واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineeringتحلیل سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان از شرایط منطقه و شیعیان
هشدار اعتیاد در اطراف مدارس
تحلیلی از وضعیت داعش و منطقه
خطر آب ایران
ایران تا ۳۰ سال اینده کشور ارواح؟ (از salamatnews.blogsky.com)
به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، طبق گزارش «سازمان جنگل‌ها، مراتع، و آبخیزداری ایران» که در اواسط سال 2013 منتشر شده بود، بیش از دو سوم خاک ایران -در حدود 118 میلیون هکتار- به سرعت در حال تبدیل شدن به بیابان است.
«عیسی کلانتری» ، مشاور رئیس جمهور در گفت‌وگویی هشدار داده بود که «مشکل اصلی‌ای که ما را تهدید می‌کند و از اسرائیل، و آمریکا و دعواهای سیاسی و... خطرناک‌تر است... این است که فلات ایران دارد غیرقابل سکونت می‌شود... اگر وضعیت اصلاح نشود، ایران 30 سال دیگر کشور ارواح می‌شود.»
وی در این مصاحبه به شرح آینده هشدارآمیز دریاچه‌های خشک‌شده و سفره‌های خالی آب‌های زیرزمینی می‌پردازد، که احتمالاً میلیون‌ها ایرانی را وادار به ترک محل سکونت خود خواهد کرد.
طبق شاخص عملکرد زیست‌محیطی سال 2012 که از سوی دانشگاه‌های یِیل و کلمبیا انجام شده و 22 فاکتور محیطی چون منابع آب، آلودگی هوا، تنوع زیستی، و تغییرات آب و هوایی را مورد بررسی قرار داده بود، ایران از میان 132 کشور مورد مطالعه، در جایگاه 114 ام قرار گرفت.
آب
منابع آب شیرین ایران تحت فشار برداشت‌های غیرقابل تحملی قرار دارند. ۹۰ درصد خاک ایران را -که منطقه‌ای اندکی کوچکتر از ایالت آلاسکا [در آمریکا] را دربرمی‌گیرد- سرزمین‌های خشک یا نیمه خشک تشکیل می‌دهند و تقریباً دو سوم حجم بارندگی کشور پیش از آنکه بتواند رودها را پر آب کند، تبخیر می‌شود. در نتیجه، ایران بیش از نیمی از آب مورد نیاز خود را با برداشت از آبخوان‌ها تأمین می‌کند، و مصرف عمومی به سرعت در حال تحلیل بردن منابع زیرزمینی است. با نرخ کنونی مصرف بی‌رویه آب در ایران، ۱۲ استان از ۳۱ استان این کشور، ظرف 50 سال آینده ذخایر آبی خود را به پایان خواهند رساند.
سیاستهای اقتصادی ایران بر وخامت این مشکل افزوده‌اند. بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی برای مالکان چاه‌ها آزاد است و به علت وجود یارانه‌های دولتی، مصرف‌کنندگان تنها بخشی از هزینه‌های واقعی مصرف انرژی لازم برای پمپاژ آب به سطح را می‌پردازند. سالانه 4 میلیارد مترمکعب از آب‌های زیرزمینی غیرقابل بازگشت ایران، به سطح زمین پمپاژ می‌شوند.
آب‌های سطحی ایران نیز با مشکل مشابهی مواجهند. غالب رودخانه‌های ایران به لحاظ آب‌شناختی خشک شده یا در حال خشک شدن هستند، به این معنا که منابع تجدیدپذیر آبرسانی این رودخانه‌ها هم‌اینک نیز به پایان رسیده است.
در نتیجه، این آب‌های سطحی، ظرفیت مازاد اندکی برای تأمین تقاضای جمعیت رو به رشد ایران در سال‌های خشک آینده دارند که به تناوب تکرار می‌شوند -دوره‌هایی که میزان بارش زیر حد میانگین است. مصرف نادرست آب در نزدیکی سرچشمه‌ها، بر امکان تأمین نیازهای آبی نواحی دوردست‌تر تأثیر نامطلوبی می‌گذارد. برای مثال در شمال غربی ایران، احداث سدها (مانند کارون 3) ، سیستم نادرست آبیاری، و خشکسالی منجر به کاهش حجم 13 رودی شده است که دریاچه ارومیه را سیراب می‌کردند، و اکنون این دریاچه، که بزرگ‌ترین دریاچه خاورمیانه محسوب می‌شود بیش از 60 درصد حجم خود را نسبت به سال 1995 از دست داده است. در منطقه جنوب غرب نیز دریاچه بختگان که زمانی دومین دریاچه بزرگ ایران بود، تحت تأثیر توأمان خشکسالی‌های طولانی‌مدت و احداث سد بر روی رود کر، اکنون کاملاً خشک شده است.
خطر کشاورزی
مشکلات آبی ایران در حال آسیب زدن به اقتصاد ملی این کشور است. 10 درصد تولید ناخالص داخلی ایران حاصل فعالیت بخش کشاورزی است که نزدیک به یک چهارم نیروی کار ایران را نیز در استخدام خود دارد. به علاوه فعالیت این بخش، از امنیت غذایی ملی نیز پشتیبانی می‌کند. در حقیقت نیز تهران با راهبردی دوگانه برای پیشبرد خودکفایی در تولید محصولات اساسی از طریق افزایش همزمان عرضه و تقاضا، اقدام به اختصاص یارانه‌ای مساوی به تولیدکننده و مصرف‌کننده کرده است.
با این حال، اکنون امنیت غذایی ایران در خطر است، زیرا بخش کشاورزی با اختصاص 92 درصد از کل مصرف آب کشور به خود، تنها در حدود 66 درصد نیاز غذایی 79 میلیون نفر جمعیت ایران را تولید می‌کند. تهران ناچار از وارد کردن 37 درصد باقیمانده است؛ و تشدید «تنش آب» خطر کاهش بیشتر توان تولید بخش کشاورزی را هشدار می‌دهد، که به نوبه خود منجر به افزایش هزینه واردات و وخیم‌تر کردن فشارهای مالی خواهد شد. در حقیقت، نیازهای بخش کشاورزی، اکنون حتی در حال صدمه زدن به امنیت غذایی کشور است. برای مثال خاک برخی مناطق، چون دشت مرکزی کاشان، به سبب برداشت بیش از اندازه از آب‌های زیرزمینی که منجر به تحلیل رفتن سفره‌های آب شده است، به شوره‌زاری بدل شده و امکان کشاورزی در این مناطق کاملاً از بین رفته است.
انتخابی دشوار
رقابت برای دستیابی به منابع محدود آب از همین حالا نیز منجر به بالا گرفتن تنش‌ها و درگیری‌ها، چه در داخل ایران و چه در مناطق مرزی و در مقابله با همسایگان این کشور شده است.
در اوایل سال 2013، کشاورزان اصفهانی پمپی را که آب رودخانه محلی اصفهان [زاینده‌رود] را به شهر یزد در فاصله 185 مایلی [300 کیلومتری] می‌فرستاد، تخریب کردند. این مسئله در ادامه منجر به یک هفته تظاهرات و کمبود و جیره‌بندی آب در یزد شد.
در سال 2011، مرزبانان ایرانی پس از عبور از مرز افغانستان و تلاش برای باز کردن یک کانال آب 18 مایلی [30 کیلومتری] از رود هلمند به ایران، با نیروهای افغان درگیر شدند. در دهه 1980، جرقه طولانی‌ترین جنگ تاریخ مدرن خاورمیانه، بر سر دو ادعای رقیب در خصوص کنترل آبراهه راهبردی شط‌العرب [اروند رود] ، میان ایران و عراق، روشن شد.
افزایش فشارها بر منابع آبی ایران، انتخاب دشواری را در میان مصارف مختلف رقیب تعریف می‌کند. در حوضه کرخه، مدیریت منابع آبی باید تصمیم بگیرد که با کاهش جریان آب رودخانه چه کند -آیا این آب را در سد کرخه نگه داشته تا بتواند از آن برای تولید برق استفاده کند یا اینکه مسیر آب به نواحی پایین‌دست را باز کند تا بتواند منطقه‌ای را که به عنوان سبد غذایی ایران شناخته می‌شود، آبیاری کند.
آلودگی
ایران با خطرات زیست‌محیطی جدی دیگری نیز مواجه است. طبق گفته «سازمان بهداشت جهانی» ، سه شهر از پنج شهر نخست در فهرست آلوده‌ترین شهرهای جهان -اهواز، کرمانشاه، و سنندج- در ایران قرار دارند که میزان آلودگی هوا در این شهرها از چهار تا هفت برابر سطح قابل قبول سازمان بهداشت جهانی برآورد شده است. ایران به سبب کیفیت نامطلوب هوا در سرتاسر کشور، از میان 91 کشور مورد بررسی، در جایگاه 86ام قرار گرفته است. آلاینده‌های هوا، تنها در تهران منجر به مرگ سالانه بیش از 5،500 نفر بر اثر بیماری‌های قلبی و عروقی، و تنفسی می‌شوند.
از سویی انتظار می‌رود که روند تغییرات آب و هوای جهانی نیز بر عمق معضلات زیست‌محیطی ایران بیفزاید. به گفته «سازمان حفاظت از محیط زیست» ایران، تغییرات دما و میزان بارش‌ها، امکان برخورداری از آب پاک، به ویژه در مناطق روستایی را کاهش خواهد داد و این نیز به نوبه خود منجر به گسترش بیماری‌های انتقالی از راه آب خواهد شد. دمای بالاتر و حجم پایین‌تر بارندگی می‌تواند تا سال 2050، تا 30 درصد از محصول غلات بکاهد. طبق تحلیلی که از سوی هلند منتشر شده است، تغییرات آب و هوا می‌تواند تا سال‌های 2050-2040، 15 تا 19 درصد از مجموع منابع آب‌های تجدیدشونده ایران را کاهش دهد؛ و در آن زمان، میزان نیاز سالانه آب ایران، بیش از 40 درصد فراتر از حجم منابع تجدیدشونده آب این کشور خواهد بود.
هزینه‌ها
میزان خسارات -ناشی از تنش آب، بیابان‌زایی، و آلودگی- می‌تواند در بلندمدت منجر به ایجاد مشکلات تضعیف‌کننده‌ای برای اقتصاد کشور شود. طبق برآورد «بانک جهانی» ، هزینه سالانه تخریب محیط زیست در ایران، هم‌اینک نیز به میزان هولناک 5 تا 10 درصد تولید ناخالص داخلی رسیده است. در مقایسه، به گفته «اداره حسابرسی دولت آمریکا،» تحریم‌های طاقت‌فرسای واشنگتن و جامعه بین‌المللی، در سال 2012 تنها توانستند 4/1 درصد از تولید ناخالص داخلی ایران را کاهش دهند. و با گذشت زمان، این منابع ارزشمند بیشتر تحلیل رفته، حاصلخیزی بیشتر کاهش یافته، و سلامت عمومی بیش از پیش آسیب خواهد دید.
سوء مدیریت نیز سهم بسزایی در مشکلات زیست‌محیطی ایران دارد. شهرهای ایران یک سوم منابع آب خود را از طریق نشتی لوله‌های آب از دست می‌دهند. سیستم آبیاری این کشور نیز ناکارآمد بوده و از بازدهی بسیار پایینی برخوردار است. بیش از نیمی از حجم آب منابع تجدیدشونده ایران که در بخش کشاورزی مصرف می‌شود، به هدر می‌رود. ایران برای عبور از چالش‌های زیست‌محیطی، به تنظیم مجدد سیاست‌ها و منابع خود نیاز دارد. به گفته کارشناسان، هزینه فناوری‌های جدید، بکارگیری شیوه‌های صرفه‌جویی، و دیگر اقداماتی که می‌تواند تأمین آب مورد نیاز ایران در سال 2050 را امکان‌پذیر سازد، حداکثر به 3 میلیارد دلار در سال خواهد رسید.
ایران اخیراً گام‌های مثبت مهمی در جهت رفع این مشکلات برداشته است. طرح توزیع هدفمند یارانه‌ها که از سال 2010 آغاز شد، به تدریج مصرف‌کنندگان را وادار به پرداخت هزینه‌های واقعی آبرسانی کرده، و انگیزه آنان را برای صرفه‌جویی در مصرف، و افزایش بازده شیوه‌های مصرف خود سوق خواهد داد. قرار بود درآمدهای ذخیره‌شده حاصل از کاهش یارانه‌های انرژی، صرف پشتیبانی از طرح‌هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی هوا شود. اما اصلاح توزیع یارانه‌ها، پس از مرحله اول متوقف شد؛ و به علاوه به نظر نمی‌رسد که این اصلاحات در راستای مواجه با چالش‌های زیست‌محیطی طراحی شده یا موثر بوده باشند. بحران قریب‌الوقوع زیست‌محیطی ایران به انقلاب سبز فراگیری در سیاست‌گذاری‌های ملی نیاز دارد.
دعاى ندبه
این دعای شریف، از معروف ترین دعاهای معتبر شیعه است، و مضامین بلند و مفاهیم والایی دارد، و نجوایی است که یک مسلمان منتظر، به یاد آن امام غایب از نظر، به درگاه خداوندی عرضه می کند. مروری بر اعتقادات و باورهای شیعه نسبت به فضایل اهل بیت ونوید آمدن حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و اصلاح جهان و گسترش عدل در سایه حکومت جهانی آن دادگستر موعود است، و مستحب است که در چهار عید، یعنی روز های عید فطر، قربان، غدیر، و جمعه خوانده شود.
شیخ بزرگوار محمد بن مشهدی در کتاب «مزار» خود که از مدارک کتاب «بحار» علامه مجلسی است و سید بن طاوس در کتاب «مصباح الزایر» و میرداماد در کتاب «الایام الاربعه» و دیگران روایت کرده‌اند که امام صادق علیه السلام دعای ندبه را در روز عید غدیر، فطر، قربان و جمعه قرایت می‌فرمود. متن دعا چنین است:
«الْحمْد لله رب الْعالمین، وصلی الله علی سیدنا محمد نبیه «ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است و درود خدا بر آقای ما محمد پیامبرش وآله، وسلم تسْلیما. اللهم لک الْحمْد علی ما جری به و بر آل او و سلام کاملی بر ایشان باد خدایا از آن تو است ستایش بر آنچه جاری شد قضاوک فی اوْلیایک الذین اسْتخْلصْتهمْ لنفْسک و دینک، اذ اخْترْت بدان قضا و قدر تو درباره بندگان مقربت آنانکه خالص گردانیدی آنان را برای خود و دین خود چون انتخاب کردی لهمْ جزیل ما عنْدک من النعیم الْمقیم الذی لا زوال له ولا برای آنها آن نعمت شایان و پایداری که نزد تو است آن نعمتی که زوال و نابودی اضْمحْلال، بعْد انْ‌شرطْت علیْهم الزهْد فی درجات هذه الدنْیا برایش نیست، (و این) پس از آنی (بود که) با آنها شرط کردی تا کناره گیرند از مقامات این دنیای الدنیه وزخْرفها وزبْرجها، فشرطوا لک ذلک، وعلمْت منْهم پست و از زیب و زیورش و آنها نیز این شرط تو را پذیرفتند و تو نیز وفای آنان را به این شرط الْوفاء به، فقبلْتهمْ وقربْتهمْ، وقدمْت لهم الذکْر الْعلی والثناء دانستی و پذیرفتیشان و مقرب درگاهشان کردی و مقرر داشتی از پیش برای ایشان نامی بلند و ثنایی الْجلی، واهْبطْت علیْهمْ ملایکتک، وکرمْتهمْ بوحْیک، آشکار و فرو فرستادی برایشان فرشتگانت را و گرامی داشتی آنان را به وحی خود ورفدْتهمْ بعلْمک، وجعلْتهم الذرایع الیْک، والْوسیله الی و یاریشان کردی به علم خود و قرارشان دادی واسطه درگاهت و وسیله‌ای بسوی رضْوانک، فبعْض اسْکنْته جنتک الی انْ اخْرجْته منْها، وبعْض خوشنودیت پس برخی را در بهشت جا دادی تا آنگاه که از آنجا بیرونش آوردی و برخی را حملْته فی فلْکک ونجیْته ومنْ آمن معه من الْهلکه برحْمتک، در کشتی خود سوار کردی و او و همراهانش را که ایمان آورده بودند به مهر خود از هلاکت نجات دادی وبعْض اتخذْته لنفْسک خلیلا، وسالک لسان صدْق فی و برخی را برای خود خلیل گرفتی و او از تو درخواست کرد نام نیک را در امتهای الْآخرین، فاجبْته، وجعلْت ذلک علیا، وبعْض کلمْته منْ شجره آینده و تو اجابت کردی و نام او را بلند گرداندی و با برخی از میان درخت بطور مخصوصی تکْلیما، وجعلْت له منْ اخیه ردْءا ووزیرا، وبعْض اوْلدْته منْ سخن گفتی و برای او برادرش را یاور و وزیر گردانیدی و برخی را بدون غیْر اب، وآتیْته الْبینات، وایدْته بروح الْقدس، وکل شرعْت له پدر بوجود آوردی و نشانه‌های آشکاری به او دادی و به روح القدس (جبرییل) یاری فرمودی و برای همه آنها دین و قانونی شریعه، ونهجْت له منْهاجا، وتخیرْت له اوْصیاء، مسْتحْفظا بعْد مقرر داشتی و برایش طریقه و برنامه‌ای قرار دادی و اوصیایی برای او انتخاب کردی تا یکی پس از دیگری مسْتحْفظ، منْ مده الی مده، اقامه لدینک، وحجه علی عبادک، نگهبان باشد از زمانی تا زمانی تا برپا ماند دین تو و حجتی باشند بر بندگانت ولیلا یزول‌الْحق عنْ‌مقره، ویغْلب‌الْباطل‌علی اهْله، ولیلا یقول و تا زایل نگردد (دین) حق از جای خود و تا پیروز نگردد باطل بر اهل حق و کسی نگوید احد لوْلا ارْسلْت الیْنا رسولا منْذرا، واقمْت لنا علما هادیا، چرا نفرستادی بسوی ما پیامبری که ما را بترساند و چرا بپا نداشتی پرچمی راهنما فنتبع آیاتک منْ قبْل انْ نذل ونخْزی الی ان‌انْتهیْت بالْامْر الی تا پیروی کنیم از آیات تو پیش ازآنکه خوار و رسوا گردیم تا اینکه رساندی کار را حبیبک ونجیبک محمد، صلی الله علیْه وآله، فکان کما بدست حبیب خود و برگزیده‌ات (حضرت) محمد صلی الله علیه و آله و او چنان بود انْتجبْته سید منْ خلقْته، وصفْوه من اصْطفیْته، وافْضل من که او را برگزیدی بزرگ آفریدگانت و برگزیده برگزیدگانت و برترین اجْتبیْته، واکْرم من اعْتمدْته، قدمْته علی انْبیایک، وبعثْته الی انتخاب شدگانت و گرامیترین معتمدین تو بود و او را بر پیمبرانت مقدم داشتی و بسوی الثقلیْن منْ عبادک، واوْطاْته مشارقک ومغاربک، وسخرْت له جن و انس از بندگانت مبعوث فرمودی و مشرقها و مغربهای عالم را زیر پایش گذاردی و براق را الْبراق، وعرجْت‌به بروْحه الی‌سمایک، واوْدعْته‌علْم ما کان وما مسخر او گرداندی و به آسمان خود او را بالا بردی و علم گذشته و آینده را تا یکون الی انْقضاء خلْقک، ثم نصرْته بالرعْب، وحففْته بجبْرییل هنگام پایان آفرینش به اوسپردی آنگاه او را بوسیله ترس و رعب (در دل‌دشمنش) یاری کردی و گرداگردش جبرییل ومیکاییل والْمسومین منْ ملایکتک، ووعدْته انْ تظْهر دینه و میکاییل و فرشتگان نشاندارت را واداشتی و به او وعده دادی که دینش را بر علی‌الدین کله ولوْ کره‌الْمشْرکون، وذلک بعْد انْ بواْته مبوا همه دینها پیروز گردانی اگرچه مشرکان خوش نداشته باشند، و این جریان پس از آنی بود که قرارش در جایگاه صدْق‌منْ‌اهْله، وجعلْت‌له ولهمْ اول‌بیْت‌وضع‌للناس للذی شایسته در خاندانش (یعنی آنان را برای حفظ دینش معین کردی) و قراردادی برای او و خاندانش نخستین خانه‌ای را که برای مردم بنا شد ببکه مبارکا وهدی للْعالمین، فیه آیات بینات مقام ابْراهیم، که مکه است و مایه برکت و موجب راهنمایی جهانیان است و درآن نشانه‌های آشکاری است چون مقام ابراهیم ومنْ دخله کان آمنا، وقلْت: انما یرید الله لیذْهب عنْکم و هر که در آن درآید ایمن است، و فرمودی: «جز این نیست که خدا اراده فرموده تا دور کند از شما خاندان پلیدی را الرجْس اهْل الْبیْت ویطهرکمْ تطْهیرا، و جعلْت اجْر محمد و بخوبی شما را پاک گرداند» آنگاه مزد محمد را صلواتک علیْه وآله مودتهمْ فی کتابک، فقلْت: قلْ لا اسْالکمْ- که درودهای تو بر او وآلش باد- درکتاب خود دوستی و مودت ایشان قراردادی و فرمودی: «بگو من از شما برای رسالت علیْه‌اجْرا الاالْموده فی‌الْقرْبی وقلْت: ما سالْتکمْ منْ اجْر مزدی نخواهم جز دوستی خویشانم» و فرمودی: «آنچه مزد از شما خواستم فهو لکمْ، وقلْت: ما اسْالکمْ علیْه منْ اجْر الا منْ شاء انْ آن هم بسود شما است» و فرمودی: «من از شما برای رسالت مزدی نخواهم مگر کسی که بخواهد یتخذ الی ربه سبیلا، فکانوا هم‌السبیل الیْک، والْمسْلک الی بسوی پروردگار خویش راهی پیش گیرد» و اینها بودند آن راه بسوی تو و طریقه سلوک بسوی رضْوانک، فلما انْقضتْ ایامه اقام ولیه علی بْن ابیطالب، خوشنودیت و چون روزگار آن حضرت سپری شد برگماشت علی بن ابیطالب را صلواتک علیْهما وآلهما، هادیا، اذْ کان هو الْمنْذر، ولکل قوْم- که‌درودهای‌توبر هر دوی آنها و بر آلشان باد- برای راهنمایی زیرا که آن جناب بیم‌دهنده و راهنمای هر هاد، فقال والْملا امامه: «منْ کنْت موْلاه فعلی موْلاه. اللهم وال ملتی‌بود، ودر برابر مردم حاضر فرمود: هر که من مولا و سرپرست اویم علی مولا و سرپرست او است خدایا دوست دار منْ والاه، وعاد منْ عاداه، وانْصرْ منْ نصره، واخْذلْ منْ هر که دوستش دارد و دشمن دار هر که دشمنش باشد و یاری کن هر که یاریش کند و خوار کن هرکه خذله»، وقال: «منْ کنْت انا نبیه فعلی امیره»، وقال: «انا وعلی دست از یاریش بردارد، و فرمود: هرکه من پیامبر او هستم علی امیر و فرمانروای او است، و فرمود: من و علی هر دو منْ شجره واحده، وسایر الناس منْ شجر شتی ، واحله محل از یک درخت هستیم و سایر مردم از درختهای متفرقی هستند، و رتبه او را نسبت به خود هارون منْ موسی فقال: «انْت منی بمنْزله هارون منْ موسی چون رتبه هارون نسبت به موسی قرار داد و بدو فرمود: مقام تو در پیش من مانند مقام هارون است از موسی
الا انه لا نبی بعْدی»، وزوجه ابْنته، سیده نساء الْعالمین، واحل جز اینکه پیامبری پس از من نیست و تزویج کرد به او دخترش بانوی زنان جهانیان را و جایز ساخت له منْ مسْجده ما حل له، وسد الْابْواب الا بابه، ثم اوْدعه علْمه برای او از مسجدش آنچه برای خود او جایز بود، و ببست درهای مسجد را جزدرخانه علی را، سپس علم وحکْمته، فقال: «انا مدینه الْعلْم وعلی بابها، فمنْ اراد الْحکْمه و حکمت خود را به او سپرد و فرمود: من شهر علمم و علی در آن شهر است پس هر که حکمت خواهد فلْیاْتها منْ بابها»، ثم قال: «انْت اخی و وصیی باید از در آن درآید، سپس فرمود: تویی برادر من و وصی من ووارثی، لحْمک منْ لحْمی، ودمک منْ دمی، وسلْمک سلْمی، و وارث من گوشتت از گوشت من و خونت از خون من است صلح تو صلح من وحرْبک حرْبی، والْایمان مخالط لحْمک ودمک، کما خالط و جنگ تو جنگ من است و ایمان با گوشت و خون تو آمیخته شده چنانچه با گوشت لحْمی ودمی، وانْت غدا علی الْحوْض خلیفتی، وانْت تقْضی و خون من آمیخته و تو در فردای محشر بر سر حوض (کوثر) جانشین منی و تو می‌پردازی دیْنی، وتنْجز عداتی، وشیعتک علی منابر منْ نور، مبْیضه قرض مرا و وفا می‌کنی به وعده‌های من و شیعیانت بر منبرهایی از نور با روهای وجوههمْ، حوْلی فی الْجنه، وهمْ جیرانی، ولوْلا انْت یا علی سفید در بهشت اطراف منند و آنها همسایگان منند و اگر تو نبودی- ای علی- لمْ یعْرف الْموْمنون بعْدی»، وکان بعْده هدی من الضلال ونورا مومنان پس از من شناخته نمی‌شدند، و آن جناب پس از رسول خدا راهنمای گمراهی و روشنایی من الْعمی وحبْل الله الْمتین وصراطه الْمسْتقیم، لا یسْبق از کور دلی جهالت و رشته محکم خدا و راه راست او بود، کسی پیشی نگرفت بر او بقرابه فی رحم، ولا بسابقه فی دین، ولا یلْحق فی منْقبه منْ در نزدیکی خویشاوندی به رسول خدا و نه از نظر سابقه در دین و نه کسی توانست در یکی از منقبتها مناقبه، یحْذو حذْو الرسول، صلی الله علیْهما وآلهما، ویقاتل به‌اوبرسد، همانند رسول خدا بود- که درود خدا بر هر دوی ایشان باد- و او بود که بر طبق تاویل و علی التاْویل، ولا تاْخذه فی الله لوْمه لایم قدْ وتر فیه صنادید باطن قرآن می‌جنگید و درباره خدا باکی از سرزنش ملامت کنندگان نداشت در راه‌خدا خون بزرگان الْعرب، وقتل ابْطالهمْ، وناوش ذوْبانهمْ، فاوْدع قلوبهمْ احْقادا عرب‌رابه خاک ریخت و دلاورانشان را بکشت و با گرگانشان در افتاد و همین سبب شد در دلهای ایشان کینه‌ها بگذارد بدْریه وخیْبریه وحنیْنیه وغیْرهن، فاضبتْ علی عداوته، کینه‌های جنگ بدر و خیبر و حنین و غیر آنها پس دشمنی او را به دل گرفتند واکبتْ علی منابذته، حتی قتل الناکثین والْقاسطین والْمارقین، و به جنگ و مخالفت با او بر خاستند تا بیعت شکنان و زورگویان و از دین گریزان را کشت ولما قضی نحْبه، وقتله اشْقی الْآخرین، یتْبع اشْقی‌الْاولین، و چون شقی‌ترین مردم عصر که پیروی کرد از تبه‌کارترین پیشینیان، او را کشت، امتثال لمْ یمْتثلْ امْر رسول الله صلی الله علیْه وآله فی الْهادین بعْد نشد از دستور رسول خدا صلی الله علیه و آله که در باره راهنمایان دین یکی پس از الْهادین، والْامه مصره علی مقْته، مجْتمعه علی قطیعه رحمه، دیگری فرموده بود و امت پافشاری بر دشمنی آن حضرت کردند و گرد آمدند برای قطع رحم او واقْصاء ولْده، الا الْقلیل ممنْ وفی لرعایه الْحق فیهمْ، فقتل منْ و تبعید کردن (و آواره ساختن) فرزندانش جز اندکی از کسانی که رعایت کردند حق ایشان را و درنتیجه قتل، وسبی منْ سبی، واقْصی منْ اقْصی، وجری الْقضاء لهمْ جمعی‌کشته وگروهی‌اسیر و دسته‌ای از وطن آواره گشتند و قلم تقدیر طوری بر ایشان جاری شد بما یرْجی له حسْن الْمثوبه، اذْ کانت‌الْارْض لله یورثها منْ که امید پاداش نیک در آن می‌رود زیرا (کره) زمین از خدا است و به هرکه از بندگانش که بخواهد یشاء منْ‌عباده والْعاقبه للْمتقین، و سبْحان ربناانْ کان وعْد آن‌راارث دهد و بدو واگذارد و سرانجام از آن پرهیزکاران است و منزه است پروردگار ما که حتما وعده پروردگارمان ربنا لمفْعولا، ولنْ یخْلف‌الله وعْده، وهوالْعزیز الْحکیم، فعلی انجام شدنی است و خدا خلف وعده نمی‌کند و او است نیرومند فرزانه پس بر الْاطایب منْ اهْل بیْت محمد وعلی صلی الله علیْهما وآلهما، پاکیزگان از خاندان محمد و علی- درود خدا بر هر دو ایشان و آلشان باد- فلْیبْک الْباکون، وایاهمْ فلْینْدب النادبون، ولمثْلهمْ فلْتدرْ باید گریه کنندگان بگریند و بر آنها باید زاری کنندگان زاری کنند و برای امثال آنها باید اشکها الدموع، ولْیصْرخ الصارخون، ویضج الضاجون، ویعج روان گردد و فریاد زنندگان فریاد زنند و شیون کنندگان شیون کنند و خروش کنندگان الْعاجون، ایْن الْحسن، ایْن الْحسیْن، ایْن ابْناء الْحسیْن، صالح خروش سر دهند کجاست حسن، و کجاست حسین، و کجایند فرزندان حسین، شایسته‌ای بعْد صالح، وصادق بعْد صادق، ایْن السبیل بعْد السبیل، ایْن پس از شایسته دیگر و راستگویی پس از راستگوی دیگر کجاست آن راه حق پس از راه‌دیگر، کجایند الْخیره بعْد الْخیره، ایْن الشموس الطالعه، ایْن‌الْاقْمار الْمنیره، برگزیدگان (خدایی) هر یک پس از دیگری، کجایند خورشید های تابان، کجایند ماههای نور افشان، ایْن الْانْجم الزاهره، ایْن اعْلام الدین وقواعد الْعلْم، ایْن کجایند اختران فروزان، کجایند بزرگان دین و پایه‌های دانش، کجا است به‌جامانده بقیهالله التی لا تخْلو من الْعتْره الْهادیه، ایْن الْمعد لقطْع دابر خدا که بیرون از خاندان عترت راهنما (ی رسول خدا) نیست، کجاست آنکه آماده ریشه‌کن ساختن الظلمه، ایْن الْمنْتظر لاقامه الْامْت والْعوج، ایْن الْمرْتجی ستمگران است؟ کجاست آنکه چشم براهش هستند برای اصلاح نادرستیها و کجیها، کجاست آن مایه امید لازاله الْجوْر والْعدْوان، ایْن الْمدخر لتجْدید الْفرایض والسنن، برای زدودن ستم و تجاوز، کجاست ذخیره الهی برای نو کردن فریضه‌ها و سنتهای دین، ایْن الْمتخیر لاعاده الْمله والشریعه، ایْن الْمومل لاحْیاء کجاست آن برگزیده برای بازگرداندن کیش و آیین به عرصه جامعه، کجاست آن مایه امید برای زنده کردن الْکتاب وحدوده، ایْن محْیی معالم الدین واهْله، ایْن قاصم قرآن و حدود آن، کجاست زنده کننده آثار دین و اهل دین، کجاست درهم شکننده شوْکه الْمعْتدین، ایْن هادم ابْنیه الشرْک والنفاق، ایْن مبید اهْل شوکت زورگویان، کجاست ویران کننده بناهای شرک و دو رویی، کجاست نابود کننده اهل الْفسوق والْعصْیان والطغْیان، ایْن حاصد فروع الْغی والشقاق، فسق و گناه و طغیان، کجاست آنکه شاخه‌های گمراهی و اختلاف را ببرد، ایْن طامس آثارالزیْغ والْاهْواء، ایْن قاطع حبایل الْکذْب کجاست محو کننده آثار کجروی و هوا و هوسها، کجاست پاره کننده دامهای دروغ والْافْتراء، ایْن مبید الْعتاه والْمرده، ایْن مسْتاْصل اهْل الْعناد و بهتان، کجاست نابود کننده سرکشان و متمردان، کجاست ریشه کن کننده ستیزه جویان والتضْلیل والْالْحاد، ایْن‌معز الْاوْلیاءومذل الْاعْداء، ایْن جامع و گمراهگران و بی‌دینان، کجاست عزت بخش دوستان و خوار کننده دشمنان، کجاست آن عامل وحدت مردم الْکلم علی التقْوی ایْن باب الله الذی منْه یوْتی ایْن وجْه‌الله بر اساس پرهیزکاری، کجاست آن راه وصول به خدا، کجاست آن آیینه خدایی الذی الیْه یتوجه الْاوْلیاء، ایْن السبب الْمتصل بیْن‌الْارْض که بسویش توجه کنند اولیاء، کجاست آن سبب ارتباط میان زمین والسماء، ایْن صاحب یوْم الْفتْح وناشر رایه الْهدی ایْن مولف و آسمان، کجاست آن فرمانروای روز پیروزی و برافرازنده پرچم هدایت، کجاست گرد آورنده شمْل الصلاح والرضا، ایْن الطالب بذحول الْانْبیاء وابْناء شایستگی و رضایت مردم، کجاست خون خواه پیمبران و فرزندان الْانْبیاء، ایْن‌الطالب بدم‌الْمقْتول بکرْبلاء، ایْن الْمنْصور علی پیمبران، کجاست خون خواه کشته کربلا، کجاست آن یاری شده و پیروزمند بر من‌اعْتدی علیْه وافْتری ایْن الْمضْطر الذی یجاب اذا دعا، ایْن کسانی که بر او ستم کردند و دروغ بستند، کجاست آن درمانده‌ای که چون دعا کند به اجابت رسد، کجاست صدْر الْخلایق ذو الْبر والتقْوی ایْن ابْن النبی الْمصْطفی وابْن صدر مخلوقات عالم آن نیکوکار با تقوی، کجاست فرزند پیامبر برگزیده و فرزند علی الْمرْتضی وابْن خدیجه الْغراء، وابْن فاطمه الْکبْری، بابی علی مرتضی و فرزند خدیجه روشن سیما و فرزند فاطمه کبری، پدر انْت وامی ونفْسی لک الْوقاء والْحمی یاابْن الساده الْمقربین، و مادرم بفدایت و خودم بلاگردان و سپر پیش روی تو باشم ای فرزند بزرگان مقرب درگاه حق یاابْن النجباء الْاکْرمین، یاابْن الْهداه الْمهْدیین، یاابْن الْخیره ای فرزند نجیبان گرامی، ای فرزند راهنمایان راه یافته ای فرزند نیکان الْمهذبین، یاابْن الْغطارفه الْانْجبین، یاابْن الْاطایب الْمطهرین، پاکیزه ای فرزند گرامیان برگزیده ای فرزند پاکان پاکیزه یاابْن الْخضارمه الْمنْتجبین، یاابْن الْقماقمه الْاکْرمین، یاابْن ای فرزند جوانمردان پرجود برگزیده ای فرزند دریاهای بخشش و تابان ای فرزند
الْبدورالْمنیره، یاابْن‌السرج الْمضییه، یاابْن الشهب الثاقبه، یاابْن ماههای نور افشان ای فرزند چراغهای تابان ای فرزند الْانْجم الزاهره، یاابْن السبل الْواضحه، یاابْن الْاعْلام اللایحه، ستارگان فروزان ای فرزند اختران درخشان ای فرزند راههای روشن ای فرزند نشانه‌های آشکار یاابْن الْعلوم الْکامله، یاابْن السنن الْمشْهوره، یاابْن الْمعالم ای فرزند دانشهای کامل ای فرزند آیینهای معروف و مشهور ای فرزند آثار و معالم الْماْثوره، یاابْن‌الْمعْجزات الْموْجوده، یاابْن الدلایل الْمشْهوده، رسیده (از خدا و انبیاء) ای فرزند معجزات موجود ای فرزند دلیلهای آشکار یاابْن الصراط الْمسْتقیم، یاابْن النبا الْعظیم، یاابْن منْ هو فی ای فرزند راه مستقیم ای فرزند آن خبر بسیار بزرگ ای فرزند کسی که در دفتر ام الْکتاب لدی الله علی حکیم، یاابْن الْآیات والْبینات، یاابْن اصلی نزد خداوند «علی» (والا) و فرزانه است ای فرزند آیات و نشانه‌های آشکار ای فرزند الدلایل الظاهرات، یا ابْن الْبراهین الْواضحات الْباهرات، یاابْن دلیلهای هویدا ای فرزند برهانهای نمایان روشن ای فرزند الْحجج الْبالغات، یا ابْن النعم السابغات، یاابْن طه والْمحْکمات، حجتهای رسا ای فرزند نعمتهای شایان و فراوان ای فرزند طه و آیات محکم قرآن یاابْن یس والذاریات، یاابْن الطور والْعادیات، یاابْن منْ دنی ای‌فرزند یس و ذاریات، ای فرزند طور و عادیات، ای فرزند کسی که (در شب معراج) نزدیک شد
فتدلی فکان قاب قوْسیْن اوْ ادْنی دنوا واقْترابا من الْعلی و نزدیکتر شد به فاصله دو کمان یا نزدیکتر، در نزدیکی و قرب نسبت به خدای والای الْاعْلی لیْت شعْری ایْن اسْتقرتْ بک النوی بلْ ای ارْض اعلی، ای کاش می‌دانستم در چه جایی منزل گرفته‌ای و چه سرزمین و مکانی تقلک اوْ ثری ا برضْوی اوْ غیْرها امْ ذی طوی عزیز علی انْ تو را بر خود نگهداشته آیا در کوه رضوایی یا غیر آن یا در ذی طوی، گران است بر من که اری الْخلْق ولا تری ولا اسْمع لک حسیسا ولا نجْوی عزیز مردم را ببینم ولی تو دیده نشوی و نشنوم از تو صدا و نه رازی، گران است علی انْ تحیط بک دونی الْبلْوی ولا ینالک منی ضجیج ولا بر من که بی من بر تو تنها بلا احاطه کند، و صدای زاری و شکوه من به شکْوی بنفْسی انْت منْ مغیب لمْ یخْل منا، بنفْسی انْت منْ تو نرسد، جانم به قربانت ای پنهانی که از میان ما بیرون نیستی جانم به قربانت ای دور نازح ما نزح عنا، بنفْسی انْت امْنیه شایق یتمنی منْ موْمن از نظری که از ما دور نیست جانم به قربانت ای آرمان هر مشتاقی که آرزویت کنند از مردان وموْمنه ذکرا فحنا، بنفْسی انْت منْ عقید عز لا یسامی بنفْسی و زنان با ایمانی که به یاد تو ناله از دل کشند جانم به قربانت ای بسته به عزتی که کسی برتو برتری نگیرد جانم انْت منْ اثیل مجْد لا یحاذی بنفْسی انْت منْ تلاد نعم به قربانت ای مجد و شوکت ریشه‌داری که همطراز ندارد و جانم به قربانت ای نعمت دیرینه‌ای که لا تضاهی بنفْسی انْت منْ نصیف شرف لا یساوی الی متی شبیه ندارد جانم به قربانت ای قرین شرف و بزرگواری که برابر ندارد، تا کی احار فیک یا موْلای، والی متی وای خطاب اصف فیک وای سرگردان تو باشم ای مولای من، و تا کی و به چه زبانی وصف تو گویم و نجْوی عزیز علی انْ اجاب دونک واناغی عزیز علی انْ راز دل کنم گران و ناگوار است بر من که پاسخ از دیگری جز تو بشنوم و گفتگو کنم، گران است بر من که ابْکیک ویخْذلک الْوری عزیز علی انْ یجْری علیْک دونهمْ ما بر تو بگریم ولی مردم تو را واگذارند، گران است بر من که بر تو بگذرد آنچه می‌گذرد نه جری هلْ منْ معین فاطیل معه الْعویل والْبکاء، هلْ منْ جزوع بر دیگران، آیا کمک‌کاری هست که با او فریاد و گریه را طولانی کنم آیا بی‌تابی هست فاساعد جزعه اذا خلا، هلْ قذیتْ عیْن فساعدتْها عیْنی علی که‌چون به خلوت رود درزاری و جزع کمکش کنم آیا چشمی هست که خار فراق در آن خلیده و گریان باشد تا چشم پرخار الْقذی هلْ الیْک یاابْن احْمد سبیل فتلْقی هلْ یتصل یوْمنا من نیز یاریش دهد، آیا ای پسر احمد بسویت راهی هست تا دیدارت کنم آیا روز جدایی ما به وعده تو پیوست منْک بعده فنحْظی متی نرد مناهلک الرویه فنرْوی متی ننْتقع می‌شود تا بهره مند گردیم؟ کی می‌شود که به سرچشمه‌های پرآبت درآییم و سیراب‌شویم؟ کی می‌شود که سیراب گردیم منْ عذْب مایک فقدْ طال الصدی متی نغادیک ونراوحک از آب وصل توکه تشنگی ما به‌داراز کشید؟ کی می‌شودکه صبح وشام را باتو بسر بریم ودیده روشن‌کنیم؟
فنقر عیْنا، متی ترانا ونراک وقدْ نشرْت لواء النصْر تری اترانا کی می‌شود که تو ما را ببینی و ما تو را ببینیم و پرچم نصرتت را برافراشته باشی و مردم آن را مشاهده کنند؟ آیا می‌شود که ببینیم نحف بک وانْت توم الْملا، وقدْ ملاْت الْارْض عدْلا، واذقْت آن روزی که گرداگردت را گرفته و تو رهبر مردم باشی و زمین را پر از عدل و داد کنی و بچشانی اعْداءک هوانا وعقابا، وابرْت الْعتاه وجحده الْحق، وقطعْت به دشمنانت خواری و کیفر را و نابود کنی سرکشان و منکران حق را و بزنی دابر الْمتکبرین، واجْتثثْت اصول الظالمین، ونحْن نقول الْحمْد ریشه گردنکشان را و بر کنی اساس ستمکاران را و ما بگوییم: ستایش لله رب الْعالمین. اللهم انْت کشاف الْکرب والْبلْوی والیْک خاص خدا پروردگار جهانیان است خدایا تویی برطرف کننده گرفتاریها و بلا و از تو اسْتعْدی فعنْدک الْعدْوی وانْت رب الْآخره والْاولی، فاغثْ یا دادرسی و یاری جویم که در نزد تو است دادخواهی و یاری و تویی پروردگار آخرت و دنیا پس فریاد رسی کن ای غیاث الْمسْتغیثین عبیْدک الْمبْتلی و اره سیده یا شدید الْقوی فریادرس درماندگان از بنده خرد گرفتارت، و بنمایان به او آقایش را ای سخت نیرو وازلْ عنْه به الْاسی والْجوی وبردْ غلیله یا منْ علی الْعرْش و زایل کن به دیدار آن حضرت از او اندوه و سوز دلش را و فرو نشان سوز عطشش را ای که بر عرش اسْتوی ومنْ الیْه الرجْعی والْمنْتهی اللهم ونحْن عبیدک استواری و ای که بسوی او است بازگشت و سر منزل هر چیز خدایا و ماییم بندگان تو الشایقون الی ولیک الْمذکر بک وبنبیک، خلقْته لنا عصْمه که شیفته دیدار نماینده‌ات هستیم آنکه مردم را به یاد تو و پیامبرت اندازد و تو او را آفریدی که نگهدار وملاذا، واقمْته لنا قواما ومعاذا، وجعلْته للْموْمنین منا اماما، و پشتیبان ما باشد و برپایش داشتی تا قوام و پناهگاه ما باشد و او را پیشوای مومنین فبلغْه منا تحیه وسلاما، وزدْنا بذلک یا رب اکْراما، واجْعلْ از ما گردانی پس برسان به آن جناب از طرف ما تحیت و سلامی و بیفزا بدینوسیله ای پروردگار ما بر کرامت و مقام ما مسْتقره لنا مسْتقرا ومقاما، واتْممْ نعْمتک بتقْدیمک ایاه امامنا، و جایگاه او را جایگاه و اقامتگاه ما قرار ده و کامل کن نعمتت را بر ما به مقدم داشتن آن بزرگوار را در پیش روی ما حتی توردنا جنانک ومرافقه الشهداء منْ خلصایک. اللهم تا ما را به بهشتهای تو درآورد و به رفاقت (و هم نشینی) شهیدان از بندگان خالصت برساند خدایا صل علی محمد وآل محمد، وصل علی محمد جده درود فرست بر محمد و آل محمد و درود فرست بر محمد جد بزرگوار او ورسولک السید الْاکْبر، وعلی ابیه السید الْاصْغر، وجدته و رسول تو آن آقای بزرگ و بر علی پدر بزرگوارش آن آقای کوچکتر و بر جده‌اش الصدیقه الْکبْری فاطمه بنْت محمد، وعلی من اصْطفیْت صدیقه کبری فاطمه دختر محمد که درود خدا بر او وآلش باد و به برگزیدگان نیک رفتار منْ‌آبایه‌الْبرره، وعلیْه افْضل واکْمل واتم وادْوم واکْبر واوْفر ما از پدران آن حضرت و برخود آن جناب فزونترین و کاملترین وتمامترین و مدام‌ترین وبزرگترین و فراوانترین صلیْت علی احد منْ اصْفیایک وخیرتک منْ خلْقک، وصل درودی که بفرستی بر یکی از برگزیدگان و نیکان از خلق خود و درود فرست بر آن جناب علیْه صلوه لا غایه لعددها، ولا نهایه لمددها، ولا نفاد لامدها، درودی که شماره‌اش بی حد و مدتش بی نهایت و تمام نشدنی باشد اللهم واقمْ به الْحق، وادْحضْ به الْباطل، وادلْ به خدایا حق را بوسیله آن حضرت برپا دار و باطل را بدو نابود گردان و دوستانت را بوسیله‌اش اوْلیاءک، واذْللْ به اعْداءک، وصل اللهم بیْنناوبینه وصْله تودی به دولت رسان ودشمنانت رابدست او خوارگردان و پیوند کن خدایا میان ما و او را به پیوندی که برساند ما را الی مرافقه سلفه، واجْعلْنا ممنْ یاْخذ بحجْزتهمْ، ویمْکث فی به رفاقت پدران گذشته او و بگردان ما را از کسانی‌که دامن آنها را بگیرند و در سایه لطف ظلهمْ، واعنا علی تاْدیه حقوقه الیْه، والْاجْتهاد فی طاعته، آنها بایستند و کمکمان کن بر ادای حقوق آن حضرت و سعی و کوشش در فرمانبرداریش واجْتناب معْصیته، وامْننْ علیْنا برضاه، وهبْ لنا راْفته ورحْمته و دوری از نافرمانیش و منت نه بر ما به خوشنودیش و ببخش بر ما رافت و مهربانی ودعاءه وخیْره، ما ننال به سعه منْ رحْمتک، وفوْزا عنْدک، و دعا و خیر آن حضرت را بدان حد که برسیم بدانوسیله به رحمت وسیع تو و به کامیابی از نزد تو واجْعلْ صلاتنا به مقْبوله، وذنوبنا به مغْفوره، ودعاءنا به و بگردان نمازهای ما را بوسیله او پذیرفته و گناهانمان را آمرزیده و دعاهایمان را مسْتجابا، واجْعلْ ارْزاقنا به مبْسوطه، وهمومنا به مکْفیه، مستجاب شده و قرار ده روزیهای ما را بدان حضرت گسترده و اندوههای ما را بوسیله‌اش برطرف شده وحوایجنا به مقْضیه، واقْبلْ الیْنا بوجْهک الْکریم، واقْبلْ تقربنا و حاجتهایمان را روا شده و رو کن بسوی ما (پروردگارا) بدان روی بزرگوارت و بپذیر تقرب‌جویی الیْک، وانْظرْ الیْنا نظْره رحیمه، نسْتکْمل بها الْکرامه عنْدک، ثم ما را بدرگاهت و بنگر بسوی ما به نگاهی مهربانانه تا بدانوسیله بتوانیم مقام خود را در پیش تو به کمال رسانیم و دیگر لا تصْرفْها عنا بجودک، واسْقنا منْ حوْض جده صلی الله علیْه آن مقام را از ما بازنگردان به جود خودت و سیرابمان کن از حوض جدش- که درود خدا بر او وآله بکاْسه وبیده، ریا رویا هنییا سایغا لا ظما بعْده، یا ارْحم و آلش باد- از جام او و بدست آن جناب و سیر و سیراب و گوارا و خوش که تشنگی پس از آن نباشد ای مهربانترین الراحمین».
مهربانان.»
ادعیه و زیارات مدینه منوره با ترجمه فارسی/ مرکز تحقیقات حج/ص71