هواگردهایی برای نبردهای احتمالی آینده

از فطرس ایرانی تا‌ اف ۲۲ آمریکایی؛ هواگردهایی برای نبردهای احتمالی آینده

نویسنده: ارکین زاهدی  ۵ مهر ۱۳۹۴ - ۱۳:۰۰مشاهده: 5,679 بار

هواپیماهای پیشرفته‌ی امروزی ما را به یاد کتاب‌های علمی-تخیلی می‌اندازند. پهپادهایی که در کف دست جای می‌گیرند و هواپیماهایی با طول بال ۳۵ متر که قادر به حمل ماهواره‌ها هستند، در آینده‌ای نه‌چندان دور به واقعیت بدل خواهند شد. در همین حال، فناوری‌های ساخت پهپاد و جنگنده‌های پیشرفته پا را از مرزهای ایالات متحده و اروپا فراتر گذاشته و در حال حاضر کشورهایی مانند چین، روسیه و ایران هم دارای فناوری‌های پیشرفته‌ای در این زمینه هستند. با هم نگاهی به تعدادی از هواگردهای چند سال اخیر و چند سال آینده می‌اندازیم؛ هواگردهایی که در آسمان نبردهای احتمالی آینده، پرواز می‌کنند.

اف-۳۵ لایتنینگ ۲

جنگنده‌ی اف-۳۵ تا به حال ۱/۵ تریلیون دلار هزینه برای ایالات متحده به همراه داشته، اما قرار است ترسناک‌ترین هواپیمای نظامی ساخته‌شده به دست بشر باشد. این هواپیما را می‌توان برای نبردهای نزدیک، پشتیبانی و بمباران هوایی به کار برد و قابلیت‌های پنهان‌کاری، قدرت مانور بسیار زیاد و توانایی‌اش در بلند شدن و فرود آمدن روی ناوهای هواپیمابر را هم نباید فراموش کرد. با این حال، این هواپیما هنوز راه زیادی در پیش دارد و مشکلات فنی در همه‌ی قسمت‌های آن، از نرم‌افزار گرفته تا موتورش، علاوه بر طولانی‌تر کردن فرآیند ساخت، موجب سرسام‌آور شدن هزینه‌هایش هم شده است. البته این پایان ماجرا نیست، این هواپیما در پشتیبانی هوایی نزدیک هم عالیست و می‌تواند جایگزین گزینه‌های موجود مثل A10 شود. با همه‌ی این اوصاف، بیش از ۱۷۰۰ فروند از این هواپیما به سفارش ایالات متحده در حال ساخت است. چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم، اف-۳۵ تا سال‌های سال پرچم‌دار هواپیماهای جنگی ایالات متحده خواهد بود.

اف-۲۲ رپتور

پدر اف-۳۵ لایتنینگ ۲ یک هواپیمای تک‌سرنشین دوموتوره است به نام اف-۲۲ رپتور، پیشرفته‌ترین جت جنگی حال حاضر دنیا. به لطف یک قانون فدرال که صادرات اف-۲۲ به دیگر کشورها را منع می‌کند، این جت را تنها می‌توان در ناوگان نیروی هوایی ایالات متحده پیدا کرد. «لاکهید مارتین» تا ماه می سال ۲۰۱۲، ۱۹۵ فروند از این هواپیما را ساخت و تحویل نیروی هوایی ایالات متحده داد. اما علی‌رغم هزینه‌ی بالای ساخت این جت و قابلیت‌های پیشرفته‌ی آن، اف-۲۲ تا اواخر سال ۲۰۱۴، که در فاز آغازین عملیات بمباران مواضع داعش به کار گرفته شد، رنگ هیچ عملیاتی را به خود ندیده بود.

سوخوی پک‌فا

سوخوی پک فای روسی، که با نام سوخوی تی-۵۰ هم شناخته می‌شود، نسل پنجم جنگنده‌های روسیه و پاسخی است به اف-۳۵ ایالات متحده. با این که تی-۵۰ هنوز در حال سپری کردن مراحل آزمایشی است، اما روس‌ها بر این باورند که جنگنده‌ی آن‌ها در نهایت می‌تواند در معیارهای کلیدی مانند سرعت و قدرت مانور از اف-۳۵ پیشی بگیرد. با این حال، به نظر نمی‌رسد که تی-۵۰ از حیث قابلیت‌های پنهان‌کاری در حد اف-۳۵ یا اف-۲۲ باشد. روسیه قصد دارد تی-۵۰ را تا سال ۲۰۱۶ وارد فاز عملیاتی کند. پس از تمام شدن مراحل ساخت این هواپیما، می‌توان از آن برای ساخت مدل‌های دیگری که مخصوص صادرات هستند استفاده کرد. در همین لحظه، روسیه و هند در حال هم‌کاری برای ساخت یک مدل خاص از تی-۵۰ هستند و کشوری مثل ایران هم می‌تواند کاندیدای احتمالی برای خرید این هواپیما باشد.

چنگدو جی-۲۰

چنگدو جی-۲۰ دومین جنگنده‌ی نسل پنجم چینی‌ها است و می‌تواند قواعد را در آسیای شرقی تغییر دهد. جی-۲۰ شباهت زیادی به اف-۳۵ دارد. این احتمالا به دلیل مهندسی معکوس چینی‌ها و سرقت بخش زیادی از داده‌های اف-۳۵ است. پس از پایان مراحل ساخت‌، جی-۲۰ علاوه بر برخورداری از قابلیت پنهان‌کاری، می‌تواند در حال پرواز بر مرز هوایی چین، هدف‌هایی در ژاپن، فیلیپین و ویتنام را منهدم کند. تا ماه ژانویه‌ی امسال، چین شش نمونه‌ی عملیاتی از این هواپیما را ساخته و نمونه‌های جدید هم با سرعت زیادی در حال تکمیل شدن هستند. پیش‌بینی می‌شود که نمونه‌ی نهایی این هواپیما زمانی در سال ۲۰۱۸ آماده‌ی نبرد باشد.

یوروفایتر تایفون

یوروفایتر تایفون یک جنگنده‌ی دوموتوره‌ی چندمنظوره و هواپیمای جنگی اصلی اتحادیه‌ی اروپا و ناتو است. تایفون بزرگ‌ترین برنامه‌ی نظامی اروپا است که آغازکننده‌اش چهار کشور مهم اروپایی یعنی آلمان، اسپانیا، ایتالیا و بریتانیا بودند. در سال ۲۰۱۱، یوروفایتر در جریان انقلاب لیبی، برای اولین بار در یک عملیات نظامی به کار گرفته شد تا از پرواز هواپیماهای لیبیایی بر فراز آسمان آن کشور جلوگیری کند. در حال حاضر ۴۰۲ جت یوروفایتر ساخته شده و به خدمت نیروهای هوایی اتریش، ایتالیا، آلمان، اسپانیا، بریتانیا، عمان و عربستان سعودی در آمده‌اند. یوروفایتر را هم‌چنین نسخه‌ی اروپایی گران‌قیمت‌ترین سلاح آمریکایی‌ها، یعنی اف-۳۵ لایتنینگ ۲ می‌نامند.

ام‌اچ-ایکس سایلنت هاوک

برنامه‌ی سری ارتش ایالات متحده، یعنی ام‌اچ-ایکس سایلنت هاوک، تنها زمانی برملا شد که یکی از این هلیکوپترها در جریان عملیات یگان ویژه‌ی ایالات متحده در ۱ می ۲۰۱۱ در ابوت‌آباد پاکستان که به کشته شدن اسامه بن‌لادن انجامید سقوط کرد. اما هنوز مشخص نیست که «سازمان امنیت عملیات ارتش ایالات متحده» چه زمانی این برنامه‌ی فوق‌سری را آغاز کرده یا این‌که چند فروند از این هلیکوپترهای پنهان‌کار در حال حاضر در عملیات‌ها به کار گرفته می‌شوند. با اینکه سایلنت هاوک به نظر مدل ارتقایافته‌ی هلیکوپتر معروف آمریکایی‌ها یعنی «یواچ-۶۰ بلک هاوک» می‌آید، اما هم‌چنان هیچ اطلاعات طبقه‌بندی‌نشده‌ای در مورد این برنامه‌ی سری وجود ندارد.

ایکس ۴۷-بی

ایکس ۴۷-بی نیروی دریایی ایالات متحده یک هواپیمای بی‌سرنشین در ابعاد یک جنگنده است که می‌تواند قواعد نبردهای هوایی را تغییر دهد. سوخت‌گیری در حال پرواز، چرخش‌های ۳۶۰ درجه و شلیک به دشمن از جمله قابلیت‌های این پهپاد ساخت کمپانی «نورثروپ-گرومن» است. این هواپیما اولین سوخت‌گیری در حال پرواز کاملا خودکار را در تاریخ هوانوردی به انجام رسانده و توانایی بلند شدن و فرود آمدن روی هر ناو هواپیمابری را داراست. ایکس-۴۷بی با سرعتی معادل نصف سرعت صوت حرکت می‌کند، طول بال‌هایش ۱۹ متر است و بردی به اندازه‌ی ۳۸۶۰ کیلومتر دارد.

ایکس ۳۷-بی

پهپاد فضایی سری نیروی هوایی ایالات متحده در ماه اکتبر امسال پس از یک ماموریت دوساله به زمین بازگشت. کسی نمی‌داند که ایکس ۳۷-بی دقیقا آن بالا چه‌کار می‌کرده اما این پهپاد در ۲۰ ماه می برای یک ماموریت طولانی‌مدت دیگر دوباره به مدار زمین فرستاده شد. ایکس ۳۷-بی در حقیقت یک نوع ماهواره با قابلیت استفاده‌ی مجدد است که نیروی هوایی ایالات متحده می‌تواند آن را هدایت کرده و به اراده‌ی خود آن را به زمین بازگرداند. توانایی نصب تجهیزات خاص بر روی یک ماهواره برای ماموریت‌های خاص انعطاف‌پذیری منحصربه‌فردی را در مدار زمین به ایالات متحده بخشیده. مدت‌زمان طولانی ماندن در مدار زمین و قابلیت استفاده‌ی مجدد آن توانایی مهندسان آمریکایی را به رخ می‌کشد.

پهپادهای ایرانی

ایران تقریبا تمام سی سال گذشته را تحت تحریم غرب بوده و نمی‌توانسته از تسلیحات جدید آمریکایی یا اروپایی استفاده کند. البته شرایط در حال تغییر است. امضای توافق‌نامه‌ی هسته‌ای بین ایران و غرب موجب برداشته شدن تمام محدودیت‌های بین‌المللی واردات تسلیحات طی یک دهه‌ی آینده می‌شود. اما این سال‌های تحریم باعث شدند ایران خود دست‌به‌کار شده و به دنبال خودکفا شدن در فناوری‌های نظامی باشد. در سال ۲۰۱۳، ایران از یک پهپاد مسلح به نام فطرس رونمایی کرد که شباهت انکارناپذیری به ریپر ایالات متحده داشت. هنوز مشخص نیست که آیا «فطرس» وارد فاز عملیاتی شده یا خیر، اما در حال حاضر ایران، به همراه حزب‌الله لبنان، در حال استفاده از یک پهپاد جاسوسی ساخت ایران به نام «ابابیل ۳» هستند. دلیل خاص بودن پهپادهای ایرانی فناوری خارق‌العاده‌ی آن‌ها نیست، بلکه پیامی است که منتشر می‌کنند. این‌که حتی کشورهایی که تحت فشارهای سخت‌گیرانه‌ی بین‌المللی هستند هم می‌توانند با کمی صبر و حوصله و کسب دانش و فناوری، پهپاد مختص به خود را بسازند. فطرس و ابابیل ۳ نویدبخش دورانی هستند که در آن دیگر ساخت پهپادهای پیشرفته در انحصار ایالات متحده و اروپا نیست.

منبع: Business Insider

پروت دیسکو، پهپاد استثنایی با پرواز تماشایی

[CES 2016] پروت دیسکو، پرواز تماشایی این پهپاد استثنایی را از دست ندهید

نویسنده: مهدی مومن زاده  ۱۵ دی ۱۳۹۴ - ۱۵:۱۵مشاهده: 3,902 بار

بیشتر پهپادهایی که در بازار و برای مصرف کننده‌ی عام وجود دارند از نوع اصطلاحا «کوادکوپتر» (Quadcopter) هستند، چرا که کنترل آن‌ها خیلی آسان است. ولی اکنون شرکت «پروت» (Parrot) که یک برند مطرح در بازار پهپادها است، در نمایشگاه CES 2016 از پهپادی رونمایی کرده که در حقیقت یک هواپیمای بال‌دیس است و می‌تواند با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کند. کنترل این پهپاد برخلاف بیشتر پهپادهای بال ثابت موجود در بازار، فوق‌العاده آسان است.

پروت «دیسکو» (Disco) شبیه یک هواپیمای «بال‌دیس» (Flying Wing) است و تا حدودی شکل هواپیمای آمریکایی بمب‌افکن رادارگریز B-2 Spirit ساخته شده است. برخلاف بیشتر پهپادهای بال ثابت که کنترل سختی دارند، هدایت این پهپاد بسیار آسان است. برای به پرواز در آوردن آن کافیست پهپاد را به آسمان پرت کنید. برای کنترل آن تقریبا به هیچ آموزشی نیاز ندارید. این پهپاد دارای خلبان خودکار است و به حسگرهای زیادی از جمله شتاب‌سنج، ژیروسکوپ، مغناطیس‌سنج، فشارسنج، لوله‌ی پیتو و GPS مجهز است. پس از آن که پهپاد را به آسمان پرت می‌کنید، ارتفاع می‌گیرد و در آسمان شروع به چرخیدن می‌کند. پهپاد منتظر می‌ماند تا با استفاده از دستگاه کنترل از راه دور، هدایت آن را در دست بگیرید. سپس وقتی آن را کنترل می‌کنید، خلبان خودکار نمی‌گذارد با خطای احتمالی که شما انجام می‌دهید پهپاد سقوط کند. به نوعی سیستم‌های این پهپاد کمک خلبان شما هستند.

ویدیوی پرواز آن را از قسمت زیر ببینید.

Video Player

.

این پهپاد تنها ۷۰۰ گرم وزن دارد و می‌تواند با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کند. بدین ترتیب تقریبا از همه‌ی پهپادهای کوادکوپتر موجود در بازار سریع‌تر است. به دلیل بهره‌گیری فقط از یک پروانه و طراحی به شکل هواپیما، مدت زمان شارژدهی باتری آن خیلی بیشتر از کوادکوپترهای موجود در بازار است و با یک بار شارژ کامل باتری، می‌تواند تا ۴۵ دقیقه پرواز کند. شما می‌توانید این پهپاد را با دستگاه «اسکای کنترلر» (Sky Controller) پروت یا ریموت کنترل‌های استاندارد پهپاد کنترل کنید. در غیر این صورت می‌توانید با استفاده از گوشی یا تبلت، با استفاده از اپلیکیشن «فری‌فلایت» (Free Flight) پروت، برنامه‌ی پروازی را روی نقشه برای آن معین کنید و بگذارید خودش برود ماموریت را انجام دهد و بازگردد. شعاع پرواز پروت دیسکو ۲ کیلومتر است و بال‌های آن هم برای حمل و نقل آسان‌تر قابلیت در آمدن از جا را دارند.

این پهپاد دارای یک دوربین ۱۴ مگاپیکسلی مجهز به لرزش‌گیر تصویر اپتیکال در قسمت دماغه است که با رزولوشن 1080p Full HD فیلم‌برداری می‌کند و آن را را به صورت زنده به کنترلر ارسال می‌کند. روی خود پهپاد هم حافظه‌ی ۳۲ گیگابایتی وجود دارد که ویدیوی گرفته شده را ذخیره می‌کند. می‌توانید برای کنترل این پهپاد از عینک‌های مخصوصی که تصویر را به صورت زنده به شما نشان می‌دهند استفاده کنید. با این حال سیگنال تصویر از طریق Wi-Fi ارسال می‌شود و بنابراین وقتی پهپاد بیشتر از ۲۰۰ متر از شما دور می‌شود، تصویر را از دست می‌دهید. فرود آوردن این پهپاد هم به آسانی به پرواز در آوردن آن است،‌ بدین ترتیب که گزینه‌ی فرود خودکار را انتخاب می‌کنید و پهپاد دقیقا به نقطه‌ای که پرواز را شروع کرده باز می‌گردد تا با سرعت خیلی کم فرود آید.

این پهپاد مجهز به یک دوربین ۱۴ مگاپیکسلی با توانایی فیلم‌برداری Full HD و لرزش‌گیر تصویر اپتیکال است.

آن‌طور که «وانسا لوری» (Vanessa Loury) مدیر روابط عمومی پروت می‌گوید، غیر ممکن است دیسکو سقوط کند. او می‌گوید: « این نخستین پهپاد بال‌دیس آسان استفاده برای مصرف کننده‌ی عام است.» لوری این‌طور ادامه می‌دهد: «مزیت آن [نسبت به کوادکوپتر‌ها] این است که خیلی نرم‌تر و زیباتر پرواز می‌کند و درست مثل یک پرنده آن را به پرواز در می‌آورید.» او می‌گوید: «ایده این است که کاری کنیم مردم صرفا به پهپاد دستور بدهند به سمت راست یا چپ چرخش کند و خلبان خودکار این کار را با ثبات زیاد انجام دهد. انجام مانورهای اشتباه با این پهپاد غیر ممکن است و هیچ‌وقت سقوط نمی‌کند.» این پهپاد هنوز به تولید نهایی نرسیده و مشخص نیست چه قیمت است و چه زمانی به بازار عرضه می‌شود.

منبع: Wired, The Verge, Ubergizmo, Techcrunch

برج‌های مجهز به مسلسل‌های خودکار

ارتش امریکا برج‌های مجهز به مسلسل‌های خودکار راه می‌اندازد

نویسنده: امیرحسین میرزایی  ۱۱ مهر ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۰مشاهده: 2,218 بار

احتمالا اگر سربازی رفته باشید، از پست‌های‌تان به‌عنوان بدترین خاطرات سربازی‌تان یاد می‌کنید. پست دادن در ارتش امریکا هم کار ساده‌ای نیست. برای کنترل یک محوطه، چهار تا شش سرباز باید ۱۲ ساعت بی‌وقفه در ارتش امریکا پشت اسلحه‌ای پست دهند.

ارتش امریکا با هدف استفاده‌ی بهتر از نیروی انسانی‌اش، پست‌های سربازها را با اسلحه‌هایی اتوماتیک جایگزین کرده است.

ارتش امریکا برای اینکه از نیروی انسانی‌اش استفاده‌ی بهتری کند، سیستم جدیدی به اسم Tower Hawk را راه‌اندازی کرده است. در این سیستم، محوطه‌ای توسط یک اسلحه‌ای که از راه دور کنترل می‌شود زیر نظر گرفته می‌شود.

ارتش امریکا فعلا به‌طور آزمایشی، این سیستم را در کمپ Fort Bliss تکزاس راه انداخته است. سیستم Tower Hawk، سربازها را با برج‌هایی که اسلحه‌هایی در آن قرار داده شده جایگزین می‌کند. این برج‌ها را می‌توان توسط شش سرباز و در مدتی کمتر از نیم ساعت در هر نقطه‌ای قرار داد. هر برج به یک Browning M-2 با کالیبر ۵۰ و یک 338 Lapua مجهز است. البته هر سلاح دیگری را هم می‌توان به‌طور دلخواه جایگزین کرد.

از سوی دیگر، دو سرباز در مرکز کنترلی مقابل دو صفحه‌ی بزرگ می‌نشینند و منطقه‌ای را توسط این اسلحه‌ها تحت کنترل خود در می‌آورند. سربازها برای کنترل اسلحه‌ها هم از دسته‌ی بازی استفاده می‌کنند. در عکسی که توسط ارتش امریکا گرفته شده، این دسته یک کنترلر ایکس‌باکس ۳۶۰ است. سربازها توسط این دسته، می‌توانند اسلحه‌ها را به‌صورت ۳۶۰ درجه کنترل کنند. این اسلحه‌ها هم‌چنین به سیستم Joint All Hazard Command Control متصل هستند که می‌تواند بین نیروهای خودی و دشمن تمایز قایل شود و هم‌چنین به‌صورت خودکار دشمن را تعقیب کند.

می‌توانید ویدیوی کوتاهی از این سیستم را در ادامه ببینید.

Video Player

منبع: Gizmag

طرح ربات فضایی جهنده روی سطح سیارات

یک ربات فضایی که روی سطح سیارات جهش می‌کند

نویسنده: زهرا غلامی  ۲۲ دی ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۵مشاهده: 423 بار

یکی از چالش‌های دانشمندان، ساخت ربات‌های فضایی کاوشگری است که بتوانند مسیر زیادی را روی سطح سیارات بپیمایند و با پشت سر گذاشتن موانع، مساحت گسترده‌ای را کاوش کنند. ایده‌ی رباتی به نام  «جهنده‌ی سرزمین کوهستانی» (Highland Terrain Hopper) یا «هاپتر» (Hopter) به همین دلیل مطرح شده است. این وسیله‌ی نقلیه با جهش‌هایی که می‌کند سطح سیاراتی مثل مریخ را می‌پیماید و اطلاعات لازم را از سطح آن‌ها جمع آوری می‌کند.

هاپتر می‌تواند روی سطح مریخ تا ۴ متر به هوا بپرد.

در حال حاضر اکثر کاوشگری‌ها و جستجوهای دانشمندان در سیاراتی مثل مریخ با ربات‌های سطح‌نشین و سطح‌نوردها انجام می‌شود. هر دوی این‌ها محدودیت‌هایی دارند. سطح‌نشین‌ها فقط مساحت کوچکی از محیط اطراف‌شان را می‌توانند بررسی کنند. از طرف دیگر، سطح‌نوردها گرچه مسافت‌های بیشتری را می‌توانند طی کنند، اما در محیط‌هایی با جاذبه‌ی بسیار پایین جواب نمی‌دهند چرا که چرخ‌های آنها روی سطح اجرامی مثل سیارک‌ها، شهاب‌ها و قمرهای مریخی به خوبی به زمین نمی‌چسبد. سطح‌نوردها، همچنین در محیط‌هایی که حرکت در آنها سخت است، محدودیت دارند. به همین خاطر، مطالعه‌ی مناطق کوهستانی دشوار می‌شود و دانشمندان نمی‌توانند دانش بیشتری از جغرافیای دیگر سیارات به دست آورند.

گروهی از مهندسان و زمین‌شناسان برای حل این مشکل تصمیم گرفتند یک وسیله‌ی نقلیه با نوع متفاوتی از حرکت طراحی کنند. آن‌ها ایده‌ی حرکت با جهش‌ مثل یک ملخ را مطرح کردند. جهش کردن روش بسیار کارآمدی برای حرکت ربات‌ها از میان موانع بزرگ‌تر از خودشان است. البته هاپتر اولین کاوشگری نیست که می‌جهد (به عنوان مثال «سطح‌نشین اکتشافی مریخ» (Mars Reconnaissance Lander) که یک طرح پیشنهادی است می‌تواند پرش‌های کنترل‌شده‌ای انجام دهد). ویژگی‌های مطلوب هاپتر مثل مرکز جرم کم، قابلیت مانور زیاد، طراحی ساده و مستحکم، آن را به یک ابزار ایده‌آل برای کاوش مناطق ناهموار و کوهستانی در محیط‌هایی با جاذبه‌‌های مختلف تبدیل می‌‌کند.

هاپتر هنوز در مرحله‌ی طراحی قرار دارد، اما وقتی ساخته شود، به یک دیسک برگشت‌پذیر به قطر ۷۰ سانتی‌متر و سه پایه‌ی مستقل از هم مجهز خواهد بود و می‌تواند در سیاره‌ای مثل مریخ تا ۴ متر در هوا بپرد. به خاطر وزن نسبتا کم هاپتر، می‌توان چند دستگاه از آن را به طور هم‌زمان برای کاوش، به سطح یک سیاره فرستاد. این باعث می‌شود که کارهای مختلفی مثل یک تصویربرداری ساده یا بررسی سه بعدی ژئوفیزیکی انجام شود. محققان می‌گویند قدم بعدی این است که نمونه‌ی اولیه‌ای از این هاپتر را بسازند.

‌

منبع: Science Mag

طرح آمریکا برای ساخت پهپادهای جنگندۀ گروهی

امریکا اسکادرانی از پهپادهای جنگنده می‌سازد

نویسنده: امیرحسین میرزایی  ۹ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۰:۱۰مشاهده: 317 بار

سازمان تحقیقات دفاعی امریکا یا همان DARPA می‌خواهد جنگنده‌های هوایی کوچکی بسازد که با یکدیگر و مانند گروهی از زنبورها حمله می‌کنند.

نیروی هوایی ایالات متحده، یکی از بزرگ‌ترین و مجهزترین نیروهای نظامی دنیا است. جنگنده‌های هوایی این کشور هم از پیشرفته‌ترین هواپیماهای دنیا هستند. در حالی که تنها یکی از هواپیماهای نظامی امریکا توانایی نابود کردن جمعیت بزرگی از هواپیماهای چند دهه‌ی گذشته را دارد، اما باید به این موضوع هم توجه کرد که ساخت آن‌ها کار ساده‌ای نیست. جنگنده‌های هوایی امریکا بسیار گران‌قیمت هستند و مراحل تولید پیچیده‌ای هم دارند؛ طوری که از دست دادن تنها یکی از آن‌ها می‌تواند ضرر مالی بزرگی را برای امریکا متحمل شود.

سازمان تحقیقات دفاعی امریکا می‌گوید که بزرگ‌ترین چالش مقابل آن‌ها، هماهنگ کردن پهپادها با یکدیگر و هم‌چنین با کنترل کننده‌ی آن‌ها است.

این موضوع، امریکا را ترغیب به ساخت پروژه‌ای به اسم Gremlin کرده است. «گرملین‌ها»، موجودات افسانه‌ای کوچکی هستند. این موجودات شیطانی در تعداد زیاد حمله می‌کنند. ایده‌ی پروژه‌ی Gremlin سازمان تحقیقات دفاعی امریکا (DARPA) هم دقیقا به همین صورت است.

هدف پروژه‌ی Gremlin ساخت جنگنده‌های هوایی کوچکی است که با هزینه‌ی پایین ساخته می‌شوند. این هواپیماهای کوچک، در تعداد زیاد و توسط هواپیمای بزرگ‌تری به منطقه‌ی ماموریت برده می‌شوند. پس از انجام ماموریت هم هواپیمایی دوباره آن‌ها را جمع‌آوری می‌کند.

اگر درک ایده‌ی DARPA هنوز هم برای‌تان سخت است، می‌توانید اولین مرحله از بازی «ندای وظیفه: جنگاوری پیشرفته» را بیاد بیاورید که در آن، گروه بزرگی از پهپادهای جنگجو در حمله‌ها شرکت می‌کردند.

سازمان تحقیقات دفاعی امریکا می‌گوید که بزرگ‌ترین چالش مقابل آن‌ها، هماهنگ کردن پهپادها با یکدیگر و هم‌چنین با کنترل کننده‌ی آن‌ها است. برای حل این چالش، DARPA سال گذشته از افرادی که در این زمینه فعالیت می‌کردند، تقاضای همکاری و ارایه‌ی ایده‌های‌شان را کرده بود.

سازمان تحقیقات دفاعی امریکا به دنبال چنین راه‌کارهایی است:

– تکنیک‌های پرتاب و دریافت دوباره‌ی پهپادها و هم‌چنین طرح هایی برای تبدیل هواپیماهای کوچک به جنگنده

– طراحی‌های ارزان از بدنه‌های هواپیما

– سیستم‌های مانیتور، جهت‌یابی، حفظ ایستگاه و هم‌چنین کنترل دقیق کامپیوتری پروازها

قرار است هر پهپاد یا گرملین، برای 20 ماموریت استفاده شود. آن‌ها هم‌چنین پس از ماموریت‌های‌شان، برای 24 ساعت به پایگاه نظامی بر خواهند گشت تا بر حسب نیاز، تعمیراتی روی آن‌ها انجام شود. پهپادهایی که ساخته می‌شوند، مرز بین هواپیماها و موشک‌ها را پر خواهند کرد.

منبع: DARPA