با دستور رئیس جمهوری توسط مدیر عامل سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع خط تولید موتور توربوجت ملی اوج در سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع افتتاح شد.
به گزارش ایسنا، امیر سرتیپ دوم افشین خواجه فرد مدیر عامل سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع در آیین افتتاح موتور توربوجت ملی «اوج» که در اجرای فرمان فرمانده معظم کل قوا و با فعالیت جهادی دانشمندان، طراحان و متخصصین صنعت دفاعی کشور ساخته شده است، گفت: موتور ملی اوج به عنوان اولین موتور توربوجت بومی توسعه یافته جهت تامین نیروی پیشران جنگنده های کشور از جمله جنگنده های کوثر، صاعقه، آذرخش و جت آموزش پیشرفته یاسین و در محدوده وزن برخاست حدود ده تن است.
وی افزود: سیستم کنترل موتور "اوج" از نوع هیدرومکانیکال است که در صورت نیاز قابلیت ارتقاء به سیستم تمام الکترونیک (FADEC) را دارد.
مدیر عامل سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع با بیان اینکه فناوری بسیار پیچیده این موتور موجب ایجاد یک جهش بلند در دانش طراحی و فناوری ساخت در صنعت هوایی کشور شده است، خاطر نشان کرد: فناوری به کار رفته در "اوج" به عنوان یک بسته مرجع، زمینه ورود کشور به فاز طراحی و ساخت موتورهای توربوفن و توربوشفت نیمه سنگین و سنگین کلاس هوایی و صنعتی را فراهم کرده است.
امیر خواجه فرد تصریح کرد: این موتور با اتکا به توانمندی داخلی و تکیه بر دانش و تخصص مهندسان کشور و استفاده حداکثری از ظرفیت علمی و فنی دانشگاه ها و شرکت های دانش بنیان کشور با تولید بومی بیش از ۱۴هزار قطعه ومجموعه متعلقات، برای اولین بار در سال ۱۳۹۵ساخته و توسط ریاست محترم جمهور در روز صنعت دفاعی رونمایی شد.
وی افزود: دومین دستگاه از این موتور نیز در سال ۱۳۹۶ تولید و تست آن در آزمایشگاه موتور ملی اوج صورت پذیرفت و آزمون های زمینی، تاکسی و پروازی این موتور نیز در سال های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ بر روی هواپیمای بومی کوثر با موفقیت انجام شد.
مدیر عامل سازمان صنایع هوایی گفت: این افتخار را داریم که به فضل الهی و در روز صنعت دفاعی با افتتاح خط تولید موتور توربوجت ملی اوج، گام بلندی در مسیر خوداتکایی در رفع نیازهای ناوگان هوایی نیروهای مسلح کشور برداشته شده و جمهوری اسلامی ایران در زمره ۸ کشور صاحب دانش طراحی و فناوری ساخت و تولید این دسته از موتورهای هوایی قرار می گیرد.
تصاویر تازه از ماهوارههای ناسا، شیء ناشناس پرنده را نشان میدهد که اندازه آن ۱۰ برابر کره زمین برآورد شده و در حال رفت و آمد به خورشید است.
به گزارش ایرنا، اسپوتینک در مطلبی نوشت: «یک یوفو شناس ادعا کرد ماهواره ناسا یک سفینه مکعبی شکل فضایی که ۱۰ برابر بزرگتر از زمین بوده را عکس برداری کرده است .
این شی مرموز توسط رصدخانه خورشیدی و هور سپهری یا سوهو (SOHO) با همکاری آژانس فضایی اروپا رصد شده است.
مأموریت این رصدخانه که در سال ۱۹۹۶ آغاز شد، بررسی فضای داخلی و خارجی خورشید بود. در ۲۵ سال گذشته، سوهو همچنین بیش از سه هزار دنباله دار را کشف کرده است.
یک یوفولوژیست برجسته ادعا میکند که ماهوار سوهو ناسا تصاویری از "یک شی مکعبی شکل بیگانه ضبط کرده که ۱۰ برابر بزرگتر از زمین است. «اسکات وارینگ» یوفو شناس (شخصی که به مطالعه گزارشها، پروندههای بصری، شواهد فیزیکی و دیگر پدیدههای مرتبط با اشیاء ناشناس پرنده یا به اختصار یوفوها میپردازد) برجسته در پستی در وبلاگ خود که به یوفوها اختصاص دارد نوشته است: این فضاپیمای عظیم به منظور جمع آوری انرژی از خورشید میآید و میرود.
وارینگ در پست خود نوشت: عقیده بر این است که این شی مکعبی شکل، فضایی توخالی را در خورشید ایجاد کرده تا در آن زندگی کنند و از آن انرژی بگیرند یا ذرات خاصی وجود دارد که ما هنوز از وجود آن آگاه نیستیم و این فضاپیما در حال جمع آوری آن ذرات نادر است. در هر صورت این خورشید آنها است و از آن ما نیست و ما بهاندازه آنها کنترلی بر روی خورشید نداریم.
با این حال دانشمندان ناسا تردید دارند که این مکعب فضایی منشا فرازمینی داشته باشد. «جیمز اوبرگ» کارمند پیشین آژانس فضایی در این خصوص گفت: که بیشتر رؤیت یوفوها به اجسامی مربوط میشود که جلوی دوربینها شناور است.
اوبرگ به دیلی اکسپرس گفت: "من تجربه کافی با پرواز فضایی واقعی داشتهام که درک کنم آنچه که در بسیاری از فیلمها مشاهده میشود، چیزی غیر از هنجارهایی از پدیدههای کاملا دنیوی نیست که در تنظیمات عجیب و غریب دوربینها رخ میدهند.
عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- اگر سری به مقالات چاپ شده در رابطه با بشقاب پرنده ها، داستان های علمی تخیلی و یا کتب کمیک (داستان های مصور) بزنید، بدون شک جایی با ارتباط ادعا شده میان یوفوها و آلمان نازی رو به رو خواهید شد.
یوفو یا همان شیءِ ناشناسِ پرنده که در زبان فارسی به بشقاب پرنده نیز شهرت دارد، شامل پدیده هایی هوایی می شود که ناظر نمی تواند بلافاصله پس از مشاهده آنها ماهیتشان را تشخیص دهد و برای مثال بگوید که یک هواپیما یا پهپاد دیده است.
نظریه های مختلفی وجود دارند که بر اساس آنها مقامات آلمانی پیش از آغاز جنگ جهانی دوم و حتی طی آن موفق به ساخت سفینه های فضایی پیشرفته یا بشقاب پرنده های واقعی شده بودند. با توجه به اطلاعات به دست آمده در دوران پسا جنگ نیز تلاش های زیادی به منظور حفظ این تجهیزات صورت گرفت و نازی ها عملا آنها را در پناهگاه های زیر زمینی واقع در جنوبگان و آمریکای جنوبی پنهان کردند.
اگر چنین گزارشهایی صحت داشته باشد، اسم رمز و دسته بندی های متفاوتی برای یوفوهای نازی ارائه شده است که از جمله مهم ترین آنها می توان به عناوین Rundflugzeug، Haunebu، Hauneburg-Gerät یا Vril اشاره کرد.
همچنین روایت های متعدد مربوط به سال 1950 ارتباط جالبی را میان پیشرفت های تاریخی آلمان ها در زمان جنگ جهانی دوم با مسئله عجیب بشقاب پرنده ها متصور شده اند. به عنوان نمونه در این دست روایات به طور مشخص به توسعه موتورهای تخصصی همچون رپالسین توسط ویکتور شابرگر فیلسوف و مخترع اتریشی اشاره شده است. شاید متعجب شوید اما ادعاهای مذکور به اندازه ای قدرت یافتند که توانستند راه خود را به رسانه های داستانی و همینطور غیر داستانی مانند بازی های ویدئویی یا برنامه های مستند باز کنند.
- رایش سوم منطقه سواب نو را در محدوده جنوبگان به تصرف خود درآورد و در سال 1938 یک سفر اکتشافی به آن ترتیب داد تا پایه ریزی برنامه های بعدی را هم انجام دهد.
- نیروهای نازی تحقیقات گسترده ای را در زمینه فناوری های موشکی، تکنولوژی های پرنده، سیستم های موتوری و همچنین نوآوری شابرگر در کارنامه عملیاتی خود به ثبت رساندند.
- نیروهای متفقین تصور می کردند که مشاهدات صورت گرفته پیرامون وجود بشقاب پرنده ها در آسمان طی جنگ جهانی دوم مانند فو فایترها (اصطلاح مورد استفاده توسط خلبانان هواپیماهای متفقین برای اشاره به یوفو و یا هر جسم عجیب هوایی دیگر بر فراز آسمان اروپا)، بازی جدید دشمن در جهت آسیب به آنها از طریق مکانیسم های الکترومغناطیس (فناوری مشابه سلاح های الکترومغناطیسی امروزی مانند بمب الکترومغناطیسی) باشد.
در دوران جنگ جهانی دوم، نیروهای محور و متفقین گزارشات مختلفی را مبنی بر رویت اجسام غیر طبیعی و عجیب ارائه داده بودند که بعدها جنگنده های فو یا همان فو فایترها نام گرفتند. با وجود آن که شمار زیادی از این گزارشات تنها در قالب سوء برداشتی ساده در جریان آتش جنگ شناخته شدند، برخی دیگر با جدیت بیشتری تحت پیگیری قرار گرفتند و به وسیله دانشمندان مختلف از جمله لوئیس والتر آلوارز فیزیکدان آمریکایی با دقت بالایی تجزیه و تحلیل شدند.
گفتنی است که سرویس اطلاعاتی متفقین و همچنین فرماندهان این گروه گمان می کردند که جنگنده های فو گزارش شده همان پرنده های نظامی پیشرفته یا سلاح های آلمانی جدید هستند.
البته این نگرش تا اندازه زیادی نیز به نوآوری های قبلی نازی ها مانند موشک های V-1 و V-2 باز می گردد که در نوع خود تکنولوژی هایی منحصر به فرد محسوب می شدند. در همین راستا گزارشات دیگری هم به دست آمده بود. برای مثال کاپیتان Edward J. Ruppelt از نیروی هوایی آمریکا در سال 1959 اعلام کرد که جسم مشابه مشاهدات بشقاب پرنده ای، توسط نیروهای نازی در حال ساخت است و همه چیز حقیقت دارد.
با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، نازی ها چندین نوع هواپیما و موشک های تکرار ناپذیر در اختیار داشتند که همگی در فاز توسعه باقی مانده بودند. با وجود آن که اکثر این محصولات نظامی متفاوت در مراحل اولیه قرار داشتند، اما به احتمال زیاد می توانستند در آینده به همان چیزی که ناظران یوفوها گزارش کردند نزدیک شوند.
از طرفی دیگر با وجود آن که ادعاهای اولیه بیشتر مربوط به حدس و گمان های پرسنل نظامی بوده است، نخستین بیانیه غیر نظامی در رسانه های عمومی از سال 1950 با مقاله گوئیسپ بلوزو دانشمند ایتالیایی در روزنامه ایل گیورناله سر زبان ها افتاد. در نهایت جست و جوهای حرفه ای تا جایی پیش روی کرد که روی فدن مهندس بریتانیایی در سال 1945 نوشت: اگر آلمان ها تنها به مدت چندین ماه جنگ را بیشتر ادامه داده بودند، تمام جهان با پیشرفت هایی به روز و مرگبار در صنعت هوانوردی رو به رو می شد.
اما به راستی حقیقت چیست و دانشمندان تا به امروز توانسته اند از اسرار فضایی نازی ها پرده بردارند؟ تاکنون هیچ مدرک محکمی در جهت اثبات دست یابی نازی ها به تکنولوژی ساخت یوفو حاصل نشده است و همه چیز بر پایه ادعاهای انتشار یافته است.
لوئیس پاولز و ژاک برگیر در سال 1960 کتابی را چاپ کردند که "صبحگاه جادوگران" نام داشت. در این کتاب گمانه زنی های بسیاری وجود داشت که انجمن وریل برلین را به موضوع بشقاب پرنده ها مرتبط می دانست. در میان ادعاهای این دو نفر، سرنخ هایی ار برقراری ارتباط با فضایی ها و ساخت یک فضاپیمای اختصاصی در راستای دسترسی به آنها هم وجود داشت. آنها معتقد بودند که مراکز زیر زمینی اختفای بشقاب پرنده های نازی در جنوبگان، در واقع محل ملاقات با آدم فضایی ها بوده است!
در ادامه ناشری آلمانی به نام ارنست تسوندل که در تلاش برای تبلیغات انتشارات خود به نام زامی دات در دهه 70 بود، تصمیم گرفت با سودجویی از مسئله پر رمز و راز بشقاب پرنده های نازی به کسب و کار خود رونق ببخشد. البته گفتنی است که وی در آینده این موضوع را پذیرفت و اعتراف کرد که هدفش تنها تبلیغات بوده است.
در سال 1978 میگوئل سرانو نویسنده و دیپلمات اهل شیلی که از طرفداران نازی ها نیز به شمار می رفت، در کتب خود به نام "رشته ی طلایی: هیتلریسم مرموز" ادعا کرد که هیتلر اَوَتار بوده و با خدایان آسمانی در منطقه سواب نو ارتباط داشته است!
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.
بیشتر بخوانید:
*نازی ها و سلاح متفاوت کریگسمارینه!(+تصاویر)
*اسلحه سری هیتلر برای حمله به لندن!(+تصاویر)
*داستان یک پرونده مخفی در آلمان نازی! (+تصاویر)
*دو مورد از عجیب ترین تسلیحات جنگ جهانی دوم! (+تصاویر)
*متروکه مرکز فرماندهی مخفی نازی ها در نزدیکی برلین (+تصاویر)
*حفره مگنترون؛ از رادارهای جنگ جهانی دوم تا اجاق های مایکروویو!(+تصاویر)
سازمان فضایی آمریکا، ناسا، قصد دارد در اقدامی بیسابقه یک هلیکوپتر (بالگرد) را در جو مریخ به پرواز درآورد.
به گزارش یورونیوز؛ بر روی این هلیکوپتر کوچک که نبوغ (Ingenuity) نام دارد شش سال کار شده است و قرار است در ۲۰ ژوئیه امسال به همراه جدیدترین کاوشگر محصول ناسا به نام «پشتکار» (Perseverance) به مریخ اعزام شود.
پرواز در سطح مریخ به لحاظ تکنیکی با پرواز روی سطح زمین متفاوت است و به دلیل دشواریهای موجود تا کنون امکان پذیر نبوده است.
اتمسفر مریخ حدود صد برابر از اتمفسر زمین رقیق تر است و جاذبه نیز یک سوم چیزی است که روی کره زمین احساس می شود. هرچند این جاذبه کم به هلیکوپتر کمک می کند آسان تر از سطح مریخ بلند شود، اما در مقایسه با زمین رقت هوا به گونهای است که انگار هلیکوپتر وارد ارتفاع ۳۰ هزار متری از زمین شده است. هیچ هلیکوپتری در سطح زمین تا کنون نتوانسته است در چنین ارتفاعی پرواز کند.
این ارتفاع از اوج ارتفاعی که جتهای جنگنده می توانند بگیرند دو برابر بیشتر است. به همین علت دانشمندان ناسا مجبور شده اند طراحی تیغههای پرواز هلیکوپتر را به طور کامل عوض کنند و در مهندسی آن تغییرات ویژه ای بدهند.
جیم بریدنستاین، مدیر ناسا، دربار این پروژه می گوید: «بگذارید به شما بگویم چیزی که بیشتر از همه چیز برای من به عنوان مدیر ناسا هیجان انگیز است این است که آماده می شوم تا پرواز یک هلیکوپتر را در یک جهان جدید تماشا کنم.»
هلیکوپتر «نبوغ» ۴ کیلوگرم وزن دارد و بدنه آن به اندازه یک توپ تنیس است، در حالی که طول آن با چهار عدد پایه به حدود ۵۰ سانتی متر می رسد. قرار است دو ماه پس از فرود کاوشگر «پشتکار» بر سطح مریخ در ماه فوریه سال آینده، ماموریت هلیکوپتر «نبوغ» آغاز شود.
برای این کار نخست کاوشگر «پشتکار» زمینی مسطح می یابد تا هلیکوپتر بتواند از آنجا بلند شود. دانشمندان ناسا می گویند اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، هلیکوپتر با شارژ باطریها و اوج گیری به ارتفاع ۵ متر می تواند یک دقیقه و نیم پرواز کند و ۱۵۰ متر را بپیماید.
تا سال ۱۹۹۷ تنها کاوشگرهایی به مریخ فرستاده می شدند که در حرکت از جای خود ناتوان بودند. اعزام رباتهای متحرک در این سال که توانایی پیمودن سطح مریخ را داشتند انقلابی در اکتشاف فضا بود.
آزادی حرکت بر سطح مریخ، که با دو کاوشگر «روح» و «فرصت» به اوج خود رسید، دانشمندان را قادر ساخت به اطلاعات محیطی بیشتری از سطح مریخ دست یابند و دانش خود را از وضعیت این سیاره گسترده تر کنند. اکنون دانشمندان امیدوارند با هلیکوپتر «نبوغ» دامنه اطلاعات خود را از سطح مریخ بیشتر کنند و بتوانند عکس هایی هوایی از این سیاره بگیرند.
خانم میمی آنگ، مدیر پروژه در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، که از سال ۲۰۱۴ به تیم مدیریت این پروژه اضافه شده است می گوید به پرواز درآوردن این وسیله در اتمسفر مریخ چیزی است که در حدود ۲۰ سال پیش قابل تصور نبود و عملی شدن آن مدیون پیشرفت ریاضیات است.
وی می افزاید مینیاتوری شدن قطعات الکترونیکی، افزایش توان باتریهای خورشیدی و ابزارهایی که بتوانند روی چنین ابزار سبکی سوار شوند رویای پرواز در سطح کرات دیگر را به حقیقت بدل کرده است.
بزرگترین هواپیمای الکتریکی جهان برای نخستین بار به طور آزمایشی ۳۰ دقیقه پرواز کرد.
به گزارش مهر به نقل از دیلی میل، بزرگترین هواپیمای الکتریکی جهان روز گذشته برای نخستین بار بیش از ۳۰ دقیقه بر فراز ایالت واشنگتن پرواز کرد.
magniX سازنده این هواپیما به نام eCaravan با ظرفیت ۹ نفر است. برای توسعه آن محققان هواپیمای Grand Caravan (یکی از پرمصرفترین هواپیماهای طیف متوسط) را بازسازی کردند و موتور الکتریکی ۷۵۰ واتی به آن افزودند.
در این پرواز آزمایشی هواپیما پس از برخاستن از زمین به ارتفاع ۲۵۰۰ فوتی رفت و سپس ارتفاع خود را به هزار فوت کاهش داد. در مرحله بعد هواپیمای مذکور ۲۵ دقیقه بالای فرودگاه پرواز کرد.
به گفته ناظران سروصدای این هواپیما بسیار کم است. شرکت سازنده امیدوار است تا نسخه تجاری آن را طی سال آینده آماده کند.