور خودکفا

"دارپا" در فکر شارژ انبوه پهپادها از راه دور

گروه علمی: آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی وزارت دفاع ایالات متحده(دارپا-DARPA) با همکاری یک شرکت آمریکایی در حال کار بر روی یک فناوری بی‌سیم جدید برای شارژ یکپارچه انبوه پهپادها از راه دور است. به گزارش ایسنا، آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی وزارت دفاع ایالات متحده(دارپا) در پی توسعه یک فناوری بی‌سیم جدید برای شارژ همزمان تعداد زیادی از پهپادها از راه دور است و می‌توان از آن برای شارژ کردن هر هوانوردی که از نیروی محرکه الکتریکی استفاده می‌کند، استفاده کرد.

بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی، "دارپا" به شرکتی به نام "الکتریک اسکای"(Electric Sky) کمک مالی کرده است تا نمونه اولیه یک شارژر بی‌سیم را برای انبوه پهپادها بسازد.
مفهوم شارژ بی‌سیم سال‌هاست که مطرح شده است و مبتکران از تکنیک‌های مختلفی مانند لیزر و مایکروویو برای تحقق آن استفاده کرده‌اند. با این حال، رایج‌ترین مشکل در استفاده از این تکنیک‌ها این است که با افزایش فاصله بین فرستنده و گیرنده، قدرت شارژ تضعیف می‌شود. شرکت "الکتریک اسکای" مستقر در سیاتل اکنون راه حلی را برای این مشکل پیشنهاد کرده است.
این شرکت فناوری جدید خود را "ویسپر بیم"(Whisper Beam) نامیده است که معادل الکترومغناطیسی "اتاق زمزمه"(whispering gallery) است."اتاق زمزمه" معمولاً محفظه‌ای مدور، نیم‌کره‌ای، بیضوی یا سهمی‌شکل است که اغلب در زیر یک گنبد یا طاق قرار دارد و در آن زمزمه‌ها به وضوح در هر قسمت از اتاق به گوش می‌رسند.
همانطور که "رابرت میلمن" مدیرعامل این شرکت در بیانیه مطبوعاتی توضیح می‌دهد: در یک "اتاق زمزمه"، یک شنونده در سراسر اتاق می‌تواند در حالی که هیچ کس دیگری نمی‌تواند صدای سخنران را بشنود، صدای او را بشنود، حتی افرادی که میان گوینده و شنونده ایستاده‌اند و آن صدا برای شنیده شدن توسط آنها خیلی ضعیف است.
این فناوری اختراعی از "جف گریسون" یکی از بنیانگذاران شرکت "الکتریک اسکای" است. به استناد وب‌سایت این شرکت، "گریسون" در طول مدت حضورش در شرکت "اینتل" در توسعه پردازنده پنتیوم شرکت داشته و پس از آن به بخش هوافضا و ساخت موشک‌های احتراق شیمیایی رفته است. وی همچنین در شرکت دیگری یک وسیله نقلیه فضایی برای برخاستن و فرود افقی را توسعه داده است.
"گریسون" در یک بیانیه مطبوعاتی اشاره می‌کند که انتقال برق از راه دور غیرممکن نیست، بلکه هزینه‌بر است. با اختراع جدید او می‌توان هزینه فرستنده زمینی را به همراه اندازه گیرنده داخلی، کاهش داد. جالب اینجاست که این فناوری را می‌توان در هر هوانوردی که از نیروی محرکه الکتریکی استفاده می‌کند، خواه از باتری یا سلول‌های سوختی هیدروژنی استفاده کند، استفاده کرد.
"گریسون" افزود: فناوری "ویسپر بیم" به ویژه برای کمک به تامین نیروی مراحل پرمصرفی مانند برخاستن و صعود مفید است و به طراحان این امکان را می‌دهد تا به سایر الزامات برای افزایش برد، افزایش ایمنی پرواز و کاهش بارهای اوج روی باتری‌ها رسیدگی کنند.
شرکت "الکتریک اسکای" برای پروژه "دارپا" بررسی خواهد کرد که آیا می‌توان از این فناوری برای شارژ کردن همزمان انبوه پهپادها استفاده کرد یا خیر. در این بیانیه مطبوعاتی آمده است که این شرکت ابتدا یک نمونه اولیه ساخته که می‌تواند در فواصل کوتاه کار کند و در حال آزمایش آن است. سپس از داده‌های این آزمایش برای توسعه یک فرستنده دوربرد با قدرت بالاتر استفاده می‌کند.