حرکت مریخ نورد بزرگ ناسا در خیابان‌ (+عکس)

این مریخ نورد دارای سیستم‌های پشتیبانی از حیات، سیستم‌های جهت‌یابی و برقراری ارتباطات و همچنین طراحی و مصالحی مرتبط با منابع و شرایط سطح مریخ است.

ناسا در اواخر تابستان گذشته از مدل مفهومی "مریخ نورد" خود رونمایی کرد و اینک دو کمدین آمریکایی شانس آن را پیدا کردند تا این غول بی‌شاخ و دم را در خیابان‌های نیویورک برانند.

به گزارش گروه خودروی عصر ایران به نقل از "موتورترند"، از آنجایی که دو کمدین آمریکایی نه اطلاعات زیادی در خصوص ویژگی‌های فنی یک خودرو در این ابعاد دارند و نه چیز زیادی در خصوص فضا می‌دانند سرعت تقریبی این خودرو در خیابان‌های نیویورک را 4.8 کیلومتر در ساعت عنوان کردند! حال فرض کنید این هیولا در یک تقاطع کوچک چه توجهی را به خود جلب کرده و چگونه دور خواهد زد.

این خودروی رادیکال مریخ نورد به صورت مشترک توسط سازمان ناسا و گروه برادران پارکر ساخته شده است. نتیجه این همکاری یک کرگدن 2 هزار 721 کیلوگرمی که سه متر ارتفاع دارد و می‌تواند 4 نفر سرنشین را در فضای داخلی کاملا بزرگ با خود حمل کند.  خودرو با تایرهای 50 اینچی خود قابلیت‌های زیادی در حرکات آفرودی از خود نشان داده و براساس ادعاهای واقعی می‌تواند با سرعت 112 کیلومتر بر ساعت به حرکت خود ادامه دهد اما پیش‌بینی می شود این خودرو روی سیاره قرمز با سرعتی نزدیک به 16 تا 24 کیلومتر حرکت کند.  در اصل چرخ‌های 50 اینچی  قابلیت مانور خودرو را در سطوح ماسه‌ای، لغزنده یا صخره‌ای افزایش می‌دهد.

این مریخ نورد دارای سیستم‌های پشتیبانی از حیات، سیستم‌های جهت‌یابی و برقراری ارتباطات و همچنین طراحی و مصالحی مرتبط با منابع و شرایط سطح مریخ است.

مریخ نورد ناسا همچنین به پنل‌های خورشیدی مجهز است. ناسا در این خصوص می‌گوید این پنل‌ها چند کاره ارائه شده‌اند و می‌توان از آنها به عنوان مجموعه‌ای از یک برنامه اکتشافی یا یک لابراتور کامل تحقیقاتی بهره برد.

احتمالا ناسا این مدل مفهومی غول‌پیکر را هرگز به تپه‌های شنی مریخ  اعزام نخواهد کرد، اما بر این باور است که  این خودرو به راحتی  در بسیاری از بخش‌های مریخ مانور خواهد داد.

ناسا: در سطح ماه آب یخ زده وجود دارد

بر اساس تازه‌ترین نتایج بررسی‌های منتشر شده توسط آکادمی ملی علوم آمریکا، یخ به مقدار زیاد در مناطقی از شمال و جنوب کره ماه که اشعه خورشید به آنها نمی‌تابد، وجود دارد. مناطقی که دمای آنها از منفی ۱۵۰ درجه سلسیوس بالاتر نمی‌رود.

نزدیک به نیم قرن پس از انجام اولین ماموریت سفر به ماه توسط سفینه آپولو، یک تیم فضانوردی سازمان هوانوردی و فضایی ملی ایالات متحده آمریکا (ناسا) در پایان ماموریت خود با قاطعیت اعلام کرد که در سطح ماه آب یخ زده وجود دارد، نه به مقدار کم بلکه به وفور.

به گزارش عصرایران به نقل از یورونیوز؛ بر اساس تازه‌ترین نتایج بررسی‌های منتشر شده توسط آکادمی ملی علوم آمریکا، یخ به مقدار زیاد در مناطقی از شمال و جنوب کره ماه که اشعه خورشید به آنها نمی‌تابد، وجود دارد. مناطقی که دمای آنها از منفی ۱۵۰ درجه سلسیوس بالاتر نمی‌رود.

وجود آب یخ زده به ارتفاع چند میلیمتر در مناطقی به نسبت وسیعی از سطح ماه این امکان را ایجاد کرده که مطالعات در مورد بررسی امکان اقامت بشر بر روی کره ماه ابعاد جدی‌تری به خود بگیرد.

این نخستین باری است که دانشمندان با قطعیت از وجود آب بر روی سطح کره ماه سخن می‌گویند اما هنوز برای یافتن پاسخ این سوال که آیا این آب آشامیدنی است یا خیر، نیاز به بررسی‌های بیشتر با حضور در سطح تنها قمر کره زمین دارد.

به همین منظور ناسا قصد دارد با ارسال چندین ربات فضانورد به سطح کره ماه، این تحقیقات را ادامه دهد.

پیشتر دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا از لزوم تشکیل نیروی فضائی ویژه سخن گفته بود. همچنین ناسا نیز ماه مارس گذشته از نقشه راه جدید خود رونمایی کرد که بر پایه آن مأموریت‌های خاص رباتیک با اهداف تجاری طراحی شده که برخی از آنها فراتر از کاوش ماه، بهره برداری از منابع آن را مورد هدف قرار خواهد داد.

اولین مطالعات انجام شده در اوایل دهه ۷۰ میلادی وجود آب در سطح ماه را ثابت نکرد ولی در سال ۲۰۰۰ میلادی ناسا در مورد وجود هیدروژن در این کره به قطعیت رسید. بدین ترتیب بار دیگر فرضیه وجود آب در کره ماه مطرح شد و مطالعات متعدد در این باره آغاز شد تا این که بالاخره این فرضیه از سال ۲۰۱۷ میلادی به بعد آرام آرام رنگ واقعیت به خود گرفت.

رونمائی از طرح ناسا برای مبارزه رباتیک با تهدیدهای فضایی

سیارک‌ها اجسام نامنتظمی از جنس صخره و فلز هستند که به دور خورشید گردش می‌کنند.

سازمان هوانوردی و فضایی ملی ایالات متحده آمریکا (ناسا) از برنامه جدید خود برای مقابله با تهدید و از میان بردن سیارک‌های بالقوه خطرناک واقع در نزدیکی زمین، رونمائی کرد.

به گزارش یورونیوز، دفتر سیاستگذاری علم و فناوری کاخ سفید، سند جدیدی را با عنوان «استراتژی و طرح اقدام ملی آمادگی در نزدیکی زمین» منتشر کرد. این سند ۱۸ صفحه حاوی اقداماتی است که ناسا و آژانس فدرال مدیریت شرایط اضطراری طی ۱۰ سال آینده برای جلوگیری از آسیب برخورد سیارک‌ها با زمین و آماده سازی شرایط کشور آمریکا برای مقابله با عواقب احتمالی چنین رخدادهایی باید صورت دهند.

سیارک‌ها اجسام نامنتظمی از جنس صخره و فلز هستند که به دور خورشید گردش می‌کنند.

لویکتیکوس لوئیس، رئیس آژانس فدرال مدیریت شرایط اضطراری که در جریان کنفرانس مطبوعاتی رونمایی از سند مذکور سخن می‌گفت، تاکید کرد که هر چند احتمال برخورد این سیارک‌ها با زمین بسیار پایین است ولی همین برخورد بعید می‌تواند پیامدهای جبران ناپذیری برای زمین به همراه داشته باشد.

در همین خصوص، لیندی جانسون، افسر دفاع فضایی ناسا نیز گفت که این سند افزون بر ارائه راهکارهایی برای انحراف و نابود کردن این سیارک‌ها، به دولت ایالات متحده نیز کمک خواهد کرد تا پروتکل‌های لازم را برای اتخاذ تصمیم درست در مواقع رویارویی با خطر برخورد این سیارک‌ها با زمین، تهیه کند.

به گفته آقای جانسون حفاظت از زمین در برابر سیارک‌ها برعهده فضانوردان نخواهد بود و اساسا چنین ایده‌ای ناشی از رویکرد سینمایی به موضوع است بلکه مطابق برنامه ناسا، فضاپیماهای کاملا رباتیک مبارزه با سیارک‌ها را انجام خواهند داد.

در واقع این سند پنج هدف عمده را دنبال می‌کند: افزایش توانایی آمریکا برای تشخیص، ردیابی و تعیین سیارک‌های نزدیک زمین، کاهش ریسک فعلی در مقابله با آنها و کمک به مدلسازی برای تصمیم‌گیری دقیق‌تر و موثرتر در خصوص آنها.

اخترشناسان معتقدند در حال حاضر بیش از ۸ هزار شئ معلق در اطراف زمین وجود دارد که کوچک ترین آنها حداقل ۱۴۰ متر طول دارد و در صورت برخورد با زمین می‌تواند مساحتی به وسعت یک ایالت آمریکا را تخریب کند. البته نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این تعداد شئ معلق برآورد شده تنها معادل یک سوم سیارک‌هایی است که اطراف زمین وجود دارند.

هر چند برخورد سیارک‌های کوچکتر می‌تواند اثرات کمتری داشته باشد ولی در همین سطح هم برخورد یک صخره ۱۹ متری به روسیه که در سال ۲۰۱۳ رخ داد، موجب زخمی شدن یکهزار و ۲۰۰ نفر و وارد آمدن خسارت به هزاران ساختمان در فاصله ۹۳ کیلومتری شد.

به همین دلیل ناسا اخیرا تلاش خود را برای شناسائی سیارک‌های کوچکتری متمرکز کرده که تا کنون ناشناخته باقی مانده بودند ولی احتمال می‌رفت که در صورت برخورد با زمین پیامدهای جبران ناپذیری داشته باشند.

بر همین اساس، ناسا در جریان رونمایی از سند دفاعی خود مدعی شد که ۹۵ درصد از سیارک‌های خطرناک را که می‌توانند طی قرن حاضر موجب رخداد فجایع انسانی و بلایای طبیعی خطرناک در زمین بشوند، شناسائی کرده و آمادگی آمریکا برای برخورد و مقابله با این فجایع و خطرات به شدت افزایش یافته است.

یک باکتری که تنفس انسان در مریخ را ممکن می‌کند

محققان دانشگاه ملی استرالیا بررسی کردند؛ یک باکتری که تنفس انسان در مریخ را ممکن می‌کند!

محققان دریافته‌اند گونه‌ای از باکتری‌های سازگار با محیط کم‌نور می‌توانند به سیاره سرخ فرستاده شوند تا برای سکونت احتمالی انسان، اکسیژن تولید کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، گونه‌ای از باکتری‌های ساحلی که می‌توانند در شرایط سخت رشد کنند، ممکن است بتوانند برای انسان‌هایی که قدم به سیاره مریخ خواهند گذاشت، به شکل پایدار اکسیژن تولید کنند.

هوای سیاره سرخ می‌تواند انسان را به سرعت بکشد. اتمسفر مریخ کمتر از 1 درصد زمین است که عملا نفس کشیدن را بسیار سخت می‌کند.

هوا در سیاره مریخ شامل 95 درصد کربن دی‌اکسید، 3 درصد نیتروژن، 1.6 درصد آرگون و تنها مقدار کمی اکسیژن است. در حالی که روی زمین، حدود 21 درصد هوا از اکسیژن تشکیل شده است. انسان‌ها نمی‌توانند در غلظت بسیار کم اکسیژن زنده بمانند.

غلظت بالای کربن دی‌اکسید در مریخ جایگزین اکسیژن در گلبول‌های قرمز انسان می‌شود که در صورت عدم حفاظت، کاوشگران ممکن است ظرف کمتر از 3 دقیقه جان خود را از دست بدهند.

اما گونه‌ای از سیانوباکتری‌ها می‌توانند هوای مریخ را برای انسان قابل تنفس کنند.

سیانوباکتری‌ها یکی از بزرگترین گروه‌های باکتری در زمین هستند و بیش از 2.5 میلیارد سال است که در زمین سکونت دارند. این خانواده از باکتری‌ها در غیرمنتظره‌ترین مکان‌های زمین، کربن دی‌اکسید را می‌گیرند و اکسیژن آزاد می‌کنند.

محققان دانشگاه ملی استرالیا در تحقیقی که در مجله Science منتشر شده است، تحقیقی در مورد این موجودات کوچک آبهای عمیق انجام دادند که می‌توانند در شرایط سخت و نور کم زنده بمانند.

محققان امیدوارند با مطالعه این باکتری‌ها، درک بهتری از فتوسنتز به دست آورند. فرآیندی که از طریق آن گیاهان و دیگر موجودات، انرژی را از نور تولید و ذخیره می‌کنند و اکسیژن تولید می‌کنند.

مطالعه مکانیزم فیزیکی توانایی جذب سیانوباکتری‌ها ممکن است به پژوهشگران کمک کند که در مورد چگونگی کارکرد فتوسنتز بیشتر بدانند و می‌تواند امکان استفاده از این موجودات را برای تولید اکسیژن در مریخ افزایش دهد.

این سیانوباکتری‌های سازگار با شرایط کم‌نور می‌توانند برای تولید اکسیژن مورد استفاده قرار گیرند و یک بیوسفر روی یک سیاره دیگر جز زمین ایجاد کنند.

محققان تاکنون دریافته‌اند که سیانوباکتری‌هایی که Chroococcidiopsis نامیده می‌شوند، از رنگدانه کلروفیل به عنوان یک ماده مهم در فتوسنتز که در شرایط نور کم اتفاق می‌افتد، استفاده می‌کنند. این بدین معنی است که این سیانوباکتری‌ها در آینده برای تولید اکسیژن در مستعمره‌های انسانی از جمله مریخ فرستاده خواهند شد.

در حال حاضر این موجودات زنده در محیط‌های خشن مانند قطب جنوب، کویر موهاوی و فضای بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی رشد می‌کنند و این امر نشان می‌دهد که آنها می‌توانند در شرایط سختی مانند سطح مریخ زنده بمانند.

"کرائوس" سرپرست تحقیقات می‌گوید: فتوسنتز می‌تواند به لحاظ تئوری با این نوع از موجودات برای ایجاد هوای قابل تنفس برای انسان‌ها بر روی مریخ تحت کنترل گرفته شود. ارگانیسم‌های سازگار با نور کم، مانند سینوباکتری‌های مورد مطالعه ما، می‌توانند زیر سنگ‌ها و صخره‌ها رشد کنند و به طور بالقوه در شرایط سخت و خشن سیاره سرخ زنده بمانند.

سیانوباکتری‌ها را همچنین به عنوان جلبک‌های فیروزه‌ای، باکتری‌های فیروزه‌ای یا سیانوفیتها می‌شناسند. سیانوباکتری‌ها خودکفا بوده و برای تولید مواد غذایی نیاز به نور و آب ندارند. آنها بی‌هوازی هستند یعنی نیازی به اکسیژن ندارند.

در زمان پیدایش این باکتری‌ها، اکسیژن در جو زمین وجود نداشت. آن‌ها دارای کلروفیل a هستند و فتوسنتز می‌کنند و اغلب آن‌ها متحرکند.

سیانوباکتری­‌ها قدیمی‌­ترین پروکاریوت­های فتوسنتز­کننده روی زمین می­‌باشند. این میکروارگانیسم‌ها بطور گسترده­‌ای در خاک­‌های طبیعی، آب­های شیرین و زیستگاه­‌های دریایی توزیع شده‌­اند و دارای تنوع مورفولوژیکی قابل ملاحظه‌­ای می‌باشند.

تاریخچه تکاملی طولانی این میکروارگانیسم‌­ها به صورت قابل توجهی گواهی بر موفقیت سیانوباکتری­ها برای زنده ماندن در زیستگاه­‌های متعدد و قدرت تحمل اکولوژیکی بالای آن‌ها دارد. علاوه­ بر این، سیانوباکتری­ها با یک قدرت تحمل اکولوژیکی بالا با دما، نور، شوری، رطوبت و شرایط قلیایی توسعه یافته­‌اند و دارای بسیاری از خصوصیات و سازگاری‌­ها می‌باشند که توزیع گسترده و موفقیت آن‌ها در بقاء را توضیح می‌­دهد.

اصطلاح «متابولیسم سیال یا لغزنده»، کوتاه‌ترین و در عین حال گویاترین توجیهی است که برای این گستردگی به کار می‌رود. نوعی انعطاف‌پذیری متابولیک که شاید منحصر به فرد باشد و تنها در مورد زیستگاه‌ها صدق نمی‌کند.

هنوز مکانیزم خوگیری و سازگاری‌های خاص سیانوباکتری‌ها به شرایط محیطی و سیالیت‌هایی که به عنوان مثال در تغییر آرایش سیستم‌های فتوسنتزی و رنگینه‌های این موجودات در مواجهه با تغییرات سریع شرایط محیطی به وقوع می‌پیوندد، برای صاحبنظران روشن نیست. ‏

طبقه‌بندی تاکسونومیک سیانوباکتری­‌ها بسیار پیچیده است. سیانوباکتری‌ها در گذشته تنها بر­اساس صفات مورفولوژی­ و بر طبق کدهای بین‌المللی­ نام­گذاری ­گیاهی (ICBN)طبقه­‌بندی می­‌شدند. این طبقه‌بندی که تنها بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی می­‌باشد، با وجود این واقعیت که مورفولوژی سیانوباکتری‌­ها در مقایسه با بسیاری از میکروب‌­های پروکاریوتی پیچیده است و صفات مورفولوژیک در پاسخ به شرایط زیست‌محیطی مختلف تغییر پذیرند، لزوما نمی‌­تواند یک طبقه‌بندی فیلوژنتیکی معتبر باشد.

ترکیب طبقه‌بندی مورفولوژیکی گذشته و طبقه‌بندی بر­اساس روش­‌های مولکولی به منظور دستیابی به کلیدهای شناسایی معتبر، یک چالش مهم برای زیست ‌شناسان محسوب می­‌شود، با­ این­ حال، تلاش برای متحد ساختن این دو سیستم طبقه‌­بندی همچنان ادامه دارد.

درحال حاضر سیستم نام­گذاری باکتریولوژیکی سیانوباکتری­‌ها به‌طور گسترده­‌ای پذیرفته شده‌ است.

8228321250

کوچهای درون ایران به کجا و به چه دلیل است؟

مهاجرت‌های داخل ایران به کجا و به چه دلیل است؟

طی دوره 1375 تا 1385، سهم مهاجران از کل جمعیت 17.2 نفر در برابر هر 100 نفر بوده که در دوره 1385 تا 1390 به 7.4 نفر مهاجر در برابر هر 100 نفر رسیده است.

مهاجرت، پدیده‌ای است که به‌شدت از شرایط اقتصادی و اجتماعی جامعه تأثیر می‌پذیرد. محققان کشورمان در راستای بررسی دقیق مهاجرت‌هایی که به دلایل مختلف در کشور ما صورت می‌پذیرد، مطالعه‌ای را انجام داده‌اند.

به گزارش ایسنا، رونق اقتصادی، موجب ایجاد فرصت‌های شغلی و تبدیل مراکز عرضه کار و فعالیت به کانون‌های عمده جذب جمعیت می‌شود و درمقابل، رکود اقتصادی، بی‌تحرکی و پویا نبودن جمعیت را در پی داشته و چنانچه به مرحله بحرانی برسد، مسیرهای مهاجرتی را تغییر می‌دهد. کشورهای درحال‌توسعه جهان، مهاجرت و شهرنشینی را اساسی‌ترین و بنیادی‌ترین مسئله جمعیتی خود می‌شناسند، تا جایی که فشار این دو جریان را بر افزایش بی‌رویه جمعیت شهرها، جدی‌تر از عامل باروری و آهنگ رشد طبیعی جمعیت می‌دانند.

علت‌ها و زمینه‌های مهاجرت توسط متخصصین به مواردی شامل عوامل اقتصادی (درآمد، اشتغال، تصرف زمین)، عوامل جمعیتی (سن، جنس، وضع تأهل)، عوامل مربوط به شیوه زندگی، سطح تحصیلی و فرصت‌ها، خدمات ترابری و ارتباطات، خدمات اجتماعی و وسایل تفریحی تقسیم‌بندی می‌شوند. مهاجرت و چگونگی توزیع مجدد جمعیت در داخل کشور یا اصطلاحاً مهاجرت داخلی، از اساسی‌ترین عواملی هستند که سیاست‌گذاران اقتصادی – اجتماعی جامعه برای کنترل جمعیت، جهت دادن به جابه‌جایی‌های جمعیتی و نیز هدایت جمعیت به‌سوی قطب‌های اقتصادی به آن توجه دارند و به همین دلیل، پژوهش درباره تغییرات حاصل از مهاجرت در جمعیت هر منطقه، بسیار ضروری است.

محققانی از کشورمان در همین رابطه، پژوهشی را به انجام رسانده‌اند که در آن مهاجرت‌های بین استانی در ایران بر اساس نتایج سرشماری‌های رسمی کشور مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده به پرسش‌هایی در این خصوص پاسخ داده شود.

این پژوهش، از طریق تحلیل ثانویه داده‌های حاصل از سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران انجام شده است و داده‌های به‌دست‌آمده آن در خصوص تأثیر نرخ بیکاری، میانگین سال‌های تحصیل و جمعیت بر روی میزان مهاجرت، از طریق نرم‌افزارهای آماری، آنالیز شده‌اند.

نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهند که طی دوره 1375 تا 1385، سهم مهاجران از کل جمعیت 17.2 نفر در برابر هر 100 نفر بوده که در دوره 1385 تا 1390 به 7.4 نفر مهاجر در برابر هر 100 نفر رسیده است.

قربان حسینی، کارشناس ارشد جمعیت‌شناسی و کارشناس پژوهشی مؤسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور و همکارانشان می‌گویند: «در سال 1390، بیشترین نسبت مهاجر به جمعیت، مربوط به استان‌های خراسان جنوبی، البرز و بوشهر بوده است که جابه‌جایی زیاد جمعیت در این استان‌ها را نشان می‌دهد. اما کمترین نسبت، به استان‌های لرستان و سیستان و بلوچستان اختصاص داشته است که خود جزو استان‌های مهاجرفرست هستند یا به عبارتی مهاجرت‌های زیادی ازآنجا به مناطق دیگر صورت می‌پذیرد».

در این تحقیق مشخص شد که استان بوشهر به دلیل موقعیت اقتصادی و وجود شرکت‌های بزرگ نفتی، نیروی انسانی فعال استان‌های مجاور و مناطق دیگر را به خود جذب کرده است. همچنین 44 درصد از کل مهاجران کشور، به ترتیب مربوط به استان‌های تهران، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و البرز بوده‌اند.

حسینی و همکارانش در این خصوص می‌گویند: «حدود 50 درصد از مهاجران درون استانی نیز به ترتیب برای استان‌های تهران، خراسان رضوی، فارس، اصفهان، خوزستان و مازندران بوده‌اند و 50 درصد از مهاجران استان‌های دیگر کشور نیز به ترتیب وارد استان‌های البرز، اصفهان، خراسان رضوی، گیلان و مازندران شده‌اند. دلایل مهاجرت به این استان‌ها، مواردی چون تمرکز سیاسی و اداری، اشتغال، امکانات آموزشی و رفاهی، بهداشتی و به‌ویژه اقتصادی مانند امکان کسب‌وکار بیشتر، اماکن مذهبی و بالاخره آب‌وهوا بوده‌اند».

در این مطالعه همان‌گونه که انتظار می‌رفت، مشخص‌شده که استان البرز از استان‌های مهاجرپذیر کشور است که درصد زیادی از مهاجران استان‌های دیگر کشور به آن وارد شده‌اند. همچنین بیشترین علت مهاجرت در همه استان‌های کشور، پیروی از خانوار بوده که نشان می‌دهد مهاجرت در ایران غالباً خانواری است تا انفرادی.

بر اساس نتایج این پژوهش، جستجوی کار، علت مهاجرت بیش از 10 درصد مهاجران بین استانی در استان‌های بوشهر، تهران، هرمزگان، یزد، مرکزی و قزوین بوده است. در استان‌های مرزی کشور به‌جز استان بوشهر نیز، انجام یا پایان خدمت وظیفه پس از پیروی از خانوار، بیشترین علت مهاجرت بوده که دلیل آن انباشتگی زیاد جمعیت جوان در این استان‌هاست.

در استان‌های آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، زنجان، سمنان، سیستان و بلوچستان، قم، کرمان، کهگیلویه و بویراحمد، همدان و یزد 20 تا 25 درصد علت مهاجرت مهاجران وارد شده، تحصیل بوده است.

یکی از نکات جالب در خصوص نتایج به‌دست‌آمده، آن است که در استان البرز حدود 14 درصد مهاجران، برای دستیابی به مسکن مناسبت‌تر به این استان وارد شده‌اند و این نشان می‌دهد که اکثر مهاجران، مسکن کرج را با مسکن تهران مقایسه می‌کنند و چون ارزان‌تر از تهران است، آنجا را انتخاب می‌کنند. اغلب این افراد مهاجرانی هستند که هدف نهایی آن‌ها از سکونت در کرج دسترسی به تهران است.

به گفته حسینی و همکارانش در این پژوهش، «حدود 50 درصد مهاجران خارج‌شده از استان‌های کشور، به ترتیب به استان‌های تهران، خوزستان، خراسان رضوی، فارس، البرز، اصفهان و کرمانشاه مربوط هستند. از میان این استان‌ها، استان‌های البرز و اصفهان مهاجرپذیر و دیگر استان‌ها مهاجرفرست هستند. بیشترین درصد مهاجران خارج‌شده به استان تهران و کمترین درصد به استان‌های ایلام، خراسان جنوبی، کهگیلویه و بویراحمد مربوط بوده‌اند. همچنین در بین استان‌های کشور به ترتیب استان‌های مهاجرپذیر البرز، سمنان و یزد دارای بیشترین میزان خالص مهاجرت و استان‌های مهاجرفرست لرستان، کرمانشاه، چهارمحال و بختیاری، سیستان و بلوچستان و خوزستان دارای کمترین رقم خالص مهاجرت هستند».

این محققان می‌افزایند: «استان تهران یکی از چهار مقصد اصلی مهاجران خارج‌شده از همه استان‌های کشور به‌جز دو استان سیستان و بلوچستان و کهگیلویه و بویراحمد بوده است. سطح بالای توسعه استان تهران، ساکنان سایر مناطق و حتی کلان‌شهرهای کشور را برای مهاجرت به این استان ترغیب می‌کند و به دلیل تمرکز بیشتر امکانات کشور در این کلان‌شهر و مناطق پیرامونی آن، تهران به مقصد نهایی مهاجران و شهری آرمانی برای بسیاری از افراد روستاها و شهرهای کوچک و بزرگ تبدیل شده است. البته استان تهران، خود نیز از استان‌های مهاجرفرست کشور محسوب می‌شود که به همه استان‌های دیگر کشور، مهاجر می‌فرستد و ممکن است این مهاجران، کسانی باشند که محل تولد آن‌ها همان استان مقصد بوده باشد».

بررسی‌های آماری این پژوهش نشان می‌دهد که رابطه‌ای قوی بین میزان خالص مهاجرت و متغیرهایی چون رشد جمعیت، نرخ بیکاری، میانگین سال‌های تحصیل، جمعیت روستا/شهری و درصد شهرنشینی برقرار است. در این میان، تأثیر متغیرهای رشد جمعیت و نرخ بیکاری از سایر متغیرها بیشتر و اثر این دو متغیر بر میزان خالص مهاجرت چند برابر سایر متغیرها است. بر این اساس، متغیر نرخ بیکاری، بر میزان خالص مهاجرت اثر معکوس داشته و متغیرهای رشد جمعیت، میانگین سال‌های تحصیل، جمعیت روستا/شهری و درصد شهرنشینی بر میزان خالص مهاجرت اثر مثبت داشته‌اند.

به اعتقاد حسینی و همکارانش، اطلاعات جامع به‌دست‌آمده از این تحقیق می‌توانند به مسئولان کمک کنند تا بتوانند به شکل بهتری به ایجاد تعادل و توازن بین رشد اقتصادی و رشد جمعیتی در سطح استان‌ها، بهبود و ارتقای استانداردهای زندگی و شغلی در استان‌های مهاجرفرست و ممانعت از مهاجرت افراد جویای کار با ایجاد قطب‌های رشد استانی برای جذب جوانان جویای کار هر استان و جلوگیری از تمرکزگرایی اداری، سیاسی، اقتصادی و در برخی استان‌های کشور بپردازند.

گفتنی است نتایج این مطالعه در قالب مقاله‌ای علمی پژوهشی در فصل‌نامه برنامه‌ریزی فضایی (جغرافیا) وابسته به دانشگاه اصفهان منتشر شده است.