به گفته محققان دانشگاه شیکاگو، عدم توانایی تشخیص بوی ساده باعث افزایش خطر مرگ طی 5 سال میشود.
به گزارش گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، تیمی از دانشگاه شیکاگو بر روی یک گروه متشکل از 3 هزار نفر بین سنین 57 تا 85 سال، مطالعاتی در رابطه با تشخیص بو انجام دادند؛ آزمون اول در مورد تعیین توانایی تشخیص بوهایی مانند پرتقال، نارنج، چرم، گل، ماهی و نعناع بود.
در این آزمون مشاهده شد 64 درصد شرکت کنندگان 57 ساله در مقابل 28 درصد از افرادی که 85 سال داشتند توانستند 5 بو را تشخیص دهند؛ بدترین نتایج در میان کسانی بود که قادر به تشخیص یک بو یا هیچ بویی نبودند؛ 39 درصد این افراد در عرض 5 سال فوت کردند؛ در مقابل 19 درصد این گروه در حدی متوسط توانستند بوها را تشخیص دهند و 10 درصد آنها بوها را به طور معمول تشخیص دادند.
«سوفی مارتُس» پزشک عمومی گفت: ما در آزمونی که انجام دادیم متوجه شدیم اختلال بویایی در اثر نارسایی قلبی است که منجر به مرگ میشود؛ یکی از شاخصهایی که منجر به نارسایی قلبی مرگ میشود و همراه با خطر مرگ است، اختلال در بویایی است.
وی ادامه داد: کاهش تشخیص بو ناشی از کاهش فعالیت بازسازی سلولهای بویایی است و این یک علامت هشدار دهنده است و نشان دهنده این است که یکی از اعضای داخلی بدن درست کار نمیکند.
این محقق افزود: این کشف شاخص روند پیری سلولها را نشان میدهد؛ این نتایج میتواند در توسعه تست بالینی مفید و ارزان کمک کند و از این راه قادریم سرعت خطر مرگ در افرادی که نزدیک به خطر مرگ هستند را شناسایی کرده و جلوگیری کنیم.
«سوفی مارتُس» گفت: کار قبلی نشان داده است که آلودگی، سموم و عوامل بیماری زا، باعث آسیب بافت بویایی و کاهش بویایی میشوند اما مطالعه دیگری برای شناسایی بهتر مکانیسمها که نتایج حاصل را بهتر توضیح دهد، لازم است انجام شود.
به گزارش ایسنا، تخممرغ به لحاظ غذایی مادهای بسیار مفید و مغذی است. هر تخممرغ بزرگ حدود 70 کالری دارد و منبع سرشاری از پروتئین است که سطح قندخون را تنظیم میکند. در واقع پروتئینهای موجود در تخممرغ با توجه به کیفیت بالایی که دارند، اسیدهای آمینه مورد نیاز بدن را تامین میکنند. زرده تخممرغ نیز حاوی آنتیاکسیدانهایی است که از مشکلاتی که در سنین بالاتر به وجود میآیند مانند آب مروارید و آسیبهای شبکیه چشم جلوگیری میکند و علاوه بر این برای جلوگیری از برخی سرطانها، حملات و بیماریهای قلبی نیز مفید است.
یک تخم مرغ بزرگ منبع سرشاری از ماده معدنی سلنیوم است. این ماده معدنی با خاصیت آنتیاکسیدانی از نابودی سلولهای بدن جلوگیری کرده و سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند. همچنین تخممرغ حاوی ریبوفلاوین و ویتامین D است. ریبو فلاوین، یک نوع ویتامین B است که به تبدیل کربوهیدرات به انرژی کمک میکند و ویتامین D نیز برای تقویت استخوان و دندانها موثر است.
به گزارش ایسنا به نقل از تودی، مطالعات انجام شده در سال 2003 که در مجله طب انگلیس منتشر شده نشان میدهد در میان 115 هزار فرد بررسی شده به مدت 14 سال، خوردن روزانه یک عدد تخم مرغ با خطر ابتلا به بیماریهای گرفتگی عروق کرونر و حملات قلبی ارتباطی ندارد. از طرف دیگر به دلیل احساس سیری که پس از مصرف تخم مرغ به وجود میآید به خوردن غذای کمتر و لاغر شدن نیز کمک میکند.
در مطالعه دیگری که در سال 2013 و در مجله اروپایی موادغذایی منتشر شده، 30 شرکتکننده اعلام کردند که پس از خوردن تخممرغ در وعده غذایی صبحانه احساس سیری کرده و میلی به خوردن غذای بیشتر نداشتند. این افراد زمانی که در صبحانهشان تخم مرغ میخوردند، نسبت به زمانهای دیگر ناهار و حتی شام کمتری مصرف میکردند.
در یک تحقیق دیگر که در سال 2011 در مجله بینالمللی علم تغذیه منتشر شده، افراد مورد بررسی در وعده ناهار خود سیبزمینی، ساندویچ مرغ و املت خوردند و یافتهها نشان داد مصرف تخممرغ رضایت بیشتری را در این افراد به وجود میآورد. در واقع مصرف تخم مرغ بیشتر از وعدههای حاوی کربوهیدرات مانند سیبزمینی احساس سیری به وجود میآورد و مصرف میان وعده و به دنبال آن جذب کالری بیشتر را کاهش میدهد. بنابراین با توجه به اینکه اضافه وزن با خطر ابتلا به بیماریهای قلبی همراه است، مصرف تخممرغ به دلیل ایجاد احساس سیری، گزینه مناسبی است.
اما یک نکته دیگر نیز در ارتباط با مصرف تخم مرغ وجود دارد. تخممرغ منبع سرشاری از چربیهای اشباع شده است که این چربیها سطح کلی کلسترول خون را افزایش داده و ابتلا به بیماریهای عروق قلبی را بیشتر میکنند. با وجود حدود 1.6 گرم چربی اشباع شده در هر تخممرغ بزرگ، بیش از نیمی از چربیهای موجود در یک تخممرغ، ترکیبات اسیدهای چرب سالم و اشباع نشده از جمله امگا 3 است. پزشکان مصرف روزانه 300 میلیگرم کلسترول روزانه را پیشنهاد میکنند و مرکز قلب آمریکا و طرح ملی آموزشهای کلسترول این کشور برای بیماران قلبی، دیابتیها (نوع 2) و افراد با کلسترول بالا روزانه میزان کمتر و 200 میلیگرم را توصیه میکنند.
با توجه به اینکه هر تخممرغ بزرگ حدود 180 میلیگرم کلسترول دارد، بسیاری از محققان رابطه ابتلا به بیماریهای قلبی و جذب کلسترول را زیر سوال میبرند.
این در حالی است که مطالعات اخیرا منتشر شده در مجله طب انگلیس نشان میدهد مصرف روزانه دو تخم مرغ پخته، موجب افزایش تشکیل مادهای موسوم به «تریمتیلامین اِن - اکسید» در بدن میشود که این ماده خطر ابتلا به بیماری و حملات قلبی را افزایش میدهد. بنابراین میزان پیشنهادی پزشکان برای مصرف تخممرغ روزی یک عدد است و در صورتی که فردی کلسترول بالا دارد و یا در معرض دیابت و بیماریهای قلبی است باید در مصرف زرده تخممرغ و گوشتهای با چربیهای اشباع شده و کلسترول بالا احتیاط بیشتری کند.
البته از دیدگاه طب جدید ظروف شیشه ای و پیرکس بهترین ظروف هستند چرا که هیچ واکنشی با غذا نمی دهند ولی بقیه ظروف از جمله آلمینیومی، روحی، مسی، تفلن، چدن، ملامین و … عناصر تشکیل دهنده آنها هنگام پخت وارد غذا میشود که خود ممکن است موجب بروز بیماری شود. از دیدگاه طب سنتی نیز ظروف سنگی و سفالی و لعابی و گلی بهترین ظروف هستند.
مدتی است که بسیاری از افراد پخت غذا در ظروف مسی را توصیه میکنند اما باید دید که پخت غذا در این ظروف تا چه اندازه فایده و عوارض خواهد داشت.
مصرف غذا در ظروف مسی اگر بیش از حد باشد موجب وارد شدن مس به بدن میشود و در دراز مدت موجب عوارضی مانند افسردگی، بی خوابی، بیش فعالی در کودکان و عوارض دیگر میشود از آن طرف هم کمبود مس در بدن خود بیماریهایی ایجاد میکنند مانند تهی سازی و تخلیه اکسیژن در سلول ها ، کاهش HDL کلسترول، مشکلات پوستی، التهاب قوزک پا، کم خونی، کم شدن آنسفالین های مغزی و توهم های شنوایی میشود.
میترا زراتی، متخصص تغذیه در رابطه با پخت غذا در ظروف مسی به خبرنگار سلامت تسنیم، میگوید: تفکر غلطی که در این خصوص وجود دارد این است که برخی افراد تصور میکنند که از طریق ظروف طبخ غذا مانند ظروف مسی میتوانند مواد مغذی به بدن برسانند.
به گفته وی اگر مس بیش از نیار بدن وارد بدن شود در کبد رسوب کرده و مسمومیت ایجاد میکند همچنین تجمع مس در بدن موجب بروز تهوع و سر درد میشود.مس اگر وارد غذا شود جذب کلسیم و آهن را مختل میکند و ظروف مسی باید لعاب داشته باشد و ظروف مسی قدیمی که لعاب ندارد پخت غذا در آن صحیح نیست.
این متخصص تغذیه میافزاید: پوشاندن ظروف مسی با قلع یا سایر مواد خوب است، اما باید مراقب بود که حتی ظروف قلعاندود با کوچکترین خراش قلعشان از بین میرود و موجب آزاد شدن مس در غذا خواهد شد.
زراتی یاد آور شد: در نگهداری ظروف مسی باید دقت فراوان شود که هیچ آسیبی نبیند و سبب میشود مس طی پخت و پز وارد ماده غذایی شود. به همین دلیل در نگهداری این ظروف باید دقت کرد.
اما بهترین ظروف برای طبخ مواد غذایی ظروف شیشهای و پیرکسهای مقاوم به حرارت هستند که هیچوجه مواد سمی را وارد مواد غذایی در حال طبخ نمیکنند و در مقابل بدترین ظروف، تفلونهایی هستند که دچار خراشیدگی هرچند کوچک شدهاند. حتی ظروف تفلونی که مجددا تعمیر میشوند هم میتوانند سرطانزا باشند.
علی کشاورز متخصص تغذیه میگوید: «مس با غذاهای اسیدی واکنش میدهد. اگر ظروف مسی با لایهای از یک فلز دیگر مثل قلع یا فولاد ضدزنگ یا نیکل پوشانده شود از ورود مس به غذا جلوگیری شده و از عوارض افزایش غلظت مس در خون (تهوع، استفراغ و اسهال) کاسته خواهد شد.»
سایت رسمی سازمان غذا و داروی امریکا (FDA)که معتبرترین مرجع برای مواد داروئی و غذائی است نیز استفاده از ظروف مسی را مضر دانسته و استفاده از آن را برای پخت و پز به ویژه غذاهائی که ماهیت اسیدی دارند باعث ایجاد مسمومیت با مس عنوان کرده است.
ظروف مسی از دیدگاه طب سنتی
باید بدانیم در کتاب های مرجع طب سنتی استفاده از ظروف مسی به شدت منع شده است! ظروف مسی که تحت عنوان «نحاس» یاد شده، از مضرترین ظروف برای طبخ غذا عنوان شده است.
در کتاب «مفرح القلوب»، که شرح کتاب قانونچه در طب است(قرن هشتم هجری قمری)، حکیم محمد ارزانی، از بزرگترین حکمای طب ایرانی، می گوید: «طبخ طعام در انای نحاس (ظرف مسی) خوب نیست مخصوصا اگر مدت زمان پخت زیاد باشد و نیز غذا چرب و ترش باشد.
قلع اندود کردن آن اگرچه مضرت آن را کم میکند ولی بطور کامل زیان آن را برطرف نمیکند. حکیم محمد ارزانی قلع اندود کردن مکرر را توصیه نمیکند و نهی شدید کرده از ظرف مسی که قلع آن رفته است. مداومت در مصرف ظرف مسی را موجب ایجاد جذام دانسته اند. بهترین ظروف از دیدگاه ایشان ظروف آبگینه (پیرکس امروزه) و چینی است.
در کتاب تغذیه در طب ایرانی ، اسلامی ظروف مسی و روی به دلیل آزاد کردن این عناصر با ارزش به غذا باعث تاثیر بر عملکرد سیستم مغز و اعصاب و غدد درون ریز بدن می شوند یکی از مضرات ظروف مسی اکسید شدن آنهاست که بسیار خطرناک است و باید به موقع قلع اندود شود.
در کتاب مخزن الادویه، تألیف حکیم عقیلی خراسانی؛ دانشمند و طبیب بزرگ قرن 12 هجری قمری، که از کاملترین و جامعترین مجموعه دارویی در میراث طب سنتی ایران است، آمده آشامیدن غذاهای ترش، لبنیات، گوشتها، در ظرف مس بی قلع خصوصا آنکه مدتی در آن مانده باشد بسیار مضر است و باعث ایجاد بیماری برص (نوعی لکه های پوستی) میشود.
در کتاب تحفة المؤمنین، تألیف سید محمد مؤمن تنکابنی؛ طبیب قرن 11، که از منابع معتبر در خصوص دارو و مفردات طبی است، مصرف ظروف مسی خصوصا بی قلع آن بسیار مضر توصیف شده است.
شیخ الرئیس نیز در کتاب قانون گفته است: «واجب است که پرهیز کنید از طبخ آنچه که شور یا چرب و یا شیرین است مانند گوشت و لبنیات و آنچه که ترش است در ظروف مسی و حتی آشامیدن در این ظروف زیرا که بدون تردید زنگار می بندد و زنگار نیز سم قاتل است.»
دکتر سلام