سیناپرس: مصرف سوخت‌های زیستی در کشورها و مناطق مختلف متفاوت است و با افزایش قیمت نفت، این سوخت‌ها به عنوان منابع انرژی مجددا مورد توجه واقع شده‌اند.
با شناخت اهمیت بیوانرژی‌ها، سازمان‌های بین‌المللی مانند بیوانرژیِ IEA در سال ۲۰۰۸ توسط آژانس بین‌المللی انرژی بنیان گذاشته شدند تا همکاری و تبادل اطلاعات بین کشورهایی که در تحقیقات بیوانرژی برنامه‌های ملی دارند را بهبود و افزایش دهند. مجمع سوخت‌های زیستی سازمان ملل، از برزیل، چین، هند، آفریقای جنوبی و آمریکا و اتحادیه اروپا تشکیل شده است. رهبران جهانی پیشرفت و مصرف سوخت‌های زیستی, برزیل، آمریکا، فرانسه، سوئد و آلمان هستند.
اتحادیه اروپا اهداف بلندپروازانه‌ای را در مورد افزایش بیشتر از سوخت زیستی قابل بازیافت که در حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرد دنبال می‌کند. تاکید آنان بر افزایش ۷۵/۵ درصد تا سال ۲۰۱۰ و ۱۰ درصد افزایش تا سال ۲۰۲۰ است. البته بررسی به عمل آمده از ۲۷ کشور عضو این اتحادیه نشان دهنده این است که تمایل آنان برای استفاده از سوخت‌های زیستی به یک میزان نیست. از سال ۱۹۷۶ برزیل تصمیم به ترکیب گازوئیل با اتانول گرفت. از سال ۲۰۰۷ نسبت قانونی ترکیب در این کشور حدود ۲۵ درصد اتانول و ۷۵ درصد گازوئیل است که این نسبت ترکیب E25 را می‌سازد. در دسامبر ۲۰۱۱ برزیل ۱۴.۸ میلیون اتومبیل و وانت سبک دوگانه سوز و ۱.۵ میلیون موتورسیکلت دوگانه سوز داشت که اکثراً از سوخت اتانول خالص (صد در صد) یا E100 استفاده می‌کردند.
در حالی که مردم در کشورهای دیگر ممکن است نگران سوختی باشند که باید وارد کنند، در برزیل مردم چندان نگران این موضوع نیستند. در جایگاه‌های سوخت‌گیری، بنزین با قیمت هر گالن ۵ دلار فروخته می‌شود اما در کنار آن اتانول (الکل) هم وجود دارد که با قیمت هر گالن ۳ دلار به فروش می‌رسد. در برزیل اتانول به وفور وجود دارد و بیشتر ماشین‌ها مجهز به سیستم دوگانه سوز هستند که هم با بنزین کار می‌کنند و هم با سوخت زیستی اتانول. یکی از عوامل مهم تعیین کننده در قیمت سوخت‌های زیستی قیمت ماده اولیه آن است. به ویژه قیمت بیودیزل که از روغن‌های گیاهی تولید می‌شود تحت تاثیر قیمت روغن‌های گیاهی و هزینه انرژی مورد نیاز برای حرارت دادن آن است. بیودیزل که سوختی شبیه به دیزل است از روغن‌های گیاهی یا روغن‌های حیوانی یا ضایعات چربی ها به دست می‌آید. بیودیزل را می‌توان مستقیم به عنوان سوخت استفاده کرد که نیازمند تغییر در موتورهای دیزلی است و یا می‌توان به صورت مخلوطی با سوخت دیزل معمول به کار برد که نیاز به تغییر اندک یا هیچ تغییری در موتور است. کاهش گازهای گلخانه‌ای و کاهش تولید دی اکسید کربن، چند بعدی ساختن سوخت‌های مصرفی، دوام فرآیند و مقرون به صرفه بودن و بازار بیشتر برای محصولات کشاورزی، مزایای استفاده از سوخت‌های زیستی است.
۹۰ درصد فروش سوخت جایگاه‌ها برزیل اتانول است. از آنجا که قیمت اتانول بسیار کمتر است، مردم ترجیح می‌دهند از اتانول استفاده کنند. مردم برزیل روش ساده‌ای برای انتخاب سوخت خود دارند و اگر قیمت اتانول 70 درصد یا کمتر از بنزین باشد، آنها از اتانول استفاده می کنند. اتانول سوخت کاملاً زیستی است. در دهه 1970 برزیل مصمم شد که از محصولات کشاورزی خود سوخت زیستی تولید کند تا از سوخت و نفت وارداتی بی‌نیاز شود. در آمریکا اتانول از ذرت گرفته می‌شود اما در برزیل اتانول از نیشکر تهیه می‌شود. امروزه 40 درصد سوخت مورد نیاز برای حمل و نقل برزیل با اتانول تهیه شده از نیشکر تامین می‌شود. برزیل سرشار از مزارع نیشکر است. اتانول تهیه شده از نیشکر پسماند زیادی تولید نمی‌کند، چرا که تمام محصول به چرخه حیاتی بازگشته و محصولات کناری آن می‌توانند برای غنی کردن خاک استفاده شوند.
برزیل تولیدکننده اصلی اتانول از نیشکر است و به اندازه کافی زمین برای کاشت این محصول دارد و نیازی به از بین بردن جنگل یا استفاده از زمین‌های زراعی مواد غذایی برای تولید نیشکر مورد نیاز ساخت اتانول ندارد. با این وجود کاشت نیشکر در برزیل چنان گسترده شده که بعضی آن را جایگزین قهوه، مرکبات و چراگاه‌ها کرده‌اند. افزایش تمایل نسبت به استفاده از سوخت‌های زیستی به جای سوخت‌های فسیلی در سطح جهانی برزیل را از این نظر صاحب جایگاه ممتاز و ویژه‌ای کرده و این کشور را به نقطه‌ای تبدیل کرده که چشم‌انداز صنعت اتانول در آنجا هرگز تا این اندازه خوب نبوده است.
بیش از ۷۵ درصد ماشین‌های جدید این کشور مجهز به موتورهای دوگانه سوز هستند که می‌توانند با اتانول کار کنند. برزیل ادعا می‌کند که با جایگزین کردن ۴۰ درصد مصرف گازوئیل خود با اتانول، به خودکفایی در این محصول رسیده است. قیمت‌های محلی اتانول پایین بوده و رقیب جدی گازوئیل شده است. در کشورهای اروپایی بیش از همه بیودیزل تولید می‌شود. قابل ذکر است در برخی از کشورها، دولت‌ها برای مصرف سوخت‌های زیستی قوانینی تعیین کرده‌اند. در آخرین این نمونه‌ها، دپارتمان انرژی آفریقای جنوبی اعلام کرد که از اکتبر ۲۰۱۵ تمامی تولیدکنندگان سوخت در این کشور، باید بنزین و دیزل را با سوخت‌های زیستی ترکیب کنند. طبق نظر انجمن ملی سوخت‌های فسیلی در حال حاضر ۱۴۸ مجتمع تولید گازوئیل قابل بازیافت وجود دارد و کسانی در داخل این صنعت در مورد بسته شدن این صنعت به دلیل نداشتن سود کافی صحبت می‌کنند. علاوه بر این حقیقت این است که دارندگان ماشن‌های سنگین در ایالات متحده، بیشتر تمایل به استفاده از سوخت‌های بنزین دارند تا گازوئیل.
پنج‌شنبه 31 اردیبهشت 1394 ساعت 19:45
