میلاد رضایی، فارغ‌التحصیل رشته‌ی مواد از دانشگاه امیرکبیر و محقق طرح ساخت این باتری سوختی است. براساس اطلاعات ارائه شده توسط رضایی، پیل‌های سوختی به علت استفاده از هیدروژن پسماندهای سوختی را برجای نمی‌گذارند و این موضوع هیدروژن را در زمره‌ی سوخت‌های پاک قرار می‌دهد. وی در این خصوص گفت:
هدف ما جایگزین کردن فلز پلاتین با پالادیم به‌عنوان کاتالیست پیل سوختی بود. قیمت پالادیم نصف قیمت پلاتین بوده و می‌توان پالادیم را به‌راحتی در طبیعت یافت.
وی همچنین استفاده از اتانول و اسید فرمیک را نیز از جمله‌ی ویژگی‌های این پیل سوختی خواند. با اضافه کردن مخزن اتانول یا اسیدفرمیک می‌توان این پیل سوختی را به باتری پرقدرت و بادوام برای وسایل برقی کم‌مصرف در مکان‌هایی که دسترسی به برق شهری وجود ندارد، تبدیل کرد. برای مثال می‌توان از این باتری در لپ‌تاپ استفاده کرد که با بهره‌گیری از چنین پیل سوختی با ۲۵۰ سی‌سی اسید فرمیک می‌تواند تا ۷۲ ساعت بی‌نیاز از اتصال به برق شهری به کار ادامه دهد.
رضایی امکان دست یافتن به توان‌های بیشتر را از طریق تزریق هیدروژن ممکن دانسته است. با تزریق هیدروژن می‌توان باتری‌هایی را در سایز‌های بزرگ‌تر برای استفاده در خودروها و موتورسیکلت‌ها تولید کرد. این پروژه با راهنمایی دکتر سید طبائیان به سرانجام رسیده است.
