واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

طراحی روش تشخیص سرطان در مراحل پیش-اولیه

نسخه چاپیارسال به دوستان

دانشمندان نوسیبیرسک ماده‌ای را کشف کردند که با کمک آن می‌توان ژن از کارافتاده را کشف کرد و معلوم کرد بیمار از چه نوع بیماری سرطان رنج می‌برد.

خبرگزاری فارس: چگونه سرطان را می‌توان تشخیص داد

به گزارش گروه دانستنی‌های خبرگزاری فارس، متخصصان نوسیبیرسک روش تشخیص سرطان را طراحی کردند که در زمان به اصطلاح «مافوق اولیه» می‌توان بروز این بیماری را تشخیص داد.

با کمک فناوری ساخت شرکت «اپی جین» در هر پلی کلینیکی می‌توان آنالیز را به انجام رساند و بیماری بدخیم را در دوران اولیه رشد آن به دام انداخت.

این روش بر آنالیز « دی. ان.ای» استوار است. اگر ژن‌های مشخصی فعال باشند، غده سرطانی رشد نمی‌کند. «از کار افتادن» آنها گواه اختلال در کار ارگانیزم است که به تشخیص بیماری سرطان کمک می‌کند.

نیازی به آنالیز کامل ژن نیست- فقط دو– سه مولکول «دی. ان.ای» کافی خواهد بود.

دانشمندان نوسیبیرسک ماده‌ای را کشف کردند که با کمک آن می توان ژن از کارافتاده را کشف کرد و معلوم کرد بیمار از چه نوع بیماری سرطان رنج می‌برد.

نتیجه آزمایش را بعد از چند ساعت می‌توان دریافت کرد و هر کلینیکی از عهده انجام آن برمی آید. از تجهیزات استاندارد برای آنالیز و آزمایشها می‌توان استفاده کرد.

«یوگنی دوبینین» رئیس شرکت «اپی جین» در مصاحبه با خبرنگار صدای روسیه گفت: بیمار باید آزمایش خون بدهد. سپس ما با استفاده از روش اختراعی، «دی. ان.آ» را از خون جدا می‌کنیم و با کمک آنزیم پردازش آن را انجام می‌دهیم و واکنش استاندارد صورت می‌گیرد که در تمام آزمایشگاه ها وجود دارد. نیازی به وجود هیچگونه تجهیزات جدید نیست. مجموعه معرف های طراحی شده در شرکت ما بخش نوآورانه این روش است.

مهمترین نکته در این روش، تشخیص مافوق زود است، زیرا تغییر در ژن ها، «از کارافتادن» آنها در مراحل اولیه رخ می‌دهد، یعنی در زمانیکه بیماری هنوز آشکار نشده است.

قابل درک است که برطرف کردن آن در چنین مرحله‌ای به مراتب ساده‌تر است.

فرق روش جدید با روش استفاده از مارکرهای سرطانی که پزشکان اطمینان زیادی به آن ندارند، اصولی است.

مارکرهای سرطانی ، تعین نوع پروتئینی است که در خون شخص کشف می‌شود.

این نوع پروتئین‌ها می‌توانند هم در افراد بیمار و هم سالم وجود داشته باشند. اما غلظت آنها در افراد گوناگون متفاوت است و برای تشخیص بیماری این آزمایش کافی نیست و تحقیقات بیشتری را طلب می‌کند.

سیستم تست دانشمندان نووسیبیرسک قادر به تشخیص فوری است و نیازی به آزمایشات مکمل ندارد.

سیستم مشابه «تست» متخصصان روسیه در خارج از کشور با موفقیت کار می‌کند.

به گفته رئیس شرکت «اپی جین» شباهت فقط به آنالیز ژنتیک ختم می‌شود.

متخصصان نوسیبیرسک آنالیز را به شکل دیگری انجام می‌دهند – نه با استفاده از روش شیمیایی که آمریکایی ها انجام می‌دهند، بلکه با استفاده از آنزیم که نتایج به مراتب بهتری بدست می‌دهد.

وی افزود:ما از روش معرف‌ها استفاده می‌کنیم که بر معرف خود ویژه‌ای استوار است که در شرکت ما ساخته شده است.

این روش در یک لوله آزمایشگاهی انجام می‌شود و بسیار مطمئن است و نیاز به تجهیزات اضافی ندارد. مهمترین نکته آن است که در مقایسه با روش آمریکایی سه – چهار بار ارزان‌تر است.

شرکت « اپی جین» گواهی و مجوز اختراع خود را دریافت کرده است و در اینترنت قابل دسترسی است؛ اما کارها در این رشته ادامه دارد.

چند سال دیگر برای تکامل سیستم تست سرطانی لازم خواهد بود که در سال 2017 میلادی باید برای استفاده تجاری آماده شود.

اولین پهپاد هوشمند و تمام اتوماتیک با نام IRIS+ ساخته شد

نویسنده: دانیال نوروزی جمعه, 21 شهریور 1393 ساعت 09:46 
پهپاد
پهپاد

شرکت 3D Robotic سازنده‌ی پهپاد و سیستم‌های هوشمند تمام اتوماتیک٬ اولین پهپاد کاملا خودکار و هوشمند خود را به بازار عرضه کرد. این پهپاد که از سیستم خلبان خودکار همین شرکت بهره می‌برد٬ قابلیت پرواز برنامه‌ریزی شده توسط کاربر در مسیرهای مشخص را دارد. در ادامه مطلب همراه زومیت باشید تا با پهپاد 3D Robotic بیشتر آشنا شوید.

بزرگترین مزیت این پهپاد٬ هوشمندی آن در دنبال کردن کاربر در مسیر پیش فرض است و توانایی فیلم‌برداری و عکس‌برداری هوشمند از زوایای مختلف بدون دخالت کاربر را دارا است.

حالت 3PV Follow Me با هر سیستم GPS که بر روی دستگاه‌های اندروید وجود دارد سازگار خواهد بود و این پهپاد را قادر می‌سازد تا محیط اطراف خود را با استفاده از نقشه‌های دقیق تشخیص دهد و بدون هیچ‌گونه خطایی اقدام به فیلم‌برداری کند.

Iris

البته کاربر هنوز هم می‌تواند این پهپاد را به وسیله‌ی کنترل از راه دور هدایت کند یا از اپلیکیشن هدایت DroidPlanner برای برنامه‌ریزی استفاده کند. این اپلیکیشن ‌نیز امکان مسیرسازی را به پهپاد می‌دهد و همچنین کاربر می‌تواند نقاط مختلف و بی‌نهایتی از مسیر را طوری برنامه‌ریزی و دستور دهد که پهپاد در فاصله‌ی زمانی پیش‌فرض روی این نقاط مانور بدهد. البته باید مراقب باطری این پهپاد نیز بود که فقط اجازه‌ی استفاده بین ۱۶ تا ۲۰ دقیقه را به کاربر می‌دهد و باید دوباره آن را شارژ کرد.

Iris+ بدون هیچ‌گونه وسیله و گجت اضافه به قیمت ۷۵۰ دلار در سایت رسمی شرکت 3DRobotics به فروش می‌رسد.

موادی که با پرینتر سه‌بعدی تولید شده و می‌توانند تا 160000 برابر وزن خود را تحمل کنند

نویسنده: حمید رضا رودابه جمعه, 30 خرداد 1393 ساعت 22:29 
3D printed stiff materials3D printed stiff materials

پژوهشگران در دانشگاه MIT و آزمایشگاه ملی Lawrence Livermore موفق به تولید کلاس جدیدی از ماده شده‌اند که چگالی مشابه هواژل (سبک‌ترین ماده جامد) داشته، اما 10000 برابر سخت‌تر است؛ آن هم با کمک پرینترهای سه‌بعدی.

این مواد که در اصطلاح علمی، متا- مواد ریزساختار خوانده می‌شوند، می‌توانند وزن بسیار زیادی را (گهی تا 160000 برابر وزن خودشان) تحمل کنند و به ویژه برای حمل‌و‌نقل اجسام بسیار سنگین در صنعت و باربری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای ساخت این مواد، ابتدا توسط پرینترهای سه‌بعدی و مواد اولیه حساس به نور، شبکه‌های توری بسیار کوچکی، در حد میکروسپیک، ساخته می‌شوند. سپس این شبکه‌ها با لایه‌های فلزی به قطر 200 تا 500 نانومتر پوشانده می‌شوند. پس از گذشت زمان و برداشتن شبکه‌های توری، مواد فلزی بسیار سبکی باقی می‌مانند که نسبت به جرم‌شان، مقاومت فوق‌العاده زیادی دارند. این فرایند را با مواد پلیمری یا سرامیکی نیز می‌توان انجام داد.

محصول نهایی چگالی بسیار کمی، در حد هواژل دارد؛ اما صدها برابر محکم‌تر است و این ویژگی، آن را برای استفاده در صنایع هوا و فضا، و مقاصد نظامی بسیار مناسب می‌کند. از آن جا که بانی اصلی این پروژه DARPA است، احتمال استفاده از این مواد در ربات‌‌ها، هواپیماهای بی‌سرنشین و تجهیزات جنگی نیز وجود دارد.

لینک دانلود ویدیو

پیشرفت در ساختارهای نیمه زنده برای کاربردهای مختلف

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ سه شنبه, 12 فروردین 1393 ساعت 21:09 
آیا حاضرید تلفن‌های هوشمند زنده را در دست بگیرید؟

دانشمندان در دانشگاه MIT در حال توسعه‌‌ی ماده‌‌ای دورگه هستند که قرار است چیزی بین یک باکتری زنده و یک ماده‌‌ی بیجان همچون نانوذرات طلا باشد. این ماده‌‌ی زنده در نهایت قادر است به محرک‌های محیطی اطراف خود درست مثل سلول‌های معمولی پاسخگو باشد، ضمن اینکه ویژگی‌های بیشتری همچون تاباندن نور یا گذردهی الکتریسیته را نیز داراست. با استفاده از این قابلیت‌های اضافه می‌توان به ساخته شدن باتری‌ها یا بدنه‌های زنده که قادر به ترمیم یا شارژ خودکار خود هستند امیدوار بود. در ادامه با ما باشید.

گروهی که بر روی این پژوهش کار می‌کنند توسط پروفسور Timothy Lu هدایت می‌شود. این گروه کار خود را از باکتری‌‌ ای-کولای آغاز کرد، علت انتخاب این باکتری این بود که این باکتری از یک لایه‌‌ی پروتئینی محافظ به نام "curli fibers" بهره می‌برد که اتصال آن به سطوح مختلف را آسان می‌کند.

با افزودن انتخابی پپتیدها به الیاف سطحی این لایه دانشمندان می‌توانند اقدام به پیوند زدن مواد مختلف به سطح باکتری بکنند. این ناذرات با قرار گرفتن بر روی این الیاف به شکل نانوسیم‌های طلا در می‌آیند که به فیلم شکل گرفته امکان هدایت الکتریکی را می‌دهند. هم چنین دانشمندان از ذرات کوانتومی-quantum dots- نیز برای اتصال به سطح باکتری بهره بردند که با موفقیت روبرو شد. ذرات کوانتومی نانوبلورهای ساخته شده از مواد نیمه رسانا هستند.

منشا الهام گیری این گروه استخوان بوده است که در آن نیز اجزای بی‌جان معدنی در کنار اجزای زنده قرار گرفته‌اند که نتیجه‌‌ی آن پاسخگویی عالی به محیط اطراف است. امید می‌رود توسعه‌‌ی این دسته از مواد بتواند در ساخت داربست‌های زیستی، مواد خود ترمیم‌گر، باتری ها، سلول‌های خورشیدی یا حس‌گرهای تشخیصی به کار رود.

به نظر شما در دست داشتن یک گوشی با یک بدنه‌‌ی زنده یا باتری ساخته شده از باکتری‌های چه حسی خواهد داشت؟

جزییات این پژوهش را می‌توانید در نشریه‌‌ی Nature Materials مطالعه کنید.

منبع gizmagلینک‌مطلب

تولید سوخت پروپان با استفاده از باکتری‌ E-Coli

نویسنده: ‫کاوه جهان آرای‬‎ دوشنبه, 17 شهریور 1393 ساعت 21:23 
تولید سوخت پروپان با استفاده از باکتری‌ E-Coli
پروپان یکی از سوخت‌های بسیار جذاب است که ضمن امکان ذخیره سازی آسان، هم اکنون نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما منبع تامین آن، ذخایر تجدیدناپذیر سوخت‌های فسیلی است. با نزدیک شدن بشر به دوران اتمام این سوخت‌های تجدید ناپذیر پژوهشگران در دانشگاه سلطنتی لندن و دانشگاه تورکو روشی ابداع کرده‌اند که می‌توان این سوخت‌ها را با مصرف اسیدهای چرب یا نور خورشید تولید کرد.
در مقایسه با سایر سوخت‌های گازی شکلی که امروزه در حال توسعه و مصرف هستند پروپان یکی از مطلوب ترین هاست چرا که ذخیره سازی آن بسیار آسان‌تر و ارزان تر است ضمن اینکه برای تولید توسط ارگانیسم‌های زنده نسبت به سوخت‌های مایع بسیار مناسب تر خواهد بود چرا که سوخت نهایی نیازی به خالص سازی نداشته و به محض تولید قابل مصرف خواهد بود.

این گروه با مهندسی باکتری‌ای توانستند با دخالت در فرایند تبدیل و استفاده از اسیدهای چرب توسط باکتری‌ها برای ساخت دیواره‌ی سلولی، آن‌ها مجبور به انجام فرایندهای آنزیمی جهت تولید پروپان کنند. آنزیم آلدهید دیفرمیلیتینگ اکسیژناز (ADO) به دلیل قابلیت‌های فوق العاده‌ی که در انجام عملیات کاتالیستی واکنش‌های تولید هیدرکربن‌ها دارد دانشمندان را بسیار هیجان‌زده کرده است هر چند تا کنون به روشی سامان یافته در آزمایشگاه به صورت سنتز شده به کار گرفته نشده است. در این آزمایش دانشمندان توان کاتالیستی آنزیم را با تامین الکترون‌های بیشتری برای انجام واکنش به شکل عوامل کاهنده که معمولا در ارگانیسم‌های زنده فتوسنتز حضور دارند به شدت افزایش دادند.

Propane-3D-ballباکتری‌ها در لوله‌هایی شیشه‌ای با قابلیت تحلیل محصول نهایی تولید شده قرار گرفتند که البته فضای کافی برای ذخیره‌ی پروپان یا کنترل غلظت اکسیژن را نداشت، بنابراین آن‌ها تصمیم گرفتند که با استفاده از لوله‌هایی بزرگ تر و افزایش غلظت مایع، تولید را افزایش دهند که این تولید 6 برابر زمان بیشتر ادامه پیدا کرد ضمن اینکه میزان تولید پروپان تا 100 برابر افزایش یافته بود.

هر چند این پژوهش در مراحل ابتدایی خود قرار دارد، تا کنون نشان داده است که می‌توان به منابع تولید انرژی دیگری به غیر از انرژی سوخت‌های فسیلی امیدوار بود که ضمن انبوه بودن، تجدیدپذیر نیز هستند. با وجود اندک بودن میزان سوخت تولیدی تا کنون سوختی که تولید شده می‌تواند به طور مستقیم در یک موتور به کار گرفته شود. این پتانسیل بالای استفاده از چنین فناوری‌هایی در آینده جهت دستیابی به سوختی تجدید پذیر را نوید می‌دهد که می‌تواند جایگزین تمامی انواع دیگر سوخت‌های معمول امروزی شود. تولید مقادیر قابل استفاده‌ای از سوخت پروپان هدف پژوهش‌های آتی این گروه است، ضمن اینکه آن‌ها می‌خواهند فرایند فتوسنتز را با استفاده از ارگانیسم‌های فتوسنتزکننده جایگزین کنند تا بتوان به معنای واقعی کلمه انرژی را مستقیما از خورشید به دست آورد.

پیش از این نیز در زومیت با کاربردهای دیگر این باکتری خطرناک آشنا شده‌اید، می توان به خوبی دریافت که حتی خطرناک ترین موجودات نیز در نوع خود می‌توانند تبدیل به مفیدترین موجودات برای انسان‌ها شوند. شما چه فکری می‌کنید؟ آیا روزی سوخت ما از باکتری‌ ای کولای تامین خواهد شد؟

جزییات این نشریه در مجله‌ی علمی Nature Communications به چاپ رسیده است.