نشانه‌های نیاز به سم‌زدایی یک فلز سنگین

فلزات سمی که در درجه نخست باید بیشترین توجه را به آنها داشته باشید شامل آرسنیک، کادمیوم، کروم، سرب و جیوه می شوند.

برخی عناصر که به نام فلزات سنگین شناخته می شوند، به عنوان سموم سیستمیک در نظر گرفته می شوند، و بر همین اساس است که تنها برای یک قسمت از بدن انسان سمی نیستند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ایزی هلث آپشنز"، گاهی اوقات حتی قرار گرفتن در معرض کمترین سطوح از این عناصر می تواند آسیب به اندام های مختلف بدن را در پی داشته باشد. فلزات سنگین به عنوان عوامل سرطان‌زا در انسان نیز در نظر گرفته می شوند.

افزون بر این، حداقل 9 بیماری دیگر وجود دارند که می توانند نشان از مسمومیت معدنی باشند.

فلزات سمی که در درجه نخست باید بیشترین توجه را به آنها داشته باشید شامل آرسنیک، کادمیوم، کروم، سرب و جیوه می شوند. قرار گرفتن در معرض این فلزات و همچنین موارد دیگر مانند متیل جیوه، نیکل، و اورانیوم می تواند به واسطه شرایط محیط زیست، محل کار، غذا یا آب شکل بگیرد.

امکان مواجهه پنهانی با فلزات سنگین تشخیص زودهنگام آنها، یعنی پیش از این که فرصتی برای ایجاد بیماری در بدن انسان داشته باشند را بسیار مهم می سازد.

پس باید به دنبال چه نشانه هایی باشید؟ برای آغاز، قرار گرفتن در معرض هر یک از این فلزات سمی می تواند انرژی کم مزمن را موجب شود. این به دلیل ایجاد اختلال در تولید ATP میتوکندری (واحد پایه انرژی در سلول ها) و عملکرد آنزیمی (آنزیم ها به سوخت و ساز سلولی کمک می کنند) است. اما این شرایط تنها نوک کوه یخ محسوب می شود، پس در ادامه با ما همراه باشید تا با نشانه ها و شرایط مزمن بیشتر که باید مورد توجه قرار بگیرند، آشنا شوید.

جیوه

مسمومیت با جیوه در درجه نخست به اعصاب حسی و حرکتی آسیب وارد می کند و همچنین می تواند بر اندام های مختلف تاثیرگذار باشد. بیشتر مسمومیت جیوه از خوردن ماهی، از پر کننده های نقره ای (آمالگام)، قارچ کش های جیوه ای یا مواجهه صنعتی ناشی می شود.

آلومینیوم

ما به طور طبیعی از طریق غذا، آب و حتی هوا در معرض آلومینیوم قرار می گیریم. قرار گرفتن در معرض این فلز می تواند به واسطه غذاهایی که در ظروف آلومینیومی پخته می شوند، قوطی های آلومینیومی، استفاده بیش از حد از ضد اسید، ضد تعریق ها و لوازم آرایش شکل بگیرد.

آثار احتمالی آلومینیوم روی انسان متعدد هستند و از ابتلا به بیماری آلزایمر (مطرح شده اما ثابت نشده است)، بیماری پارکینسون، و کم خونی تا پوسیدگی دندان را شامل می شود. خوشبختانه آلومینیوم به عنوان یک عامل سرطان‌زا برای انسان طبقه بندی نشده است.

برای درمان مسمومیت آلومینیوم پزشک می تواند داروی کی‌لیت ساز تجویز کند. کی‌لیت شدن درمان دارویی مطلوب برای کاهش آثار فلزات سمی است و زمانی کار می کند که عامل کی‌لیت شدن با فلزات سمی پیوند تشکیل می دهد و سپس از بدن خارج می شود. کی‌لیت درمانی برای تخلیه پلاک های کلسیم از شریان ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد. تزریق دوز بالای ویتامین C می تواند به عنوان یک عامل کی‌لیت ساز عمل کند.

آلومینیوم عمدتا از طریق ادرار دفع می شود. از این رو، گیاهان دارویی مانند خار شیری و ریشه قاصدک به همراه مصرف میزان زیاد از مایعات مانند آب به سم زدایی و از بین بردن آلومینیوم کمک خواهند کرد. پوست نیز می تواند به حذف آلومینیوم کمک کند. حمام آب داغ با نمک فرنگی اصل به این کار کمک می کند. برای حذف آلومینیوم از آب آشامیدنی از روش اسمز معکوس، تقطیر یا دیونیزه استفاده کنید.

آرسنیک

وجود آرسنیک در مواد غذایی، آفت کش ها، لوازم آرایش و بسیاری محصولات تجاری دیگر گزارش شده است. با این وجود، نوشیدن آب آلوده شایع‌ترین دلیل برای مواجهه بلند مدت با این فلز سمی محسوب می شود.

قرار گرفتن بلند مدت در معرض آرسنیک می تواند آثار متغییر، از سرطان پوست و ریه، تا آثار عصبی و بیماری قلبی را موجب شود. مشابه با مسمومیت با جیوه، آرسنیک می تواند موجب یک نوروپاتی حسی یا حرکتی با پارستزی (سوزن سوزن شدن) به ویژه در کف پاها شود. یک بیماری پوستی شناخته شده در نتیجه مواجهه با آرسنیک تغییر رنگ ناخن ها است که به نام Leukonychia Striata شناخته می شود.

برای درمان مسمومیت با آرسنیک می توانید داروی کی‌لیت خوراکی DMSA (دی مرکاپتو سوکسینیک اسید) را برای 19 روز مصرف کنید و پس از دو هفته وقفه دوباره آن را تکرار کنید. DMSA از دهه 1950 مورد استفاده قرار می گیرد و امن و موثر بودن آن ثابت شده است.

DMSA موجب دفع سرب، مس، و روی می شود. همچنین DMPS یک عامل کی‌لیت ساز مشابه برای آرسنیک و دیگر فلزات سمی است.

کادمیوم

کادمیوم حتی در مقادیر بسیار ناچیز نیز یک فلز فوق العاده سمی است. اگرچه مواجهه با این فلز خطرناک کاهش چشمگیری داشته است، اما همچنان این امکان وجود دارد. افرادی که در سایت های ساخت و ساز و بخش های تولیدی کار می کنند احتمال بیشتری دارد در معرض کادمیوم قرار بگیرند.

کادمیوم در رنگ های صنعتی نیز یافت شده است. به عنوان مثال، در سال 2016، کادمیوم در رنگ یک لیوان نوشیدنی به فروش رسیده در فروشگاه مک دونالد یافت شد و موجب فراخوانی 12 میلیون لیوان شد. از دیگر منابع مواجهه با کادمیوم می توان به آبکاری صنعتی، تولید باتری، ساخت و ساز و حتی کشاورزی اشاره کرد.

مواد غذایی می توانند یک منبع دیگر برای کادمیوم باشند و سطوح بالای آن می تواند در حیواناتی که به واسطه غذا، آب یا هوای خود در معرض کادمیوم بوده اند، یافت شود. کادمیوم در سیگار نیز یافت شده است و باید به این نکته توجه داشت که ریه های انسان این فلز سمی را به خوبی جذب می کنند.

قرار گرفتن مزمن در معرض کادمیوم می تواند به مشکلات سلامت بسیاری از جمله بیماری قلبی، سرطان و دیابت منجر شود. این به دلیل آن است که کادمیوم جایگزین روی می شود. این شرایط موجب کاهش قابلیت ارتجاعی در دیواره های شریانی، تصلب شرایین و فشار خون بالا می شود. همچنین، امکان وقوع نوروپاتی محیطی وجود دارد.

روند پاکسازی کادمیوم از بدن بسیار کند است و از این رو، ممکن است به چندین سال زمان نیاز باشد. کی‌لیت درمانی با استفاده از EDTA از طریق دنبال کردن پروتکل های مشخص می تواند به صورت امن صورت بگیرد. همچنین، روش های تغذیه ای و گزینه های دیگر در دسترس هستند که می توانند سودمند باشند و عوارض جانبی کمتری در مقایسه با کی‌لیت درمانی داشته باشند.

سرب

مسمومیت با سرب می تواند در نتیجه مواجهه با هوا، آب، گرد و غبار، غذا، رنگ یا محصولات مصرفی آلوده شکل بگیرد. مغز انسان حساس‌ترین اندام بدن در مواجهه با سمیت سرب است و سطح حداقلی از این فلز که امن در نظر گرفته شود، وجود ندارد.

مسمومیت مزمن با سرب به طور معمول موجب نشانه هایی می شود که اندام های مختلف از جمله دستگاه گوارش، سیستم عصبی عضلانی و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد. بر همین اساس، نشانه می توانند شامل درد در ناحیه شکم، سردرد، تحریک پذیری، مشکلات حافظه، نوروپاتی در دست ها و پاها، و بسیاری موارد دیگر شوند.

آزمایش خون و همچنین تجزیه و تحلیل مو می توانند به تشخیص میزان مسمویت کمک کنند. کی‌لیت درمانی با استفاده از دیمرکاپرول یا EDTA روش های ارجح سم‌زدایی هستند.

آسپرین و کمک به پیشگیری یا درمان 11 بیماری

آسپرین و درمان 11 بیماری!

بیماری قلبی هر ساله جان افراد بسیاری را در نقاط مختلف جهان می گیرد و از این رو، یکی از دلایل پیشرو مرگ و میر است. با مصرف آسپرین می توان از حمله قلبی، یکی از جدی‌ترین عوارض بیماری قلبی پیشگیری کرد.

آسپرین یکی از داروهای پر مصرف در جهان محسوب می شود. محبوبیت این دارو بر پایه طیف گسترده مصارف آن، از کاهش تب تا درمان سردرد و پیشگیری از سکته مغزی یا حمله قلبی، شکل گرفته است.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "24/7 وال استریت"، دارویی که امرزو به نام آسپرین می شناسیم در سال 1897 توسط دانشمندان آلمانی اختراع شد، اما خواص دارویی آن دیر زمانی است که مورد استفاده انسان قرار گرفته است. به عنوان مثال، یونانی های باستان از برخی از مواد تشکیل دهنده فعال آسپرین حدود 400 قبل از میلاد بهره می بردند.

در شرایطی که افراد بسیاری آسپرین را به عنوان یک داروی معجزه‌گر می شناسند، اما این محصول توانایی درمان همه بیماری ها را ندارد. اگرچه آسپرین ابزاری موثر برای مبارزه و پیشگیری از شایع‌ترین نوع سکته مغزی یعنی سکته مغزی ایسکمیک است، اما می تواند به طور چشمگیری آثار سکته مغزی هموراژیک را وخیم‌تر سازد. سکته مغزی هموراژیک به دلیل خونریزی در مغز شکل می گیرد و از این رو، ویژگی رقیق کنندگی خون آسپرین می تواند آن را وخیم سازد.

در برخی موارد آسپرین می توان به خونریزی در دستگاه گوارش نیز منجر شود. بیماران پیش از مصرف آسپرین باید با پزشک خود مشورت کنند.

اما در ادامه با برخی از بیماری ها که آسپرین می تواند در درمان آنها نقش داشته باشد، بیشتر آشنا می شویم.

بیماری قلبی

بیماری قلبی هر ساله جان افراد بسیاری را در نقاط مختلف جهان می گیرد و از این رو، یکی از دلایل پیشرو مرگ و میر است. با مصرف آسپرین می توان از حمله قلبی، یکی از جدی‌ترین عوارض بیماری قلبی پیشگیری کرد. حملات قلبی می توانند به واسطه لخته های خون که جریان خون به قلب را مسدود می سازند، شکل بگیرند و ویژگی های رقیق کنندگی ضد پلاکت آسپرین می تواند به طور قابل توجهی خطر حمله قلبی را در افرادی که در معرض خطر قرار دارند، کاهش دهد. افرادی که در معرض خطر حمله قلبی قرار دارند، اغلب دوز روزانه کم از دارو را دریافت می کنند و افرادی که از حمله قلبی رنج می برند می توانند آسیب ناشی از آن را با مصرف آسپرین به عنوان کمک های اولیه محدود کنند.

سرطان روده بزرگ

آسپرین می تواند خطر سرطان روده بزرگ در برخی افراد را کاهش دهد. مطالعات طولانی مدت نشان داده اند در میان افرادی با یک بیماری ارثی خاص که آنها را در معرض خطر بیشتر ابتلا به سرطان روده بزرگ قرار می دهد، آنهایی که آسپرین مصرف می کردند، کاهش 63 درصدی خطر در مقایسه با آنهایی که دارونما دریافت کرده بودند را نشان دادند. فواید مصرف آسپرین برای افرادی که در معرض خطر متوسط ابتلا به سرطان روده بزرگ قرار دارند نیز چشمگیر است. برخی پژوهشگران معتقدند ما تنها در ابتدای مسیر درک پتانسیل آسپرین در مبارزه با سرطان قرار داریم.

التهاب

ویژگی های ضد التهابی آسپرین آن را به درمانی موثر برای تعدادی از بیماری ها تبدیل کرده است. در شرایطی که التهاب یکی از روش های بدن برای محافظت از خود در برابر عفونت ناشی از ویروس ها و باکتری های خارجی محسوب می شود، اما می تواند به بافت های بدن نیز آسیب وارد کرده و موجب شکل گیری درد شود. التهاب بدون حضور باکتری یا ویروس اغلب نشان دهنده یک یا چند شکل از آرتریت است. آسپرین می تواند درد مرتبط با استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، آرتریت سوریاتیک و درد عضلانی را کاهش دهد.

پره‌اکلامپسی

پره‌اکلامپسی یا مسمویت حاملگی یک بیماری نادر است که در دوران بارداری رخ می دهد. پره‌اکلامپسی می تواند به کلیه ها آسیب وارد کند و اگر درمان نشود می تواند هم برای مادر و هم نوزاد مرگبار باشد. پره‌اکلامپسی اغلب به واسطه فشار خون افزایش یافته شکل می گیرد و حتی زنانی با فشار خون عادی را نیز می تواند تحت تاثیر قرار دهد. یک رژیم آسپرین با دوز پایین اغلب به عنوان اقدامی پیشگیرانه برای زنان در معرض خطر استفاده می شود.

سردردهای تنشی

سردردها یکی از شایع‌ترین شرایط پزشکی در جهان هستند. سردرد تنشی یکی از انواع شایع سردرد است که با درد مبهم در ناحیه سر و حساسیت به لمس در گردن و شانه ها توصیف می شود. اگرچه دلیل دقیق سردردهای تنشی نامشخص هستند، بسیاری از پژوهشگران بر این باورند آنها با احساسات افزایش یافته و استرس مرتبط هستند. به عنوان یک مسکن درد، آسپرین یکی از داروهای بی نیاز از نسخه پزشک است که می تواند به صورت موثر سردرد تنشی را درمان کند.

سرطان پستان

مطالعات جدید نشان داده اند که آسپرین می تواند احتمال بقا در میان افرادی که از برخی انواع سرطان، از جمله سرطان پستان، رنج می برند را افزایش دهد. یک رژیم آسپرین با دوز پایین طی دوران درمان سرطان می تواند احتمال بقا برای بیماران مبتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

تب

تب نشانه ای از برخی عفونت ها، از جمله آنفلوآنزا و سرماخوردگی، است. در کنار دیگر داروهای بی نیاز از نسخه پزشک مانند آنهایی که حاوی استامینوفن و ایبوپروفن هستند، آسپرین می تواند به طور موثر در کاهش تب نقش داشته باشد.

سکته مغزی

سکته مغزی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر و ناتوانی افراد در جهان است. بیشتر سکته های مغزی زمانی رخ می دهند که جریان خون به بخشی از مغز قطع می شود. جریان خون کاهش یافته مانع از رسیدن اکسیژن و مواد مغذی کافی به مغز می شود که مرگ سلول ها را در بخش تحت تاثیر قرار گرفته مغز به همراه دارد. به واسطه ویژگی های ضد لخته شدن خون آسپرین، بسیاری از قربانیان سکته مغزی هنگام ورود به بیمارستان آسپرین دریافت می کنند تا احتمال وقوع یک سکته مغزی دیگر کاهش یابد.

در موارد نادر، سکته مغزی ممکن است به واسطه پارگی رگ های خونی در مغز شکل بگیرد. در این موارد، آسپرین به واسطه ویژگی رقیق کنندگی خون نباید مصرف شود زیرا خونریزی را وخیم‌تر می سازد.

سرطان پروستات

همانند بسیاری از سرطان ها، دلایل شکل گیری سرطان پروستات چندان شناخته شده نیستند. سرطان پروستات دومین سرطان شایع در میان مردان است. اگرچه یافته های مطالعات انجام شده 100 درصد قطعی نیستند، اما به نظر می رسد یک رژیم آسپرین با دوز پایین طی دوران درمان سرطان می تواند احتمال مرگ در میان بیماران مبتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد.

میگرن

میگرن نوعی سردرد شدید است که با درد ضربان‌دار اغلب در یک سمت سر توصیف می شود. افرادی که از میگرن رنج می برند، اغلب نسبت به نور و صدا بسیار حساس هستند و درد می تواند حالتی ناتوان کننده در آنها ایجاد کند. میگرن ها می توانند به واسطه محرک های مختلفی شکل بگیرند که از استرس تا افزودنی های غذایی را شامل می شوند. با این وجود، دلیل اصلی میگرن تجمع پلاکت های خون است که اغلب می توان با مصرف آسپرین از آن پیشگیری کرد.

سرماخوردگی

هر ساله میلیون ها مورد سرماخوردگی در جهان ثبت می شوند. در شرایطی که درمانی برای سرماخوردگی وجود ندارد و دوره آن باید سپری شود، آسپرین به عنوان یک مسکن درد روشی کارآمد برای درمان برخی از نشانه های سرماخوردگی مانند درد و تب است. با این وجود، کودکان و نوجوانان برای درمان این نشانه ها نباید آسپرین دریافت کنند. بنابر گزارش کلینیک مایو، آسپرین با سندرم ری، یک بیماری نادر اما بالقوه مرگبار، پیوند خورده است

"استرس حاد" را بیشتر بشناسیم

طی یک واکنش استرس حاد، سیستم عصبی خودکار فعال شده است و بدن سطوح افزایش یافته هورمون کورتیزول، آدرنالین و دیگر هورمون هایی که در زمان افزایش ضربان قلب، نرخ سریع‌تر تنفس، و فشار خون بالاتر ترشح می شوند را تجربه می کند.

انواع مختلفی از استرس وجود دارند که همگی آنها لزوما ناسالم نیستند. استرس حاد یکی از انواع کمتر مخرب استرس است که شایع‌ترین نوع آن نیز محسوب می شود. ما در طول روز چندین بار ممکن است استرس حاد را تجربه کنیم. استرس حاد به واسطه درک فوری از یک تهدید فیزیکی، عاطفی یا روانی شکل می گیرد. این تهدیدات لازم نیست از انواع شدید باشند و می توانند عوامل استرس‌زای خفیف مانند زنگ ساعت، انتساب جدید در محل کار، یا حتی تماس تلفنی که باید پاسخ داده شود را شامل شوند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وری ول"، استرس حاد می تواند در نتیجه عوامل جدی‌تر مانند وارد شدن به بحث و جدل با یک دوست یا شرکت در یک امتحان نیز شکل بگیرد. تهدید می تواند واقعی یا خیالی باشد و این درک تهدید است که محرک واکنش استرس محسوب می شود.

طی یک واکنش استرس حاد، سیستم عصبی خودکار فعال می شود، و بدن سطوح افزایش یافته هورمون کورتیزول، آدرنالین و دیگر هورمون هایی که در زمان افزایش ضربان قلب، نرخ سریع‌تر تنفس، و فشار خون بالاتر ترشح می شوند را تجربه می کند. خون از سمت اندام های انتهایی به سمت عضلات بزرگ هدایت می شود و بدن آماده مبارزه یا فرار می شود. این شرایط به نام واکنش جنگ یا گریز نیز شناخته می شود.

استرس حاد می تواند به راحتی مدیریت شود زیرا به دلیلی رخ می دهد و سپس از بین می رود. این شرایط برای سلامت انسان همانند استرس مزمن مشکل آفرین نیست زیرا رهایی از استرس حاد نسبتا آسان است و به عنوان مثال، با استفاده از تکنیک های ساده تن آرامی می توان به مقابله با استرس کمک کرد.

با این وجود، موارد مکرر استرس حاد می تواند اثر منفی چشمگیرتری را به همراه داشته باشد. چه یک سری از رویدادهای استرس‌زای غیر مرتبط رخ دهند و چه عوامل استرس‌زای مشابه تکرار شوند، این شرایط می تواند به یک وضعیت استرس مزمن تبدیل شود.

بر همین اساس، در اختیار داشتن یک طرح مدیریت استرس از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

از بین بردن استرس در زمانی که ممکن است

کاهش چیزهای کوچکی که به طور مکرر موجب شکل گیری استرس در شما می شوند می تواند سطوح استرس کلی را به حداقل برساند. شما نمی توانید استرس را به طور کامل از زندگی خود حذف کنید، اما تا حد امکان می توانید مواجهه با آن را کاهش دهید.

فراگیری تکنیک های تن آرامی که روی شما تاثیرگذار هستند

این به معنای یافتن روشی برای آرام کردن و استراحت بدن و ذهن است. شما همواره نمی توانید عوامل استرس‌زا را در زندگی خود پیش بینی کنید، اما می توانید واکنش استرس خود را پس از مواجهه با آنها معکوس سازید.

سازگاری با عاداتی که انعطاف پذیری را افزایش می دهند

برخی عادات می توانند انعطاف پذیری فرد نسبت به استرس را افزایش دهند. از جمله آنها می توان به مدیتیشن و ورزش اشاره کرد. سازگاری با یک یا چند نمونه از این عادات می تواند به مدیریت استرس حاد و همچنین استرس مزمن کمک کند.

زردچوبه را بیشتر بشناسیم و از تقلّبیش بپرهیزیم

عوارض زردچوبه زیادی!

زردچوبه به عنوان یک ادویه و رنگ غذایی استفاده می شود و طعم و رنگ غذا را تغییر می دهد. همچنین، این ماده به واسطه فواید سلامت خود مورد استفاده قرار می گیرد که کورکومین نقش اصلی را در این زمینه ایفا می کند.

زردچوبه یکی از ادویه های محبوب در نقاط مختلف جهان است که خاستگاه آن به جنوب آسیا باز می گردد. زردچوبه در بسیاری از دستورالعمل های غذایی به ویژه غذاهای هندی کاربرد دارد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "اتوریتی نیوتریشن"، از زردچوبه به واسطه فواید سلامت آن نیز استفاده می شود. مکمل های زردچوبه یا کورکومین – ماده فعال اصلی زردچوبه – روند افزایشی محبوبیت خود را دنبال می کنند.

با این وجود، برخی افراد درباره عوارض جانبی احتمالی مصرف بیش از اندازه مکمل های زردچوبه و کورکومین نگران هستند.

زردچوبه چیست؟

زردچوبه با نام علمی Curcuma Longa، یک ادویه باستانی، گیاه دارویی و رنگ غذایی در خانواده زنجبیل است. ساقه های زیرزمینی آن به نام ریزوم شناخته می شوند و به رنگ زرد درخشان یا نارنجی هستند. آنها به طور معمول خشک شده و تبدیل به پودر می شوند و سرشار از کورکومینویدها، ترکیباتی گیاهی و عامل رنگ مشخص زردچوبه، هستند.

زردچوبه یکی از اجزا اصلی کاری های هندی است و مزه آن تلخ و تند توصیف می شود. زردچوبه به طور عمده از کربوهیدارت ها، بیشتر نشاسته و فیبر، تشکیل شده است. با این وجود، همانند همه ادویه ها، زردچوبه حاوی ترکیبات گیاهی و مواد مغذی است.

ترکیبات فعال اصلی در زردچوبه کورکومینویدها هستند. آنها مسئول رنگ زرد-نارنجی و بیشتر فواید سلامت این ادویه هستند. کورکومین شناخته شده‌ترین کورکومینوید در زردچوبه است.

افزون بر این، پودرهای زردچوبه ها یا کورکومین تجاری به طور معمول حاوی مواد افزودنی هستند که از آن جمله می توان به دی اکسید سیلیکون اشاره کرد.

برخی انواع ارزان پودر زردچوبه ممکن است حاوی افزودنی های غیر قانونی نیز باشند که در برچسب مواد تشکیل دهنده به آنها اشاره ای نشده است.

مردم چرا زردچوبه مصرف می کنند؟

زردچوبه به عنوان یک ادویه و رنگ غذایی استفاده می شود و طعم و رنگ غذا را تغییر می دهد. همچنین، این ماده به واسطه فواید سلامت خود مورد استفاده قرار می گیرد که کورکومین نقش اصلی را در این زمینه ایفا می کند.

از جمله فواید مکمل های کورکومین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کاهش التهاب: التهاب مزمن با بسیاری از بیماری ها پیوند خورده است. مطالعات نشان داده اند که مکمل های کورکومین ممکن است سطوح نشانگرهای التهابی را کاهش دهند.

بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی: کورکومین و دیگر کورکومینویدها آنتی اکسیدان هایی قدرتمند هستند که ممکن است وضعیت آنتی اکسیدانی را بهبود ببخشند.

بهبود عملکرد رگ خونی: مطالعات نشان داده اند که مکمل های کورکومین ممکن است اتساع رگ های خونی را بهبود ببخشند، جریان خون را افزایش داده و فشار خون را کاهش دهند.

کاهش خطر حمله قلبی: آنها ممکن است خطر حمله های قلبی را نیز کاهش دهند. ویژگی های ضد التهابی می توانند در این زمینه موثر باشند.

عوارض زردچوبه و کورکومین

زردچوبه و کورکومین به طور کلی امن و بدون عوارض جانبی جدی در نظر گرفته می شوند. با این وجود، برخی افراد ممکن است هنگام دریافت دوزهای بالا در قالب مکمل ها برخی عوارض جانبی را تجربه کنند.

زردچوبه

زردچوبه حاوی دو درصد اگزالات است. در دوزهای بالا، این ممکن است به شکل گیری سنگ های کلیه در افراد مستعد منجر شود. افزون بر این، تمام پودرهای زردچوبه تجاری خالص نیستند. برخی از آنها ممکن است حاوی مواد ارزان‌تر و بالقوه سمی باشند که در فهرست مواد تشکیل دهنده به آنها اشاره ای نشده است.

مطالعات نشان داده اند که پودرهای زردچوبه تجاری ممکن است حاوی موادی مانند نشاسته کاساوا یا جو، آرد گندم یا چاودار باشند. مصرف زردچوبه های حاوی آرد گندم، جو یا چاودار موجب شکل گیری نشانه هایی منفی در افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن یا بیماری سلیاک می شود.

برخی پودرهای زردچوبه ممکن است حاوی رنگ های غذایی مشکوک باشند که برای بهبود رنگ زردچوبه هنگام ترکیب کردن با آرد به آن اضافه می شود. یکی از رنگ های پر استفاده در هند زرد متانیل است که به نام زرد اسیدی 36 نیز شناخته می شود. مطالعات حیوانی نشان داده اند که مصرف مقادیر زیاد از زرد متانیل ممکن است موجب سرطان و آسیب های عصبی شود.

در شرایطی که آثار سمی زرد متانیل روی انسان مورد بررسی قرار نگرفته است، اما استفاده از آن در آمریکا و اروپا غیر قانونی است.

همچنین، برخی پودرهای زردچوبه ممکن است از محتوای سرب بالا برخوردار باشند. سرب یک فلز سنگین محسوب می شود که به طور ویژه برای سیستم عصبی سمی است.

کورکومین

مکمل های کورکومین به عنوان محصولاتی امن و بدون عوارض جانبی در دوزهای مصرفی پایین در نظر گرفته می شوند. نتایج یک مطالعه نشان داد که مصرف 490 میلی گرم کورکومین در روز برای یک هفته هیچ عارضه جانبی به همراه نداشت. مطالعات دیگر نشان دادند که دریافت دوزهای 1,200 تا 2,100 میلی گرم کورکومین در روز برای دو تا شش هفته به شکل گیری عوارض جانبی آشکار منجر نشد.

با این وجود، بخشی کوچکی از افراد ممکن است برخی عوارض جانبی خفیف را در دوزهای بالا تجربه کنند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

مشکلات گوارشی: افراد ممکن است مشکلات گوارشی خفیف مانند نفخ، رفلاکس اسید معده و اسهال را در دوزهای بالاتر از 1,000 میلی گرم تجربه کنند.

سردرد و حالت تهوع: دوز 450 میلی گرم یا بیشتر ممکن است موجب سردرد و حالت تهوع در تعداد اندکی از افراد شود.

راش پوستی: برخی افراد مواجهه با راش پوستی پس از دریافت یک دوز 8,000 میلی گرمی یا بیشتر از کورکومین را گزارش کرده اند، اما این شرایط بسیار نادر به نظر می رسد.

طی یک مطالعه مشخص شد دریافت روزانه دوزهای بسیار بالای 2,600 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن برای 13 هفته یا تا دو سال ممکن است موجب برخی عوارض جانبی جدی در موش ها شود که از آن جمله می توان به بزرگ شدن اندازه کبد، لکه دار شدن خز، زخم های معده، التهاب و خطر افزایش یافته سرطان روده یا کبد اشاره کرد.

در حال حاضر، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مصرف سطوح پایین‌تر کورکومین در کوتاه مدت موجب شکل گیری عوارض جانبی جدی در انسان ها شود، اگرچه مطالعات انسانی درباره آثار بلند مدت آن انجام نشده اند.

چه مقدار بیش از اندازه محسوب می شود؟

هیچ توصیه رسمی برای مصرف زردچوبه وجود ندارد و بیشینه مصرف قابل تحمل نیز شناسایی نشده است. با این وجود، به عنوان یک قاعده کلی، میزان مصرف شما نباید از دوزهای توصیه شده روی برچسب مکمل ها تجاوز کند.

از سوی دیگر، برخی دستورالعمل های رسمی برای مصرف کورکومین وجود دارند. کمیته مشترک فائو و سازمان بهداشت جهانی درباره افزودنی های غذایی، میزان مصرف غذایی قابل قبول در روز را سه میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن مشخص کرده است. به عنوان مثال، برای فردی با وزن 81 کیلوگرم این به معنای مصرف 239 میلی گرم در روز است.

با این وجود، نتایج یک مطالعه نشان داد که دوزهای 3,600 تا 8,000 میلی گرم در روز موجب عوارض جانبی جدی نمی شوند. مطالعه ای دیگر نشان داد حتی دوزهای واحد 12,000 میلی گرمی نیز به خوبی تحمل شده اند.

سخن پایانی

به نظر نمی رسد مکمل های زردچوبه و کورکومین هیچ گونه عوارض جانبی به همراه داشته باشند. با این وجود، برخی افراد ممکن است مستعد ناراحتی های خفیف مانند سردرد یا اسهال در صورت دریافت دوزهای بالا باشند.

به خاطر داشته باشید که زردچوبه های با کیفیت پایین ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ارزان مانند نشاسته گندم باشند که مصرف آنها موجب شکل گیری نشانه هایی نامطلوب در افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن خواهد شد.

فواید سلامت غذا خوردن در حالت نشسته روی زمین

نشستن روی زمین در وضعیت چهار زانو و غذا خوردن برای دستگاه گوارش انسان خوب است. حرکت رو به جلو و عقب در نتیجه خم شدن برای خوردن غذا و بازگشت به وضعیت طبیعی نشستن به عضلات شکم در ترشح شیره های گوارشی کمک می کند، که برای گوارش سریع و مناسب مورد نیاز هستند.

استفاده از صندلی به بخشی از زندگی روزمره مردم در نقاط مختلف جهان مبدل شده است. نه فقط در حال کار، بلکه مردم امروزه برای کارهای دیگری مانند غذا خوردن نیز به نشستن دور یک میز یا حتی روی نیمکت عادت کرده اند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث"، اما در گذشته، مردم هنگام غذا خوردن روی زمین می نشستند. اگرچه در بیشتر کشورهای غربی دیگر شاهد چنین صحنه هایی نیستیم، اما در برخی فرهنگ ها همچنان شاهد ادامه آن هستیم. این سنت باستانی در یوگا و آیورودا، پزشکی سنتی هندی، هم هست و همچنین از فواید سلامت با پشتیبانی علمی برخوردار است.

اگر چندان با نشستن روی زمین سفت راحت نیستید می توانید با کمک فرش، بالش یا کوسن شرایط راحت‌تری را برای نشستن روی زمین فراهم کنید. در ادامه با برخی فواید سلامت نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن بیشتر آشنا می شویم.

ارائه فواید حالت های نشسته یوگا

هنگامی که روی زمین می نشینید و غذای خود را می خورید، در حقیقت، نوعی از حالت یوگا را انجام می دهید. این حالت ممکن است سوخاسانا، سواستیکاسانا یا سیدهاسانا باشد. اگرچه این حالت های نشسته به نظر ساده و راحت می رسند، اما تمرین کردن آنها با هدفی مشخص فواید سلامت بسیاری را ارائه می کند.

در سوخاسانا (حالت چهار زانو) در شرایطی که پاها ریلکس هستند روی زمین می نشینید، در شرایطی که ستون فقرات صاف قرار گرفته و قفسه سینه باز می شود. ساق پاها تقریبا به حالت موازی قرار گرفته و پایین پاها زیر زانوی مخالف قرار می گیرند. این حالتی پایدار برای انجام کارهای بالا تنه مانند چرخش شانه و کشش گردن است.

در حقیقت، حالت سوخاسانا به خوبی تراز شده شرایط خوبی را برای یک وضعیت آرامش بخش و در عین حال هوشیار برای بدن و ذهن فراهم می کند. همچنین، این حالت نشستن به کاهش تنش عضلانی و باز کردن چاکرا (مرکز انرژی) کمک می کند.

به طور خلاصه، هنگامی که در حالت سوخاسانا نشسته و غذا می خورید هم وعده غذایی خود را می خورید و هم به طور همزمان یوگا نیز انجام می دهید.

بهبود گوارش

نشستن روی زمین در وضعیت چهار زانو و غذا خوردن برای دستگاه گوارش انسان خوب است. حرکت رو به جلو و عقب در نتیجه خم شدن برای خوردن غذا و بازگشت به وضعیت طبیعی نشستن به عضلات شکم در ترشح شیره های گوارشی کمک می کند، که برای گوارش سریع و مناسب مورد نیاز هستند.

افزون بر این، این حالت نشسته امکان آرامش ذهن و اعمال فشار روی قسمت پایینی ستون فقرات را فراهم می کند که تن آرامی را تسهیل می کند. همچنین، تنش عضلانی بهبود می یابد و فشار خون بالا افت می کند.

بنابر آیورودا، پزشکی سنتی هندی، تمامی این موارد با یکدیگر همکاری می کنند تا از گوارش درست و مناسب غذای مصرفی اطمینان حاصل شود. گوارش بهینه غذا عامل کلیدی برای بدن سالم محسوب می شود.

افزایش طول عمر

ایستادن منظم از یک حالت نشسته روی زمین بدون نیاز به کمک می تواند به شکل گیری یک زندگی طولانی‌تر کمک کند. مطالعه ای که در سال 2012 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که توانایی بلند شدن از یک موقعیت نشسته روی زمین بدون هیچ گونه حمایتی با افزایش طول عمر مرتبط است.

بنابر این مطالعه، بلند شدن از یک وضعیت نشسته نیازمند انعطاف پذیری و قدرت بدنی قابل توجه است که برای پرهیز از حوادث شایع، صدمات و زمین خوردن ها نیاز هستند.

بهبود قدرت و انعطاف پذیری

نشستن روی زمین در حالت چهار زانو بدن را قدرتمندتر و انعطاف پذیرتر می سازد. این حالت نشسته کشش کفل ها، زانوها و قوزک ها را موجب می شود. همچنین، انعطاف پذیری در ستون فقرات، شانه ها و سینه را افزایش می دهد و از این رو، انعطاف پذیری کلی را بهبود بخشیده و توانایی دفع برخی بیماری ها را افزایش می دهد.

قدرت و انعطاف پذیری بیشتر، امکان صاف ایستادن بدون مشکل و بلند کردن اجسام سنگین بدون این که آسیبی به کمر وارد شود را فراهم می کند.

از سوی دیگر، نشستن طولانی مدت روی صندلی به شکل گیری ضعف و درد در ناحیه کمر، عضلات شکمی ضعیف و کفل های سفت و انعطاف ناپذیر منجر می شود.

پشتیبانی از وضع اندامی صحیح

وضع اندامی خوب برای کاهش فشار روی برخی عضلات و مفاصل، به ویژه در ناحیه کمر و گردن، اهمیت دارد. نشستن در حالت چهار زانو روی زمین برای غذا خوردن این امکان را فراهم می کند تا به طور خودکار وضعیت خود را اصلاح کنید.

هنگامی که در حالت سوخاسانا روی زمین نشسته اید باید پشت خود را صاف نگه دارید، ستون فقرات خود را گسترش دهید و شانه ها را عقب بکشید. این حالت به پیشگیری از انواع مختلف درد که به واسطه وضع اندامی بد شکل می گیرند، کمک می کند.

در مقابل، نشستن طولانی مدت روی صندلی یا نیمکت و قوز کردن روی میز یا رایانه می تواند به وضع اندامی ضعیف و ضعف در ناحیه کمر منجر شود.

بهبود گردش خون

نشستن روی زمین در حالت چهار زانو به منظور غذا خوردن برای سیستم گردش خون انسان نیز مفید است. هنگامی که روی زمین نشسته اید، خون راحت‌تر از طریق قلب به دیگر نقاط بدن پمپ می شود. همچنین، نشستن روی زمین به سلامت قلب نیز کمک می کند زیرا فشار اضافی روی این اندام هنگام غذا خوردن را کاهش می دهد.

با گردش خون خوب این اطمینان حاصل می شود که تمام اندام های بدن به میزان کافی اکسیژن و مواد مغذی برای ارائه عملکرد درست خود را دریافت می کنند. برای افرادی که دارای مشکلات گردش خون هستند نشستن روی زمین در حالت درست هنگام غذا خوردن توصیه شده است.

کمک به کاهش وزن

هنگامی که روی زمین نشسته و غذا می خورید این شرایط اثری آرامش بخش روی ذهن و بدن شما دارد. بدن آرام بهتر می تواند روی غذای مصرفی تمرکز کند که به نوبه خود از پرخوری جلوگیری می کند.

این به دلیل آن رخ می دهد که عصب واگ عملکرد بهتری ارائه می کند و سیگنال ها را در وضعیت نشسته بهینه‌تر انتقال می دهد. عصب واگ انتقال سیگنال ها از معده به مغز را هنگام غذا خوردن بر عهده دارد و به مغز می گوید که آیا سیر شده اید یا خیر.

افزون بر این، این حالت نشسته موجب می شود تا آهسته‌تر غذا بخورید. بر همین اساس، معده و مغز از زمان کافی برای تشخیص این که چه زمانی سیر شده اید، برخوردار هستند.

همچنین، عمل نشستن و ایستادن از روی زمین تمرین ورزشی خوبی محسوب می شود. تمامی این موارد در کنار یکدیگر به مدیریت وزن کمک می کنند.

ارتقا پیوند خانوادگی

نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن به همراه خانواده می تواند روشی جدید برای برقرار ارتباط بین اعضای خانواده باشد. هنگامی که روی زمین نشسته اید و هم سطح با فرزندان خود هستید، برقراری ارتباط با آنها و درک این که چه احساسات و عواطفی دارند راحت‌تر است.

غذا خوردن در حالت نشسته روی زمین می تواند به بهبود پیوندهای خانوادگی کمک کند و همچنین وضع اندامی درست به آرامش ذهن و بدن کمک می کند که به یک زندگی کم یا بدون استرس منجر می شود.