دیدگاه یک اقتصاددان مشهور: بدترین سقوط اقتصادی جهانی تاریخ در راه است

اقتصاددان مشهور: بدترین سقوط اقتصادی تاریخ در راه است

اقتصاددان مشهور و استاد دانشگاه نیویورک، در گفتگو با شبکه ای‌بی‌سی استرالیا هشدار داد که جهان در سال 2023 با یک "طوفان کامل" از تورم بالا، افزایش نرخ بهره و رکود اقتصادی مواجه است و افرادی که در حال حاضر شاغل هستند احتمالاً بیشترین آسیب را از این بحران خواهند دید.

---

اقتصاددان مشهور و استاد دانشگاه نیویورک معروف به "دکتر عذاب" طی اظهاراتی هشدار داد که جهان در سال ۲۰۲۳ با یک "طوفان کامل" از تورم بالا، افزایش نرخ بهره و رکود اقتصادی مواجه است.

کانال عصر ایران در تلگرام

به گزارش تسنیم، نوریل روبینی، اقتصاددان مشهور و استاد دانشگاه نیویورک، در گفتگو با شبکه ای‌بی‌سی استرالیا هشدار داد که جهان در سال 2023 با یک "طوفان کامل" از تورم بالا، افزایش نرخ بهره و رکود اقتصادی مواجه است و افرادی که در حال حاضر شاغل هستند احتمالاً بیشترین آسیب را از این بحران خواهند دید.

روبینی که توسط وال استریت به دلیل پیش‌بینی‌های اقتصادی وحشتناکش "دکتر عذاب" نامیده می‌شود، یکی از اولین اقتصاددانانی بود که بحران مالی 09-2008 را پیش‌بینی کرده بود.

وی ماه‌هاست که درباره یک بحران بدهی و رکود تورمی همزمان هشدار می‌دهد؛ بحرانی که ترکیب بدترین عوامل رکود تورمی دهه 1970 و بحران بدهی سال 2008 را با هم در خود دارد.

این اقتصاددان در ادامه به این موضوع اشاره کرد که نسبت بدهی در اقتصادهای پیشرفته در دهه 1970 تنها 100 درصد تولید ناخالص داخلی بود، در حالی که در حال حاضر 420 درصد تولید ناخالص داخلی در بخش خصوصی و دولتی است.

وی گفت: من معتقدم که امسال یک بحران بدهی همراه با رکود تورمی ظاهر خواهد شد.

روبینی افزود: بنابراین، در این مورد، اگر ما آن شوک‌ها را مثلاً برای قیمت نفت داشته باشیم، نه تنها دچار تورم می‌شویم، نه تنها دچار رکود و رکود تورمی می‌شویم، بلکه چیزی را شاهد خواهیم بود که من آن را بحران بدهی رکود تورمی بزرگ می‌نامم زیرا با نرخ بهره بسیار بالا، نسبت (بدهی) ناپایدار خواهد شد.

روبینی پیشنهاد کرد که همه این‌ها فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی در ایالات متحده را مجبور می‌کند تا نرخ بهره را تا زمانی که اقتصادشان وارد رکود شود ، افزایش دهند.

وی گفت: من فکر می‌کنم که نرخ وجوه فدرال رزرو باید حتماً بالای 6 درصد باشد تا به هدف تورم 2 درصدی دست یابد. اما اگر نرخ بهره را تا 6 درصد افزایش دهید، یک فرود واقعی سخت خواهید داشت.

به گفته این اقتصاددان، این امر منجر به اصلاح شدید در بازارهای سهام، افزایش بازده اوراق، افزایش اسپرد اعتبار برای بدهی بخش خصوصی و در نهایت منجر به مشکلات مالی شدید خواهد شد.

وی افزود: این مشکلات مالی رکود را شدیدتر می‌کند و رکود شدیدتر با کاهش درآمد و تولید، تعداد نکول بدهی خانوارها، مشاغل، شرکت‌ها و حتی برخی مؤسسات مالی و برخی از دولت‌ها در کشورهای فقیری که مشکلات جدی بدهی دارند، را افزایش می‌دهد.

از پربیننده های "سواد زندگی"

چرا نمی توانیم تصمیمات مان را عملی کنیم؟ روش "عدد یک" به ما کمک می کند

به خودمان انگ بی ارادگی نزنیم. اگر بی اراده بودیم، تمام کارهای بزرگی که در زندگی انجام دادیم (مانند تحصیل) را نمی توانستیم محقق کنیم.

سواد زندگی؛ توسعه توانمندی های فردی / جعفر محمدی 

بارها تصمیم گرفته ایم که:

- صبح ها نرمش کنیم

- زبان انگلیسی یاد بگیریم

- کمتر غذا بخوریم تا به وزن دلخواه برسیم

- هر روز کمی پیاده روی کنیم

- کتاب خواندن را شروع کنیم

- ...

اما هر بار یکی از این دو اتفاق برایمان افتاده است:

- یا اصلاً شروع نکرده ایم

- یا اندکی بعد از شروع، ادامه اش نداده ایم

 

دو راه برای حل این مشکل فراگیر وجود دارد:

1 - مشکل ما، نداشتن اراده نیست. پس به خودمان انگ بی ارادگی نزنیم. اگر بی اراده بودیم، تمام کارهای بزرگی که در زندگی انجام دادیم - مانند تحصیل، ازدواج، راه اندازی یک کار و کسب و ... - را نمی توانستیم محقق کنیم.

"دارن هاردی"، نویسنده کتاب "اثر مرکب" می گوید که مشکل ما در عملی نکردن تصمیمات مان، به این برمی گردد که "انگیزه کافی" نداریم.

اگر قرار باشد یک سال دیگر به یک کشور انگلیسی زبان مهاجرت کنیم، به احتمال قوی، خواهیم توانست ظرف 12 ماه آینده، زبان انگلیسی را یاد بگیریم، کاری که در 12 سال گذشته نتوانستیم؛ چرا؟ چون قبلاً موتور محرکه ای به نام "انگیزه" نداشتیم ولی الان داریم چون می دانیم سال آینده همین موقع، برای سوار شدن به تاکسی هم نیازمند زبان انگلیسی خواهیم بود.

بنابر این، در بطن هر تصمیمی، باید انگیزه ای قوی نیز تعریف شود (درباره انگیزه بعدها بیشتر صحبت خواهیم کرد).

2 - بعد از تعریف انگیزه، پیشنهاد مشخص من استفاده از روشی است که آن را "روش عدد یک" نامیده ام.

هر کاری را از کوچک ترین واحد آن که "یک" هست، شروع کنیم. مثلاً از همان روز اولی که تصمیم به نرمش صبحگاهی گرفتیم، نیازی نیست نیم ساعت نرمش کنیم بلکه کافی است روز اول، فقط "یک دقیقه" نرمش کنیم؛ بله، فقط یک دقیقه.

اگر می خواهیم زبان خارجی یاد بگیریم، نیازی نیست از همان اول کار، خودمان را درگیر انواع کلاس ها و کتاب ها بکنیم. کافی است تصمیم بگیریم هر روز "یک واحد" لغت یاد بگیریم. منظور از "یک واحد" کمترین تعداد لغتی است که می توانیم در یک روز بخوانیم. این یک واحد می تواند حتی یک کلمه باشد (در اینجا کاری با این که حفظ لغت روش خوبی برای یادگیری زبان هست یا نه ندارم).

اگر می خواهیم از حجم غذایمان بکاهیم، نیازی نیست فوراً درگیر یک رژیم غذایی سختگیرانه شویم. کافی است روز اول، تنها یک قاشق از غذای مان را کم کنیم.

اگر می خواهیم پیاده روی کنیم، روز اول به اندازه "یک واحد" پیاده روی کنیم. یک واحد من می تواند فقط 100 متر باشد و یک واحد شخص دیگری 200 متر. مهم این است که از عددی شروع کنیم که به هیچ عنوان - تأکید می کنم به هیچ عنوان - فشار و سختی بر ما تحمیل نکند.

بعد از این که کارمان را با یک واحد شروع کردیم، کافی است بسته به نوع تصمیم و مقتضیات آن یکی از این دو کار را انجام دهیم:

الف) همان یک واحد را در روزهای بعد نیز ادامه دهیم؛ مثلاً هر روز فقط 5 لغت حفظ کنیم. هر روز دو بیت شعر بخوانیم و ...

ب) آرام آرام و بعد از تثبیت واقعی در مرحله اول، کمی بر آن یک واحد اولیه، بیفزاییم؛ مثلاً اگر روزهای اول، تنها یک صفحه کتاب می خواندیم، در هفته بعد روزانه 7 صفحه و چند روز بعد روزانه 12 صفحه بخوانیم و همین طور الی آخر.

یا اگر روزهای اول، روزی 100 قدم پیاده روی می کردیم، رفته رفته بر آن بیفزاییم و روزانه 200 متر و 300 متر و 500 متر و ... پیاده روی کنیم تا به سقف مورد نظرمان که روزی 2 کیلومتر است برسیم و همان را تثبیت کنیم.

یا اگر می خواهیم مصرف برنج مان را به نصف کاهش دهیم، روزهای اول، قبل از شروع به غذا خوردن، یک قاشق برنج از بشقاب مان را برداریم و بیرون بگذاریم. بعد از آن که یک قاشق کمتر برایمان عادی شد، دو قاشق کم کنیم، بعد از چند روز 4 قاشق کم کنیم تا این که مثلاً در یک ماه به نصف بشقاب برسیم.

اگر کسی نمی تواند تصمیمات اش را با کمترین واحد آن شروع کند، مثلاً نمی تواند روزی یک دقیقه نرمش کند یا فقط یک لغت حفظ کند، من هیچ راه حلی برای او سراغ ندارم. اما فارغ از این کنایه(!) مطمئن هستم در هر انسانی این توانایی حداقلی وجود دارد که از روش "عدد یک" استفاده کند و موفق هم بشود.

---

 "سواد زندگی" ، مدرسه آموزش های کاربردی و دانش پایه "عصر ایران":http://www.savadezendegi.com

*پیشنهاد می کنیم هر روز 5 الی 10 دقیقه سواد زندگی بخوانید: سرمایه گذاری برای عمر.

پیشنهاد می کنیم این درس ها را نیز از دست ندهید:

"خستگی تصمیم" چیست؟ و چگونه از آن در امان باشیم؟

 

چگونه در عصر جدید، با مغز به جا مانده از 100 هزار سال پیش زندگی کنیم؟

 

4 درس کاربردی درباره "فراموشی" "پارِتو" چیست و چه فایده ای برای زندگی مان دارد؟

نشانه هایی که نشان می‌دهد هوش مصنوعی از فرمان انسان خارج می‌شود

8 علامتی که نشان می‌دهد هوش مصنوعی از کنترل انسان خارج می‌شود

اگرچه در ابتدای راه چت‌بات‌های هوش مصنوعی قرار داریم، اما شواهد نشان می‌دهند که احتمالاً این فناوری از سیطره ما خارج خواهد شد.

زمان انقلاب هوش مصنوعی ظاهراً فرارسیده است و به‌نظر می‌رسد که از همین ابتدای راه درحال ازدست‌دادن کنترل این فناوری هستیم. موتورهای جستجو، هالیوود و شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای در تلاشند تا وارد این صنعت شوند و از آن به نفع خود استفاده کنند. اما این صنعت به‌راحتی می‌تواند بسیاری از صنایع دیگر و شکل زندگی ما را تغییر دهد. در ادامه به بررسی این مسئله می‌پردازیم که انقلاب ربات‌ها چرا و چگونه می‌تواند از کنترل خارج شود.

کانال عصر ایران در تلگرام

قبولی ChatGPT در آزمون برنامه‌نویسی

چندی قبل در خبری اعلام شد که ChatGPT به‌اندازه کافی باهوش است که در گوگل استخدام شود. این شرکت اخیراً این ابزار هوش مصنوعی را مشابه نیروهایی که در شرف استخدام قرار دارند، آزمایش کرده و متوجه شده است که چت‌بات شرکت OpenAI با موفقیت این آزمون را پشت سر می‌گذارد.

وب‌سایت PC Magazine می‌گوید اگر گوگل ChatGPT را به‌عنوان برنامه‌نویس استخدام می‌کرد، می‌توانست از پرداخت سالانه 183 هزار دلار دستمزد خودداری کند. افراد زیادی تاکنون قابلیت‌های برنامه‌نویسی این ربات را آزمایش کرده‌اند و نگران آینده شغلی برنامه‌نویسان هستند.

استفاده از ChatGPT توسط قاضی

خودکارسازی فرایندهای دادگاهی با کمک هوش مصنوعی حتی روی کاغذ هم ایده بدی به‌نظر می‌رسد. بااین‌حال، یک قاضی در کلمبیا تصمیم گرفت که از ChatGPT برای تصمیم‌گیری درباره بیمه درمانی یک کودک مبتلا به اوتیسم استفاده کند. قاضی «خوان مانوئل پادیلا گارسیا» ظاهراً باور دارد که استفاده از چت‌بات‌های هوش مصنوعی می‌تواند به صرفه‌جویی در زمان کمک کند.

گارسیا در حکم خود نوشت: «بررسی استدلال‌های این پرونده با استفاده از هوش مصنوعی انجام می‌شود.» او می‌گوید امیدوار است که با استفاده از این فناوری انجام کارها را بهینه‌تر کند.

استفاده از هوش مصنوعی برای نوشتن فیلم‌نامه‌ها

برنامه‌های زیادی این ایده را تبلیغ می‌کنند که هوش مصنوعی می‌تواند فیلم‌نامه بنویسد و فرایندهای فیلم‌سازی را خودکار کند. برای مثال، استارتاپ دیپ‌مایند اخیراً ابزاری به‌ نام Dramatron را معرفی کرد که ظاهراً همراهی برای نوشتن سناریو است. در وب‌سایت این برنامه گفته شده که Dramatron می‌تواند متونی تولید کند که یکپارچگی محتوایی بالایی دارند.

Dramatron می‌تواند توصیف شخصیت‌ها و مکان‌ها، دیالوگ‌ها و نقاط مهم داستانی را هم مشخص کند. بااین‌حساب، شاید بهتر باشد که پس از سپردن وظیفه فیلم‌سازی به هوش مصنوعی، تماشای فیلم‌ها را هم به هوش مصنوعی واگذار کنیم!

استفاده از هوش مصنوعی به‌جای صداپیشگان

وب‌سایت Vice به‌تازگی در گزارشی گفته بود که صنعت سرگرمی هم درحال حرکت به‌سمت خودکارسازی صداپیشگی است. ظاهراً برخی شرکت‌ها از صداپیشگان خواسته‌اند تا حق معنوی استفاده از صدای خود را واگذار کنند تا این شرکت‌ها بتوانند با برنامه‌های هوش مصنوعی از صدای آن‌ها استفاده کنند.

این قراردادهای عجیب‌وغریب ازجمله چیزهایی هستند که می‌توانند به‌طور کامل این صنایع را نابود کنند.

استفاده از هوش مصنوعی به‌جای خبرنگاران

چه می‌شود اگر یک روز فناوری هوش مصنوعی اخبار را برای مخاطبان تولید کند؟ حدود یک ماه پیش مشخص شد که وب‌سایت CNET، رسانه بزرگ دنیای فناوری، بی‌سروصدا مشغول انجام چنین کاری بوده و اخبار خود را با یک هوش مصنوعی اختصاصی تولید می‌کرده است.

البته این مطالب نه‌تنها پر از اطلاعات غیردقیق بود، بلکه برخی از آن‌ها را می‌توان به سرقت ادبی متهم کرد. جایگزین‌کردن صنعتی که تماماً بر پایه صحت اطلاعات بنا شده است، با هوش مصنوعی احتمالاً کار چندان عاقلانه‌ای نیست.

توجه بازار بورس به هوش مصنوعی

هرجا که حرف از پول باشد، پای بازار بورس و به‌خصوص وال استریت هم به میان می‌آید. Morning Brief می‌گوید بازارهای مالی اکنون به هر کسب‌وکاری که پسوند هوش مصنوعی داشته باشد یا ادعا کند که درحال کار روی سیستم‌های هوش مصنوعی است، توجه نشان می‌دهند. به‌نظر می‌رسد که سهام این شرکت‌ها رشد چشمگیری را در پیش خواهد داشت و احتمالاً باید منتظر یک موج دیگر شبیه به موج web3 باشیم.

استفاده از هوش مصنوعی برای جاسوسی

آنچه برای آینده بسیار ترسناک به‌نظر می‌رسد، ترکیب سیستم‌های نظارتی و هوش مصنوعی برای ساخت یک سیستم اَبَرجاسوسی هوشمند است. وب‌سایت Wired اخیراً در گزارشی گفته بود که روسیه از هوش مصنوعی در دوربین‌های امنیتی خود استفاده کرده است تا کاری کند که هیچ‌کس نتواند در شهرها از دید دولت مخفی بماند.

رقابت بر سر هوش مصنوعی در دنیای فناوری

دره سیلیکون به‌دنبال درآمدزایی از هوش مصنوعی است و همه شرکت‌ها سعی دارند به‌نحوی به این بازار بزرگ ورود کنند تا بخشی از کاربران ChatGPT را به‌سمت خود بیاورند. مایکروسافت با معرفی نسخه جدید موتور جستجوی بینگ اعلام کرد که دور جدید رقابت در دنیای فناوری آغاز شده است. این شرکت می‌خواهد با کمک چت‌بات خود لذت اکتشاف را در میان کاربران افزایش دهد.

در سوی دیگر، گوگل هم اعلام کرده است که هوش مصنوعی خود موسوم به Bard را به موتور جستجویش اضافه می‌کند. بااین‌حال، این شرکت کار سخت‌تری در پیش دارد؛ چرا که در گام نخست مرتکب اشتباهاتی شده است. در چین، دو شرکت Alibaba و بایدو اخیراً اعلام کرده‌اند که آن‌ها هم می‌خواهند ابزارهای هوش مصنوعی خاص خود را داشته باشند.

منبع: دیجیاتو- ایمان صاحبی

نقش خوب سکوت؛ از رشد سلول های مغزی تا بهبود بی خوابی

سکوت؛ از رشد سلول های مغزی تا بهبود بی خوابی

همه ما حداقل یک بار هم که شده در یک کنسرت با صدای بلند یا جشن تولدی پر سر و صدا احساسی مشابه غرق شدن را تجربه کرده ایم. این پدیده ذهنی مبنای فیزیولوژیکی دارد...

---

عصر ایران- آلودگی صوتی به معنای ورود انواع اصوات ناخواسته به محیط زندگی و سکونت افراد است. امروزه این موضوع تبدیل به یکی از بزرگترین چالش های زندگی بشری شده و عوارض مهمی بر سلامت انسان به جای گذاشته است که از جمله آنها می‌ توان به افزایش سطح استرس، اختلال خواب یا حتی آسیب شنوایی اشاره کرد.

کانال عصر ایران در تلگرام

برخی از نمونه‌ های منابع آلودگی صوتی عبارت اند از سر و صدای ناشی از: 

- ساخت و ساز 

- وسایل نقلیه موتوری

- جمعیت

- کنسرت ها

- هواپیما

و حتی سر و صدای افراد

سر و صدا چیزی است که تقریبا همیشه در گوشه‌ و کنار ما وجود داشته و خواهد داشت، چه به صورت طبیعی مانند آواز پرندگان و چه ناشی از فعالیت های انسانی مانند ایجاد ترافیک در حرکت وسایل نقلیه. با این حال، در یکی از مقالات منتشر شده توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا می خوانیم که نویز یا همان آلودگی صوتی، تاثیر منفی قابل ملاحظه ای بر سلامت انسان و حتی حیوانات دارد.

در مقایسه با سایر انواع آلودگی همچون آلودگی هوا یا آب، مردم اغلب آلودگی صوتی را به عنوان یک خطر جدی برای سلامت خود نادیده می گیرند. یک بررسی در سال 2018 که از طریق شبکه علمی ریسرچ گیت قابل دسترسی است، از این موضوع به عنوان عاملی گزارش نشده یاد می کند. با این حال بسیاری از مردم به دنبال افزایش فعالیت های انسانی، افزایش آلودگی صوتی را در مقیاس گسترده تجربه می کنند.

با توجه به حقایق نام برده هرچند ممکن است سکوت مطلق برای نسل امروزی کمی عجیب و غریب و یا گاهی آزاردهنده باشد، اما بدون شک تاثیر شگفت انگیزی بر بازیابی فیزیکی، ذهنی و روحی خواهد داشت. سکوت می تواند از مسیرهای مختلفی به سلامت انسان کمک کند، از جمله:

- کاهش فشار خون

- تحریک رشد سلول های مغزی

- بهبود تمرکز و حافظه

- آرام ساختن ذهن و حذف افکار پریشان

- تقویت عملکردهای شناختی

- کاهش کورتیزول

- تحریک خلاقیت

- بهبود بی خوابی

- تشویق ذهن آگاهی

سکوت می تواند به کاهش فشار خون کمک کند

فشار خون بالا یکی از اختلالات سلامتی بسیار مهم است که از آن تحت عنوان "قاتل خاموش" نیز یاد می شود. شاید تعجب آور باشد اما دوره های سکوت روزانه هرچند کوتاه می توانند به کاهش فشار خون کمک کنند.

یک مطالعه معتبر در سال 2006 نشان داد که یک دوره 2 دقیقه ای سکوت پس از گوش دادن به موسیقی به طور قابل توجهی ضربان قلب و فشار خون افراد را کاهش می دهد. حتی در مقایسه با موسیقی آرام، سکوت مطلق سبب کاهش بیشتر در معیارهای مذکور می شود.

تحقیقات قدیمی‌ تر مربوط به سال 2003 نیز محیط های پر سر و صدای مزمن را با افزایش ضربان قلب و فشار خون مرتبط دانسته اند. با این حال تحقیقات بیشتری به منظور تعیین اثرات طولانی مدت سکوت بر سلامت دستگاه قلب و عروق مورد نیاز است، اما نتایج کنونی نیز امیدوارکننده هستند. نتایج کامل هر دو مطالعه مذکور و پژوهش هایی که در ادامه توضیح داده می شوند، توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

سکوت ممکن است رشد مغز را تحریک کند

به گفته محققان آرام کردن ذهن می تواند به حفظ سلامت مغزی یاری برساند. یک مطالعه حیوانی در سال 2013 نشان داد که 2 ساعت سکوت در روز باعث تحریک رشد سلول های جدید در هیپوکامپ موش های آزمایشگاهی می شود، منطقه ای از مغز که با حافظه و احساسات مرتبط است.

در حالی که این یافته ها لزوما به معنی تجربه انسانی مشابه نیستند، پیشرفتی بسیار مثبت در زمینه بررسی تاثیر سکوت بر سلامت نوع بشر به شمار می روند.

سکوت قابلیت بهبود تمرکز و حافظه را در اختیار دارد

آیا تاکنون به این موضوع توجه کرده اید که هیچ یک از امتحانات مهم با صدای موسیقی در پس‌ زمینه برگزار نمی‌ شوند؟ سکون شنوایی به ما کمک می کند تا بهتر تمرکز کنیم و بتوانیم به نحو موثرتری از ظرفیت حافظه خود بهره ببریم. 

در مطالعه‌ ای در سال 2021، تعداد 59 شرکت‌ کننده فعالیت هایی را انجام دادند که نیاز به تمرکز بالا داشتند. این آزمون در سه حالت با سکوت مطلق، صدای گفت و گوی افراد و سایر اصوات در پس‌ زمینه اجرا شد. کسانی که در سکوت کار کرده بودند کمترین سطح استرس را تجربه کردند.

روانشناس بالینی و مربی ذهن آگاهی Supriya Blair توضیح می دهد: تمرکز روی یک چیز در یک زمان می تواند به ارتقای کارایی ذهنی و آرامش فردی کمک کند. در واقع وقتی در یک زمان روی یک موضوع واحد تمرکز می کنیم، دچار پریشانی فکری نخواهیم شد. گویی که توجه و انرژی ما با هم هماهنگ می شوند.

سکوت می تواند سطح کورتیزول را کاهش دهد

همه ما حداقل یک بار هم که شده در یک کنسرت با صدای بلند یا جشن تولدی پر سر و صدا احساسی مشابه غرق شدن را تجربه کرده ایم. این پدیده ذهنی مبنای فیزیولوژیکی دارد.

مطالعه ای که اثرات آلودگی صوتی را بر تمرکز بررسی می کرد، یافته مهم دیگری را هم در اختیار دانشمندان قرار داده است: افرادی که فعالیت های روزمره خود را با سر و صدای پس زمینه انجام می دادند، سطوح بالاتری از هورمون استرس کورتیزول را در خون خود نشان دادند.

دکتر Martine Prunty، روانشناس بالینی می گوید: انباشته شدن صدای ناخوشایند و آلودگی صوتی می تواند به مرور منجر به استرس روانی و ترشح بیش از حد کورتیزول شود. افزایش سطح کورتیزول نیز خود باعث افزایش وزن، احساس کلافگی شدید، مشکلات خواب و بیماری های مزمن می شود.

جنگ آمریکا و چین؛ چرا، کی و کجا؟

گروه بین الملل: جرج فریدمن، تحلیلگر ژئوپلیتیک و استراتژیست روابط بین‌الملل و بنیان‌گذار و رئیس اندیشکده «ژئوپلیتیکال فیوچرز [آینده ژئوپلتیک]» است. فریدمن ۷۴ ساله که متولد مجارستان است، فرزند خانواده‌ای جان‌به‌دربرده از هولوکاست است که از شوروی ابتدا به اتریش و سپس به ایالات‌متحده گریختند.
به گزارش هم میهن، او در سالیان فعالیت‌اش در حوزه سیاست بین‌الملل شهرتی به‌عنوان یک «پیشگوی» قابل‌اتکا برای خود دست‌وپا کرده است. فریدمن بیش از یک دهه پیش حمله روسیه به اوکراین را در دهه‌های پیش رویش قطعی دانسته بود. او البته همین اواخر با تکیه بر چالش‌های بالقوه پیش روی روسیه در صورت حمله به اوکراین، پیش‌بینی کرده بود روسیه در نهایت پا به صحنه جنگ نخواهد گذاشت.
پس از وقوع حمله، فریدمن با عذرخواهی بابت غلط‌درآمدن پیش‌بینی کوتاه‌مدت‌اش، البته اشاره کرده بود که آنچه او به‌عنوان دلایل خودداری روسیه از حمله برشمرده بود، اکنون به مشکلات روسیه در این جنگ تبدیل شده‌اند. او در این مرحله از جمله کسانی است که وقوع جنگ بین چین و آمریکا را کم‌احتمال قلمداد می‌کند، اما در آنچه می‌خوانید، او با توجه به هشدار‌های اخیر برخی مقامات آمریکا درباره احتمال بالای کلیدخوردن جنگ در آینده میان‌مدت یا حتی کوتاه‌مدت، دیدگاه‌هایش در این باره را مرور دوباره‌ای کرده است.

در روز‌های گذشته، دو مقام ارشد در ایالات‌متحده، ژنرال مایک مینیهان، فرمانده تحرک نیروی هوایی ایالات‌متحده و مایکل مک‌کال، رئیس کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان پیش‌بینی کردند که جنگ با چین ممکن است تا سال ۲۰۲۵ در بگیرد.

حرف‌های من در این باره منتشر شده است که آسیب‌پذیری‌های اقتصادی و سیاسی چین چنین تقابلی را بعید می‌داند، اما وقتی یک ژنرال چهارستاره و یکی از معدود سیاستمدارانی که برایشان واقعا احترام قائلم، زحمت اضافی گفتن چنین حرفی را متقبل می‌شوند، قانع می‌شوم که نظرم را دوباره بررسی کنم. به‌علاوه، اینکه این دو نفر دارند حرف یکسانی می‌زنند، این را به ذهن من می‌رساند که کسی در واشنگتن گزارشی در این باره به آن‌ها داده است.
این گزارش‌ها موضوع سخن‌پراکنی‌های اتفاقی نیستند. من همچنان در این باره تردید دارم. پنتاگون اظهارات این ژنرال را گردن نگرفته است و هرچند ممکن است مک‌کال سیاستمدار محترمی باشد، همچنان یک سیاستمدار است؛ اما در ارزیابی دوباره احتمال یک جنگ، بعضی سوالات باید پاسخ داده شوند.

چه کسی جنگ را آغاز خواهد کرد؟
شاید سخت بتوان باور کرد که ایالات‌متحده چنین تقابلی را کلید خواهد زد. شکست‌دادن نیروی دریایی چین، گرچه عملی است، اما مسئله را حل نخواهد کرد. تا جایی که قلمرو سرزمینی چین دست‌نخورده باشد، پکن می‌تواند نیروهایش را بازسازی کند. برای چین، حمله به نیروی دریایی ایالات‌متحده قمار بزرگی خواهد بود و ناچار خواهد بود محاسبه کند هزینه این شکست در دریا چه خواهد بود، به‌خصوص در داخل کشور.

چرا باید برای شروع جنگ صبر کنند؟
ممکن است چنین باشد که نهاد‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده آموخته‌اند حمله‌ای برنامه‌ریزی‌شده و این خبر را پخش کرده‌اند تا به پکن علامت دهند که از اقداماتش باخبر شده‌اند. اما اگر واقعا این نقشه‌ها برای ۲۰۲۵ بوده‌اند، ایالات متحده وقت بسیاری برای آماده‌شدن برایشان می‌داشت. در جنگ، زمان و خطر یکی هستند و این ایده را که چین دارد برای آینده‌ای چنان دور برنامه‌ریزی می‌کند، سخت بتوان پذیرفت. هیچ‌کس نمی‌خواهد به طرف دیگر امتیازی بدهد.

حمله‌کننده امیدوار است چه به دست بیاورد و آیا آن چیز ارزش ریسک‌اش را دارد؟
چین می‌خواهد بندر‌های شرقی‌اش را امن و دسترسی به مسیر‌های تجاری در اقیانوس آرام را تضمین کند. ایالات‌متحده ممکن است بخواهد از یک تهدید نظری گذر کند و به یک تهدید واقعی برسد. آیا این جنگ روی زمین خواهد بود، روی هوا، روی دریا یا ترکیبی از این سه؟ ایالات‌متحده توانایی شروع جنگی زمینی در چین را ندارد؛ با توجه به مساحت و جمعیت چین. چین می‌تواند جنگی هوایی و دریایی آغاز کند، اما چنین کاری را علیه دشمنی بسیار توانا خواهد کرد.
امتیاز چین این است که قلمرو سرزمینی‌اش امن است. ایالات‌متحده البته همین امتیاز را دارد، اما این مزیت را هم دارد که می‌تواند در دوردست اقیانوس آرام برود و دور از خانه با چین درگیر شود. به‌عبارت دیگر، ایالات‌متحده تا حدی می‌تواند تعیین کند که جنگ کجا رخ خواهد داد.

آیا اقتصاد‌های دو طرف به اندازه کافی برای حمایت از یک جنگ سلامت است؟
هر دو اقتصاد در موقعیت‌های متزلزلی هستند، اما شواهدی هست که می‌گوید رکود در آمریکا اتفاقی چرخه‌ای است، درحالی‌که در چین، ساختاری است. حفظ تولیدات در حوزه‌های هوایی و دریایی برای چین سخت‌تر خواهد بود تا ایالات‌متحده.

هر کدام از این دو طرف، چرا باید نیاتش را درز دهد؟
مهاجم باید مخفی‌کاری داشته باشد. مدافع باید آمادگی‌اش را تبلیغ کند تا مهاجم را باز بدارد؛ بنابراین اگر چین مهاجم باشد، درز اخبار فاجعه‌بار خواهد بود. اما یکی از دلایلی که جنگ را نمی‌شود برای آینده خیلی دور برنامه‌ریزی کرد این است که هر چه دورخیز طولانی‌تر باشد، احتمال درز چیزی بیشتر می‌شود.
اگر جنگی واقعی در حال برنامه‌ریزی بود، در برنامه زمانی خیلی کوتاهی می‌بود. من برای این ژنرال و این نماینده کنگره احترام قائلم و واضح است که آن‌ها به اطلاعات بهتری نسبت به من دسترسی دارند؛ اما باورش برای من سخت است که چین این قدر غافلانه برای جنگ برنامه‌ریزی کند.
با توجه به این درز اخبار، جنگ همچنان ممکن است در آستانه باشد، اما برای چین، احتمالا کوتاه خواهد بود. شاید من دارم به عادات بدم برمی‌گردم. اذعان می‌کنم که پاسخ دادن به سوالات خودم با دیدگاه‌های قبلی، کار اطلاعاتی ضعیفی است. اگر خواستید بگویید کدام سوالات را نپرسیدم و کدام جواب‌ها ناکافی بودند. با کمال میل اخم خواهم کرد و جواب خواهم داد.