اواخر شهریورماه گذشته بود که معاون سازمان زمینشناسی کشور از شناسایی گسل جدید در مرکز تهران خبر داد و گفت: نقشه جدیدی از گسلهای تهران در سازمان پژوهشهای کاربردی زمینشناسی تهیه شده است که این گسلها فعال هستند.
جلیل قلمقاش همچنین با بیان اینکه گسلهای شناسایی شده میتوانند فعالیتهای لرزهای در آینده داشته باشند، عنوان کرد: در حال حاضر یک گسل جدید در تهران شناسایی کردهایم که از کنار برج میلاد رد میشود و تقریباً در بخش مرکزی تهران است.
او ادامه داد: در تهران که شهری پرخطر از نظر زلزله است، این گسل میتواند فعالیت لرزهای داشته باشد و جابهجایی آن بیش از گسلهایی است که از قدیم شناسایی شده و باید مراقب باشیم چون در تهران همیشه خطر زلزله وجود دارد.
قلمقاش با تشریح جزییات این گسل و دامنه فعالیت آن اظهار کرد: این گسل از شرق تا غرب تهران را در بر میگیرد و از آن عبور میکند.
این اظهارات معاون سازمان زمین شناسی موجی از نگرانی را در شهروندان و ساکنان تهران پدید آورد اما این پایان راه نبود. یک ماه پس از آن، رئیس بخش زلزله مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی نیز با تایید خبر شناسایی یک گسل جدید در تهران و با بیان اینکه گسلهای جدیدی در تهران شناسایی شده است، گفت: اکنون ۵ گسل اصلی و بزرگ و بیش از ۴۰ گسل متوسط و خرد فقط در محدوده شهر تهران شناسایی شده است.
علی بیتالهی با اشاره به اینکه از حدود ۳۰ سال گذشته خطوط گسلی منقطعی در لاین میانی امتداد بزرگراه حکیم شناسایی شده است، افزود: لاینهای گسلی در امتداد غرب به شرق تهران وجود دارد که مطالعات و بررسیهای دقیقتر توسط همکاران ما در سازمان زمین شناسی نشان میدهد این گسلها به هم پیوستهاند که این گسل به هم پیوسته قدرت و توان لرزهزایی بالایی دارد.
او تاکید کرد: این گسل که بررسیهای اخیر نشان داده لاینهای آن به هم پیوسته است به طور قطع وسعتی بیش از ۵۰ کیلومتر دارد.
در حالی که به نظر می رسید گسل تازه شناخته شده در تهران همان گسلی است که از مجاورت یا زیر برج میلاد عبور می کند، رئیس شورای شهر تهران با تایید وجود گسلی جدید در پایتخت، در اظهار نظری گفت: مکان این گسل ها را برای عدم نگرانی شهروندان اعلام نمی کنیم اما از ساخت و ساز برج ها بر روی آن جلوگیری کرده ایم.
مهدی چمران افزود: متاسفانه همچنان گسل شمال تهران گسل خطرناکی است که باید ساخت و سازها بر روی آن بر اساس ضوابط ویژه ای انجام شود.
شناساسی گسل جدید در تهران در حال حاضر موجب نگرانی شهروندان و اظهار نظرهای گاه متفاوت مسئولان شد که برخی کارشناسان معتقدند اصولا شناسایی گسل جدید در تهران ممکن نیست؛ زیرا مطالعات جامعی در خصوص گسلهای تهران و میزان لرزه خیزی آنها از حدود ۴ دهه قبل توسط پژوهشگران ایرانی و خارجی انجام شده و در این مطالعات تمامی گسلهای تهران با جزییات شدت فعالیت و احتمال لرزه آنها معرفی شده است.
در این زمینه مهدی زارع، عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زمین شناسی و مهندسی زلزله با تشریح سابقه انجام مطالعات در زمینه گسلهای تهران می گوید: گسلهای تهران از حدود ۴۰ سال پیش مطالعه و شناسایی شده و نتایج آن هم از سوی محققان ایرانی و خارجی منتشر شده است.
او می افزاید: شاید از نخستین گزارشها در مورد گسلهای تهران، گزارش «چالنکو» است که در حدود ۴۰ سال پیشبرای سازمان زمین شناسی تهیه شده است. همچنین در سال ۵۹ گزارش دکتر قریشی و ارژنگ روش از سوی سازمان زمین شناسی انجام شد و جزییات بیشتری را در مورد گسلهای تهران نمایان کرد. در ادامه در سال ۶۴ گزارش لرزهخیزی تهران شامل گسلها منتشر شد که در این گزارشها گسلی نزدیک یا زیر برج میلاد شناسایی شده است.
زارع با رد شناسایی گسلی در تهران معتقد است: در مورد گسلی که این روزها به عنوان گسل جدید معرفی می شود، جایی که گسل و ترانشه آمده و چگونگی جابجایی آبرفتها در هر دو گزارش سال ۵۹ و ۶۴ با نام گسل ونک پارک توضیح داده شده است. البته به تازگی اطلاعات بیشتری از این گسل به دست آمده و گزارشهای جدید، یافتههای بیشتری را در مورد این گسل در اختیار گذاشته است. واقعیت این است که در مورد این گسل با گذشت زمان اطلاعات بیشتری به دست آمده و مقاله ای که به تازگی در سازمان زمین شناسی منتشر شده در همین راستا است. این گزارش شامل اندازه گیریهای تغییر مکان روی این گسل منتشر شده است؛ اگرچه این گسل با نامهای متفاوتی چون گسل بزرگراه همت، گسل طرشت، گسل چیتگر یا ونک پارک شناخته می شود.
به اعتقاد کارشناسان زمین شناسی، آخرین گسلهای ایجاد شده در پوسته در آخرین مرحله کوهزایی حدود ۲.۵ میلیون سال پیش ایجاد شده و گسلهای تهران مربوط به این زمان است.
عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زمین شناسی و مهندسی زلزله با تایید این موضوع می گوید: در تهران گسل جدید نداریم و آنچه در مطالعات و در حفاریها می بینیم به معنی گسل جدید نیست. ما در ساخت برج میلاد یا مجتمع ونک پارک حفاریهایی انجام دادیم که حین کار، گسلها را مشاهده و اطلاعات جدیدی کسب کردیم. به عنوان مثال اگر تصور ما این بود که میزان تغییر شکل گسل یک میلیمتر در سال است، با یافته های جدید متوجه شدیم که تغییرات گسل بیش از تصور ماست. به بیان ساده تر، اطلاعات جدید از گسلهای تهران در ادامه روندهای شناخته شده قبلی است.
زارع در مورد اینکه اطلاعات جدید چه تغییری در مواجهه ما با زلزله احتمالی تهران ایجاد می کند، می گوید: این داده های جدید سبب می شود تصویر ما از زلزله احتمالی تهران تصویر دقیق تر و شفاف تری باشد. در واقع با این اطلاعات، آنچه احتمال رخ دادن دارد را با روشنی بیشتری می توانیم رصد کنیم.
او در مورد مشخصات گسل مورد نظر که به عنوان گسل جدید معرفی شده است، می افزاید: این گسل از منطقه چیتگر تا بزرگراه همت و در ادامه از بزرگراه زین الدین تا سرخه حصار را در بر می گیرد. اگر همه این گسلهای مقطعی را یک گسل ببینیم طول این گسل بیش از ۱۵ کیلومتر می شود. بسیاری از متخصصان زلزله شناسی این گسل را ادامه یک روند می دانند و به نظر می آید همینطور است.
به طور کلی اگر راندگیهای پیشانی گسل تهران را بررسی کنیم، یک راندگی اصلی داریم از کن و ولنجک و دربند و دارآباد که تا گردنه قوچک و لواسان امتداد دارد و خود شامل گسلهای دیگری مثل گسل نیاوران است که از میدان نیاوران تا دانشگاه شهید بهشتی ادامه دارد. این گسل اصلی چند راندگی به موازات خود در شهر تهران دارد. یک راندگی اصلی هم همین ونک پارک است که احتمالا تا چند سال آینده اطلاعات بیشتری هم از آن به دست می آید.
عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زمین شناسی و مهندسی زلزله در مورد قدرت این گسل در هنگام بروز زلزله احتمالی می گوید: گسل اصلی شمال تهران همان است که در دامنه های البرز قرار دارد. ما با یک پهنه گسلی مواجهیم اگر سناریو فقط زلزله در گسل ۱۵ کیلومتری باشد، خیلی خطرناک نیست اما اگر آن را مجموعه ای از گسلها بدانیم که حدود ۱۰۰ کیلومتر در تهران امتداد دارد، آنجا با روندی مواجهیم که توانایی لرزه ای ۷ تا ۷.۵ را دارد.
او می افزاید: در تحقیقات اخیر متوجه شدیم که گسل ونک پارک توانایی لرزهزایی شاید بالاتری هم داشته باشد. با این حال گسل نیاوران با طول ۱۵ کیلومتر و گسل ونک پارک به تنهایی نمی توانند خیلی خطرناک باشند مگر اینکه آنها را در مجموعه گسلهای شمال تهران بدانیم. همچنین در بزرگراه امام علی (ع) موقع ساخت که ترانشه زده شد، یک سری روندها خودشان را نشان دادند که خبر خوبی است چون مطالعات ما را کامل کرد. آنچه از آن به عنوان گسل جدید یاد می شود، افزوده شدن اطلاعات است و از این گسل قبلا خبر داشتیم اما باید بیشتر مطالعه کنیم و با سرمایه گذاری علمی جزییات این گسل و دیگر گسلها را شناسایی کنیم.
منبع: مهر
پزشکان همواره به بیماران خود توصیه کرده اند که هنگام بیماری مقدار زیادی آب بنوشند. اما مطالعه ای جدید از خطرات نوشیدن بیش از اندازه آب خبر داده و به انجام پژوهش های بیشتر برای پشتیبانی از این توصیه سنتی اشاره داشته است.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "امانتی"، برای سالیان متمادی، توصیه پزشکی غالب هنگام ابتلا به آنفلوآنزا و عفونت های ریوی شامل مصرف فراوان مایعات بوده است. اما یک مطالعه موردی جدید به مساله مسمومیت با آب در نتیجه نوشیدن بیش از اندازه آن اشاره داشته است.
از نظر تئوری، نوشیدن فراوان آب توصیه ای خوب محسوب می شود؛ طی دوران سرماخوردگی، بدن از طریق بینی یا در نتیجه تب که می تواند به از دست دادن هرچه بیشتر مایع منجر شود، مایعات بیشتری ترشح می کند.
در مورد عفونت، تصور می شود نوشیدن آب بیشتر برای کاهش حجم داخل عروق، افزایش نفوذپذیری عروق، و همچنین جایگزینی مایعات از دست رفته به واسطه تب و استفراغ می تواند مفید باشد.
همچنین توصیه پزشکی برای نوشیدن آب فراوان بر تصور بی ضرر بودن آن استوار است.
اما مطالعه ای جدید این موضوع را به پزشکان و بیماران یادآوری می کند که شواهد فواید نوشیدن مقدار بسیار زیاد آب ناچیز است و در حقیقت نوشیدن بیش از اندازه آب می تواند خطرناک نیز باشد.
مسمومیت با آب در زنی مبتلا به عفونت دستگاه ادراری
گزارشی جدید که در نشریه BMJ Case Reports منتشر شده است، به جزئیات پرونده زنی پرداخته که نشانه های عفونت دستگاه ادراری در وی به واسطه نوشیدن بیش از اندازه آب بدتر شده است.
در مورد عفونت های دستگاه ادراری، نوشیدن آب بیشتر نسبت به شرایط عادی موجب کاهش موقت در تعداد باکتری ها در ادرار می شود، اما دلیل این مساله همچنان نامشخص است.
این زن که پیشتر نیز چند بار عفونت دستگاه ادراری را تجربه کرده بود با یادآوری توصیه پزشک، روزانه چند لیتر آب مصرف می کرد، اما نشانه های بیماری وخیمتر شدند. در نتیجه، وی با درد در قسمت پایین شکم و سوزش ادرار به بخش اورژانس بیمارستان کینگز کالج مراجعه می کند.
آزمایش ادرار ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را تایید می کند. در سابقه پزشکی این زن تنها ابتلا به عفونت دستگاه ادراری دیده می شد. وی سیگار نمی کشید، هیچ دارو یا ماده مخدری مصرف نمی کرد و آلرژی نداشت.
در بخش اورژانس به منظور مقابله با عفونت برای وی آنتی بیوتیک و مسکن تجویز می شود. با این وجود، خیلی زود نشانه هایی جدید مانند لرزش، استفراغ و دشواری در گفتار پدیدار می شوند. به واسطه اختلال در گفتار، پزشکان احتمال سکته مغزی را در نظر می گیرند. آزمایش خون و سی تی اسکن مشخص می کنند که این مساله رخ نداده است. با این وجود، آزمایش خون نشانه های هیپوناترمی را نشان می دهد.
مصرف بیش از اندازه آب می تواند به هیپوناترمی حاد منجر شود
هیپوناترمی شرایطی است که به واسطه سطوح غیر معمول سدیم - کمتر از 134 میلی مول در هر لیتر - شکل می گیرد. هیپوناترمی حاد که در کمتر از 48 ساعت شکل می گیرد یک موقعیت اورژانسی در نظر گرفته می کند زیرا می تواند پیامدهای عصبی مهلک به همراه داشته باشد. سطوح پایین سدیم می تواند به تورم مغزی با سطوح افزایش یافته فشار داخل جمجمه و فتق مغزی منجر شود. این شرایط به تشنج، کما و مرگ منجر می شود.
نرخ مرگ و میر مرتبط با هیپوناترمی 17.9 درصد است.
در مورد گزارش شده، سطح سدیم بیمار 123 میلی مول در هر لیتر بود. نرخ مرگ و میر برای بیمارانی با سطوح پایینتر از 125 میلی مول در هر لیتر تقریبا 30 درصد است.
مسمومیت با آب که می تواند به هیپوناتمری کشنده منجر شود، در ورزش های استقامتی، استفاده از ماده مخدر MDMA که به نام اکستازی شناخته می شود، و در پرنوشی روانی - اختلالی که بیمار نیاز به نوشیدن مقدار زیادی آب را احساس می کند که به طور معمول از یک بیماری روانی ناشی می شود، دیده می شود.
پس از محدود کردن میزان مصرف آب به یک لیتر در روز، شرایط بیمار بهبود قابل توجهی طی 24 ساعت بعد داشت. سطوح سدیم به شرایط عادی بازگشت و بیمار از بیمارستان مرخص شد.
زمان زیر سوال بردن توصیه به نوشیدن آب فراوان فرا رسیده است؟
مولف مطالعه به این نکته اشاره داشته است که مسمومیت با آب که می تواند به هیپوناتمری منجر شود به ندرت در میان افرادی با فیزیولوژی عادی و طبیعی رخ می دهد. اگر بیمار عملکرد کلیوی طبیعی داشته باشد، نوشیدن آب بیشتر از آن چیزی که بدن توانایی دفع آن را داشته باشد، دشوار است.
با این وجود، اگر سطوح هورمون ضد ادرار افزایش یابد، همان گونه که در برخی بیماری ها رخ می دهد، این شرایط می تواند دفع آب را کاهش دهد. در چنین مواردی، مولف این پرسش را مطرح می کند که توصیه پزشکی برای نوشیدن آب فراوان آیا خوب به نظر می رسد؟
در موردی دیگر، زنی 59 ساله که فردی سالم بود با نوشیدن بیش از اندازه آب در شرایطی که اسهال و استفراغ داشت، به هیپوناترمی حاد مبتلا شده و جان خود را از دست می دهد.
در هر دو موقعیت که به آنها اشاره شد، بیماران توصیه پزشک برای نوشیدن آب فراوان را دنبال می کردند، اگرچه از میزان توصیه شده عبور کرده و این کار را به حد افراط رسانده بودند.
نوروسافاری| محققان با مطالعه رفتاری افراد مبتلا به افسردگی الگویی را کشف کردهاند که در میان افراد در معرض خودکشی مشابه است.
به گزارش نوروسافاری به نقل از خبرآنلاین، در این تحقیق ۲ هزار و ۸۱۱ فرد مبتلا به افسردگی مورد بررسی قرار گرفتهاند که ۶۲۸ نفر از آنها حداقل یک بار دست به خودکشی ناموفق زدهاند. محققان ویژگیها و رفتارهای غالب افرادی را که دست به خودکشی زدهاند را بررسی کردهاند و اکنون به مجموعهای از رفتارها رسیدهاند که در بسیاری از کسانی که اقدام به خودکشی میکنند دیده شده است.
پژوهشگران این تحقیق که توسط کالج اروپایی نوروسایکو فارموکولوژی انجام شده، ابتدا ویژگیها و رفتارهای غالب افراد گروهی را بررسی و بازبینی کرده که اقدام به خودکشی کردهاند. سپس الگوی رفتاری این افراد را با بیماران افسردهای مقایسه کرده که هرگز دست به خودکشی نزدهاند. آمارها نشان میدهد که سالانه به صورت میانگین ۸۰۰ هزار نفر با خودکشی در جهان به زندگی خود پایان میدهند و ۲۰ برابر این رقم در هر سال اقدام به خودکشی ناموفق دارند. این رقم با گسترش افسردگی میان مردم جهان و تنهایی آنها رو به افزایش است. شناسایی علایم افراد در معرض خودکشی اما باعث کمک بستگان و دوستان این افراد میشود که حیاتی است و میتواند جان آنها را نجات دهد.
اگر در فرد افسردهای این رفتارها را مشاهده کنید خطر اقدام او به خودکشی ۵۰ درصد بیشتر از دیگران است:
– رفتارهای پرخطر مانند رانندگی خطرناک یا بیبند و باری
– آژیتاسیون یا بیقراری روانی: یک سری حرکتهای ناخواسته و بیهدف است که از تنش روانی و اضطراب فرد ریشه میگیرد. این موضوع شامل قدم زدن در اطراف اتاق، فشردن دستها، کشیدن لباس و پیچاندن آن و دیگر اقدامات مشابه و همچنین بیقراری شدید میشود.
– بروز رفتارهای ناگهانی بدون توجه به پیامدها و عواقب آن. این مسئله در روانشناسی به تکانهای بودن (Impulsivity) مشهور است.
دانشمندان امیدوارند با شناسایی چنین رفتارهایی پیشرفتهایی در زمنیه درمان بالینی افراد مبتلا به افسردگی و کم کردن احتمال خودکشی در این افراد به دست آورند.
لینک گزارش این تحقیق در ۲۸th ECNP Congress:
Suicidal behaviour in major depressive episode: evidence from the BRIDGE-II-MIX study
کلیه ها، اندام هایی لوبیا شکل هستند که در پایین قفسه سینه و دو طرف ستون فقرات قرار گرفته اند. کلیه ها روزانه حدود 120 تا 150 لیتر مواد زائد، ادرار، و مایع اضافی را پالایش می کنند و از تجمع آنها در بدن جلوگیری می کنند. کلیه مسئولیت حفظ سطوح پایدار الکترولیت را بر عهده دارند و هورمون هایی که فشار خون را تنظیم می کنند، استخوان ها را قوی نگه می دارند و در ساخت گلبول های قرمز نقش دارند را تولید می کند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ورلد آو هلث"، کلیه ها اندام هایی حیاتی در بدن انسان هستند. بدن انسان برای ارائه عملکردی درست به کلیه هایی سالم نیاز دارد. آسیب دیدن کلیه ها می تواند گاهی اوقات از نظرها دور بماند و از این رو، اتخاذ اقدام های احتیاطی و حصول اطمینان از سلامت این اندام ها اهمیت ویژه ای دارد. در ادامه با برخی عوامل که می توانند به کلیه ها آسیب وارد کنند، بیشتر آشنا می شویم.
کمبود آب
یکی از عملکردهای اصلی کلیه ها پالایش خون و حذف مواد زائد و سموم است که می توانند به بدن آسیب وارد کنند. اگر به میزان کافی آب ننوشید، تجمع مواد زائد و سموم می تواند روندی صعودی را دنبال کند و در نهایت آسیب های جدی را به همراه داشته باشد.
مصرف بیش از اندازه نمک
بدن برای ارائه عملکردی درست به میزان زیاد نمک نیاز ندارد و مقادیر بیش از اندازه سدیم می تواند آسیب رسان باشد. مصرف بیش از اندازه نمک می تواند تنش در کلیه ها را به همراه داشته باشد.
مصرف بیش از اندازه قند
نتایج مطالعات نشان داده اند که احتمال وجود پروتئین در ادرار افرادی که روزانه چند نوشیدنی حاوی قند را مصرف می کنند، بیشتر است. این یک نشانه اولیه هشدار دهنده است که از وجود مشکل در کلیه ها حکایت دارد.
نگه داشتن ادرار
نگه داشتن ادرار به طور معمول زمانی رخ می دهد که در خودرو قرار دارید و یا یک دستشویی در نزدیکی شما وجود ندارد. اگر به طور مرتب ادرار خود را نگه دارید، فشار افزایش می یابد و این شرایط می تواند به شکل گیری سنگ کلیه و فشار بر کلیه ها منجر شود.
کمبود مواد معدنی و ویتامین ها
یک رژیم غذایی سالم برای برای حفظ سلامت کلی بدن انسان ضروری است. کمبود ویتامین ها و مواد معدنی مانند منیزیم و ویتامین B6 می تواند به شکل گیری سنگ کلیه یا نارسایی کلیه ها منجر شود.
نوشیدن بیش از اندازه قهوه
کافئین می تواند در کلیه ها استرس ایجاد کند و فشار خون را کاهش دهد. با گذشت زمان، مصرف بیش از اندازه کافئین می تواند آسیب کلیه ها را به همراه داشته باشد.
مصرف بیش از اندازه پروتئین حیوانی
مصرف بیش از اندازه پروتئین حیوانی، به طور ویژه گوشت قرمز، می تواند فشار سوخت و ساز بر کلیه ها را افزایش دهد. مصرف بیش از اندازه پروتئین حیوانی می تواند ایجاد استرس در کلیه ها و آسیب دیدن آنها را موجب شود.
کمبود خواب
کمبود خواب مداوم می تواند به برخی مشکلات سلامت جدی منجر شود که از آن جمله می توان به بیماری کلیه اشاره کرد. هنگامی که خواب هستید، بدن بافت کلیه را ترمیم می کند و از این رو، کمبود خواب می تواند شرایط را برای بهبود بافت این اندام دشوارتر سازد.