به گزارش عصر ایران به نقل از شرق؛ هرچند آمار دقیق قابل استنادی از سال 1396 به این سو، در این زمینه وجود ندارد و آمارهای اعلامی نیز تنها گمانهزنی است، اما بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران حوزه مسکن، خبر از گسترش «سکونت در حاشیه آرامستانها»، «پشتبامخوابی» و «مغازهخوابی»، بهویژه در بین کارگران میدهند. اجاره هر شب خوابیدن زیر آسمان هم از سال گذشته تا امسال، 25 هزار تومان افزایش یافته و به گفته علی نوذرپور، شهردار منطقه 22، به 50 هزار تومان رسیده است؛ اتفاقی که تأییدی بر شیوه «بدمسکنی» در کشور به شمار میرود.
ناصر ذاکری، پژوهشگر حوزه مسکن، در
گفتوگو با «شرق» با اشاره به گسترش پدیده بدمسکنی در ایران میگوید:
«بدمسکنی یا فقر مسکن را میتوان وضعیتی دانست که یک خانوار ناگزیر از
اقامت دائم در خانهای فاقد حداقل امکانات ایمنی و رفاه باشد. فقر مسکن
ارتباط نزدیکی با مفهوم فقر دارد. یک خانوار گرفتار فقر طبعا به دلیل داشتن
درآمد اندک، ناگزیر از حذف برخی موارد هزینه یا کاستن از هزینههای ضروری
زندگی خویش است. ازاینرو میتوان انتظار داشت میزان شیوع وضعیتهایی مانند
فقر مسکن، فقر آموزش و بهداشت و سوءتغذیه رابطه نزدیکی با میزان گستردگی
فقر در یک جامعه داشته باشند».
ذاکری با بیان اینکه حداقل امکانات
ایمنی و رفاه واحد مسکونی را میتوان «خط فقر مسکن» نامید، میافزاید: «اصل
43 قانون اساسی بر تأمین نیازهای اساسی ازجمله مسکن تأکید کرده است و
قبل از آن، اصل 31 داشتن مسکن متناسب با نیاز را حق هر فرد میداند و دولت
را موظف به فراهمکردن زمینه تحقق این مهم میکند. با عنایت به این دو اصل،
شناخت ابعاد بدمسکنی بهمنظور برآورد حدود تعهد دولت امری ضروری است».
وزیر
سابق راه و شهرسازی در شهریور سال 96 تعداد افراد گرفتار معضل بدمسکنی را
19 میلیون نفر (هشت میلیون نفر در بافت فرسوده شهری و 11میلیون نفر در
حاشیه شهرها) اعلام کرده بود که این آمار به زمان تدوین طرح جامع مسکن در
سال 1393 بازمیگردد. با توجه به افت جدی قدرت خرید و معیشت خانوار، بسیاری
از کارشناسان معتقدند حاشیهنشینی و بدمسکنی در کشور به ارقامی بیش از 19
میلیون رسیده است.
چندی پیش، محمدرضا محبوبفر، عضو انجمن آمایش
سرزمین ایران، گفته بود میزان حاشیهنشینی در کشور به 38 میلیون نفر رسیده
که از این تعداد، 7.6 میلیون نفر در نزدیکی آرامستانها زندگی میکنند.
هرچند این آمار به گفته تحلیلگران، قابل استناد نیست؛ زیرا بررسی جامعی از
سال 1393 تاکنون صورت نگرفته، اما افزایش بدمسکنی در کشور مورد تأیید همه
کارشناسان است.
درعینحال، منطقه 22 تهران نیز با پدیده
«پشتبامخوابی» روبهرو است که روز به روز کارگران بیشتری درخواست اجاره
آن را دارند. سال گذشته رقم اجاره این پشتبامها 25 هزار تومان بود و
اکنون به 50 هزار تومان افزایش یافته است.
ذاکری در این زمینه به
نکته مهمی اشاره میکند: «دولت مانند یک بنگاه اقتصادی، ناگزیر از برآورد
میزان بدهیها و تعهدات خود و تدوین برنامه زمانبندیشده برای ایفای این
تعهدات است. نبود اطلاعات پایه در این مورد را میتوان نشانه بیاعتنایی
دولتمردان به پرونده فقر مسکن و عدم تعهدشان به تسویه این بدهی دانست».
او با اشاره به مصادیق بدمسکنی
میافزاید: «استفاده از مصالح نامرغوب و ناایمن مانند آلونک، کپر و
حلبیآباد و همچنین واحدهای مسکونیای که خارج از ضوابط شهری، بدون رعایت
طرح تفصیلی و در حاشیه شهرها هرچند از مصالح بهتر و باکیفیتتر ساخته
میشوند، مصداق بدمسکنی تلقی میشود. باید مناطقی از شهرها را هم که با
عنوان بافت فرسوده شهری شناسایی میشوند، یا حداقل بخش بزرگی از این مناطق
را نیز جزء مصادیق بدمسکنی تلقی کنیم؛ زیرا ساختمانی که چند دهه از عمرش
گذشته، به دلیل فرسودگی، حداقل ایمنی و امکانات رفاهی را نیز ندارد».
به
گفته او، درحالحاضر بیش از 30 درصد کل واحدهای مسکونی کشور عمری بالای 25
سال دارند. در این رابطه، بسیاری از ساختمانهایی که در قالب مسکن مهر
ساخته شدهاند، به دلیل تلاش برای کاهش هزینه ساخت، متهم به فقدان ایمنی
لازم هستند.
این پژوهشگر با بیان اینکه «مشترک یا کوچکبودن سرانه
فضای مسکونی» یکی دیگر از مصادیق بدمسکنی است، تصریح میکند: سکونت دو یا
چند خانواده در یک واحد مسکونی یا سکونت یک خانواده پرجمعیت در واحد مسکونی
با متراژ کم، بهگونهای که اتاق کافی در اختیار اعضای خانوار نباشد، حتی
اگر ساختمان از نظر مصالح و شیوه ساخت فاقد ایراد باشد نیز باید از مصادیق
بدمسکنی تلقی شود. در سرشماری سال 95، تعداد خانوارها از تعداد واحدهای
مسکونی 1.366.000 مورد بیشتر بوده و از کل واحدهای مسکونی در حال
استفاده، 114 هزار واحد هرکدام پذیرای سه یا چهار خانوار و حتی بیشتر
بودهاند.
به بیان دیگر، بیش از دو میلیون خانوار، یعنی نزدیک به
8.5 درصد از کل خانوارهای کشور، تجربه زیستن در یک واحد مسکونی به صورت
اشتراکی و غیرمستقل را دارند. از سوی دیگر، در همین سال 31.4 درصد واحدهای
مسکونی در حال استفاده مساحتی کمتر از 75 مترمربع داشتهاند؛ این در حالی
است که متوسط مساحت واحدهای مسکونی در حال استفاده در سال 95 در دامنه 90
تا صد مترمربع قرار داشت».
ذاکری به شاخص «افزایش درصد اجارهنشینی» بهعنوان یکی دیگر از مصادیق اشاره کرده و میافزاید: «از سال 1397 به این سو، با رشد درخور توجه درصد اجارهنشینی روبهرو بودهایم که در کنار افزایش جدی اجارهبها، فشار مضاعفی را بر خانوار وارد کرده است. با این اوصاف، اجارهنشینی را هم تحت شرایطی باید جزء مصداقهای فقر مسکن یا بدمسکنی تلقی کرد. ممکن است واحد مسکونی استیجاری از نظر ایمنی، اندازه و سایر معیارها حداقل کیفیت لازم را داشته باشد، اما در شرایط حاکمیت تورم دورقمی، بسیاری از مستأجران نگران آینده خواهند بود که آیا سال بعد هم میتوانند اقامت خود را در واحد مسکونی فعلی تمدید کنند یا ناگزیر از نقلمکان به محلهای پایینتر هستند.
در سرشماری سال 85 سهم خانوارهای مالک واحد مسکونی از کل خانوارها 67.9 درصد بود، اما این رقم در سال 95 به 60.5 درصد کاهش یافته است. همچنین در این فاصله 10ساله، تعداد خانوارها 6.843.000 واحد افزایش یافته که فقط کمتر از 42 درصد آنها موفق به تملک واحد مسکونی شدهاند. این به آن معناست که جامعه در حال پیشروی به سمت مستأجرشدن است و با شکلگیری نسخه جدیدی از نظام ارباب و رعیتی در عرصه املاک شهری و رشد تدریجی جمعیت مستأجر با سرعت درخور توجه، ابعاد بدمسکنی هم در حال گسترش است.
فردین یزدانی، کارشناس اقتصاد مسکن، در
گفتوگو با «شرق» میگوید: «با وجودی که برآورد آمار جدیدی در رابطه با
بدمسکنی از سال 1393 به این سو وجود ندارد، اما به دلیل تحولات اقتصادی،
گسترش فقر، رشد تورم و ... که بیشتر از سال 1397 به این سو رخ داده، قطعا
آمار بدمسکنی در کشور افزایش شایان توجهی یافته است و ضرورت دارد دولت برای
بررسی این وضعیت، نسبت به بررسی و تهیه آمار بهروز اقدام کند».
یزدانی
با بیان اینکه نرخ اجارهنشینی در کشور افزایش یافته، ادامه میدهد: «با
گسترش اجارهنشینی در کشور، قطعا وضعیت بدمسکنی در کشور تقویت شده است و
افراد بیشتری به حاشیه شهرها رانده شدهاند».
بااینحال او تأکید
میکند: «با وجودی که تأیید میکنم با گسترش حاشیهنشینی و بدمسکنی
روبهرو هستیم، اما حضور 38 میلیون حاشیهنشین، پایه و اساس کارشناسی
ندارد؛ زیرا با فرض پذیرش این رقم، اکنون باید شهرهای کشور خلوت باشند.
درحالحاضر، 65 میلیون نفر شهرنشین داریم که منطقی نیست از این رقم، 38
میلیون نفر حاشیهنشین باشند».
به گفته او، بااینحال، اکنون تعداد
زیادی از کارگران، «پشتبامخواب» و «مغازهخواب» شدهاند و این مسئله
بههیچوجه کتمانشدنی نیست.
بیشتر بخوانید:
*واکاوی نقش حاشیهنشینی در حوادث اخیر: اعتراضات از «تله فضایی فقر»بیرون زد
*زاهدان؛ پر حاشیه ترین شهر کشور
*آخوندی: 32درصد جمعیت کشورحاشیهنشین است/ بدمسکنی اصلیترین مسئله ایران است
رفتوآمدهای شهری جهان در دنیای ویروس زده تغییر کرده و مردم در حال استفاده از خودروهای شخصی هستند. مقامات شهری و دولتی نیز از شهروندان میخواهند تا از وسایل حمل و نقل عمومی کمتر استفاده کنند. بسیاری از مردم در کشورهای اروپایی پیادهروی کرده یا دوچرخه سواری میکنند. آیا کرونا میتواند این سنت را نهادینه کرده و از ترافیک و آلودگی هوا بکاهد؟
منطقه "دینسگیت" در طول تعطیلی و قرنطینه کووید-19: منچستر فضاهای بیشتری را برای دوچرخهسواری و پیادهروی ایجاد میکند/ عکس: بیبیسی
در هر جای شهر منچستر پیادهروهای عابر پیاده یا خطوط دوچرخهسواری جدید در حال ظهور است.
این بخشی از تلاش ملی بریتانیا برای ایجاد فاصلهگذاری اجتماعی در آستانه کاهش قوانین قرنطینه و تعطیلیهاست.
شهرهای گلاسکو، لستر، یورک و برایتون در هفتههای گذشته فضاهای جدیدی را به پیادهرو تبدیل کرده یا لاینهای دوچرخهسواری را گسترش دادند.
دهها شهر بریتانیا نیز قصد دارند این سیاست را در شهرهای خود افزایش دهند.
"صادق خان" شهردار لندن در دهه اول ماه "می" اعلام کرد که به زودی برخی از شلوغترین جادههای این شهر را میبندد.
صادق خان شهردار لندن در روزهای گذشته گفت: لندنیها شادی حاصل از پیادهروی و دوچرخهسواری را دوباره کشف کردهاند/ عکس: AFP
او گفت که لندن به زودی ورودیهای بزرگ خود به سمت برخی از مناطق این شهر را خواهد بست تا یکی از بزرگترین مناطق بدون اتومبیل شهری در جهان را ایجاد کند.
شهردار لندن در این باره گفت: لندنیها به تازگی لذت پیادهروی و دوچرخهسواری را کشف کردهاند.
او افزود: میلیونها نفر از مردم لندن برای رسیدن به مراکز شهر میتوانند از خطوط دوچرخهسواری موقت و پیادهروهای جدید استفاده کنند.
این شهردار لندنی گفت که این تغییرات در مرحله اول اختلالاتی را برای لندنیها ایجاد خواهد کرد اما تیم شهرداری لندن چارهای جز باز کردن سریع خیابانهای برای مردم این شهر ندارد.
صادق خان گفت: مطمئنم بازگشایی دوباره شهر ما "سبز" خواهد بود. ما با سمی شدن هوا مقابله خواهیم کرد تا یک بحران سلامت را جایگزین بحرانی دیگر نکنیم. "سبز" اصطلاحی است که این روزها برای مقابله با آلودگیهای زیست محیطی در جهان به کار میرود.
بسیاری از تغییرات ایجاد شده در اطراف کشور بریتانیا واکنشهای موقتی به بحران کرونا هستند اما بسیاری از مقامات پس از مشورت با جوامع محلی خواستار دائمی کردن آنها شدهاند.
"آنجلیکا اسوجیا" یکی از اعضای ارشد حمل و نقل و محیط زیست شهر منچستر در این باره گفت: امیدواریم عابران پیاده و دوچرخه سواران خیابانهای این شهر را پس بگیرند.
پیشنهادهای جدید نحوه رسیدن به مراکز شهری را تغییر میدهد/ عکس: PA MEDIA
بحران کرونا امکان رسیدگی بیشتر به بسیاری از پروژههای شهری را ایجاد کرده است.
"اسوجیا" عضو ارشد حمل و نقل و محیط زیست در این باره گفت: برخی از پروژههای کنونی شهر منچستر سالها در صف برنامهریزی بودهاند.
دولت بریتانیا در حال حلوفصل چالش سفر و جابهجاییهای به شیوهای جدید و با حفظ فاصله اجتماعی در محدوده شهری است.
تیم مدیریت شهری لندن در پیامی خواسته است تا مردم از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده نکنند. از طرفی خودروهای شخصی نیز باعث ایجاد ترافیک سنگین، قفل شدن خیابانها و آلودگی هوای شهر خواهد شد.
در هفتههای گذشته بریتانیا از بررسی طرحی به نام "یک بار برای یک نسل" خبر داد. در این طرح بریتانیا برای دسترسی به نقاط شهری و از راههای جدید سرمایهگذاری خواهد کرد.
"گرنت شپس" وزیر حمل و نقل بریتانیا به مقامات محلی دستور داد تا در طول بحران کرونا فضاهای جدیدی برای دوچرخهسواران و عابران پیاده ایجاد کنند. او خواستار "تغییرات مهم" در سیستم سفرهای درون شهری در دوران شیوع و پسا کرونا شد.
او گفت که برای تشویق مردم به "سفرهای فعال" درخواست وام اضطراری 250 میلیون پوندی کرده است. پیادهروی و دوچرخهسواری از نگاه مقامات بریتانیا سفرهای فعال محسوب میشوند.
وزیر حمل و نقل بریتانیا میگوید: این مبلغ اولین قسط از یک بسته 2 میلیارد پوندی برای گسترش مناطق دوچرخهسواری و پیادهروی است. مجموعه این طرح که در ماه فوریه اعلام شد به 5 میلیارد پوند میرسد.
شوراهای شهر در بریتانیا در حال حاضر میتوانند از مقررات موقت برای گسترش پیادهروها، خطوط دوچرخه سواری، ایجاد خطوط عابر پیاده و بستن کامل برخی از خیابانها برای دور زدن ترافیک استفاده کنند. وزیر حمل و نقل بریتانیا نیز اعلام کرده که قدرت شوراها در این موارد را افزایش میدهد.
با این دستور مقامات محلی قادر به تغییر کامل مسیر ترافیک در شهرهای بزرگ و کوچک خواهند شد.
بیشتر این قوانین خودروها و دیگر وسایل نقلیه موتوری را محدود خواهند کرد.
با این وجود برخی از رانندگان وسایل موتوری، اقدامات جدید را محدودیت نویی برای رفت و آمد در محدوده خیابانهای شهری میدانند.
"رود مکنزی" از انجمن تجاری حمل و نقل جادهای در این باره گفت: سیاستهای ضد خودرو، ضد کامیون، ضد ون در میانه بحران کرونا نگران کننده است.
تمامی روشهای حمل و نقل برای بهبود اقتصاد ضروری است و نباید گروهی را قربانی سیاستی دیگر کرد.
شهر منچستر نام کمپین خود برای مقابله با کرونا و رفت و آمد امن را "خیابانهای امن، امنیت زندگی" نامیده است.
مقامات شهر منچستر اعلام کردهاند که حدود 5 میلیون پوند بودجه فوری را به تغییر مسیرهای اضطراری مانند خروجی مناطق تجاری، مراکز کانونی حمل و نقل و مسیرهای بیمارستانی اختصاص خواهند داد.
هدف اصلی مقامات شهری از این ابتکارات کاهش آلودگی کربنی و رساندن آن به صفر تا سال 2038 است. آنها شهری سالم و دلپذیرتر را میپسندند.
از طرفی تمرکز این شهرها تنها روی مرکز شهر نیست.
منطقه "لونشولم" در جنوبشرقی منچستر با اقدامات جدید تلاش دارد تا از ترافیک سنگین این منطقه بکاهد.
تصویر جدید منطقه "لونشولم" در جنوب شرقی منچستر بدون ترافیک/ عکس: TRANSPORT FOR GREATER MANCHESTER
آنها قصد دارند گلدانهای بزرگ در خیابانها کاشته و بخشهای گلکاری شده در محله را در چند هفته آینده افزایش دهند و فضای بیشتری را در اختیار عابران یا دوچرخه سواران قرار دهند.
"پائولین جانسون" یکی از شهروندان "لنشولم" در این باره گفت: ما با جامعه و اعضای شورای شهر مشورت کردهایم. آنها میخواهند این منطقه را به جایی بهتر برای زندگی تبدیل کنند.
ساکنین منطقه به این موضوع واکنش مثبت نشان دادند.
وی افزود: مقامات محلی به دنبال فضایی هستند که کودکان با خیال راحت در آن بازی کنند.
"کریس بوردمن" عضوهیات دوچرخه سواری و برنده مدال طلای المپیک در این رشته در منچستر میگوید: دوچرخه سواری در این منطقه از زمان شروع تعطیلی و قرنطینه 70 درصد افزایش یافته است.
وی افزود: کرونا به ما نشان داد اگر به مردم امنیت دهیم، آنها خودروها را کنار گذاشته و در خیابانها راه رفته و دوچرخه سواری میکنند.
این برنده مدال طلای دوچرخه سواری در این باره گفت: اگر برای سفرهای فعال مردم اقدامی نکنیم، به یکباره با افزایش خودروها در خیابان، ترافیک و آلودگی زیستی مواجه خواهیم شد.
به گفته او، راه درست کنونی حمایت از مردم برای پیادهروی و دوچرخه سواری و دستیابی به هوای پاک در بلند مدت است.
کن فاستر میگوید: فروشگاه دوچرخه سواری وی هرگز تا این حد شلوغ نبوده است/ عکس: بیبیسی
تعطیلی و قرنطینه تا کنون باعث افزایش فروش دوچرخه شده است.
در هفتههای گذشته سهام شرکت "هالفوردز" بزرگترین مغازه زنجیرهای فروش دوچرخه حدود 17 درصد افزایش یافت.
این شرکت اعلام کرد از زمان اعلام دولت برای ماندن در خانه فروش برخی از تجهیزات دوچرخه حدود 500 درصد افزایش یافته است.
"کن فاستر" صاحب یک دوچرخهسواری در " چورلتون کام هاردی" در حومه منچستر میگوید: شلوغترین روزهای کاسبی خود را در ایام قرنطینه گذرانده است. مغازه او در سال 1954 و توسط پدربزرگش تاسیس شده است.
هوای این روزهای منچستر بسیار خوب است. اما اگر هوا تغییر کند چه بر سر پیادهروی و دوچرخهسواری میآید؟ وقتی باران بیابد عابران پیاده یا طرفداران دوچرخه سواری چه میکنند؟ این نیز سوالی است که مقامات شهری باید به آن فکر کنند.
__________________________________________________
بیشتر بخوانید:
در هفته گذشته صدها ژاپنی سالمند در منطقه "شینجوکوی توکیو" در یک صف طولانی و فشرده نزدیک به یکدیگر ایستادند تا غذای خیراتی دریافت کنند.
به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز، این سالخوردگان به دلیل شیوع ویروس کرونا وضعیت اقتصادی بدی پیدا کرده و نیازمند کمک دیگران هستند.
"تومواکی کوبایاشی" یکی از این افراد مسن در صف دریافت غذا در این باره گفت از روزی میترسد که خانه خود را از دست بدهد زیرا حقوق او کفاف پرداخت اجاره خانهاش را نمیدهد.
مرد سالمند ژاپنی در حال دریافت بسته غذایی خیریه در توکیو پس از شیوع کرونا/ عکس:رویترز
این مرد 72 ساله شغل خود را به دلیل شیوع کرونا در یک سالن قمار ژاپنی از دست داد. او مسئول تمیز کردن سالن و دستگاههای "پاچینکو" (ماشینهای قمار ژاپنی) بود و الان بیکار است.
کوبایاشی که بسته کوچکی از مواد غذایی در دست دارد، در این باره گفت: در ماه آینده دیگر نمیتوانم اجاره خانه را پرداخت کنم.
در بسته کوچک او چند میان وعده غذایی، کمی تنقلات، ادویه کاری فوری، برنج و گوشت گاو وجود دارد که برای سیر کردن او در چند روز آینده کافی است. او تا کنون حدود 15 سال حق بیمه پرداخت کرده و میتواند هر دو ماه یک بار 54 هزار ین (500 دلار) دریافت کند. بیشتر بازنشستگان همسن و سال او حدود 33 سال بیمه پرداخت کردهاند.
تعداد زیادی از سالمندان ژاپن در فقر زندگی میکنند و پس از شیوع کرونا کار خود را از دست دادهاند/ عکس: رویترز
افراد مسن و پیر ژاپن در سال 2012 نقش مهمی را در انتخاب "شینزو آبه" به عنوان نخستوزیر ایفا کردند. آنها از سیاست "آبه نومیک" نخستوزیر برای احیای سومین اقتصاد بزرگ جهان حمایت کردند.
"آبه نومیک" یا همان اقتصاد آبه، ترکیبی از بازآوری تورم (تورم عمدی)، رشد هزینه کردن بخش دولتی و استراتژی رشدی متفاوت با دو دهه گذشته است.
در پیرترین کشور جهان که نگرانیهای زیادی در باره سیاستهای مهاجرتی دارد، کارگران مسن همچنان در مغازهها، خدمات نظافت و رانندگان تاکسی کار میکنند. برای برخی از سالخوردگان این کار باعث افزایش پسانداز و درآمد میشود اما برای برخی از کارگران کم درآمد مانند کوبایاشی مشاغل پاره وقت به معنای منبع کامل درآمد زندگی است.
یک سالمند نیازمند ژاپنی در حال بررسی کفش و لباس دست دوم پس از شیوع کرونا/ عکس: رویترز
اما اینک شیوع ویروس کرونا مغازهها و دفاتر را تعطیل کرده و آسیبپذیرترین قشر نیروی کار را زیر فشار گذاشته است. آنها اینک بیش از دیگر گروههای سنی در معرض بیماری قرار دارند.
"تاکانوری فوجیتا" به عنوان سرپرست شبکهای غیردولتی کارگران، وکلا و جامعه آکادمیک ژاپن برای مقابله با مشکلات ناشی از شیوع بیماری در این باره گفت: افراد مسن و پیر ژاپن باید کار کنند تا از پس هزینهها و شرایط سخت خود برآیند. حقوق بازنشستگی برای اداره زندگی آنها کافی نیست.
او افزود: ما به عنوان یک نهاد مشاور و خیریه دیگر قادر به پرداخت هزینههای آب و برق آنها نیستیم.
براساس آمار دولتی حدود 13 درصد از نیروهای کاربیش از 65 سال سن دارند. 9 درصد از آنها نیز پس از سال 2012 و با سیاست "آبه نومیک" به کار بازگشتهاند. بیش از سه چهارم کارگران پیر کارگران غیررسمی، پاره وقت و قراردادی هستند. آنها در هنگام فشار اقتصادی روی شرکتها در اولین مرحله کار خود را از دست میدهند.
"تارو سایتو" محقق اجرایی موسسه تحقیقاتی " NLI" در این باره میگوید: پیدا و شروع کردن کاری دوباره برای افراد سالمند بسیار سخت است.
در ماه مارس نرخ بیکاری ژاپن به بالاترین حد خود در یک سال گذشته رسید و نرخ 2.5 درصدی را ثبت کرد. این عدد در این شرایط همچنان مایه حسادت بسیاری از کشورهاست. افزایش بیکاری در ژاپن به دلیل کاهش شدید تقاضا و خروج تعداد زیادی از سالمندان از بخش خدمات اجتماعی رخ داده است. ژاپن این روزها در بدترین رکود اقتصادی پس از جنگ به سر میبرد.
کمک به سالمندان نیازمند ژاپن در توکیو/ عکس: رویترز
سایتو در این باره گفت: نرخ بیکاری در ژاپن مانند آمریکا نیست که یکباره بالا رفته یا به شدت کاهش یابد. افزایش 1 درصدی بیکاری در ژاپن بسیار بزرگ است و تاثیرات منفی گستردهای دارد.
یک پنجم سالمندان ژاپنی در فقر نسبی به سرمی برند و درآمد آنها نصف درآمد خانوارهای طبقه متوسط این کشور است.
براساس آمارهای دولتی، درآمد یک خانوار تک نفره بالای 60 سال پس از سال 2018 به طور متوسط حدود 123 هزار ین در ماه بود که بیشتر آن از محل بیمه بازنشستگی تامین میشد. این درحالی است که این خانوارها حدود 38 هزار ین برای پرداخت هزینههای مرسوم خود کم داشتند.
"تسویشی گوندا" 60 ساله در اواسط ماه مارس و پس از اخراج از کار تمام وقت خود به عنوان آرایشگر در منطقه "کاتسوشیکا" توکیو تقاضای مزایای بیکاری کرد.
عکس: رویترز
پس از آنکه "شینزو آبه" به خاطر شیوع کرونا اعلام وضعیت اضطراری کرد، بسیاری از مشاغل تعطیل شدند.
گوندا اعلام کرد: یک روز پس از این اعلام تعداد مشتریهای آرایشگاه به صفر رسید.
______________________________________________________
بیشتر بخوانید:
یک پزشک متخصص چینی هشدار داده رفتار ویروس کرونا در منطقه شمال شرق چین که کانون جدید شیوع این ویروس در چین است، تغییر کرده است.
به گزارش عصرایران به نقل از خبرگزاری "بلومبرگ"، دکتر "کیو هایبو" پزشک کارشناس دارویی عضو کمیسیون بهداشت ملی چین در مصاحبهای با تلویزیون دولتی چین از رفتار متفاوت و خطرناک ویروس کرونا در منطقه شمال شرق چین خبر داده و گفته بیماران مبتلا به کرونا در این منطقه از چین دوره نهفتگی و زمان بیماری طولانیتری را در مقایسه با موج نخست اپیدمی و بیماران شهر ووهان چین، تجربه میکنند.
دکتر "کیو هایبو" متخصص بخش مراقبت های ویژه بیمارستان "ژونگدا" در شهر "نانجینگ" چین/عکس: توییتر
به گفته این پزشک چینی دوره طولانیتر نهفتگی که تا حدود 3 هفته است، خطر شیوع بیشتر ویروس و ابتلای خوشهای خانوادهها را به دنبال دارد، چون فرد ناقل بدون داشتن علامت و بدون اینکه احساس بیماری کند، ویروس را برای مدت زمانی طولانیتر در دوره نهفتگی در محیط اطراف خود پخش میکند.
او همچنین از ابتلای طولانیتر بیماران دو استان شمال شرقی "جیلین" و "هیلونگجیانگ" به ویروس خبر داده و گفته بیماران کرونایی در این 2 استان شمال شرقی چین ویروس را برای مدت زمان طولانیتری حمل میکنند و بهبودی آنها مدت زمان بیشتری میطلبد.
همچنین به گفته این پزشک متخصص چینی مبتلایان به ویروس کرونا در این منطقه از چین همگی تنها دارای علایم تنفسی هستند و دیگر علایم از قبیل قلبی، کلیوی و گوارشی در آنها دیده نشده است.
دکتر هایبو که پیشتر به عنوان پزشک متخصص برای مهار اپیدمی کرونا به شهر ووهان اعزام شده بود، گفت: " در طول دو هفته گذشته 46 مورد جدید در این 2 استان گزارش شده است که در سه شهر " شولان"، "جیلین" و "شنگ یانگ" در دو استان گسترش یافته است."
دولت چین از زمان شیوع موج جدیدی از ابتلا به ویروس کرونا این 2 استان را با جمعیتی بالغ بر 100 میلیون نفر در قرنطینه قرار داده است.
همچنین گزارشهای اولیه حاکی است نخستین ناقلان جدید ویروس کرونا در این منطقه از چین از کشور روسیه به این 2 استان چین آمدهاند.
تردد در خیابان های شهر پکن/18 می2020/ بلومبرگ
مساله جهش ویروس کرونا و رفتار متفاوت و متغیر این ویروس در کشورها و مناطق مختلف دنیا یکی از چالشهای بزرگ متخصصان و کارشناسان تولید واکسن در سرتاسر دنیاست. هم اکنون بیش از 80 تیم کاری در کشورهای مختلف دنیا مشغول تحقیق برای ساخت واکسن کرونا هستند، اما به گفته کارشناسان جهشهای احتمالی ویروس میتواند کار تیمهای ساخت واکسن را مشکل و پیچیدهتر و یا حتی غیرممکن کند.
بیشتر بخوانید:
محققانی چینی دارویی برای کوتاه کردن دوره درمان کرونا تولید کردند
دانشمندان چینی 2 نوع ویروس کرونا کشف کردند
رئیس
اتاق فکر ستاد کرونای استان تهران اعلام کرد: بر اساس پیشبینیها موج
دوم شیوع کرونا در ایران کمخطرتر و آرامتر طی میشود؛ زیرا ما با رفتار
ویروس بهتر آشنا شدهایم.
به گزارش ایسنا، حسین قناعتی، رئیس اتاق فکر ستاد کرونای استان تهران دوشنبه در اولین روز از هفتمین نشست برنامه تبادل تجربیات علم و فناوری در کشورهای اسلامی با بیان اینکه امروز نسبت به آغاز شیوع کرونا تجهیزات بیشتر و بهتری داریم، افزود: آموزش رفتارهای بهداشت فردی داده شده و مردم بیشتر رعایت میکنند. بنابراین انتظار داریم موج بعدی شیوع ویروس کرونا کمخطرتر باشد و آرامتر طی شود.
قناعتی با اشاره به جهانی بودن همهگیری ویروس کرونا و علائم آن یادآور شد: دولت ما و بعضی دولتها این فرضیه را داشتند که حتی نجات یک نفر مهم است و هیچ بیماری نباید بدون درمان رها شود.
وی به راهکارهای جلوگیری از شیوع کرونا اشاره و اظهار کرد: تجهیزاتی
مانند ماسک و دستکش میتواند تا حد ۶۰ تا ۷۰ درصد از انتقال بیماری جلوگیری
کند؛ کشورهایی که سابقه مبارزه با بیماریهای همهگیر مانند سارس را
داشتند، مانند چین و کره بهتر عمل کردند.
رییس اتاق فکر ستاد
مبارزه با کرونا با اشاره به وضعیت ویروس کرونا در ایران، گفت:
پیشبینیهای متفاوتی از ۱۴ هزار تا ۵۶ هزار مرگ و میر بر اثر بیماری در
ایران انجام شد که هیچ کدام به دلیل اقدامات پیشگیرانه محقق نشد.
وی با بیان اینکه تحریمها نقش مهمی در کاستن از توانایی ما در مبارزه با کرونا داشت، ادامه داد: با وجود این، اقدامات خوبی توسط دولت و مردم صورت گرفت و امروز میزان ماسکهایی که در خانهها دوخته شده از مجموع ماسکهای تولیدشده در کارخانهها بیشتر است.
قناعتی به آسیبهای ویروس کرونا در بخش اقتصاد اشاره کرد و افزود: صنایع مختلف از این بیماری آسیب دیدهاند و حتی کسبوکارهای کوچک بیشتر ضرر کردهاند؛ سبک زندگی تغییر کرده و در دوران پساکرونا بیشتر هم تغییر میکند.
وی به نقش فناوری اطلاعات در زمان ویروس کرونا اشاره کرد و گفت: فناوری اطلاعات در آموزش، بررسی و به دست آوردن اطلاعات بسیار مفید بود. نرمافزارهای بیماریابی یا کمک به بیماران نیز از طریق فناوری اطلاعات توسعه یافته و ارائه شدند. نقشه ردیابی تماس از دیگر دستاوردهای فناوری اطلاعات است که میزان ارتباط بیمار را با افراد مختلف نشان میدهد.
رئیس اتاق فکر ستاد کرونای استان تهران، جلوگیری از مراجعات حضوری را یکی از مولفههای درمان کرونا دانست و یادآور شد: درمان ویروس کرونا و آموزش برای جلوگیری از ابتلا به آن با آموزشهای برخط و انواع اپلیکیشنها ممکن است.
قناعتی با انتقاد از انتشار بیش از حد اخبار در فضای مجازی، گفت: فناوری اطلاعات میتواند ضررهایی داشته باشد و در زمان کرونا اخبار زیادی در مورد راههای جلوگیری از کرونا منتشر شد که بسیاری درست نبودند و در حد شایعه هستند.