تولید ارزان آنتی‌اکسیدان از پوست پسته

امروزه به دلایل مختلف، اطراف ما، مملو از موادی است که در بدنمان تولید رادیکال‌های آزاد کرده و از این طریق، سلامت ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند و لزوم مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها را دوچندان می‌کنند. محققان کشورمان، چنین مواد ارزشمندی را از پوست دورریختنی پسته بدست آورده‌اند.

به گزارش ایسنا، گیاهان دارای گستره‌ای از ترکیبات مهم هستند که از آن‌ها با «ترکیبات فنولی» یاد می‌شود. این مواد، از مولکول‌های ساده مانند اسیدهای فنولی تا درشت مولکول‌های پلیمری مانند تانن‌ها تشکیل می‌شوند. برای این ترکیبات که در بافت‌های گیاهی وجود دارند، فواید متعددی برای سلامت و بهبود زندگی انسان و حیوانات گزارش شده است. اثر آنتی‌اکسیدانی، ضدالتهابی و ضد میکروبی، ازجمله مهم‌ترین این تأثیرات و فواید هستند.

آنتی‌اکسیدان‌ها با افزایش قدرت آنتی‌اکسیدانی در پلاسمای خون، باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و سکته مغزی می‌شوند و همچنین از ایجاد و پیشرفت سرطان‌ها که به دنبال رسیدن آسیب به DNA ایجاد می‌شوند، جلوگیری می‌کنند. در این خصوص، انواعی از آنتی‌اکسیدان‌های مصنوعی نیز ساخته شده‌اند که در برخی صنایع غذایی به کار می‌روند. ولی با توجه به شواهدی که نشان از زیان‌بار بودن این مواد دارد، گرایش محققان به شناخت خواص آنتی‌اکسیدانی موجود در طبیعت بالأخص در گیاهان، افزایش چشمگیری یافته است.

در این رابطه، محققانی از دانشگاه الزهرا، اقدام به انجام مطالعه‌ای کرده‌اند که در آن، خاصیت آنتی‌اکسیدانی در عصاره پوست سبز پسته به شکلی علمی بررسی شده است.

بدین منظور، پژوهشگران فوق، ارقام مختلف پسته، مشتمل بر رقم اوحدی و رقم کله‌قوچی را از شهرستان سیرجان تهیه کرده و پس از خشک‌کردن پوست پسته‌ها در سایه، آن‌ها را با آسیاب، خرد کرده و آزمایش‌های متعدد مربوط به بررسی خاصیت آنتی‌اکسیدانی را روی آن‌ها به عمل آوردند.

نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق نشان داد که پوست پسته می‌تواند به‌عنوان یک منبع ارزان و قابل‌دسترس برای ترکیبات فعال زیستی و آنتی‌اکسیدان مورد استفاده گیرد.

به گفته دکتر پریچهر حناچی، دانشیار گروه بیوتکنولوژی دانشکده علوم زیستی دانشگاه الزهرا و همکارانش: «تمام عصاره‌های به‌دست‌آمده از دو رقم کله قوچی و اوحدی در چهار حلال مختلف شامل استن، متانول، اتانول و آب خاصیت آنتی‌اکسیدانی خیلی قوی را از خود نشان می‌دهند. این نتایج در هر دو روش استفاده از امواج فراصوت و خیساندن به‌منظور استخراج مواد آنتی‌اکسیدان از پوست پسته به دست آمد».

با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش و ازآنجاکه آنتی‌اکسیدان‌های مصنوعی در طول زمان برای انسان زیان‌آور هستند، می‌توان از این یافته‌ها برای استخراج آنتی‌اکسیدان‌های بهتر از محصولات طبیعی نظیر پوست پسته که اغلب به‌عنوان یک ماده دورریختنی به آن نگاه می‌شود، استفاده کرد.

بر اساس این گزارش، یافته‌های فوق را فصل‌نامه‌ای موسوم به «پژوهش‌های گیاهی» که متعلق به انجمن زیست‌شناسی ایران است، در قالب یک مقاله علمی پژوهشی به چاپ رسانده است.

دانستنی های تغذیه‌ای درباره تخم مرغ آب پز

یک تخم مرغ بزرگ حدود 6 گرم پروتئین با کیفیت ارائه می کند. در حقیقت، تخم مرغ یکی از بهترین منابع برای دریافت پروتئین است.

تخم مرغ منبعی عالی برای پروتئین و مواد مغذی محسوب می شود. این ماده غذایی را می توان به غذاهای بسیاری افزود و به روش های مختلف آماده کرد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث لاین"، یکی از روش های محبوب آماده کردن تخم مرغ آب پز کردن آن است. تخم مرغ آب پز را به همراه اندکی نمک و فلفل می توانید مصرف کنید یا آن را به عنوان یکی از مخلفات سالاد استفاده کنید. در ادامه با برخی حقایق جالب درباره تخم مرغ آب پز سفت بیشتر آشنا می شویم.

حقایق تغذیه ای

تخم مرغ آب پز سفت سرشار از مواد مغذی، پروتئین و چربی های سالم است. یک تخم مرغ آب پز بزرگ حاوی:

کالری: 77

کربوهیدرات: 0.6 گرم

چربی کلی: 5.3 گرم

چربی اشباع: 1.6 گرم

چربی تک غیراشباع: 2.0 گرم

کلسترول: 212 میلی گرم

پروتئین: 6.3 گرم

ویتامین A:نزدیک 6 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

ویتامین B2 (ریبوفلاوین): 15 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

ویتامین B12 (کبالامین): 9 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک): 7 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

فسفر: 86 میلی گرم یا 9 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

سلنیم: 15.4 میلی گرم یا 22 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه

به رغم تمام مواد مغذی موجود در خود، تخم مرغ به عنوان یک غذای کم کالری شناخته می شود. تخم مرغ پخته تنها 77 کالری، 5 گرم چربی و مقدار بسیار کمی کربوهیدرات دارد.

همچنین، این ماده غذایی منبع خوبی برای پروتئین بدون چربی محسوب می شود.

افزون بر این، تخم مرغ حاوی تمامی اسید آمینه ها است و از این رو، یک منبع پروتئین کامل در نظر گرفته می شود.

همچنین، تخم مرغ آب پز سفت مواد مغذی مهم دیگری از جمله ویتامین D، روی، کلسیم و ویتامین های خانواده B را ارائه می کند. این ماده غذایی منبع خوبی برای ویتامین های B2 و B12 است.

بیشتر مواد مغذی تخم مرغ در زرده آن وجود دارند، و سفیده سرشار از پروتئین است.

منبع عالی برای پروتئین با کیفیت

پروتئین نقش مهمی در سلامت انسان ایفا می کند و به عنوان مثال، در عضله و استخوان سازی و تولید هورمون ها و آنزیم ها کمک می کند.

یک تخم مرغ بزرگ حدود 6 گرم پروتئین با کیفیت ارائه می کند. در حقیقت، تخم مرغ یکی از بهترین منابع برای دریافت پروتئین است.

تخم مرغ حاوی هر 9 اسید آمینه ضروری است، بر همین اساس، از محتوای پروتئین کامل سود می برد.

یک باور اشتباه درباره تخم مرغ این است که پروتئین تنها در سفید این ماده غذایی وجود دارد، اما زرده تخم مرغ نیز حاوی پروتئین است، از این رو، بهترین گزینه مصرف تخم مرغ کامل است تا از تمام فواید موجود در آن بهره‌مند شوید.

حاوی کلسترول اما بدون افزایش خطر بیماری قلبی

طی سال ها، تخم مرغ به واسطه محتوای کلسترول بالای خود از شهرت بدی برخوردار شده بود.

این مساله که تخم مرغ سرشار از کلسترول درست است. یک تخم مرغ بزرگ آب پز 212 میلی گرم کلسترول ارائه می کند که 71 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه برای این ماده را تامین می کند.

با این وجود، پژوهش های جدید نشان داده اند که کلسترول غذایی اثر اندکی بر کلسترول خون دارد. کلسترول غذایی برای بیشتر مردم با خطر بیماری قلبی مرتبط نیست و سطوح کلسترول کلی یا کلسترول بد (LDL) را افزایش نمی دهد.

در حقیقت، مصرف تخم مرع ممکن است سطوح کلسترول خوب (HDL) را نیز بهبود ببخشد.

افزون بر این، نتایج دو مطالعه با حضور بیش از 100 هزار بزرگسال سالم نشان داد که مصرف یک تخم مرغ کامل در روز با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط نبوده است.

با این وجود، افراد مبتلا به دیابت باید بر میزان مصرف تخم مرغ خود نظارت داشته باشند زیرا برخی پژوهش ها نشان داده اند که مصرف 7 تخم مرغ در هفته ممکن است خطر بیماری قلبی را در این افراد افزایش دهد.

پژوهش های بیشتری در زمینه پیوند بین مصرف تخم مرغ و خطر بیماری قلبی در افراد مبتلا به دیابت باید انجام شوند.

تقویت سلامت مغز و چشم

تخم مرغ مواد مغذی ضروری و آنتی اکسیدان هایی که از سلامت مغز و چشم پشتیبانی می کنند را ارائه می کند.

کولین

کولین یک ماده مغذی ضروری برای بسیاری از فرآیندهای حیاتی در بدن انسان است.

بدن مقداری کولین تولید می کند، اما این میزان کافی نیست. بر همین اساس، شما باید کولین کافی را از رژیم غذایی خود دریافت کنید تا از کمبود این ماده مغذی پیشگیری شود.

با این وجود، افراد بسیاری از رژیم غذای خود به میزان کافی کولین دریافت نمی کنند.

کولین برای حفظ سلامت سیستم عصبی ضروری است زیرا به تولید استیل‌کولین، یک انتقال دهنده عصبی که در حافظه و یادگیری نقش دارد، کمک می کند.

کولین یک ماده مغذی کلیدی در طول زندگی انسان محسوب می شود. کولین به رشد مغز و حافظه در دوران جنینی و همچنین عملکرد شناختی در افراد مسن کمک می کند.

کولین برای زنان باردار نیز ضروری است زیرا سطوح کافی از این ماده مغذی خطر نقائص لوله عصبی در جنین را کاهش می دهد.

کولین در زرده تخم مرغ وجود دارد و یک تخم مرغ بزرگ آب پز سفت 147 میلی گرم از این ماده مغذی را ارائه می کند که 27 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه است. در حقیقت، تخم مرغ از غنی‌ترین منابع برای کولین است.

لوتئین و زیگزانتین

لوتئین و زیگزانتین دو آنتی اکسیدان شناخته شده هستند که در سلامت چشم نقش دارند. آنها با رادیکال های آزاد مضر که در چشم ها تجمع می کنند، مبارزه می کنند.

لوتئین و زیگزانتین نشان داده اند که آهنگ تشکیل آب مروارید را کند کرده و از انسان در برابر انحطاط ماکولای مرتبط با افزایش سن محافظت می کنند.

همچنین، آنها ممکن است از چشم های شما در برابر نور آبی مضر محافظت کنند.

زرده تخم مرغ منبعی عالی برای این دو کاروتنوئید است.

افزون بر این، به واسطه محتوای چربی زرده تخم مرغ، به نظر می رسد بدن لوتئین و زیگزانتین را بسیار خوب جذب می کند.

تخم مرغ آب پز سفت در برابر تخم مرغ نیمرو

زمانی که تخم مرغ را به همراه پوست درون یک ظرف آب سرد قرار داده و آب را به جوش می آورید تا زرده و سفید سفت شوند، یک تخم مرغ آب پز سفت خواهید داشت. در این روش تخم مرغ بدون افزودن ماده دیگری، مانند روغن یا کره پخته می شود.

در سوی دیگر، تهیه تخم مرغ نیمرو نیازمند استفاده از کره یا روغن است که کالری و چربی بیشتری را به غذای شما اضافه می کند.

به عنوان مثال، یک تخم مرغ آب پز سفت دارای 77 کالری و 5.3 گرم چربی است، در شرایطی که یک تخم مرغ نیمرو 90 کالری و 7 گرم چربی دارد.

به استثنای چربی و کالری، تخم مرغ آب پز سفت و تخم مرغ نیمرو دارای محتوای ویتامین و مواد معدنی بسیار مشابه به هم هستند و تفاوتی در مقدار پروتئین و مواد مغذی ندارند.

آیا شکر موجب دیابت می‌شود؟ بله

آیا شکر موجب دیابت می‌شود؟

زمانی که بیشتر مردم درباره شکر صحبت می کنند، در واقع به ساکارز یا شکر خوراکی که از چغندر یا نیشکر تهیه می شود، اشاره دارند.

دیابت، بیماری است که به واسطه سطوح بالای قند خون شناخته می شود، از این رو، افراد بسیاری فکر می کنند که مصرف شکر می تواند موجب این بیماری شود.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث لاین"، در شرایطی که مصرف مقادیر زیاد شکر افزوده ممکن است خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد، مصرف این ماده غذایی تنها تکه ای از پازل محسوب می شود.

عوامل دیگری از جمله رژیم غذایی کلی، سبک زندگی و ژنتیک نیز در میزان خطر ابتلا به دیابت تاثیرگذار هستند.

دیابت چیست؟

دیابت زمانی رخ می دهد که بدن دیگر توانایی تنظیم درست سطوح قند خون را ندارد.

این شرایط می تواند زمانی که پانکراس دیگر به میزان کافی انسولین تولید نمی کند، یا زمانی که سلول ها در برابر انسولین تولید شده مقاوم شوند و یا هر دو حالت شکل بگیرد.

انسولین، هورمونی است که انتقال قند از جریان خون به سلول ها را ممکن می سازد، از این رو، هر دو سناریو بالا به افزایش سطوح قند خون منجر می شوند.

سطوح بالای قند خون در بلند مدت می تواند به عوارضی مانند افزایش خطر بیماری قلبی، و همچنین آسیب عصبی و کلیوی منجر شود، از این رو، زیر کنترل داشتن آن اهمیت دارد.

دو نوع اصلی دیابت وجود دارند که هر یک بنابر دلایل مختلفی شکل می گیرند:

نوع 1: زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به پانکراس حمله کرده و توانایی این اندام برای تولید انسولین را از بین می برد.

نوع 2: زمانی رخ می دهد که پانکراس انسولین کافی تولید نمی کند، سلول های بدن دیگر به انسولین تولید شده واکنش نشان نمی دهند و یا هر دو.

دیابت نوع 1 نسبتا نادر است و تا حد زیادی ژنتیک در آن نقش دارد و تنها 5 تا 10 درصد از تمام موارد دیابت را شامل می شود.

دیابت نوع 2 که در این مطلب بر آن متمرکز خواهیم شد، بیش از 90 درصد موارد دیابت را شامل می شود و بیشتر به واسطه عوامل رژیم غذایی و سبک زندگی شکل می گیرد.

شکر چگونه متابولیز می شود؟

زمانی که بیشتر مردم درباره شکر صحبت می کنند، در واقع به ساکارز یا شکر خوراکی که از چغندر یا نیشکر تهیه می شود، اشاره دارند.

ساکارز از یک مولکول گلوکز و یک مولکول فروکتوز که با یکدیگر پیوند تشکیل داده اند، ساخته شده است.

زمانی که ساکارز مصرف می کنید، مولکول های گلوکز و فروکتوز پیش از این که در جریان خون جذب شوند توسط آنزیم هایی در روده کوچک از هم جدا می شوند.

این شرایط سطوح قند خون را افزایش می دهد و سیگنال ترشح انسولین به پانکراس ارسال می شود. انسولین، گلوکز را از جریان خون خارج و وارد سلول ها می کند، جایی که برای تولید انرژی بکار گرفته می شود.

در شرایطی که مقدار کمی فروکتوز نیز می تواند توسط سلول ها جذب شده و برای تولید انرژی استفاده شود، بیشتر آن وارد کبد می شود، جایی که برای تولید انرژی به گلوکز تبدیل می شود یا به منظور ذخیره سازی به چربی تبدیل می شود.

از آنجایی که فروکتوز می تواند به چربی تبدیل شود، مصرف زیاد آن به طور معمول سطوح تری گلیسیرید را افزایش می دهد که ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی و کبد چرب را افزایش دهد.

همچنین، سطوح اسید اوریک در خون انسان به واسطه سوخت و ساز فروکتوز افزایش می یابد. رسوب کریستال های اسید اوریک در مفاصل می تواند ابتلا به بیماری دردناک نقرس را موجب شود.

اگر میزان قند مصرفی شما بیش از آن چیزی باشد که بدن می تواند برای تولید انرژی استفاده کند، مقدار اضافه به اسیدهای چرب تبدیل شده و در قالب چربی بدن ذخیره می شود.

آیا شکر خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد؟

مطالعات بسیاری نشان داده اند افرادی که به طور منظم نوشیدنی های شیرین شده مصرف می کنند با 25 درصد خطر بیشتر برای ابتلا به دیابت نوع 2 مواجه هستند.

در حقیقت، نوشیدن تنها یک نوشیدنی شیرین شده با شکر در روز، جدا از افزایش وزنی که ممکن است موجب شود، می تواند خطر ابتلا به دیابت را 13 درصد افزایش دهد.

افزون بر این، کشورهای که بالاترین میزان مصرف شکر را دارند با بالاترین آمار ابتلا به دیابت نوع 2 نیز مواجه هستند، در شرایطی که کشورهایی با کمترین میزان مصرف شکر، کمترین آمار ابتلا به این بیماری را نیز دارند.

پیوند بین مصرف شکر و دیابت حتی پس از کنترل میزان کلی کالری مصرفی، وزن بدن، مصرف الکل و انجام ورزش همچنان برقرار است.

در شرایطی که این مطالعات ثابت نکرده اند که شکر موجب دیابت می شود، ارتباط بین این دو قوی به نظر می رسد.

پژوهشگران بسیاری بر این باورند که شکر خطر دیابت را هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم افزایش می دهد.

شکر می تواند خطر دیابت را به صورت مستقیم افزایش دهد زیرا فروکتوز بر کبد اثرگذار است و می تواند خطر کبد چرب، التهاب و مقاومت به انسولین را افزایش دهد.

این اثرات ممکن است تولید غیر طبیعی انسولین در پانکراس را موجب شده و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد.

مصرف مقادیر زیاد شکر می تواند به صورت غیر مستقیم نیز خطر بیشتر دیابت به واسطه افزایش وزن و چربی بدن را در پی داشته باشد که عوامل خطرآفرین جداگانه برای ابتلا به دیابت هستند.

مطالعات صورت گرفته روی حیوانات نشان داده اند که مصرف مقدار زیاد شکر ممکن است در ارسال سیگنال لپتین، هورمونی مسئول احساس سیری، اختلال ایجاد کرده و به پرخوری و افزایش وزن منجر شود.

برای کاهش اثرات منفی مصرف شکر فراوان، سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که کمتر از 10 درصد از کالری روزانه از قندهای افزوده تامین شود که به طور طبیعی در مواد غذایی وجود ندارند.

قندهای طبیعی اثری مشابه ندارند

در شرایطی که مصرف مقادیر زیاد از قندهای افزوده با دیابت پیوند خورده است، شرایطی مشابه برای قندهای طبیعی صادق نیست.

قندهای طبیعی در میوه ها و سبزی ها یافت می شوند و طی فرآیند تولید یا پردازش افزوده نمی شوند.

از آنجایی که این نوع قندها در شبکه ای از فیبر، آب، آنتی اکسیدان ها و مواد مغذی دیگر وجود دارند، به آرامی گوارش و جذب می شوند و احتمال کمتری دارد موجب افزایش سریع و ناگهانی قند خون شوند.

همچنین، میوه ها و سبزی ها با توجه به وزن دارای قند کمتری نسبت به بسیاری از غذاهای پردازش شده هم وزن خود هستند، از این رو، مصرف آنها را راحت‌تر می توان زیر کنترل داشت.

به عنوان مثال، یک هلو با توجه به وزن خود تقریبا دارای 8 درصد قند است، در شرایطی که یک شکلات اسنیکرز حاوی 50 درصد قند است.

در شرایطی که نتایج پژوهش ها یکدست نیستند، برخی مطالعات نشان داده اند که مصرف حداقل یک وعده میوه در روز در مقایسه با عدم مصرف میوه خطر دیابت را 7 تا 13 درصد کاهش می دهد.

درباره آبمیوه چطور؟

نتایج پژوهش ها درباره نوشیدن آبمیوه و افزایش خطر دیابت نیز یکدست نیستند.

برخی مطالعات پیوندی بین نوشیدن آبمیوه و ابتلا به دیابت را نشان داده اند، که شاید دلیل آن محتوای قند بیشتر و فیبر کمتر آبمیوه باشد.

با این وجود، همه مطالعات نشان دهنده نتیجه ای مشابه نبوده اند، در نتیجه، به انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه نیاز است.

درباره شیرین های کننده های طبیعی چطور؟

اگرچه شیرین کننده های طبیعی مانند عسل، شربت افرا یا آگوا از منابع گیاهی طبیعی سرچشمه می گیرند، اما همانند شکر خوراکی روند پردازش قابل توجهی را پشت سر می گذراند.

این محصولات حاوی مقادیر زیادی ساکارز و فروکتوز هستند و زمانی که در پخت و پز استفاده می شوند به عنوان منابع قند افزوده در نظر گرفته می شوند.

از این رو، همانند قندهای افزوده دیگر باید حد اعتدال را در مصرف آنها رعایت کرد و در حالت ایده آل کمتر از 10 درصد از کالری های دریافتی روزانه شما را تشکیل دهند.

آیا شیرین کننده های مصنوعی خطر دیابت را افزایش می دهند؟

شیرین کننده های مصنوعی توسط انسان تولید می شوند و مواد شیرینی هستند که انسان برای انرژی نمی تواند آنها را متابولیز کند. بر همین اساس، آنها شیرینی بدون هیچ کالری را فراهم می کنند.

اگرچه شیرین کننده های مصنوعی سطوح قند خون را به ناگاه و سریع افزایش نمی دهند، اما همچنان با مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 پیوند خورده اند.

نوشیدن تنها یک قوطی نوشابه رژیمی در روز در مقایسه با نوشابه معمولی با افزایش 25 تا 67 درصدی خطر دیابت نوع 2 پیوند خورده است.

این که چرا شیرین کننده های مصنوعی خطر دیابت را افزایش می دهند، روشن نیست، اما چند نظریه در این زمینه وجود دارند.

بنابر یک نظریه، محصولات حاوی شیرین کننده های مصنوعی هوس های غذایی برای خوراکی های شیرین را افزایش می دهند و به مصرف بیشتر شکر و افزایش وزن منجر می شوند که خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهند.

نظریه ای دیگر بیان می کند که شیرین کننده های مصنوعی در توانایی بدن برای جبران درست کالری های دریافتی از شکر اختلال ایجاد می کند زیرا مغز مزه شیرین را با کالری صفر ارتباط می دهد.

همچنین، برخی پژوهش ها نشان داده اند که شیرین کننده های مصنوعی می توانند نوع و تعداد باکتری های ساکن روده بزرگ را تغییر دهند که ممکن است به عدم تحمل گلوکز، افزایش وزن و دیابت منجر شود.

در شرایطی که به نظر می رسد بین شیرین کننده های مصنوعی و دیابت ارتباطی وجود دارد، پژوهش های بیشتری برای درک بهتر و دقیق این ارتباط نیاز است.

عوامل خطرآفرین دیگر برای دیابت

در شرایطی که مصرف مقادیر زیاد قند افزوده با افزایش خطر دیابت پیوند خورده است، عوامل دیگری نیز در این زمینه نقش دارند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

وزن بدن: پژوهش ها نشان داده اند که چاقی یکی از عوامل خطرآفرین اصلی برای دیابت نوع 2 است، اما از دست دادن 5 تا 10 درصد وزن بدن می تواند این خطر را کاهش دهد.

ورزش: افرادی که یک سبک زندگی کم تحرک را دنبال می کنند، در مقایسه با آنهایی که فعال هستند، دو برابر احتمال بیشتری دارد به دیابت نوع 2 مبتلا شوند. تنها 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط در هفته می تواند این خطر را کاهش دهد.

سیگار کشیدن: کشیدن 20 نخ سیگار یا بیشتر در روز خطر دیابت را بیش از دو برابر افزایش می دهد، اما ترک سیگار می تواند خطر را به حالت عادی بازگرداند.

آپنه خواب: آپنه خواب، شرایطی که در آن مسیر تنفس هنگام خواب مسدود می شود، یک عامل خطرآفرین منحصر به فرد برای دیابت است.

ژنتیک: اگر یکی از والدین شما به دیابت نوع 2 مبتلا باشد، خطر ابتلا به این بیماری 40 درصد افزایش می یابد و اگر هر دو به آن مبتلا باشند، میزان خطر تا 70 درصد افزایش می یابد.

رژیم غذایی مناسب برای کاهش خطر دیابت

افزون بر کاهش مصرف قندهای افزوده، تغییرات بسیاری را می توانید برای کاهش خطر دیابت مد نظر قرار دهید:

یک رژیم غذایی حاوی مواد غذایی کامل را دنبال کنید. رژیم های غذایی سرشار از مغزهای خوراکی، میوه ها، سبزی ها و غلات کامل با کاهش خطر دیابت پیوند خورده اند.

قهوه بنوشید. نوشیدن قهوه ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد. هر فنجان قهوه روزانه با 7 درصد خطر کمتر دیابت مرتبط است.

سبزی های برگدار سبز مصرف کنید. دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از سبزی های برگدار سبز با 14 درصد خطر کمتر دیابت پیوند خورده است.

اگر کاهش مصرف قندهای افزوده برای شما دشوار به نظر می رسد، می توانید این روند را با کاهش مصرف نوشیدنی های شیرین شده با شکر آغاز کنید که یکی از منابع اولیه قندهای افزوده در برخی رژیم های غذایی مانند رژیم غذایی استاندارد آمریکایی هستند.

این تغییر کوچک می تواند اثری بزرگی به همراه داشته باشد.

فهرست مواد تشکیل دهنده و جدول مواد مغذی محصولات مختلف را به دقت مطالعه کنید زیرا بیش از 50 نام مختلف برای قند در محصولات غذایی استفاده می شود. شناخت آنها نخستین گام برای کاهش مصرف است.

‌آب ماست را دور نریزید بخورید

‌آب ماست را دور نریزید

یک دکترای علوم دامی گفت: آب ماست را نباید دور ریخت.

‌‌بهروز یاراحمدی در گفت‌وگو با ایسنا‌، اظهار کرد: ماست در مقایسه با شیر به دلیل افزودن باکتری‎های مفید مقدار بیشتری کلسیم و پروتئین دارد.

وی اضافه کرد: آب ماست حاوی کلسیم و ویتامین‎های محلول در آب موجود شیر شامل گروه B، پروتئین، چربی و برخی املاح دیگر شیر است که نباید دور ریخته شود چراکه بسیار مفید است.

‌یاراحمدی بیان کرد: مصرف مستمر شیر، فشار خون افراد مبتلا به فشار تنظیم می‎شود اما در مورد آب ماست به دلیل وجود اسید لاکتیک و نمک کم می‎تواند موجب کاهش فشار خون شود.

این محقق علوم دامی ترشیِ ماست را یکی از خواص ماهیتی آن عنوان کرد که به خاطر فعالیت‎های لاکتیکی مایه ماست به وجود می‌آید و افزود: شرایط نگهداری و مایه ماست مصرف شده می‎تواند از درجه ترشی یا شیرینی متفاوتی برخوردار باشد.

وی تصریح کرد: کش‎دار شدن ماست نیز به علت نوع مایه مصرفی است که در تولید ماست به کار گرفته می‎شود. این نوع ماست آب نمی‎اندازد و بیشتر در تولید ماست میوه‎ای کاربرد دارند.

یاراحمدی علت آب انداختن ماست را عدم حرارت دهی مناسب به شیر بیان کرد و گفت: دمای حرارتی شیر باید ۹۰ درجه سانتی‎گراد پایه به مدت پنج دقیقه باشد.

عادتهای مضر برای مغز

عادت مضر برای مغز

آخرین باری که با خود فکر کرده‌اید که نمی‌توانم این غذا را بخورم زیرا به سلامت مغزم آسیب می‌رساند، چه زمانی بوده است؟ اگر همانند بیشتر افراد باشید، احتمالاً این گونه فکر نکرده‌اید، اما شاید زمان ایجاد تغییر در این زمینه فرا رسیده باشد.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که با عبور از مرز 40 سالگی، حجم مغز در هر دهه حدود پنج درصد کاهش می‌یابد. در این میان برخی عادات بد می‌توانند روند انحطاط مغز را تسریع کنند.

تماشای بیش از حد تلویزیون

نتایج یک پژوهش نشان داد که تماشای بیش از حد تلویزیون در دهه دوم زندگی انسان می‌تواند در ادامه زندگی به مغز آسیب برساند. در این مطالعه که طی یک بازه زمانی 23 ساله انجام شد، پژوهشگران به بررسی این مساله پرداختند که چگونه تلویزیون و فعالیت جسمانی بر سلامت مغز 3,200 شرکت کننده مرد و زن تأثیرگذار هستند. این افراد از میانگین سن 25 سال در زمان آغاز مطالعه برخوردار بودند.

پس از پایان مدت زمان مطالعه، پژوهشگران دریافتند افرادی که بیش از حد تلویزیون تماشا می‌کردند (بیش از سه ساعت در روز) در مقایسه با آن‌هایی که کمتر این کار را انجام می‌دادند، احتمال بیشتری داشت در آزمون‌های عملکرد ذهنی نتایج ضعیف‌تری کسب کنند.

با این وجود، ما نباید عوامل مرتبط دیگر را نادیده بگیریم. افرادی که طی روز ساعات طولانی را به تماشای تلویزیون اختصاص می‌دهند، احتمال بیشتری دارد فعالیت بدن کم و انتخاب‌های غذایی ناسالم داشته باشند.

چند وظیفگی

توانایی شما در چندوظیفگی ممکن است یک ابرنیرو نبوده و در واقع به حافظه و توجه شما آسیب وارد کند. مطالعه‌ای که در دانشگاه استنفورد انجام شد، این شرایط را ثابت کرده است.

در این مطالعه، دانشجویان پرسشنامه‌هایی درباره استفاده از رسانه‌ها را تکمیل کردند. سپس پژوهشگران عملکرد آن‌ها در سه آزمون شناختی را مقایسه کردند.

نتایج نشان دادند افرادی که استفاده زیادی از رسانه داشتند، تمرکز ضعیف و دشواری در تغییر وظایف را نشان داده‌اند.

استفاده از ماری‌جوانا

افرادی که از ماری‌جوانا استفاده می‌کنند بر این باورند که این ماده هیچ اثر منفی بر بدن ندارد، اما علم نظری مخالف این افراد دارد.

در مطالعه‌ای که در نشریه Journal of Neuroscience منتشر شد، پژوهشگران دریافتند جوانانی که از ماری‌جوانا استفاده می‌کردند، تغییراتی در ساختار مغز خود را به واسطه تغییر در آمیگدال تجربه کرده‌اند. آمیگدال وظیفه کنترل احساسات و نوکلئوس اکومبنس، پاداش و اعتیاد را کنترل می‌کند، را بر عهده دارد.

این اثرات افرادی که از ماری‌جوانا استفاده می‌کردند را هرچه بیشتر مستعد اعتیاد به مواد مخدر می‌کرد. همچنین، آن‌ها احتمال بیشتری داشت به روش‌های ناشناخته تغییر در احساسات و فرایندهای تفکر خود را تجربه کنند.
سیگار نیز حتی گزینه‌ای بدتر محسوب می‌شود زیرا مشخص شده است که سیگار کشیدن موجب کوچک شدن مغز می‌شود.

پرخوری

مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که دریافت کالری کم برای یک زندگی طولانی و سالم عاملی کلیدی محسوب می‌شود. در حقیقت، نتایج یک پژوهش نشان داد، افرادی که پرخوری می‌کنند احتمال بیشتری دارد تسریع در آهنگ تحلیل ذهنی خود را تجربه کنند.

البته نیازی به گرسنگی کشیدن نیست و می‌توانید مواد غذای مغذی کم کالری را جایگزین مواد غذایی پر کالری کنید.

استرس

بنابر گزارشی که در نشریه Alzheimer’s society منتشر شد، استرس می‌تواند تا چهار سال مغز شما را پیرتر کند.
متاسفانه، استرس چیزی نیست که همواره توانایی کنترل آن را داشته باشیم. گاهی اوقات به واسطه موارد غیر منتظره مانند تصادفات یا از دست دادن شغل با استرس غیر قابل مدیریت مواجه می‌شویم. با این وجود، می‌توان با اقداماتی مانند مدیتیشن، یوگا، پیاده‌روی و ورزش منظم با استرس مبارزه کرد.