واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

پدر بزرگ متوفای 21 فروردین 1399/ علت فوت: کرونا

متوفی - که پدر بزرگی مهربان بود - در خانه اش نشسته بود که اقوام یکی پس از دیگری به دیدارش آمدند: بی ادبی است به عید دیدنی بزرگ فامیل نرویم!

داستان کوتاهعصرایران؛ جعفر محمدی

- تاریخ فوت: ۲۱ فروردین ۱۳۹۹
- علت فوت: کرونا

متوفی - که پدر بزرگی مهربان بود - در خانه اش نشسته بود که اقوام یکی پس از دیگری به دیدارش آمدند: بی ادبی است به عید دیدنی بزرگ فامیل نرویم!

آنها حتی دست هم ندادند و روبوسی هم نکردند ولی ویروس نامرئی از یکی شان منتقل شد به بیچاره پدر بزرگ.

هیچ وقت هم مشخص نشد کدام یک از افراد فامیل قاتل او شده بود چرا که هیچکدام شان کرونایی نشدند.

بعدها پزشک پدربزرگ گفت: هر که بود فقط ناقل بود، بی آن که علائم داشته باشد.

فردای روزی که پدربزرگ مُرد، چند کارگر گورستان که لباس های ضدکرونا پوشیده بودند ، او را در عمق دو متر و بیست سانتی متری دفن کردند، کمی آهک روی جنازه اش ریختند و همه فامیل در خلوت خود برایش گریستند؛ قاتل هم می گریست.

----------------------------------

بیشتر بخوانید...

جهان داستان کوتاه/ هر روز یک داستان: «آیا پُلی ساخته‌اید؟»

جهان داستان کوتاه/ هر روز یک داستان: «مواجهه با مشکلات!»

جهان داستان کوتاه/ هر روز یک داستان: «پیرمرد و شادی»

سال 98؛ سال نمایش تغییرات اقلیمی برای ایران و جهان

ما گمان می‌کردیم از طبیعت و فرایندهای آن جداییم و حاکم بلامنازع این کره خاکی و در راس هرم آن هستیم.

عصرایران؛ مازیار آقازاده - سال 98 را در حالی به پایان می‌رسانیم که اکثر ایرانی‌ها معتقدند این سال "خوش‌یُمن" نبوده و حوادث و اتفاقات تلخی در این سال روی داده است.

این سال با سیلی ویرانگر در استان‌های شمالی و غربی آغاز شد و نوروز بسیاری از مردم را در استان‌های مختلف تلخ کرد و خانه و اثاث‌شان را با خود بُرد و با ادامه سلسه حوادث تلخ در کنار تحریم و فشارهای اقتصادی در نهایت ماه پایانی سال تحت تاثیر اتفاقی به مراتب بدتر و سهمگین‌تر در حال پایان است.

سال 98؛ سال مصیبت تغییرات اقلیمی برای ایران

ویروس مرگبار و ناشناخته "کرونا جدید" که به جان دنیا افتاده و در ایران هم همچون شبحی سرگردان می‌تازد و قربانی می‌گیرد و عید نوروز را برای بسیاری از مردم ایران از شروشور همیشگی تهی کرده و آنها را در قرنطینه خانگی، بدون خرید سال نو و بدون دید و بازدید مرسوم در زندان‌های خانگی حبس کرده است.

سال 98 را با سیل آغاز کردیم و حالا با مصیبت کرونا در زندان های خانگی مان در حال ورود به سال 99 هستیم.

البته جدای از جنبه‌های خرافی درباره "خوش یُمن و بد یُمن" بودن سال و ماه و روز و... به نظر می‌رسد سال به سال و ماه به ماه اثرات مخرب تغییرات اقلیمی جهانی از سویی و تخریب زیست محیطی داخلی را از سوی دیگر (جنگل‌زدایی و بیابان‌زایی و فرسایش خاک و...) به شکل باران‌های سیل‌آسا در محیط کشوری و ویروس‌های جهش یافته مرگبار عالمگیر در حوزه جهانی، در زندگی خود می‌بینیم و متاثر می‌شویم.

دهه‌هاست که به عنوان انسان بی‌محابا به حریم طبیعت دست درازی کرده و منابع طبیعی را در جهت امیال و خواست‌های خود غارت کرده‌ایم و حالا طبیعت دست به قیام زده و انتقام می‌گیرد.

زندگی مردم دنیا در خطر است و هیچ نقطه‌ای از جهان ایمن نیست؛ کرونا ضعیف و قوی و دولتمرد و شهروند عادی نمی‌شناسد و اگر دستش برسد به هر انسانی به شکل طعمه نگاه می‌کند و سعی می‌کند به سیستم ایمنی او نفوذ کرده و او را ضربه فنی کند.

به همین راحتی و به همین بی‌رحمی!

اما این بی‌رحمی ویروس کرونا در کنار بی‌رحمی امواج خروشان سیل‌ها در برابر بی‌رحمی‌هایی که ما انسان‌ها با مادر طبیعت و مهد زایش خود کرده‌ایم چیز زیادی نیست.

دستبرد بی‌رحمانه به طبیعت به گمان اینکه زودتر و بهتر به "توسعه بلوک‌های سیمانی!" برسیم نتیجه‌ای چنین فاجعه‌آمیز برای کره زمین و آینده زیست بشر در این کره خاکی رقم زده است.

سال‌هاست که دما و در واقع تب زمین (گرمایش جهانی) سال به سال بالا و بالاتر می‌رود اما هنوز دولتمردانی همچون دونالد ترامپ هستند که این مساله را به هیچ می‌گیرند و از "پیمان زیست محیطی پاریس" به بهانه مغایرت آن با منافع ملی آمریکا خارج می‌شوند؛ حالا ویروسی آمده و یک پاندمی جهانی را تحمیل کرده که مردم دنیا از ترس آن از توکیو گرفته تا مانیل و از پکن گرفته تا سانفرانسیسکو و دوبی و تهران جرات خروج از خانه‌هایشان را ندارند.

سال 98؛ سال مصیبت تغییرات اقلیمی برای ایران

وقتی تب بالای زمین را سال‌هاست نادیده گرفته‌ایم و نه تنها یک تب‌بُر به آن نداده‌ایم بلکه از یک پاشویه ساده هم دریغ کرده و در عوض کارهایی کرده‌ایم که تب زمین سال به سال  بالا و بالاتر رود، چه انتظاری می‌توانیم از رحم و شفقت مادر طبیعت داشته باشیم! و به این انتظار باشیم که گرمای هوا از دست این ویروس سمج و مرموز نجات‌مان دهد!

در این سال‌ها فریادهای مدافعان طبیعت را به هیچ انگاشتیم و مدافعان طبیعت را افراد و گروه‌هایی دانستیم که از سر شکم سیری و بیکاری دور هم جمع شده و دارند چوب لای چرخ توسعه جوامع می‌گذارند؛ اما غافل از این بودیم که طبیعت خود مکانیزم‌هایی دارد که اگر آن را از تعادل طبیعی خارج کنیم بپا می‌خیزد و قیام می‌کند.

ما انسان‌ها در طی همه این سال‌ها غافل از آن بودیم که خود جزئی جدایی‌ناپذیر از طبیعت هستیم و باید در کنار طبیعت و با پاسداشت آن زندگی کنیم و فرصت زندگی و تماشای جهان را برای نسل‌های آتی بشر فراهم کنیم؛ اما ما چنین نکردیم و هر کاری که از دستمان بر می‌آمد برای بهره‌کشی و غارت منابع طبیعی به منظور کسب ثروت (برای عده‌ای خاص و معدود) به کار بستیم و حالا نتیجه این روند غارت گسترده را به شکل خروش طبیعت می‌بینیم.

تعادل سابق از دست رفته و حالا بشر باید برای بقای حیات خود روی این کره خاکی مبارزه کند؛ چون طبیعت سویه تهدید‌آمیز خود را به روی انسان به نمایش گذاشته است.

اگر با طبیعت مهربان‌تر بودیم و اگر باور داشتیم که خارج شدن تعادل زمین، تعادل زندگی بشر را هم به هم خواهد زد (همان‌طور که نشانه‌های آن را می‌بینیم و در آینده شدت بیشتری هم خواهد یافت.) شاید امروز چنین عاجزانه از ترس بحران‌های طبیعی و بیولوژیک و زیستی در پستوی خانه‌هایمان در قرنطینه نبودیم.

سال 98؛ سال مصیبت تغییرات اقلیمی برای ایران

این نتیجه رفتار بی‌رحمانه ما و نسل‌های پیشین ما با طبیعت است؛ ما گمان می‌کردیم از طبیعت و فرایندهای آن جداییم و حاکم بلامنازع این کره خاکی و در راس هرم آن هستیم اما غافل از آن بودیم که باید برای "حیات پاک " روی این کره خاکی به طبیعت و قوانین آن احترام بگذاریم و اگر دانه‌ای کم کردیم دانه‌ای به جای آن بکاریم و مراقب تب زمین (گرمایش زمین) باشیم تا زندگی خودمان با تب یک ویروس نادیدنی مرموز به هم نریزد

_________________________________

بیشتر بخوانید:

سال پرماجرای 98 ؛ آغاز با سیل؛ پایان با کرونا

استاندار تهران: شاهد فرونشست در اراضی جنوب و جنوب شرق استان هستیم

5 فوبیای جدید بشر

آتش‌سوزی‌های جنگلی استرالیا تصویری از آینده زمین



مقام مسئول: برخی کرونا را ساده گرفته‌اند/بیماران هر روز بیشتر می شوند/ پرستاران و پزشکان دچار فرسایش شده‌اند

فرمانده ستاد مدیریت بیماری کرونا در تهران گفت: همچنان برخی از مردم و مسئولان موضوع کرونا را ساده گرفته‌اند، این سهل انگاری بسیار هولناک است و می‌تواند سبب تلف شدن عده‌ای شود.

به گزارش ایلنا، علیرضا زالی با ابراز تاسف از اینکه همچنان برخی از مردم و مسئولان موضوع کرونا را ساده گرفته‌اند، گفت: این سهل انگاری بسیار هولناک است و می‌تواند سبب تلف شدن عده‌ای شود. کرونا یک سرماخوردگی ساده نیست و می‌تواند افراد زیادی را به کام مرگ بکشاند.

وی افزود: عمده‌ گلایه کادر درمانی نیز به این موضوع برمی گردد که معتقد هستند برخی از مردم کروناویروس را شوخی گرفته‌اند. پرستاران و پزشکان نیز دچار فرسایش شدند چراکه هر روز تعداد بیمار بیشتری به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند؛ اگر می‌خواهیم نیروهای پزشکی و پرستاری بتوانند استراحت بهتری داشته باشند تا خدمات بهتری ارائه دهند باید بیمار دهی به بیمارستان را کم کنیم و جز در موارد ضروری از تردد در سطح شهر خودداری کنیم.

او در ادامه به برگزاری جلسه مجدد با تیم اعزامی سازمان بهداشت جهانی اشاره کرد و افزود: این تیم در حال ارزیابی دقیق وضعیت درمانی کشورمان هستند و امروز چندین واحد مراقبتی با حضور این دوستان بررسی شد. این واحدهای مراقبتی برای بیمارانی طراحی شده است که نیاز به مراقبت بیمارستانی ندارند ولی بهتر است به جای منزل در این مراکز از آنها نگه‌داری شود.

فرمانده ستاد مدیریت بیماری کرونا در تهران، ادامه داد: در ادامه بازدیدهای این هیئت اعزامی چند مرکز بهداشتی مورد بازدید قرار گرفت. کاری که اکنون به صورت فعال در حال انجام آن هستیم این است که گروه‌های پر خطر جامعه که در سامانه سیب اطلاعاتشان ثبت شده است را بررسی می‌کنیم تا وضعیت آن‌ها را پس از شیوع کرونا بسنجیم و در صورتی که به بیماری مبتلا شده و اکنون بهبود یافته باشند انهارا مورد پیگیری قرار می‌دهیم.






سید مهدی حسینی دورود 

- آن گونه که انتظار می‎رفت کرونا آمد و مدام جان می‎ستاند. اگر باارزش‎ترین موجود هستی انسان است، ارزش اصلی انسان نیز وابسته به گوهر جان اوست.


به تعبیر زیبای مولانا: مقصود از «أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ» در «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ» همانا جان آدمی است.


احسن التقویم در والتین بخوان
که گرامی گوهرست ای دوست جان


احسن التقویم از عرش او فزون
احسن التقویم از فکرت برون


گر بگویم قیمت این ممتنع
من بسوزم هم بسوزد مستمع


هر جا سخن از وحی و الهام است، گیرندۀ آن همین گوهر جان است. جان ملهم از جانان است و متکی به حق! جان عیسایی است که به دریای معنا رو کرده است و اگر دیده نمی‎شود از شدت پیدایی اوست.


همچنان که قدر تن از جان بود

  قدر جان از پرتو جانان بود


جان خوی کبریایی دارد و عمر خوش در کنار پرورش جان معنا پیدا می‎کند و اگر جز این باشد، عمر زاغ است که به مردار خواری و نجاست طلبی گذشته است. باید به درخت عمر آب زندگی داد و آن را با خدمت به خلق و بندگی حق جاودانه ساخت. اگر عمر بدون این سعی ارزشمند بگذرد ناخوش است و عقیم. چنان‎که آب حیات بدون مظهر حق آتش سوزنده است. چنین جانی با چنین عمری پس شیرین است و باارزش که مستحق تکریم، توجه و محبت است.

اگر جان خوی کبریایی نداشت و با آب حیات (طاعت حق و خدمت خلق) آمیخته نمی‎شد سپید پوشان عزیز، عاشقانه آن را در طبق اخلاص نمی‎گذاشتند و برای نجات هم‎میهنان در خط مقدم جهاد علیه کرونا قرار نمی‎گرفتند.
راستی مگر از جان عزیزتر و از زندگی شیرین‎تر هم داریم؟

مگر نه اینکه «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا» هر کس جانی را بگیرد گویی جان همه مردم را گرفته است و هر کس جانی را زنده نگه بدارد، گویی همۀ عالم را زنده نگاه داشته است.

با این فرض چه جرمی بالاتر از بی‎تفاوتی در برابر جان خود و جان دیگران است؟ چه گناهی نابخشوده‎تر از گناه به خطر انداختن جان پزشکان و پرستاران و سپیدپوشان فداکار است؟

انسان شریف در قبال آلوده کردن جامعه و به خطر انداختن همنوعان و از همه مهم‎تر به خطر انداختن فرشتگان سپیدپوش دغدغه دارد و در این لحظات دشوار، به جای گمانه‎زنی سیاسی و نقشه‎خوانی‎های مرسوم، با همه وجود و به دور از شعار و لقلقه زبان به دنبال کاهش ابتلا و سرایت و مرگ‌ومیر است.

انسان شریف در این لحظات پر از وحشت و اضطراب به جای ظلم و احتکار و به جای سفر کردن به همان قدر که برای جان خود و خانواده‌‎اش نگران است، نگران مردم و نگران کادر زحمتکش، پزشکان، پرستاران، داروسازان و کادر فداکار آزمایشگاهی، آشپز، نظافتچی و خدمتگزاران بیمارستان‎ها است.

عزیزانی که به این مقدار خدمت بسنده نمی‎کنند و با همۀ رنج‎ها و غم‎های نهفته در دل خود، رقص‎کنان طعنه‎ها را بر جان شیرین خود می‎خرند وامید می‎آفرینند تا جانی دوباره در بیماران جاری کنند و احیای جان نمایند.

در پایان خالی از لطف نیست که از فداکاران عرصۀ رسانه و خبرنگاران که دوشادوش پزشکان مردم را نسبت به این خطر عظیم آگاهی می‎بخشند یادی کنیم و بگوییم که قدردان و دعاگوی شما نیز هستیم.


13 نکته آموزشی پیشگیری از کرونا در مراکز خرید و فروشگاه ها

پیشگیری از کرونا


نکاتی که در مراجعه به مراکز خرید و فروشگاه ها باید رعایت گردد.

  •   1. تا پایان خرید دستکش خود را در دست داشته باشید و بلافاصله پس از خارج شدن از فروشگاه در یک پوشش پلاستیکی انداخته و مجددا استفاده نکنید.
  •   2. ازعدم تماس دست های خود هنگام در آوردن با قسمت های رویی دستکش مطمئن شوید.
  •   3. به غیر از موارد ضروری وارد مراکز خرید و فروشگاهها نگردید.
  •   4. در صورت داشتن تب و سرفه حتما از ماسک استفاده کنید.
  • 5.  از بردن کودکان به مراکز خرید جدا خوداری نمایید.
  •   6. از خرید بستنی و مواد غذایی باز برای کودکان خود در مراکز خرید، امتناع کنید.
  •   7. در اولین فرصت ممکن بعد از اتمام خرید دست خود را حداقل 40 ثانیه با آب و صابون بشویید.
  •   8. از دست زدن به پله برقی در فروشگاه ها اکیدا خودداری کنید.
  •   9. در صورت استفاده از آسانسور در مراکز خرید برای فشار دادن دگمه های آسانسور از دستمال کاغذی استفاده و سپس بدون تماس دست خود با قسمتِ در تماس، آنرا به سطل آشغال بیندازید.
  •   10. استفاده از وسایل بازی تعبیه شده برای کودکان مطلقا انجام نگیرد.
  •   11. برای پرداخت وجه، از دریافت کننده وجه بخواهید اجازه دهد خودتان کارت را در دستگاه کارتخوان بکشید و ایشان نیز خودش مبلغ و رمز کارت را وارد نماید.
  •   12. کارت عابر بانکی را که استفاده نمودید در یک دستمال کاغذی بپیچید و سپس در جیبتان بگذارید تا در اولین فرصت آن را ضدعفونی نمایید و سپس در کیف تان قرار دهید.
  •   13. هرگز به مکان های فروش حیوانات زنده مراجعه نکنید.

بیشتر بخوانید: 

آیا ویروس کرونا از طریق هوا منتقل می‌شود؟

انتقال از طریق هوادانشکده بهداشت و موسسه ملی تحقیقات سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران در پاسخ به این پرسش متداول که آیا ویروس کرونا از طریق هوا "آئروسل" منتقل می‌شود؟ ، پاسخی را منتشر کرد.

به گزارش ایسنا،کنترل ویروس کرونا در مقایسه با بیماری های مشابه دیگر (مانند سارس، مرس و غیره)، کمی دشوارتر است؛ زیرا سرعت انتقال آن بالا است.

متاسفانه این بیماری در مراحل اولیه علائم بالینی ندارد و علائم آن شامل: تب، سرفه های خشک و غیره در مراحل پیشرفته بیماری دیده می شود. همین مساله، کنترل ویروس کرونا را سخت تر می کند. از این رو آگاه شدن از راه های انتقال و رعایت اقدامات پیشگیرانه، بهترین روش برای نابودی بیماری است.

نتایج پژوهش های علمی نشان می‌دهد: اصلی ترین راه انتقال ویروس کرونا، انتقال فرد به فرد است که از طریق "تماس" با "قطره" صورت می گیرد. در حالت "تماسی" ، رعایت نکردن فاصله یک تا دو متری با فرد بیمار، سبب انتقال می شود. همچنین قطرات ناشی از بازدم، سرفه، عطسه یا صحبت کردن فرد بیمار می تواند موجب انتقال بیماری از طریق "قطره"، شود.

هنوز پاسخ قطعی در خصوص انتقال بیماری از طریق ذرات هوا (آئروسل) وجود ندارد اما ویروس می تواند با ذرات بسیار ریز معلق در هوا ترکیب و موجب تشکیل آئروسل شود. آئروسل های حامل ویروس که در هوا شناورند می توانند  در اثر استنشاق باعث بروز بیماری شوند.

بنا بر اعلام وبدا، در خصوص انتقال کرونا ویروس از طریق هوا یا همان آئروسل ها هنوز شواهد علمی قوی وجود ندارد. اما با توجه به احتمال انتقال از طریق ذرات هوا، توصیه می شود حتی المقدور از ماندن طولانی مدت در یک محیط بسته که تراکم آئروسل در آن زیاد است دوری و اقدامات بهداشت فردی را رعایت کنید.