ارمغان انرژی پاک و مقرون‌به‌صرفه در اروپا با باتری‌های خاکی

نصب باتری‌های خاکی باکتریایی می‌تواند انرژی ارزان، پاک و شبانه‌روزی را برای مزارع اروپا به ارمغان آورد.

به گزارش ایمنا، باکتری‌های موجود در خاک می‌توانند به بهبود فناوری‌هایی کمک کنند که بازده مزارع را افزایش می‌دهد. باتری‌هایی که با این باکتری‌ها کار می‌کنند، به‌زودی انرژی ارزان و پایدار را برای مزارع اروپا و حتی سراسر جهان تأمین کنند.

باتری‌هایی با سوخت باکتری

یک استارت‌آپ بریتانیایی از الکترون‌های تولیدشده توسط باکتری‌ها در خاک استفاده می‌کند تا الکتریسیته تمیز را از زمین جمع‌آوری کند. باتری‌های قابل شارژ با خاک، پتانسیل فعالیت شبانه‌روزی را در سراسر جهان دارند و بنیان‌گذاران امیدوارند که این فناوری حرکت به سمت کشاورزی مبتنی بر داده را تسریع و به کشاورزان کمک کند تا بازدهی خود را افزایش دهند و منابع را بدون نیاز به نصب زیرساخت‌های انرژی گران‌قیمت و سخت نگهداری کنند.

عملکرد باتری‌های باکتریایی

باتری‌های باکتریایی روی سلول‌های سوختی میکروبی خاک (SMFCs) ساخته می‌شوند که انرژی را از واکنش‌های شیمیایی طبیعی جذب می‌کنند که در میکروارگانیسم‌های مبتنی بر خاک رخ می‌دهد. الکترودهای مبتنی بر کربن در خاک قرار می‌گیرند و به مدار خارجی متصل می‌شوند.

این سیستم الکترون‌های تولید شده توسط میکروارگانیسم‌های خاص را در حالی منتقل می‌کند که ترکیبات آلی موجود در خاک را مصرف و آن‌ها را به برق تبدیل می‌کند. پشته‌های این سلول‌ها را می‌توان به باتری متصل کرد تا این انرژی را ذخیره کند.

این فناوری که روی یک سیستم تصفیه آب در برزیل آزمایش شد، اکنون با توسعه روش‌هایی برای افزایش تولید برق متناسب با فرایندهای بیولوژیکی در خاک، ارتقا پیدا کرده است.

بهبود دانش تیم در زمینه فرایندهای مختلف بیوالکتروشیمیایی و به‌دست آوردن درک بهتر از نقش باکتری‌ها و خاک در این معادله پیچیده، محققان را قادر به مهندسی راه‌حل‌هایی کرده است که فرایندهای انتخابی را در زمین کنترل می‌کند و با به حداکثر رساندن امکان استخراج انرژی، امکان تولید مداوم برق را برای سال‌ها حفظ می‌کند؛ این محصول تجاری سال ۲۰۲۶ عرضه خواهد شد.

باتری‌های باکتریایی و کشاورزی

فناوری به سرعت در حال توسعه باتری‌های باکتریایی است تا به کشاورزان در جمع‌آوری داده‌ها در مورد وضعیت مزارع خود، مراقبت از محصولات و کاهش هزینه‌ها کمک کند. کشاورزان به‌طور فزاینده‌ای به اهمیت داده‌ها برای تصمیم‌گیری آگاهانه نسبت به شیوه‌های کشاورزی با منابع کارآمد اهمیت می‌دهند.

با این حال حسگرها و دستگاه‌های متصل به اینترنت به برقی نیاز دارند که نصب و نگهداری آن همیشه آسان نیست. کابل‌ها می‌توانند مزارع را با مشکل مواجه کنند، باتری‌های شیمیایی یک‌بارمصرف نیاز به نظارت و تعویض دارند و منابع انرژی تجدیدپذیر همچون پنل‌های خورشیدی تنها در شرایط آب‌وهوایی مناسب با ظرفیت کامل کار می‌کنند. با ایجاد روشی پایدار برای تأمین انرژی حسگرها، موانع تولید این داده‌ها برطرف خواهد شد.

باتری‌های خاکی باکتریایی می‌توانند بیش از ۲۵ سال دوام بیاورند و تنها ۲۵ پوند در هر واحد بدون نیاز به تعمیر و نگهداری هزینه دارند.

طرح احتمالی مزارع غول‌پیکر و عجیب امارات برای بارش باران

مزارع غول‌پیکر و عجیب امارات برای بارش باران

گروه علمی: مزارع خورشیدی علاوه‌بر تامین انرژی سبز، این پتانسیل را دارند که ابرهای باران‌زا را برفراز بیابان به‌وجود آورند.در بیابان‌های بسیار خشک امارات متحده عربی، آب بسیار کمیاب است، اما نور خورشید به وفور یافت می‌شود. آب در امارات از نفت نیز ارزشمندتر است و در حال حاضر این کشور نفت‌خیز برای کاهش مشکلات آبی از ناوگان کوچکی پهپادها و هواپیماهای بارورساز ابر استفاده می‌کند و به تصفیه‌خانه‌های گران‌قیمت وابسته است. اما دانشمندان اخیراً راه دیگری را برای ترویج بارندگی در منطقه پیشنهاد کرده‌اند: ساخت مزارع خورشیدی غول‌پیکر.
محققان دانشگاه هوفنهایم آلمان در مطالعه‌ای جدید نشان داده‌اند که مجموعه‌های وسیعی از پنل‌های خورشیدی، پتانسیل ایجاد ابرهای باران‌زا را برفراز امارات دارند و آب موردنیاز برای ده‌ها هزار نفر را به ارمغان می‌آورند.محققان استدلال می‌کنند که پنل‌های فتوولتائیک خورشیدی تیره رنگ، گرما را جذب می‌کنند و اگر به اندازه‌ی کافی بزرگ باشند، می‌توانند «جزایر حرارتی مصنوعی» را در مناطق محلی ایجاد کنند. گرما با کمک نسیم دریا و از طریق همرفت (انتقال گرما توسط حرکت توده‌ی مولکول‌ها) به سمت بالا کشیده می‌شود و تشکیل ابر را در آسمان تقویت می‌کند.
تیم پژوهشی با استفاده از مدل‌های کامپیوتری، چندین شبیه‌سازی اجرا کردند تا دریابند که مزرعه‌ی خورشیدی برای اثردهی مطلوب، باید چقدر بزرگ باشد.مدل‌سازی کامپیوتری نشان داد که ساخت مزرعه‌ای به مساحت ۱۰ کیلومتر مربع از پنل‌های خورشیدی سیاه، «تأثیر بسیار کمی» بر بارندگی خواهد داشت. با این حال، مزارع خورشیدی بزرگ‌تر به طور بالقوه می‌توانند بارش چشمگیر ایجاد کنند.
یک مزرعه از پنل‌های خورشیدی به مساحت ۲۰ کیلومتر مربع می‌تواند روزانه ۵۷۰هزار متر مکعب باران ایجاد کند. اگر این اتفاق فقط برای ۱۰ روز در سال رخ دهد، آب کافی را برای بیش از ۳۱ هزار نفر در سال تأمین می‌کند. مزرعه‌ای خورشیدی به وسعت ۵۰ کیلومتر مربع، برای تأمین آب سالانه‌ی ۱۲۵ هزار نفر دیگر کافی خواهد بود.
اولیور برنچ، نویسنده‌ی اصلی مطالعه و اقلیم‌شناس از دانشگاه هوفنهایم به ساینس گفت: «اکنون بعضی از مزارع خورشیدی در حال رسیدن به مقیاس مناسب هستند. شاید این داستان علمی تخیلی نباشد و بتوانیم اثر مطلوب را به وجود آوریم.»
راه‌حل مطالعه بسیار خلاقانه است، اما ممکن است برای هر منطقه‌ای از دنیا که با مشکل آب مواجه است، کارساز نباشد. مطالعه‌ی دیگری که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، ایده‌ی مشابهی را برای صحرای بزرگ آفریقا پیشنهاد داد. هرچند این امر باعث افزایش بارندگی در منطقه‌ی محلی می‌شود، تأثیر غیرمستقیم عمده‌ای بر سراسر جهان خواهد داشت و باعث خشکسالی و تخریب جنگل‌ها در آمازون و همچنین افزایش دما و از بین‌رفتن یخ دریا در شمالگان می‌شود.
پیشنهاد اخیر در واقع نوعی از مهندسی زمین است؛ یعنی دستکاری عمدی فرآیندهای طبیعی زمین برای تغییر اقلیم و شرایط آب‌وهوایی. بسیاری بر این باورند که این نوع مداخلات می‌تواند راه‌حل مناسبی برای بحران اقلیمی کره زمین باشد، اما درعین‌حال مخاطره‌آمیز محسوب می‌شود.
مطالعه‌ی ۲۰۲۰ صحرای آفریقا نشان داد که ایجاد اختلال در سیستم‌های پیچیده‌ای مانند اقلیم زمین، بی‌تردید عواقب پیش‌بینی‌نشده و پیامدهای گسترده و فاجعه‌باری به همراه دارد. مطالعه در مورد امارات، آثار این عمل بر نواحی فراتر از منطقه‌ی محلی را شناسایی نکرد، اگرچه دانشمندان باید در تحقیقات آینده به این نکته توجه کنند.

مرجع : زومیت

فواید نوشیدنِ همواره ی چای زنجبیل

فواید استفاده منظم از چای زنجبیل

چای زنجبیل حاوی مقادیر کمی ویتامین و مواد معدنی است، اما منبع قابل توجهی از این مواد مغذی نیست. در عوض، تحقیقات نشان داده است که چای زنجبیل سرشار از ترکیبات فعال زیستی است که مشخص شده است طیف گسترده‌ای از فواید سلامتی دارند.

یک فنجان چای زنجبیل از عطر باطراوت آن گرفته تا ته رنگ مرکباتی آن، تجربه حسی جوان کننده و در عین حال آرام بخش را ارائه می‌دهد. اما، فراتر از عطر و طعم آن، آیا مزایای سلامتی مبتنی بر تحقیقات هم دارد؟

نوشیدن روزانه یک فنجان چای زنجبیل خواصی بیشتر از تسکین معده دارد. این ریشه قابل توجه هزاران سال است که به عنوان یک گوهر آشپزی و درمان دارویی قدرتمند به دلیل خواص فوق العاده تسکین دهنده آن مورد توجه بوده است. کیفیت گرم کنندگی زنجبیل به ویژه هنگامی که ریشه آن در آب داغ دم کرده و چای درست می‌کنید لذت بخش است.

کانال عصر ایران در تلگرام

به گزارش خبر گردون، چای زنجبیل حاوی مقادیر کمی ویتامین و مواد معدنی است، اما منبع قابل توجهی از این مواد مغذی نیست. در عوض، تحقیقات نشان داده است که چای زنجبیل سرشار از ترکیبات فعال زیستی است که مشخص شده است طیف گسترده‌ای از فواید سلامتی دارند.

حالت تهوع و استفراغ را کاهش می‌دهد

نوشیدن چای زنجبیل ممکن است احساس تهوع و استفراغ را در معده شما خاموش کند. زنجبیل به تهوع در دوران بارداری، پس از جراحی یا شیمی‌درمانی و بیماری حرکتی کمک می‌کند. در واقع، داده‌ها نشان داده است که زنجبیل ممکن است به اندازه دارو‌های رایج ضد استفراغ در کاهش تهوع و استفراغ در دوران بارداری موثر باشد.

یکی دیگر از دلایلی که زنجبیل ممکن است برای درمان حالت تهوع مفید باشد، توانایی آن در افزایش تحرک دستگاه گوارش یا سرعت عبور محتویات روده ما است. با افزایش سرعت، ممکن است به کاهش مدت زمانی که علائم ناخوشایند را تجربه می‌کنید، کمک کند.

التهاب را کاهش می‌دهد

التهاب مداوم عامل اصلی ایجاد و پیشرفت بیماری‌های مزمن مختلف است. خوشبختانه ترکیبات مختلف موجود در زنجبیل برای داشتن خواص ضدالتهابی در بیماری‌های خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی، بیماری التهابی روده و همچنین پسوریازیس مورد مطالعه قرار گرفته است. زنجبیل ممکن است با کاهش تولید و آزادسازی مولکول‌های التهابی، فواید ضد التهابی داشته باشد. بنابراین، زنجبیل ممکن است نشانگر‌های التهابی مرتبط با بیماری را کاهش دهد.

باعث تسکین درد می‌شود

نوشیدن منظم چای زنجبیل نیز ممکن است به کاهش درد کمک کند. زنجبیل برای کاهش درد ناشی از گرفتگی‌های قاعدگی، به‌ویژه زمانی که برای چند روز اول مرحله قاعدگی مصرف شود، مؤثر است. علاوه بر این، زنجبیل ممکن است به تسکین درد‌های مرتبط با درد عضلانی، میگرن، استئوآرتریت زانو و کمردرد مزمن نیز کمک کند. این اثرات کاهش درد ممکن است تا حدی به دلیل خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی زنجبیل باشد.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که زنجبیل ممکن است قند خون را کنترل کند. بر اساس یک بررسی، زنجبیل می‌تواند به کاهش قند خون ناشتا و هموگلوبین در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند.

ترکیبات موجود در زنجبیل باعث افزایش پاکسازی گلوکز در بافت‌های محیطی می‌شود که برای حفظ تعادل گلوکز خون و بهبود کنترل دیابت مهم است. به زبان ساده، زنجبیل ممکن است به انتقال گلوکز از جریان خون به سلول‌ها کمک کند و در نتیجه سطح قند خون را کاهش دهد.

خطرات بالقوه و اقدامات احتیاطی

ریختن روزانه یک فنجان چای زنجبیل بعید است که خطرات جدی برای اکثر افراد ایجاد کند. سازمان غذا و دارو (FDA) زنجبیل را با دوز‌های تا ۴ گرم بی خطر می‌داند. خوشبختانه، فرمولاسیون معمول چای زنجبیل حاوی حدود ۱ تا ۱.۵ گرم در هر چای کیسه‌ای است. با این حال، اگر زنجبیل در مقادیر زیاد مصرف شود، می‌تواند چندین عارضه جانبی از جمله سوزش خفیف و اسهال ایجاد کند.

همچنین در صورت مصرف دارو‌های خاصی باید در مصرف زنجبیل احتیاط کنید. برای مثال، زنجبیل دارای اثرات ضد پلاکتی است، که ممکن است خطر خونریزی را در صورت استفاده با دارو‌های ضد انعقاد یا ضد پلاکت مانند وارفارین افزایش دهد. همچنین، چون ممکن است قند خون را کاهش دهد، مصرف زنجبیل در کنار دارو‌های ضد دیابت ممکن است خطر هیپوگلیسمی (یا قند خون پایین) را افزایش دهد.

بنابراین، قبل از اینکه چای زنجبیل را به عنوان بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید، باید با پزشک خود صحبت کنید – به خصوص اگر دارو‌های فوق را مصرف می‌کنید یا باردار یا شیرده هستید.

طرز تهیه چای زنجبیل

فرقی نمی‌کند یک چای کیسه‌ای زنجبیل خشک را بجوشانید یا ریشه زنجبیل تازه را بجوشانید، فرآیند آماده‌سازی بسیار مشابه و ساده است.

مرحله ۱: اگر زنجبیل تازه را انتخاب می‌کنید، با پوست کندن (اختیاری) و برش نازک یک تکه ریشه زنجبیل شروع کنید.

مرحله ۲: یک فنجان آب و ریشه زنجبیل را در یک قابلمه متوسط روی حرارت زیاد به جوش آورید. بعد از اینکه به جوش آمد، حرارت را کم کرده و به مدت ۱۵ دقیقه بجوشانید.

اگر از چای کیسه‌ای استفاده می‌کنید، به سادگی یک فنجان آب را بجوشانید.

مرحله ۳: چای را در یک فنجان صاف کرده و ریشه زنجبیل را دور بریزید.

برای زنجبیل کیسه‌ای، آب داغ در حال جوش را در یک فنجان روی چای کیسه‌ای بریزید و برای مدت زمان توصیه شده در دستورالعمل‌های محصول دم کنید.

مرحله ۴: گرم سرو کنید و لذت ببرید!

افزودنی‌های اختیاری: برای افزایش طعم چای زنجبیل خود، می‌توانید کمی شیرینی با عسل یا شربت افرا اضافه کنید، چند تکه لیمو، پرتقال یا آناناس اضافه کنید، یا زنجبیل خود را همراه با زردچوبه یا چوب دارچین بجوشانید.

چرا چای زنجبیل برای معده مفید است؟

چای زنجبیل می‌تواند ناراحتی معده همراه با حالت تهوع و استفراغ را کاهش دهد. به لطف ترکیبی به نام جینجرول، زنجبیل دارای خواص ضد تهوع است که می‌تواند حالت تهوع را تسکین و تحرک دستگاه گوارش را افزایش دهد تا به کاهش زمان احساس تهوع کمک کند.

آیا نوشیدن چای زنجبیل قبل از خواب خوب است؟

نوشیدن چای زنجبیل بعد از شام یا قبل از خواب می‌تواند به هضم غذا و حرکت روده کمک کند. چای زنجبیل یک گزینه عالی بدون کافئین برای نوشیدن قبل از خواب است، به خصوص اگر درد عضلانی را تجربه می‌کنید، زیرا خواص ضد التهابی آن ممکن است به آرامش آن کمک کند و خواب بهتری داشته باشید.

آیا چای زنجبیل معده را پاکسازی می‌کند؟

در حالی که زنجبیل ممکن است فواید خاصی برای سیستم گوارشی داشته باشد، معده را پاکسازی نمی‌کند و در فرآیند‌های سم زدایی طبیعی بدن ما نقشی ندارد. با این حال، ممکن است به کاهش درد معده و حتی جلوگیری از رشد عفونت رایج در معده ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری کمک کند.

سخن پایانی

اگر به دنبال نوشیدنی‌ای هستید که بتواند به تسکین حالت تهوع و استفراغ، کاهش التهاب، دفع عوامل بیماری زا، کاهش درد یا کنترل قند خون کمک کند، چای زنجبیل بنوشید. این دمنوش با طراوت سرشار از چندین ترکیب گیاهی است که خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و ضد استفراغ دارد. بنابراین، به جرات می‌توان گفت که مصرف منظم چای زنجبیل ممکن است به بهبود سلامت کمک کند.

دانشمندان یک غذای جدید ابداع کردند: برنج گوشتی

دانشمندان یک غذای جدید ابداع کردند

دانشمندان سلول‌های گوشتی را در داخل برنج رشد داده‌اند تا یک غذای آماده کامل ایجاد کنند.

به گفته دانشمندان این غذای جدید تراریخته (Frankenfood) مقرون به صرفه، خوشمزه و سازگار با محیط زیست است.

به نقل از دیلی‌میل، بسیاری از محبوب‌ترین غذاهای آماده متشکل از برنج و گوشت گاو است. اکنون، دانشمندان در کره موفق شده‌اند سلول‌های گوشتی را در داخل دانه‌های برنج رشد دهند تا یک غذای آماده همه جانبه ایجاد کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام

به گزارش ایسنا، سوهیئون پارک (Sohyeon Park)، از دانشگاه یونسی (Yonsei)، کره جنوبی، می‌گوید: تصور کنید که تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را از برنج پروتئینی بدست آوریم.

برنج در حال حاضر سطح مواد مغذی بالایی دارد، اما افزودن سلول‌های دامی به آن می‌تواند آن را بیشتر تقویت کند. ما معمولا پروتئین مورد نیاز خود را از گوشت به دست می‌آوریم، اما تولید گوشت، منابع و آب زیادی مصرف و گازهای گلخانه‌ای زیادی آزاد می‌کند.

گوشت گاو پرورشی معمولا از سلول‌های گاو که در یک «داربست بیولوژیکی» ساخته شده از ژلاتین یا کلاژن قرار داده شده است، رشد می‌کند که به آن اجازه می‌دهد شبیه برش‌های واقعی گوشت باشد.

مطالعات قبلی نشان داده است که می‌توان محصولاتی را در آزمایشگاه ایجاد کرد که تقریبا شبیه استیک‌ها و همبرگرهای واقعی هستند.

در این مورد، دانشمندان کشف کردند که دانه‌های متخلخل برنج، که مملو از گوشه و شکاف هستند، داربستی طبیعی و کامل را برای رشد سلول‌های گوشت گاو فراهم می‌کنند.

برای ایجاد  این غذا، پژوهشگران ابتدا برنج را با ژلاتین ماهی پوشاندند که یک ماده خوراکی ایمن و خوراکی است که به سلول‌ها کمک می‌کند بهتر روی برنج بچسبند. سپس سلول‌های بنیادی ماهیچه و چربی گاو در برنج کاشته شدند و به مدت ۹ تا ۱۱ روز در ظرف آزمایشگاه کشت شدند. پژوهشگران می‌گویند محصول نهایی یک برنج صورتی لطیف با طعمی خامه‌ای و گوشتی با رایحه‌هایی از روغن بادام و نارگیل است.

پارک می‌گوید: انتظار نداشتم سلول‌ها به این خوبی در برنج رشد کنند. اکنون من دنیایی از ممکن‌ها را برای این غذای ترکیبی مبتنی بر غلات می‌بینم. یک روز این غذا می‌تواند به عنوان غذایی کمکی برای قحطی، جیره نظامی یا حتی سفرهای فضایی باشد.

به ازای هر ۱۰۰ گرم پروتئین تولید شده، برنج هیبریدی کمتر از ۶.۲۷ کیلوگرم دی ‌اکسید کربن آزاد می‌کند در حالی که گوشت گاو ۴۹.۸۹ کیلوگرم از این گاز ایجاد می‌کند. قیمت هر کیلو برنج ترکیبی حدود ۱.۵ پوند است، در حالی که قیمت گوشت گاو ۱۵ پوند است.

صنعت جهانی دام مسئول بیش از ۱۴ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای ساخته دست بشر است، تقریبا به اندازه مجموع حمل و نقل جاده‌ای، هوانوردی و کشتیرانی.

پروفسور نیل وارد (Neil Ward)، از بخش تحقیقات و نوآوری انگلستان، این مطالعه را امیدوارکننده توصیف کرد.

او گفت: در حالی که داده‌ها در مورد هزینه و تأثیر بر آب و هوا بسیار مثبت به نظر می‌رسند، یک موضوع مهم، اشتهای عمومی برای این نوع غذاهای آزمایشگاهی است که باید در نظر گرفته شود.

محصولات گوشتی تولید شده در آزمایشگاه هنوز نمی‌توانند به طور قانونی در بریتانیا فروخته شوند.

جلبک دریایی می‌تواند «غذای آخرالزمان» باشد

این گیاه می‌تواند «غذای آخرالزمان» باشد

در صورت وقوع یک نبرد فاجعه‌بار هسته‌ای، زمستان هسته‌ای می‌تواند تولید کالری جهانی را تا ۹۰ درصد کاهش دهد. اما مزارع وسیع این گیاه می‌توانند به نجات جان ۱.۲ میلیارد نفر تا زمان بهبود دما کمک کنند.

 دانشمندان منبع غذایی شگفت‌انگیزی کشف کرده‌اند که می‌تواند جان تعداد زیادی از انسان‌ها را پس از جنگ فاجعه‌بار هسته‌ای نجات دهد: جلبک دریایی. 

به گزارش فرادید، جنگ هسته‌ای اگر اتفاق بیافتد سیاره ما را در یک زمستان عمیق هسته‌ای و چیزی شبیه آنچه در فیلم‌های آخرالزمانی می‌بینیم فرو خواهد برد. در بدترین حالت، تبادل هسته‌ای میان ایالات متحده و روسیه (که با هم نزدیک به ۹۰ درصد سلاح‌های هسته‌ای جهان را در اختیار دارند) می‌تواند تا ۱۶۵ میلیون تن (۱۵۰ میلیون تن متریک) دوده را وارد جو زمین کند و دمای سطح را ۹ درجه سانتیگراد کاهش دهد، در نتیجه تولید کالری جهانی تا ۹۰ درصد کاهش می‌یابد. 

کانال عصر ایران در تلگرام

برداشت جلبک دریایی

اما دانشمندان در یک مطالعه جدید، دریافتند طی ۹ تا ۱۴ ماه پس از جنگ هسته‌ای، می‌توان مجموعه‌های وسیعی از گیاه جلبک دریایی یا «کتانجک» پرورش‌یافته روی طناب را در خلیج مکزیک و سراسر سواحل شرقی برداشت کرد و به تغذیه ۱.۲ میلیارد انسان کمک کرد. 

مزارع جلبک دریایی، در بالاترین میزان خود، جایگزین ۱۵ درصد غذای مصرفی انسان می‌شوند، در حالی که ۵۰ درصد از سوخت زیستی کنونی و ۱۰ درصد خوراک حیوانات را نیز تامین می‌کنند. محققان یافته‌هایشان را ۹ ژانویه در مجله Earth's Future منتشر کردند. 

شریل هریسون، استادیار اقیانوس‌شناسی و علوم ساحلی و از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: «بیش از ۲ میلیارد نفر پس از جنگ هسته‌ای بالقوه میان هند و پاکستان و ۵ میلیارد نفر پس از جنگ هسته‌ای میان ایالات متحده و روسیه در خطر گرسنگی خواهند بود. بنابراین، کاوش درباره غذاهای جایگزین ضروریست.» 

آنی‌ترین اثر جنگ هسته‌ای، دست‌کم برای کسانی که در منطقه هدف قرار دارند، سوختن پس از مسمومیت با تشعشعات است. این اثرات وحشتناک از زمانی که ایالات متحده در ۶ اوت ۱۹۴۵ بمب اتمی «پسر کوچولو» را در شهر هیروشیمای ژاپن پرتاب کرد، شناخته‌شده است. 

خود این بمب که قدرت انفجاری آن پنج برابر کمتر از بمب‌های گرماهسته‌ای در زرادخانه‌های موجود است، حدود ۱۴۰۰۰۰ نفر را در عرض پنج ماه کشت و بیش از ۶۰۰۰۰ ساختمان از حدود ۹۰۰۰۰ ساختمان شهر را ویران کرد. 

با این حال، به طور بالقوه کشنده‌ترین نتیجه‌ی حتی یک جنگ هسته‌ای در مقیاس کوچک، تأثیری است که روی کشاورزی خواهد گذاشت. در سناریوی پایان جهانی «زمستان هسته‌ای»، غبار و دود رادیواکتیو بخش قابل‌توجهی از نور خورشید را مسدود می‌کند. این امر موجب کاهش دما می‌شود و بسیاری از محصولات زراعی جهان را از بین می‌برد و احتمالاً قحطی جهانی به بار می‌آید که به موجب آن، ممکن است میلیاردها نفر کشته شوند. 

عکس هوایی از مزرعه جلبک دریایی در اندونزی

در مطالعات گذشته، محققان پیامدهای آخرالزمانی یک جنگ هسته‌ای را مدل‌سازی کردند. اکنون، برای بررسی چگونگی زنده نگهداشتن برخی از مردم، دانشمندان رشد محصول را در محیط‌هایی که شاهد کاهش شدید دما نبودند (اقیانوس‌های استوایی) مدل‌سازی کردند. 

«اقیانوس و به طور کلی آب، گرمای ویژه بالاتری نسبت به خشکی دارد، بنابراین گرمای بیشتری را ذخیره می‌کند و گرم شدن و خنک شدن آن سخت‌تر است. به همین دلیل است که رادیاتورها بسیار خوب کار می‌کنند، چون گرما را ذخیره می‌کنند و آن را به مرور زمان تابش می‌کنند. بنابراین، اقیانوس مکان بسیار خوبی برای تولید مواد غذایی جایگزین است، برخلاف گلخانه‌های روی زمین که زمان کمبود سوخت، به گرمایش زیادی نیاز دارند. 

مدل‌سازی دانشمندان نشان داد مزارع کتانجک نه تنها دوام می‌آورند، بلکه با کاهش دمای سطح، رشد کرده و گسترش می‌یابند. دلیلش این است که هوای سردتر، آب سطحی را مجبور به فرورفتن بیشتر می‌کند و گردش آب غنی از مواد مغذی را از اعماق بالا می‌برد تا جایگزین آن شود. 

به گفته محققان، از آنجا که ید موجود در جلبک دریایی در مقادیر زیاد می‌تواند برای انسان سمی باشد، استفاده از کتانجک کشت‌شده در مزارع در درجه اول غیرمستقیم است. اما با استفاده از آن برای تغذیه حیوانات و تولید سوخت‌های زیستی، زمین‌های زراعی باقیمانده برای محصولات دیگر آزاد می‌شود. این راه‌حل می‌تواند به انسان کمک کند زمستان هسته‌ای را پشت سر بگذارد تا اینکه چند دهه بعد آب و هوا بهبود پیدا کند. 

کتانجک مخصوص زمستان هسته‌ای نیست بلکه می‌تواند به دنبال فجایع دیگر در سیستم‌های غذایی جهانی، مانند برخوردهای عظیم سیارک‌ها یا فوران‌های آتشفشانی غول‌پیکر نیز راه نجات باشد. برای نمونه، فوران کوه تامبورا در اندونزی در سال ۱۸۱۶ منجر به خرابی محصولات و کمبود مواد غذایی در سراسر نیمکره شمالی شد، اتفاقی که به «سال بدون تابستان» معروف شد. 

در طول تاریخ، فوران‌های بزرگ سبب قحطی در مناطق و جهان شدند. در هر صورت، ما به برنامه‌ای نیاز داریم تا خودمان را در این سناریوهای کاهش ناگهانی نور خورشید، تغذیه کنیم».