دانشمندان ناسا: در یک دهه آینده حیات فرازمینی را پیدا خواهیم کرد

ناسا برای یافتن شواهد لازم در مورد وجود فرازمینی‌ها، برنامه‌های بسیاری را آغاز کرده و انتظار دارد که وجود آنها را در دهه آینده اثبات کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان ناسا باور دارند که در ۱۰ سال آینده می‌توانند موجودات بیگانه فضایی را کشف کنند. آنها چندین طرح و اکتشاف فضایی را برنامه‌ریزی کرده‌اند که به کشف زندگی فرازمینی‌ها اختصاص دارند.

برنامه‌های ناسا

دانشمندان، مهندسان، ستاره‌شناسان و کارمندان ناسا، پژوهش‌های خود را برای رسیدن به هدف نهایی در دهه آینده متمرکز کرده‌اند.

آنها قصد دارند در سال آینده، یک مریخ‌نورد را به سیاره مریخ بفرستند تا نمونه‌های سنگ را از این سیاره سرخ جمع‌آوری کنند. دو فضاپیمای ناسا نیز قرار است برای کاوش اقیانوس‌های روی سطح قمرهای زحل و مشتری به فضا پرتاب شوند. علاوه بر این، تلسکوپ‌های فضایی جدیدی نیز برای بررسی سیارات بیرون از منظومه شمسی به فضا فرستاده خواهند شد. هدف از این برنامه‌های بزرگ، اثبات وجود فرازمینی‌هایی است که شاید در سیارات دیگر ساکن باشند.

برنامه اثبات وجود فرازمینی‌ها، برنامه جدیدی نیست زیرا ناسا سال‌ها در جستجوی نشانه‌هایی مبنی بر حضور فرازمینی‌ها بوده است اما دانشمندان اخیرا به این باور رسیده‌اند که امکان کشف این موجودات فراهم خواهد شد.

برای مثال، "توماس زوربوکن"(Thomas Zurbuchen)، مدیر سابق ناسا در نشستی که در سال ۲۰۱۷ برگزار شد، گفت: ما با وجود فعالیت‌هایی که با هدف جستجوی زندگی در نواحی متفاوت برگزار می‌شوند، در آستانه یکی از ژرف‌ترین اکتشافاتی قرار داریم که تاکنون انجام شده‌اند.

"الن استوفان"(Ellen Stofan)، از دانشمندان پیشین ناسا در سال ۲۰۱۵ گفت که باور دارد آنها می‌توانند در دهه آینده به شواهد محکمی درباره زندگی فرازمینی دست یابند.

وی افزود: ما اکنون می‌دانیم که باید جستجوهای خود را در کجا انجام دهیم و در بیشتر موارد نیز فناوری‌هایی را در اختیار داریم.

"دیدیر کوئلوز"(Didier Queloz)، اخترفیزیکدان برنده جایزه نوبل گفت: من نمی‌توانم باور کنم که ما تنها موجودات ساکن روی زمین هستیم. سیارات بسیار زیادی برای جستجو وجود دارند و ستارگان بسیاری نیز هنوز بررسی نشده‌اند.

هنگامی که مریخ‌نورد ناسا در سال ۲۰۲۱ پرتاب شود، مریخ نخستین ایستگاه توقف آن برای بررسی خواهد بود. دیدگاه واقع‌بینانه برای یافتن زندگی روی مریخ، بیشتر با نشانه‌های وجود زندگی در گذشته این سیاره پیوند خورده زیرا شرایط کنونی آن را به سیاره‌ای غیرقابل سکونت تبدیل کرده است.

ناسا برای رسیدن به شواهد لازم در مورد وجود فرازمینی‌ها، برنامه‌های خود را سرعت بخشیده و امیدوار است که در آینده شواهد کافی را ارائه دهد.

کشاورزی در ایستگاه فضایی بین‌المللی (+عکس)

ساعاتی پیش، ناسا در تصویر روز خود عکسی را منتشر کرد که حاصل زحمات فضانوردان "ایستگاه فضایی بین‌المللی" در کاشت محصولات غذایی را نشان می‌دهد.

به گزارش عصر ایران به نقل از ایسنا، در این تصویر "جسیکا میر"(Jessica Meir) فضانورد مستقر در "ایستگاه فضایی بین‌المللی"(iss) قابل مشاهده است که در دستان خود "خردل سبز میزونا" دارد.

"جسیکا میر" خودش این محصول را در فضا برداشت کرده است.

پیش از این هم ناسا تصویری از "جسیکا میر" منتشر کرده بود که وی در حال آب دادن به این گیاه بود.

هدف ناسا و محققان آن برای پرورش گیاه در فضا نشان دادن تداوم نیاز به محصولات غذایی تازه در فضا است.
همچنین روی تاثیرات کیفیت نور و کود در کاشت محصول هم تمرکز می‌شود.

محصولات گیاهی که در فضا کشت می‌شود، توسط فضانوردان امتحان شده و ارزیابی می‌گردد.

البته باید گفت شرایط کاشت محصول در فضا منحصر به فرد است به نوعی‌که در محیط فضا دانه‌ها بدون وجود نیروی جاذبه، شناور می‌شوند، آب به سمت پایین نمی‌ریزد بلکه قطره‌های آن بالا می‌روند و ممکن است ریشه‌ها را از بین ببرند. بنابراین برای پرورش گیاهان در فضا، نور مصنوعی و پنکه‌ها باید به گونه‌ای باشند که جایگزین خورشید و باد شوند.

 

گیاهان برای رشد به جاذبه نیاز ندارند بلکه نیازمند نور هستند. یک گیاه فضایی خوب، باید فشرده باشد و مواد خوراکی زیادی تولید کند.

ناسا هم برنامه‌هایی برای پرورش گیاه در فضا دارد و در نظر دارد امکان پرورش رباتیک گیاهان در فضا را فراهم کند تا با خودکار شدن این فرآیند، فضانوردان بتوانند بر وظایف خود تمرکز کنند اما بسیاری از فضانوردان تمایل دارند که خود پرورش گیاهان را انجام دهند زیرا معتقدند این کار، ارتباط آنها را با زمین حفظ می‌کند.

 

جدیدترین تصاویرمریخ نورد "کنجکاوی" از مریخ

جدیدترین تصاویر از مریخ

مریخ نورد "کنجکاوی" (Curiosity rover) ناسا اخیرا تصاویر جدیدی از سیاره سرخ و دهانه گیل به ثبت رسانده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، مریخ نورد کنجکاوی اخیرا یک سری تصاویر جالب از منظره خاص سیاره مریخ به ثبت رسانده است. این مریخ نورد ۳ نوامبر سال جاری توسط دوربین" Right Navigation" خود موفق به ثبت تصاویر زیر از سیاره سرخ شد. ناسا تصاویر مذکور را "سُل ۲۵۷۳ " (Sol ۲۵۷۳) نامیده است. یک سل برابر با یک روز مریخ است. در این تصویر دهانه گیل و منطقه‌ای موسوم به "بات مرکزی" (Central Butte) قابل مشاهده است. کنجکاوی با تجزیه و تحلیل لایه‌های سنگ رسوبی در اطراف بات مرکزی ، به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا سرنخ‌هایی راجع به وجود آب در گذشته مریخ به دست آورند.

"کریستن بنت" (Kristen Bennett) زمین شناس سیاره‌ای ناسا گفت: پس از همه این مشاهدات ، کنجکاوی شروع به حرکت در اطراف بات می‌کند تا آن را به طور کامل بررسی کند. ما انتظار داریم که کنجکاوی در مشاهدات بعدی نماهای شگفت انگیز از بات مرکزی را ثبت کند.

این مریخ نورد در تاریخ ۱۱ اکتبر پس از آنکه دومین آزمایش "شیمی خیس"(wet chemistry) خود را با استفاده از حلال‌ها برای کمک به آزمایشگاه قابل حمل آن در شناسایی مولکول‌های مبتنی بر کربن مورد نیاز برای تشکیل زندگی که "ترکیبات آلی"(organic compounds) نام دارند، به پایان رساند یک سلفی از خود گرفت.

در حدود ۹۸۴ فوت(۳۰۰ متر) پشت این مریخ نورد، منطقه "ورا روبن ریج"(Vera Rubin Ridge) قرار دارد که کنجکاوی تقریباً یک سال پیش از آن خارج شد. جلوتر از این منطقه، می‌توانید گودال گیل و لبه شمالی این گودال را مشاهده کنید. کنجکاوی به کوه شارپ که کوهی به طول ۵ مایل (8 کیلومتر) است و در داخل گودال قرار دارد، صعود کرده و این سلفی را از خود به ثبت رسانده است.

⁣ کوه ائولیس یا کوه شارپ، یک کوه در مریخ است که در مرکز "گودال گیل"(Gale Crater) سربرافراشته است. ارتفاع این کوه از کف گودال گیل بیش از ۵.۵ کیلومتر است. گودال "گِیل"، دهانه‌ای در مریخ است که در اثر تغییری در سطح مریخ شکل گرفته و شواهد بسیاری مبنی بر وجود آب در گذشته در آن دیده می‌شود. وجود چنین شواهدی، گودال "گِیل" را به مکان مناسبی برای بررسی‌های مریخ‌نورد کنجکاوی تبدیل کرده است. این سلفی توسط تصویربردار لنز دستی مریخ‌نورد(Mars Hand Lens Imager) گرفته شده است. این دوربین در انتهای بازوی روباتیک مریخ نورد قرار دارد.

این مریخ‌نورد که در حال حاضر در ماموریت به سر می‌برد، هنگام حرکت در مریخ و ارسال داده‌های جدید در مورد محیط مریخ و تغییرات آن به مرور زمان، نمونه‌هایی را از هر لایه جمع‌آوری می‌کند. شاید کنجکاوی در ماموریت‌های آینده خود بتواند لایه‌های بیشتری را برای ارزیابی ساختار صخره‌های مریخ، مورد بررسی قرار دهد. این ماموریت‌ها می‌توانند از اسرار بیشتری در مورد مریخ میلیون‌ها سال پیش پرده بردارند.

مریخ نورد کنجکاوی

این کاوشگر پیچیده‌ترین کاوشگری است که سازمان فضایی آمریکا، ناسا، به سیاره سرخ (مریخ) فرستاده است. این خودروی شش-چرخه ۲٫۹ متر طول و ارتفاعی به اندازه قد یک انسان معمولی و ۸۹۹ کیلوگرم وزن دارد و می‌تواند بر روی سطح سیاره حرکت کند و از موانعی تا ارتفاع ۷۵ سانتی‌متر بالا رود و دارای یک باتری پلوتونیوم است که به آن اجازه می‌دهد تا بیش از ۱۰ سال به حرکت ادامه دهد که برای بازدید از کل کفِ گودال گیل و حتی صعود به قله کوه شارپ در مریخ زمانی کافی است. این وسیله که مجهز به انواع تجهیزات علمی است، می‌تواند از خاک نمونه برداری و سنگ‌ها را سوراخ کند. یک بازوی رباتیک، نمونه‌ها را برای آنالیز ترکیب شیمیایی به آزمایشگاه درون وسیله منتقل می‌کند.

ماموریت جدید ناسا برای اقامت در ماه

ناسا اعلام کرده مشغول برنامه ریزی برای ماموریتی دو هفته ای در ماه در سال ۲۰۳۰ میلادی است. قرار است در این مامویت چهار فضانورد زیربنای لازم برای زندگی انسان روی سیاره را فراهم کنند.

ناسا اعلام کرده مشغول برنامه ریزی برای ماموریتی دو هفته ای در ماه در سال ۲۰۳۰ میلادی است. قرار است در این مامویت چهار فضانورد زیربنای لازم برای زندگی انسان روی سیاره را فراهم کنند.

 

به گزارش رجانیوز به نقل از دیلی میل، ناسا برنامه جدید خود را برای ارسال ۴ فضانورد به ماه به مدت دو هفته تایید کرد. این ماموریت در ۲۰۳۰ میلادی انجام می شود و مدت زمان آن تقریبا پنج بار طولانی‌تر از ماموریت پیشین ناسا به این سیاره است.

 

«جان کانلی» و «نیکی ورکهیزر»، دانشمندان ناسا در کنفرانسی جزئیات جدیدی از ماموریت یک هفته ای آرتمیس در ۲۰۲۴ و همچنین یک ماموریت جدید در ۲۰۳۰ میلادی به مدت ۲ هفته را فاش کردند.

 

 به گفته آنان قرار است چهار فضانورد به مدت ۱۴ روز روی سطح ماه حضور داشته باشند و زیربنای لازم برای زندگی انسان روی سیاره را فراهم کنند.

 

کانلی در این باره گفت: قرار است برای انجام ماموریت در مریخ، روی ماه آزمایش هایی انجام دهیم اما علاوه بر آن قصد داریم مدت طولانی روی ماه بمانیم. در این باره کاملا جدی هستیم و برنامه ریزی برای این ماموریت را آغاز کرده ایم.

 

ماموریت مذکور روی قطب جنوب ماه متمرکز است. در این منطقه یخ زیادی زیر دهانه های سیاره پنهان شده اند که برای حضور طولانی مدت در این سیاره یک منبع حیاتی به شمار می روند.

 

به گفته این محققان، قبل از انجام این ماموریت یک کاوشگر به اندازه خودروی زمین گلف به ماه ارسال می شود تا فضانوردان را در سطح سیاره جابه جا کند. فضانوردان می توانند از راه دور این وسیله نقلیه را کنترل کنند و آن را به سمت مکان خود فرا بخوانند.

 

این در حالی است که ناسا برای تامین بودجه ماموریت های خود با مشکل روبرو است. هنوز مشخص نیست اگر ناسا نتواند این بودجه را تامین کند، ماموریت آرتمیس در زمان برنامه ریزی شده (۲۰۲۴ میلادی) انجام شود یا خیر.

تکنولوژی پهپادها و نقش آنها در معادلات جنگی؛

پایان اسطوره‌ای به نام پدافند نفوذناپذیر/ پهپادهای انصار‌الله چگونه سعودی‌ها را شوکه کردند؟

جدای از افزایش ضریب دقت در عملیات‌های نظامی، پهپادها محدودیت‌های جغرافیایی و توپوگرافی را برای دولت‌ها از بین می‌برند و نه‌تنها فاکتور مکان را به چالش می‌کشند، بلکه در مقیاسی گسترده و بی‌سابقه قادر به هدف قرار‌دادن دشمنان هستند. درحقیقت، پهپادها مفاهیم «اینجا» و «آنجا» را به‌نحو موثری تحت تاثیر قرار داده و «آنجا» را برای «اینجا» به‌طور کامل در دسترس قرار می‌دهند.

---

گروه سیاسی-رجانیوز: از زمان شروع کارزار جهانی آمریکا (در دوره جرج بوش پسر) در نبرد علیه تروریسم که به «جنگ جهانی علیه ترور» مشهور شد، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین یا پهپادها در میدان‌های نبرد افزایش یافته است.

 

پس از حادثه 11 سپتامبر، نوع جدیدی از تهدید در قالب گروه تروریستی القاعده مورد توجه قرار گرفت. القاعده با تمسک به ایدئولوژی افراط‌گرایانه، رویکرد خشونت‌باری را در قبال غرب و به‌ویژه آمریکا در پیش گرفته بود. این تهدید، ماهیتی جدید داشت زیرا القاعده از داشتن قلمرو محروم بود و سربازان آن می‌توانستند در هر نقطه‌ای از جهان به اهداف و منافع آمریکا حمله کنند.

 

با توجه به ماهیت پراکنده تهدیدها و عناصر القاعده، استفاده از پهپادها توسط آمریکا به‌عنوان ابزارهایی که قادر بودند با دقت بالا و با کمترین ریسک از منظر تلفات جانی و مالی، مواضع و شخصیت‌های کلیدی القاعده را هدف قرار دهند در دستورکار قرار گرفت.

 

هواپیماهای بدون سرنشین با توجه به دوری آمریکا از مواضع القاعده و با توجه به نیاز واشنگتن جهت نفوذ به قلمرو دیگر کشورها و کشتار هدفمند نیروهای القاعده، سلاحی کاملا کاربردی به نظر می‌رسیدند. با این همه، براساس آمارهای تایید شده، رویکرد واشنگتن در استفاده از پهپادها برای هدف قرار دادن تروریست‌های القاعده، ابدا به اصول اخلاقی پایبند نبوده و با بی‌توجهی به منطق تمایز(فرق گذاشتن میان نظامیان و غیرنظامیان)، موجب کشتار گسترده مردم بی‌گناه نیز شده است. امری که انتقادهای گسترده‌ای را از واشنگتن به همراه داشته است.

با گذشت زمان و با توجه به گسترش فعالیت‌های گروه‌هایی نظیر القاعده و همچنین افزایش نیاز به انجام عملیات‌ها و کشتار هدفمند، استفاده از پهپادها توسط دیگر دولت‌ها نیز گسترش یافت. در روزهای اخیر، به کرات اخباری در حوزه مسائل خاورمیانه منتشر شده که وجه مشترک آنها استفاده از پهپادها در میادین نبرد بوده است. اخیرا حشدالشعبی عراق اعلام کرده بود برخی پادگان‌ها و انبارهای مهمات این گروه در عراق هدف حملات پهپادی قرار گرفته است. رژیم صهیونیستی نیز دو پهپاد خود را در جنوب بیروت به پرواز درآورد که انفجار یکی از آنها موجب شد تا آسیب‌های گسترده‌ای به یک ارگان رسانه‌ای حزب‌الله لبنان وارد شود.

 

ایران به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای نیز به‌طور گسترده از پهپادها استفاده می‌کند. به‌طوری که این کشور مواضع داعش و حزب دموکرات کردستان در خاک سوریه و عراق را با استفاده از پهپادها با دقت بالا هدف قرار داده است. جمهوری اسلامی ایران همچنین در مدت اخیر یک پهپاد پیشرفته آمریکایی را که حریم هوایی این کشور را نقض کرده بود، سرنگون کرد.

 

ایران تا جایی در حوزه توانایی پهپادی خود پیش رفته که «پایگاه خبری هیل» که به کنگره آمریکا نزدیک است در گزارشی اعلام کرد: «ایران در حال تبدیل شدن به یک ابرقدرت در زمینه استفاده از پهپادهاست.» با این حال، در تازه‌ترین رویداد مرتبط با حملات پهپادی، جنبش انصارالله یمن اعلام کرد که در عملیاتی با حضور 10 پهپاد، تاسیسات نفتی آرامکو در خاک عربستان را مورد حمله قرار داده است. این حمله به قدری بر اقتصاد عربستان تاثیرگذار بود که خبرگزاری رویترز از توقف صادرات نفت این کشور خبر داد و قیمت نفت در بازارهای جهانی، افزایش بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد.

با توجه به تحولات اخیر و پررنگ شدن نقش پهپادها به‌ویژه در میادین نبرد خاورمیانه، در این گزارش سعی می‌شود ابعاد مختلف فلسفه استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، از طریق پاسخ دادن به چهار پرسش اصلی مرتبط با آنها بررسی شود.

پهپادها در چه کلاس تسلیحاتی قرار دارند؟ پهپادها در زمره «سیستم‌های تسلیحات خودمختار مرگبار» Lethal Autonomous Weapons Systems(LAWS) قرار دارند. این نوع از سیستم‌های تسلیحاتی در محاوره، «ربات‌های قاتل» Killer Robots نامیده می‌شوند. برخی کارشناسان با تکیه بر قابلیت یادگیری ماشین‌ها با استفاده از هوش مصنوعی، یک سلاح خودمختار را به مثابه سلاحی تعریف می‌کنند که برای یادگیری یا انطباق عملکردش با شرایط متغیر محیطی(منظور شرایطی است که قرار است در آن به کار گرفته شود)، برنامه‌ریزی شده است.

 

تعریف واحدی از این نوع تسلیحات وجود ندارد با این حال، تمایزگذاری میان تسلیحات مختلف بر پایه میزان نظارت و مداخله انسانی، امری رایج است. «سازمان دیده‌بان حقوق بشر» با درنظر گرفتن میزان کنترل انسان در استفاده از سیستم‌های تسلیحات خودمختار مرگبار، تقسیم‌بندی سه‌گانه مفیدی را از آنها ارائه کرده است: 1- سلاح‌های انسان- حاضر(تحت هدایت انسان): ربات‌هایی که صرفا با فرمان انسان، اهداف را انتخاب و هدف قرار می‌دهند.

 

پهپادها در این گروه تسلیحاتی قرار می‌گیرند. جنگنده‌هایی نظیر پردیتور(Predator) و ریپر (Reaper) نیز در این گروه تسلیحاتی قرار دارند. 2- سلاح‌های انسان- ناظر(تحت نظارت انسان): ربات‌هایی که قادرند با نظارت عامل انسانی، اهداف را انتخاب و هدف قرار دهند(عامل انسانی در این نوع از سلاح‌ها قادر است رفتار ربات‌ها را کنترل و تصمیمات آنها را باطل سازد). ازجمله تسلیحات انسان ناظر می‌توان به سامانه‌های تسلیحات دفاعی خودکار، مثل: سامانه تسلیحات نزدیک‌زنِ Phalanx MK 15 نیروی دریایی آمریکا، سامانه موشکی Aegis(کَشتی پایه) و سامانه اسرائیلی دفاع موشکی(زمینی) گنبد آهنین(Iron Dome) و همچنین نسل دوم هواپیماهای بدون سرنشین، مثل: Navy X-47B و Taranis اشاره کرد. 3- سلاح‌های انسان-غایب(خودمختار): ربات‌هایی که قادرند بدون فرمان انسانی یا تعامل با انسان، اهداف را انتخاب و هدف قرار دهند. فقط این نوع از تسلیحات، کاملا خودمختار در نظر گرفته می‌شوند. هنوز هیچ‌گونه سلاح انسان- غایبی ساخته یا مورد استفاده قرار نگرفته است.

پهپادها و تحول در معادلات جنگ: استفاده از پهپادها موجب ایجاد سه چرخش عمده در شیوه‌هایی شده است که جنگ از طریق آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد و تجربه می‌شود: 1) جنگ‌ها در گذشته محصور در محدودیت‌های جغرافیایی بودند، حال آنکه در جنگ‌ با استفاده از پهپاد، اهمیت سنتی مولفه‌های جغرافیایی را کمرنگ می‌سازد.

 2) بازیگران اصلی در جنگ‌های گذشته دولت‌ها بودند، حال آنکه استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، حالتی فردی به جنگ داده و نه قلمرو یک کشور، بلکه حیات و زندگی افراد را بدون تلاش برای تصرف خاک آنها مورد توجه قرار می‌دهند. فراموش نکنیم که اصلی‌ترین اهداف حملات پهپادی از زمان اوج‌گیری استفاده از آنها در میدان‌های نبرد، انسان‌های بی‌دولتی بودند که در چارچوب گروه‌های تروریستی نظیر القاعده به فعالیت می‌پرداختند.

 3) و درنهایت اینکه استفاده از پهپادها، حالتی دائمی و همیشگی به جنگ می‌دهند که در آن هر لحظه امکان درگیری وجود دارد و «پیش‌دستی» در قالب آن تبدیل به یک قاعده می‌شود.

 چند نوع حمله پهپادی وجود دارد؟ به‌طور کلی، حملات پهپادی را براساس شیوه هدفگیری می‌توان به دو نوع تقسیم کرد: حملات نشان‌دار ( Signature Strikes) و حملات شخصیتی (‌Personality Strikes). «حملات نشان‌دار» آن دسته از حملاتی هستند که در جریان آنها پهپادها، افراد ناشناخته را براساس الگوهای رفتاری مرتبط با فعالیت‌های تروریستی و نه هویت شناخته‌شده آنها، هدف عملیات قرار می‌دهند. قابل ذکر است این نوع عملیات به‌دلیل بالا بودن تلفات غیرنظامیان با الزامات حقوق بشر بین‌المللی سازگار نیست.

«حملات شخصیتی» آن دسته از حملاتی هستند که در آنها افراد براساس هویت شناخته‌شده و مشخص هدف قرار می‌گیرند. تفاوت میان حملات نشان‌دار و شخصیتی در این است که حملات شخصیتی، افرادی را که هویت آنها مشخص و در لیست ترور قرار دارند، هدف قرار می‌دهد. حال آنکه حملات نشان‌دار، افراد ناشناخته را صرفا براساس الگوهای رفتاری مرتبط با فعالیت‌های تروریستی نابود می‌سازند. نقطه ضعف اصلی حملات نشان‌دار این است که صرفا با حدس و گمان و بدون استماع قضایی مظنونان، دست به کشتار آنها می‌زند. متاسفانه آمارها حاکی از افزایش قابل توجه قربانیانی هستند که در اثر حملات نشان‌دار جان باخته‌اند. طبق آمار، در فاصله سال‌های 2004 تا 2007، فقط 9 نفر در قالب حملات نشان‌دار جان باختند، حال آنکه این میزان در فاصله سال‌های 2008 تا 2012 به 300 نفر رسیده است. انتقاد اصلی به حملات نشان‌دار این است که این حملات برای جان غیرنظامیان اهمیتی قائل نیستند و فرقی میان تروریست‌ها و نظامیان با افراد بیگناه قائل نمی‌شوند.

 کارنامه منفی عملیات پهپادی آمریکا: ایالات متحده آمریکا کشوری است که منفی‌ترین کارنامه را در این زمینه از خود به‌جای گذاشته است. پنتاگون در گزارشی اعلام کرده: «حملات هوایی ائتلاف آمریکا علیه داعش (که حملات پهپادی هم جزء آنها هستند) تا ژانویه 2019، موجب مرگ 1257 غیرنظامی در عراق و سوریه شده است.» با این حال، یک گروه ناظر جنگ سوریه که عقبه دانشگاهی نیز دارد، اعلام کرده حداقل 7500 غیرنظامی درنتیجه حملات هوایی و پهپادی ائتلاف آمریکا در عراق و سوریه کشته شده‌اند. «بنیاد آمریکای نوین» نیز در گزارشی اعلام کرد «از سال 2004 تا 2017، مجموعا 409 عملیات پهپادی توسط آمریکا انجام شده که درمجموع موجب کشته‌شدن 288 غیرنظامی و همچنین 275 تن دیگر شده که هویت آنها معلوم نبوده است.» با این حال، دیگر نهادها این آمارها را دقیق نمی‌دانند و تاکید دارند شمار کشته‌شدگان غیرنظامی ناشی از حملات پهپادی آمریکا در مناطق مختلف جهان، بسیار بیشتر از آن چیزی است که در ارزیابی‌ها گفته می‌شود.

 

اخیرا نیز عدم شفافیت در تعداد تلفات غیرنظامیان ناشی از حملات پهپادی آمریکا، با دستور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا مبنی‌بر عدم ارائه آمار در این زمینه تشدید شده است.درست در همین نقطه است که بسیاری از کارشناسان بر الزام اخلاقی در استفاده از پهپادها تاکید دارند و بر این باورند که باید سازوکارهای نهادینه شده و قانونی جهت استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد، با مشارکت طرف‌های مختلف بین‌المللی هر چه زودتر تهیه شود و ناقضان آن، با مجازات‌های گسترده بین‌المللی مواجه شوند. این گروه بر این باورند کشورهای استفاده‌کننده از پهپادها باید منطق «تمایز» (Distinction) را که مبتنی‌بر فرق گذاشتن میان نظامیان و غیرنظامیان است، اساس کار خود در به‌کارگیری پهپادهای جنگی قرار دهند.

 مزایای استفاده از پهپادها در میدان نبرد: مزایای استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد موجب شده تا کشورها به‌سمت استفاده از این نوع تسلیحات سوق داده شوند. از جمله این مزایا می‌توان به مواردی که در ادامه می‌آیند، اشاره کرد: اولا، پهپادها در زمره سلاح‌هایی هستند که همچون جنگنده‌ها نیازی به خلبان ندارند. آنها از راه دور و با استفاده از اپراتورهای زبده، راهبری می‌شوند. از این رو، استفاده از آنها با توجه به اینکه با تلفات انسانی همراه نیستند، از مزیت برخوردار است. ثانیا، استفاده از پهپادها در میدان‌های نبرد در مقایسه با جنگنده‌های پیشرفته از مزیت اقتصادی نیز برخوردار است.

 

هزینه ساخت و استفاده از یک پهپاد به مراتب کمتر از میلیون‌ها دلاری است که باید صرف ساخت یا خرید و نگهداری از جنگنده‌ها شود. اضافه بر این، سامانه‌های پدافندی که باید این پهپادها را هدف قرار دهند در بسیاری از موارد هزینه ساخت و نگهداری‌شان به مراتب بیشتر از خود پهپادهاست. این مورد به‌خصوص برای جمهوری اسلامی ایران حائز اهمیت است به‌ویژه اینکه ایران به‌دلیل تحریم‌های غرب، فرصت دستیابی به جنگنده‌های پیشرفته که رقبای منطقه‌ای و بین‌المللی این کشور قادر به خرید آنها هستند را نداشته است. درواقع، ایران با دستیابی به فناوری پهپادی و گسترش آن توانسته تا حد زیادی مقابل رقبا و دشمنان خود به یک موازنه قابل قبول دست یابد.

 

درنهایت سومین مزیت پهپادها این است که آنها دقت در هدف قراردادن اهداف دشمن را ارتقا می‌بخشند. یک پهپاد با پرواز بر فراز هدف مورد نظر خود و انتقال مستقیم تصاویر به اپراتورهای هدایت‌کننده‌اش، با دقت بالا دشمن را هدف قرار می‌دهد. اهمیت این نکته زمانی مشخص می‌شود که به این مورد توجه کنیم تسلیحاتی مانند موشک‌ها لزوما دقیق نیستند و تحقیقات و هزینه‌های گسترده‌ای باید انجام شود تا آنها قابلیت نقطه‌زنی را کسب کنند.

 

جدای از افزایش ضریب دقت در عملیات‌های نظامی، پهپادها محدودیت‌های جغرافیایی و توپوگرافی را برای دولت‌ها از بین می‌برند و نه‌تنها فاکتور مکان را به چالش می‌کشند، بلکه در مقیاسی گسترده و بی‌سابقه قادر به هدف قرار‌دادن دشمنان هستند. درحقیقت، پهپادها مفاهیم «اینجا» و «آنجا» را به‌نحو موثری تحت تاثیر قرار داده و «آنجا» را برای «اینجا» به‌طور کامل در دسترس قرار می‌دهند.

 

 

فرهیختگان