چطور استارتاپها می توانند جایگزین یا مکمل رزومه سنتی هم بشوند

چطور اقتصاد استارتاپی، جایگزین رزومه سنتی می شود

• نویسنده : خانم عصمت بغدادی

گروهی 5 نفره از مهندسین  و متخصصین محصول دور هم جمع شدند مقداری سرمایه از سرمایه گذاران فرشته جذب نمودند، استارتاپی به وجود آوردند، مقدار کمی درآمد کسب نموده و آن را به مبلغ 10 میلیون دلار می فروشند. چه اتفاقی افتاده است؟ باور عموم این است که این یک حباب تکنولوژی است؛ خریدی ناشیانه که غیر عقلانی می باشد. 

البته شاید بتوان ماجرا را بگونه ای دیگر تفسیر کرد: تغییر اساسی در چگونگی قدردانی از نیروهای بسیار کارآمد. 

پس در ادامه با اسکیل ما، همراه باشید تا این مورد را دقیق تر بررسی نماییم.

حدود یک دهه پیش، قبل از تحولات اخیر در تکنولوژی، بسیاری از بهترین و باهوش ترین فارغ التحصیلان دانشگاهی، حرفه و کسب و کار خود را در خیابان وال استریت شروع می کردند. اما امروزه، این فارغ التحصیلان به طور روز افزونی  اهداف خود را در سیلیکون ولی (Silicon Valley) یعنی در مرکز اقتصادی نوین آمریکا دنبال می کنند. در سیلیکون ولی هم مانند وال استریت با وجود تاکیدات و دغدغه های فرهنگی مانند آرمان گرایی و تغییر دادن جهان، از وعده پول و قدرت برای جذب کردن جوانان و افراد باهوش استفاده می شود. 

البته شباهت های این دو در این جا خاتمه نمی یابد. مانند سرمایه گذاری های وال استریت، تکنولوژی نیز برای پیشرفت و ادامه حیات به نرخ بازگشت سرمایه  متکی است. در وال استریت صندوق های سرمایه گذاری یا پوشش ریسک با ارزش چند میلیارد دلار اغلب توسط پنج یا شش نفر اداره می شوند. به طور مشابه چند مهندس در سیلیکون ولی هم می توانند محصولی میلیارد دلاری ایجاد کنند. با این وجود، هر دو صنعت از نیروی کاری فوق العاده بهره ور استفاده می کنند،

 همانطور که می گویند یک مهندس عالی به اندازه 10 مهندس خوب می ارزد. این موضوع انگیزه زیادی را ایجاد می کند تا بهترین ها را استخدام کنید و از طرف دیگر، به این معنی است که استخدام افراد ضعیف هزینه عظیمی برای سازمان به وجود می آورد. علاوه بر این، جهان هنوز در مراحل اولیه انقلاب تکنولوژیکی است و در این شرایط که کمپانی های بزرگ حوزه تکنولوژی برای ارتباط و سهم بازارِ بیشتر در دراز مدت مبارزه می کنند تصمیمات استخدامی می تواند اثرات بلند مدتی داشته باشد که در آینده کم کم خودش را نشان می دهد.

برخلاف طرح های سرمایه گذاری وال استریت، در حوزه تکنولوژی شناسایی و پاداش دادن به عاملان ایجاد ارزش یعنی مهندسان، طراحان و دیگر افرادی که مرتبط با خلق محصول هستند بسیار سخت تر است. در وال استریت بانکداران و مبادله کنندگان سهام مراکز درآمدزایی سرمایه گذاری ها هستند در حالی که مهندسان و طراحان مراکز هزینه بشمار می آیند. در دنیای بانکداری و صندوق های سرمایه گذاری، مشارکت هر کسی در خط سود به راحتی اندازه گیری می شود. در بسیاری از موارد شناسایی کردن ستاره ها در کسب و کار به اندازه نشان دادن پول به یکدیگر ساده است.

از سوی دیگر در دنیای فناوری و تکنولوژی اندازه گیری مشارکت یک مهندس در موفقیت یک پروژه و نقش آن در دوام کسب و کار بسیار مبهم و پیچیده است. ارزش یک مبادله کننده سهام به اندازه  پولی است که در آخر تجارت اش بدست می آورد. اما ارزش یک مهندس خاص در تیم تجزیه و تحلیل زیرساخت چقدر است؟

تصمیم های استخدام کننده می تواند اثرات طولانی مدتی داشته باشد که کم کم در آینده خودش را نشان می دهد.

جهان تکنولوژی هنوز در حال کشف کردن و بررسی چگونگی پاداش دهی به نخبگانش است.  پیش از این هرگز مرکز هزینه ای، اختیار نفوذ و قدرت چندانی در خط سودِ (یا حد سودآوری) کلی یک صنعت نداشت. به عنوان مثال، صنعت داروسازی نیز بر فعالیت های تیم تحقیق و توسعه محصول اش استوار است اما از آنجایی که مشکلات و هزینه های راه اندازی یک صنعت تولید دارو بسیار بالا بوده و نمی توان به آسانی آن را در یک گاراژ راه اندازی نمود تیم تحقیق و توسعه با وجود بالا بودن مشارکتِ شان، از قدرت چانه زنی بالایی برای در اختیار گرفتن پاداش بیشتر برخوردار نیستند.

همه اینها باعث ایجاد سیسم تشویقی جالبی می شود. کارفرمایان می خواهند تا بهترین ها را استخدام کنند و حاضرند حقوق ماهیانه بیشتری بابت کارشان بدهند، اما اطلاعات نامتقارن و قدرت چانه زنی کارکنان نخبه باعث چالش می شود. گوگل حاضر به پرداخت مبالغ گزاف به کد نویسان ستاره می باشد، اما گوگل نمی تواند درمورد کسانی که تازه از دانشگاه استنفورد فارغ التحصیل شده اند، اندازه گیری داشته باشد و تنها بر پیش بینی تکیه می کند که چه کسی می تواند ستاره شود و ارزش مزایای شغلی یک میلیون دلاری گوگل را خواهد داشت.

انگیزه ها و ارزش های افراد جوان، بلند همت و باهوش در تکنولوژی با ارزش های حاکم بر مدل های کار معمولی یا سنتی نا هماهنگ و در تضاد است.  در این نگاه شما می توانید به شرکت ها و کمپانی های بزرگ دیگر بپیوندید و سالها وقت تان را برای اثبات کردن ارزش تان صرف کنید و با سیاست اطمینان حاصل کنید که ارزش تان بالاخره به رسمیت شناخته می شود یا به جای آن در نگاهی جاه طلبانه شما می توانید استارتاپی را راه اندازی کنید که در آن اگر موفق شوید ارزش تمام حقوق طول عمرتان را در عرض چند سال یکجا به دست خواهید آورد.

اما در بسیاری از موارد، مزایای استارتاپ ها به شاخص های سنتی همچون میزان درآمد محدود نمی شوند بسیاری از آنها در وهله اول، تبدیل به کسب و کاری میلیارد دلاری نمی شوند. ولیکن آنها محصولات خاصی هستند که می توانند در لوای کمپانی های بزرگتر با تیم فروشی حرفه ای قرار بگیرند که موجب رشد آنها شود. یعنی محصولاتی که گره ای از گره های کمپانی های بزرگتری را باز می کنند. بنابراین استارتاپ شما اگر تبدیل به یک استارتاپ میلیارد دلاری نشود در بدترین حالت، اثبات می کند شما تیمی هستید که می توانید محصولی با ارزش را بسازید. استارتاپ شما رزومه زنده و حی و حاضر شماست که در آینده نه چندان دور معیاری برای جذب شما به عنوان یک مهندس نخبه با مزایا و پاداش اغوا کننده در کمپانی های بزرگی چون گوگل می تواند بشود.

بنابراین در آینده استارتاپ ها شروع به پرکردن جاهای خالی در بازار کار می کنند. آنها روشی هستند که اثبات می کنند شما برای استخدام با ارزش هستید و روشی که موجب می شود شما ارزش واقعی خود را به دست بیاورید. یک شرکت نمی تواند سابقه درخشان کسی را استخدام کند اما آنها می توانند محصولی را به خدمت بگیرند که کسی سالها وقت برای ساختنش صرف کرده است و سپس حقوق مناسبی را برای مغزی در نظر بگیرند که آن محصول را خلق کرده است.    

رایج ترین سرنوشت استارتاپ ها چیست؟ اگر صادق باشیم شکست. در بین داستان استارتاپ های موفق نیز افراد و بنیانگذاران تاثیر گذار که آرمان هایی فراتر از مسائل مالی را دنبال می کنند بسیار کمیاب هستند و جدا از همه صحبت ها و شعارها در مورد آرمان گرایی و لزوم تغییر دادن جهان، اکثر بنیانگذاران استارتاپ صرفا می خواهند به منابع مالی خوبی برسند و چند میلیونی دلاری پول به جیب زده و از این راه غرور و کیف های پولشان را پر کنند.

بنابراین اگر ارزش استارتاپ را تنها بر اساس داستان افراد تاثیر گذار و موفق و درصد استارتاپ های موفق بررسی کنیم با توجه به حجم بالای شکست ها در سیلیکون ولی، بسیاری از تلاش هایی که در آنجا اتفاق می افتد غیر معقول به نظر می رسد. اما اگر در عوض به استارتاپ ها به عنوان مکمل های کاربردی بازار کار و عاملی برای جذب شما با مزایا و پاداش فوق العاده در کمپانی های مانند گوگل، اپل ، آمازون و ... نگاه کنیم، بیشتر منطقی به نظر می رسند.

منبع: https://techcrunch.com

ایسوس به دنبال توسعه شاخه هوش مصنوعی و واقعیت مجازی

16 مرداد 1395

رایورز - شرکت ایسوس تک قصد دارد تا فعالیت خود در بازار صنایع دیجیتالی را به‌سوی تمرکز بیشتر بر روی دو مورد واقعیت مجازی و هوش مصنوعی متمایل سازد.

به گزارش رایورز به نقل از وب‌سایت خبری تحلیلی taipeitimes، شرکت ایسوس تک به‌عنوان یکی از نام‌های بزرگ رده تولید کامپیوترهای خانگی به‌حساب می‌آید و از این نظر در رتبه چهارم جهان جای دارد.

با این‌ وجود شرایط این بازار چندان قابل اتکا نیست و در آینده‌ای بلندمدت نمی‌توان دیگر بر روی توفیق به‌واسطه کامپیوترهای خانگی حساب باز کرد.

به‌ این‌ ترتیب شرکت ایسوس قصد دارد تا تمرکز خود بر روی بازارهای آینده را بر روی دو مورد اصلی و رو به رشد در جهان فناوری قرار بدهد تا بتواند آینده‌ای درخشان را برای خود تضمین نماید.

این دو مورد شامل هوش مصنوعی و واقعیت مجازی هستند که البته ایسوس در حال حاضر نیز شاخه‌های مربوط به این دو مورد را در ساختار شرکتی خود می‌بیند.

با این‌ حال بر اساس گفته‌های جری شن به‌عنوان مدیر ارشد اجرایی این شرکت، ایسوس قرار است تا با تخصیص منابع بیشتر به این دو بخش، روند فعالیت آنها را بهبود بخشیده و پیشرفت آنها را تسریع نماید.

شرکت‌ها نباید راهکارهای توسعه و آزمون را دست کم بگیرند

1 مرداد 1395

رایورز - شرکت‌ها نباید ارزش استفاده از خدمات ابری را برای تجربه و تست ایده‌های جدید دست کم بگیرند، زیرا این تلاش‌ها به آنها یک مزیت رقابتی قابل توجه خواهد داد.

به گزارش رایورز به نقل از کامپیوتر ویکلی، یکی از مدیران آمازون در سخنرانی خود در نشست خدمات وب آمازون(AWS) در لندن، به شرکت‌ها توصیه کرد که به تست‌های ابر محور و راهکارهای توسعه‌ای به عنوان راهکارهای مهم توجه کنند، به ویژه زمانی که در شرایط غیربحرانی، فرصت مناسبی در دست دارند تا کسب و کار خود را در بلندمدت متحول نمایند.

به گفته وی: «بعضی اوقات افراد می‌گویند که این آزمون‌ها و راهکارها موثر نیستند، اما من عقیده دارم که این تست‌ها و استراتژی‌ها موثرترین اقدامات برای شرکت شما هستند، زیرا نشان می‌دهند که کسب و کار شما چقدر چابک است و سازمان شما چقدر می‌تواند سریع باشد. این تست‌ها و راهکارها به خاطر انجام محاسبات ابری به صورت بنیادی تغییر یافته‌اند. حالا به خاطر دسترسی به منابع، محدودیتی وجود ندارد.»

وی همچنین افزود: «در گذشته برای این تست‌ها، افراد بدترین امکانات سخت‌افزاری را در اختیار داشتند. آنها باید از بین ده سناریوی مختلف یکی را امتحان می‌کردند و هر بار با سیستم عامل به خصوصی سر و کار داشتند. نصب نرم‌افزارهای جدید برای آنها کابوس بود و مجبور بودند به حداقل‌ها قناعت کنند. اما حالا وضعیت فرق کرده است. شما می‌توانید تست‌ها را در بالاترین سطح صحت و دقت اجرا کنید زیرا از نظر سخت‌افزار محدودیت خاصی ندارید. چابکی به شما اجازه می‌دهد تا در بازار سریع‌تر حرکت کنید. در گذشته مشتری‌ها با یک برند زندگی می‌کردند اما حالا شرایط تغییر کرده است. در زمانی که عدم قطعیت وجود دارد، تجربه بسیار مهم است.»

به گفته وی: «چیزی که ما واقعا می‌خواستیم انجام دهیم رابطه بین تامین کنندگان و مشتریان بود. ما مشتری شرکت‌های IT بزرگ و قدیمی بودیم و در انتهای زنجیره دریافت قرار داشتیم و این چندان جالب نبود؛ تنها راه ممکن پایین آوردن هزینه‌ها، تنظیم قراردادهای بلندمدت بود که این کار باعث می‌شد تا ما مدارکی و گواهی‌هایی را بگیریم که به بعضی از آنها هیچ احتیاجی نداشتیم. با سیستم پرداخت در حال حرکت AWS کاربر همیشه تحت کنترل شما است. این کار بدون آنکه افراد را مجبور به بستن قراردادهای طولانی مدت کنیم موفقیت‌آمیز بوده است.»

نسل دوم فضای پردازش ابری در راه است

«دایان گرین» مدیر مرکز توسعه خدمات پردازش ابری گوگل این مسئله را مطرح کرد و توضیح داد نسل دوم محیط پردازش ابری در راه است.

دوره حضور سازمان‌ها در فضای پردازش ابری به سر رسیده است و از هم‌اکنون می‌توانید شاهد روی کار آمدن عرصه جدیدی موسوم به Cloud 2.0 بود.

«دایان گرین» مدیر مرکز توسعه خدمات پردازش ابری گوگل این مسئله را مطرح کرد و توضیح داد نسل دوم محیط پردازش ابری در راه است.

فاز نخست فضای پردازش ابری ارائه سرویس‌های اولیه بود و آزمایش این اتفاق که سازمان‌ها چگونه می‌‌توانند در فضای داخلی خود سرورهای ابری را در اختیار بگیرند و اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزارهای مورد نیاز خود را روی این سرورها اجرا کنند.

در این مرحله بزرگ‌ترین نگرانی سازمان‌ها امنیت و قابلیت اعتماد به فضای ابری بود که بتوانند اطلاعات محرمانه و مهم خود را روی آن قرار دهند.

از زمان عرضه این خدمات چند سالی می‌گذرد و فضای ابری توانسته است اطمینان سازمان‌ها را به خود جلب کند.

هم‌اکنون مدیران اطلاعاتی در سازمان‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توانند حجم گسترده‌ای از داده‌های خود را به فضای ابری بسپارند و تمام اپلیکیشن‌های خود را روی آن اجرا کنند.

هم‌اکنون فضای پردازش ابری با سیستم‌های یادگیری ماشینی و خدمات تحلیل کلان داده ادغام شده است و گوگل بر این باور است که طی چند سال آینده نسل دوم فضای پردازش ابری با نام Cloud 2.0 روی کار می‌آید.

منبع: رایورز

فقط در یک شرکت؛ ربات‌ها 60 هزار چینی را بیکار کردند

ربات‌ها 60 هزار چینی را بیکار کردند

دانشمندان پیش بینی کرده‌اند روبات‌ها و ماشین‌های هوشمند طی 30 سال آینده با انجام کارهایی که انسان‌ها انجام می‌دهند بیش از نیمی از انسان‌ها را بیکار و زندگی را بی‌معنا می‌کنند.

فَکسکان، شرکت بزرگ قطعه ساز برای غول‌های فناوری مانند اپل و سامسونگ 60 هزار تن از کارگران یک کارخانه خود را در چین اخراج و ربات‌ها را جایگزین آنها کرد.

به گزارش تارنمای روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پُست، این کارخانه که در منطقه کانشانِ چین واقع است شمار کارکنان خود را از 110 هزار به 50 هزار نفر کاهش داده است.

فَکسکان اعلام کرده است در حال حاضر بسیاری از وظایف کارگران در بخش تولید را دستگاه‌های اتوماتیک و ربات‌های خودکار بر عهده دارند.

این شرکت در بیانیه‌ای تاکید کرد از مهندسی رباتیک و فن‌آوری‌های نوآورانه استفاده خواهد کرد و بر روی بالا بردن ارزش افزوده در فرایند تولید متمرکز است.

در سال های اخیر، بسیاری از کارخانه‌های چینی بر فن‌آوری رباتیک سرمایه گذاری کرده‌اند.

از شهریور 1393 بیش از 500 کارخانه در استان گوانگدونگ چین حدود 630 میلیون دلار بر روی خرید و ارتقای ربات‌های هزینه کرده‌اند.

برخی از اقتصاددانان و کارشناسان اجتماعی درباره خطر جدی بحران بیکاری انسان‌ها به دلیل گسترش استفاده از ربا‌تها در آینده هشدار داده‌اند.

دانشمندان پیش بینی کرده‌اند روبات‌ها و ماشین‌های هوشمند طی 30 سال آینده با انجام کارهایی که انسان‌ها انجام می‌دهند بیش از نیمی از انسان‌ها را بیکار و زندگی را بی‌معنا می‌کنند.

موشه وَردی، استاد مهندسی محاسبات در دانشگاه رایس در شهر هوستون ایالت تگزاس امریکا اواخر بهمن ماه 1394 گفت افزایش ماشین آلات هوشمند از جمله خودروهای بدون راننده، هواپیماهای بدون سرنشین هوشمند و همچنین دستگاه های تجاری هوشمند اگر چه آسایش را برای انسان‌ها به ارمغان می‌آورد اما ممکن است به بیکاری طولانی مدت انسان‌ها منجر شود.

استاد وردی در نشست سالانه «انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم» در واشنگتن افزود: «تا سال 2045، ماشین آلات قادر به انجام بخش بسیار قابل توجهی از کارهایی خواهند بود که یک انسان می‌تواند انجام دهد.»

وی با طرح این سوال که «آیا تکنولوژی که در حال توسعه آن هستیم در نهایت به نفع انسان خواهد بود؟» گفت: «پاسخ معمولی این است که اگر ماشین آلات همه کارهای ما را انجام دهند، ما نیز آزادانه به فراغت خواهیم رسید اما من چنین آینده امیدوار کننده‌ای را نمی بینم. معتقدم که کار کردن برای تندرستی و سلامت انسان ضروری است.»

وردی تاکید کرد: پیدا کردن معنا در زندگی پس از آنکه انسان دیگر نان عرق جبین خود را نخورد شاید بشریت را با بزرگترین چالش خود تا زمان کنونی مواجه کند.»