به گفته‌ی پروفسور کنرو کوسومی که این گروه را رهبری می‌کند مارمولک‌ها نزدیک‌ترین حیوان به انسان‌ها با قابلیت باز احیای کامل اعضای بدن است. آنها همچنین از جعبه ابزار ژنتیکی مشترکی با ما برخوردارند بنابراین از نظر تئوری می‌توان این گونه پیش‌بینی کرد که هر آن چه آنها قادر به انجام آن هستند ما نیز می‌توانیم، تنها کافی است بدانیم از کدام ژن و به چه میزان باید بهره ببریم.
از طریق تحلیل‌های ملکولی و رایانشی مارمولک‌ها معلوم شد که آنها حداقل ۳۲۶ ژن را در مناطق مختلفی از دم خود در طی فرایند بازسازی عضو فعال می‌کنند. دراین بین، ژن‌های مربوط به ترمیم جراحت، توسعه‌ی جنینی و تنظیم هورمونی نیز حضور دارند.
به علاوه، این پژوهش مشخص کرد که گونه‌ای از سلول‌های در گردش نقش کلیدی را در طی این فرایند بازی می‌کنند که انسان‌ها نیز آن سلول‌ها را دارا هستند، در حقیقت این سلول‌ها پیش سازه‌های سلول‌های عضلات اسکلتی هستند.
با استفاده از فناوریهای نسل آتی برای توالی یابی این ژن‌ها در طول فرایند بازسازی عضو می‌توان راز پشت عملکرد این ژن‌ها برای بازسازی دم مارمولک را آشکار کرد. با استفاده از این دانش می‌توان نسخه‌ای برای سلول‌های انسانی نیز برای بازسازی غضروف ها، عضلات یا حتی اعصاب نخاع یافت.
این پژوهش در نشریه‌ی PLOS One به چاپ رسیده است.
