دوران جدید خودروهای سبز

(از سایت عصر ایران)

عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - خودروهای سبز به تدریج در حال یافتن جایگاه واقعی خود هستند. پیشرفت فناوری و نوآوری های صورت گرفته در این بخش، خودروهای سبز را از گزینه های دور از دسترس مصرف کنندگان عادی و کسل کننده به نمونه هایی هیجان انگیز و قدرتمند که حتی وارد بازار خودروهای لوکس و سوپر اسپرت نیز شده، مبدل کرده اند. در یک خودرو سبز ماهیت دوستدار محیط زیست بودن مهندسی و بازاریابی آن نمایان است.

به گزارش "گروه فناوری و آی تی" عصرایران، خودروهای سبز نه تنها از نظر سوخت و هزینه های مرتبط با آن مقرون به صرفه و اقتصادی هستند بلکه بر خلاف گذشته مدل هایی کند و فاقد جذابیت محسوب نمی شوند. خودروهای سبز شامل مدل های الکتریکی، هیبریدی و دیزلی می شوند. نسل اول و دوم خودروهای سبز لذت رانندگی را قربانی بهره‌وری و کارایی کردند اما نسل سوم با توجه به پیشرفت فناوری همه چیز را وارد سطح جدیدی کرده است.

برخی از بهترین خودروهای حال حاضر جهان از مدل های سبز محسوب می شوند. در ادامه این مطلب برخی از آنها را معرفی می کنیم.

آئودی A3 TDI Diesel

آئودی A3 TDI Diesel از عملکردی فوق العاده و طراحی ظاهری شایان ستایشی برخوردار است. تمامی مدل های A3بر اساس معماری MQB شکل گرفته اند. پیشرانه 2 لیتری چهار سیلندر توربوشارژردار TDI توانایی تولید 150 اسب بخار نیرو را دارد. در سال آینده نسخه هاچ‌بک پنج در این خودرو نیز روانه بازار خواهد شد.

ب‌ام‌و i3

معرفی مدل های i3 و i8 توسط ب‌ام‌و حاکی از توجه ویژه این خودروساز مطرح باواریایی به بازار خودروهای سبز دارد. ب‌ام‌و i3 دارای تایرهایی با پهنای کم و قطر زیاد است. در ساخت قسمت های مختلف این خودرو از فیبر کربن و آلومینیوم استفاده شده است. جلو پنجره قلوه ای ب‌ام‌و i3 تنها جنبه نمادین دارد اما این خودرو الکتریکی همچنان احساس رانندگی با یک ب‌ام‌و را به راننده منتقل می کند.

ب‌ام‌و i8

این مدل برادر بزرگتر i3 محسوب می شود و جسارت مهندسی در یک خودرو درخشان شهری با قابلیت حمل دو سرنشین - صندلی های عقب بیشتر برای حمل کودک مناسب هستند - را اعمال کرده است. ب‌ام‌و i8 یک خودرو پلاگین هیبرید است. طراحی این خودرو جلوتر از زمان خود به نظر رسیده و بیشتر شبیه خودروهای مفهومی است. شتاب صفر تا صد کیلومتر در ساعت ب‌ام‌و i8 برابر با 3.8 ثانیه است.

شورلت کوروت استینگ ری

شورلت کوروت C7 یک هیولای 460 اسب بخاری مجهز به پیشرانه LT1 هشت سیلندر 6.2 لیتری است که می تواند به بیشینه سرعت 290 کیلومتر در ساعت دست یابد. اما مصرف سوخت این خودرو با جعبه دنده هفت سرعته غیر اتوماتیک برابر با 17 مایل در هر گالن در شهر و 29 مایل در هر گالن در بزرگراه است. به لطف ویژگی هایی مانند غیر فعال کردن سیلندر کوروت قادر است مصرف سوخت خود را بیش از پیش کاهش دهد که برای خودرویی با این مشخصات جالب توجه است.

شورلت اسپارک EV

شورلت اسپارک EV یک خودرو تمام الکتریکی و یکی از بهترین ها در بخش خود شناخته می شود. مدل 2015 این خودرو در دو نسخه 1LT و 2LT در دسترس هستند. پیشرانه این خودرو توانایی تولید 130 اسب بخار نیرو را داشته و مصرف سوخت معادل 128 مایل در هر گالن در شهر و 109 مایل در هر گالن در بزرگراه را ثبت کرده است. جعبه دنده یک سرعته به صورت استاندارد در شورلت اسپارک EV به کار گرفته شده است.

فورد فیوژن انرژی پلاگین هیبرید

خودرو سدان فورد فیوژن انرژی پلاگین هیبرید قابلیت حمل پنج سرنشین را دارد. این خودرو مجهز به پیشرانه هیبریدی 2 لیتری است که توانایی تولید 188 اسب بخار نیرو را دارد.

هوندا آکورد هیبرید

هوندا آکورد به طور معمول یکی از برترین خودروهای سال در فهرست های مختلف شناخته می شود. هوندا آکورد هیبرید به یک پیشرانه چهار سیلندر 2 لیتری و یک پیشرانه الکتریکی مجهز است که در مجموع 196 اسب بخار نیرو تولید می کنند. این سدان اندازه متوسط در 7.2 ثانیه سرعت خود را از صفر به صد کیلومتر در ساعت می رساند. مصرف سوخت هوندا آکورد هیبرید در شهر و بزرگراه به ترتیب برابر با 50 مایل در هر گالن و 45 مایل در هر گالن است.

پورشه 918 اسپایدر

پورشه 918 اسپایدر یک سوپر اسپرت تمام الکتریکی با مصرف سوخت معادل 67 مایل در هر گالن است. از این رو بدون آن که سوختی مصرف کنید می توانید همانند نیسن لیف از آن برای رفت و برگشت به سر کار استفاده کنید. البته برای در اختیار داشتن این خودرو خاص باید قیمت 848 هزار دلاری آن را پرداخت کنید. پورشه 918 اسپایدر تنها طی 2.2 ثانیه سرعت خود را از صفر به صد کیلومتر در ساعت می رساند.

تسلا مدل S

تسلا مدل S یکی از گزینه های لوکس بازار خودروهای سبز محسوب می شود. این خودرو الکتریکی از طراحی ظاهری چشم نوازی برخوردار است. نیروی پیشرانه تسلا مدل S در نسخه های مختلف از 302 اسب بخار تا 416 اسب بخار متغیر است. نیروی پیشرانه توسط جعبه دنده یک سرعته به چرخ های عقب منتقل می شود.

فولکس واگن گلف TDI Diesel

فولکس واگن گلف TDI Diesel دارای پیشرانه 2 لیتری چهار سیلندر توربودیزل است. به همراه جعبه دنده شش سرعته غیراتوماتیک مصرف سوخت این خودرو در شهر و بزرگراه به ترتیب برابر با 30 مایل در هر گالن و 45 مایل در هر گالن است. با جعبه دنده اتوماتیک دو کلاچه شش سرعته این ارقام به ترتیب به 31 و 43 مایل در هر گالن می رسند. 

Robird Flying Scarecrow Frightens Real Birds

roboticstrends.com/design_development/article/robird_flying_scarecrow_frightens_real_birds

One landfill in the Netherlands testing Robird has recorded a 75 percent decline in bird visits.

By Tom Bawden, The Independent - Filed Aug 28, 2014

MoreDesign and Developmentstories

• DARPA Wants Robots That Build Satellites in Space - Sep 03, 2014
• Robird Flying Scarecrow Frightens Real Birds - Aug 28, 2014
• 1,000 Kilobot Swarm Shows the Future of Robotics - Aug 21, 2014
• Engineers Designing More Agile Robotic Legs for Uneven Ground -Aug 14, 2014
• Researchers Developing Mind-Controlled Robotic Legs - Aug 06, 2014

[ view all ]

First there were electronic sheepdogs. Now flapping robotic drones disguised as birds of prey could act as another form of futuristic farming device, thanks to a Dutch inventor and his flying machine.

The two models being developed might confuse birdwatchers from a distance as they are designed to resemble a peregrine falcon and a bald eagle, but are made of a lightweight and rugged glass fibre nylon composite.

The remote-controlled, battery-powered invention, known as the Robird, has been designed as a kind of flying scarecrow to scare real birds away from places like airports, farms and landfills where they cause a nuisance.

Farmers could soon be going very hi-tech, following reports this week of an experiment involving GPS tracking of sheepdogs to discover how they herd their flocks, research which could feasibly lead to robotic replacements.

The man behind the new flying machine is 27-year-old Nico Nijenhuis, who became interested in robotic birds after asking his advisor for ideas when he was trying to come up with an topic for his master's thesis at the Technical University of Twente in the east of Holland.

His advisor handed him a crude mechanical bird off the shelf and told him to figure out how it works and make it better. This was easier said than done.

"From a scientific point of view, we don’t truly understand flapping wing flight," Mr Hijenhuis told Wired magazine, adding that fixed wings are simple by comparison.

"But the minute wings start moving, we really have a problem. It's all about very complex, three-dimensional flow. What a bird actually does is so complex that it’s incredibly difficult to mimic," he added.

The latest model of his Robird combines a basic up and down flapping motion from a single joint in each wing with a rotating movement and mixes in some on-board sensors and sophisticated stabilisation software.

For the robot bird to do its job properly it has to fool the species around it that it is for real. Two qualities are needed to trigger the other birds "flight instinct": a silhouette and wing movement, Mr Hijenhuis said. "If it doesn’t look like a predator, they don’t care. And if it doesn’t move like a predator, they don’t care either."

The Robirds are currently being trialled in the Netherlands. One landfill has recorded a 75 percent decline in bird visits, while those that do return do so with a swivelling head, said Mr Hijenhuis.

Although bright lights and bangs will scare away birds in the short-term, robotic drones will provide a much longer-term deterrent, he said.

Mr Hijenhuis has set up a company called Clear Flight Solutions to develop the product and is current testing remote-controlled birds, which can only be operated by an experienced aircraft pilot. He is also working on an autopilot system which would make the bird autonomous and hopes to complete this version by the end of the year.

After that he will begin marketing the products to companies in industries such as aviation and waste management.

[Source:] The Independent

7 Rules That Keep My Life Simple

By Leo Babauta

zenhabits.net/simple-rules

I enjoy creating a few simple rules to live by that take away some of the overwhelming decision making we need to make every day.

Pre-think these decisions, formulate them into rules, and then just follow them, freeing your brain for more important decisions.

Why should we need to give so much thought to what we’ll wear and eat, how we’ll exercise and handle email, when these are things we do every single day?

So I’ve been crafting a few rules that keep my life simple, so I don’t need to think about the little things so much.

These rules change, depending on my life circumstances — what I’m working on, where I am, what else is going on, etc.

And I don’t get mad at myself if I need to bend a rule now and then … but try to stick with them as a general principle.

So here are the rules that have been working for me lately:

1. Clear my email inbox every Friday. I generally keep my email inbox to 5-10 emails (except when I’m traveling) or often fewer, but a handful of them stick around because I don’t want to answer them or there are too many little things I need to do in order to answer the email. So they hang around in my inbox all week, dragging on me mentally. My habit has been to clear out the inbox on Friday — answer the emails I’ve been putting off, take care of the little actions, archive ones I just know I won’t answer. It’s beautiful — a clear inbox is so nice. Then more emails come in almost immediately, and that’s OK … I don’t need a clear inbox all the time, and I purposely leave 2-3 in the inbox all week because I don’t want to obsess over having a clear inbox all the time. Just once a week.
2. Clear my Instapaper queue every Sunday. I like to read long-form articles online, but I can waste so much of my day reading them that I’ve gotten into the habit of making myself not read them during my peak productivity hours, and instead I just save them to Instapaper for reading later (others like Readability, Pocket, Safari’s read-later feature … they’re all the same). This means I can have 10-20 articles in my queue, which I’ll read when I have spare time (waiting in line or on the train, for example). But they pile up, and I’ve learned that if I leave the articles in the queue, I’ll never read them. So I make a point, every weekend, to clear out my Instapaper queue. I read as many as possible (usually Sundays) and then clear out the ones I don’t think I’ll get to. I leave 2 articles in the queue at the end of every Sunday, so I always have something to read.
3. Get the important stuff done before anything else. Email, online reading, social media, etc. … these can eat up your entire day if you let them. So I make sure I get to the most important stuff, which can get pushed back and back until you don’t have the time or energy to actually do them. For me, this means meditation and writing, along with some distraction-free reading, before I get to email or the rest.
4. Wear the same thing every day. I have a handful of clothes I wear: grey or black T-shirts, with my one pair of jeans (or shorts, if I’m at home). I can throw any of the shirts on with my jeans or shorts, so I don’t think about what I wear. Side note: I also don’t worry about my hair, as I shave it weekly. This rule isn’t for everyone, obviously!
5. Eat the same thing every day. Honestly, I’ve long been a foodie, and I really love food, but I discovered that eating out at delicious restaurants and cooking gourmet meals not only is bad for your waistline and your wallet, but takes up so much time and energy. So I reserve those things for special days, and the rest of the time I just eat the same exact meals almost every day. The specific meals change over time, but I’ll generally eat the same meal for lunch and dinner for about 6 months or longer. This isn’t for everyone, I know. Recently I’ve been eating tempeh with veggies every day, two meals a day (I eat steel-cut oats with berries and flaxseed for breakfast only on strength-training days). Before that it was tempeh. Before that, scrambled tofu, and before that three-bean chili. Lots of veggies means huge health benefits. I don’t eat lots of grains, and snack on fruits. I only eat the sweets or refined grains socially, on those special days, and honestly I don’t miss them at all. The main point isn’t in the specifics — it’s that I cook the food in big batches and eat that food for about 3-4 days.
6. Put limits on certain things. There are things I really enjoy, but I’ve found that if I overdo them, they’re not so good for me. And because I like them so much, I tend to overdo them. So moderation through limits. Some examples: I limit my online reading to two 30-minute sessions a day, and recently I’ve limited myself to one (1) glass of red wine in the evening, half (1/2) a cup of coffee in the morning, two (2) sweets on the weekends. These might change over time, but right now they’re working brilliantly. I enjoy the things, but don’t overdo them.
7. Treat an activity like a sacred ritual. This is the part I forget the most, but I’ve been getting better at remembering. Here’s the idea: every single thing we do can be done as an afterthought, like something you’re just getting through to get to something more important … or it can be elevated to something sacred, like performing sacred rites. Washing your hands? Take a moment to realize how much of a miracle this act is (many people don’t have water for basic hygiene), take a breath, and truly pay attention as you go through this sacred hand-washing ritual. Do your dishes the same way: every dish a miracle, every sensation elevated to a new importance, every drop of water a gem worth paying attention to. This applies to every activity: writing, responding to an email, listening to a friend, playing with your child, taking a shower, going for a walk, paying bills. Worthy of your full attention, worthy of joy and appreciation.

In actuality, I forget to follow some of these rules sometimes, but when I remember, things are much simpler. And so I endeavor to remember.

Help with Simple Living?

If you’re interested in starting to create a simpler life for yourself, as I’ve done, I’ve created a new Simple Living module in my Sea Change Program.

Join us today and start decluttering your home, workspace, calendar and more in the month of September. You’ll get a plan, articles, a live webinar, and a forum where you can join an accountability team to help you stay on track.

پرونده ویژه ترابشریت: چگونه تکنولوژی می‌تواند تکامل انسان را تحت تاثیر قرار دهد؟

(از سایت زومیت)

نویسنده: مسعود آموزگار جمعه, 07 شهریور 1393 ساعت 21:03  چاپ

ترابشریت

حتی یک جنبه‌ی وجود و زندگی بشر را نیز نخواهید یافت که تحت تاثیر تکنولوژی قرار نگرفته باشد. همه چیز از صنعت گرفته تا پزشکی و حتی اینکه چگونه به فعالیت و کار می‌پردازیم توسط تکنولوژی‌هایی که در نیمه‌ی دوم قرن بیستم ظهور یافتند از اساس و بنیان شکلی تازه به خود گرفته است. تکنولوژی همچنین قادر است در نهاد و طبیعت انسان‌ها نیز تحول ایجاد کند. پس با زومیت در این مقاله همراه باشید تا نگاه ویژه‌ای داشته باشیم به تاثیر تکنولوژی بر بشریت.

فناوری توان این را دارد که در توانمندی‌ها و شخصیت انسان‌ها تاثیرگذار باشد. قصد دارید برای بازه‌ی مشخصی باهوش‌تر باشید؟ داروی نوتروپیک به همین منظور تولید شده! مایل هستید جهان را با جزئیات و اطلاعات بیشتری درک کنید؟ گوگل گلس بر چشم بگذارید... می‌خواهید قوی‌تر شده و از نظر فیزیکی توانمندتر باشید؟ داروهای مخصوص (البته با تاییدیه‌های بهداشتی) و اسکلت‌های خارجی رباتیک جوابگوی نیاز شما خواهند بود.

تکنولوژی پا را از محدوده‌های پیشین فراتر گذاشته و اکنون تنها وسیله‌ای برای تاثیر اندک بر سطح آسایش زندگی ما نیست. این مفهوم پیچیده نیروی خفته‌ی این را در اختیار دارد که تمامی جنبه‌های وجودی ما بعنوان انسان را تحت تاثیر خود قرار دهد. ما در مسیر بدل شدن به ترابشریت هستیم... اما این به چه معناست؟

ترابشریت چیست؟

ترابشریت (Transhumanism) یک جنبش فکری و فرهنگی است که تلاش می‌کند بصورتی عمیق دریابد چه چیزی از ما یک انسان ساخته و چگونه خواهیم توانست از محدودیت‌های طبیعی خود فراتر رویم. این جنبش عقیده دارد که بر ما ضروریست که توانمندی‌های خود را بهبود بخشیده و آنچه بعنوان مانع و محدودیت بر سر راه این توانمندی‌ها قرار می‌گیرد قابل عبور و گذر است. از همه مهم‌تر، ترابشریت باور دارد که تکنولوژی و علم، کلید پرش ما از روی این موانع خواهد بود.

اما این محدودیت‌هایی که دم از آن‌ها می‌زنیم چه هستند؟ می‌توان این محدودیت‌ها را در طول عمر و امید به زندگی مشاهده کرد، می‌توان آن‌ها را فراست ذهنی و هوش در نظر گرفت. حتی این محدودیت‌ها در طبیعت فیزیکی ما حضور دارند و مواردی نظیر قدرت بدنی، سرعت دویدن یک شخص و شاید شیوه‌ی سوخت و ساز و متابولیسم غذا از آن جمله هستند.

تکنولوژی‌ها و درمان‌هایی که در پاسخ به این محدودیت‌ها خلق شده‌اند هر روزه در اشکال مختلف به منصه‌ی ظهور گذاشته شده و ارائه می‌شوند و بهبود و توسعه می‌یابند. مکمل‌ها یا داروهایی که هرچه بیشتر نسبت به قبل رشد و بهبود می‌یابند هر روز وارد قفسه‌ی فروشگاه‌ها شده و توسط پزشکان مورد تجویز و مصرف قرار می‌گیرند. اما این رخداد چه معنایی برای جامعه‌ی بشری ما در بر خواهد داشت؟ آیا همه‌ی ما رهسپار مسیری به مقصد بدل شدن به چیزی فراتر از انسان هستیم؟

چرا ما تلاش می‌کنیم گونه‌ی خود را بهبود دهیم؟

تنها مدت اندکی از زمانی که ما سرانجام دریافتیم که قادر خواهیم بود به کمک تکنولوژی طول عمر خود را افزایش داده، یا توانایی‌های بیولوژیکی و زیستی خود را گسترش دهیم می‌گذرد. برای هزاران سال متمادی، بشر در درون کالبد محدودیت‌های زیستی خود زندگی کرده و هیچ‌گاه نتوانسته بر آن‌ها به شکل موثری غلبه کند. آنچه از بشریت دیدیم، تلاش برای کنار آمدن با واقعیت‌های تلخی نظیر مرگ و بیماری و ضعف و ناتوانی بوده است. اما با این وجود، همانگونه که تاریخ و انسان‌شناسی گواه است، اغلب انسان‌هایی که خود را به فراطبیعه دلخوش نکردند از ابتدا به دنبال راهی برای بدل شدن به چیزی فراتر از آنچه که هستیم بوده‌اند.

قدر مسلم، می‌توانیم نگاه خود را به یونان باستان انداخته و متوجه شویم در دل داستان‌ها و اسطوره‌ها چه چیزی نهفته است؟ تلاش ذهن بشر بر رهایی از محدودیت‌های زیستی خود و بدل شدن به موجودی برتر جان‌مایه‌ی اسطوره‌ها و داستان‌های تمامی تمدن‌های بشریست. ما در فرهنگ خود شاهنامه را داریم که سرشار است از قهرمان‌های روئین‌تن و برتر... در فرهنگ غرب نیز داستان‌های بزرگی همچون ایکاروس و دایدالوس وجود دارد که در آن بشر برای خود بال‌هایی ساخته و با پرواز و اوج گرفتن به آسمان، تلاش می‌کند از بند زندان کرت که استعاره‌ای از مرزهای محدود بشری است رهایی یابد.

 باید در نظر داشت که اسطوره‌شناسی یونان، سرشار از داستان‌هایی با درون‌مایه‌ی جستجو برای اکسیر جوانی است که با دست یافتن به آن، مرگ برای همیشه دفع شده و شخص به نامیرایی نائل می‌شود. میل برای بدل شدن به چیزی فراتر از انسان مسلما مساله‌ی تازه و نوینی نیست. یکی از اشخاصی که تحقیقات قابل توجهی در زمینه‌ی ترابشریت داشته، پروفسور نایف الروضان است که از پژوهشگران دانشگاه آکسفورد بوده و پست ارشد را در این مرکز در اختیار دارد. او همچنین مسئولیت هدایت مرکز جغرافیای سیاسی جهانی شدن و امنیت فراملی را در ژنو سوئیس عهده دار است.

این عصب‌شناس، فیلسوف، و نویسنده‌ که در هاروارد و ییل تحصیل‌کرده، متون پربار متعددی در خصوص ترابشریت و نقش آن در جامعه به رشته‌ی تحریر درآورده و بصورت گسترده بعنوان یک پیشگام در حوزه‌ی تحقیقاتی خود شناخته می‌شود. 

پروفسور الروضان بر این باور است که انسان از یک ماهیت و طبیعت ذاتی برخوردار است که ما را به بهبود هرچه بیشتر توانمندی‌های فیزیکی و ذهنی خود وا می‌دارد. این حرکت در نهایت ما را به آستانه‌ی چیزی می‌رساند که الروضان آن را "ترابشریت اجتناب‌ناپذیر" می‌نامد که در آن، انسان‌ها بصورت بنیادین در بحبوهه‌ی  همگرایی و به کار گیری تعدادی تکنولوژی نوظهور نظیر نانوتکنولوژی، هوش مصنوعی و ژنتیک، به بهبود توانمندی‌های خود خواهند پرداخت.

پروفسور الروضان در مقاله‌ای تحت عنوان 'ترابشریت اجتناب ناپذیر؟ چگونه تکنولوژی‌های نوظهور استراتژیک آینده‌ی بشریت را دستخوش تغییر خواهند کرد؟' بصورت منطقی این فرض را ارائه می‌دهد که انسان‌ها بصورت ژنتیکی و نوروشیمیایی به گونه‌ای شکل گرفته‌اند که احساس خوب داشته باشند و در این راستا توسط مجموعه‌ای از فاکتورها که او مایل است آن‌ها را Neuro P5 بنامد هدایت می‌شوند. این فاکتورها شامل نیرو (Power)، منفعت (Profit)، لذت (Pleasure)، غرور (Pride) و پایداری (Permanency) می‌شود.

هر تکنولوژی که منجر به ایجاد بهبود در فاکتورهای Neuro P5 شود احتمالا مورد استقبال انسان قرار خواهد گرفت چرا که چنین مواردی موجب می‌شود ما به آن احساس خوب مورد نیاز وجودمان دست یابیم. چنین رخدادی در نهایت ما را ذره ذره به سمت پدیده‌ی ترابشریت سوق خواهد داد که در آن، تجربه‌ی انسانی بصورتی مصنوعی مورد بهبود یا تغییر قرار گرفته است. پروفسور الروضان عقیده دارد که این رخداد اجتناب ناپذیر است و آن را نه با سوال‌هایی نظیر "چگونه" و "اگر"، بلکه با "چه موقع" و "به چه قیمتی" توضیح می‌دهد.

اگر ما به واقع به سمت تکامل مصنوعی خود برای گذر از توانایی‌های بیولوژیکی خود قدم برمی‌داریم، بنابراین تعدادی سوال وجود دارد که باید پرسیده شوند. اول اینکه، چنین رخدادی به چه شکل خواهد بود؟ دوم آنکه، ظرفیت ما برای بدل شدن به فرابشر در چه حد و اندازه‌ای است؟ و در نهایت احتمالا بعنوان مهم‌ترین سوال... هزینه‌ی چنین وجودی چقدر خواهد بود؟

تکنولوژی‌هایی که تجربه‌ی انسانی را بهبود می‌بخشند

تکنولوژی‌های بهبود دهنده‌ی انسان، تحت گروهی با اصطلاح فراگیر 'Human Enhancing Technologies' قرار می‌گیرند. این بخش شامل تکنولوژی‌ها و ابزارهایی که به مقابله با بیماری‌ها و ناتوانی‌ها می‌پردازند نبوده و در مقابل، در بر گیرنده‌ی مسائل مربوط به بهبود توانایی‌های فیزیکی و ادراکی ما به منظور دستیابی به آنچه که فرای ممکن‌های بیولوژیکی محسوب می‌شود است.

یکی از این نمونه‌ها، دستگاه Human Universal Load Carrier است. این اسکلت خارجی هیدرولیک در دانشگاه کالیفرنیا توسعه یافته و هدف آن، بهبود استقامت، قدرت و سرعت سربازان در میدان نبرد است.

این اسکلت به سربازان امکان می‌دهد بارهایی تا وزن ۹۰ کیلوگرم را به سادگی حمل کرده و همزمان با نهایت سرعت ۱۶ کیلومتر در ساعت برای مدت طولانی بدوند. اگرچه اسکلت HULC همچنان در مراحل اولیه‌ی توسعه است اما جای تردید نیست که این تکنولوژی که رهاورد آن استقامت، سرعت و قدرت بیشتر برای انسان است سرانجام راه خود را به میدان‌های نبرد باز خواهد کرد و نه تنها قابلیت‌های سربازهایی که آن را پوشیده‌اند را به سطح دیگری خواهد رساند، بلکه به ارتش برخوردار از آن نیز یک مزیت تاکتیکی فوق‌العاده خواهد بخشید.

البته هیچ‌کس برای دیدن اینکه تکنولوژی چگونه ما را از محدودیت‌های زیستی خود فراتر خواهد برد مجبور نیست در ارتش‌های نظامی حضور داشته باشد. برای نمونه آخرین فناوری پوشیدنی گوگل یعنی گلس را در نظر بگیرید که اگرچه همچنان فاصله‌ی بسیاری تا یک محصول بالغ و بی‌نقص دارد، اما به خوبی به ما نشان داده که چگونه قادر است سطح بینش و درک ما را نسبت به آنچه که مرز طبیعی در نظر گرفته می‌شد به سرعت ارتقا بخشد.

گوگل گلس می‌تواند یک آچارفرانسه‌ی بینشی برای ترابشریت باشد. این دستگاه پوشیدنی کاربر را قادر می‌سازد به برقراری ارتباط با زبان‌هایی که اطلاعی از آن ندارند بپردازند، آنچه در حافظه دارند را به گوگل گلس انتقال داده و یادآوری و برنامه‌ریزی تنظیم کنند، و اطلاعاتی کاملا مرتبط و غنی را در خصوص آنچه در محیط اطرافشان وجود دارد در یک چشم بر هم زدن به دست آورند.

همچنین تکنولوژی‌هایی نیز وجود دارند که اگرچه در حال حاضر شبیه به نقطه‌ای در دوردست به نظر می‌رسند، اما درها را بر روی بهبودهای فوق‌العاده‌ چشمگیر بشریت می‌گشایند. تکنولوژی‌هایی نظیر مهندسی ژنتیک انسان ممکن است در آینده‌ی نزدیک برای ارتقای توانمندی‌های ما و در نوردیدن آنچه از نظر زیستی قابل تصور است مورد استفاده قرار گیرد.

آزمایشات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می‌دهد که تغییرات جزئی در ساختار ژنتیک می‌تواند منجر به افزایش عملکرد و توان فیزیکی گردد. محققان سوئیسی موفق شده‌اند از طریق سرکوب مهارکننده‌ای به نام NCoR1 در موش‌ها، قدرت آن‌ها را افزایش دهند که نتیجه‌ی نهایی آن رشد بیشتر ماهیچه‌ها، بهبود چگالی بافت‌های ماهیچه‌ای و مقادیر بیشتر میتوکندری‌های سلولی برای بهبود سطح سوخت و ساز بوده است.

البته کاربرد انسانی چنین شیوه‌هایی همچنان در سطح حدس و گمانه‌زنی باقی مانده. اما سوای از این مساله، این امکان از نظر علمی و فنی وجود دارد که روزی سرانجام با ژن‌درمانی و مهندسی ژنتیک موجب افزایش طول عمر شخصی شده، هوشمندی خود را افزایش دهیم یا قادر باشیم فعالیت‌های فیزیکی غیرممکن فعلی را برای خود فراهم کنیم.

اسکلت خارجی HULC، گوگل گلس و مهندسی ژنتیک انسانی هر یک به نحوی در راستای ارضای یکی از فاکتورهای پنج‌گانه‌ی پروفسور الروضان گام بر می‌دارند. و همانگونه که ممکن است انتظار داشته باشید، شور و اشتیاق عمومی و علاقه به این تکنولوژی‌های فرابشری بسیار چشم‌گیر بوده و به نظر می رسد که سرانجام بخش بسیار مهمی از دنیایی خواهند شد که ما در آن زندگی می‌کنیم.

به واقع ترابشریت امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد و پتانسیل ایجاد تحول در زندگی و نیز توانمندی‌های ما را در اختیار دارد. اما... چنین رخدادی چه معنایی برای تکامل گونه‌ی ما در بر خواهد داشت؟

ترابشریت، تکامل و شما

فرضیه تکامل داروین که مبتنی بر انتخاب طبیعی است را کمتر کسی پیدا می‌شود که نشناسد. این تئوری برخی آن را بطور کامل رد می‌کنند و بعضی به آن ایمان دارند توضیح برای فهم سرچشمه حیات و گونه‌ی ماست. انتخاب طبیعی می‌تواند بصورت خلاصه بعنوان آفرینش و تغییر تدریجی توضیح داده شود. به همین ترتیب که ژن‌ها از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شوند خطاها و جهش‌هایی نیز صورت می‌گیرد. تغییرات ژنتیکی که بهترین سازگاری را با محیط زندگی داشته باشند بدلیل توان زنده ماندن و تولید مثل حامل آن‌ها حفظ شده و به نسل بعد منتقل خواهند شد و در این میان ژن‌های ناسازگار با محیط همراه با حاملان آن از بین خواهند رفت.

اما تکلیف انتخاب غیرطبیعی چه خواهد شد؟ تمام موجودات طی میلیون‌ها سال تحت تاثیر محیط بوده‌اند و این در حالی است که آدمی امروزه محیط را برای سازگاری با خود تغییر می‌دهد. هیچ‌گاه نمی‌توان انتظار داشت گونه‌ی انسان در نواحی سردسیر پس از صدها سال به موجودی پر از مو و پشم تبدیل شود. در جوامع انسانی خبری از مرگ در اثر ناسازگاری جزئی خصوصیات یا شرایط محیطی نیست. آنگونه که نشنال جئوگرافیک توضیح می‌دهد، به نظر می‌رسد که روند تکامل طبیعی و زیستی ما، قادر نخواهد بود با مجموعه‌ی بزرگ تکنولوژی‌های بهبود انسانی که ظهور کرده‌اند هم‌گام به پیش رود. این تکنولوژی‌ها شیوه‌ی تفکر ما را شکل داده و قابلیت‌های فیزیکی ما را به ثبات رسانده‌اند.

این موضوع به خوبی قابل بحث است که در واقع، ما به مهندسان روند تکامل خود بدل شده‌ایم. با استناد به دستاوردهای حاصل شده در توسعه‌ی نوتروپیک‌ها، دستکاری ژنتیک و نانوداروها ما را به نقطه‌ی عطفی رسانده که از آن پس بتوانیم خودمان با استفاده از ابزارهای مصنوعی به نحو موثری به شکل دهی گونه‌ی زیستی خود و تغییر فرآیند طبیعی بپردازیم.

همچنین گمان می‌رود که فناوری‌های بهبود و تقویت بشر، می‌تواند در نهایت موجب تضعیف یا دور زدن فرآیندهای دشوار و غرایزی شود که در نتیجه‌ی تکامل طبیعی ما توسعه یافته‌اند. پروفسور الروضان در "ترابشریت اجتناب‌ناپذیر" می‌نویسد:

استفاده از تکنولوژی به منظور اصلاح احساسات، بدن‌ها و توازن نوروشیمیایی درون‌مان، با تضعیف و کهنه شدن غرایزی که طی میلیون‌ها سال در اثر فرآیند تکامل طبیعی انسان بوجود آمده گره خورده است؛ غرایز و خصوصیاتی که تا کنون محور حیاتی نجات جان ما بوده‌اند.

اثر تحولی که تکنولوژی بر توسعه‌ی گونه‌ی زیستی ما داشته به هیچ وجه قابل انکار نیست. جدای از جنبه‌های مثبت و هیجان‌انگیز ترابشریت، نگرانی‌هایی نیز در این خصوص و معنای آن برای تجربه‌ی زندگی بشری و همینطور آینده‌ی نژاد انسان وجود دارد.

نگرانی‌های موجود در خصوص ترابشریت

 ترابشریت نیز همچون بسیاری جنبش‌های اجتماعی دیگر با مخالفان خاص خود همراه است. نگرانی‌های موجود در خصوص این رخداد درست همانند خود منتقدان متنوع هستند. این مخالفان همچنین در ابراز صریح و بی‌پرده‌ی عقاید خود نیز به هیچ عنوان محتاط نیستند.

فرانسیس فوکویاما را بعنوان یک نمونه از مخالفان ترابشریت معرفی می‌کنیم. یک دانشمند سیاسی شناخته شده‌ی آمریکایی که طی صحبت‌های خود در نشریه‌ی فارین پالیسی، ترابشریت را بدون هیچ اغماضی "خطرناک‌ترین ایده‌ی موجود" نامید. فوکویاما بیشتر بدلیل تز دکترای خود با عنوان "پایان تاریخ" شناخته شده که مدعی می‌شود تکامل حکومتی انسان‌ها به دلیل عدم ضرورت در وضع موجود، بخاطر رسیدن به نقطه‌ی اوج تکامل سیاسی و اقتصادی‌مان خاتمه یافته است. بحث اصلی این ادعا از این قرار است که لیبرال دموکراسی غربی و اقتصادهای بازار آزاد، بی‌نقص‌ترین سیستم‌ها برای حکمرانی هستند و به شکل مرتب و تاریخی اثبات شده که از هر سیستم دیگری از جمله کمونیسم و استبداد بهتر است.

فوکویاما معتقد است که با این نگرش، موفقیت کشورهایی که این سیستم را برگزیده‌اند غیرقابل چشم‌پوشی بوده و این می‌تواند نشانه‌ای بر شکل نهایی جکومت انسانی باشد و هیچ چیز دیگری نیست که بتواند روزی در زمینه‌ی «موفقیت اقتصادی» از آن پیشی بگیرد.

فوکویاما تعدادی نگرانی را در خصوص حرکت به سوی بهبود انسان و ترابشریت مطرح می‌کند. اول آنکه چنین چیزی می‌تواند به شکلی بنیادین موجب تغییر ماهیت و طبیعت انسان شود که نتیجه و بازخورد نهایی آن به کلی غیرقابل پیش‌بینی بوده و تصور نحوه‌ی تاثیر آن غیرممکن و محال است. نگرانی دیگر در این خصوص در این مساله نهفته که ترابشریت یکی از پایه‌های اساسی لیبرال دموکراسی را به لرزه درآورده و تهدید کند؛ پایه‌ای بنیادین بعنوان یکسان بودن کامل همگی انسان‌ها آن هم بدون توجه به سطح اجتماعی، رنگ پوست، فرهنگ یا توانمندی‌ها... فوکویاما در ادامه می‌افزاید:

اگر ما آغازگر فرآیندی برای بدل ساختن خود به چیزی فراتر از این باشیم، مخلوقات برتری که نتیجه‌ی آن هستند مدعی چه حقوقی خواهند شد؟ و در نهایت به چه حق و حقوقی در مقایسه با کسانی که از این قافله عقب مانده‌اند در اختیار خواهند گرفت؟

این سوال‌ها قطعا پاسخ دشواری خواهند داشت. اما به نظر می‌رسد شخصی وجود دارد که پاسخ در خوری نیز برای آن در اختیار داشته باشد. پروفسور الروضان، با ارائه‌ی رساله‌ای تحت عنوان "تاریخچه‌ی پایدار" میان ترابشریت و حقوق و کرامت بشر آشتی ایجاد کرده و چنین بحث می‌کند که ثبات، پایداری و دوام هر نظم سیاسی در تمام دور زمان و شرایط بشری، بطور قطع کاملا بر پایه‌ی ضمانتی بر کرامت و حقوق بشر برای تمامی شهروندان بنا می‌شود و هر حکومتی که خلاف این قاعده عمل کند فرو خواهد پاشید. الروضان اصرار دارد که رهنمودهای اخلاقی، وجدانی و قانونی جهانی برای حصول اطمینان از اینکه چنین تکنولوژی‌هایی به نحو شایسته مورد استفاده قرار گیرند کاملا حیاتی است.

بر همین اساس، هرگونه پیشرفت تکنولوژیک که حاصل آن بهبود و تقویت توانایی‌های ادراکی و فیزیکی عده‌ای محدود باشد موجب به حاشیه رفتن دیگران نخواهد شد چراکه چنین رخدادی موجب از هم پاشیدن جامعه خواهد بود.

با وجود اینکه خطرات موجود بر سر راه طبیعت، کرامت و سرنوشت انسان حقیقی هستند، اما من پیشنهاد نمی‌کنم که راه‌حل آن در سرکوب یا متوقف‌سازی نوآوری‌های تکنولوژیک و پتانسیل بهبود باشد. من بجای آن خواستار اقدام جامعه جهانی در سطح سازمان ملل هستم تا بر اساس آن رهنمودهای مشخص اخلاقی و بیوتکنیکی برای اینکه چه بهبودهایی و بر اساس چه اصولی مورد پذیرش جوامع جهانی است تدوین گردد.

 او همچنین از تعدادی نگرانی یاد می‌کند که لازم است هرچه سریع‌تر نسبت به آن‌ها چاره‌اندیشی صورت گیرد. برای نمونه، چه کسی این بهبودها را دریافت خواهد کرد؟ چه کسی حق و صلاحیت تصمیم‌گیری در این خصوص را خواهد داشت؟ اگر جامعه در این زمینه به حال خود رها شود تنها ملاک توان مالی و قدرت خواهد بود... اگر بشر سرانجام دست به مهندسی ژنتیک خود بزند آیا بزرگسالان این حق را خواهند داشت که صفات فرزندان خود را تعیین کنند؟ این اصول بر پایه‌ی چه چیزی شکل خواهد گرفت؛ مسائل اقتصادی، سیاسی یا اهداف قومی و ایدئولوژیک؟ این‌ها همگی نگرانی‌های بنیادینی هستند که ضروری است هرچه سریع‌تر و پیش از آنکه بشریت این مسیر غیرقابل اجتناب را بپیماید مورد توجه و حل و فصل قرار گیرند. لازم است اطمینان حاصل شود که حقوق و کرامت انسانی تمامی تفراد در جوامع پیشرفته‌ی جدید لحاظ شده و مورد محافظت قرار خواهد گرفت...

دیگرانی نیز هستند که نگرانند هرگونه تغییر در محدودیت‌های زیستی ما می‌تواند منجر به تضعیف انسانیت شده و ما را از هرگونه معنا و وجود تهی سازد. این بحثی است که توسط زیست‌شناس اخلاقگرای کالیفرنیایی، بیل مک‌کیبن مطرح می‌شود که یک منتقد جدی و شناخته شده‌ی ترابشریت است.

مک‌کیبن در کتاب خود با عنوان "کافیست: حضور انسان در یک دوران مهندسی شده" چنین عنوان می‌کند که محدودیت‌های بشری نظیر مرگ بخاطر دلیل مشخصی وجود دارند. او عقیده دارد که حذف هر یک از این محدودیت‌ها می‌تواند به بی معنا شدن زندگی انسان منجر شود. مک‌کین می‌گوید که حذف این محدودیت‌های زیستی، آن ضروریات محتوایی که بر پایه‌ی آن‌ها به اتخاذ تصمیم‌های معنادار برای استفاده از زندگی می‌پردازیم را نیز به نابودی خواهد کشاند.

این مبحث بسیار متقاعدکننده به نظر می‌رسد. البته در این فرض، گمانه‌زنی‌های بسیاری در خصوص چگونگی زندگی بهبود یافته توسط تکنولوژی صورت می‌گیرد و این گمانه‌زنی‌ها بعنوان پیش‌فرض‌هایی در راستای طرح چنین عقیده‌ای در نظر گرفته می‌شوند. فرض اول این است که چنین زندگی نمی‌تواند دارای معنا باشد.

هضم چنین فرضی را تا حدودی دشوار می‌بینم. مسلم است که شخصی با طول عمری که بصورت مصنوعی بهبود یافته باز هم قادر خواهد بود در انجام کارها و وظایف خود در زندگی معنا و نظامی برقرار سازد که به جهان‌بینی او وابسته باشد. شخصی که جهان‌بینی دین‌محور داشته باشد باز هم به این فرصت بعنوان غنیمت نگاه خواهد کرد و شخصی که طول زندگی طبیعی خود را با لذت‌گرایی گذرانده نیز همچنان به رویه‌ی پیشین خود ادامه خواهد داد. همین مساله در خصوص اغلب قریب به اتفاق جهان‌بینی‌ها صدق خواهد کرد با این تفاوت که در دنیای مفروض، فرصت تغییر عقیده بیشتر خواهد بود. حتی ممکن است افرادی در قالب مدیران امروزی لذت و معنای زندگی خود را در جهت‌دهی به توانمندی‌های بهبود یافته‌ی سایرین یافته و شاخه‌های جدیدی در علوم روان‌شناسی و انسان‌شناسی در کنار تکنولوژی پدید آید. لذت بردن از بودن با خانواده مسلما هیچ‌گاه معنای خود را از دست نخواهد داد...

تعداد بی‌شمار دیگری بحث و جدل بر سر ترابشریت وجود دارد که ادامه‌ی آن از حوصله‌ی این مقاله خارج است. عقایدی از باید و نباید دستکاری در کار خدا گرفته تا پیش‌بینی‌هایی در خصوص اینکه آینده‌ی ترابشریت تنها موجب بهبود وضع زندگی ثروتمندان و حذف تدریجی سایرین از جامعه همگی از این دست بحث و جدل‌ها هستند.

پاسخگویی به این مباحث بسیار دشوار و پیچیده خواهد بود. شاید تنها راه یافتن پاسخ در این است که منتظر بمانیم و ببینیم در نهایت با رسیدن تکنولوژی به سطحی که بتوانیم انسان را بازسازی کنیم چه رخ خواهد داد.

در خصوص آینده‌ی ترابشری خود هیجان‌زده هستید؟

بسیار دور از ذهن است که کسی در خصوص آینده‌ای که در آن به مهندسی انسان‌ها برای هوشمندتر، قوی‌تر و سالم‌تر شدن دست خواهیم زد هیجان‌زده نباشد. این آینده با توجه به پیشرفت‌های صورت گرفته اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد چرا که طبیعت انسانی ما، ما را به سمت بهبود خود با استفاده از هر ابزار ممکن سوق می‌دهد. با در نظر گرفتن این مساله، بسیاری نیز هستند که در خصوص اثرات انتقالی ترابشریت بر روی جوامع انسانی و مفاهیم آن برای حقوق بشر و حکومت نگران هستند.

بحث و گفتگوها در خصوص ترابشریت تشدید خواهد شد اما من مایلم فرض را بر این بگذارم که آینده‌ی ما در نهایت، یک آینده‌ی بهبود یافته و فرای آنچه امروز شاهدش هستیم خواهد بود

HStar Technologies Literally Gives Patients a Lift

http://www.roboticsbusinessreview.com/article/hstar_technologies_literally_gives_patients_a_lift

View this slideshow

Continuing to raise the bar in battlefield, hospital and home health care environments

By Henry Lenard

Tweet

5

inShare

0 

August 22, 2014

Editor’s Note: This article is part of a series looking back at the 2013 Game Changer Award Winners. To enter the 2014 contest, click here.

HStar Technologies is hoping that its new SerBot will literally give hospital patients a lift.

To be introduced sometime in 2014, SerBot is the first member of Cambridge, MA-based HStar’s RoNA (Robotic Nursing Assistant) family and is a modified version of RoNA, which was a Robotics Business Review Game…

To continue reading, join today.

Get started

Create your membership.

Already a member? 

Log in.

View the 5 photos attached to this entry

HStar Technologies Literally Gives Patients a Lift

View this slideshow

About the author

Henry Lenard

Henry Lenard is the former editor-in-chief of the Pittsburgh Business Times and also was editor-in-chief of the former Industry.Net, a national network of regional publications covering manufacturing and computer technology.