واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

تعریف پروژه کشت گلخانه ای کاهو در مریخ

چهارشنبه 10 دی 1393 - 14:37:20 | کد مطلب: 282696
چاپ

کشت کاهو روی مریخ

دانش > فضا - همشهری آنلاین:
گروهی از دانشمندان انگلیسی قصد دارند روی مریخ کاهو کشت دهند، برنامه‌ای که قرار است بخشی از سفر آینده اولین‌انسان‌ها به سیاره سرخ باشد.

براساس گزارش تلگراف، این پروژه توسط محققان دانشگاه ساوث‌همپتون اجرا می‌شود و هدف آن کشت گیاهان زنده در گلخانه‌هایی در مریخ است. این برنامه یکی از 10 برنامه دانشگاه است که احتمال اجرا شدن آن در ماموریت به مریخ در سال 2018 بسیار بالا است.

سوزانا لوکاروتی رهبر این پروژه می‌گوید ما برای زندگی روی سیاره‌ای دیگر به غذا نیاز داریم. تاکنون هیچکس این‌کار را انجام نداده و تلاش ما این است که اولین باشیم. به گفته وی این برنامه از نظر تکنیکی بسیار عملی و در عین حال بلند‌پروازانه‌است، زیرا قرار است ما اولین گونه حیات پیچیده را به مریخ ببرم.

این پروژه کاهو در مریخ نام دارد و گلخانه‌ای که قرار است کاهو‌ها در آن رشد کنند به همراه بذر کاهو، کود، سیستم‌های پردازش اتمسفری و سیستم‌های الکترونیکی کنترل کننده به فضا فرستاده خواهد‌شد. در طول سفر به مریخ، گلخانه خاموش بوده و بذرهای کاهو نیز در حالت منجمد باقی خواهند‌ماند. پس از فرود اما گلخانه فعال خواهد‌شد و حرارت آن بین 21 تا 24 درجه سلسیوس ثابت می‌شود.

دی‌اکسید‌کربن که برای رشد گیاه الزامی‌است، از اتمسفر مریخ استخراج شده و پیش از ورود به گلخانه فرآوری می‌شود. سپس کاهو‌ها بدون نیاز به خاک رشد کرده و آب به صورت مداوم روی آنها اسپری خواهد شد.

تصاویر تمامی مراحل رشد گیاه به زمین ارسال خواهند‌شد، به این شکل عموم مردم و دانشمندان می‌توانند مراحل رشد و تکامل کاهو را از حالت بذر به یک گیاه کامل مشاهده کنند. پس از پایان این ماموریت، گرم‌کن‌های گلخانه در بالاترین حرارت ممکن آغاز به‌کار کرده و تمامی مواد و حیات درون گلخانه را نابود خواهند‌کرد.

ساخت داروی معجزه آسایی که پیری را متوقف می کند

ساخت داروی معجزه آسایی که پیری را متوقف می کند (از خبرآنلاین)

جامعه > سلامت - مهر نوشت:

محققان گامی بلند به سوی تولید دارویی برداشته‌اند که اثرات پیری را به تاخیر انداخته و درعین حال سطح سلامت افراد بزرگسال و مسن را ارتقا می‌بخشد.

تولید ترکیبات دارویی موثر در به تاخیرانداختن فرآیند سالمندی سابقه‌ای طولانی در علم پزشکی دارد با این حال در کمتر مواردی پیش آمده که محصول دارویی مورد نظر کارایی لازم را داشته باشد.

محققانی که بر روی این دارو کار کرده‌اند متوجه بهبود چشمگیر عملکرد سیستم ایمنی بدن به واسطه به‌کارگیری این دارو شدند. این دارو گذرگاه سیگنال‌دهی ژنتیکی را مورد هدف قرار می‌دهد که با فرآیند پیری عملکرد سیستم ایمنی بدن در ارتباط است.

بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داده که این ترکیب دارویی واکنش سیستم ایمنی بدن به واکسن آنفلوآنزا را تا ۲۰ درصد ارتقا می‌بخشد.

محققانی که روند تولید این دارو را زیر نظر داشته‌اند معتقدند این ترکیب دارویی یکی از بزرگترین دستاوردهای دانش نوین پزشکی به شمار می‌آید.

این ترکیب به کلاسی از داروها موسوم به mTOR تعلق دارد که مشخص شده با فرآیند پیری و بیماریهای مرتبط با آن در موشهای آزمایشگاهی و سایر حیوانات مورد آزمایش تقابل خوبی انجام می‌دهد.

محققانی که در فرآیند تولید این دارو در نیویورک حضور داشته‌اند آن را بر روی ۲۰۰ فرد ۶۵ سال به بالا طی چند هفته مورد بررسی قرار داده و با نتایج امیدوارکننده‌ای نیز روبرو شدند.

دانشمندان راه حل تازه ای برای ساختن ماهیچه‌های جدید یافتند

دانشمندان راه حل تازه ای برای ساختن ماهیچه‌های جدید یافتند (از بیونت)

تاریخ پست: سه شنبه، ۲۵ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۳۳:۳۴

نویسنده: بهزاد دماوند (damavand@bionet.ir)

تصویری از ماهیچه طبیعی ( سمت چپ) و دیستروفی عضلانی ( سمت راست)

 

به تازگی طی تحقیقی مشخص شده است که چرخه‌های تخریبی مهارکننده STAT3 می‌تواند سلول‌های بنیادی ماهیچه ای را بازسازی کرده و منجر به تمایز آنها به فیبر‌های عضلانی شود. این یافته‌ها قدم بزرگی برای ایجاد و نگه داری ماهیچه‌های جدید برای درمان بیماری‌های عضلانی می‌باشد.

محققان پژوهشکده تحقیقاتی پزشکی Sanford-Burnham، تکنیک جدیدی را برای تحریک ترمیم بافت در ماهیچه‌های آسیب دیده ابداع کرده اند. این تکنیک همچنین ذخیره پایداری از سلول‌های بنیادی ماهیچه ای مورد نیاز را برای پشتیبانی از چندین دوره ترمیم ایجاد می‌کند. نتایج حاصل از این یافته که در مجلهNature Medicine به چاپ رسیده است روش درمانی منحصر به فردی را برای درمان میلیون‌ها انسان مبتلا به بیماری‌های عضلانی مانند دیستروفی عضلانی و از بین رفتن ماهیچه‌ها به دلیل سرطان یا پیری به وجود آورده است.

در ادامه مطلب با بیونت همراه باشید

دو فرآیند مهم برای پایداری سلامت ماهیچه‌های اسکلتی مورد نیاز است. اولا هنگامی ‌که ماهیچه‌ها به وسیله جراحات و یا بیماری‌ها (مانند دیستروفی عضلانی) آسیب می‌بینند، سلول‌های بنیادی ماهیچه ای (یا سلول‌های ماهواره ای) باید به سلول‌های عضلانی بالغ تمایز یابند تا بتوانند ماهیچه‌های آسیب دیده را ترمیم کنند. ثانیا مخزن سلول‌های ماهواره ای باید مجددا پر شود تا در زمان آسیب‌های بعدی امکان ترمیم وجود داشته باشد. در هنگام دیستروفی عضلانی، این چرخه استفاده می‌شود و تولید مجدد آن دچار نقص شده و خزانه سلول‌های بنیادی ماهیچه ای به مرز صفر می‌رسد.

پروفسور Alessandra Sacco می‌گوید:

" با استفاده از مهار کننده پروتئین STAT3 در چرخه‌های تکراری، می‌توانیم خزانه سلول‌های ماهواره ای را بازیابی کرده و تمایز آنها به فیبر‌های عضلانی را موجب شویم. نتایج حاصل از این تحقیق بسیار مهم است زیرا این فرآیند در موش‌ها و سلول‌های ماهیچه‌ای انسانی عملکرد یکسانی دارد. قدم بعدی ما این است که بفهمیم چه مدت می‌توانیم این الگوی چرخشی برای تولید سلول‌های ماهواره ای را ادامه دهیم. پس از آن باید بعضی از این مهار کننده‌های STAT3 را در آزمون‌های بالینی و به عنوان مثال برای درمان سرطان نیز به کار بریم."

دکتر Vittorio Sartorelli مسئول آزمایشگاه سلول‌های بنیادی ماهیچه ای و تنظیم بیان ژن می‌گوید:

" این یافته‌ها بسیار حائز اهمیت است. در حال حاضر درمانی برای مهار و یا معکوس ساختن بیماری‌هایی که ماهیچه‌ها را از بین می‌برند وجود ندارد و درمان‌ها فقط برای کاهش سرعت بیماری است. درمان با استفاده از چرخه‌های تخریبی مهار کننده‌های STAT3می‌تواند توده ماهیچه ای و عملکرد آن را در بیماران بازگرداند."

روشن ساختن مکانیسم STAT3

پروتئین STAT3 (signal transducer and activator of transcription3) رونویسی از ژن‌ها را در پاسخ به IL-6 (پروتئین پیغام رسانی آزاد شده از سلول‌ها در پاسخ به آسیب و التهاب) افزایش می‌دهد. پیش از این بررسی، دانشمندان در یافته بودند که STAT3 نقش بسیار پیچیده ای در ماهیچه‌های اسکلتی بازی می‌کند و در بعضی موارد ترمیم بافت را راه اندازی کرده و در دیگر موارد به صورت یک مهار کننده عمل می‌کند. اما مکانیسم دقیق عملکرد STAT3 همچنان به صورت یک راز باقی مانده بود.

این گروه تحقیقاتی در ابتدا از موش‌های طبیعی و موش‌های دارای نوعی از دیستروفی عضلانی به عنوان شبیه سازی بیماری انسانی استفاده کردند تا ببینند هنگام استفاده از داروی مهار کننده STAT3 چه اتفاقی خواهد افتاد. آنها مشاهده کردند که مهار کننده در ابتدا باعث جایگزینی سلول‌های ماهواره ای شده و سپس تمایز این سلول‌های ماهواره ای را به رشته‌های عضلانی القا می‌کند. هنگامی ‌که این گروه هر هفت روز یک بار و در طول 28 روز مهار کننده STAT3 را به موش‌ها تزریق کردند متوجه شدند که ترمیم ماهیچه‌های اسکلتی بهبود چشمگیری یافته و اندازه رشته‌های عضلانی افزایش می‌یابد.

دکتر Sacco می‌گوید:

" هنگامی‌ که یافته‌های مشابهی را در زمان استفاده از سلول‌های ماهیچه ای انسانی مشاهده کردیم بسیار خوشحال شدیم. ما کشف کردیم با زمانبندی مهار STAT3 مانند یک کلید روشن و خاموش می‌توانیم جمعیت سلول‌های ماهواره ای را به صورت دائمی ‌افزایش داده و تمایز آنها را به سلول‌های عضلانی بالغ القا کنیم."

منبع: Nature Medicine

از کاربردهای احتمالی جدید گرافن؛ تولید سوخت هیدروژنی از هوا!

دانشمندان اخیرا کشف کرده‌اند که گرافن، نازک‌ترین، قوی‌ترین و نفوذناپذیرترین ماده در جهان است که می‌تواند به پروتون‌ها اجازه عبور دهد. کشفی که می‌تواند تکنولوژی سلول‌های سوختی را متحول کند.

به گزارش ایسنا، با این کشف جدید که جزئیات آن در مجله Nature به چاپ رسیده، این احتمال وجود دارد که غشای گرافن یک روز بتواند برای به دام انداختن اتم‌های هیدروژن از هوا به کار رفته و از هیدروژن حاصل برای تولید الکتریسیته استفاده شود.

مارسلو هیدالگو از دست اندرکاران این تحقیق در دانشگاه منچستر افزود: ما از این نتایج بسیار هیجان‌زده هستیم زیرا این کشف می‌تواند راه‌های جدیدی برای استفاده از گرافن به منظور تولید انرژی پاک باز کند.

گرافن، اولین بار توسط سرپرست این گروه تحقیقاتی پروفسور اندره گیم و در سال 2004 استخراج شد و جایزه نوبل سال 2010 را برای وی و همکارانش به ارمغان آورد.

در حال حاضر شهرت این لایه نازک از گرافن که تنها یک اتم ضخامت دارد به عنوان نازک‌ترین ماده در زمین بر سر زبان‌ها افتاده‌ است.

این ماده 200 بار قوی‌تر از فولاد و در عین حال نسبت به تمام گازها و مایعات نفوذناپدیر است که این خاصیت امکان استفاده از این ماده را در موارد متعدد از جمله در پوشش‌های ضدفساد و بسته‌بندی‌های غیرقابل نفوذ فراهم می‌کند. 

روشی جدید در ترمیم شبکیه چشم؛ جایگزینی شبکیه‌ی چشم با نانولوله‌های کربنی

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ چهارشنبه, 19 آذر 1393 ساعت 13:15 نظر (1)
جایگزینی شبکیه‌ی چشم با نانولوله‌های کربنی

پژوهش نوید بخشی که به تازگی انجام شده نشان می‌دهد در آینده نزدیک می‌توان یک فیلم بی سیم، حساس به نور و البته انعطاف پذیر را به ابزاری درمانی برای جایگزینی شبکیه‌ی چشم تبدیل کرد. این فیلم می‌تواند به صورت همزمان نور را جذب کرده و اعصاب را بدون نیاز به اتصال به منبع نیروی خارجی همچون باتری تحریک کند و این ویژگی آن را از ابزارهای مشابه پایه سیلیکونی متمایز می‌کند.

 


این ابزار تا کنون تنها روی شبکیه‌ی نارس و غیر حساس به نور چشم جوجه‌هایی که در دوره‌ی جنینی قرار دارند مورد آزمایش قرار گرفته است اما پژوهشگران امیدوارند از این ابزار برای درمان شبکیه چشم انسان استفاده کنند.

برخی از نورون‌ها (سلول‌های عصبی) به صورت ژنتیکی مستعد حساسیت به نور هستند. بخش جدیدی از دانش نیز به نام اپتوژنتیک یا ژنتیک نوری به استفاده از این نورون‌ها می‌پردازد. از این اعصاب علاوه بر بینایی می‌توان در کاربردهای دیگری همچون ژن درمانی، نقشه برداری از مغز، کاهش حساسیت به درد، درمان ناهنجاری‌های عصبی همچون صرع و پارکینسون و البته کنترل ذهن استفاده کرد.

nanotube-film-optogenetics-retina-vision-0

پژوهشگران بسیاری نیز به دنبال توسعه‌ی روشی بر پایه‌ی ژنتیک نوری هستند که بتوان به کمک آن بینایی افراد را بازگرداند. آن‌ها فیلم نانومیله‌های نیمه رسانا و نانولوله‌های کربنی را با هم ترکیب کردند و دریافتند که سامانه‌ای که ساخته‌اند می‌تواند نورون‌های غیر حساس به نور را در جنین مرغ در روز چهاردهم در پاسخ به نور بنفش به مدت 100 میلی ثانیه تحریک کند.

بیشتر فناوری‌های مصنوعی که پیش از این مورد آزمایش قرار گرفته بودند بر پایه‌ی سیلیکون بودند که علاوه بر عدم شفافیت، سختی و عدم انعطاف پذیری نیاز به جراحی‌های تهاجمی و استفاده از منبع نیروی خارجی نیز داشتند. این سامانه‌های قدیمی همچنین از مشکل عدم پایداری طولانی مدت و وضوح بسیار پایین رنج می‌بردند.

این پژوهشگران امیدوارند فیلمی که آن‌ها از نانولوله‌های کربنی و نانومیله‌های نیمه رسانا ساخته‌اند بتواند به عنوان جایگزینی برای شبکیه‌های آسیب دیده به کار رود که البته راه درازی تا رسیدن آن به دنیای واقعی باقی مانده است. در صورتی که این فناوری قابلیت خود را برای کاربرد در انسان‌ها نشان دهد می‌توان از آن برای درمان تخریب بافت شبکیه در افراد سالمند بهره برد.

جزییات این پژوهش در نشریه‌ی Nano Letters به چاپ رسیده است.