محمدحسن (شهاب الدین) حائری شیرازی در کانال تلگرامی ویرایش ذهن نوشت: قنبر دو تازیانه بیشتر زد امیرالمؤمنین(ع)، همانجا خواباند دو تازیانه اضافه زده را قصاص کرد. به زمان دیگر موکول نکرد. نگفت نیروی اجرای احکام خود ماست، مأمور ویژه ماست و تضعیف می شود. نگفت تضعیف او به مثابه تضعیف نظام است. او با تقاص از مأمور حکومت خود، راه را بر تعدی توسط عوامل حکومتی بست. به عملی ترین شکل ممکن و به ماناترین بیان گفت که در اجرای عدالت هم باید حق مجرم رعایت شود.
کسی برای تحقق عدالت - نه ادعای عدالت - حق ندارد آزادی و حقوق مجرم را - و نه متهم را - زیر پا بگذارد. امام علی، که نماد تام و تمام عدالت بود، حافظ و حامی حقوق همه بود. در این همه از بزهکار تا بزه دیده و حقوق عامه و حق جامعه و... همه و همه لحاظ می شد. احقاق حق یکی به ناحقی درباره دیگران نمی انجامید. چنین بود که آن – قریب به - پنج سال حکومت مولا چون آفتاب میدرخشد.
قرار ما در انقلاب هم حکومت به سیره علوی بود. این که ضعیفترین افراد هم حقوقشان مثل اقویا، احقاق شود. این که حتی گناهکار هم در پرتو این عدالت به سلامت برسد. تکلیف حکومت هم رساندن همه افراد است به حقشان اما آنچه این روزها شاهدیم، باید به تأملمان وادارد.
همه هدف اینست که اصلاحی صورت بگیرد نه این که مفسدهای بزرگتر واقع شود. حالا انصاف دهیم در ماجرای "مهسا امینی" اصلاح روی داد یا مفسدهای بزرگ چون از دست رفتن جان یک انسان جامعه را در بهت و سوگ نشاند؟ بدانیم و بدانند ماموران که در اجرای قانون هم جز به "مُرِّ قانون" نباید رفتار کرد.
امیدواریم مسئولان به دقت تمام همه جوانب این رفتار را بکاوند و مقصرانِ احتمالی - هرکه هستند - را به سزای اعمالشان برسانند.
هیچ ماموری شأنی بالاتر از قنبر ندارد، نسبت هیچ کدام از آنان هم به اندازه قنبر به رأس حکومت نزدیک نیست. در رفتار به خطا رفتند باید جبران شود.
در تعزیر، اضافه گذاشتند بیعذر و بهانه باید اضافه را به جان، نوش کنند چنان که قنبر کرد. در احکام دین و به ویژه حقالناس نمی شود به مماشات برگزار کرد. این آسان گیری، اساس جامعه را تهدید میکند.
نظام خود باید مدعی این خون باشد به هر شکل هم که اتفاق افتاده باشد. پلیس باید برای احقاق حق خانواده مرحوم در کنارشان باشد حتی اگر کار به تقاص کشیدنِ – احتمالی - از مأمور خودشان باشد.
قوه قضائیه باید به فوریت به ماجرا رسیدگی کند. سریع و عادلانه و جامعهپذیر. جوری که بدبینترین مردم هم عزم جمهوری اسلامی بر احقاق حق شهروندانش را باور کند. به گونهای که دشمنان نتوانند از این ماجرا پیراهن خونین بسازند و به ناحق بر نیزه کنند.
عملکرد نهادهای مختلف نشان خواهد داد که چقدر به منش علوی نزدیکیم. جامعه اما زیاد منتظر نمی ماند بلکه براساس یافتههای سریع و کوتاه مدت خود داوری می کند. اصلاح قضاوت مردم هم اصلا کار سادهای نیست پس پیش از شکلگیری داوری قطعی عمومی، با رسیدگی سریع و عادلانه، در داوری درست مردم را کمک کنیم.
منبع: کانال تلگرامی ویرایش ذهن
مدیرکل سازمان جهانی بهداشت هشدار داد که همهگیری کووید-۱۹ هنوز به پایان نرسیده است و احتمال بروز انواع جدید ویروس کرونا وجود دارد.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی بیزینس اینسایدر، «تدروس آدهانوم گبریسوس»، به شرکت کنندگان در کنفرانس امنیتی مونیخ در آلمان گفت که واکسیناسیون و این واقعیت که مشخص شده امیکرون یک سویه بسیار کم خطرتر است، روایت خطرناکی را ایجاد میکند که همهگیری پایان یافته است.
به کانال عصر ایران در تلگرام بپیوندیدآدهانوم افزود: اما این گونه نیست؛ این روایت در زمانی که هفته ای ۷۰ هزار نفر از یک بیماری قابل پیشگیری و قابل درمان جان خود را از دست می دهند، صادق نیست. اعلام پایان همه گیری برای زمانی که ۸۳ درصد از مردم آفریقا هنوز تنها یک دز واکسن کرونا دریافت کرده اند و زمانی که نظام های سلامتی همچنان تحت فشار و شکست سنگین شمار زیاد مبتلایان به این بیماری قرار دارند و نیز زمانی که یک ویروس بسیار قابل انتقال تقریباً کنترل نشده در گردش است و نظارت بسیار کمی برای ردیابی تکامل آن وجود دارد، درست نیست.
وی همچنین هشدار داد که جهان باید برای رویارویی بالقوه با ظهور سویه های بیشتر آماده شود. در واقع، شرایط برای ظهور انواع خطرناکتر و قابل انتقالتر کرونا ایدهآل است.
براساس دادههای جمعآوریشده توسط دانشگاه جان هاپکینز، بیش از ۶۵ درصد از کل جمعیت آمریکا به طور کامل در برابر ویروس کرونا واکسینه شدهاند، یعنی یا دو دز واکسن فایزر یا مدرنا و یا یک دز واکسن جانسون و جانسون دریافت کرده اند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، تزریق واکسن کووید-۱۹ را برای سنین پنج سال به بالا توصیه می کند.
سویه امیکرون نوع جدید کرونا برای اولین بار آذر ماه در آفریقای جنوبی مشاهده شد که اکنون در سراسر قاره ها ظاهر شده است.
پنجاه و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ (MSC) ۲۰۲۲ روز جمعه ۱۸ فوریه (۲۹ بهمن ۱۴۰۰) با حضور بیش از ۳۰ رئیس کشور، ۱۰۰ وزیر و روسای اتحادیه اروپا، ناتو و سازمان ملل متحد، در مونیخ شروع به کار کرد و امروز ۲۰ فوریه ۲۰۲۲ (اول اسفند ۱۴۰۰) به کار خود پایان می دهد.
عصر ایران؛ سجاد بهزادی-
آسیب های اجتماعی در جامعه ایران بیش از هر زمان دیگری نمود عینی یافته
است. در جدیدی ترین نوع این آسیب که ریشه در فقر و فلاکت دارد بیسرپناه
شدن خانوادهها در مواجهه با مشکلات اقتصادی و ترک خانواده توسط مردان است.
در
همین ارتباط مدتی قبل نیز یکی از اعضاء اتاق بازرگانی ایران و عضو سابق
شورای شهر تهران که مدیر یک موسسه خیریه نیز هست، در صفحه اینستاگرام خود
نوشت: "مراجعه زنان با فرزندانشان به این موسسه به دلیل ترک همسران آنها
در ماههای اخیر بیشتر شده است، چراکه همسران آنها به دلیل فقر و بیکاری
نمیتوانستند هزینههای خانواده خود را تامین کنند، به همین دلیل آنها را
ترک کردند".
وقتی اجزاء یک سیستم کارکرد خود را در بخش های مختلف از
دست می دهد فشارها بر روی جامعه تشدید می شود.امروز پدر خانواده در ایران
خود را در معرض تحمل فشارهای مضاعفی می بیند که این وضعیت ذاتا از ابتدا
برای او تعریف نشده بود.بعنوان مثال ایجاد امنیت روحی و روانی در جامعه
وظیفه حکومت ها و دولت هاست.
وقتی یک سرپرست خانوار خود را در معرض ناامنی های مختلف می بیند و امنیت شغلی و ایجاد یک کار شرافتمندانه برای او از دسترس خارج شده است، فشار مضاعفی بر خانواده وارد می شود و در نهایت تلخ ترین و بحرانی ترین آسیب، یعنی "ترک پدر از خانه" رخ می دهد. در این وضعیت بزرگ ترین آفتی که یک جامعه را تهدید می کند تجزیه شدگی اجزاء آن است.
وقتی یک پدر به خاطر مشکلات اقتصادی و ساختارهای ویران شده، خانه را ترک می کند، خطر تجزیه خانواده بسیار بیش تر می شود.
وقتی
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس انقلابی می گوید " ساختار اقتصادی کشور
باید اصلاح شود زیرا که حدود ۴۰ میلیون نفر از جمعیت کشور نیاز به کمک فوری
و آنی دارند؛" این عبارت به معنای تشدید فشارهای روحی و روانی بر پدر و
سرپرست خانواده است.
این آسیب تازه که نشانه آن با نام "ترک پدران
از خانه" بروز کرده است مانند سیل می ماند. یعنی بحران آنقدر جدی شده است
که مانند سیل می آید تا بخش بزرگی از جامعه را تحت تاثیر قرار دهد.
مسعود نیلی از صاحبنظران اقتصادی کشور به تازگی گفته است" از نظر تورم، هیچ زمانی را به اندازه امروز خطرناک نمیبینم. سرنوشت ۸۵میلیون نفر در گرو نحوه مدیریت پولی و مالی کشور است؛ سیل میتواند همه ما را از بین ببرد. در کوتاهمدت در خطر هستیم نه در چند سال آینده. متوقف کردن روند تورم، در گرو اتخاذ تصمیمات سخت و محبوبیتزداست."
امروز نهاد خانواده در وضعیت بحران قرار دارد و پدر خانواده رنجور
تر از همیشه روزگار را سپری می کند. انواع خشونت در ساختار خانواده کم بود
که خشونت تازه ای به نام "ترک پدر از خانه وکاشانه" هم گریبان گیر خانواده
است.
امروز بسیاری از مردان و پدران در جامعه ایران، قربانی خشونتی هستند که
حاصل ناامنی و ساختارهای غلط در سیستم است. دامنه این خشونت فراتر از خشونت
فیزیکی است و در نهایت چون سیل همه را خواهد برد.
وضعیت اجتماعی،
اقتصادی امروز جامعه، خود به تنهایی مولد خشونت هست و نشانه های آن در ساخت
اجتماعی جامعه روشن است. کمترین عوارض این خشونت دوری از انسجام، طغیان
ونابردباری عمومی در بخش وسیعی از جامعه است.اجازه ندهیم که این آسیب برای
پدران به صورت جهش یافته بروز کند و نهادینه شود.
خانواده یک واحد
سازنده در جامعه است. اگر پدر خانواده رنجور و نابردبار باشد، مرگی ناپیدا
روح جامعه را می خراشد.هستیم ولی در حقیقت نیستیم.جامعه پر از مردانی می
شود با ظاهری خنثی ، ساکت و غمگین ودرونی خشمگین و طغیان گر.
به قول مرام المصری شاعر و نویسنده اهل سوریه:
مردى که دهان دارد
اما حرف نمى زند.
لب دارد
اما نمى بوسد.
مردى که با بینى اش
هیچ چیزى را نمىبوید.
با گوشهایش چیزى را نمى شنود.
مردى با چشمانِ غمگین و بازوانِ بلند
که نمىداند چگونه به آغوش بکشد ...