دوش آب سرد یک روش ساده برای « افزایش رضایت از زندگی + کاهش افسردگی + رفع خستگی مزمن »

یک روش ساده و سرد برای « افزایش رضایت از زندگی + کاهش افسردگی + رفع خستگی مزمن »

دوش آب سرد دقیقاً مثل یک شوک ضعیف و گسترده در بدن عمل می کند. در چنین وضعی، ترشح آدرنالین افزایش می یابد و جریان خون رسانی به طرز قابل توجهی تقویت می شود چون با سرد شدن پوست، مغز به قلب فرمان می دهد که برای بازگردانی حرارت مورد نیاز، خون بیشتری به لایه های زیرین پوست ارسال کند. چون پوست بیرونی ترین عضو بدن است تمام اندام ها نیز در مسیر این خون رسانی منتفع می شوند.

---

سواد زندگی؛ توسعه توانمندی های فردی - در درس امروز سواد زندگی، می خواهیم یکی از کلیدی ترین و در عین حال ساده ترین و در دسترس ترین روش های زندگی بهتر را بیان کنیم. تاکید می کنیم که حتماً حتماً این روش را در زندگی به کار ببرید و از مزایای بی نظیر آن استفاده کنید.

کل درس این است: با آب سرد دوش بگیرید.

جمله ای منسوب به بوعلی سینا، پزشک نامدار ایرانی است که می گوید: در عجبم که زندگان با آب گرم استحمام می کنند و نمی میرند و مرده ها را با آب سرد می شویند و زنده نمی شوند!

تمام مطالعاتی که در سال های اخیر توسط مراکز معتبر علمی و دانشگاهی در جهان انجام شده، بر فواید بی همتای استحمام با آب سرد صحه می گذارند. در برخی کشورهای اسکاندیناوی کودکان را در استخر های آب سرد قرار می دهند تا بدن شان به زندگی در هوای سرد عادت کند.

چگونه؟

نیازی نیست کل فرایند استحمام با آب سرد انجام شود؛ می توانید با آب گرم متعارف حمام کنید و در انتها با آب سرد دوش بگیرید، بدین ترتیب که زیر دوش بروید و آب را آرام آرام سرد کنید و 30 ثانیه تا 3 دقیقه زیر آب سرد بمانید.
در ابتدا، برایتان سخت خواهد بود و تنها چند ثانیه خواهید توانست زیر آب سرد دوام بیاورید، این طبیعی است و هر بار قدرت بیشتری برای ایستادن زیر دوش آب سرد خواهید داشت: هر چه طولانی تر، بهتر.

روش دوم که بیشتر برای درمان افسردگی و اضطراب از آن استفاده می شود و حتی در برخی مواقع جایگزین الکتروشوک نیز هست، این است: 5 دقیقه با آب گرم 20 درجه دوش بگیرید و سپس به مدت 2 دقیقه با آب سرد 3 درجه ای.

اگر برایتان خیلی سخت است ، چند بار نخست، فقط پاهایتان را با آب سرد بشویید و رفته رفته عادت کنید به شستن اندام های فوقانی.
شستن پاها با آب سرد، حداقلِ لازم است؛ در  خروجی حمام های سنتی، همواره حوض کوچکی از آب سرد وجود داشت تا افراد هنگام خروج، پاهایشان را داخل آن بگذارند.

درباره کودکان نیز از همان دوران کودکی آنها را با آب ولرم استحمام کنید و  پایان حمام شان را با کمی آب سرد - نه خیلی سرد - همراه کنید.

فواید؟

دوش آب سرد دقیقاً مثل یک شوک ضعیف و گسترده در بدن عمل می کند. در چنین وضعی، ترشح آدرنالین افزایش می یابد و جریان خون رسانی به طرز قابل توجهی تقویت می شود چون با سرد شدن پوست، مغز به قلب فرمان می دهد که برای بازگردانی حرارت مورد نیاز، خون بیشتری به لایه های زیرین پوست ارسال کند. چون پوست بیرونی ترین عضو بدن است تمام اندام ها نیز در مسیر این خون رسانی منتفع می شوند.

همچنین آنتی اکسیدان "گلوتاتیون" نیز افرایس می یابد؛ "گلوتاتیون" نوعی آنتی‌اکسیدانِ آنتی اکسیدان هاست و باعث می شود آنتی اکسیدان های دیگر در بدن پایدار باشند.
 آنتی اکسیدان ها از سلول های بدن در برابر  رادیکال های آزاد محافظت می کنند. (رادیکال های آزاد مواد زیان رسانی هستند که از مصرف مواد شیمیایی،سیگار،آلودگی هوا،اشعه ها و امواج شکل می گیرند.) 
بنابر این استمرار دوش آب سرد منجر می شود به:

1 - کاهش قطعی و آشکار بسیاری از افسردگی ها و افزایش احساس رضایت
2 - بهبود سندرم خستگی مزمن و افزایش سرزندگی
3 - تقویت قدرت دفاعی بدن در برابر بیماری ها از سرما خوردگی تا برخی سرطان ها ( در یک تحقیق ثابت شد افرادی که به طور متوسط یک دقیقه پایانی حمام خود را دوش آب سرد می گیرند تعداد روزهایی که در سال بیمار هستند، 30 درصد کاهش یافته است.)
4 - افزایش اراده ( چون ایستادن زیر دوش آب سرد، سخت است و لذا دوش آب سرد، تمرین اراده است و در نهایت به تقویت آن منجر می شود. در برخی دانشکده های نظامی جهان، گرفتن دوش آب سرد روزانه، اجباری است.)
5 - بهبود سلامت پوست
6 - بهبود روند سم زدایی از بدن (ترکیبات سمی دارای رادیکال آزاد در بدن پس از ترکیب با گلوتاتیون از بدن خارج می‌شوند.)

چه زمانی؟
بهترین زمان برای دوش آب سرد، صبح است. در ساعات پایانی شب بهتر است استحمام نکنید چون بدن مرطوب زیر لحاف و پتو، مستعد پرورش انواع باکتری ها و قارچ ها است.
اگر بتوانید هر روز صبح دوش آب سرد بگیرید، بسیار عالی است.

آیا در روزهای سرد زمستانی هم دوش آب سرد بگیریم؟

پاسخ مثبت است. دوش آب سرد می تواند مقاومت بدن در برابر سرما را افزایش داده و از سرما خوردگی جلوگیری کند. البته بعد از حمام خشک کردن بدن و در معرض سرما قرار نگرفتن بسیار مهم است. آب سرد تفاوت بسیاری با هوای سرد دارد.

نکته 1
اگر بیماری (به ویژه بیماری قلبی)یا وضعیت بدنی خاصی دارید (مثل بارداری) ، حتما درباره دوش آب سرد با پزشک خود مشورت کنید.
نکته 2
در استخر، بلافاصله بعد از سونا یا جکوزی گرم، داخل آب سرد نپرید؛ کمی فاصله دهید و ابتدا پاهایتان را داخل حوضچه آب سرد قرار دهید تا از وارد آمدن شوک شدید به بدن جلوگیری شود.

تأکید پایانی
دوش آب سرد، یکی از راه های بهتر شدن زندگی است؛ آن را انجام دهید و به دیگران هم توصیه کنید؛ بچه هایتان را نیز عادت دهید.

پیشنهادی برای مطالعه
 "12 دلیل برای دوش گرفتن با آب سرد" را در عصر ایران مطالعه کنید (اینجا).

توصیف وضعیت روانی ایرانیان از زبان کارشناس

از هر 4 ایرانی یک نفر اعصاب ندارد

یک روانشناس و مربی آموزش خانواده گفت: تحقیقات نشان می‌دهد که ۲۶ درصد مردم ایران نیازمند روان‌گران سلامت هستند و در بین جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال به‌طور میانگین از هر ۴ ایرانی یک نفر مبتلا به مشکل اعصاب و روان است.

مژگان بنگر در گفتگو با ایسنا، وقوع استرس  را در ۲ حالت تفسیر و اظهار کرد: زمانی که عوامل و شرایط بیرونی فرد را در شرایطی قرار می‌دهند که از او انتظاراتی برود که فراتر از توانایی‌ها، امکانات و منابع او است، فرد دچار استرس شده و پاسخی که شخص از نظر احساسی، عصبی و فیزیولوژیک باید به این توقعات و شرایط محیطی بدهد، باعث استرس در او می‌شود.

وی تصریح کرد: گرفتگی عضلات، تغییرات خلقی، افسردگی و اضطراب، خارش، خشکی دهان، صدای زنگ در گوش، افزایش ضربان قلب، تکرر ادرار، بی‌خوابی و کابوس، احساس خستگی و ضعف و ناتوانی از جمله موارد شایع در اختلالات ناشی از استرس است.

این روانشناس از ۶ مشخصه بارز و مهم استرس یاد کرد و گفت: بروز کهیر، آکنه و جوش روی پوست بدون سابقه آلرژی، ناپایداری وزن بدون دلیل هورمونی و رژیم غذایی، سردرد‌های شدید مانند میگرن، بیماری‌های گوارشی همراه با درد در ناحیه معده همراه با احساس نفخ و طعم تلخ در دهان و در نهایت ریزش مو بی هیچ دلیل خاصی از نمود‌های بارز وجود استرس در افراد است.

بنگر با بیان اینکه استرس در سلامت جسمی و روانی افراد و همچنین رفتار شهروندی تاثیرگذار است، خاطرنشان کرد: به این معنا که هر چقدر افراد در معرض تجربیات تلخ قرار گیرند، آسیب پذیری بیشتری پیدا می‌کنند که پیامد آن عصبانیت زیاد، کج خلقی، ناامیدی، ابهام در هویت‌یابی، جدا شدن از باور‌ها و عقاید و درگیری‌های خیابانی است.

وی با استناد به یک فرضیه جهانی، عامل اجتماعی را قوی‌ترین عنصر تشدیدکننده آسیب پذیری افراد در برابر استرس و حتی بیشتر از تاثیرات ژنتیکی و شخصیتی افراد دانست و افزود: رخداد‌های زندگی، شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نقش ویژه‌ای در افزایش استرس دارند، طلاق، فقر، عدم دسترسی به منابع آموزشی مناسب، عدم دستیابی به امنیت و بیکاری از عوامل بسیار مهم استرس در شرایط کنونی اقتصادی جامعه ایران محسوب می‌شود.

این روانشناس با اشاره به اینکه بیماری‌های اعصاب و روان از جمله مهم‌ترین آن‌ها استرس و اضطراب، بعد از حوادث، به‌طور مشترک با بیماری‌های قلبی و عروقی رتبه دوم خدمات درمانی را به خود اختصاص داده‌اند، بیان کرد: تحقیقات نشان می‌دهد که 23.6 تا ۲۸ درصد مردم ایران نیازمند روان‌گران سلامت هستند و به‌طور میانگین در بین جمعیت ۱۵ تا ۶۴ سال در ایران از هر ۴ نفر یک فرد به این مشکل مبتلا است.

بنگر درباره ارتباط استرس با سایر بیماری‌ها یادآور شد: بیماری‌هایی چون؛ سرطان، چاقی، فشارخون بالا، کلسترول، بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت و بیماری‌های مربوط به نقص سیستم ایمنی به طور قابل توجهی وابسته به استرس است.

وی با بیان اینکه استرس، رفتار‌های پرخطر را افزایش می‌دهد، گفت: استفاده از قلیان، الکل و روابط جنسی ناایمن که در منطقه توریست‌پذیر و چند فرهنگی مانند مازندران بسیار بالا است، از پیامد‌های استرس محسوب می‌شود.

این روانشناس با اشاره به تحقیقی که در فاصله سال‌های ۱۳۷۰ تا ۹۰ شمسی انجام گرفت و نتیجه آن در مجله سلامت سال ۹۴ شمسی چاپ شد، خاطرنشان کرد: بالاترین میزان استرس در میان تمام استان‌های کشور به ترتیب به مشکلات اقتصادی، تورم، مشکلات شغلی و بیکاری، مشکلات محیطی مانند ترافیک و سر و صدا و ازدحام و سپس مشکلات خانوادگی باز می‌گردد.

بنگر عامل اول ایجادکننده استرس در مازندران و گیلان را ویژگی‌های فرهنگی دانست و تاکید کرد: در این استان‌ها از نظر فرهنگی و آموزشِ رفتار‌های مدنی و شهروندی مشکلاتی وجود دارد که موجب آسیب‌پذیری بیشتر این استان‌ها در برابر استرس می‌شود.

وی دومین عامل استرس‌زا در مازندران را اصطلاح رایج پارتی بازی عنوان کرد و افزود: مشاهده انجام کار‌ها براساس روابط و نه ضوابط موجود، در مراجعات مردم به بانک، بیمارستان، ادارات و یا دیگر مراکز باعث وارد آمدن فشار عصبی به مردم و ایجاد استرس است.

این روانشناس با اشاره به اینکه سومین عامل استرس در مازندران تورم بوده و رتبه چهارم مربوط به رشد انحرافات اخلاقی به دلیل عدم مدیریت ورود توریست به این استان است، اظهار کرد: از آنجا که برای اقامت گردشگران و ساختار‌های نظارتی مرتبط و فعالیت‎‌های فرهنگی مربوط به گردشگری، کم کاری شده است در نتیجه جنبه‌های منفی این مسئله برای مردم بومی منطقه نمود بیشتری پیدا کرد.

بنگر ادامه داد: در نهایت می‌توان به عوامل فرهنگی دیگری مثل ورود ماهواره‌ها، فیلم‌ها و فیلتر نشدن بعضی سایت‌ها از سوی والدین در افزایش میزان استرس فرزندان و خانواده‌ها اشاره کرد.

وی شادترین و غمگین‌ترین استان‌های کشور را اینگونه معرفی کرد: شادترین استان‌های ایران به ترتیب زنجان، گلستان، بوشهر، هرمزگان و کردستان و متقابلا غمگین‌ترین استان‌های کشور به ترتیب یزد، کرمانشاه و خراسان رضوی هستند.

این روانشناس با بیان اینکه مازندران نه جزء شادترین‌ها و نه غمگین‌ترین استان‌ها است، خاطرنشان کرد: انتظار می‌رود که به دلیل سرسبزی، منابع طبیعی و جاذبه‌های توریستی استان میزان شادی بیشتر باشد، اما متاسفانه این گونه نیست چراکه درصد بسیاری از افراد را کارگران تشکیل داده که ۷۰ درصد آن‌ها زیر خط فقر هستند، پوشش بیمه‌ای ندارند و نیز از خدمات مربوط به سلامتِ روان محروم هستند.

بنگر تصریح کرد: فقر صرفا به معنی مشکل اقتصادی نیست بلکه به معنی این است که شخص به بیمه، بهداشت و یا مداخله به هنگام در صورت بروز مشکل، دسترسی نداشته و اعتماد به توانمندی‌های شخصی خود ندارد.

وی با معرفی کشور‌های فنلاند، دانمارک، نروژ، ایسلند، هلند و سوئیس به عنوان شادترین ملت‌های دنیا، اولین راه حل برای کاهش استرس را تزریق شادی یا شاد سازی مردم دانست و اظهار کرد: ایران در بین ۱۵۶ کشور جهان که شاخص شادی در آن‌ها بررسی شد، رتبه ۱۱۷ را دارد که رتبه مناسبی نیست و نیاز است ارگان‌های ذیربط نظیر بهزیستی، ورزش و جوانان، آموزش و پرورش، دادگستری، شورا و شهرداری‌ها و استانداری‌ها برای شاد کردن مردم برنامه‌ریزی کنند تا علاوه بر افزایش اعتماد مردم به مسئولان، به کنترل سطح استرس در جامعه کمک شود.

این روانشناس تاکید کرد: رضایت از زندگی، افزایش ورزش‌های هفتگی، افزایش میزان خوش بینی نسبت به زندگی، افزایش شادکامی همسر یا رضایت زناشویی و نداشتن سابقه بیماری یا غربالگری، ۵ رویکردی است که باید نهاد‌ها در نظر بگیرند.

بنگر با بیان نیاز‌ها و ضرورت‌های مازندران جهت کاهش میزان استرس، خاطرنشان کرد: برگزاری رایگان کارگاه‌های آموزشی با هدف افزایش تاب‌آوری اجتماعی مردم و تشویق آن‌ها به حضور در این کارگاه‌ها در سطح شهر‌ها و روستاها، تجهیز فضا‌های ورزشی در سواحل، کوه و جنگل، ایمن‌سازی فضا‌های ورزشی و بالابردن احساس امنیت خانواده‌ها از این فضاها، ترویج فرهنگ کتابخوانی، کارآفرینی، تورم‌زدایی و اعتماد سازی ملی در سطح کلان از مواردی هستند که لازم است برای کاهش میزان استرس در استان اجرا شود.

وی به مباحث آموزش شفقت‌ورزی و خیرگزینی جهت کاهش استرس در مازندران اشاره کرد و گفت: این ۲ مورد مهارتی هستند که سال‌ها نادیده گرفته شدند چراکه نسل حاضر نسلی است که از اعتقادات و باور‌های مذهبی فاصله گرفته و بعضا گریزان است.

این روانشناس با اشاره به اینکه امروزه پکیج‌های آموزشی خاصی برای شفقت‌ورزی تعبیه شده که مردم با آگاهی از آن‌ها می‌توانند انتخاب‌های بهتر با ریسک کمتری در موقعیت‌های مختلف زندگی خود داشته باشند، یادآور شد: این آموزش‌ها باید از سنین ابتدایی، از ابتدای زندگی مشترک و یا از ابتدای ورود به زندگی اجتماعی و شغلی داده شود، درنتیجه ضریب اشتباهات کمتر شده و متقابلا استرس افراد قابل کنترل می‌شود.

توصیه کارشناسان به بیماران سرطانی: ورزش کنید

به گزارش دویچه وله؛ کارشناسان بعد از گردآوری و سنجش داده‌های بیماران سرطانی به بیماران توصیه کرده‌اند، فعالیت بدنی و ورزشی کرده و از بی‌حرکتی بپرهیزند، چرا که ورزش درد را کاهش داده و از عوارض سرطان و درمان‌های آن می‌کاهد.

پیش‌تر گفته می‌شد، بیمار سرطانی وقتی توانست بعد از درمان از درد و بیماری رها شود بهتر است استراحت کند. اما رفته‌رفته گرایشی دیگر پدید آمد.

بر اساس گزارش منتشره در روزنامه "فرانکفورتر روندشاو"، نه تنها سرطان بلکه روش‌های درمانی آن نیز مانند شیمی‌درمانی تا مدت‌ها عوارض منفی خود را بر جسم و روح باقی می‌گذارند و خستگی به‌راحتی بیمار را رها نمی‌کند. حال سئوال اینجاست که آیا بیمار باید با این تن کوفته باز هم ورزش کند؟

پاسخ کارشناسان مثبت است. نه تنها بعد از اقدام درمانی بلکه حین درمان هم لازم است که بیمار تمرین‌های هدفمند بدنی را آغاز کند، چرا که این تمرین‌ها به او کمک می‌کند زودتر درمان شده و روحیه‌اش برای ورزش ارتقا یابد و در کل احساس سرزندگی بیش‌تری کند.

یک کنسرسیوم بین‌المللی متشکل از نیروهای متخصص به‌تازگی به ابتکار عمل کالج پزشکی ورزشی آمریکا پاسخ مثبت داده و بعد از سنجش همه داده‌های موجود در مورد بیماران سرطانی توصیه‌های خود را منتشر کرده است. در این بررسی نماینده مرکز ملی بیماری‌های سرطانی در هایدلبرگ نیز حضور داشت. آن‌ها بعد از این بررسی توصیه‌هایی را مطرح کرده‌اند که نه تنها شامل بیماران سرطانی بلکه شامل همه کسانی می‌شود که در درمان و مراقبت از این بیماران شریکند.

در سال‌های گذشته به یمن پیشرفت‌هایی که در تشخیص و درمان سرطان پدید آمد بیماران سرطانی به‌وضوح از شانس بیش‌تری برای ادامه حیات برخوردار شدند. تنها در آلمان در حال حاضر میلیون‌ها نفر زندگی می‌کنند که سابق بر این توموری سرطانی داشته ولی اینک از آن خلاص شده‌اند.

بیماران مبتلا به سرطان اغلب از ناراحتی‌هایی مانند خستگی، کوفتگی، بی‌حوصلگی، درد و اختلالات عصبی مانند سوزن‌سوزن شدن دست و پا، بیخوابی، محدودیت حرکتی، ورم لنفاوی و در کل پایین آمدن کارایی جسمانی رنج می‌برند. آن‌ها گاهی ترس‌ها و نگرانی‌هایی دارند که تا افسردگی نیز می‌تواند پیش برود.

چندین مطالعه در طول سال‌های گذشته نشان داده است که ورزش‌درمانی هدفمند اغلب می‌تواند عوارض زجرآور سرطان و درمان‌های آن را کاهش دهد.

کارشناسان می‌گویند، ورزش‌ها و تست‌های بدنی ضروری برای سلامت بیماران بی‌خطر بوده و هر بیماری که سرطان را پشت سر گذاشت باید از بی‌تحرکی دوری کند. این ورزش‌ها بسته به نوع سرطان می‌تواند سبک، قدرتی یا استقامتی باشد و دفعات و طول مدت آن نیز متغیر است.

اثرات تمرین‌های بدنی

تمرین‌های استقامتی سی‌دقیقه‌ای سه روز در هفته اگر طولانی‌مدت انجام شود می‌تواند خستگی زجرآور سرطانی‌ها را کاهش دهد. تمرین‌های قدرتی که برای افزایش قدرت بدن انجام می‌شوند به تنهایی یا همراه با تمرین استقامتی نیز گاهی توصیه می‌شود، هر بار به مدت ۳۰ دقیقه و دو روز در هفته. طبق تحقیقات، این ورزش‌ها به خصوص بر روی مبتلایان به سرطان پستان و پروستات اثری مثبت به جا گذاشته‌اند.

تمرین‌های استقامتی سه بار در هفته هر بار ۳۰ تا ۶۰ دقیقه و گاهی همراه با ورزش‌های قدرتی سه بار در هفته و هر بار ۲۰ تا ۴۰ دقیقه نیز گاهی توصیه می‌شود. این روش به‌ویژه در بیماران مبتلا به سرطان پستان، پروستات، خون، لنف و روده تأثیر خوبی داشته است.

به علاوه ورزش امکان دارد از اثرات نامطلوب تورم غدد یا گره‌های لنفاوی که گاهی به دلیل انسداد مایع لنف در مبتلایان به سرطان پستان پدید می‌آید کم کند. در این گونه موارد ورزش با وزنه هر بار یک تا سه ست هشت تا ۱۵تایی به مدت دو تا سه روز در هفته توصیه می‌شود که می‌تواند با وزنه‌های سبک شروع شود.

دانستنی‌هایی از کاهش فشار خون پس از ورزش+ شماری دیگر از کارها

دانستنی‌هایی از فشار خون پس از ورزش!

خوانش های فشار خون از دو عدد تشکیل شده است: یکی از آنها فشار خون سیستولیک و دیگری فشار خون دیاستولیک را نشان می دهد.

فشار خون بالا اغلب موجب علائمی مشهود نمی شود اما می تواند به مشکلات سلامت جدی، مانند بیماری قلبی یا سکته مغزی منجر شود. حفظ فشار خون در محدوده سالم می تواند به پیشگیری از این مشکلات کمک کند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، فشار خون بالا که به نام پرفشاری خون نیز شناخته می شود شرایطی بسیار شایع است که حدود 25 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد.

پژوهش ها نشان داده اند که ورزش، بدون در نظر گرفتن این که با شدت متوسط یا شدید انجام شود، در کاهش فشار خون موثر عمل می کند.

انجام ورزش به کاهش استرس و وزن نیز کمک می کند، در شرایطی که استرس و افزایش وزن خطر ابتلا به پرفشاری خون و عوارض مرتبط با آن را افزایش می دهند.

در ادامه با سطوح مطلوب فشار خون و همچنین نکاتی برای کاهش آن از طریق ورزش و دیگر تغییرات سبک زندگی بیشتر آشنا می شویم.

چه سطحی عادی محسوب می شود؟

خوانش های فشار خون از دو عدد تشکیل شده است: یکی از آنها فشار خون سیستولیک و دیگری فشار خون دیاستولیک را نشان می دهد.

فشار خون سیستولیک، نیرویی که خون هنگام فشرده شدن دو حفره پایینی قلب به دیواره سرخرگ ها وارد می کند را نشان می دهد، در شرایطی که فشار خون دیاستولیک نیرویی که خون بین ضربان های قلب و در شرایطی که قلب آرام می شود به دیواره سرخرگ ها وارد می کند را نشان می دهد.

خوانش های فشار خون عادی معمولا کمتر از 120 برای فشار سیستولیک و کمتر از 80 برای فشار دیاستولیک هستند. روش معمول یادداشت این فشار خون زیر 120/80 میلیمتر جیوه (mm Hg) است.

خوانش های بیشتر از 140/90 میلیمتر جیوه می توانند به پرفشاری خون یا فشار خون بالا اشاره داشته باشند.

خوانش های بین 120/80 میلیمتر جیوه و 139/89 میلیمتر جیوه نیز می توانند به مرحله پیش پرفشاری خون اشاره داشته باشند.

افزایش سن می تواند موجب افزایش سطوح فشار خون انسان شود. بر همین اساس، افراد بسیاری در سنین بالا به پرفشاری خون مبتلا می شوند.

چگونه فشار خون را کاهش دهیم؟

برای کاهش فشار خون فرد می تواند موارد زیر را مد نظر قرار دهد:

- افزایش سطوح فعالیت بدنی و ورزش

- کاهش وزن

- تغییر رژیم غذایی

- ترک سیگار

- مصرف داروهای فشار خون

افزایش فعالیت بدنی و ورزش

افراد بسیاری دارای مشاغلی هستند که شامل نشستن طولانی مدت می شود. در اوقات فراغت نیز فرد ممکن است فعالیت های بی تحرک مانند تماشای تلویزیون یا انجام بازی های رایانه ای را ترجیح دهد. برخی مطالعات پیوندی بین سبک زندگی کم تحرک و پرفشاری خون را نشان داده اند.

یکی از بهترین روش های پیشگیری یا بهبود پرفشاری خون انجام فعالیت بدنی تا حد ممکن است.

یک تجزیه و تحلیل بزرگ در سال 2016 که شامل 65 مطالعه می شد، نشان داد که خوانش های فشار خون به میزان قابل توجهی پس از ورزش کاهش یافته اند.

این کاهش در موارد زیر بیشتر بود:

- مردان

- افرادی که تا پیش از این نیز از نظر بدنی فعال بودند

- افرادی که دارویی برای کنترل پرفشاری خون مصرف نمی کردند

فعالیت بدنی می تواند به کاهش وزن نیز کمک کند و به گفته موسسه ملی قلب، ریه و خون آمریکا، کاهش سه تا پنج درصد از وزن بدن می تواند به کاهش فشار خون کمک کند.

از نظر شدت ورزش، پژوهشگران دریافتند که فعالیت بدنی با شدت متوسط و شدید به یک اندازه می توانند در کاهش فشار خون موثر عمل کنند. این به معنای آن است که فرد ممکن است همچنان از فواید جلسات ورزشی کوتاه‌تر و با شدت کمتر نیز برخوردار شود.

در شرایطی که هر میزان فعالیت بدنی می تواند مفید باشد، توصیه های رسمی برای بزرگسالان شامل موارد زیر می شوند:

فعالیت ایروبیک (هوازی) مانند پیاده‌روی یا دویدن:

فرد باید حداقل 150 تا 300 دقیقه فعالیت با شدت متوسط یا 75 تا 150 دقیقه فعالیت با شدت زیاد در هفته انجام دهد.

تقویت عضلات:

فرد باید دو جلسه یا بیشتر در هفته تمرینات قدرتی که تمام گروه های عضلانی اصلی بدن را درگیر می کنند، انجام دهد.  

انجام ورزش با شدت متوسط بیشتر از مقدار توصیه شده ممکن است فوایدی اضافه به همراه داشته باشد. در حالت ایده آل، فرد باید در طول هفته فعالیت بدنی با شدت متوسط را انجام دهد.

همچنین، مطالعات نشان داده اند که افرادی با وضعیت مناسب قلبی‌عروقی با خطر کمتر ابتلا به پرفشاری خون مواجه هستند.

با این وجود، باید به این نکته اشاره داشت که 20 تا 25 درصد افراد مبتلا به پرفشاری خون کاهش فشار خون پس از ورزش را تجربه نکردند.

از دیگر روش های کاهش فشار خون می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تغییر رژیم غذایی

هر فردی که قصد کاهش فشار خون خود را دارد ممکن است از این تغییرات غذایی سود ببرد:

کاهش مصرف سدیم

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا محدود کردن مصرف نمک، یا سدیم به  2,300 میلی گرم در روز را توصیه کرده است.

دنبال کردن رژیم غذایی دش (DASH)

رژیم غذایی دش شامل مصرف مقادیر فراوان از مواد غذایی زیر می شود:

- سبزیجات

- میوه ها

- غلات کامل

- پروتئین های بدون چربی

- روغن های گیاهی

در رژیم غذایی دش از خوراکی های زیر پرهیز می شود:

- چربی های اشباع

- محصولات پر چرب

- شکر

- محصولات شیرین شده

مصرف داروهای فشار خون

زمانی که تغییرات سبک زندگی به تنهایی در کاهش فشار خون به سطوح مطلوب موثر نیستند، پزشک ممکن است داروهایی مانند موارد زیر را تجویز کند:

- داروهای ادرارآور

- مسدودکننده های کانال کلسیم

- مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین که به نام مهارکننده های ACE نیز شناخته می شوند

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

فشار خون بالا معمولا موجب علامت خاصی نمی شود. تنها یک آزمایش که سریع و بدون درد است می تواند اطلاعات فشار خون را در اختیار شما قرار دهد.

فرد می تواند آزمایش های فشار خون منظم را در کلینیک محلی انجام داده یا با استفاده از یک دستگاه اندازه گیری فشار خون بر فشار خون خود در خانه نظارت داشته باشد.

اگر خوانش ها بالا هستند، نخستین اقدام تغییر سبک زندگی و انجام ورزش است. از آن پس، فرد باید فشار خون را به طور منظم اندازه گیری کند تا میزان تاثیر تغییرات بررسی شود. اگر خوانش های فشار خون همچنان بالا هستند با پزشک خود مشورت کنید.

هر فردی که از دامنه عادی فشار خود آگاهی ندارد باید برای انجام آزمایش به پزشک مراجعه کند، به ویژه اگر سردرد و حالت تهوع را نیز تجربه می کند. این موارد می توانند از نشانه های نادر فشار خون بالا باشند.

دوچرخه، رکن اساسی رفت و آمد در فنلاند/ مهاجران در فنلاند آموزش رایگان می‌بینند

بیش از نیمی از مردم هلسینکی (پایتخت فنلاند) حداقل یک بار در هفته با دوچرخه در شهر گشت می‌زنند.

مهاجران در فنلاند از این پس درس دوچرخه‌سواری رایگان می‌آموزند تا زندگی بهتری را در میان این ملت دوچرخه دوست داشته باشند.

---

به گزارش عصر ایران به نقل از خبرگزاری فرانسه،  در یک روز آفتابی حدود 8 دانشجو در یک پارکینگ خالی در منطقه "هلسینکی سویلاتی"  با دوچرخه و کلاه‌های ایمنی خود درس دوچرخه سواری فنلاندی به مهاجران می‌دهند.

 آقای "فدریکو فرارا" مدیر اجرای این پروژه اجتماعی در این باره گفت: بیشتر مهاجران به فنلاند -به ویژه زنان- مهارت دوچرخه‌سواری را ندارند و  دوچرخه بخش بسیار مهمی در جامعه فنلاند است.

مهاجران فنلاندی در حال آموزش دوچرخه سواری در پارکینگ خالی در هلسینکی/ خبرگزاری فرانسه

"فرارا" اصرار دارد که آموزش دوچرخه‌سواری به توانمندسازی زنان مهاجر که اکثر آنها از آفریقای شمالی یا خاورمیانه به فنلاند آمده‌اند، کمک خواهد کرد.

فرارا در باره این پروژه به خبرگزاری فرانسه گفت: بسیاری از مراجعان ما با مهارت دوچرخه‌سواری نوعی "تابو" دارند. ممکن است برخی از آنها در زمان بچگی از دوچرخه افتاده‌ باشند و یک ترس قدیمی را با خود حمل کنند. در برخی از جوامع نیز دوچرخه سواری از نظر فرهنگی یا اجتماعی -به ویژه برای زنان- پذیرفته نیست.

در این دوره رایگان، مربیان به برخی از شاگردان خود کمک می‌کنند تا روی زین نشسته و دور زمین پارکینگ دور بزنند.

"سم ویتانن" یکی از مربیان این تیم دوچرخه‌سواری خیلی زود تصمیم می‌گیرد تا گروه را برای چرخش در خیابان‌ها آماده کند. بدین ترتیب آنها می‌توانند در ترافیک‌های شلوغ بدون ماندن در ترافیک دوچرخه‌سواری کنند.

دوچرخه یکی از وسایل مهم رفت و آمد در فنلاند است/ عکس: خبرگزاری فرانسه

دوچرخه‌سواری در کشورهای شمال اروپا بسیار محبوب است. به گفته مقامات فنلاند، بیش از نیمی از مردم هلسینکی (پایتخت فنلاند) حداقل یک بار در هفته با دوچرخه در شهر گشت می‌زنند. این در حالیست که این کشورها زمستان‌های بسیار سرد، برفی و طولانی دارند.

در خارج از شهر نیز یادگرفتن دوچرخه‌سواری، کلیدی‌ترین راه استقلال مردم به شمار می‌آید.

دوچرخه‌سواری برای زنان بسیاری از کشورهای آفریقای شمالی و خاورمیانه یک تابو محسوب شده و از نظر اجتماعی پذیرفته نیست/ عکس: خبرگزاری فرانسه

فرارا گفت: در بسیاری از مواقع در منطقه مهاجران چاره‌ای جز رفت‌وآمد با دوچرخه وجود ندارد و دوچرخه بهترین و ارزان‌ترین وسیله برای رفت و آمد به دفتر اداره مهاجرت  برای آنهاست.

در یک سال‌و نیم گذشته فرارا و همکارانش بیش از 320 نفر را به دوچرخه‌سوار حرفه‌ای تبدیل کرده‌اند.

به گفته فرارا، 90 درصد از مبتدیان پس از سه ساعت تعلیم، قادر به حرکت در محوطه پارکینگ هستند.