Here's Why AI Can't Solve Everything

Yes, even neural networks.

VYACHESLAV POLONSKI, THE CONVERSATION

27 MAY 2018

The hysteria about the future of artificial intelligence (AI) is everywhere. There seems to be no shortage of sensationalist news about how AI could cure diseases, accelerate human innovation and improve human creativity.

Just looking at the media headlines, you might think that we are already living in a future where AI has infiltrated every aspect of society.

While it is undeniable that AI has opened up a wealth of promising opportunities, it has also led to the emergence of a mindset that can be best described as "AI solutionism". This is the philosophy that, given enough data, machine learning algorithms can solve all of humanity's problems.

But there's a big problem with this idea. Instead of supporting AI progress, it actually jeopardises the value of machine intelligence by disregarding important AI safety principles and setting unrealistic expectations about what AI can really do for humanity.

AI solutionism

In only a few years, AI solutionism has made its way from the technology evangelists' mouths in Silicon Valley to the minds of government officials and policymakers around the world.

The pendulum has swung from the dystopian notion that AI will destroy humanity to the utopian belief that our algorithmic saviour is here.

We are now seeing governments pledge support to national AI initiatives and compete in a technological and rhetorical arms race to dominate the burgeoning machine learning sector.

For example, the UK government has vowed to invest £300m in AI research to position itself as a leader in the field.

Enamoured with the transformative potential of AI, the French president Emmanuel Macron committed to turn France into a global AI hub.

Meanwhile, the Chinese government is increasing its AI prowess with a national plan to create a Chinese AI industry worth US$150 billion by 2030.   AI solutionism is on the rise and it is here to stay.

Neural networks – easier said than done

While many political manifestos tout the transformative effects of the looming "AI revolution", they tend to understate the complexity around deploying advanced machine learning systems in the real world.

One of the most promising varieties of AI technologies are neural networks. This form of machine learning is loosely modelled after the neuronal structure of the human brain but on a much smaller scale. Many AI-based products use neural networks to infer patterns and rules from large volumes of data.

But what many politicians do not understand is that simply adding a neural network to a problem will not automatically mean that you'll find a solution. Similarly, adding a neural network to a democracy does not mean it will be instantaneously more inclusive, fair or personalised.

Challenging the data bureaucracy

AI systems need a lot of data to function, but the public sector typically does not have the appropriate data infrastructure to support advanced machine learning.

Most of the data remains stored in offline archives. The few digitised sources of data that exist tend to be buried in bureaucracy. More often than not, data is spread across different government departments that each require special permissions to be accessed.

Above all, the public sector typically lacks the human talent with the right technological capabilities to fully reap the benefits of machine intelligence.

For these reasons, the sensationalism over AI has attracted many critics. Stuart Russell, a professor of computer science at Berkeley, has long advocated a more realistic approach that focuses on simple everyday applications of AI instead of the hypothetical takeover by super-intelligent robots.

Similarly, MIT's professor of robotics, Rodney Brooks, writes that "almost all innovations in robotics and AI take far, far, longer to be really widely deployed than people in the field and outside the field imagine".

One of the many difficulties in deploying machine learning systems is that AI is extremely susceptible to adversarial attacks. This means that a malicious AI can target another AI to force it to make wrong predictions or to behave in a certain way.

Many researchers have warned against the rolling out of AI without appropriate security standards and defence mechanisms. Still, AI security remains an often overlooked topic.

Machine learning is not magic

If we are to reap the benefits and minimise the potential harms of AI, we must start thinking about how machine learning can be meaningfully applied to specific areas of government, business and society. This means we need to have a discussion about AI ethics and the distrust that many people have towards machine learning.

Most importantly, we need to be aware of the limitations of AI and where humans still need to take the lead. Instead of painting an unrealistic picture of the power of AI, it is important to take a step back and separate the actual technological capabilities of AI from magic.

For a long time, Facebook believed that problems like the spread of misinformation and hate speech could be algorithmically identified and stopped. But under recent pressure from legislators, the company quickly pledged to replace its algorithms with an army of over 10,000 human reviewers.

The medical profession has also recognised that AI cannot be considered a solution for all problems. The IBM Watson for Oncology programme was a piece of AI that was meant to help doctors treat cancer.

Even though it was developed to deliver the best recommendations, human experts found it difficult to trust the machine. As a result, the AI programme was abandoned in most hospitals where it was trialled.

Similar problems arose in the legal domain when algorithms were used in courts in the US to sentence criminals. An algorithm calculated risk assessment scores and advised judges on the sentencing. The system was found to amplify structural racial discrimination and was later abandoned.

These examples demonstrate that there is no AI solution for everything. Using AI simply for the sake of AI may not always be productive or useful. Not every problem is best addressed by applying machine intelligence to it.

This is the crucial lesson for everyone aiming to boost investments in national AI programmes: all solutions come with a cost and not everything that can be automated should be.

Vyacheslav Polonski, Researcher, University of Oxford

---

This article was originally published on The Conversation. Read the original article.

Learn More

1. Artificial intelligence
   ScienceDaily
2. Inteligência Artificial
   ScienceDaily
3. Helping robots correct errors on-the-fly and learn from each other
   University of Leicester, ScienceDaily

1. Regulations for the development of deep technology applications in healthcare urgently needed to prevent abuse of vulnerable patients
   Dinesh Visva Gunasekeran, BMJ Innovations
2. Artificial intelligence will change the way eye care providers practice
   Healio
3. iCub: The not-yet-finished story of building a robot child
   Lorenzo Natale et al., Science Robotics

تلاش فرانسه و آلمان برای حمایت مالی اتحادیه‌اروپا از استارت‌آپ‌های حوزه‌فناوری/سرمایه‌گذاری میلیاردی در هوش مصنوعی

فرانسه و آلمان خواستار حمایت مالی گسترده اتحادیه اروپا از استارت‌آپ‌ها برای نوآوری‌ و تحقیقات در زمینه پروژه‌های فناوری با هدف رقابت موثرتر در مقابل چین و آمریکا شدند.

به گزارش فابانیوز به نقل از رویترز، اروپا مدت‌های طولانی است که در زمینه توسعه فناوری‌های نوین در مقایسه با آمریکا که دارای مرکز صنعتی سرمایه‌گذاری قدرتمندی چون «سیلیکون ولی» است شاهد پیشرفت اندکی بوده است.
رویترز در ادامه می‌نویسد: فرهنگ مخالفت با ریسک‌پذیری در اروپا به عنوان یک مانع برای ایجاد «گوگل اتحادیه اروپا» شناخته می‌شود. چرا که شکست در این زمینه می‌تواند موجب سرافکندگی اروپا در مقابل آمریکا شود.
بر همین اساس، برلین و پاریس هفته گذشته در نشست بالکان با ارائه درخواست مکتوبی به رهبران اتحادیه اروپا از شورای نوآوری‌های این اتحادیه خواستند تا استارت آپ‌های «بلندپروازانه» در حوزه فناوری را تامین مالی کنند.
در این درخواست آمده است: تلاش‌های مشترکی برای بهبود بیشتر فضا و قوانین سرمایه‌گذاری و همچنین تامین مالی و رشد شرکت‌های جامانده در عرصه فناوری در اروپا موردنیاز است.
فرانسه و آلمان، به عنوان کشورهای قدرتمند اتحادیه اروپا، به دنبال اعمال اصلاحاتی در بخش‌های متفاوتی پیش از برگزاری نشست رهبران اتحادیه اروپا در ماه ژوئن آینده هستند. این کشورها خواستار پیشتازی اروپا در فناوری‌های نوین دیجیتالی هستند.
در متن درخواست بیانیه برلین و پاریس آمده است که هدف آنها ایجاد شبکه‌ای برای ورود نوآوری‌های موفقیت‌آمیز در علوم پایه به بازار و ایجاد شبکه‌ای مشابه برای دیگر کشورهای علاقه‌مند اتحادیه اروپا است.
بر همین اساس فرانسه و آلمان خواستار آن هستند که ابتکارات ملی از سوی اتحادیه اروپا تامین مالی شود چرا که این اقدام موجب رشد استارت‌آپ‌ها در زمینه فناوری خواهد شد.
فرانسه و آلمان همچنین قول دادند تا سال 2022 چیزی در حدود 1.5 میلیارد یورو (1.75 میلیارد دلار) در زمینه هوش مصنوعی و با هدف معکوس کردن روند فرار مغزها و رسیدن به سطح دستاوردهای نوین فناوری از سوی آمریکا و چین، سرمایه گذاری کنند.
برلین و پاریس، همچنین خواستار آن هستند که در محیط‌های آکادمی بر روی پروژه‌هایی در زمینه تکنولوژی، کارآفرینی و تامین مالی پروژه‌های با خطرپذیری بالا در زمینه فناوری فعالیت شود.

چگونه شستشوی مغزی می شویم؟

شستشوی مغزی به این معناست که تحت شرایط خاص، فرد ناخودآگاه وادار به تبعیت از اندیشه یا خواسته‌های افراد دیگر می شود و تغییرات عمده‌ای در باورها و در نتیجه در رفتارهای او به وجود می آید.

  دکتر مجتبی لشکربلوکی

  پروفسور ادگار شاین دانش آموخته دانشگاه هاروارد و رییس دانشکده مدیریت آم.آی.تی در زمینه شستشوی مغزی نگاه جالبی دارد. زمانی شستشوی مغزی در زندان های چین بسیار معروف بود.

وی با بررسی روش های اعمال شده در زندان های چینی و همچنین ترفندهایی که سازمان ها برای متقاعدسازی و همرنگ سازی کارکنان خود به کار می برند، به این نتیجه رسید که این دو (یعنی زندان های چینی و سازمان های بزرگ)، نقاط مشترکی دارند که آن را شستشوی مغزی یا متقاعدسازی اجباری خواند.

شستشوی مغزی به این معناست که تحت شرایط خاص، فرد ناخودآگاه وادار به تبعیت از اندیشه یا خواسته‌های افراد دیگر می شود و تغییرات عمده‌ای در باورها و در نتیجه در رفتارهای او به وجود می آید. ادگار شاین «ایزوله شدن از دیگران» و «دستبند‌های طلایی» را دو ایده‌ی اصلی شستشوی مغزی می‌داند. ایزوله شدن از دیگران یعنی اینکه ارتباطات وی را با دیگران کم یا قطع کنیم تا از منابع دیگر ورودی نداشته باشد و دستبندهای طلایی یعنی آن که به نوعی منافعش را گره بزنیم به خودمان که تداوم وضعیت فعلی برایش جذاب باشد.

تحلیل و تجویز راهبردی:

نشانه های فرآیند شستشوی مغزی چیست؟ در واقع می توان 5 شاه کلید اصلی شستشوگران را به ترتیب زیر برشمرد:
• تکرار خستگی ناپذیر: یک ایده اصلی یا جمله محوری مرتب تکرار می شود تا کاملا ملکه ذهن تان شود.

• ترس آفرینی از دیگران: ایده ها و دیدگاه های متفاوت با ایده اصلی معمولا به توطئه، خطای فاحش، سو نیت، ساده دلی یا فریب کاری متهم می شوند.

• تعمیق بخشی هیجانی: برای محکم کاری و رفتن ذهن شما به مراحل عمیق تر از شستشوهای احساسی و شور انگیز استفاده می شود. به این ترتیب فکر منطقی و بکارگیری ادراک مشکل تر می شود.

• قدرت انتخاب توهمی: شستشودهنده، تعدادی انتخاب جلوی شما می گذارد اما در واقع تمام انتخاب ها به یکی ختم می شوند. شستشودهندگان عاشق دادن انتخاب های فراوانی هستند که به یک محصول/ایده یکسان ختم می شوند. ایده اصلی در لباس های متفاوت پیش روی شما گذاشته می شود.

• ایزوله سازی و قطع ارتباط: برای اطمینان از اینکه شما در معرض ایده های متفاوت از ایده اصلی قرار نگیرید سعی می شود به ترفندهای مختلف، ارتباط شما با دیگران و دیگر اندیشان قطع شود.

امپراطوری های رسانه ای معمولا از این شاه کلیدها به خوبی استفاده می کنند.

چه می توان کرد؟

راهبرد اصلی مبارزه با شستشوی مغزی سه گانه «تنوع، ارتباط و مقایسه» است.

قبل از آن که این سه گانه را توضیح دهم. این خاطره بسیار درس آموز را با هم بخوانیم. مشاور ارشد اقتصادی شرکت آلیانز (شرکت چندملیتی خدمات مالی) خاطره جالبی از دوران کودکی خود تعریف می کند. او در پاریس بزرگ شده است. پدرش سفیر مصر در فرانسه بود. ما عادت داشتیم هر روز حداقل چهار روزنامه بخریم. از روزنامه‌ی فیگارو که در زمره‌ی راست‌ سیاسی قرار داشت تا اومانیته که روزنامه‌ چپ متعلق به حزب کمونیست بود. به خاطر دارم روزی از پدرم پرسیدم، چرا ما هر روز چهار روزنامه‌ مختلف می خریم چه نیازی هست که چهار روزنامه بخریم. اخبار همه آن ها یکی است. پدرش پاسخ داد: اگر دیدگاه‌های متفاوت دیگران را دنبال نکنی، نهایتا ذهنت بسته خواهد ماند و تو به زندانی یک تفکر خاص تبدیل خواهی شد که هیچ‌گاه سوالی درباره‌ آن نمی‌پرسد.

جانمایه سه گانه تنوع، ارتباط و مقایسه در خاطره بالا گنجانده شده است.

1- شما باید منابع مختلف داشته باشید. چند روزنامه، چند سایت، چند حزب، چند کانال با دیدگاه های متفاوت داشته باشید.
2- در شبکه ارتباطی متنوع حضور داشته باشید. ارتباط محدود و در یک فضای بسته شما را به بن بست ذهنی و استبداد فکری می کشاند. گروه های فکری، اقوام متفاوت، تیم های کاری مختلف، پروژه های متنوع باعث می شود اتاق ذهن شما پنجره های متفاوتی داشته باشد. وگرنه اگر اتاق شما فقط یک پنجره در یک زاویه داشته باشد تصاویر شما تکراری خواهند شد.

3- هر چیزی که به شدت تکرار می شود اما دلیلی برای آن ذکر نمی شود را بگذارید در لیست سیاه. و آن را با ایده های متضاد و متفاوتش مقایسه و بررسی کنید و آن را که بر اساس شواهد و دلایل، عقلانی تر و موجه تر بود تا اطلاع ثانوی بپذیرید.

خداوند انسان را آزاد، خلاق و جستجوگر آفریده است. از آزادی خود با تنوع، ارتباط و مقایسه حفاظت کنیم./ شبکه استراتژیست

رئیس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران:

طلب میلیاردی شرکت های تجهیزات پزشکی از بیمارستان ها/ ورشکستگی نیمی از این شرکت ها

رئیس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی ایران گفت: شرکت های تجهیزات پزشکی تولیدی و وارداتی ایران از اسفند سال 92 به میزان حدود سه هزار میلیارد تومان از بیمارستان ها مطالبه معوقه دارند و حدود نیمی از آنان در مرز ورشکستگی هستند.

ابوالفتح صانعی روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار سلامت ایرنا افزود: حدود سه هزار شرکت تجهیزات پزشکی در کشور وجود دارد که هزار شرکت آنها فعال تر هستند، این شرکت ها تجهیزات و ملزومات مورد نیاز بیمارستان ها و مراکز درمانی کشور را که با جان انسان ها سر و کار دارد تأمین می کنند و هر گونه وقفه در تامین این تجهیزات می تواند به سلامت مردم آسیب بزند.

وی ادامه داد: به علت تاخیر بیمه ها در پرداخت مطالبات بیمارستان ها که با تاخیر بیش از یکساله مواجه شده است، شرکت های تجهیزات پزشکی در تأمین نقدینگی مورد نیاز برای تأمین تجهیزات پزشکی مورد نیاز بیمارستان ها با مشکل مواجه شده اند.

صانعی گفت: شرکت های تجهیزات پزشکی شرایط و محدودیت های کشور را درک می کنند. پیشنهاد فعالان عرصه تولید و واردات تجهیزات پزشکی این است که حدود 20 درصد از درآمد بیمارستان ها از محل دریافت مطالبات خود از بیمه ها، برای پرداخت مطالبات شرکت های دارویی و تجهیزات پزشکی در صندوقی تحت نظر سازمان غذا و دارو قرار گیرد تا پرداخت مطالبات این شرکت ها تسهیل و تسریع شود و از ورشکستگی آنها جلوگیری شود.

رئیس اتحادیه بازرگانان تجهیزات پزشکی افزود: مشکل دیگر این است که تاخیر در پرداخت مطالبات شرکت های تجهیزات پزشکی از اسفند سال 92 باعث شده که بخش قابل توجهی از پول شرکت های تجهیزات پزشکی نزد بیمارستان ها بماند و اکنون با توجه به افزایش حدود 40 درصدی قیمت دلار، ارزش پول این شرکت ها نسبت به زمانی که خرید کرده اند حدود 40 درصد کمتر شده است.

وی گفت: در واقع این شرکت ها اگر پول خود را در زمان مناسب دریافت می کردند می توانستند با آن پول، کالاهای فروخته شده را جایگزین کنند اما اکنون با این پول 40 درصد کمتر می توانند کالاهای پزشکی از خارج وارد کنند.

صانعی افزود: تا قبل از سال 92 بسیاری از کالاهایی پزشکی که با ارز آزاد وارد می شدند، مشمول قیمت گذاری نبودند اما دولت برای کنترل بازار با شرکت های تجهیزات پزشکی توافق کرد که به شرط پرداخت مطالبات آنها ظرف 45 روز، این کالاها قیمت گذاری و در واقع ارزان شوند اما در عمل بعد از سه ماه از توافق کم کم تأخیر در پرداخت ها شروع شد و اکنون بیش از یکسال عقب ماندگی در دریافت مطالبات شرکت های تجهیزات پزشکی انباشته شده است.

وی گفت: وزارت بهداشت، در سال های اخیر برای کنترل بازار کالاهای پزشکی را که با ارز آزاد وارد شده اند نیز قیمت گذاری کرده است در حالی که مطابق قانون، کالاهایی که با ارز آزاد یا مبادله ای وارد می شود نباید قیمت گذاری دولتی داشته باشند و باید سندیکا با در نظر گرفتن پایه قیمت مورد نظر دولت با اعمال یک ضریب مشخص، قیمت این کالاها را مشخص کند. در واقع یک کف و سقف برای قیمت این کالاها در نظر گرفته می شود تا امکان رقابت شرکت ها فراهم باشد.

رئیس اتحادیه بازرگانان تحهیزات پزشکی ایران افزود: امیدوارم وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو با همکاری سازمان برنامه و بودجه و بیمه ها تدبیری اتخاذ کنند که شرکت های تجهیزات پزشکی تولیدی و وارداتی ایران از این شرایط سخت خارج شوند و دچار ورشکستگی نشوند، زیرا در این صورت تأمین تجهیزات پزشکی مورد نیاز بیماران و مراکز درمانی با مشکل مواجه می شود.

بایستگی (لزوم) اصلاح عملکرد ملی کشور

چرا شب را بیرون از خانه ماندیم و هوای آلوده تنفس کردیم؟/ بی دخالت آمریکا و اسرائیل، می ترسیم و خفه می شویم/ «هوا» و «بنا»، معدل عملکرد ملی یک کشور است

 عصر ایران؛ جعفر محمدی* - آنچه در پایان پاییز 1396 در تهران رخ داد، تصویری تمام عیار از وضعیتی بود که ما مردم ایران برای خود ساخته ایم: آسمان، پر از دود بود و مردم در پی یک زمین لرزه 5.2 ریشتری، از بیم جان به خیابان ها ریخته بودند و تن شان می لرزید که مبادا زمین لرزه ای شدیدتر از راه برسد و هستی شان را فنا کند.

رنگ آسمان را می توان معدلی از عملکرد ملی کشور دانست؛ سوخت غیراستاندارد، خودروهای فرسوده و فقدان زیرساخت های حمل و نقل عمومی، هر چند عوامل این آلودگی اند اما خود، معلول یک جریان ناکارآمد، غیرعقلانی یا حتی خیانت بار مدیریتی هستند.

گاهی اوقات، مشکلی وجود دارد که تا پیش از آن در هیچ جای جهان سابقه نداشته است و باید اندیشید و آزمون و خطا کرد تا شاید به حل مسأله رسید. اما آلودگی هوا، پدیده ای است که دهها سال در دنیا سابقه دارد و راه حل هایش نیز دقیقاً تعریف شده اند؛ ایرانی ها هم می دانند که راه گذر از این بحران مرگبار ملی چیست؛ اما چرا سال به سال، هوای مان آلوده تر می شود؟
چون سیستم ها ناکارآمد هستند، چون بسیاری از کسانی که این سیستم ها را هدایت می کنند، رسماً دزد هستند یا در خوشبینانه ترین حالت، نالایق.

وقتی به خاطر وجود رشوه و تبانی سیستماتیک، مثلاً ساخت یک پالایشگاه برای تولید بنزین استاندارد، 2 برابر حد معمول هزینه و زمان بر می دارد ، معلوم است که در تولید بنزین مناسب، عقب می مانیم. وقتی به دلیل سیاست های نادرست خارجی، با دشمن تراشی راه های ارتباطی مان با دنیا را قطع می کنیم، معلوم است که برای انجام یک تراکنش ساده و معمولی بانکی، باید چند برابر بیش از بقیه دنیا هزینه کنیم و کلی معطل شویم و پروژه هایمان عقب بمانند.

خودروی نامناسب هم محصول تصمیم هیأت مدیره یک کارخانه نیست بلکه نتیجه فرایند فاسدی است که می خواهد از یک بازار انحصاری، برای همیشه ارتزاق کند. مگر می توان بدون مشارکت مجلس و دولت، 80 میلیون ایرانی را محکوم کرد که باید بخش عمده خودروهای خود را از دو خودروساز خاص و با چند برابر قیمت جهانی بخرند و صدایشان هم در نیاید؟!

وقتی در شهرداری ها، سیستم به حدی آلوده به رشوه، سند سازی و اختلاس شده است که بخش عمده ای از منابع درآمدی شهرها به جیب باندهای فاسد می رود، مگر پولی می ماند که زیرساخت حمل و نقل عمومی را درست کنند؟

زمین لرزه نیز حکایت مشابهی دارد؛ از ژاپن نمی گویم که بسیار پیشتر از ما در مسیر توسعه قرار گرفته است اما در همین کره جنوبی که زمانی آرزویشان رسیدن به جایگاه ایران بود، زلزله های بالای 7 ریشتر اساساً اتفاق خاصی محسوب نمی شود ولی در ایران، مردم پایتخت، تن و بدن شان می لرزد که نکند سقف بالای سرمان، بر سرمان آوار شود! چرا؟ چون نه شهرداری ها و دولت ها آنقدر وجدان و مردم دوستی داشته اند که اجازه ندهند روی گسل ها خانه سازی شود، نه بسیاری از مهندسان آنقدر شرافت داشته اند که خانه های محکم بسازند، نه اغلب تولید کنندگان مصالح ساختمانی به فکر تولید مصالحی بوده اند که مستحکم باشند، نه نظارت کنندگان درست به وظیفه خود عمل کرده اند و ... نتیجه نیز این شده است که از هر لرزه کوچکی می ترسیم و شب تا صبح را ترسان و سرگردان در خیابان ها سر می کنیم.

تعارف را بگذاریم کنار؛ همه مان مقصر هستیم؛ فرقی هم نمی کند دولت تدبیر و امید باشد یا دولت مهرورزی یا اصلاحات یا سازندگی یا ... وضعیت زمین و آسمان مان محصول عقل گریزی جمعی همه ما مردم ایران است با همه دولت هایمان؛ پس ناراحت نشویم و برنخورد، اگر کسی زل بزند به چشم مان و بگوید حق تان است این همه مصیبت و ترس!

راهی که می رویم بی هیچ تردیدی به نابودی ملت و مملکت می انجامد بی آن که نیازی به حمله آمریکا یا توطئه اسرائیل و دسیسه انگلیس باشد؛ ما خودمان داریم با دست خودمان، خودمان را نابود می کنیم.

مدیران ارشد کشور که آینده ایران، مردم و نظام برای شان مهم است، باید رویکردهای نوینی برای کشور چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی تعریف کنند؛ ایران هنوز آنقدر توان دارد که بتواند خود را بسازد و به شکوهی که شایسته اش است برسد؛ اما یادمان نرود که هر لحظه که دیرتر تصمیم به تحول گرفته شود، هم هزینه های اصلاح کشور بالا می رود و هم در رقابت بین المللی عقب تر و عقب تر می افتیم.

وقتی هوای شهرهایمان همیشه پاک باشد و مردم از ترس زلزله، آواره خیابان ها نباشند، آنگاه بدانید که کشور اصلاح شده است چرا که "هوای پاک و بنای ایمن"، خروجی یک سیستم منزه و کارآمد است و برعکس.

*صاحب امتیاز و سردبیر