یک فنجان چای زنجبیل از عطر باطراوت آن گرفته تا ته رنگ مرکباتی آن، تجربه حسی جوان کننده و در عین حال آرام بخش را ارائه میدهد. اما، فراتر از عطر و طعم آن، آیا مزایای سلامتی مبتنی بر تحقیقات هم دارد؟
نوشیدن روزانه یک فنجان چای زنجبیل خواصی بیشتر از تسکین معده دارد. این ریشه قابل توجه هزاران سال است که به عنوان یک گوهر آشپزی و درمان دارویی قدرتمند به دلیل خواص فوق العاده تسکین دهنده آن مورد توجه بوده است. کیفیت گرم کنندگی زنجبیل به ویژه هنگامی که ریشه آن در آب داغ دم کرده و چای درست میکنید لذت بخش است.
به گزارش خبر گردون، چای زنجبیل حاوی مقادیر کمی ویتامین و مواد معدنی است، اما منبع قابل توجهی از این مواد مغذی نیست. در عوض، تحقیقات نشان داده است که چای زنجبیل سرشار از ترکیبات فعال زیستی است که مشخص شده است طیف گستردهای از فواید سلامتی دارند.
نوشیدن چای زنجبیل ممکن است احساس تهوع و استفراغ را در معده شما خاموش کند. زنجبیل به تهوع در دوران بارداری، پس از جراحی یا شیمیدرمانی و بیماری حرکتی کمک میکند. در واقع، دادهها نشان داده است که زنجبیل ممکن است به اندازه داروهای رایج ضد استفراغ در کاهش تهوع و استفراغ در دوران بارداری موثر باشد.
یکی دیگر از دلایلی که زنجبیل ممکن است برای درمان حالت تهوع مفید باشد، توانایی آن در افزایش تحرک دستگاه گوارش یا سرعت عبور محتویات روده ما است. با افزایش سرعت، ممکن است به کاهش مدت زمانی که علائم ناخوشایند را تجربه میکنید، کمک کند.
التهاب مداوم عامل اصلی ایجاد و پیشرفت بیماریهای مزمن مختلف است. خوشبختانه ترکیبات مختلف موجود در زنجبیل برای داشتن خواص ضدالتهابی در بیماریهای خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی، بیماری التهابی روده و همچنین پسوریازیس مورد مطالعه قرار گرفته است. زنجبیل ممکن است با کاهش تولید و آزادسازی مولکولهای التهابی، فواید ضد التهابی داشته باشد. بنابراین، زنجبیل ممکن است نشانگرهای التهابی مرتبط با بیماری را کاهش دهد.
نوشیدن منظم چای زنجبیل نیز ممکن است به کاهش درد کمک کند. زنجبیل برای کاهش درد ناشی از گرفتگیهای قاعدگی، بهویژه زمانی که برای چند روز اول مرحله قاعدگی مصرف شود، مؤثر است. علاوه بر این، زنجبیل ممکن است به تسکین دردهای مرتبط با درد عضلانی، میگرن، استئوآرتریت زانو و کمردرد مزمن نیز کمک کند. این اثرات کاهش درد ممکن است تا حدی به دلیل خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی زنجبیل باشد.
تحقیقات جدید نشان میدهد که زنجبیل ممکن است قند خون را کنترل کند. بر اساس یک بررسی، زنجبیل میتواند به کاهش قند خون ناشتا و هموگلوبین در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند.
ترکیبات موجود در زنجبیل باعث افزایش پاکسازی گلوکز در بافتهای محیطی میشود که برای حفظ تعادل گلوکز خون و بهبود کنترل دیابت مهم است. به زبان ساده، زنجبیل ممکن است به انتقال گلوکز از جریان خون به سلولها کمک کند و در نتیجه سطح قند خون را کاهش دهد.
ریختن روزانه یک فنجان چای زنجبیل بعید است که خطرات جدی برای اکثر افراد ایجاد کند. سازمان غذا و دارو (FDA) زنجبیل را با دوزهای تا ۴ گرم بی خطر میداند. خوشبختانه، فرمولاسیون معمول چای زنجبیل حاوی حدود ۱ تا ۱.۵ گرم در هر چای کیسهای است. با این حال، اگر زنجبیل در مقادیر زیاد مصرف شود، میتواند چندین عارضه جانبی از جمله سوزش خفیف و اسهال ایجاد کند.
همچنین در صورت مصرف داروهای خاصی باید در مصرف زنجبیل احتیاط کنید. برای مثال، زنجبیل دارای اثرات ضد پلاکتی است، که ممکن است خطر خونریزی را در صورت استفاده با داروهای ضد انعقاد یا ضد پلاکت مانند وارفارین افزایش دهد. همچنین، چون ممکن است قند خون را کاهش دهد، مصرف زنجبیل در کنار داروهای ضد دیابت ممکن است خطر هیپوگلیسمی (یا قند خون پایین) را افزایش دهد.
بنابراین، قبل از اینکه چای زنجبیل را به عنوان بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید، باید با پزشک خود صحبت کنید – به خصوص اگر داروهای فوق را مصرف میکنید یا باردار یا شیرده هستید.
فرقی نمیکند یک چای کیسهای زنجبیل خشک را بجوشانید یا ریشه زنجبیل تازه را بجوشانید، فرآیند آمادهسازی بسیار مشابه و ساده است.
مرحله ۱: اگر زنجبیل تازه را انتخاب میکنید، با پوست کندن (اختیاری) و برش نازک یک تکه ریشه زنجبیل شروع کنید.
مرحله ۲: یک فنجان آب و ریشه زنجبیل را در یک قابلمه متوسط روی حرارت زیاد به جوش آورید. بعد از اینکه به جوش آمد، حرارت را کم کرده و به مدت ۱۵ دقیقه بجوشانید.
اگر از چای کیسهای استفاده میکنید، به سادگی یک فنجان آب را بجوشانید.
مرحله ۳: چای را در یک فنجان صاف کرده و ریشه زنجبیل را دور بریزید.
برای زنجبیل کیسهای، آب داغ در حال جوش را در یک فنجان روی چای کیسهای بریزید و برای مدت زمان توصیه شده در دستورالعملهای محصول دم کنید.
افزودنیهای اختیاری: برای افزایش طعم چای زنجبیل خود، میتوانید کمی شیرینی با عسل یا شربت افرا اضافه کنید، چند تکه لیمو، پرتقال یا آناناس اضافه کنید، یا زنجبیل خود را همراه با زردچوبه یا چوب دارچین بجوشانید.
چای زنجبیل میتواند ناراحتی معده همراه با حالت تهوع و استفراغ را کاهش دهد. به لطف ترکیبی به نام جینجرول، زنجبیل دارای خواص ضد تهوع است که میتواند حالت تهوع را تسکین و تحرک دستگاه گوارش را افزایش دهد تا به کاهش زمان احساس تهوع کمک کند.
نوشیدن چای زنجبیل بعد از شام یا قبل از خواب میتواند به هضم غذا و حرکت روده کمک کند. چای زنجبیل یک گزینه عالی بدون کافئین برای نوشیدن قبل از خواب است، به خصوص اگر درد عضلانی را تجربه میکنید، زیرا خواص ضد التهابی آن ممکن است به آرامش آن کمک کند و خواب بهتری داشته باشید.
در حالی که زنجبیل ممکن است فواید خاصی برای سیستم گوارشی داشته باشد، معده را پاکسازی نمیکند و در فرآیندهای سم زدایی طبیعی بدن ما نقشی ندارد. با این حال، ممکن است به کاهش درد معده و حتی جلوگیری از رشد عفونت رایج در معده ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری کمک کند.
اگر به دنبال نوشیدنیای هستید که بتواند به تسکین حالت تهوع و استفراغ، کاهش التهاب، دفع عوامل بیماری زا، کاهش درد یا کنترل قند خون کمک کند، چای زنجبیل بنوشید. این دمنوش با طراوت سرشار از چندین ترکیب گیاهی است که خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و ضد استفراغ دارد. بنابراین، به جرات میتوان گفت که مصرف منظم چای زنجبیل ممکن است به بهبود سلامت کمک کند.
سواد زندگی؛ توسعه توانمندیهای فردی؛ مریم طرزی - متفاوت که فکر کنید، متفاوت هم زندگی خواهید کرد. اغلب مردم دورتا دور خودشان سنگری از افکار متصلب و پولادین می کشند و همچون سربازانی سرسخت و انعطاف ناپذیر در این سنگر پناه می گیرند. در نتیجه، بدون اینکه اصلا متوجه باشند، در رویارویی (مواجهه) با چالش های زندگی از یافتن راه حلی مناسب برای مشکلات، پیداکردن چاره ای برای ناامیدی ها و نیز ایده و دیدگاهی برای رفع موانع عاجز می مانند.
بله متفاوت فکر کردن آسان نیست، اما می تواند مرز بین رنج بردن و رهایی از رنج باشد.
واقعا چه چیز سبب می شود که ما از درست و به جا فکر کردن، سریع و صحیح تصمیم گرفتن و جسور بودن در تفکری متفاوت باز بمانیم. یکی از مطرح ترین چهره های روانشناسی ، آبراهام لوچینز، به بررسی و پژوهش در این مورد پرداخته است.
دکتر لوچینز در سال 1942 آزمایشی را منتشر کرد با نام " مشکل کوزه آب" که در آن بسیار مستدل و روشن اثبات می کند که بسیاری از مشکلات اساسی ما آدم ها به دلیل تصلب ساختارهای ذهنی، تعصب و ترس مان است.
انسان ها از نوآوری می ترسند. وقتی صحبت از تغییر رفتار و آوردن روال های تازه به زندگی روزمره می شود، بلافاصله احساس ناامنی می کنند. اما نفع آنها در این است که رویکردهای فکری خود را ارزیابی کنند و در الگوهای فکری قدیم به ارث رسیده از گذشته تجدید نظر کنند. در همین راستا لازم است که آن سیستم های دفاعی را که اجازه چنین عملی را نمی دهد، و خود نیز از آن آگاه نیستند، شناسایی کنند.
بنا به گفته لوچینز استراتژی بهبود چنین روندی در تلاش برای فکر کردنی قابل انعطاف نهفته است. برای سازگار شدن با محیط پیرامون مان که مدام در حال تغییر است، چاره ای نداریم جز منعطف بودن در فکر کردن و اندیشیدنی عاری از هر گونه تعصب.
بسیاری از مردم در درک چیزهای اطراف شان و تصوری که از آن دارند مثل همند. مثلا می فهمند که طوفان دارد نزدیک می شود، بوی خاک باران خورده را تشخیص می دهند، صدای باران بر شیشه پنجره را می شناسند، و درک و دریافت هایی از این دست.
حال به رغم اینکه همه ما این محرک ها را می شناسیم و درک می کنیم، اما هرکدام مان تفسیر شخصی و واکنش شخصی خودمان را از آن داریم. شخصیت ما، تحصیلات، محیطی که در آن قرار گرفته ایم، خلق و خوی مان، علاقمندی ها و ترجیحات مان همگی بر تفسیرما از این موارد اثر می گذارند.
مثلا ممکن است با درک اینکه طوفان دارد نزدیک می شود، یکی مضطرب شود و فرار کند، یکی دیگر از دیدن آن لذت ببرد، و عکاسی کند. هر فردی بنا بر ویژگی های شخصی که دارد، واقعیت را یک طور درک و فیلتر می کند.
مسئله اصلی این جاست که گاهی شیوه خاص پردازش آنچه که ما را احاطه کرده است ، و آنچه اتفاق می افتد از راه ورود به لایه های یک ذهن بی دفاع و بسته صورت می گیرد. انگار که فرایند پردازش، از راه تونل بتونی یک ذهن بسته صورت می گیرد که راه به تاریکی می برد.
پس چه کنیم تا این شیوه پردازش را تغییر دهیم وقتی افکار به طور خودکار وارد این تونل های ذهنی می شوند و با احساساتی از همین دست روبرو (مواجه) می شوند؟ با ما همراه باشید.
دکتر لوچینز در دهه ی 1940 نیاز مبرم به ایجاد و توسعه یک رویکرد ذهنی با عنوان رویکرد ذهن انعطاف پذیر را برای متفاوت فکر کردن پیش بینی کرده بود. افرادی با این رویکرد ذهنی می توانند در یک محیط سرشار از تغییر و محرک دوام بیاورند و موفق زندگی کنند.
به علاوه در همان زمان یک ریاضیدان و فیزیکدان مشهور با نام دکتر لئوناردو ملودینو این مفهوم را وارد حوزه روان شناسی کرده بود که بسیار مورد علاقه لوچینز قرار گرفت.
دکتر ملودینو که در چندین پروژه مهم علمی با استیون هاوکینگ همکاری نزدیکی داشته است و هنوز هم از اشاعه دهندگان تاثیرگذار علمی است، معتقد است یک ذهن منعطف و تاثیرپذیر که متفاوت فکر کردن را آموخته است، بهتر فکر می کند و بهتر زندگی می کند. بهتر فکر کردن به ارتقای کیفیت سطح زندگی در جامعه و نیز به گسترش شادی در جامعه کمک می کند.
. پدیده ها و چیزهای اطراف تان را بدیهی ندانید. ایده های راحت و دردسترس بی حس کننده اند . با یک دید انتقادی به اطراف تان نگاه کنید. دنبال پاسخ های ساده نباشید.
. وقت آن رسیده است که کاری را شروع کنید که کمی سخت است و هر کسی از پسش برنمی آید: زود اعتماد نکنید، ابهام را تحمل کنید؛ تضادها را تشخیص بدهید.
. از آن ذهنیت مرسوم و معمول همیشگی فراتر روید.
. در نهایت هم به منطق و هم به افکار جانبی آن اعتماد کنید ،
همین روند شما را به نوآوری دعوت می کند.
ذهنیت منعطف از تغییر نمی ترسد. نبود (عدم) ثبات و اطمینان را می پذیرد. از تغییرات استقبال می کند و می داند زندگی در حال تغییر مداوم است. فقط خودش را با تغییرات وفق نمی دهد، بلکه از آن ها استفاده می کند.
متفاوت فکر کردن شما را وامی دارد تا افکار پوچ و بی فایده را بشناسید و با چشمانی باز به اطراف تان نگاه کنید.
اگر انعطاف پذیر باشید. راحت تر چالش های زندگی را تاب می آورید و از موانع عبور می کنید.
همه ما دوست داریم که متفاوت فکر کنیم و ذهن منعطفی داشته باشیم تا با جسارت به استقبال آینده و اتفاقات پیش رو برویم. در این شکی نیست. اما یک نکته مهم دیگری وجود دارد که توجه به آن اساسی است:
افکاری که بی وقفه در ذهن ما می چرخند. افکار بازدارنده ای که غافل که بشویم ما را اسیر می کنند. همان افکاری که به تو می گویند: " تو از پس این کار برنمی آیی." " بشین سرجات، اوضاع را از این که هست بدتر نکن." " ارزش ریسک کردن ندارد، در نقطه امن خودت باقی بمان".
این گفت و گوی ذهنی و درونی را قطع کنید. نوبتی هم که باشد نوبت پاکسازی ذهن از افکار بازدارنده ای است که همواره بر ترس ما دامن می زنند. برای متفاوت فکر کردن باید که مکالمه ذهنی تان را متوقف کنید.
تنها با قطع مکالمه ذهنی است که به ذهن منعطف مجال عرض اندام و رشد می دهید.
متفاوت که فکر کنید، فرصت های ارزشمندی پیش روی شما قرار می گیرند. عجله نکنید باید به ذهن و مغزتان زمان بدهید. باید که تصمیم بگیرید و به تصمیم تان متعهد باشید.
کانال تلگرامی سواد زندگی: savadzendegi@
دانشمندان منبع غذایی شگفتانگیزی کشف کردهاند که میتواند جان تعداد زیادی از انسانها را پس از جنگ فاجعهبار هستهای نجات دهد: جلبک دریایی.
به گزارش فرادید، جنگ هستهای اگر اتفاق بیافتد سیاره ما را در یک زمستان عمیق هستهای و چیزی شبیه آنچه در فیلمهای آخرالزمانی میبینیم فرو خواهد برد. در بدترین حالت، تبادل هستهای میان ایالات متحده و روسیه (که با هم نزدیک به ۹۰ درصد سلاحهای هستهای جهان را در اختیار دارند) میتواند تا ۱۶۵ میلیون تن (۱۵۰ میلیون تن متریک) دوده را وارد جو زمین کند و دمای سطح را ۹ درجه سانتیگراد کاهش دهد، در نتیجه تولید کالری جهانی تا ۹۰ درصد کاهش مییابد.
اما دانشمندان در یک مطالعه جدید، دریافتند طی ۹ تا ۱۴ ماه پس از جنگ هستهای، میتوان مجموعههای وسیعی از گیاه جلبک دریایی یا «کتانجک» پرورشیافته روی طناب را در خلیج مکزیک و سراسر سواحل شرقی برداشت کرد و به تغذیه ۱.۲ میلیارد انسان کمک کرد.
مزارع جلبک دریایی، در بالاترین میزان خود، جایگزین ۱۵ درصد غذای مصرفی انسان میشوند، در حالی که ۵۰ درصد از سوخت زیستی کنونی و ۱۰ درصد خوراک حیوانات را نیز تامین میکنند. محققان یافتههایشان را ۹ ژانویه در مجله Earth's Future منتشر کردند.
شریل هریسون، استادیار اقیانوسشناسی و علوم ساحلی و از نویسندگان این تحقیق، میگوید: «بیش از ۲ میلیارد نفر پس از جنگ هستهای بالقوه میان هند و پاکستان و ۵ میلیارد نفر پس از جنگ هستهای میان ایالات متحده و روسیه در خطر گرسنگی خواهند بود. بنابراین، کاوش درباره غذاهای جایگزین ضروریست.»
آنیترین اثر جنگ هستهای، دستکم برای کسانی که در منطقه هدف قرار دارند، سوختن پس از مسمومیت با تشعشعات است. این اثرات وحشتناک از زمانی که ایالات متحده در ۶ اوت ۱۹۴۵ بمب اتمی «پسر کوچولو» را در شهر هیروشیمای ژاپن پرتاب کرد، شناختهشده است.
خود این بمب که قدرت انفجاری آن پنج برابر کمتر از بمبهای گرماهستهای در زرادخانههای موجود است، حدود ۱۴۰۰۰۰ نفر را در عرض پنج ماه کشت و بیش از ۶۰۰۰۰ ساختمان از حدود ۹۰۰۰۰ ساختمان شهر را ویران کرد.
با این حال، به طور بالقوه کشندهترین نتیجهی حتی یک جنگ هستهای در مقیاس کوچک، تأثیری است که روی کشاورزی خواهد گذاشت. در سناریوی پایان جهانی «زمستان هستهای»، غبار و دود رادیواکتیو بخش قابلتوجهی از نور خورشید را مسدود میکند. این امر موجب کاهش دما میشود و بسیاری از محصولات زراعی جهان را از بین میبرد و احتمالاً قحطی جهانی به بار میآید که به موجب آن، ممکن است میلیاردها نفر کشته شوند.
عکس هوایی از مزرعه جلبک دریایی در اندونزی
در مطالعات گذشته، محققان پیامدهای آخرالزمانی یک جنگ هستهای را مدلسازی کردند. اکنون، برای بررسی چگونگی زنده نگهداشتن برخی از مردم، دانشمندان رشد محصول را در محیطهایی که شاهد کاهش شدید دما نبودند (اقیانوسهای استوایی) مدلسازی کردند.
«اقیانوس و به طور کلی آب، گرمای ویژه بالاتری نسبت به خشکی دارد، بنابراین گرمای بیشتری را ذخیره میکند و گرم شدن و خنک شدن آن سختتر است. به همین دلیل است که رادیاتورها بسیار خوب کار میکنند، چون گرما را ذخیره میکنند و آن را به مرور زمان تابش میکنند. بنابراین، اقیانوس مکان بسیار خوبی برای تولید مواد غذایی جایگزین است، برخلاف گلخانههای روی زمین که زمان کمبود سوخت، به گرمایش زیادی نیاز دارند.
مدلسازی دانشمندان نشان داد مزارع کتانجک نه تنها دوام میآورند، بلکه با کاهش دمای سطح، رشد کرده و گسترش مییابند. دلیلش این است که هوای سردتر، آب سطحی را مجبور به فرورفتن بیشتر میکند و گردش آب غنی از مواد مغذی را از اعماق بالا میبرد تا جایگزین آن شود.
به گفته محققان، از آنجا که ید موجود در جلبک دریایی در مقادیر زیاد میتواند برای انسان سمی باشد، استفاده از کتانجک کشتشده در مزارع در درجه اول غیرمستقیم است. اما با استفاده از آن برای تغذیه حیوانات و تولید سوختهای زیستی، زمینهای زراعی باقیمانده برای محصولات دیگر آزاد میشود. این راهحل میتواند به انسان کمک کند زمستان هستهای را پشت سر بگذارد تا اینکه چند دهه بعد آب و هوا بهبود پیدا کند.
کتانجک مخصوص زمستان هستهای نیست بلکه میتواند به دنبال فجایع دیگر در سیستمهای غذایی جهانی، مانند برخوردهای عظیم سیارکها یا فورانهای آتشفشانی غولپیکر نیز راه نجات باشد. برای نمونه، فوران کوه تامبورا در اندونزی در سال ۱۸۱۶ منجر به خرابی محصولات و کمبود مواد غذایی در سراسر نیمکره شمالی شد، اتفاقی که به «سال بدون تابستان» معروف شد.
در طول تاریخ، فورانهای بزرگ سبب قحطی در مناطق و جهان شدند. در هر صورت، ما به برنامهای نیاز داریم تا خودمان را در این سناریوهای کاهش ناگهانی نور خورشید، تغذیه کنیم».