یافتن یک ترکیب گیاهی جدید برای بهبود زخم‌ها

محققان دانشگاه ایندیانا موفق به دستیابی به یک ترکیب جدید شده‌اند که از گیاهان گرفته می‌شود و واکنش ضد التهابی در بدن ایجاد می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اگرچه روغن‌های گیاهی معمولاً در "رایحه درمانی" کاربرد دارند، تحقیقات جدید محققان دانشگاه ایندیانا نشان می‌دهد که داروهای مبتنی بر آنها همچنین می‌توانند در صورت استفاده موضعی به بهبودی زخم‌های پوستی کمک کنند. همه این‌ها بسته به ماده خاصی است که در بعضی از این روغن‌ها باعث کاهش التهاب می‌شود.

این ترکیب شیمیایی مورد نظر به "بتاکاروفیلن"(beta-carophyllene) معروف است. این ماده در روغن‌های اسطوخودوس، رزماری و یلانگ یلانگ(گل درخت کانانگا که در جنوب شرق آسیا می‌روید) وجود دارد.

در مطالعه‌ای که در دانشگاه ایندیانا انجام شده است، "بتاکاروفیلن" استخراج شده از این گیاهان روی زخم‌های سطحی موش‌ها اعمال شد.

در این مطالعه مشاهده شد که با این کار رشد سلول و مهاجرت سلول‌های سالم به محل زخم افزایش یافته و باعث می‌شود که جراحات وارده سریع‌تر از حالت معمول بهبود می‌یابند. علاوه بر این، دانشمندان شاهد افزایش بیان ژن در سلول‌های بنیادی فولیکول مو در محل آسیب دیده بودند. این نشان می‌دهد که در نهایت جای زخم کمتری به جا خواهد ماند.

بر اساس تحقیقات قبلی، مشخص شده بود که "بتاکاروفیلن" یک گیرنده را در بدن فعال می‌کند که به نوبه خود یک واکنش ضد التهابی در بدن ایجاد می‌کند. همین واکنش است که کلید این مطالعه است.

پروفسور "ساچیکو کویاما" سرپرست این مطالعه می‌گوید: در روند بهبود زخم مراحل مختلفی وجود دارد که از مرحله التهاب شروع می‌شود و به دنبال آن مرحله تکثیر سلولی و مرحله بازسازی صورت می‌گیرد. من فکر کردم ممکن است در صورت سرکوب التهاب، بهبود زخم تسریع شود و زودتر از مرحله التهاب به مرحله بعدی برویم.

وی معتقد است که ممکن است عوامل دیگری در این روند وجود داشته باشد که تحقیقات بعدی می‌توانند به آنها دست یابند.

وی همچنین توصیه می‌کند که استفاده از روغن‌های گیاهی روی زخم‌ها به سادگی می‌تواند بهبود زخم را تسریع کند.

وی افزود: قبل از شروع کارآزمایی بالینی، چیزهای زیادی برای آزمایش وجود دارد، اما نتایج ما بسیار امیدوار کننده و هیجان انگیز است. جایی در آینده نزدیک ما خواهیم توانست با استفاده از ترکیبات شیمیایی موجود در روغن‌های گیاهی، داروهای جدید تولید کنیم.

استفاده از بوها و روغن‌های خاص برای رسیدن به یک میل فیزیکی یا حالت احساسی مطلوب یا کمک به درمان یک بیماری را رایحه‌درمانی یا عطردرمانی می‌گویند. رایحه‌درمانی یکی از شاخه‌های پزشکی جایگزین (آلترناتیو) به‌شمار می‌آید.

رایحه‌درمانی شاخه‌ای از طب گیاهی است که در آن از برخی روغن‌های گیاهی، به‌صورت استنشاقی یا همراه با ماساژ، به‌صورت موضعی (حمام یا کمپرس) استفاده می‌شود. استفاده از روغن عصاره‌ای گیاهان برای حمایت و تعادل ذهن، بدن و روح و روان از جنبه‌های رایحه‌درمانی است.

بر اساس یک باور قدیمی روغن‌های معطر می‌توانند برای تسکین درد، کاهش اضطراب و به عنوان خواب‌آور استفاده شود. هر روغن از ترکیبات شیمیایی زیادی تشکیل شده و خواص درمانی ویژه به خود دارد. مانند آلدئیدها که به عنوان آرام بخش عمل می‌کنند و کتن‌ها که می‌توانند موکولیتیک باشند و ترپن‌ها که عملی مانند کورتیزون دارند. این مواد شیمیایی (فنل‌ها، کتن‌ها، ترپن‌ها) اگر به میزان زیاد مورد استفاده قرار گیرند یا در بیماران بدحال به کار گرفته شوند، می‌توانند ایجاد مسمومیت کنند. گاهی مسمومیت به عنوان یک تأثیر مضر ناشی از این روغن‌ها می‌تواند به اشکال مختلف همانند سردرد خفیف یا میگرن شدید و زوزه گوش و سرگیجه تبدیل شود. این روغن‌ها گاهی سبب اختلال در بویایی، تهوع، التهاب پوستی و تپش قلب می‌شوند.

این مطالعه در مجله PLOS ONE منتشر شده است.

عضلات با مغز حرف می‌زنند!

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی دریافتند که عضلات، ارتباط مستقیمی با مغز دارند و بر رفتارهای مربوط به غذا خوردن نیز موثر هستند.

به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال‌اکسپرس، مغز می‌تواند زمان غذا خوردن را تعیین کند. پژوهشگران "بیمارستان تحقیقاتی اطفال سنت جود" (St. Jude Children's Research Hospital) در آمریکا برای درک نحوه عملکرد مغز در تعیین زمان غذا خوردن، بررسی جدیدی در مورد نحوه مدیریت این فرآیند توسط مغز انجام دادند.

عضلات اسکلتی مانند بافت‌های دیگر بدن، با مغز در ارتباط هستند تا اطلاعاتی در مورد وضعیت تغذیه منتقل کنند. پژوهشگران در بررسی جدیدی که روی مگس میوه انجام شد، نشان دادند که تنظیم این مکانیسم می‌تواند بر فرآیند جستجوی غذا و غذا خوردن این موجودات موثر باشد.

بافت‌هایی مانند روده و کبد، با کمک هورمون‌هایی که رفتار مربوط به غذا خوردن را تنظیم می‌کنند، سیگنال‌هایی را به مغز می‌فرستند.

 

عضله اسکلتی، تا 40 درصد بدن انسان را تشکیل می‌دهد و تقاضای بالایی برای انرژی و مواد مغذی دارد. در هر حال دانشمندان تاکنون، به نحوه ارتباط عضله اسکلتی با مغز و ارتباط آنها به کمک عواملی موسوم به "میوکین" (Myokine) توجه نکرده بودند.

"فابیو دمونتیس" (Fabio Demontis)، از نویسندگان این پژوهش گفت: فعالیت میوکین در مغز تاکنون کمتر هدف پژوهش قرار گرفته است. میوکین‌های بسیاری وجود دارند که در بافت‌های دیگر فعال هستند اما نقش آنها در سیگنال‌دهی به مغز، مورد بررسی قرار نگرفته است.

کلید مولکولی ارتباط مغزی
پژوهشگران برای درک بهتر نحوه ارتباط عضله اسکلتی با مغز و بروز رفتارهای مرتبط با غذا خوردن، فعالیت میوکین موسوم به " Dpp" را در مگس میوه مورد بررسی قرار دادند.

آنها پیش از این فکر می‌کردند که Dpp فقط سیگنال‌ها را در فاصله نزدیک انتقال می‌دهد اما این پژوهش جدید نشان داد که Dpp می تواند در فواصل طولانی هم از عضلات مگس میوه به مغز او منتقل شود.

 

این پژوهش نشان داد که کاهش سطح Dpp می‌تواند به بهبود رفتارهای مرتبط با جستجو و خوردن غذا در مگس‌های میوه کمک کند اما افزایش سطح Dpp، در کاهش بروز این رفتار نقش دارد.

دمونتیس افزود: اهمیت و نقش Dpp، بیش از حد تصور است. Dpp می‌تواند علاوه بر تنظیم رفتارهای مرتبط با غذا خوردن، به تنظیم عملکرد بسیاری از بافت‌های دیگر بپردازد.

این پژوهش، در مجله " Genes & Development" به چاپ رسید.

خواب بیش از اندازه ریسک سکته را افزایش می دهد

محققان هشدار می دهند افرادی که ۹ ساعت یا بیشتر در طول شب خوابیده یا چرت نیمروزی طولانی دارند، باید نگران ریسک سکته باشند.

به گزارش خبرنگار مهر، محققان چینی عنوان می کنند افرادی که خواب شبانه و چرت نیمروزی شان بسیار طولانی است تا ۸۵ درصد با ریسک سکته مواجه هستند. خواب نیمروزی منظم ۹۰ دقیقه ای در مقایسه با چرت نیمروزی ۳۰ دقیقه ای یا کسانی که اصلا چرت نیمروزی ندارند، ریسک سکته را تا ۲۵ درصد افزایش می دهد.

دکتر «ژیومین ژانگ»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه علوم و تکنولوژی هوآژونگ چین، در این باره می گوید: «افراد، مخصوصا افراد میانسال و مسن تر، باید توجه بیشتری به مدت زمان خواب شان در طول شب و در نیمروز داشته باشند چراکه میزان زمان مناسب خواب و حفظ کیفیت خوب خواب بر سایر رفتارهای مرتبط با پیشگیری از سکته نقش دارد.»

هنوز مشخص نیست که چگونه خواب و ریسک سکته بهم مرتبط هستند. اما مطالعات دیگری هم نشان داده اند که خواب بیش از اندازه طولانی و کیفیت بد خواب با کلسترول بالا و چاقی مرتبط هستند و هر دو اینها از فاکتورهای پرخطر بیماری قلبی و سکته محسوب می شوند.

این مطالعه شامل داده های مربوط به حدود ۳۲ هزار نفر در چین با میانگین سنی ۶۲ سال بود. در طول میانگین ۶ سال پیگیری وضعیت این افراد، بیش از ۱۵۰۰ شرکت کننده دچار سکته شده بودند.

محققان دریافتند افرادی که در طول شب به مدت طولانی می خوابند و چرت نیمروزی طولانی ای هم دارند بیشتر در معرض ریسک سکته هستند.

همچنین اختلال در خواب در مقایسه با خواب باکیفیت خوب، ریسک سکته را تا ۲۹ درصد افزایش می دهد.

محققان معتقدند افرادی که خواب طولانی مدتی دارند در حقیقت تحرک فیزیکی کمتری دارند که منجر به افزایش ریسک چاقی، کنترل ضعیف قندخون و فشار خون می شود.

مردم عجیبی که 70 سالگی برایشان جوانی است! (+عکس)

زندگی ابتدایی آن‌ها و هماهنگی‌شان با طبیعت و کوه‌ها باعث شده است که به بیماری‌های عصر جدید آلوده نشوند، بیماری‌های سرطانی را نمی‌شناسند؛ آن‌ها از آجیل‌های خشک بسیار می‌خورند که حاوی B-۱۷-۱۷ هستند و در بدن به مادّه ضد سرطانی تبدیل می‌شوند و دیابت، چاقی، فشار خون، سوء هاضمه یا زخم معده و سایر بیماری‌ها را به دلیل اینکه هیچ‌وقت نگرفته اند، نمی‌شناسند.

از هزاران سال پیش تاکنون، انسان در جستجوی اکسیر جاودانگی و ابدیت است، که البته امروزه بیشتر شبیه افسانه‌هاست تا واقعیت. به نظر می‌رسد گروهی از مردم، تمام این اسرار را می‌دانند و از عمر طولانی و سلامت عالی برخوردارند. آن‌ها قوم مسلمان هونزا هستند که در شمال پاکستان زندگی می‌کنند؛ میانگین سنی آن‌ها کمتر از ۱۰۰ سال نیست و عجیب نیست که بسیاری از آن‌ها تا ۱۵۰ سالگی عمر می‌کنند!

مردم هونزا در نزدیکی کوه‌های قراقروم، در مکانی بنام «درّه جاویدانها» زندگی می‌کنند و قبایل مسلمان هستند و حدود ۹۲۰ هزار تن جمعیت دارند. چیزی که جای تعجب دارد این است که آن‌ها مریض و پیر نمی‌شوند و ۷۰ سالگی برای آن‌ها مرحله جوانی به حساب می‌آید. زنان و مردان دقیقاً مانند کودکان در سلامت عالی به سر می‌برند و پوست تازه و شاداب دارند و اصلاً عجیب نیست که سن هر فرد از آن‌ها به ۱۵۰ سال برسد، و زنان می‌توانند حتی در ۷۰ و ۸۰ سالگی باردار شوند و بچه به دنیا بیاورند.

فاصله آن‌ها از شهر و سر و صداهایش و دوری از تکنولوژی که باعث تنبلی می‌شود، و زندگی آن‌ها در بین کوه ها، مهمترین راز‌های جوانی دائمی و سن طولانی آن‌هاست. آن‌ها فقط سبزیجات و میوه می‌خورند و با خوردن کمی شیر، تخم مرغ و پنیر پروتئین می‌گیرند. به ندرت و شاید سالی دو بار گوشت بخورند. گوشتی هم که می‌خورند، فقط گوشت گوسفند یا مرغ است؛ و فقط دو یا سه ماه در سال آب میوه‌های تازه می‌نوشند. حجم وعده‌های غذایی مردم هونزا اندک است. وعده صبحانه آن‌ها یک بشقاب زردآلوی تازه یا حبوبات جوشانده و نان هندی است. در فصل زمستان هنگام ناهار زردآلوی خشکِ در آب‌خوابانده و در فصل تابستان زردآلوی‌تازه می‌خورند. شام آن‌ها هم شامل نان هندی، سبزی و میوه فصل است و علاوه بر این که همیشه تمرین یوگا می‌کنند، عادت دارند در مسافت‌های بسیار طولانی که کمتر از ۲۰ کیلومتر نیست، در روز قدم بزنند.

بیماری‌های عصر جدید را نمی‌شناسند

زندگی ابتدایی آن‌ها و هماهنگی‌شان با طبیعت و کوه‌ها باعث شده است که به بیماری‌های عصر جدید آلوده نشوند، بیماری‌های سرطانی را نمی‌شناسند؛ آن‌ها از آجیل‌های خشک بسیار می‌خورند که حاوی B-۱۷-۱۷ هستند و در بدن به مادّه ضد سرطانی تبدیل می‌شوند و دیابت، چاقی، فشار خون، سوء هاضمه یا زخم معده و سایر بیماری‌ها را به دلیل اینکه هیچ‌وقت نگرفته اند، نمی‌شناسند. هیچ یک از همه‌گیری‌های کشنده که به سایر نقاط دنیا سرایت کرده‌اند به آن‌ها نرسیده ‌است و تنها چیزی که از آن رنج می‌برند، اختلالات چشم ناشی از دود بر اثر پختن و آماده سازی غذا با آتش است.

_______________________________________________________________________________

بیشتر بخوانید: 

ده نفر از عجیب ترین آدمهای دنیا (یک ایرانی هم بین اینها هست)

رسم عجیب مردم گینه نو (+عکس)

چیزهای عجیبی که فقط در ژاپن پیدا می‌شود

_______________________________________________________________________________

در سال ۱۹۸۴ میلادی اتفاقی که در فرودگاه لندن رخ داد باعث شهرت مردم هونزا شد، روی پاسپورت مردی به نام «عبدمبندو» تاریخ تولد ۱۹۳۲ نوشته شده بود، در حالی که چهره اش شبیه جوان‌های سی ساله به نظر می‌رسید، او را بازداشت کردند و پس از بازجویی درباره مردمش و سبک زندگی آن‌ها صحبت کرد.

معنی هانزا یعنی: متحد شدن با هم در یک جبهه مثل تیر (پیکان)

قبایل هانزا به زبان بروشسکی صحبت می‌کنند.

این عقیده وجود دارد که آن‌ها نوادگان سربازان یکی از لشکر‌های اسکندر مقدونی هستند که در گذرگاه باریکی در هیمالیا، راه خود را گم‌کردند.

منبع: بیتوته

طراحی و توسعه لباس های حفاظت محیطی با الهام از پوست کوسه!

بازوی تحقیقاتی پنتاگون و الهام از پوست کوسه!

نیروهایی که از جانب دولت آمریکا برای کمک رسانی فرستاده شده بودند، میانگین 6 ساعت از زمان کاری 8 ساعت در روز را صرف پوشیدن، درآوردن و پاک سازی لباس های استفاده شده می کردند و این گزارش بدین معنا است که هر نیرو تنها 2 ساعت فرصت داشت تا به بیماران گرفتار ابولا رسیدگی کند!

---

عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- لباس های محیطی موجود در بازارهای نظامی سراسر دنیا که متناسب با شرایط جنگ شیمیایی و بیولوژیک طراحی شده اند، نقاط ضعف متعددی دارند. از جمله مهم ترین این معایب می توان به عدم استفاده آسان و همچنین فقدان یک سری از فاکتورهای محافظتی لازم اشاره کرد.

با توجه به ضرورت طراحی و توسعه لباس های محیطی با امکان حفاظت حداکثری از نیروهای نظامی، آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفته دفاعی که یک بنگاه فناوری و پژوهشی وابسته به وزارت دفاع آمریکا است و به اختصار "دارپا" خوانده می شود، وارد عمل شده است.

این آژانس قصد دارد حجم هوای به دام افتاده در لباس های محیطی مخصوص جنگ های بیولوژیک و شیمیایی را تا جای ممکن کم کند تا آزادی حرکت بیشتری به فردی که لباس را به تن می کند، داده باشد. دارپا پوست کوسه را به عنوان یک راه حل احتمالی برای رفع مشکل ایمنی لباس های محیطی در برابر تسلیحات میکروسکوپی معرفی کرده است.

---

بیشتر بخوانید:

ممنوع؛ از خردل تا پتوی عفونی!(+تصاویر)

5 روبات نظامی برتر جهان (+تصاویر)

یکی از پناهگاه های متروکه دوران شوروی (+تصاویر)

زمانی که تیر هوایی شلیک می کنید، چه اتفاقی می افتد؟ (+فیلم)

---

بازوی تحقیقاتی پنتاگون به دنبال روشی است تا از طریق آن بتواند در درجه اول سلامت نیروهای نظامی آمریکا و پس از آن محققان را در مقابل حملات شیمیایی و بیولوژیک تضمین کند. هدف آنها تولید لباسی است که ضمن در اختیار داشتن حجم هوای داخلی حداقلی، عملکرد محافظتی بهتری نیز داشته باشد. حتی ممکن است در این مسیر از عناصر طبیعی مانند پوست کوسه ها در قالب منبع الهام استفاده شود.

جرقه های اصلی این نوآوری از کجا شروع شد؟

لباس های محیطی فعلی فضای زیادی را اشغال می کنند. این مشکل به خصوص در سال 2014 و بار دیگر 2017 در جریان همه گیری بیماری ویروسی ابولا در غرب آفریقا خود را نشان داد. نیروهایی که از جانب دولت آمریکا برای کمک رسانی فرستاده شده بودند، میانگین 6 ساعت از زمان کاری 8 ساعت در روز را صرف پوشیدن، درآوردن و پاک سازی لباس های استفاده شده می کردند و این گزارش بدین معنا است که هر نیرو تنها 2 ساعت فرصت داشت تا به بیماران گرفتار ابولا رسیدگی کند!

اما هم اکنون محصولی مد نظر دارپا است که بتواند دو کار اصلی را انجام دهد. نخست آن که لباس محیطی تولیدی باید قادر به ممانعت از مواجهه مستقیم میان فردی که لباس را بر تن کرده است و همینطور آلودگی های میکروسکوپی باشد و در واقع درست مانند یک سد فیزیکی عمل کند.

فاکتور دوم نیز مربوط به قابلیت خنثی سازی عوامل نفوذ یافته از میان سد فیزیکی و جلوگیری از تاثیر گذاری آنها بر پوست، چشم ها، دهان و بینی فرد خواهد بود. عملیات خنثی سازی باید بتواند به طور همزمان حداقل 2 تهدید شیمیایی و یا 3 تهدید بیولوژیک را شامل شود. الزامات مذکور باعث شدند تا روند طراحی سمت و سویی طبیعی به خود بگیرد.

به گفته دارپا با شبیه سازی بافت پوست کوسه بر طیف متنوعی از مواد مورد استفاده برای کاربردهای ضد میکروبی، می توان به ویژگی ذاتی ضد آلودگی و رسوب پوست این حیوان دست یافت.

اما چه الزمات شیمیایی و بیولوژیکی برای لباس های محیطی الهام گرفته از پوست کوسه تعیین شده است؟

در بعد شیمیایی لباس باید قادر به محافظت اپراتور خود از گاز کلر، آمونیاک، گاز خردل، سموم ارگانوفسفره به خصوص سارین و وی ایکس (عامل اعصاب) باشد. دفاع باکتریایی شامل باسیلوس آنتراسیس و استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) می شود و محافظت ویروسی نیز مواردی از جمله آنفلوانزا، راینو ویروس و تب خونریزی دهنده ویروسی مانند ابولا را پوشش می دهد. علاوه بر عوامل نام برده، محافظت در برابر سم رایسین، بوتولیسم و اپیوئیدهای مصنوعی نیز ضروری خواهد بود. طبق برنامه ریزی های انجام شده لیست اولیه از کارخانه هایی که برای تولید چنین لباسی اعلام آمادگی می کنند، در سال 2020 ارائه خواهد شد. پس از آن نیز برنده با همکاری آژانس تا سال 2025 اقدام به ساخت نمونه نهایی خواهد کرد.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.