امارات متحده عربی با تولید باران های مصنوعی و بدون مواد شیمیایی میزان بارش خود را افزایش داده است.
به گزارش عصر ایران به نقل از ایندیپندنت، دیدن صحنه بارانهای موسمی، پر آب شدن بزرگراهها و سخت شدن رانندگی حتی با خودروهای شاسی بلند پیشرفته برای ساکنان کشور خشکی مانند امارات غریب به نظر می رسد و کمتر کسی انتظار چنین صحنهای را از یک کشور خشک در جنوب غرب آسیا دارد.
باران روزهای گذشته در منطقه فجیره امارات در نزدیکی دبی
اما بارور ساختن ابرها باعث چنین بارشهایی در دبی و حومه آن شده است و مقامات این روند را راهکار مناسب برای دمای نزدیک به 50 درجه سانتیگراد در این کشور اعلام کردهاند.
مرکز ملی هواشناسی امارات متحده عربی میگوید با عملیات باروری ابرها بر میزان بارندگی در این کشور خشک خلیج فارس افزوده است.
براساس گزارش سال 2019 بلومبرگ، امارات دهمین کشور خشک و کم آب جهان است و به همین دلیل از راههای مختلف برای افزایش ذخایر آبی اش استفاده می کند.
مقامات امارت در عملیاتی مداوم از روش باروری ابرها برای تولید باران در این کشور استفاده میکنند.
میانگین بارش این کشور به صورت معمول حدود 10 سانتی متر (4 اینچ) است.
در روز یکشنبه گذشته مرکز هواشناسی امارات تصاویری از بارشها را منتشر کرد.
در روش ایجاد باران های مصنوعی هواپیماهای بدون سرنشین یا "درون" بارهای الکتریکی را بین ابرها پخش می کنند تا آنها جذب هم شده و ببارند.
بارندگیهای شدید باعث جاری شدن آبشار از ساختمانهای بلند منطقه العین دبی در نزدیکی دبی امارات شده و رانندگی را سخت کرده است.
باران های مصنوعی بارش در امارات را افزایش داده است/ عکس: اداره ملی هواشناسی امارات متحده عربی
امارات متحده عربی برای جلوگیری از خشکی بیشتر در سال 2017 بیش از 15 میلیون دلار را در 9 پروژه مختلف باران ساز سرمایه گذاری کرد.
سیستم فعلی تغییر بارهای الکتریکی ابرهاست که از سوی محققان دانشگاه "ردینگ" انگلستان مدیریت و هدایت میشود.
"مارتن آمبام" یکی از اعضای برجسته این پروژه در ماه اسفند در مصاحبهای اعلام کرد که امارات ابرهای کافی برای ایجاد باران دارد.
وی افزود: با ایجاد نبضهای الکتریکی تلاش داریم ابرها را به هم چسبانده و قطرات درشت تر باران را تولید کنیم.
او افزود که در این روش از شوک الکتریکی استفاده میشود و مواد شیمیایی در آن استفاده نمی شود.
عصر ایران - پژوهشگران در سراسر جهان به استفاده از روش هایی نوآورانه برای گنجاندن فناوری های انرژی تجدیدپذیر در فضاهایی که با هدفی دیگر استفاده می شدند، روی آورده اند که نیاز به اختصاص زمینی وسیع برای فناوری هایی مانند مزارع خورشیدی را کاهش می دهد.
یکی از جدیدترین نمونه ها در این زمینه توسط شرکت روماند انرژی (Romande Energie) معرفی شده است که یک مزرعه خورشیدی شناور را در میانه کوه های آلپ سوئیس بهرهبرداری کرده است.
این پروژه به تازگی برنده جایزه وات دور (Watt d'Or) سوئیس برای بهترین نوآوری در زمینه انرژی های تجدیدپذیر شده است. این مزرعه خورشیدی در ارتفاع 1,800 متری از سطح دریا در دریاچه ذخیره آب لاک د تول (Lac des Toules) در والی (Valais) سوئیس که قبلا به عنوان یک ایستگاه برقآبی استفاده می شد، قرار دارد.
این مزرعه خورشیدی از 36 پایه شناور روی آب و بیش از 2,000 متر مربع پنل های خورشیدی تشکیل شده است.
مزیت داشتن پنل های خورشیدی در چنین ارتفاع بالایی بهرهمندی از تابش قویتر خورشید است. در مناطق کوهستانی و طی زمستان اطراف دریاچه با برف پوشیده می شود که این شرایط نیز به عنوان یک بازتاب دهنده نور به سمت پنل ها عمل می کند.
به گفته شرکت روماند انرژی، این پنل های خورشیدی تا 50 درصد انرژی بیشتر نسبت به مزارع خورشیدی که در ارتفاعات پایینتر قرار دارند را برداشت می کنند. به گفته گیوم فوکس، رهبر پروژه مزرعه خورشیدی شناور، این طرح آزمایشی تقریبا 800 مگاوات ساعت برق در سال تولید می کند که تقریبا نیاز 225 خانوار را تامین می کند.
این پروژه یک دوره آزمایشی دو ساله را پشت سر خواهد گذاشت که طی آن پژوهشگران به آنالیز سیستم پرداخته تا ببینند قابلیت استفاده در مقیاس بزرگتر را دارد و آیا می توان در دریاچه های ذخیره آب دیگر در سراسر جهان از آن استفاده کرد یا خیر. برای انجام این دوره آزمایشی هزینه ای 2.2 میلیون یورویی و شش سال پژوهش و توسعه صرف شده است.
پروژه مزرعه خورشیدی روماند انرژی یکی از گزینه های نوآورانه ای است که تغییر روش استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در مقیاس جهانی را هدف قرار داده اند.
دانشمندان در کالیفرنیا اخیرا اظهار داشتند که استفاده از پنل های خورشیدی معلق بر فراز کانال ها می تواند میزان اختصاص زمین برای مزارع خورشیدی را کاهش دهد. به طور همزمان، چنین پروژه ای از اتلاف آب به واسطه تبخیر جلوگیری خواهد کرد و همچنین سلول های خورشیدی را خنک نگه داشته که افزایش کارایی آنها را به همراه دارد.
در ماه گذشته، پژوهشگران از دانشگاه چالمرز مطالعه ای را منتشر کردند که جزئیات کار روی باتری های مبتنی بر سیمان که اساسا می تواند کل یک ساختمان را به سیستم های ذخیره انرژی تجدیدپذیر عظیم تبدیل کند، منتشر کردند.
از دیگر طرح های نوآورانه که ترکیب فناوری های انرژی تجدیدپذیر در فضاهای شهری را هدف قرار داده اند می توان به پنل های خورشیدی AuREUS اشاره کرد که پتانسیل تبدیل پنجره های واحدهای اداری بزرگ به تولیدکننده های انرژی را دارند. استارت-آپ Halcium نیز به تازگی توربین های بادی قابل حملی را برای فضاهای شهری معرفی کرده است که شبیه سطل زباله به نظر می رسند.
-------------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید: