واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

دمنوش هایی برای خواندن: اثر مرکب

حال مان را، خودمان خوب کنیم
در بقیه زندگی مان، ما چاره ای نداریم جز این که تا می توانیم، خودمان حال خودمان را خوب کنیم. روزگار بی تعارف تر از آن است که هوای ما را داشته باشد.

عصر ایران - خلاصه مطلب این است: کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من! در بقیه زندگی مان، ما چاره ای نداریم جز این که تا می توانیم، خودمان حال خودمان را خوب کنیم. روزگار بی تعارف تر از آن است که هوای ما را داشته باشد.

در مجموعه عصر ایران، سایتی داریم به نام "سواد زندگی" و در سواد زندگی، مطالبی وجود دارد که می تواند حال ما را ولو اندکی، بهتر کند.
در این روزهای بهاری، گزیده ای از بهترین مطالب سواد زندگی که فکر می کنیم بیشتر به درد زندگی می خورند و می توانند حال مان را بهتر کنند، در عصر ایران بازنشر می کنیم.

در این روزگار سیاست زده، این دمنوش ها را با طیب خاطر پذیرا باشید:

تفاوت های بنیادین با انتخاب های کوچک؛ واقعاً به همین سادگی!

اثر مرکب چیست؟ / ماجرای سه دوست

"اثر مرکب" ، نام کتاب "دارن هاردی" است که شهرتی جهانی دارد و میلیون ها نسخه از آن در سراسر دنیا و به زبان های مختلف فروش رفته است. در ایران نیز مترجمان و انتشاراتی های متعددی این کتاب را منتشر کرده اند. (خواندن این کتاب را با تأکید فراوان توصیه می کنیم.)اثر مرکب چیست؟ / تفاوت های بنیادین با انتخاب های کوچک؛ واقعاً به همین سادگی!

لبّ کلام "اثر مرکب" این است: برای موفق شدن، نیازی به کارهای بزرگ و عجیب و غریب نیست؛ برای رسیدن به موفقیت های بنیادین، یک سری انتخاب های کوچک و هوشمندانه را در طول زمان انجام دهید، همین.

دارن هاردی در این کتاب ماجرای سه دوست کاملاً مشابه یکدیگر (مالی، تاهل، جسمی و وزن) را این گونه روایت می کند:

دوست الف: او به زندگی عادی خود ادامه می دهد و هیچ تغییری ایجاد نمی کند.

دوست ب: تغییرات کوچکی را شروع می کند:

- هر شب فقط 10 صفحه کتاب می خواند.

- هر روز در مسیر رفتن به محل کارش، یک فایل 30 دقیقه ای آموزشی یا انگیزشی گوش می کند.

-روزانه فقط 125 کالری از برنامه غذایی اش حذف می کند (مثلاً به جای یک بطری آب گازدار، یک لیوان لیموناد می خورد/ یا اگر به فرهنگ غذایی ایرانی اشاره کنیم می شود حدود نصف کفگیر برنج).

- روزانه فقط حدود یک کیلومتر پیاده روی می کند.

(توجه کنید که این ها کارهای بسیار ساده و پیش پا افتاده ای هستند. او نه در کلاس های سنگین دانشگاهی ثبت نام کرده، نه یک رژیم غذایی آزاردهنده بر خود تحمیل کرده و نه هر روز به باشگاه می رود تا ورزش کند.)

دوست ج: او نیز تغییرات  کوچکی را در زندگی اش آغاز کرده است:

- تلویزیون بزرگ تری خریده است و وقت بیشتری را برای تماشای آن می گذراند.

- از شبکه آشپزی، پختن غذاهای خوشمزه ای را یاد گرفته است.

- یک میز نوشیدنی های الکلی در اتاق پذیرایی اش گذاشته است.

***

 تقریباً 2 و نیم سال بعد: تفاوت های بین این سه دوست آشکار و قابل اندازه گیری شده اند:
 
دوست الف: در جا زده است، فقط شکایتش از زندگی بیشتر شده است.

دوست ب:

- از نظر جسمی خوش اندام و آراسته شده است. ( او با کم کردن تنها 125 کالری، 15 کیلوگرم وزن کم کرده است، بی آن که حتی یک بار گرسنگی بکشد.)

- او تقریباً هزار ساعت از وقتش را صرف آموزش کرده و دانشی که به دست آورده باعث ترفیع کاری اش شده و درآمدش را بالاتر برده است.

- به واسطه سلامت جسمی، وضعیت کاری و روحیه ناشی از این دو، روابط اش با همسرش نیز صمیمی تر شده است.

دوست ج:
- او عاشق برنامه آسپزی و پختن غذاها و شیرینی هایی که یاد می گرفته شده است. خانواده و دوستانش هم دستپخت او را تعریف می کنند و او، مدام پرخوری می کند. این بدخوری، او را بدخواب می کند و صبح ها با کسالت بیدار می شود و از این رو، کمی بدخلق شده است. بهره وری کاری و رضایت رییس اش از او کاهش یافته است. در انتهای روز هم با نارضایتی و انرژی تحلیل رفته به خانه بر می گردد. کمبود انرژی باعث می شود کمتر با همسرش به پیاده روی برود و وقت کمتری را با او بگذراند بنابراین، بدنش اندروفین کمتری ترشح می کند و استرس اش بیشتر می شود. همین استرس او را به پرخوری بیشتری وا می دارد و این چرخه تکرار می شود. وزن او اکنون حدود 30 کیلوگرم بیشتر از دوستش "ب" است.

می بینید که "ب" و "ج" انتخاب های کوچکی کردند ولی همین انتخاب های کوچک با مرکب شدن در عامل زمان، تغییرات وسیعی به وجود آوردند.
اثر مرکب چیست؟ / تفاوت های بنیادین با انتخاب های کوچک؛ واقعاً به همین سادگی!

اگر به اثر مرکب باور داشته باشیم، خبر خوب این است که برای متحول کردن زندگی مان ، نیازی به برنامه انقلابی نداریم. بسیاری از برنامه های موفقیت ما فقط به این دلیل شکست می خورند که فکر می کنیم باید کاری کنیم کارستان؛ مثلاً از فردا 2 ساعت زودتر بیدار شویم، دوره های آموزشی گوناگون را ثبت نام کنیم، عصر ها به باشگاه برویم و دمبل بزنیم، شام را کلاً حذف کنیم و کلاً شیرینی نخوریم و ... و بعد از مدت کوتاهی، کم می آوریم و برمی گردیم به نقطه صفر!

هر برنامه ای دارید، لطفا برای رسیدن به آن، یک حرکت کوچک ولی قابل اندازه گیری تعریف کنید و مستمراً انجامش دهید، مثلاً :
- حفظ کردن تنها سه لغت انگلیسی در روز
- هر بار که بشقاب غذا را جلوی تان می گذارند، قبل از شروع به غذا خوردن، 5 قاشق را جدا کنید و کنار بگذارید.
- هر روز 1000 قدم پیاده روی کنید.

بعد از مدتی خواهید دید که تحولات مثبت بزرگی در زندگی تان رخ داده است.

نکته مهم 1: اثر مرکب، فوراً خود را نشان نمی دهد و تا مدتی هیچ اثری نخواهید دید.
اثر مرکب مانند درخت بامبو است. از زمانی که بذر بامبو کاشته می شود تا 5 سال هیچ گیاهی از زیر خاک بیرون نمی آید ولی بعد از 5 سال که اولین جوانه ظاهر شد، تنها 6 هفته طول می کشد تا بامبو 30 متر رشد کند.
واقعیت این است که بامبو در 6 هفته این قدر رشد نکرده، بلکه در 5 سال و 6 هفته این اتفاق رخ داده است. بنابراین، باید هر کار کوچک و مثبتی که شروع کرده اید را مستمراً ادامه دهید و ناامید نشوید تا زمانی که ناگهان خود را در اوج خواهید دید.

به قول دارن هاردی، موفقیت تخم مرغی نیست که به فوریت در مایکروویو پخته شود.

نکته مهم 2: کارهای کوچک زیادی را برای انجام دادن برای خودتان در نظر نگیرید و سرتان را شلوغ نکنید. برای شروع یک تا حداکثر 5 کار کوچک را در دستور کارتان قرار دهید به گونه ای که فشار زیادی بر خود وارد نکنید.

دارن هاردی "اثر مرکب" را اینگونه فرموله کرده است:

انتخاب های کوچک و هوشمندانه + پایداری + زمان = تفاوت های بنیادین

فرمول اثر مرکب را به خدمت خود درآورید.

معاون مرکز بهداشت کرمانشاه: علائم گوارشی را کرونا تلقی کرده و سریعا به مراکز ۱۶ ساعته مراجعه کنید

معاون فنی مرکز بهداشت استان کرمانشاه گفت: افراد باید هرگونه علائم گوارشی و تنفسی شبیه سرماخوردگی را کرونا تلقی کرده و سریعا به مراکز ۱۶ ساعته تشخیص و درمان بیماران سرپایی مراجعه کنند.

به گزارش ایسنا؛ دکتر سارا شاه آبادی اظهار کرد: با توجه به جهش ویروس کرونا، بررسی‌ها نشان می‌دهد که افراد مبتلا به این ویروس با علائم گوارشی به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، در نتیجه افراد نباید به راحتی از کنار این علائم عبور کنند و فرصت طلایی درمان در روزهای اولیه را از دست دهند.

وی با بیان اینکه از هفته دوم فروردین تعداد بیماران بستری و سرپایی کرونا در حال افزایش است، افزود: با قرار گرفتن استان کرمانشاه در وضعیت قرمز تعداد بیماران بستری در هفته گذشته تقریبا برابر با تعداد بیماران در اوج پیک دوم بود و متاسفانه در هفته‌های آینده تعداد بیشتری مبتلا به کرونا خواهیم داشت.

شاه‌آبادی با بیان اینکه ابتلا به ویروس ارتباطی با نوع اقلیم و ژنتیک افراد ندارد و همه مردم دنیا با این ویروس درگیر هستند، گفت: یکی از دلایلی که باعث شده تعداد مبتلایان افزایش پیدا کند، سرعت انتقال ویروس انگلیسی و تکثیر شدید آن است.

وی اظهار کرد: این ویروس همه افراد در همه سنین از جمله کودکان و نوجوانان و جوانان را درگیر می‌کند و جوانانی که جان خود را از دست داده اند هیچ بیماری زمینه‌ای نداشته اند.

وی افزود: کودکان ونوجوانان درک درستی از خطر این ویروس ندارند و بزرگترها باید آموزش‌های لازم را به آن‌ها یاد دهند و مراقب سلامتشان باشند.

معاون مرکز بهداشت استان با بیان اینکه ویروس جهش یافته انگلیسی و چینی در بروز علائم تفاوت چندانی ندارد، گفت: این بیماری در برخی از افراد با بدن درد شدید مخصوصا در قسمت پاها شروع می‌شود و در برخی افراد با علائم گوارشی از جمله اسهال، استفراغ، تهوع و درد شکم بروز می‌کند.

شاه آبادی ادامه داد: در ویروس چینی اگر یک نفر در خانواده‌ای مبتلا و اقدامات جداسازی و درمان انجام می‌شد احتمال اینکه بقیه افراد خانواده درگیر شوند، کمتر بود، اما در ویروس انگلیسی به دلیل تکثیر شدید در زمان کوتاه همه افراد خانواده درگیر می‌شوند.

وی گفت: تفاوت دیگری که ویروس کرونای چینی و انگلیسی باهم دارند در دوره کمون آنهاست. در کرونای انگلیسی ظرف مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت علائم در فرد بروز می‌کند و بد حال می‌شود، اما در ویروس کرونای چینی افراد در هفته دوم دچار علائم شدید بیماری می‌شوند.

وی افزود: خیلی از افرادی که مبتلا می‌شوند نیازی به مراجعه به بیمارستان ندارند و باید در اولین قدم برای تشخیص این ویروس به مراکز ۱۶ ساعته که از ساعت ۸ صبح تا ۱۰ شب فعالند، مراجعه کنند.

شاه‌آبادی اظهار کرد: در این مراکز پزشک مقیم، پرستار و نمونه گیر حضور دارند.

وی با اعلام اینکه این مراکز در هر شهرستان با نصب بنر مشخص و همچنین در فضای مجازی اطلاع رسانی شده، گفت: در مرکز استان با توجه به گستردگی جمعیت، پنج مرکز ۱۶ ساعته شامل مرکز سینا در کمربندی غربی کرمانشاه، مرکز ثامن الائمه در شهرک آبادانی و مسکن، مرکز امام(ره) در شهرک امام خمینی، مرکز جعفر آباد در شهرک جعفرآباد و مرکز امید در میدان فردوسی آماده خدمت رسانی به مردم هستند.

به گفته شاه‌آبادی اگر افراد دارای علائم سریعا به مراکز درمانی مراجعه کنند، در روزهای اول با درمان‌های ساده درصد زیادی از این افراد بد حال نمی‌شوند و کارشان به بستری نمی‌رسد.

وی گفت: در طول این ۱۴ ماه با رصد بیماران به این نتیجه رسیده‌ایم کسانی که علامت‌ها را پشت گوش انداخته اند و به امید داشتن سرماخوردگی به مراکز درمانی مراجعه نکرده اند، کارشان به ICU کشیده شده است.

مرگ خاموش در چادرهای مسافرتی

فقط طی ۲۴ ساعت، شش نفر در ایلام به علت استفاده از وسایل گرمایشی غیر استاندارد و مسمومیت با گاز مونوکسید کربن در چادر مسافرتی‌شان جان خود را از دست دادند؛ با وجود هشدارها همچنان بسیاری افراد از خطر استفاده از وسایل گرمایشی در چادرهای مسافرتی آگاه نیستند و به دلیل همین بی‌احتیاطی جان خود و نزدیکان‌شان را به خطر می‌اندازند.

سید جلال ملکی - سخنگوی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران- در گفت‌وگو با ایسنا، در این باره اظهار کرد: دیده شده که برخی مسافران برای استراحت یا خواب از چادرهای مسافرتی استفاده می‌کنند. در این میان افرادی برای گرم کردن هوای داخل چادر وسایل گرمایشی غیر استاندارد روشن می کنند و با بی احتیاطی یا عدم آگاهی در این خصوص مرگ خود و نزدیکان‌شان را رقم می‌زنند.

ملکی با بیان اینکه گاز منوکسید کربن گازی بی بو، بی رنگ و بدون مشخصه خاص و کمی سبک‌تر از هواست، گفت: این گاز به دلیل قابلیت انتشار بسیار بالایی که دارد به سرعت تمام فضای محیط را انباشته می کند و همه حاضران را در معرض مسمومیت قرار می دهد. از آنجایی که نشانه های مسمومیت با این گاز بسیار شبیه سرماخوردگی است، بسیاری آن را جدی نمی گیرند. از اولین نشانه های مسمومیت با این گاز، ایجاد حالت ضعف و سستی در بدن و در ادامه سردرد، درد شکمی، سرگیجه، تهوع و استفراغ، ایجاد حالت دوبینی و تنفس های سریع و کوتاه است و اگر افراد کماکان در این محیط آلوده باقی بمانند در حالت تشنج، بیهوشی و حتی کما قرار گرفته و در نهایت مرگ پدیدار می شود.

وی با بیان اینکه هر وسیله ای که اکسیژن محیط را مصرف می کند عامل بروز این خطر است، گفت: روشن کردن وسایل گرمایشی در چادرها و حتی خودروها، در مدت بسیار کوتاهی منجر به مسمومیت با گاز مونوکسید کربن می‌شود.

سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران گفت: طی سال های گذشته نیز شاهد مرگ افراد بسیاری به دلیل روشن کردن وسایل گرمایشی ناایمن در چادرها بودیم. همچنین علاوه بر روشن کردن منقل و گاز پیکنیکی در چادرها روشن کردن سیگار، قلیان و... نیز خطرآفرین است.

وی با بیان اینکه باید برای حضور در یک چادر ظرفیت آن را در نظر گرفت، گفت: نباید تعداد نفراتی بیش از ظرفیت یک چادر در آن حضور داشته باشند.

ملکی افزود: باید در کمپ‌های شناخته شده و معتبر اقدام به برپا کردن چادر مسافرتی کرد، گاهی شاهد هستیم که افراد در زمین های ناشناخته چادرهای مسافرتی برپا می‌کنند، از میان برخی از این زمین ها سیم های برق رد شده یا تله‌هایی برای حیوانات کار گذاشته شده است، همین می تواند موجب برق گرفتگی یا سایر مصدومیت‌ها شود.

کادر درمان را دریابید/ عباس عبدی

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: تصور کنید که جنگ است، با نیروهای خط مقدم چه رفتاری باید داشت؟ روشن است که با تمام توان برای آرامش خاطر و دسترسی آنان به امکانات کوشش می‌کنیم. حالا اگر آنان را درگیر کاغذبازی و امور پیش پا افتاده نماییم نتیجه چه خواهد شد؟ 
 
کادر درمان را دریابید/ عباس عبدی
 
قضیه از این قرار است که در یک سال گذشته کادر بهداشت و درمان کشور در خط اول مبارزه با ویروس کرونا هستند. هر چند در مقاطعی از فشار کار کم شده است، ولی بیش‌تر این مدت را در مبارزه بوده‌اند. حتی آنان که در خط مقدم این مبارزه، یعنی اتاق‌های آی.سی.یو. و بخش‌های کرونایی نبوده‌اند، به نحو دیگری در خطوط دوم و سوم درگیر این پدیده بوده‌اند. 
 
مطب‌ها و بیمارستان‌ها باید خدمات درمانی بدهند و این امر خطر ابتلا را زیاد می‌کند، به همین علت آنان برای باز ماندن این مراکز بالاترین احتیاطات را به کار گرفته‌اند. از جمله فاصله‌گذاری میان بیماران، فاصله انداختن میان ویزیت‌ها و معاینات و... که موجب طولانی شدن زمان باز بودن مطب‌ها شده است و بسیاری از پزشکان پس از ساعت 9 از مطب خود خارج می‌شوند. 
 
نه فقط از مطب که در تمامی بیمارستان‌ها پزشکان برخی از شب‌ها را آنکال و گوش به زنگ هستند تا اگر ساعت 2 بعد از نیمه شب هم زنگ زدند، خود را به بیمارستان برساند. بسیاری از آنان شب‌هایی که آنکال هستند اتاق خود را جدا می‌کنند تا بر اثر صدای زنگ تلفن دیگر اعضای خانواده دچار مشکل و بیداری نشوند. 
 
از طرف دیگر وزارت بهداشت برای کاهش اپیدمی، مقرر کرده است که از ساعت 9 شب به بعد ترددها در سطح شهر غیر مجاز تلقی شود، مگر در موارد ضروری. برای حل این مسأله شماره خودروهای پزشکان را در اختیار راهنمایی و رانندگی قرار داده‌اند که جریمه نشوند، ولی آنان همچنان این خودروها را جریمه می‌کنند. برای رفع آن باید مراجعه چند ساعته به مراکز مربوط کرد سپس نامه از بیمارستان یا دیگر مراجع گرفت که آقا یا خانم دکتر آنکال بوده یا... و این فرآیند برای انجام کاری که اصولاً برای پزشکان نیازی نیست، بسیار ناراحت‌کننده و توان‌فرسا است. 
 
دولت و وزارت بهداشتی که نمی‌تواند مسایلی به این سادگی را در این شرایط اضطراری حل کند، چگونه انتظار دارد که نیروهای خط مقدم این مبارزه با طیب خاطر به انجام وظیفه اصلی خود مشغول باشند؟ شاید از نظر یک مقام مسئول این مشکل موضوع چندان مهمی نباشد. ولی چنین نیست، همین امور کوچک است که در ابعاد گسترده موجب شکل‌گیری احساس و نگرش افراد نسبت به خود، نسبت جامعه و نسبت به حکومت می‌شود. 
 
من اگر یک پزشک باشم، می‌فهمم که اگر لازم باشد، ساعت‌ها در آی.سی.یو با وجود وخیم‌ترین بیماران فعالیت کنم و آنان را درمان نمایم، این کار نوعی وظیفه‌شناسی است و احساس رضایت ایجاد می‌کند. ولی امکان ندارد که بفهمم که در شرایط کنونی که همه چیز الکترونیک شده و شماره خودروی من وجود دارد، چرا باید برای بیدار شدن در ساعت دو بعد از نیمه شب و رفتن به بیمارستان جریمه شوم و یک نیم روز را صرف حل آن کنم و به دادگاه حل اختلاف و پلیس رفته و نامه مجوز بیمارستان را ببرم، آن هم یک بار نخواهد بود، هر از گاهی اتفاق خواهد افتاد. 
 
بیدار شدن ساعت 2 و رفتن به بیمارستان هر چند سخت است ولی انجام وظیفه و لذت‌بخش است و رضایت خاطر ایجاد می‌کند، در حالی که دویدن دنبال حذف جریمه 200 یا 500 هزار تومانی توهین است و هیچ چیز دیگری نیست. 
 
متأسفانه مقامات رسمی متوجه این واقعیت نیستند که باارزش‌ترین سرمایه‌های این مملکت که نیروهای متخصص باشند در حال رفتن از کشور است حداقل این ایده به ذهن آنان آمده است. کمیت آن محل بحث و گفتگو است. 
 
از آنجا که در این کشور موضوعات این‌چنینی به بحث و گفتگو و نیز پژوهش گذاشته نمی‌شود نمی‌توان اظهار نظر قطعی کرد، ولی شواهد فراوانی وجود دارد که این موج مدت‌ها است آغاز شده است. لطفاً با سیاست‌های نادرست این فرآیند خروج را تسریع نکنید. این نحوه مقابله با کرونا نیست.

۸ نشانه هشدار دهنده لخته شدن خون در بدن

۸ نشانه هشدار دهنده لخته شدن خون در بدن
۸ نشانه هشدار دهنده لخته شدن خون در بدنلخته شدن خون در بدن می‌تواند موضوعی جدی باشد که به حمله قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ منجر می‌شود.
 
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، لخته به این دلیل ایجاد می‌شود که رگ‌های خونی انسداد دارند و خون در انبوهی از سلول‌ها منعقد می‌شود. در غالب موارد، لخته خشک می‌شود. در بعضی مواقع، لخته در داخل رگ ایجاد می‌شود و باید درمان مناسب روی آن صورت بگیرد. در ادامه این مطلب هشت نشانه لخته شدن خون بیان شده است:

۱- تورم و درد در ساق پا

لخته‌های خون از ناحیه پا نشات می‌گیرند و در صورت تشکیل، تورم در رگ‌ها وجود دارد. این امر منجر به درد در عضلات ساق پا می‌شود.

۲- احساس گرما

یکی از نشانه‌های لخته شدن خون در بدن افزایش دما در منطقه آسیب‌دیده و اطراف آن است. علاوه بر این، منطقه دارای خارش و زخم خواهد بود.

۳- خستگی غیر قابل توضیح

اگر برنامه زندگی‌تان شلوغ است، خستگی طبیعی به نظر می‌رسد، اما در غیر این صورت، خستگی ممکن است نشانه لخته خونی باشد که بدن در تلاش است آن را از بین ببرد. برای انجام این کار، قلب باید بیش از حد کار کند و همین باعث خستگی غیرقابل توضیح می‌شود.

۴- تنگی نفس

اگر قلب و ریه‌ها به دلیل لخته خون تحت فشار باشند، ممکن است تنگی نفس ایجاد شود. این وضعیت (به علاوه علائم اضافی مرتبط با تشکیل لخته خون) نشانه جدی بودن مشکل است و باید سریعاً رفع شود.

۵- درد قفسه سینه

وقتی لخته خون به ریه‌ها برسد، فرد دچار درد شدیدی در قفسه سینه و پهلو‌ها خواهد شد. این درد شدید و سوزاننده خواهد بود.

۶- درد در زمان حرکت

یکی از نشانه‌های لخته شدن خون این است که یک حرکت ساده باعث درد می‌شود. اینکه فرد با انجام کار‌های عادی مانند خم شدن، خندیدن یا سرفه احساس درد می‌کند، نشانه آن است که لخته به ریه‌ها رسیده و باید سریعاً درمان شود.

۷- سرفه‌های غیر منتظره

سرفه‌هایی ناگهان از راه می‌رسند و شدید می‌شوند، می‌توانند نشانه تشکیل لخته، هرچند کوچک، در ریه‌ها باشند. علائم جدی‌تر بودن شامل سرفه خون یا تولید موکوس حاوی خون است.

۸- گرفتگی عضله

اگر گرفتگی‌های عضلات شدید و مکررا رخ دهد، نشانه جدی وجود لخته خون است. همه افراد گاه به گاه گرفتگی عضلانی را تجربه می‌کنند، اما دهیدراته شدن بدن همراه با لخته شدن خون می‌تواند منجر به گرفتگی عضلات شود. این گرفتگی بیشتر در ماهیچه پشت ساق پا رخ می‌دهد.