زنگ خطر سوء مصرف ریتالین در میان دانش آموزان و دانشجویان

زنگ خطر سوء مصرف ریتالین در میان دانش آموزان و دانشجویان قزوین

استفاده از قرص ریتالین در سال‌های اخیر میان دانش آموزان و دانشجویان به منظور تقویت حافظه و بیدار ماندن در شب‌های امتحان رواج زیادی یافته است درحالیکه عوارض بسیار زیادی را برای مصرف کنندگان به دنبال دارد.

 

به گزارش ایرنا، فتیل فنیدیت با نام تجاری ریتالین یک محرک از خانواده آمفتامین است که تحریک کننده سیستم عصبی بوده و برای درمان افسردگی، خواب آلودگی در طول روز، سندرم خستگی مزمن و اختلال پیش فعالی و نقص تمرکز و توجه تجویز می‌شود.

 

مصرف و استفاده از این قرص که عمدتا باید با تجویز پزشک صورت گیرد، متأسفانه در سال‌های اخیر در چرخه مصرف نادرست قرار گرفته و استفاده خودسرانه از آن به شدت افزایش یافته است.

 

یکی از سوالات قابل تامل در افزایش مصرف قرص ریتالین، معروف به قرص شب امتحان، چگونگی دسترسی راحت دانش آموزان و دانشجویان به آن است در حالیکه داروخانه ها مجوز توزیع این دارو را بدون نسخه پزشک ندارند اما شواهد نشان می دهد که تهیه آن بسیار راحت صورت می گیرد.

 

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، مصرف ریتالین در قزوین طی یک سال گذشته نسبت به مدت مشابه قبل، ۵۰ درصد افزایش یافته است.

 

به گفته بسیاری از پزشکان و داروسازها عوارض مصرف خودسرانه این قرص‌ها می‌تواند به اندازه سایر مواد مخدر نظیر کوکائین و شیشه خطر ساز باشد.

 

تبلیغات سوء، فشارهای اطرافیان و استرس امتحان از مهمترین علت مصرف این قرص در بین دانش آموزان و دانشجویان است.

 

گزارش‌های میدانی از دانشجویان و دانش‌آموزان حاکی از آن است که تعداد مصرف کنندگان ریتالین در استان قزوین کم نیستند و اغلب مصرف کنندگان این قرص، فواید مصرف آن را بیشتر از عوارضش می دانند.

 

خبرنگار ایرنا با چندتن از دانش آموزان و دانشجویان که تجربه استفاده از این قرص را داشته اند گفت و گو کرده و از عوارض و تاثیرات سوء مصرف آن پرسیده است.

عوارض و تاثیرات سوء مصرف ریتالین از زبان دانش آموزان و دانشجویان قزوین

سینا سلیمانی که در حال حاضر دانشجوی رشته حقوق است، از تجربیات مصرف این قرص به خبرنگار ایرنا گفت: من در زمان کنکور به پیشنهاد مشاور تحصیلی‌ام چند شب، این قرص را مصرف کردم.

 

وی گفت: در واقع این قرص به صورت کاذب انرژی بخش است و عوارض بسیاری دارد؛ با خوردن این قرص‌ بسیاری از اعتقادات ارزشی برای من بی معنی شده بود و فراموش کرده بودم که نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود.

 

یگانه زارعی دانش آموز پایه دوازدهم که خود را برای کنکور آماده می‌کند در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: چند ماه پیش به خاطر دردهای بی‌امانی که در ناحیه چشم داشتم، به همراه مادرم به پزشک مراجعه کردم.

 

پزشک، استرس را علت این عارضه دانست و پیشنهاد کرد: دو تا سه ماه قبل از کنکور قرص ریتالین مصرف کنم تا بهتر بتوانم از پس کنکور برآیم حتی پزشک معالج نام ریتالین را بر روی دفترچه من نوشت تا فراموش نکنم ولی والدینم به شدت با این کار مخالف بودند.

 

وی ادامه داد: ریتالین را به یکی از دوستانم معرفی کردم و او این دارو را برای من و خودش تهیه کرد و مصرف این قرص را به صورت یواشکی و به دور از چشم والدینم آغاز کردم.

 

این دانش آموز قزوینی که به دلیل مصرف بی رویه ریتالین به فشار خون مبتلا شده است،  تصریح کرد: مصرف این قرص،  حالم را برای یک ماه خوب کرد اما پس از گذشت مدت زمان کمی،  ناخودآگاه مجبور به بالا بردن دوز آن شدم و امروز به آن وابسته هستم.

 

زارعی در پاسخ به این سوال که تا چه اندازه برای کنکور آمادگی دارد،  افزود: به دلیل ابتلا به فشار خون بالا و کسالت، نمی توانم مثل سابق به کنکور فکر کنم و امیدی برای قبولی ندارم.

 

فرزانه ملاوردی دانشجوی سال پنجم رشته پزشکی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، ریتالین را به سوخت هواپیما تشبیه کرد و گفت: قرص شب امتحان برای افراد سالم مانند سوخت هواپیما در مقابل پراید است شاید پراید با قدرت و شتاب خیلی بالا حرکت کند ولی زمانی که به مقصد می رسد تمام قطعات آن دچار آسیب زیادی شده اند.

 

وی افزود: من همکلاسی‌هایی دارم که در زمان امتحان، ریتالین مصرف و امتحانات خود را با نمرات بالا پاس می‌کنند اما دانشجویانی که با ریتالین سرپا هستند هر روز میزان اعتیادشان به این قرص بیش از پیش می‌شود.

برای معتاد شدن، زمان زیادی لازم نیست!

یک داروساز قزوینی در خصوص رواج مصرف قرص های ریتالین به خبرنگار ایرنا گفت: یک باور غلط در بین اکثر مردم وجود دارد که اعتیاد را تنها در مصرف مواد مخدر می‌دانند و عقیده دارند داروهایی که از داروخانه‌ها تهیه می‌شوند،  اعتیاد نمی‌آورند در حالیکه برخی داروها خطر اعتیاد آور زیادی دارند و قرص ریتالین یکی از آنها است.

 

ناصر یاحقی افزود: فردی که مصرف قرص ریتالین را شروع می‌کند؛ در زمان کوتاهی به آن معتاد می‌شود و  بدن خود را پر از سم می‌کند.

 

این داروساز گفت: دانش‌آموزان و دانشجویانی که این قرص و یا مواد دیگری را به قصد دوپینگ کردن در شب های امتحان برای بیدار ماندن یا افزایش تمرکز مصرف می کنند در زمان کوتاهی مجبور می‌شوند دوز مصرف آن را بالاتر ببرند و در نهایت به عوارض ناگوار آن مبتلا می‌شوند.

 

وی با بیان اینکه تهیه ریتالین بسیار در دسترس است، تصریح کرد: با خوردن این قرص، فرد تا ۲۴ ساعت بیدار می‌ماند و بیشترین عوارض آن برای فرد مصرف کننده استفراغ، سرگیجه، سوء هاضمه، زردی رنگ پوست و افسردگی مزمن است.  

کاهش مصرف ریتالین، در گرو اطلاع رسانی درست است

کارشناس دارویی معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی قزوین در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: ریتالین دارویی است که به منظور افزایش تمرکز در کودکانی که بیش فعال هستند،  مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورت سوء مصرف آن، عوارضی نظیر وابستگی برای فرد مصرف کننده به وجود می آید.

 

سپیده سیف الهی با بیان اینکه مسئولیت اطلاع ‌رسانی سوء مصرف قرص ریتالین و عوارض آن بر عهده کلیه دستگاه‌های دولتی و سازمان‌های مردم‌ نهاد است،  تصریح کرد: کاهش مصرف ریتالین در گرو اطلاع رسانی درست از خطرات و معضلات مصرف این قرص است.

 

وی گفت: بدیهی است هرچه اطلاع‌ رسانی از سن پایین تر صورت گیرد، افراد در بزرگسالی با آگاهی از عوارض جبران ناپذیر ریتالین، گرایشی به مصرف آن نخواهند داشت.

 

سیف الهی با بیان اینکه ریتالین، همانند سایر داروهای تحت کنترل با ارائه نسخه معتبر توزیع می شود،  افزود:  خرید این قرص بدون نسخه پزشک، در هیچ از یک از داروخانه های استان، ممکن نیست چراکه داروخانه‌ها نیز به صورت مداوم، مورد پایش و ارزیابی قرار می‌گیرند و گزارش و نحوه توزیع این قرص و قرص‌های مشابه، به صورت فصلی به معاونت غذا و دارو ارسال می‌شود.

 

وی تصریح کرد: این دارو توسط پزشکان برای کودکان بیش‌فعال تجویز می‌شود و سوء مصرف و مصرف خودسرانه آن منجر به عوارضی مانند عصبی شدن و بی خوابی، حالت تهوع و استفراغ، احساس سرگیجه و سردرد، تغییرات ضربان قلب و فشار خون، خارش و جوش های پوستی، دردهای شکمی، کاهش وزن و مشکلات معده، لرزش و پرش عضلات، بروز حالت های روان پریشی و وابستگی به ریتالین و بروز افسردگی پس از قطع مصرف دارو می شود بنابراین توصیه می‌کنیم به جای سوء مصرف داروی ریتالین به منظور تقویت حافظه از ماهی یا روغن ماهی که سرشار از چربی امگا ۳ است،  استفاده شود.

 

نیم نگاه:

 

شیوع اعتیاد و آسیب های اجتماعی در میان دانشجویان از قبیل سوء مصرف قرص ها و داروها مساله ای باور پذیر و غیر قابل انکار است که مسئولان باید با گسترش چتر نظارتی جلوی شیوع بیشتر آن را گرفته و به اصلاح وضعیت موجود بپردازند.

 

آگاهی بخشی به دانش‌آموزان و دانشجویان، افزایش تیم های نظارتی و نیز مبارزه با سودجویان و سوداگران مرگ می‌تواند گامی مهم در مقابله با این پدیده و سوء مصرف قرص ریتالین باشد.

بیشتر بخوانید:

راهکارهایی برای کنترل اضطراب کنکور

دختران 2 برابر پسران در زمان امتحان دچار استرس می‌شوند

هشدار درباره مصرف قرص شب‌ امتحانی

لینک کوتاه: asriran.com/003II6

9 علامت پنهان قند خون کنترل نشده

۹ علامت پنهان قند خون کنترل نشده که باید جدی گرفته شوند.

 

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما؛ یکی از دلایلی که باعث بی اطلاعی افراد از بالا بودن قند خونشان می شود، این است که علائم این بیماری آب زیرکاه هستند و آرام آرام تشدید می شوند.

 

قند خون کنترل نشده، خطر ابتلا به عوارض جدی سلامت از جمله سکته مغزی، بیماریهای قلبی، آسیبهای عصبی، کوری و بسیاری از مشکلات دیگر را به همراه دارد.

 

ازآنجا که حفظ و کنترل قند خون در مبتلایان به دیابت نوع ۲، سلامت کلی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد، مهم است که در صورت خارج از کنترل بودن آن، اقدامات مناسب را بشناسید و انجام دهید.

 

 

زخم هایی که آهسته خوب می شوند: بریدگی ها، خراش و کبودی ها در مبتلایان به قند خون کنترل نشده دیر التیام می یابند. این به دلیل آن است که دیابت منجر به آسیب عصبی شده و گردش خون را تحت تأثیر قرار می دهد؛ بخصوص در پاها که جریان خون ناکافی در این اندام باعث می شود در صورت زخم شدن، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت و یا حتی قطع عضو باشند.

 

تغییرات پوستی: تیره گی و ضخیم شدن پوست شناخته شده به نام آکانتوز نیگریکانس، ممکن است در پشت گردن، یا دست، زیر بغل، صورت و مناطق دیگر بدن در صورت قند خون کنترل نشده رخ دهد. این علائم می تواند همچنین ناشی از مقاومت به انسولین نیز باشد. بروز هر گونه تاول، عفونت، تغییر رنگ پوست و ناهنجاری های پوستی می تواند نشانه ای از قند خون کنترل نشده باشد.

 

افزایش تشنگی و تکرر ادرار: افزایش تشنگی شاید غیر معمول به نظر نرسد اما زمانی که قند خون بالاست، احساس غیر منتظره تشنگی و نیاز به نوشیدن غیر معمول آب، یک علامت برجسته است. ادرار بیش از حد یا همان پر ادراری نشان دهنده آن است که کلیه ها در تلاشند تا میزان گلوکز اضافی را از بدن دفع کنند، همین روند خطر کم آبی بدن و سرگیجه را به همراه دارد.

 

گرسنگی بیشتر همراه با از دست دادن وزن: احساس گرسنگی بیش از حد به همراه از دست دادن وزن بدون هیچ دلیل روشن، نشان دهنده سطح قند خون بیش از حد بالا است. هنگامی که بدن انرژی لازم را از منابع مورد نظر دریافت نمی کند، شروع به شکستن عضلات و چربی برای تولید انرژی می کند و فرد کاهش وزن ناخواسته و ناسالم را تجربه خواهد کرد. علاوه بر تغییرات وزن و اشتها، فرد ممکن است متوجه ضعف در ماهیچه ها و تجربه سقوط مکرر شود.

 

خستگی: خستگی شدید نیز نشانه دیگری از قند خون کنترل نشده در مبتلایان به دیابت نوع ۲ است. هنگامی که بدن به درستی انسولین را پردازش نمی کند و یا به مقدار کافی انسولین تولید نمی کند، قند به جای وارد شدن به سلول ها برای تولید انرژی، در خون باقی می ماند و فرد احساس خستگی شدید می کند.

 

تاری دید: قند خون بالا و فشار خون بالا به ساختار حساس چشم صدمه رسانده و تهدیدی جدی برای قوه بینایی محسوب می ‌شوند. هنگامی که رگهای خونی چشم به دلیل دیابت پاره شوند، آسیبهایی حاد یا مزمن به شبکیه چشم وارد می ‌کنند، که یکی از دلایل نابینایی در افراد بزرگسال است. دید غیرشفاف، لخته خون در چشم و نور شدید در چشم از آن دست مشکلاتی است که در صورت پدیدار شدن باید به چشم پزشک مراجعه کرد.

 

سوزن سوزن شدن و بی حسی: قند خون خارج از کنترل می تواند منجر به آسیبهای عصبی و نوروپاتی دیابتی شود. نوروپاتی حسی می تواند ابتدا باعث حساس شدن و درد پاها شود اما بتدریج پاها بی‌ حس شده و هیچ حسی را متوجه نمی ‌شود.

 

مشکلات معده: دیابت همچنین به عصب ‌هایی که وظیفه خالی نمودن شکم، حرکت غذا به آرامی در طول روده‌ ها و هضم را برعهده دارند و در کل به دستگاه گوارش آسیب می ‌رساند. هنگامی که شکم در هضم غذا دچار تأخیر شود، شرایطی که به آن  تأخیر در تخلیه معده یا فلج ناقص دستگاه گوارش  گفته می ‌شود، رخ می‌ دهد و با مشکلات ناخوشایند معده‌ ای همچون اسهال، یبوست و بی ‌اختیاری مواجه خواهید بود. بسیاری از افراد دیابتی با مشکلاتی از قبیل ناتوانی در خوردن و بلعیدن نیز دست به گریبان هستند. کنترل دیابت برای افرادی که مبتلا به تأخیر در تخلیه معده ‌اند، بسیار دشوارتر است.

 

ورم دست و پاها: اگر در کنار دیابت مبتلا به فشار خون هم هستید، هر دوی این بیمار‌یها عملکرد کلیه را برای دفع سموم و مایعات مختل می ‌کنند. تورم دست و پاها به دلیل جمع شدن مایعات در زیر مفاصل و به دلیل تخلیه ناقص از کلیه‌ ها و یک نشانه از اختلال در عملکرد کلیه‌ هاست.

 

لینک کوتاه: asriran.com/003I95

خوشبخت‌شدن بدون عشق سخت است، بدون دوست، ناممکن

عشق شورمندانه -دوره‌ای که در عشق غرق می‌شویم- اغلب عنان مغز را در دست می‌گیرد، به گونه‌ای که هم قادر است فرد را تا قلۀ غرور بالا بکشد و هم او را در درۀ نومیدی بیفکند. بله، هیجان‌آور است، اما به ندرت با رضایتمندی همراه است؛ در واقع، طی برخی دوره‌های تاریخی، عشق با خودکشی هم ارتباط نزدیکی داشته است.

عشق بهتر است یا دوستی؟ شاید هیچ‌وقت نتوانیم جواب قاطعی به این سوال بدهیم، بااین‌حال، تحقیقات فراوانی دربارۀ احساس خوشبختی و رضایتمندی از زندگی نشان می‌دهند که روابطِ دوستانۀ پایدار و امن نقش بی‌بدیلی در سلامت ما انسان‌ها دارند.

در واقع، بی‌راه نیست اگر بگوییم که ماجراجویی‌های عاشقانۀ دوران جوانی، بیشتر به درد فیلم‌ها و رمان‌های رمانتیک می‌خورد، تا زندگی واقع‌بینانه. معنایش این نیست که نباید عاشق شد، اما عشق بدون ایجاد نوعی دوستیِ عمیق و آرامش‌بخش، معمولاً به جایی نمی‌رسد.

به گزارش عصرایران به نقل از ترجمان علوم انسانی، آرتور بروکس در آتلانتیک نوشت:

تلفنی به پدرم گفتم: «فکر کنم همسر آینده‌ام را دیده باشم، اما مشکلاتی در میان است». دقیقش این بود: بانوی مورد نظر را در سفری یک‌هفته‌ای به اروپا ملاقات کردم، در اسپانیا زندگی می‌کرد، چند باری همدیگر را دیدیم، اما یک کلمه حرف مشترک نداشتیم.

مشخص است که به پدر متعجبم گفتم: «فکرش را هم نمی‌کند که بخواهم با او ازدواج کنم». اما بیست‌وچهار ساله‌ بودم و عاشق، و هیچ یک از این‌ موانع نمی‌توانست جلوی ورود من به یک ماجراجویی افسانه‌ای خیال‌انگیز را بگیرد. بعد از گذشت یک سال با تنها دو دیدار کوتاه دلسردکننده، کارم را در نیویورک کنار گذاشتم و به بارسلونا رفتم تا زبان اسپانیایی یاد بگیرم و امید داشتم وقتی حرفم را بفهمد، دوستم داشته باشد.

عاشق‌شدن «طوفان‌وطغیان»۱ بود: گاه سراسر سرمستی و گاه پرخطر و دلهره‌آور و فرساینده. رابطۀ دورادوری که پیش از نقل‌مکانم به اسپانیا داشتیم، حالا پر شده بود از تماس‌های تلفنی پرهول‌و‌ولا، نامه‌های ناخوانا و سوءتفاهم‌های همیشگی.

بی‌شک نیاز نبود یک متخصص علوم اجتماعی با مدرک دکتری -منِ آینده‌ام- پیدا شود و برای منِ آن روزم سخنرانی کند و شواهد علمی بیاورد که در اولین مراحل عشق‌و‌عاشقی‌های افسانه‌ایْ ناکامی‌ بسیار است. برای نمونه، اگر به من نشان می‌دادند که «باورهای قضاوقدری» دربارۀ نیمۀ گمشده و پیوندهای عاشقانۀ آسمانی، وقتی با اضطرابِ وصال۲ همراه شود، باعث می‌شود نتوانیم همدیگر را ببخشیم و با هم کنار بیاییم، می‌گفتم: «خب، به درک».

عاشق‌شدن ممکن است شورانگیز باشد، اما به‌خودیِ خود، کلید رسیدن به خوشبختی نیست. شاید دقیق‌تر آن باشد که بگوییم عاشق‌شدن هزینۀ اولیه‌ای است که برای به دست‌آوردن خوشبختی می‌پردازیم: مرحله‌ای شورانگیز، اما پرتنش که برای رسیدن به روابطی واقعاً رضایت‌بخش باید آن را تحمل کنیم.

عشق شورمندانه -دوره‌ای که در عشق غرق می‌شویم- اغلب عنان مغز را در دست می‌گیرد، به گونه‌ای که هم قادر است فرد را تا قلۀ غرور بالا بکشد و هم او را در درۀ نومیدی بیفکند. بله، هیجان‌آور است، اما به ندرت با رضایتمندی همراه است؛ در واقع، طی برخی دوره‌های تاریخی، عشق با خودکشی هم ارتباط نزدیکی داشته است.

و البته، علم نشان داده که عشق افسانه‌ای از بهترین نویدها برای رسیدن به خوشبختی است. تحقیقات در زمینۀ رشد انسان در دانشگاه هاروارد از اواخر دهۀ ۱۹۳۰، ارتباط میان عادات افراد و سلامت آیندۀ آن‌ها را تأیید کرده است. بسیاری از الگوهایی که در این مطالعه کشف شده‌اند، مهم اما پیش‌بینی‌پذیر بودند: شادترین و سالم‌ترین آدم‌ها در کهن‌سالی هرگز لب به سیگار نزده بودند (یا در جوانی آن را ترک کرده بودند)، ورزش می‌کردند، کم می‌نوشیدند یا اصلاً نمی‌نوشیدند و از نظر ذهنی خود را فعال نگه می‌داشتند و بسیاری الگوهای دیگر. اما این عادت‌ها در مقایسه با یک عادت بزرگ رنگ می‌بازند: مهم‌ترین نویدبخشِ شادی در کهن‌سالی داشتنِ روابط باثبات است؛ و به‌ویژه، برخورداری از یک همراهیِ افسانه‌ای بلندمدت. سالم‌ترین هشتادساله‌ها کسانی هستند که در پنجاه‌سالگی بیشترین رضایت را از روابط خود داشته‌اند.

به بیان دیگر، رمزِ خوشبختی عاشق‌شدن نیست؛ عاشق ماندن است. نه به آن معنا که از نظر حقوقی به یکدیگر وصل باشیم: تحقیقات نشان می‌دهند که متأهل‌بودن تنها دو درصد سعادت ذهنی آیندۀ زندگی را تأمین می‌کند. عنصر مهم احساس خوشبختیْ رضایت از رابطه است و رضایت به چیزی وابسته است که روانشناسان «عشق همراهانه» می‌نامند؛ عشقی که بیش از آنکه بر پستی و بلندی‌های شورمندی متکی باشد، بر مهرورزی باثبات، درک متقابل و تعهد متکی است.

شاید فکر کنید «عشق همراهانه» کمی توی ذوق می‌زند. من هم اولین‌باری که آن را شنیدم همین حس را داشتم، همان زمان که در پی کمدی افسانه‌ای بچگانه‌ای بودم که پیشتر توصیفش کردم. خیالتان را راحت کنم، مانند شوالیه‌ای سرگردان به بارسلونا نرفتم تا به «عشق همراهانه» دست یابم.

اما داستانم را برایتان کامل تعریف می‌کنم: بله را گرفتم؛ در واقع، گفت: سی (در زبان اسپانیایی به معنی «بله»)۳، و حالا سی سال است که در کمال خوشبختی کنار هم زندگی می‌کنیم. میزان ارتباط ما افزایش یافته است –دستِ‌کم بیست بار در روز برای هم پیام می‌فرستیم- و انگار همه‌اش این نیست که یکدیگر را دوست داشته باشیم؛ از هم خوشمان نیز می‌آید. او که عشقِ افسانه‌ایِ اول و همیشۀ من بوده، بهترین دوستم نیز هست.

اینکه عشق همراهانه در دوستی ریشه دارد سبب می‌شود شادی حقیقی به بار آورد. عشق شورمندانه که مبتنی بر جذابیت است اغلب بعد از دوران تروتازگی رابطه دوامی ندارد. عشق همراهانه روی آشنایی تکیه دارد. پژوهشگری خلاصۀ این شواهد را در ژورنال مطالعات خوشبختی۴ به‌شکلی بی‌پرده بیان می‌کند: «مزایای ازدواج برای احساس خوشبختی در افرادی بسیار بالاتر است که همسرشان را بهترین دوست خود نیز می‌دانند».

بهترین دوست‌ها از همراهی یکدیگر لذت می‌برند، راضی هستند و معنا می‌یابند. آنها سبب می‌شوند دیگری بهترینِ خود باشد؛ مهربانانه سربه‌سر یکدیگر می‌گذارند؛ از با هم بودن کیف می‌کنند. معروف است که رئیس‌جمهورِ سی‌اُم ایالات متحده، کالوین کولیج و همسرش، گریس، چنین رفاقتی با هم داشتند. طبق یکی از داستان‌ها (که شاید ساختگی باشد)، وقتی رئیس‌جمهور و همسرش در حال گردش در یک مزرعۀ پرورش طیور بودند، خانم کولیج -آنقدر بلند که صدایش به گوش رئیس‌جمهور هم برسد- به مرغ‌دار گفته است: چقدر جالب که این همه تخم‌مرغ را فقط یک خروس بارور کرده است. مرغ‌دار پاسخ داده که خروس‌ها این کار را هر روز بارها و بارها انجام می‌دهند.

آنگاه گریس کولیج با لبخندی به کشاورز گفته است: «لطف می‌کنی اگر این را برای آقای کولیج هم توضیح بدهی». رئیس‌جمهور، با اشاره به این حرف، پرسیده آیا خروس هر بار فقط به یک مرغ خدمات می‌دهد؟ مرغ‌دار پاسخ داده خیر، هر خروس مرغ‌های بسیار زیادی دارد. رئیس‌جمهور گفته است: «لطف می‌کنی اگر این را برای خانم کولیج هم توضیح بدهی».

بحث خروس‌های هوس‌ران به کنار، گویا افسانۀ عشق همراهانه زمانی بیشترین شادی را برای افراد به ارمغان می‌آورد که تک‌همسری در میان باشد. این ادعا را در مقام یک دانشمند علوم اجتماعی مطرح می‌کنم، نه در مقام یک آموزگار اخلاق: در سال ۲۰۰۴، تحقیقی روی ۱۶۰۰۰ بزرگسال امریکایی نشان داد از نظر مردان و زنان به یک میزان، « بالاترین میزان خوشبختی در سال گذشته در روابطی تجربه شده بود که فقط یک شریک جنسی داشتند».

البته دوستی عمیق همراهانه می‌تواند انحصاری نباشد. در سال ۲۰۰۷، محققان دانشگاه میشیگان دریافتند افراد متأهل ۲۲ تا ۷۹ساله‌ای که می‌گفتند دست‌کم دو دوست صمیمی دارند -یعنی دست‌کم یک دوست به جز همسر خود- در مقایسه با زوج‌هایی که خارج از رابطۀ با همسرشان، دوست صمیمی‌ای نداشتند، رضایت از زندگی و عزت‌نفس بیشتر و افسردگی کمتر است. به عبارت دیگر، عشق همراهانۀ بلندمدت شاید برای احساس خوشبختی ضروری باشد، اما کافی نیست.

تعجبی ندارد که من دوست دارم آثار شکسپیر، پابلو نرودا و الیزابت برت براونینگ دربارۀ عشق شورمندانه را بخوانم ولی افسانۀ اسپانیایی خودم را میگل دو سروانتس بهتر از همه وصف می‌کند. سروانتس در دُن کیشوت این ترانه را از زبان قهرمان داستانش برای معشوقش، دولسینی، می‌خواند:

کبوتر توبوزی آسمانی، دولسینی رویایی
تو هست و نیست من را برای خود می‌خواهی؛
تصویر تو همینجاست، حک‌شده در روح من؛
با هم یکی گشته‌ایم، یک روح در دو بدن.

این ترانه شدت عشق شورمندانه را به‌خوبی نشان می‌دهد. اما وقتی پای خوشبختی به میان آید، باید جلوی فردریش نیچه‌ای سر تعظیم فرود آورد که شاعر نیست و می‌نویسد: «نبود عشق نیست که ازدواج‌هایی سرشار از ناخشنودی به بار می‌آورد، نبود دوستی است که چنین می‌کند». درست است، نیچه هرگز ازدواج نکرد و گفته‌اند در سه بار خواستگاری از یک زن دست رد به سینه‌اش خورد (انگار، نیهیلیسم چندان هم جذاب نیست). با‌این‌همه، حرف او درست است.

تمام این داده‌ها و مطالعات را هم که کنار بگذارم، بهترین شاهدی که دربارۀ شادی و عشق شورمندانه دارم زندگی خودم است. سه دهه از شمشیربازی در آن آسیاب بادی افسانه‌ای باورنکردنی می‌گذرد و در این مدت، دولسینی من در روزهای خوب و بد بسیاری کنارم بوده است. با هم لذت می‌بریم و با هم می‌ترسیم؛ مثلاً می‌ترسیم یکی از سه فرزندمان کار احمقانه‌ای انجام دهد، برای نمونه به دنبال عشقی شورمندانه راه خود را بگیرد و به اروپا برود. امیدواریم دهه‌های بعدی زندگی را نیز با عشق و دوستی در کنار هم سپری کنیم. و دعا می‌کنم، چهرۀ زیبای او آخرین چیزی باشد که قبل از چشم بستن از این جهان می‌بینم: تصویر تو همینجاست، حک‌شده در روح من.

***

پی‌نوشت‌ها:

• این مطلب را آرتور بروکس نوشته و در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۲۱ با عنوان «The Type of Love That Makes People Happiest» در وب‌سایت آتلانتیک منتشر شده است. و وب‌سایت ترجمان آن را در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ با عنوان «خوشبخت‌شدن بدون عشق سخت است، بدون دوست، ناممکن» با ترجمۀ نجمه رمضانی منتشر کرده است.
•• آرتور بروکس (Arthur Brooks) استاد مدرسۀ کسب‌و‌کار دانشگاه هاروارد، عضو هیئت تحریریۀ مجلۀ آتلانتیک و میزبان پادکست «هنر خوشبختی» است.

[۱] جنبش ادبی در آلمان در نیمۀ دوم قرن هجده میلادی که به مقابله با نویسندگان جبهۀ روشنگری برخاست [مترجم].
[۲] attachment anxiety: نوعی از استرس و فشار روانی که در رابطه با دیگرانِ مهم تجربه می‌شود و در مراحلِ اولیۀ روابط عاشقانه در اوج خود است [مترجم].
[۳] Sí، در زبان اسپانیایی به معنی «بله».
[۴] Journal of Happiness Studies

لینک کوتاه: asriran.com/003I44

همه مردم حتی در فضای باز هم ماسک بزنند

رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری تأکید کرد: تا زمانی که شرایط به ثبات واقعی نرسیده و همچنان مرگ و میرها ادامه دارد همه افراد ماسک را حتی در فضای آزاد نیز استفاده کنند.

به گزارش ایسنا، دکتر طبرسی با تأکید بر اینکه مردم باید پروتکل‌های بهداشتی را جدی بگیرند و همچنان رعایت کنند گفت: امیدواریم با پوشش گسترده تر واکسیناسیون شاهد اخبار امیدوارکننده تری در آینده باشیم.

وی با بیان اینکه جهش ویروس کرونایی قدرت انتقال را بیشتر کرده است افزود: وجود ذرات معلق کرونا در هوا و انتقال آن در فضاهای بسته از همان ابتدای شیوع این بیماری مطرح بود. خیلی افراد با اینکه همه جا ماسک می‌زنند و مهمانی هم نرفتند اما به دلیل استفاده از آسانسور کرونا گرفتند.

رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری درمورد انتقال ویروس از سطوح به انسان گفت: اگر دست افراد به محیط و سطوح آلوده به ویروس برخورد داشته باشد باید مرتبا دستها را شسته و ضدعفونی کنند و دست به چشم و دهان نزنند و در عین حال از ماسک هم استفاده کنند.

وی در گفت‌وگویی رادیویی عنوان کرد: اگر این ویروس از تاریخ ویروسهای دیگر تبعیت کند بعد از دو سال چرخش و انجام واکسیناسیون احتمالا و تا یک سال دیگر از چرخش خواهد افتاد.

محققان: کرونا حجم ماده خاکستری مغز را تغییر می‌دهد

براساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه ایالتی "جورجیا" و موسسه فناوری جورجیا انجام شده است حجم ماده خاکستری مغز در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که تحت روش اکسیژن درمانی قرار گرفته و تب را تجربه کرده‌اند در لوب پیشانی مغز کاهش یافته است.

به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، یافته‌های این مطالعه نشان داد که کاهش حجم ماده خاکستری مغز با میزان وخامت حال بیماران مبتلا به کووید-۱۹(حتی شش ماه پس از ترخیص از بیمارستان) ارتباط دارد.

ماده خاکستری برای پردازش اطلاعات در مغز حیاتی است و غیرطبیعی بودن حجم ماده خاکستری ممکن است بر عملکرد و ارتباط نورون‌ها تأثیر بگذارد. این مطالعه نشان می‌دهد ماده خاکستری در شبکه قدامی می‌تواند یک منطقه اصلی برای درگیری مغز در اثر ابتلا افراد به کووید-۱۹ باشد.

محققان این مطالعه اسکن توموگرافی کامپیوتری، سن، جنسیت و بیماری ۱۲۰ بیمار دارای علائم عصبی از جمله ۵۸ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ حاد و ۶۲ فرد که به کووید-۱۹ مبتلا نبودند را تجزیه و تحلیل کردند. آنها از تحلیل مورفومتری مبتنی بر منبع استفاده کردند.

"کوایکوآی دوان"(Kuaikuai Duan) اولین نویسنده این مطالعه گفت: علم نشان داده است که ساختار مغز بر عملکرد آن تأثیر می‌گذارد و غیر طبیعی بودن بخش‌هایی از مغز که در تصویربرداری مشخص می‌شود، به عنوان یکی از تاثیرهای اصلی کووید-۱۹ شناخته شده است.

تجزیه و تحلیل‌ داده‌ها نشان داد ماده خاکستری مغز بیمارانی که حال آنها در اثر ابتلا به این بیماری بسیار وخیم بوده است، کاهش یافته است. گفتنی است حجم ماده خاکستری در بیمارانی که تحت اکسیژن درمانی قرار گرفته بودند نیز در مقایسه با بیمارانی که اکسیژن درمانی دریافت نکرده بودند، نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود. ماده خاکستری مغز بیمارانی که تب داشتند نیز در مقایسه با بیمارانی که تب را تجربه نکرده بودند، به طور قابل توجهی کاهش یافته بود. نتایج نشان می‌دهد کووید-۱۹ ممکن است از طریق تب یا کمبود اکسیژن بر شبکه پیشانی- گیجگاهی تأثیر بگذارد.

یافته‌ها نشان داد که تغییرات ماده خاکستری در ناحیه پیشانی مغز ممکن است زمینه ساز ظهور اختلالات خلقی باشد که این موارد نیز معمولاً در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ مشاهد می‌شود.