واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineeringجهان باید منتظر ظهور سویه‌های خطرناک‌تر کرونا باشد
مدیرکل سازمان جهانی بهداشت هشدار داد که همه‌گیری کووید-۱۹ هنوز به پایان نرسیده است و احتمال بروز انواع جدید ویروس کرونا وجود دارد.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی بیزینس اینسایدر، «تدروس آدهانوم گبریسوس»، به شرکت کنندگان در کنفرانس امنیتی مونیخ در آلمان گفت که واکسیناسیون و این واقعیت که مشخص شده امیکرون یک سویه بسیار کم خطرتر است، روایت خطرناکی را ایجاد می‌کند که همه‌گیری پایان یافته است.
به کانال عصر ایران در تلگرام بپیوندیدآدهانوم افزود: اما این گونه نیست؛ این روایت در زمانی که هفته ای ۷۰ هزار نفر از یک بیماری قابل پیشگیری و قابل درمان جان خود را از دست می دهند، صادق نیست. اعلام پایان همه گیری برای زمانی که ۸۳ درصد از مردم آفریقا هنوز تنها یک دز واکسن کرونا دریافت کرده اند و زمانی که نظام های سلامتی همچنان تحت فشار و شکست سنگین شمار زیاد مبتلایان به این بیماری قرار دارند و نیز زمانی که یک ویروس بسیار قابل انتقال تقریباً کنترل نشده در گردش است و نظارت بسیار کمی برای ردیابی تکامل آن وجود دارد، درست نیست.
وی همچنین هشدار داد که جهان باید برای رویارویی بالقوه با ظهور سویه های بیشتر آماده شود. در واقع، شرایط برای ظهور انواع خطرناک‌تر و قابل انتقال‌تر کرونا ایده‌آل است.
براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط دانشگاه جان هاپکینز، بیش از ۶۵ درصد از کل جمعیت آمریکا به طور کامل در برابر ویروس کرونا واکسینه شده‌اند، یعنی یا دو دز واکسن فایزر یا مدرنا و یا یک دز واکسن جانسون و جانسون دریافت کرده اند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، تزریق واکسن کووید-۱۹ را برای سنین پنج سال به بالا توصیه می کند.
سویه امیکرون نوع جدید کرونا برای اولین بار آذر ماه در آفریقای جنوبی مشاهده شد که اکنون در سراسر قاره ها ظاهر شده است.
پنجاه و هشتمین کنفرانس امنیتی مونیخ (MSC) ۲۰۲۲ روز جمعه ۱۸ فوریه (۲۹ بهمن ۱۴۰۰) با حضور بیش از ۳۰ رئیس کشور، ۱۰۰ وزیر و روسای اتحادیه اروپا، ناتو و سازمان ملل متحد، در مونیخ شروع به کار کرد و امروز ۲۰ فوریه ۲۰۲۲ (اول اسفند ۱۴۰۰) به کار خود پایان می دهد.
بیل گیتس: یک همه‌گیری جدید خواهیم داشت
"بیل گیتس" بنیان گذار شرکت مایکروسافت روز جمعه در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ سخنانی را درباره ویروس اومیکرون و آینده ویروس کرونا داشته و ویروس اومیکرون را نوعی واکسن دانست که مصونیت گسترده‌ای ایجاد خواهد کرد.او در این نشست گفت: "خود ویروس، به‌ویژه گونه‌ای به نام «اومیکرون»، نوعی واکسن است یعنی هم ایمنی سلول B و هم سلول T در بدن مبتلایان ایجاد می‌کند و نسبت به ما و واکسن‌ها، مصونیت بهتری در جمعیت مردم جهان ایجاد کرده است."
بیل گیتس همچنین درباره راه‌های درمانی انجام شده تصریح کرد: مایه تاسف است که ما در زمینه درمانی کار بزرگی انجام ندادیم؛ فقط دو سال بعد درمان خوبی داریم؛ واکسن‌ها دو سال طول کشید تا به مازاد عرضه برسد؛ امروزه تعداد واکسن‌ها بیشتر از تقاضا برای واکسن است و این مناسب نیست. وی در مورد به وجود آمدن همه‌گیری دیگر گفت: ما یک بیماری همه‌گیر دیگر(جدید) خواهیم داشت و دفعه بعد یک "پاتوژن" ـ عامل بیماری‌زا ـ متفاوت خواهد بود؛ ما ابزاری برای ریشه‌کنی این پاتوژن نداریم و می‌خواهیم نسل جدیدی از واکسن‌های مناسب داشته باشیم؛ در حالت ایده‌آل، ما از شر خانواده ویروس‌های تنفسی از جمله خانواده آنفلوآنزا و خانواده کرونا خلاص می‌شویم.
بیل گیتس یادآور شد: بنابراین ما بازگشت‌هایی خواهیم داشت اما آنها سطوح معمولی‌تری از آنفوآنزای فصلی خواهند بود که البته معمولاً همه چیز را تعطیل نمی‌کنیم؛ اگرچه در آینده احتمالاً درجاتی از پوشیدن ماسک را داشته باشیم اما ما سطح مرگ و میر را در سطح حاد امروزی نخواهیم داشت.
خال‌های سرطانی/ عباس عبدی
نگرانی از تبدیل بلاگریسم به سبک زندگی
عصر ایران؛ فردین علیخواه (عضو گروه جامعه شناسی دانشگاه گیلان)- فوت و فن‌های مصاحبه‌های شغلی، یکی از محتوا‌ها و یا ویدئو‌های پرطرفدار شبکه اجتماعی یوتیوب و سایر شبکه‌های اجتماعی جهانی است. برخی از این ویدئو‌ها بیش از 50 میلیون بار تماشا شده‌اند.
سخنران،
مجری، کارشناس یا فرد مجرّب در این ویدئو‌ها به بینندگان یاد می‌دهد که در
مصاحبه شغلی‌شان چگونه حرف بزنند، چگونه به مصاحبه‌کنندگان نگاه کنند، به
نشانۀ تأیید یا رد چیزی، سرشان را چگونه تکان بدهند، اگر تشنه شدند لیوان
را چگونه بردارند و در دست بگیرند، آن روز چه لباسی بپوشند، به هنگام ترک
اتاق مصاحبه، در را چطور پشت سرشان ببندند و اگر در طول مصاحبه سرفه‌شان
گرفت چطور سرفه کنند.
نتیجه آنکه در اغلب موارد وقتی به افرادی نگاه می‌کنیم که به ردیف در صف انتظار مصاحبه نشسته‌اند اولین نکته‌ای که توجه ما را جلب می‌کند تشابه سبک پوشش آنان است و تحت تأثیر آموزش این ویدئو‌ها، بدون تردید پس از ورود به اتاق مصاحبه، شاهد تشابه رفتار و گفتار آنان نیز خواهیم بود.
آنچه توصیف شد را احتمالاً در فیلم‌ها و سریال‌های خارجی دیده‌اید. نکته جالب آنکه برخی از کارگردانان، ظاهر شدن متفاوت یک مصاحبه‌شونده را دستمایۀ افزایش جذابیت و هیجان فیلم خود کرده‌اند، یعنی مصاحبه‌شونده‌ای که گویی تصمیم گرفته بی‌توجه به هنجار‌های متداول، در مصاحبه حاضر شود و به تعبیر بهتر، خودِ واقعی‌اش را نشان دهد.
پرسش آن است که اگر قرار باشد همه افراد با دیدن چنین ویدئو‌هایی، و پیروی از پیشنهاد‌های آنها، رفتاری مطابق آن از خود نشان دهند تفاوت و تنوع شخصیت آدم‌ها چه خواهد شد؟ آیا در زندگیِ واقعی همه افراد مانند هم هستند؟
تلویزیون در قرن بیستم، برای رفتار‌های اجتماعی الگو و قالب می‌ساخت
و به همین دلیل برخی از پژوهشگران رسانه‌های جمعی آنرا « قدرتمند از همه
لحاظ» توصیف کردند.
برخی از متفکران خوشبینانه تصور کردند که با ورود به قرن بیست و یکم و گسترش شبکه‌های اجتماعی، از قدرت تلویزیون برای تزریق الگو به جامعه کاسته خواهد شد.
بر حسب شواهد این اتفاق هم‌اکنون رخ داده است (یعنی از قدرت تلویزیون کاسته شده است) ولی بر خلاف پیش‌بینی آن متفکران، همان شبکه‌های اجتماعی که به جای تلویزیون تکیه زدند دوباره نقش تلویزیون را ایفا می‌کنند. آنها به جامعه الگو می‌دهند و همچنان در عرصه‌های گوناگون، جریان‌های غالب افکار و رفتار ایجاد می‌کنند.
برخی از جامعه‌شناسان نظیر امیل دورکیم معتقدند که یکی از ویژگی‌های
جوامع سنتی، به ویژه در گذشته، تشابه و همشکلی رفتار افراد بود. به این
معنا که اغلب افراد به دلیل پیروی از سنت‌های مشترک، رفتار و افکار مشابهی
داشتند ولی با ورود به عصر جدید آن یکدستی و تشابه پیشین متزلزل گشت. آیا
واقعا این چنین اتفاقی رخ داده است؟
به نظر می‌رسد که اگر در جوامع سنتی، تحت تأثیر سنت‌های مشابه، افکار و رفتار‌های مشابه شکل می‌گرفت در جوامع جدید رسانه‌های مشابه، الگو‌های رفتاری مشابه تولید می‌کنند.
تنها تفاوت شاید در این باشد که در جوامع سنتی افراد برای پیروی از سنت‌های حاکم تحت فشار صریح و سخت جامعه قرار داشتند ولی در جوامع جدید چنین فشاری به آن اندازه بغرنج نیست.
هر چند، به اعتقاد من در وضعیت جدید نیز اگر از رویه‌های غالب پیروی نشود فرد طرد یا حذف خواهد شد. پس در نهایت چه در جامعه سنتی و چه در جامعه مدرن، نتیجه یکی است: تشابه.
چند روز قبل در شبکه اجتماعی اینستاگرام، انبوه ویدئو‌هایی را مرور
می‌کردم که جوانان ایرانی برای آموزش زبان انگلیسی تولید و در اینستاگرام
منتشر کرده‌اند. همه آنان درست مانند کسانی که قرار است در مصاحبه شغلی
شرکت کنند رفتار مشابهی داشتند.
طرز نگاه کردن، طرز خندیدن، ژست‌ها و سبک صحبت کردن همه آنان مانند یکدیگر بود. دقیقاً کپی برابر اصل! همه آنان اساساً «معلمی کردن» را از یاد برده و تقلا می‌کردند در نقش و قالب یک «بلاگر» ظاهر شوند. و من اطمینان داشتم که می‌توان نسخه اصلی آنها را در یوتیوب یافت! پس از دیدن این ویدئو‌ها از خودم پرسیدم که آیا حتی کسی که می‌خواهد زبان انگلیسی یاد بدهد باید یک «بلاگر» را مدل خود قرار دهد؟
تعجب من از دیدن این «رفتار‌های قالبی» زمانی افزایش می‌یابد که در اغلب پروفایل‌های همان اینستاگرام با شعار «خودت باش» مواجه می‌شوم. آیا انسان‌ها آن چیزی را که ندارند دارند فریاد می‌زنند؟
شاید دقیقاً به همین دلیل است که بی‌اعصابی بازیگری مانند مریم امیرجلالی در آموزش آشپزی توجهات را به خود جلب می‌کند. ظاهراً او تصمیم گرفته خود واقعی‌اش را کتمان نکند و در نقش قالبی یک «بلاگر» ظاهر نشود.
این روز‌ها شبکه‌های اجتماعی دارند به کارخانه تولید انبوه انسان‌های بی‌تمایز تبدیل می‌گردند. جامعه‌شناسان بیش از حد به رسانه‌های جدید و انسان قرن بیست و یکم خوشبین بودند.
من هم به عنوان یک پژوهشگر اجتماعی نگرانم. قرار نیست شبکه‌های اجتماعی «
سنت‌سازی» کنند. «بلاگریسم» دارد تبدیل به شیوه زندگی و یک جهان بینی می
شود که این خطرناک است.
پ. ن.
ای کسانی که در امر آموزش دیجیتال مارکتینگ فعالیت می‌کنید. به افراد بیاموزید که اسیر کلیشه‌ها نشوند چرا که کلیشه دشمن اصلی نوآوری است.
بررسی خطرات احتمالی سکونت در فضا به ویژه کمبود خوراک
به گزارش ایسنا و به نقل از مترو، اگر به درستی آماده نباشیم، ممکن است شرایط در فضا بسیار غیر منتظره شود. همه ما در مورد برنامه‌های استعمار مریخ شنیده‌ایم. به عنوان مثال شرکت "اسپیس‌ایکس" اعلام کرده است که برای ماموریتی در اوایل سال ۲۰۲۶ به سیاره سرخ آماده می‌شود. اما زندگی در آنجا داستان کاملاً متفاوتی با زندگی روی زمین دارد و دانشمندان تلاش می‌کنند انواع روش‌ها را برای قابل سکونت کردن سیاره سرخ شناسایی کنند.
معرفی کمدی «به بالا نگاه نکن» درباره نمایش "حماقت حاکم بر جهان "
کمدی «به بالا نگاه نکن» (Don't look up) به کارگردانی آدام مک‌کی و با بازی لئوناردو دی‌کاپریو و جنیفر لارنس در ماه دسامبر از پلتفرم نت‌فلیکس پخش شد و نظر مثبت بسیاری از منتقدان را برانگیخت.
به گزارش یورونیوز؛ این کمدی، با پایانی به‌شدت تراژیک، ماجرای راندال میندی و کیت دیبیاسکای، دو پژوهشگر آمریکایی را روایت می‌کند که در جریان مشاهدات معمول تلسکوپی، متوجه می‌شوند که یک سیارک به سرعت در حال نزدیک شدن به زمین است. استاد دانشگاه و دانشجوی دکتری فورا قضیه را به ناسا اطلاع می‌دهند.
در ادامه دو شخصیت محوری داستان فیلم، با توجه به جدی و نزدیک بودن خطر، به کاخ سفید هدایت می‌شوند و کمدی از همانجا آغاز می‌شود: شخصیت‌های رده بالای حکومت ایالات متحده، از زن و مرد، آدم‌هایی شارلاتان، احمق و کلاهبردار توصیف می‌شوند که در آستانه نابودی زمین تمام توجه خود را به وارد کردن یکی قاضی متهم به بازی در فیلم‌های پورنوگرافی به دیوان عالی معطوف می‌کنند.
علاوه بر دولت، رسانه‌ها و جو حاکم بر مدیای دیجیتال هم هدف نقد گزنده فیلم قرار گرفته است. یک شبکه تلویزیونی و یک روزنامه بزرگ حاضر می‌شوند ماجرا و تهدید را از زبان دو دانشمند نقل کنند. در حالی که برنامه تلویزیونی با مزه‌پراکنی‌های مجری و واکنش «پرخاشگرانه» کیت به هم می‌ریزد و به رسوایی می‌انجامد.
جلسه بررسی نتایج انتشار گزارش دو دانشمند درباره نابودی قریب‌الوقوع کره زمین، احتمالا صحنه‌ای آشنا برای بسیاری از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران مشغول در تحریریه‌های دیجیتال است. مدیران روزنامه با نشان دادن الگوریتم‌ها و آمار و ارقام بازدید از گزارش و واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به آنها می‌گویند: «مطلب‌شان زیاد کلیک نیاورده و در حد اخبار آب‌وهوا بیننده داشته». دانشمندان حیران از این سطح از «حماقت» می‌گویند ولی ماجرا بر سر بود و نبود کره زمین است، اما پاسخ روسای تحریریه «نه مطلق» است.
نقد شبکه‌های اجتماعی و حضور پررنگ شهروندان در رسانه‌های نوظهور
عصر دیجیتال، یکی دیگر از درونمایه‌های «به بالا نگاه نکن» است. شهروندان
«خودآگاه پندار» با مراجعه به شبکه‌های اجتماعی، در باورهای غلط خود
استوارتر می‌شوند و نادانسته و با تصور مخالفت با سیستم، با روندی که از
سوی بخشی از قدرت ایجاد شده همراه می‌شوند. این ماجرا، به‌خصوص برای
آن‌هایی که جنبش‌های آنتی‌واکس در اروپا و آمریکای شمالی را می‌شناسند،
بسیار آشنا است.
در «به بالا نگاه نکن» سرنوشت کره زمین سرانجام به دست یک مولتی میلیاردر فعال در فنآوری‌های جدید می‌رسد. مدیر عامل شرکتی خیالی به نام بَش (BASH) که ترکیبی است از شخصیت‌های موفق دنیای تجارت و «کارآفرینی» امروز، عصاره ی ایلان ماسک، جف بزوس، استیو جابز، بیل گیتس و... در شخصیت پیتر ایشرول، مدیرعامل بَش خلاصه می‌شود. او باعث می‌شود عملیات ناسا برای انهدام دنباله‌دار، با توجیه مزایای اقتصادی، نیمه‌کاره رها شود.
بسیاری از منتقدان در هفته‌های اخیر داستان «به بالا نگاه نکن» را آینه‌ای تمام نما از جامعه امروز بشری در مقیاس جهانی توصیف می‌کنند. اگرچه ماجرا در ایالات متحده آمریکا می‌گذرد، اما کیش «شایسته‌سالاری» حاکمان، رویکرد رسانه‌ها و مردمانی سرگردان، احتمالا در همه جای جهان نمودهای کمابیش مشابهی دارد.
گرمایش زمین و شیوع جهانگیر ویروس کرونا، از جمله مواردی هستند که قبول کمدی «به بالا نگاه نکن» و همذات‌پنداری با شخصیت‌های آن را برای مخاطب عام به‌شدت آسان می‌کند.