زردچوبه یکی از ادویه های محبوب در نقاط مختلف جهان است که خاستگاه آن به جنوب آسیا باز می گردد. زردچوبه در بسیاری از دستورالعمل های غذایی به ویژه غذاهای هندی کاربرد دارد.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "اتوریتی نیوتریشن"، از زردچوبه به واسطه فواید سلامت آن نیز استفاده می شود. مکمل های زردچوبه یا کورکومین – ماده فعال اصلی زردچوبه – روند افزایشی محبوبیت خود را دنبال می کنند.
با این وجود، برخی افراد درباره عوارض جانبی احتمالی مصرف بیش از اندازه مکمل های زردچوبه و کورکومین نگران هستند.
زردچوبه چیست؟
زردچوبه با نام علمی Curcuma Longa، یک ادویه باستانی، گیاه دارویی و رنگ غذایی در خانواده زنجبیل است. ساقه های زیرزمینی آن به نام ریزوم شناخته می شوند و به رنگ زرد درخشان یا نارنجی هستند. آنها به طور معمول خشک شده و تبدیل به پودر می شوند و سرشار از کورکومینویدها، ترکیباتی گیاهی و عامل رنگ مشخص زردچوبه، هستند.
زردچوبه یکی از اجزا اصلی کاری های هندی است و مزه آن تلخ و تند توصیف می شود. زردچوبه به طور عمده از کربوهیدارت ها، بیشتر نشاسته و فیبر، تشکیل شده است. با این وجود، همانند همه ادویه ها، زردچوبه حاوی ترکیبات گیاهی و مواد مغذی است.
ترکیبات فعال اصلی در زردچوبه کورکومینویدها هستند. آنها مسئول رنگ زرد-نارنجی و بیشتر فواید سلامت این ادویه هستند. کورکومین شناخته شدهترین کورکومینوید در زردچوبه است.
افزون بر این، پودرهای زردچوبه ها یا کورکومین تجاری به طور معمول حاوی مواد افزودنی هستند که از آن جمله می توان به دی اکسید سیلیکون اشاره کرد.
برخی انواع ارزان پودر زردچوبه ممکن است حاوی افزودنی های غیر قانونی نیز باشند که در برچسب مواد تشکیل دهنده به آنها اشاره ای نشده است.
مردم چرا زردچوبه مصرف می کنند؟
زردچوبه به عنوان یک ادویه و رنگ غذایی استفاده می شود و طعم و رنگ غذا را تغییر می دهد. همچنین، این ماده به واسطه فواید سلامت خود مورد استفاده قرار می گیرد که کورکومین نقش اصلی را در این زمینه ایفا می کند.
از جمله فواید مکمل های کورکومین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کاهش التهاب: التهاب مزمن با بسیاری از بیماری ها پیوند خورده است. مطالعات نشان داده اند که مکمل های کورکومین ممکن است سطوح نشانگرهای التهابی را کاهش دهند.
بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی: کورکومین و دیگر کورکومینویدها آنتی اکسیدان هایی قدرتمند هستند که ممکن است وضعیت آنتی اکسیدانی را بهبود ببخشند.
بهبود عملکرد رگ خونی: مطالعات نشان داده اند که مکمل های کورکومین ممکن است اتساع رگ های خونی را بهبود ببخشند، جریان خون را افزایش داده و فشار خون را کاهش دهند.
کاهش خطر حمله قلبی: آنها ممکن است خطر حمله های قلبی را نیز کاهش دهند. ویژگی های ضد التهابی می توانند در این زمینه موثر باشند.
عوارض زردچوبه و کورکومین
زردچوبه و کورکومین به طور کلی امن و بدون عوارض جانبی جدی در نظر گرفته می شوند. با این وجود، برخی افراد ممکن است هنگام دریافت دوزهای بالا در قالب مکمل ها برخی عوارض جانبی را تجربه کنند.
زردچوبه
زردچوبه حاوی دو درصد اگزالات است. در دوزهای بالا، این ممکن است به شکل گیری سنگ های کلیه در افراد مستعد منجر شود. افزون بر این، تمام پودرهای زردچوبه تجاری خالص نیستند. برخی از آنها ممکن است حاوی مواد ارزانتر و بالقوه سمی باشند که در فهرست مواد تشکیل دهنده به آنها اشاره ای نشده است.
مطالعات نشان داده اند که پودرهای زردچوبه تجاری ممکن است حاوی موادی مانند نشاسته کاساوا یا جو، آرد گندم یا چاودار باشند. مصرف زردچوبه های حاوی آرد گندم، جو یا چاودار موجب شکل گیری نشانه هایی منفی در افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن یا بیماری سلیاک می شود.
برخی پودرهای زردچوبه ممکن است حاوی رنگ های غذایی مشکوک باشند که برای بهبود رنگ زردچوبه هنگام ترکیب کردن با آرد به آن اضافه می شود. یکی از رنگ های پر استفاده در هند زرد متانیل است که به نام زرد اسیدی 36 نیز شناخته می شود. مطالعات حیوانی نشان داده اند که مصرف مقادیر زیاد از زرد متانیل ممکن است موجب سرطان و آسیب های عصبی شود.
در شرایطی که آثار سمی زرد متانیل روی انسان مورد بررسی قرار نگرفته است، اما استفاده از آن در آمریکا و اروپا غیر قانونی است.
همچنین، برخی پودرهای زردچوبه ممکن است از محتوای سرب بالا برخوردار باشند. سرب یک فلز سنگین محسوب می شود که به طور ویژه برای سیستم عصبی سمی است.
کورکومین
مکمل های کورکومین به عنوان محصولاتی امن و بدون عوارض جانبی در دوزهای مصرفی پایین در نظر گرفته می شوند. نتایج یک مطالعه نشان داد که مصرف 490 میلی گرم کورکومین در روز برای یک هفته هیچ عارضه جانبی به همراه نداشت. مطالعات دیگر نشان دادند که دریافت دوزهای 1,200 تا 2,100 میلی گرم کورکومین در روز برای دو تا شش هفته به شکل گیری عوارض جانبی آشکار منجر نشد.
با این وجود، بخشی کوچکی از افراد ممکن است برخی عوارض جانبی خفیف را در دوزهای بالا تجربه کنند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
مشکلات گوارشی: افراد ممکن است مشکلات گوارشی خفیف مانند نفخ، رفلاکس اسید معده و اسهال را در دوزهای بالاتر از 1,000 میلی گرم تجربه کنند.
سردرد و حالت تهوع: دوز 450 میلی گرم یا بیشتر ممکن است موجب سردرد و حالت تهوع در تعداد اندکی از افراد شود.
راش پوستی: برخی افراد مواجهه با راش پوستی پس از دریافت یک دوز 8,000 میلی گرمی یا بیشتر از کورکومین را گزارش کرده اند، اما این شرایط بسیار نادر به نظر می رسد.
طی یک مطالعه مشخص شد دریافت روزانه دوزهای بسیار بالای 2,600 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن برای 13 هفته یا تا دو سال ممکن است موجب برخی عوارض جانبی جدی در موش ها شود که از آن جمله می توان به بزرگ شدن اندازه کبد، لکه دار شدن خز، زخم های معده، التهاب و خطر افزایش یافته سرطان روده یا کبد اشاره کرد.
در حال حاضر، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد مصرف سطوح پایینتر کورکومین در کوتاه مدت موجب شکل گیری عوارض جانبی جدی در انسان ها شود، اگرچه مطالعات انسانی درباره آثار بلند مدت آن انجام نشده اند.
چه مقدار بیش از اندازه محسوب می شود؟
هیچ توصیه رسمی برای مصرف زردچوبه وجود ندارد و بیشینه مصرف قابل تحمل نیز شناسایی نشده است. با این وجود، به عنوان یک قاعده کلی، میزان مصرف شما نباید از دوزهای توصیه شده روی برچسب مکمل ها تجاوز کند.
از سوی دیگر، برخی دستورالعمل های رسمی برای مصرف کورکومین وجود دارند. کمیته مشترک فائو و سازمان بهداشت جهانی درباره افزودنی های غذایی، میزان مصرف غذایی قابل قبول در روز را سه میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن مشخص کرده است. به عنوان مثال، برای فردی با وزن 81 کیلوگرم این به معنای مصرف 239 میلی گرم در روز است.
با این وجود، نتایج یک مطالعه نشان داد که دوزهای 3,600 تا 8,000 میلی گرم در روز موجب عوارض جانبی جدی نمی شوند. مطالعه ای دیگر نشان داد حتی دوزهای واحد 12,000 میلی گرمی نیز به خوبی تحمل شده اند.
سخن پایانی
به نظر نمی رسد مکمل های زردچوبه و کورکومین هیچ گونه عوارض جانبی به همراه داشته باشند. با این وجود، برخی افراد ممکن است مستعد ناراحتی های خفیف مانند سردرد یا اسهال در صورت دریافت دوزهای بالا باشند.
به خاطر داشته باشید که زردچوبه های با کیفیت پایین ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ارزان مانند نشاسته گندم باشند که مصرف آنها موجب شکل گیری نشانه هایی نامطلوب در افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن خواهد شد.
استفاده از صندلی به بخشی از زندگی روزمره مردم در نقاط مختلف جهان مبدل شده است. نه فقط در حال کار، بلکه مردم امروزه برای کارهای دیگری مانند غذا خوردن نیز به نشستن دور یک میز یا حتی روی نیمکت عادت کرده اند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث"، اما در گذشته، مردم هنگام غذا خوردن روی زمین می نشستند. اگرچه در بیشتر کشورهای غربی دیگر شاهد چنین صحنه هایی نیستیم، اما در برخی فرهنگ ها همچنان شاهد ادامه آن هستیم. این سنت باستانی در یوگا و آیورودا، پزشکی سنتی هندی، هم هست و همچنین از فواید سلامت با پشتیبانی علمی برخوردار است.
اگر چندان با نشستن روی زمین سفت راحت نیستید می توانید با کمک فرش، بالش یا کوسن شرایط راحتتری را برای نشستن روی زمین فراهم کنید. در ادامه با برخی فواید سلامت نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن بیشتر آشنا می شویم.
ارائه فواید حالت های نشسته یوگا
هنگامی که روی زمین می نشینید و غذای خود را می خورید، در حقیقت، نوعی از حالت یوگا را انجام می دهید. این حالت ممکن است سوخاسانا، سواستیکاسانا یا سیدهاسانا باشد. اگرچه این حالت های نشسته به نظر ساده و راحت می رسند، اما تمرین کردن آنها با هدفی مشخص فواید سلامت بسیاری را ارائه می کند.
در سوخاسانا (حالت چهار زانو) در شرایطی که پاها ریلکس هستند روی زمین می نشینید، در شرایطی که ستون فقرات صاف قرار گرفته و قفسه سینه باز می شود. ساق پاها تقریبا به حالت موازی قرار گرفته و پایین پاها زیر زانوی مخالف قرار می گیرند. این حالتی پایدار برای انجام کارهای بالا تنه مانند چرخش شانه و کشش گردن است.
در حقیقت، حالت سوخاسانا به خوبی تراز شده شرایط خوبی را برای یک وضعیت آرامش بخش و در عین حال هوشیار برای بدن و ذهن فراهم می کند. همچنین، این حالت نشستن به کاهش تنش عضلانی و باز کردن چاکرا (مرکز انرژی) کمک می کند.
به طور خلاصه، هنگامی که در حالت سوخاسانا نشسته و غذا می خورید هم وعده غذایی خود را می خورید و هم به طور همزمان یوگا نیز انجام می دهید.
بهبود گوارش
نشستن روی زمین در وضعیت چهار زانو و غذا خوردن برای دستگاه گوارش انسان خوب است. حرکت رو به جلو و عقب در نتیجه خم شدن برای خوردن غذا و بازگشت به وضعیت طبیعی نشستن به عضلات شکم در ترشح شیره های گوارشی کمک می کند، که برای گوارش سریع و مناسب مورد نیاز هستند.
افزون بر این، این حالت نشسته امکان آرامش ذهن و اعمال فشار روی قسمت پایینی ستون فقرات را فراهم می کند که تن آرامی را تسهیل می کند. همچنین، تنش عضلانی بهبود می یابد و فشار خون بالا افت می کند.
بنابر آیورودا، پزشکی سنتی هندی، تمامی این موارد با یکدیگر همکاری می کنند تا از گوارش درست و مناسب غذای مصرفی اطمینان حاصل شود. گوارش بهینه غذا عامل کلیدی برای بدن سالم محسوب می شود.
افزایش طول عمر
ایستادن منظم از یک حالت نشسته روی زمین بدون نیاز به کمک می تواند به شکل گیری یک زندگی طولانیتر کمک کند. مطالعه ای که در سال 2012 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که توانایی بلند شدن از یک موقعیت نشسته روی زمین بدون هیچ گونه حمایتی با افزایش طول عمر مرتبط است.
بنابر این مطالعه، بلند شدن از یک وضعیت نشسته نیازمند انعطاف پذیری و قدرت بدنی قابل توجه است که برای پرهیز از حوادث شایع، صدمات و زمین خوردن ها نیاز هستند.
بهبود قدرت و انعطاف پذیری
نشستن روی زمین در حالت چهار زانو بدن را قدرتمندتر و انعطاف پذیرتر می سازد. این حالت نشسته کشش کفل ها، زانوها و قوزک ها را موجب می شود. همچنین، انعطاف پذیری در ستون فقرات، شانه ها و سینه را افزایش می دهد و از این رو، انعطاف پذیری کلی را بهبود بخشیده و توانایی دفع برخی بیماری ها را افزایش می دهد.
قدرت و انعطاف پذیری بیشتر، امکان صاف ایستادن بدون مشکل و بلند کردن اجسام سنگین بدون این که آسیبی به کمر وارد شود را فراهم می کند.
از سوی دیگر، نشستن طولانی مدت روی صندلی به شکل گیری ضعف و درد در ناحیه کمر، عضلات شکمی ضعیف و کفل های سفت و انعطاف ناپذیر منجر می شود.
پشتیبانی از وضع اندامی صحیح
وضع اندامی خوب برای کاهش فشار روی برخی عضلات و مفاصل، به ویژه در ناحیه کمر و گردن، اهمیت دارد. نشستن در حالت چهار زانو روی زمین برای غذا خوردن این امکان را فراهم می کند تا به طور خودکار وضعیت خود را اصلاح کنید.
هنگامی که در حالت سوخاسانا روی زمین نشسته اید باید پشت خود را صاف نگه دارید، ستون فقرات خود را گسترش دهید و شانه ها را عقب بکشید. این حالت به پیشگیری از انواع مختلف درد که به واسطه وضع اندامی بد شکل می گیرند، کمک می کند.
در مقابل، نشستن طولانی مدت روی صندلی یا نیمکت و قوز کردن روی میز یا رایانه می تواند به وضع اندامی ضعیف و ضعف در ناحیه کمر منجر شود.
بهبود گردش خون
نشستن روی زمین در حالت چهار زانو به منظور غذا خوردن برای سیستم گردش خون انسان نیز مفید است. هنگامی که روی زمین نشسته اید، خون راحتتر از طریق قلب به دیگر نقاط بدن پمپ می شود. همچنین، نشستن روی زمین به سلامت قلب نیز کمک می کند زیرا فشار اضافی روی این اندام هنگام غذا خوردن را کاهش می دهد.
با گردش خون خوب این اطمینان حاصل می شود که تمام اندام های بدن به میزان کافی اکسیژن و مواد مغذی برای ارائه عملکرد درست خود را دریافت می کنند. برای افرادی که دارای مشکلات گردش خون هستند نشستن روی زمین در حالت درست هنگام غذا خوردن توصیه شده است.
کمک به کاهش وزن
هنگامی که روی زمین نشسته و غذا می خورید این شرایط اثری آرامش بخش روی ذهن و بدن شما دارد. بدن آرام بهتر می تواند روی غذای مصرفی تمرکز کند که به نوبه خود از پرخوری جلوگیری می کند.
این به دلیل آن رخ می دهد که عصب واگ عملکرد بهتری ارائه می کند و سیگنال ها را در وضعیت نشسته بهینهتر انتقال می دهد. عصب واگ انتقال سیگنال ها از معده به مغز را هنگام غذا خوردن بر عهده دارد و به مغز می گوید که آیا سیر شده اید یا خیر.
افزون بر این، این حالت نشسته موجب می شود تا آهستهتر غذا بخورید. بر همین اساس، معده و مغز از زمان کافی برای تشخیص این که چه زمانی سیر شده اید، برخوردار هستند.
همچنین، عمل نشستن و ایستادن از روی زمین تمرین ورزشی خوبی محسوب می شود. تمامی این موارد در کنار یکدیگر به مدیریت وزن کمک می کنند.
ارتقا پیوند خانوادگی
نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن به همراه خانواده می تواند روشی جدید برای برقرار ارتباط بین اعضای خانواده باشد. هنگامی که روی زمین نشسته اید و هم سطح با فرزندان خود هستید، برقراری ارتباط با آنها و درک این که چه احساسات و عواطفی دارند راحتتر است.
غذا خوردن در حالت نشسته روی زمین می تواند به بهبود پیوندهای خانوادگی کمک کند و همچنین وضع اندامی درست به آرامش ذهن و بدن کمک می کند که به یک زندگی کم یا بدون استرس منجر می شود.
همه ما از اهمیت مراقبت از دهان و دندان آگاه هستیم و البته مراقبت جامع از این قسمت بدن به اقداماتی فراتر از مسواک زدن و استفاده از نخ دندان بستگی دارد.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "کر2"، با استفاده از درمان های جایگزین مانند راه حل های خانگی، از قبیل دهانشویه های گیاهی، اقدامات بسیاری را می توان در راستای حصول اطمینان از سلامت دهان و دندان و بهرهمندی از لبخندی زیبا مد نظر قرار داد. در این میان، نباید ویژگی های پالایش قدرتمند مواد غذایی را نادیده گرفت. در ادامه با برخی از بهترین مواد غذایی که می توانند سلامت دندان ها و لثه ها را بهبود ببخشند بیشتر آشنا می شویم.
چای سبز
چای سبز حاوی ترکیبات پیچیده ای به نام کاتچین ها است که می توانند با التهاب مقابله کرده و عفونت های باکتریایی را کنترل کنند. به عنوان مثال، نتایج یک پژوهش در ژاپن نشان داد، مردانی که به طور منظم چای سبز می نوشند، در مقایسه با افرادی که به ندرت چای می نوشند، کمتر به بیماری های لثه مبتلا می شوند. مطالعه ای دیگر که توسط پژوهشگران ژاپنی انجام شد نیز نشان داد، هم برای مردان و هم زنان نوشیدن یک فنجان چای سبز یا بیشتر در روز با کاهش احتمال از دست دادن دندان در ادامه زندگی مرتبط بوده است. آن چه ما در حال حاضر می دانیم این است که مصرف چای سبز برای سلامت دهان و دندان مفید است.
توت فرنگی و کیوی
ویتامین C از اهمیت ویژه ای برای سلامت کلی بافت ظریف لثه برخوردار است زیرا این ویتامین از تخریب کلاژن جلوگیری می کند. بدون کلاژن، لثه ها هر چه بیشتر تضعیف شده و از این رو، مستعد ابتلا به بیماری پریودنتال می شوند. کیوی و توت فرنگی از بیشترین میزان تراکم ویتامین C برخوردار هستند، اما میوه های خانواده مرکبات نیز منبع خوبی برای این ویتامین محسوب می شوند. ویژگی قابضیت این میوه ها نیز ممکن است به معکوس کردن تغییر رنگ ناشی از مصرف منظم نوشیدنی هایی مانند قهوه کمک کند.
با این وجود، میوه های خانواده مرکبات می توانند سایش مینای دندان را موجب شوند و پس از مصرف آنها باید آب فراوان بنوشید.
مغزهای خوراکی و دانه ها
مغزهای خوراکی و دانه ها منبع خوبی برای پروتئین گیاهی هستند و از محتوای ریزمغذی های مفید برای دندان مانند فسفر، منیزیم، پتاسیم، روی و از همه مهمتر کلسیم بهره می برند. کلسیم برای شکل گیری استخوان ها و دندان های قوی ضروری است و کلسیم غذایی ممکن است به رمینرالیزاسیون (معدنی شدن مجدد) دندان منجر شود. از جمله مغزهای خوراکی سرشار از کلسیم می توان به بادام و آجیل برزیلی اشاره کرد. دانه های کنجد نیز از محتوای کلسیم بالا برخوردار هستند.
پیاز
پیاز، به ویژه اگر به صورت خام مصرف شود، به واسطه ترکیبات گوگردی ضد میکروبی خود قدرت مبارزه با باکتری ها را افزایش می دهد. پیاز خام را می توانید در ساندویچ ها یا سالادها استفاده کنید. با این وجود، اگر معده شما سازگاری چندانی با پیاز خام ندارد، مصرف پیاز پخته نیز بهتر از آن است که اصلا پیاز مصرف نکنید.
سیب، کرفس و دیگر مواد غذایی کم اسید و پر فیبر
سیب و کرفس اغلب به عنوان مواد شوینده دندان نیز ارجاع می شوند. این مواد غذایی از محتوای آب بالایی سود می برند و با تحریک ترشح بزاق به کنترل باکتری های دهان کمک می کنند. همچنین، سیب و کرفس که از محتوای فیبر بالا سود می برند دارای اثر لایه برداری و پاک کننده هستند و می توانند به پاکسازی سطح دندان کمک کنند. جویدن این قبیل مواد غذایی به از بین بردن پلاک های دندانی که به تازگی شکل گرفته اند کمک می کند و از تشکیل دائمی آنها جلوگیری می کند.
قارچ شیتاکه
قارچ شیتاکه حاوی لنتینان، قندی طبیعی که ممکن است به پیشگیری از التهاب لثه کمک کند، است. التهاب لثه که به واسطه قرمزی، تورم و احتمالا خونریزی توصیف می شود، اغلب به واسطه تجمع بیوفیلم باکتریایی شکل می گیرد. مطالعات جدید نشان داده اند که ترکیبات ضد باکتری مانند لنتینان به طور ویژه این میکروب های شکل دهنده بیوفیلم را هدف قرار می دهند. در حقیقت، آنها به اندازه ای دقیق هستند که باکتری هایی که موجب پوسیدگی دندان می شوند را از بین می برند و به باکتری های غیر مضر کاری ندارند.