چین نخستین انسان‌ها را به مریخ می‌فرستد؟

چین: ما اولین انسان‌ها را به مریخ می‌فرستیم

ما مطمئن نیستیم که منظور چین از "نردبان آسمان" چیست، اما این حدس به ذهن متبادر می‌شود که می‌تواند یک آسانسور فضایی باشد.

کشور چین به تازگی اعلام کرده است که اولین انسان‌ها را به مریخ خواهد فرستاد و یک پایگاه دائمی در سیاره سرخ ایجاد خواهد کرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، چین پس از تاسیس یک ایستگاه فضایی خصوصی برای خود در مدار زمین و اعزام سه فضانورد به آن و ارسال موفقیت آمیز کاوشگر به نیمه پنهان ماه و مریخ، حالا چشم انداز خود را روی ایجاد پایگاه انسانی در مریخ قرار داده است.

براساس یک گزارش اولیه از گلوبال تایمز، چین نقشه راهی را برای مأموریت‌های سرنشین‌دار آینده در مریخ فاش کرده است.

چین در حالی برنامه‌های خود را برای ایجاد پایگاه دائمی در مریخ اعلام کرده است که ناسا، "اسپیس‌ایکس" و قدرت‌های فضایی دیگر به شدت در حال تلاش و رقابت برای رسیدن به این آرزوی فضایی هستند.

چین اعلام کرده است که قصد دارد اولین انسان‌ها را تا سال ۲۰۳۳ روی مریخ فرد آورد.

"وانگ شیائوجون" رئیس آکادمی دولتی فناوری پرتاب فضاپیمای چین"(CALT) طی سخنانی با عنوان "سیستم حمل و نقل فضایی اکتشاف مریخی انسان" که در کنفرانس جهانی اکتشافات فضایی(GLEX ۲۰۲۱) ایراد کرد، از این برنامه‌ها خبر داد.

وی همراه با مرور موفقیت کاوشگر "تیان‌ون-۱"(Tianwen-۱) که اولین مأموریت بین سیاره‌ای چین بود و همچنین فرود آوردن و عملیات اکتشافی یک مریخ نورد روی مریخ، برنامه سه مرحله‌ای چین را برای ارسال انسان به مریخ اعلام کرد.

طبق این برنامه‌ها، مرحله اولیه که به آن مرحله آماده‌سازی فناوری نیز گفته می‌شود، شامل ربات‌هایی خواهد بود که برای بازگرداندن نمونه‌های مریخی طراحی شده‌اند و یک مکان مناسب را برای استقرار انسان در مریخ در آینده کشف می‌کنند.

پس از آن، مرحله دوم شامل اعزام انسان‌ها به مریخ است تا یک پایگاه دائمی در این سیاره ایجاد کنند. پس از اتمام ساخت این پایگاه، مرحله سوم شامل عزیمت ناوگان‌های باری بزرگ از زمین به مریخ و تسریع پروژه‌های توسعه در سیاره سرخ خواهد بود.

طبق اعلام این آکادمی، برنامه این مراحل و مراحل اضافی به ترتیب برای سال‌های ۲۰۳۳، ۲۰۳۵، ۲۰۳۷، ۲۰۴۱، ۲۰۴۳ و فراتر از آن طراحی شده است.

قابل ذکر است که چین علاوه بر سیستم "نردبان آسمان" که در حال حاضر به عنوان وسیله‌ای برای کاهش مقیاس یا هزینه کاوشگرهای آینده و مأموریت‌های حمل و نقل به مریخ در دست بررسی است، در حال بررسی وسایل نقلیه هسته‌ای برای مأموریت‌های انسانی و اکتشاف در مریخ است.

ما مطمئن نیستیم که منظور چین از "نردبان آسمان" چیست، اما این حدس به ذهن متبادر می‌شود که می‌تواند یک آسانسور فضایی باشد. اگرچه این ایده جدیدی نیست، اما ایجاد یک روش انتقال عمودی از سطح زمین یا مریخ به مدار آنها، بسیار دشوار است. همچنین مهارت‌های فنی لازم برای چنین شاهکار عظیم مهندسی ممکن است هنوز وجود نداشته باشد.

یادآوری این نکته لازم است که بر خلاف ایالات متحده که ناسا، "اسپیس‌ایکس"، "بلو اوریجین" و بسیاری دیگر از شرکت‌های خصوصی هوافضا برای ساختن سیستم‌های فضایی در یک برنامه فضایی ناهمگن همکاری می‌کنند، چین کاملاً تحت یک سیستم متحد است و بنابراین برنامه‌های آن ممکن است قبل از ایالات متحده یا سایر قدرت‌های فضایی محقق شود. البته این بدان معنا نیست که چین حتما اولین کشوری خواهد بود که انسان‌ها را روی ماه یا مریخ یا هرجای دیگر مستقر خواهد کرد.

اگر ما به مسابقه فضایی کنونی جهان نگاه کنیم، می‌بینیم که چین عملکرد بسیار خوبی دارد، اما اینکه بگوییم حتما در انتها پیروز خواهد شد، صحیح نیست.

---

بیشتر بخوانید:

ناسا آدمک به ماه می‌فرستند

فضانوردان هم با "تاید" لباس‌هایشان را خواهند شست

8 پرواز موفق در مریخ

اقامت در هتل فضایی با جاذبه مصنوعی گردشی، رویایی در شرف تحقق

اقامت در هتل فضایی، رویایی در شرف تحقق

گروه علمی: نمونه‌ی اولیه هتل فضایی "وویجر" با گرانش مصنوعی احتمالا در سال ۲۰۲۳ به فضا پرتاب می‌شود.

به گزارش ایسنا، شرکت فضایی "اوربیتال اسمبلی" (Orbital Assembly) که یک شرکت ساخت و ساز فضایی است و توسط  پیشکسوتان ناسا اداره می‌شود، در بیانیه‌ای مطبوعاتی در روز پنجشنبه ۲۴ ژوئن(۳ تیر) اعلام کرد موفق به ایجاد فناوری‌های لازم برای ساخت اولین هتل فضایی شده‌اند.
این شرکت در راه اندازی رسمی تجهیزاتش در فونتانا(Fontana)، کالیفرنیا که قرار است مرکز اصلی آن باشد به این موفقیت دست یافته و قصد دارد تا قبل از سال ۲۰۳۰ تعطیلات فضایی را به واقعیت تبدیل کند.شرکت "اوربیتال اسمبلی" که خود را اولین شرکت سازنده‌ی سازه‌ی فضایی در مقیاس بزرگ می‌داند در حال ساخت ربات‌هایی برای ارسال به فضاست تا هتل فضایی را بسازند.هدف این شرکت ساخت یک هتل فضایی ایستگاه فضایی وویجر(Voyager) به شکل یک حلقه با قطر ۲۰۰ متر است که در مدار زمین بچرخد و جاذبه‌ای مشابه جاذبه ما را شبیه‌سازی کند.

آموزش ۰ تا ۱۰۰ نرم‌افزار مکسول (Ansys Maxwell)

این شرکت به تازگی از یکی از فناوری‌هایی که به آن در ساخت این سازه بزرگ در فضا کمک می‌کند به نام ربات مونتاژ کننده ساختاری خرپا(Demonstrator Structural Truss Assembly Robot) رونمایی کرده است.
تیم آلاتور(Tim Alatorre)، مدیر ارشد این برنامه می‌گوید: ما در حال آماده‌سازی اولین پرتاب خود هستیم که برای سال ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی شده است.
هتل فضایی وویجر به گونه‌ای طراحی شده است که مجلل و راحت باشد. این هتل دارای‌ جاذبه مصنوعی خواهد بود که با چرخش آهسته این سازه ایجاد می‌شود."اوربیتال اسمبلی" قصد دارد نمونه‌ی اولیه ربات مونتاژ کننده ساختاری خرپا('PSTAR') را تا سال ۲۰۲۳ به مدار بفرستد.
این ربات ۵۲ متر "خرپا" را به صورت دایره‌وار در فضا مونتاژ می‌کند تا نمونه‌ی اولیه هتل فضایی وویجر ساخته شود.
خرپا سازه‌ای فلزی با چهارچوبی مثلث دار است که برای ساخت پل و سازه‌های هوا فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد.درون این ساختار دایره‌ای چهار ماژول قرار خواهد گرفت. اگر همه‌چیز طبق برنامه‌ پیش برود شرکت "اوربیتال اسمبلی" توانسته برای اولین بار جاذبه‌ای مصنوعی در فضا ایجاد کند.
این شرکت امیدوار است هتل فضایی وویجر تا سال ۲۰۲۷ به بهره‌برداری برسد. در آن زمان به گفته‌ی این شرکت مهمانان به امکاناتی چون باشگاه ورزشی، رستوران، سالن کنسرت و نمایی از زمین دسترسی‌ خواهند داشت.
به گفته‌ی شرکت "اوربیتال اسمبلی" این هتل می‌تواند پذیرای ۴۰۰ مهمان باشد و آژانس‌های فضایی بین‌المللی نیز می‌توانند آزمایش‌هایشان را در جاذبه‌ی مصنوعی به انجام برسانند.این شرکت هزینه‌ی اقامت در هتل را مشخص نکرده است اما واضح است که قیمت آن ارزان نخواهد بود.

ناسا آدمک به ماه می‌فرستند

خبرگزاری یونایتدپرس با انتشار این خبر تاکید کرده که، اعضای «خدمه» ماموریت «آرتمیس ۱» یعنی آدمک ها ، به ناسا کمک می کنند تا قبل از برنامه های این سازمان فضایی برای ارسال فضانوردان به ماه در سال ۲۰۲۳، میزان تابش پرتو، لرزش و تأثیرات ناشی از فرود را در ماه آزمایش کند.

سازمان فضایی آمریکا (ناسا) به منظور آماده‌سازی مقدمات برای انجام ماموریت‌های خدمه‌دار در ماه، سه آدمک به قمر زمین می‌فرستد.

به گزارش ایرنا، مأموریت ناسا به ماه که «آرتمیس ۱» نام دارد برای اواخر سال جاری میلادی برنامه ریزی شده است؛ این ماموریت خدمه انسانی نخواهد داشت ، در عوض این سازمان فضایی در حال آماده سازی سه سرنشین بی جان (آدمک) است تا با کپسول «اریون» به ماه سفر کنند.

خبرگزاری یونایتدپرس با انتشار این خبر تاکید کرده که، اعضای «خدمه» ماموریت «آرتمیس ۱» یعنی آدمک ها ، به ناسا کمک می کنند تا قبل از برنامه های این سازمان فضایی برای ارسال فضانوردان به ماه در سال ۲۰۲۳، میزان تابش پرتو، لرزش و تأثیرات ناشی از فرود را در ماه آزمایش کند.

اشعه فضایی تهدیدی جدی برای سلامت فضانوردان است و می‌تواند عاملی محدودکننده در اجرای ماموریت‌های طولانی مدت به ماه، مریخ و ورای آن باشد.

پس از پایان برنامه های آپولو در سال ۱۹۷۲ ، «آرتمیس۱» اولین ماموریتی خواهد بود که در جریان آن فضانوردان وارد اعماق فضا می شوند. ناسا می گوید که به داده های جدید نیاز است زیرا از انجام آخرین مأموریت ها به ماه که نیم قرن پیش انجام شده است، فناوری ناسا، فضاپیما و درک پزشکی به طور قابل توجهی پیشرفت کرده است.

دو تا از این آدمک ها با موادی برای تقلید استخوان و اندام های انسان طراحی شده اند. این دو مانکن که «زوهار» و «هلگا» نامیده می شوند به بیش از دو هزار تابش سنج مجهز شده اند که به ناسا در درک میزان پرتوهای فضایی که فضانوردان در معرض آن قرار می گیرند، کمک می کنند.

ناسا از زوهار و هلگا به عنوان فانتوم یاد می کند. یکی جلیقه محافظ تابش می پوشد و دیگری نمی پوشد. «مارک بالدوین» مهندس و مدیر برنامه «لاکهید مارتین» ناسا در یک مصاحبه گفت: مانکن سوم یک عروسک پلاستیکی در اندازه انسان است که برای آموزش احیای قلبی ریوی استفاده می شود؛ این مانکن دارای دو تابش سنج و همچنین حسگرهای لرزش است.

بالدوین گفت: ماموریت « آرتمیس I » واقعاً فرصت طلایی برای بدست آوردن تمامی این سنجش ها از طریق مانکن های نشسته بر روی صندلی است. زیرا زمانی که فضانوردان در کپسول هستند واقعا فضای کمتری برای این تجهیزات وجود دارد.

چنین اندازه گیری هایی به متخصصان ناسا کمک می کند تا تجهیزات کپسول «اوریون» را برای سفرهای آتی به ماه تنظیم کنند.

پایان کوچ بهاره عشایر استان تهران/ در مناطق ییلاقی مستقر شدند

تعداد ۱۴ هزار و ۳۱۵ هزار نفر از عشایر کشور در استان تهران زندگی می‌کنند و بر اساس گزارش مرکز آمار ایران جمعیت عشایر استان در ۴۰ سال گذشته تا حدودی ثابت بوده و دلیل آن هم این است که ظرفیت مراتع جوابگوی جمعیت بیشتر نیست.

سرپرست امور عشایر استان تهران از استقرار کامل این جامعه تولید کننده در مناطق ییلاقی (سردسیر) استان خبر داد و گفت: عشایر تا نیمه شهریورماه در زیر سیاه چادرهای عشایری زندگی خواهند کرد.

فرشید ذبیخی روز پنجشنبه در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: کوچ بهاره عشایر استان تهران با استقرار در مناطق سردسیر از جمله شهرستان های شمیرانات، فیروزکوه و دماوند پایان یافت و عشایر تا نیمه شهریورماه در این مناطق مشغول کار و تولید هستند.

وی افزود: با حضور این جامعه تولید کننده خدماتی همچون تامین آب شرب بهداشتی، آبرسانی سیار، واکسیناسیون دام، توزیع نهاده و خوراک دام به جامعه تولید کننده در این مناطق ارائه می شود.

سرپرست امور عشایر استان تهران ادامه داد: همچنین در منطقه کمردشت دشت لار همچون سال گذشته بخش خدمات رسانی به جامعه عشایری راه اندازی شده که در این مرکز خدمات پزشکی و درمانی و همچنین خدمات دامپزشکی به جامعه عشایری داده می شود.

وی خاطرنشان کرد: توزیع کپسول گاز مایع و اجرای طرح چراغ معابر و حمام خورشیدی از دیگر خدماتی است که به جامعه عشایر داده می شود.

مرمت 475 کیلومتر از راه های عشایری در مناطق ییلاقی

سرپرست امور عشایر استان تهران تاکید کرد: به منظور عبور و مرور آسان جامعه تولید کننده 475 کیلومتر از مسیرهای ییلاقی استان مرمت و بازسازی شد.

به گفته وی، مجموع ایلراه های عشایر استان تهران 2 هزار و 700 کیلومتر ثبت شده و تلاش داریم این مسیرها را برای عبور و مرور عشایر مرمت کنیم.

ذبیحی با بیان اینکه در مدت کرونایی هیچ عضوی از جامعه عشایر استان تهران به ویروس کرونا مبتلا نشدند  گفت: دیدن زندگی عشایر در زیرسیاه چادر و مناطق طبیعی برای هر شهروندی زیبا و جذاب است اما بدلیل شیوع ویروس کرونا و حفظ سلامت این جامعه تولید کننده از شهروندان می خواهیم که امسال همچون سال گذشته از این مناطق دیدن نکنند و پس از رخت بستن ویروس کرونا از این مناطق بازدید کنند.

به گفته وی، در سال گذشته عشایر استان تهران بیش از ۶۷ هزار تن محصول تولید کردند و پیش بینی می شود امسال نیز میزان تولیدات این جامعه افزایش یابد.

به گزارش ایرنا، تعداد ۱۴ هزار و ۳۱۵ هزار نفر از عشایر کشور در استان تهران زندگی می‌کنند و بر اساس گزارش مرکز آمار ایران جمعیت عشایر استان در ۴۰ سال گذشته تا حدودی ثابت بوده و دلیل آن هم این است که ظرفیت مراتع جوابگوی جمعیت بیشتر نیست.

عشایر این استان قشلاق را در جنوب‌شرقی تهران و در شهرستان‌های ورامین و پاکدشت و فصل ییلاق را در ارتفاعات البرز و در شهرستان‌های دماوند و فیروزکوه مستقر می‌شوند.

جامعه عشایری استان تهران تلفیقی از عشایر سایر استان‌های کشور است که حدود ۳۰۰ سال پیش در قالب چهار ایل و ۲۷ طایفه به مناطق عشایری استان تهران سکونت پیدا کردند.

این جامعه تولیدکننده طی سال گذشته بیش از ۶۷ هزار تن انواع محصولات لبنی، پروتئینی، دامی و کشاورزی تولید کردند.

عشایر استان تهران با داشتن ۷۰۰ هزار راس دام سبک از تولیدکنندگان عمده گوشت قرمز هستند.

بیشتر بخوانید:

عبور عشایر از خرم آباد (عکس)

سازمان امور عشایر: تنها ۲۰ درصد جامعه عشایری فارغ التحصیل می‌شوند

ایران زیباست؛ «دشت لار» (+عکس)

کروزر برفی جنوبگان؛ یک خودروی غول پیکر با سرانجامی مرموز! (+عکس و فیلم)

کروزر برفی جنوبگان زیر نظر دریادار ریچارد برد توسعه یافت. فرمانده دوم وی، دکتر توماس پولتر از سفر اکتشافی پیشین در سال 1934 با ایده ساخت یک وسیله نقلیه عظیم برای کاوش در جنوبگان به آمریکا بازگشته بود.

عصر ایران - تمام آنچه از پایگاه آمریکای کوچک در جنوبگان باقی مانده زیر صدها متر برف مدفون شده است. این مکان دورافتاده در جنوب خلیج نهنگ‌ ها در یخ‌تاق راس نه تنها میزبان برخی اقامتگاه های دائمی با سرنوشتی تلخ بوده، بلکه یک سری از پایگاه های اکتشافی آمریکا بین سال های دهه 1930 تا دهه 1950 نیز در آنجا قرار داشتند.

البته، این پایگاه ها مدتهاست که متروکه شده اند. اما در جایی شاید زیر برف و یخ یا در اعماق اقیانوس، یک وسیله نقلیه عظیم با 37 تن وزن، 55 فوت درازا (17 متر)، و 12 فوت (3.65 متر) ارتفاع به خواب رفته که به نام کروزر برفی جنوبگان شناخته می شد.

کروزر برفی جنوبگان زیر نظر دریادار ریچارد برد توسعه یافت. همکار وی، دکتر توماس پولتر از سفر اکتشافی پیشین در سال 1934 با ایده ساخت یک وسیله نقلیه عظیم برای کاوش در جنوبگان به آمریکا بازگشته بود.

این وسیله نقلیه به عنوان گزینه ای برای طی مسافت های طولانی روی برف و یخ بی پایان جنوبگان در نظر گرفته شده بود. پولتر به عنوان مدیر علمی بنیاد پژوهشی موسسه فناوری آرمور شیکاگو، همکاران خود را برای طراحی کروزر برفی جنوبگان متقاعد کرد.

در شرایطی که دریادار برد سومین سفر اکتشافی خود را برنامه ریزی می کرد، پولتر و هارولد واگتبورگ، مدیر بنیاد پژوهشی شیکاگو، برنامه های مربوط به ساخت کروزر برفی را به مقامات دولتی ناظر بر خدمات جنوبگان آمریکا ارائه کردند.

بنیاد پژوهشی شیکاگو ساخت کروزر برفی را در هشتم آگوست 1939 آغاز کرد، روندی که حدود 11 هفته طول کشید. این وسیله نقلیه که برای عبور از شکاف های یخچالی طراحی شده بود دارای دو پیش آمدگی در دو انتهای خود و چرخ های جمع شونده بود. چرخ های جمع شونده موجب قرار گیری آنها در محفظه هایی می شد که با گازهای خروجی پیشرانه گرم شده و از تایرهای بدون آج 10 فوتی گودیر برای حرکت روی برف و یخ در آنها استفاده شده بود.

این خودرو می توانست چهار یا پنج نفر را در خود جای دهد و قسمت صاف بالای آن برای حمل هواپیمایی کوچک با هدف بررسی هوایی زمین های قطبی در نظر گرفته شده بود. در قسمت جلو این وسیله نقلیه، اتاق کنترل در سطحی بالاتر قرار گرفته و راننده و یک خدمه دیگر در آن قرار می گرفتند. کروزر برفی به یک جفت پیشرانه شش سیلندر دیزل که در مجموع 300 اسب بخار نیرو تولید می کردند، مجهز شده بود. پیشرانه ها با دو ژنراتور و چهار موتور الکتریکی جفت شده بودند که آنها نیز در مجموع 300 اسب بخار نیرو تولید می کردند. پشت چرخ های جلو اتاق تاریک عکس و گالری، و پس از آن فضای حضور خدمه و محل خواب آنها قرار داشت. در عقب خودرو نیز انباری، مخازن سوخت و فضایی برای حمل دو تایر یدکی در نظر گرفته شده بود.

دانلود ویدیو

پس از تکمیل ساخت خودرو، کروزر برفی جنوبگان باید سفری طولانی از شیکاگو به بوستون را انجام می داد تا برای انتقال به جنوبگان در کشتی ستاره شمالی قرار بگیرد. در همین سفر زمینی نیز کروزر برفی با برخی مسائل مانند بروز مشکل در پمپ سوخت یا گرفتار شدن در یک نهر آب مواجه شد و این پرسش در ذهن برخی شکل گرفت که اگر این خودرو نمی تواند از پس چنین شرایطی برآید چگونه می تواند در جنوبگان دوام بیاورد. اما هیجان ایجاد شده توسط مطبوعات این قبیل پرسش ها را به حاشیه رانده و مردم بسیاری در طول مسیر برای دیدن این خودرو عظیم گرد هم می آمدند.

در دوازدهم نوامبر 1939 کروزر برفی خود را به بوستون رساند، پیش از آن که کشتی ستاره شمالی این شهر را ترک کند. سفر به جنوبگان نیز موفق بود و کشتی در پانزدهم ژانویه در خلیج نهنگ ها لنگر انداخت و آماده تخلیه بار خود در ساحل جنوبگان در پایگاه سوم آمریکای کوچک شد. هنگام خارج شدن خودرو از کشتی سطح شیب داری که برای این کار در نظر گرفته شده بود دچار مشکل شد، اما کروزر برفی موفق شد تا به سلامت از آن عبور کند.

دانلود فیلم اصلی

این آخرین لحظه پیروزی برای کروزر برفی بود زیرا پیش از آن که خیلی دور شود با تایرهای لاستیکی بدون آج خود چندین فوت در برف فرو رفت. خدمه دریافتند که حرکت به سمت عقب با این خودرو بسیار ساده‌تر است و حتی سفری 92 مایلی (148 کیلومتر) را با حرکت به سمت عقب انجام دادند. در 27 ژانویه، پولتر آمریکای کوچک را به مقصد آمریکای بزرگ ترک کرد و تیم کوچکی مسئول سفرهای اکتشافی در جنوبگان باقی ماندند.

اگرچه کروزر برفی یک شکست کامل برای سفر و اکتشاف در جنوبگان بود، اما به یک پایگاه عملیاتی و محل زندگی تمام وقت برای کاوشگران تبدیل شد. پیشرانه که از ساختار کابین عبور می کرد حتی در شرایط آب وهوایی بسیار سخت و دمای تا منفی 50 درجه فارنهایت (منفی 45.5 درجه سلسیوس) نیز به خوبی محیط داخلی خودرو را گرم می کرد. پولتر قصد داشت تا به جنوبگان بازگشته و کروزر برفی را با قطعاتی بروزرسانی کند، اما با درگیر شدن آمریکا در جنگ جهانی دوم، دولت بودجه خود را معطوف جنگ کرد. کروزر برفی در 22 دسامبر 1940 در پایگاه سوم آمریکای کوچک در جنوبگان رها شد.

به واسطه پیشرفت های چشمگیر در زمینه فناوری و نوآوری های پس از جنگ نیز کروزر برفی هرگز دوباره به صورت جدی به عنوان یک پروژه کاربردی و قابل اجرا در نظر گرفته نشد. گروه های تحقیقاتی دیگر در سال های 1946 و 1958 موقعیت مکانی آن را مشخص کردند. در مورد دوم خودرو زیر چند متر برف دفن شده بود و تنها یک تیر بامبو که محل آن را علامت گذاری می کرد، قابل تشخیص بود. کروزر برفی با کمک یک بولدوزر از دل برف بیرون کشیده شد. در داخل آن همه چیز دست نخورده باقی مانده بود. این آخرین باری بود که کروزر برفی مشاهده شد، اگرچه برخی نظریه های توطئه به این نکته اشاره دارند که اتحاد جماهیر شوروی طی جنگ سرد آن را کشف کرده و برای بررسی بیشتر به مکانی دیگر منتقل کرده است. اما آنچه به طور قطع می دانیم این است که در اواسط دهه 1960 بخش بزرگی از یخ‌تاق راس درست جایی که آمریکای کوچک قرار داشت، در اقیانوس جنوبی سقوط کرد.

امروز، از سرنوشت کروزر برفی جنوبگان اطلاعی در دست نیست. همانند پشه ای که در کهربا گرفتار می شود، این خودرو ممکن است زیر لایه های برف دفن شده و به خوبی حفظ شده باشد یا در اقیانوس سقوط کرده و به اعماق آب رفته باشد.

محمدمهدی حیدرپور

بیشتر بخوانید: 

*کشف موجوداتی عجیب در قطب جنوب

*اهمیت نهنگ های قطب جنوب برای نازی ها!(+تصاویر)

*بیش از یک سوم یخ‌تاق‌های قطب جنوب در معرض فروپاشی