واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineeringهواپیمای شخصی الکتریکی ژاپنی با قابلیت برخاستن و فرود عمودی(+فیلم و عکس)
عصر ایران - یک شرکت نوپای ژاپنی به نام تترا ایوی‌ایشن (teTra aviation) یک هواپیمای شخصی کاملا الکتریکی به نام ام‌کی-5 را آماده فروش ساخته و آن را محصولی ایمن، بی سر و صدا و آسان برای تولید توصیف کرده است. از این هواپیمای الکتریکی با توانایی برخاستن و فرود عمودی (eVTOL) به تازگی و در EAA AirVenture oshkosh 2021، یک رویداد هوانوردی یک هفته ای که در ویسکانسین، آمریکا برگزار می شود، رونمایی شده بود.
هواپیمای شخصی ام‌کی-5 دارای 32 روتر عمودی روی چهار بال ثابت و یک پیشرانه افقی در قسمت عقب است. ام‌کی-5 هواپیمایی تک نفره است و با استفاده از یک جوی‌استیک و کنترل های الکتریکی پرواز با سیم هدایت می شود. در مواردی که کنترلرهای پرواز یا پیشرانه با مشکل مواجه می شوند، روترها می توانند به کمک خلبان بیایند. همچنین، امکان استفاده از یک چتر نجات بالستیک نیز وجود دارد.
ام‌کی-5 دارای ابعادی برابر با 8.62 متر عرض، 6.15 متر طول، و 2.51 متر ارتفاع است. این هواپیما از آلومینیوم و پلیمرهای تقویت شده فیبر کربن (CFRP) ساخته شده است. وزن خالی ام‌کی-5 برابر با 488 کیلوگرم و بیشینه وزن برخاستن آن برابر با 576 کیلوگرم عنوان شده است. از این رو، وزن خلبان باید حدود 90 کیلوگرم باشد.
ام‌کی-5 از یک باتری 13.5 کیلووات ساعت نیرو می گیرد و توانایی دستیابی به بیشینه سرعت حدود 160 کیلومتر در ساعت با برد پروازی حدود 160 کیلومتر را دارد.
افزون بر رونمایی در رویداد EAA AirVenture oshkosh، شرکت تترا ایوی‌ایشن انجام پروازهای آزمایشی هواپیمای ام‌کی-5 را در سال 2021 دنبال می کند. تحویل این هواپیما به صورت یک کیت قابل ساخت در اوایل سال 2022 هدف گذاری شده است. بر همین اساس، حداقل در آمریکا هر فردی که دارای مجوز خلبان شخصی باشد می تواند با این هواپیما پرواز کند.
امکان پیش خرید هواپیمای ام‌کی-5 از طریق وب سایت شرکت تترا ایوی‌ایشن فراهم شده است.
هواپیمایی که می‌تواند ۹۰ روز در آسمان پرواز کند
دومین سفر فضایی خصوصی انجام شد/ این بار جف بزوس
پس از نخستین سفر فضایی خصوصی در آمریکا که در روزهای گذشته توسط شرکت «ویرجین گالاکتیک» (Virgin Galactic) صورت گرفت، امروز دومین سفر فضایی با پرتاب سفینه «بلو اورجین» (Blue Origin) به فضا انجام شد.
به گزارش روز سه شنبه ایرنا، کپسول فضایی ساخت شرکت بلو اورجین توسط موشک ماهواره بر «نیو شپارد» (New Shepard) چهار فضانورد از جمله «جف بزوس» میلیاردر آمریکایی، بنیانگذار شرکت آمازون و فردی که این پروژه فضایی را راه اندازی کرد به فضا پرتاب شد.
این درحالی است که پیش از وی «ریچارد برانسون» دیگر میلیاردر انگلیسی و رئیس گروه شرکت های ویرجین، با شبه فضاپیمای (Virgin Galactic Unity ۲۲) در مورخ ۲۰ تیرماه به مرز فضا رهسپار شده بود.
دراین سفر فضایی که پس از رسیدن به فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری زمین، مرز فضا، ۴ سرنشین این کپسول بلو اورجین حدود ۳ دقیقه وضعیت بی وزنی را تجربه کرده و با چتر نجات به زمین بازخواهند گشت، تمام زمان این سفر فضایی از زمان پرتاب تا بازگشت ۱۱ دقیقه در نظر گرفته شده است.
این پرواز اولین سفر فضایی است که یک مسافر با پرداخت پول در آن حضور پیدا کرده است. پدر الیور دیمن(Oliver Daemen) ۱۸ ساله مبلغ نامشخصی برای حضور او در این پرواز پرداخت کرده است. بزوس به همراه برادرش مارک و خانم والی فانک (Wally Funk) ۸۲ ساله به فضا خواهند رفت.
در این سفر جوان‌ترین و مسن‌ترین افرادی که تاکنون به فضا رفته‌اند یعنی دیمن و فانک حضور دارند.
در این سفر «مارک بزوس» برادر جوان تر جف بزوس، «الیور دیمن» جوان ۱۸ ساله و «والی فانک» زن ۸۲ ساله وی را همراهی می کنند.
جف بزوس بنیانگذار شرکت بلو اورجین، سازنده سفینه فضایی است .
بزرگ‌ترین کشتی هوایی جهان و طراحی جالب کابین آن (+عکس)
عصر ایران - جزئیاتی جدید درباره بزرگ‌ترین هواگرد جهان یعنی ایرلندر 10 منتشر شده است که از کابین جادار با پنجره هایی از کف تا سقف و فضای پای بسیار زیاد برای مسافران حکایت دارد. و این هواگرد تا حد زیادی دوستدار محیط زیست خواهد بود.
شرکت بریتانیایی هایبرید ایر وهیکلز (Hybrid Air Vehicles) به تازگی تصاویری مفهومی را از فضای داخلی کشتی هوایی خود منتشر کرده است که 299 فوت (91 متر) درازا و 112 فوت (34 متر) پهنا دارد. این هواگرد ظرفیت حمل حدود 100 نفر را دارد. اما به جای آن که مسافران در فضایی کوچک فشرده شوند، افرادی که با ایرلندر سفر خواهند کرد می توانند به واسطه پنجره هایی بلند از مناظر اطراف لذت برده و از فضا و جای پای شبیه کلاس تجاری جت های مسافری برخوردار باشند.
انتظار می رود ایرلندر در سال 2025 وارد خدمت شود و شرکت هایبرید ایر وهیکلز فکر می کند که به واسطه افزایش راحتی و 90 درصد انتشار گازهای گلخانه ای کمتر می تواند خیلی زود جت های مسافری معمول را در برخی مسیرهای پروازی کوتاه به چالش بکشد.
به گفته مقامات شرکت، کاهش ردپای کربن مزیت شماره ایرلندر محسوب می شود. در شرایطی که سفر با این هواگرد اندکی بیشتر از یک هواپیمای عادی طول می کشد اما کیفیت سفر با آن بسیار بهتر خواهد بود.
ایرلندر به واسطه استفاده از یک بالون عظیم هلیومی برای پرواز گزینه ای بسیار سبزتر از یک هواپیمای مسافری عادی است. در مقابل، هواپیماها پیش از آن که بال ها بتوانند نیروی بالابر را فراهم کنند نیازمند تولید نیروی قابل توجه توسط پیشرانه ها هستند.
زمانی که در هوا قرار بگیرد، کشتی هوایی ایرلندر به چهار پروانه برای حرکت متکی است. در نسل نخست، دو پروانه از پیشرانه هایی که نفت سفید می سوزانند، نیرو می گیرند و دو پروانه دیگر توسط موتورهای الکتریکی به گردش در می آیند که موجب کاهش بیشتر انتشار کربن توسط این هواگرد می شود. تا سال 2030، شرکت هایبرید ایر وهیکلز انتظار دارد که نسخه تمام الکتریکی ایرلندر را ارائه کند.
به جای باتری های معمول، سلول های سوختی هیدروژن مایع نیروی مورد نیاز موتورهای الکتریکی ایرلندر را تامین خواهند کرد. هیدروژن مایع می تواند انرژی بسیار بیشتری را نسبت به باتری ها را برای وزنی معین ذخیره کند. هیدروژن در مخازن خنک کننده در بدنه نگهداری خواهد شد و به سلول های سوختی پمپ می شود که در آنجا با اکسیژن واکنش داشته و برق تولید می شود.
کشتی هوایی ایرلندر می تواند به بیشینه سرعت حدود 80 مایل در ساعت (130 کیلومتر در ساعت) دست یابد و به طور کلی میانگین سرعت آن 60 مایل در ساعت (100 کیلومتر در ساعت) خواهد بود. این بیشتر به سرعت یک خودرو یا قطار تا یک جت مسافری کوتاه برد نزدیک است که می تواند با سرعت بیش از 450 مایل در ساعت (720 کیلومتر در ساعت) پرواز کند.
به گفته مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز، برای برخی سفرهای بین شهری با فواصل 100 تا 250 مایل (160 تا 400 کیلومتر) سفر از مرکز یک شهر به مرکز شهر دیگر فقط اندکی کندتر خواهد بود زیرا کشتی هوایی ایرلندر توانایی فرود در فضاهایی بسیار کوچک‌تر نسبت به یک هواپیما یا حتی روی آب را دارد.
به عنوان مثال، شرکت تخمین می زند که سفر بین شهرهای سیاتل آمریکا و ونکوور کانادا با ایرلندر اندکی بیش از 4 ساعت طول بکشد که کمی بیشتر از بیش از سه ساعت پرواز با هواپیماست. این در شرایطی که ایرلندر فقط 4.6 کیلوگرم دی اکسید کربن به ازای هر مسافر طی این سفر تولید می کند اما این میزان برای یک جت مسافری عادی برابر با 53 کیلوگرم است.
مقامات شرکت هایبرید ایر وهیکلز اطمینان دارند که ایرلندر تجربه ای به مراتب لذت بخش‌تر از گزینه های دیگر را ارائه خواهد کرد.
پنجره هایی از کف تا سقف در ترکیب با ارتفاع پرواز زیر 10 هزار پا (3040 متر) به معنای آن است که طی سفر مناظری دیدنی انتظار مسافران را می کشند. و از آنجایی که بالون هلیومی عظیم پیشرانه ها را از کابین مسافران جدا می کند، لرزش کم و تقریبا هیچ سر و صدایی وجود نخواهد داشت. این هواگرد تا حد زیادی تحت تاثیر تلاطم های هوایی نیز قرار نخواهد گرفت.
در واقع، مسافران ایرلندر می توانند پروازی راحت، ساکت و سبز را تجربه کنند.
چین نخستین انسان‌ها را به مریخ می‌فرستد؟
کشور چین به تازگی اعلام کرده است که اولین انسان‌ها را به مریخ خواهد فرستاد و یک پایگاه دائمی در سیاره سرخ ایجاد خواهد کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، چین پس از تاسیس یک ایستگاه فضایی خصوصی برای خود در مدار زمین و اعزام سه فضانورد به آن و ارسال موفقیت آمیز کاوشگر به نیمه پنهان ماه و مریخ، حالا چشم انداز خود را روی ایجاد پایگاه انسانی در مریخ قرار داده است.
براساس یک گزارش اولیه از گلوبال تایمز، چین نقشه راهی را برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده در مریخ فاش کرده است.
چین در حالی برنامه‌های خود را برای ایجاد پایگاه دائمی در مریخ اعلام کرده است که ناسا، "اسپیس‌ایکس" و قدرت‌های فضایی دیگر به شدت در حال تلاش و رقابت برای رسیدن به این آرزوی فضایی هستند.
چین اعلام کرده است که قصد دارد اولین انسان‌ها را تا سال ۲۰۳۳ روی مریخ فرد آورد.
"وانگ شیائوجون" رئیس آکادمی دولتی فناوری پرتاب فضاپیمای چین"(CALT) طی سخنانی با عنوان "سیستم حمل و نقل فضایی اکتشاف مریخی انسان" که در کنفرانس جهانی اکتشافات فضایی(GLEX ۲۰۲۱) ایراد کرد، از این برنامه‌ها خبر داد.
وی همراه با مرور موفقیت کاوشگر "تیان‌ون-۱"(Tianwen-۱) که اولین مأموریت بین سیاره‌ای چین بود و همچنین فرود آوردن و عملیات اکتشافی یک مریخ نورد روی مریخ، برنامه سه مرحله‌ای چین را برای ارسال انسان به مریخ اعلام کرد.
طبق این برنامه‌ها، مرحله اولیه که به آن مرحله آماده‌سازی فناوری نیز گفته می‌شود، شامل ربات‌هایی خواهد بود که برای بازگرداندن نمونه‌های مریخی طراحی شده‌اند و یک مکان مناسب را برای استقرار انسان در مریخ در آینده کشف می‌کنند.
پس از آن، مرحله دوم شامل اعزام انسان‌ها به مریخ است تا یک پایگاه دائمی در این سیاره ایجاد کنند. پس از اتمام ساخت این پایگاه، مرحله سوم شامل عزیمت ناوگان‌های باری بزرگ از زمین به مریخ و تسریع پروژه‌های توسعه در سیاره سرخ خواهد بود.
طبق اعلام این آکادمی، برنامه این مراحل و مراحل اضافی به ترتیب برای سال‌های ۲۰۳۳، ۲۰۳۵، ۲۰۳۷، ۲۰۴۱، ۲۰۴۳ و فراتر از آن طراحی شده است.
قابل ذکر است که چین علاوه بر سیستم "نردبان آسمان" که در حال حاضر به عنوان وسیله‌ای برای کاهش مقیاس یا هزینه کاوشگرهای آینده و مأموریت‌های حمل و نقل به مریخ در دست بررسی است، در حال بررسی وسایل نقلیه هسته‌ای برای مأموریت‌های انسانی و اکتشاف در مریخ است.
ما مطمئن نیستیم که منظور چین از "نردبان آسمان" چیست، اما این حدس به ذهن متبادر می‌شود که می‌تواند یک آسانسور فضایی باشد. اگرچه این ایده جدیدی نیست، اما ایجاد یک روش انتقال عمودی از سطح زمین یا مریخ به مدار آنها، بسیار دشوار است. همچنین مهارت‌های فنی لازم برای چنین شاهکار عظیم مهندسی ممکن است هنوز وجود نداشته باشد.
یادآوری این نکته لازم است که بر خلاف ایالات متحده که ناسا، "اسپیس‌ایکس"، "بلو اوریجین" و بسیاری دیگر از شرکت‌های خصوصی هوافضا برای ساختن سیستم‌های فضایی در یک برنامه فضایی ناهمگن همکاری می‌کنند، چین کاملاً تحت یک سیستم متحد است و بنابراین برنامه‌های آن ممکن است قبل از ایالات متحده یا سایر قدرت‌های فضایی محقق شود. البته این بدان معنا نیست که چین حتما اولین کشوری خواهد بود که انسان‌ها را روی ماه یا مریخ یا هرجای دیگر مستقر خواهد کرد.
اگر ما به مسابقه فضایی کنونی جهان نگاه کنیم، می‌بینیم که چین عملکرد بسیار خوبی دارد، اما اینکه بگوییم حتما در انتها پیروز خواهد شد، صحیح نیست.