واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار»     (HT-CSURE)

واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)

Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering

طرح ربات فضایی جهنده روی سطح سیارات

یک ربات فضایی که روی سطح سیارات جهش می‌کند

یک ربات فضایی که روی سطح سیارات جهش می‌کند

یکی از چالش‌های دانشمندان، ساخت ربات‌های فضایی کاوشگری است که بتوانند مسیر زیادی را روی سطح سیارات بپیمایند و با پشت سر گذاشتن موانع، مساحت گسترده‌ای را کاوش کنند. ایده‌ی رباتی به نام  «جهنده‌ی سرزمین کوهستانی» (Highland Terrain Hopper) یا «هاپتر» (Hopter) به همین دلیل مطرح شده است. این وسیله‌ی نقلیه با جهش‌هایی که می‌کند سطح سیاراتی مثل مریخ را می‌پیماید و اطلاعات لازم را از سطح آن‌ها جمع آوری می‌کند.

هاپتر می‌تواند روی سطح مریخ تا ۴ متر به هوا بپرد.

در حال حاضر اکثر کاوشگری‌ها و جستجوهای دانشمندان در سیاراتی مثل مریخ با ربات‌های سطح‌نشین و سطح‌نوردها انجام می‌شود. هر دوی این‌ها محدودیت‌هایی دارند. سطح‌نشین‌ها فقط مساحت کوچکی از محیط اطراف‌شان را می‌توانند بررسی کنند. از طرف دیگر، سطح‌نوردها گرچه مسافت‌های بیشتری را می‌توانند طی کنند، اما در محیط‌هایی با جاذبه‌ی بسیار پایین جواب نمی‌دهند چرا که چرخ‌های آنها روی سطح اجرامی مثل سیارک‌ها، شهاب‌ها و قمرهای مریخی به خوبی به زمین نمی‌چسبد. سطح‌نوردها، همچنین در محیط‌هایی که حرکت در آنها سخت است، محدودیت دارند. به همین خاطر، مطالعه‌ی مناطق کوهستانی دشوار می‌شود و دانشمندان نمی‌توانند دانش بیشتری از جغرافیای دیگر سیارات به دست آورند.

گروهی از مهندسان و زمین‌شناسان برای حل این مشکل تصمیم گرفتند یک وسیله‌ی نقلیه با نوع متفاوتی از حرکت طراحی کنند. آن‌ها ایده‌ی حرکت با جهش‌ مثل یک ملخ را مطرح کردند. جهش کردن روش بسیار کارآمدی برای حرکت ربات‌ها از میان موانع بزرگ‌تر از خودشان است. البته هاپتر اولین کاوشگری نیست که می‌جهد (به عنوان مثال «سطح‌نشین اکتشافی مریخ» (Mars Reconnaissance Lander) که یک طرح پیشنهادی است می‌تواند پرش‌های کنترل‌شده‌ای انجام دهد). ویژگی‌های مطلوب هاپتر مثل مرکز جرم کم، قابلیت مانور زیاد، طراحی ساده و مستحکم، آن را به یک ابزار ایده‌آل برای کاوش مناطق ناهموار و کوهستانی در محیط‌هایی با جاذبه‌‌های مختلف تبدیل می‌‌کند.

هاپتر هنوز در مرحله‌ی طراحی قرار دارد، اما وقتی ساخته شود، به یک دیسک برگشت‌پذیر به قطر ۷۰ سانتی‌متر و سه پایه‌ی مستقل از هم مجهز خواهد بود و می‌تواند در سیاره‌ای مثل مریخ تا ۴ متر در هوا بپرد. به خاطر وزن نسبتا کم هاپتر، می‌توان چند دستگاه از آن را به طور هم‌زمان برای کاوش، به سطح یک سیاره فرستاد. این باعث می‌شود که کارهای مختلفی مثل یک تصویربرداری ساده یا بررسی سه بعدی ژئوفیزیکی انجام شود. محققان می‌گویند قدم بعدی این است که نمونه‌ی اولیه‌ای از این هاپتر را بسازند.

منبع: Science Mag

نخستین هواپیمای دوزیست طراحی و ساخته شده در ایران رونمایی شد

نخستین-هواپیمای-دوزیست-طراحی-و-ساخته-شده-در-کشور-رونمایی-شد

نخستین هواپیمای دوزیست طراحی و ساخته شده در کشور رونمایی شد

سیناپرس: نخستین هواپیمای دوزیست طراحی و ساخته شده در کشور با حضور معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری در بندرعباس رونمایی شد.

 صبح امروز 22 دی ماه، طرح کلان ملی فناوری پرنده دریایی شش نفره دوزیست طراحی، ساخته و با حضور معاون علمی و فناوری رییس جمهوری رونمایی شد.

معاون علمی وفناوری رئیس جمهوری درباره این هواپیمای دوزیست گفت: با ساخته شدن این پرنده دریایی، جمهوری اسلامی ایران پس از آمریکا، روسیه، آلمان و محصولات مشابه تولیدی در کشورهای دیگری مانند چین، به فناوری طراحی و ساخت این پرنده‌های دریایی دست یافت.
ستاری با اشاره به اینکه در واقع با ساخته شدن پرنده دریایی شش نفره دوزیست در این طرح، ایران به جمع کشورهایی مانند آمریکا، روسیه و آلمان که دارای فناوری ساخت هواپیماهایی در این رده هستند پیوست ادامه داد: البته کشورهایی مانند چین که محصولات مشابه تولید می کنند نیز در این جمع حضور دارند.

چرا پرنده دوزیست؟
معاون علمی وفناوری رئیس جمهوری با تاکید به ضرورت داشتن پرنده دوزیست در ایران گفت: همین بس که ایران اسلامی کشوری است با 2000 کیلومتر مرز آبی در جنوب، 600 کیلومتر مرز آبی در جزایر جنوبی و 700کیلومتر مرز آبی در شمال کشور و دریای مازندران که چنین جغرافیایی برای انجام عملیات مختلف مانند مرزبانی، گشت دریایی، تصویربرداری از مرزها و ... نیازمند محصولاتی مختلف است که یکی از آن‌ها پرنده‌ای دارای قابلیت نشست و برخاست از سطح آب است.
وی اظهار داشت: ایده استفاده از چنین محصولی در تمام دنیا مسبوق به سابقه است و ده ها سال است که پرنده‌های اینچنینی در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
رییس هیأت امنای صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور افزود: اگر چه فناوری طراحی، تولید و ساخت این محصولات در اختیار کشورهای محدودی است اما، در سال های اخیر تجربه موفق استفاده از هواپیماهای خشکی نشین در اطراف مرزهای آبی کشور و روند رو به رشد هوانوردی عمومی در کشور، این ایده را به ذهن سازندگان متبادر کرد که ایجاد چنین محصولی برای اولین بار در کشور می‌تواند بسیاری از نیازهای موجود را پاسخ دهد.

پرنده دوزیست چه می‌کند؟
با توجه به همین ضرورت و موقعیت استراتژیک کشور، سازمان‌ها و نهادهای گوناگونی ایده اولیه طرح ساخت این هواپیما را از سال 86 و به انحای مختلف مطرح کردند اما در نهایت اولین بودجه‌ها در سال 89 به این پروژه تخصیص داده شد که با اختصاص منابع مالی برای اجرای آن، مراحل طراحی مقدماتی محصول آغاز شد و در سال 91، پس از وقفه‌ای که ناشی از اعمال تحریم‌ها و نیز بروز مشکلات مالی برای استمرار فعالیت پروژه به وجود آمد، ساخت نمونه پروازی از مهرماه 92 با حمایت معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری آغاز و در نیمه اول سال جاری تست پروازی موفق هواپیما به انجام رسید و پرنده دریایی شش نفره دوزیست با اعتماد به توان داخلی طراحی و تولید شد.

اما در این میان این پرسش مطرح می‌‌شود که اصولا کاربرد این پرنده دوزیست چیست و در چه صنایعی به کار می‌آید که در پاسخ به این سوال می توانیم کاربرد آن در حمل ادوات و تجهیزات مورد نیاز برای ماموریت‌هایی مانند شناسایی، عکسبرداری و غیره در محیط‌های آبی و خاکی، گشت‌های دریایی برای مبارزه با قاچاق کالا و توقیف شناورهای متخلف، نظارت، بازرسی و دسترسی به سکوها و خطوط لوله‌های نفت در دریاها و دریاچه‌ها و نیز جا به جایی غواصان به محل‌های ماموریت آنان، عملیات‌های امداد و نجات در محیط‌های آبی و خاکی و انجام تحقیقات زیست محیطی برای نمونه‌برداری از آب‌ها، کنترل حرکت جانداران، حمل بار، اطفا حریق و استفاده‌های شخصی و تفریحی و نیز تاکسی هوایی اشاره کرد که همه این موارد خود گویای اهمیت زیاد تولید این پرنده دوزیست در کشور است.
در واقع این طرح با هدف پاسخگویی به نیازهای عملیاتی کاربران ساخته شده است که در کنار آن، فناوری طراحی، ساخت، تولید، تعمیر و نگهداری و حتی عملیات پرنده‌های دو زیست در کشور به صورت کامل بومی سازی شده است که این موضوع را می‌توان برگ ارزنده‌ای در موفقیت محققان و متخصصان کشورمان در این حوزه دانست.

حمایت معاونت علمی و فناوری از پرنده دوزیست 
پروژه ساخت پرنده دو زیست از ابتدا با حمایت و سرمایه گذاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و با سرمایه گذاری کامل توسط این معاونت به انجام رسیده است که علاوه بر آن، حمایت‌های معنوی ویژه نیز از سوی مرکز طرح‌های کلان ملی فناوری به انجام رسیده است که بدون شک وجود این حمایت‌ها در اتمام این پروژه نقش اساسی داشته است.
گفتنی است؛ این هواپیما در حضور جمعی از مسئولان شرکت کننده در مراسم رونمایی عملیات نشست و برخاست بر آب و خشکی را با موفقیت انجام داد.
در این مراسم دکتر سورنا ستاری، معاون علمی وفناوری رئیس جهوری، سردار دریادار پاسدار علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، دکتر محمود شیخ زین الدین معاون نوآوری و تجاری سازی فناوری، دکتر منوچهر منطقی رئیس مرکز ملی فضایی، پرویز کرمی دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان و دکتر پیمان صالحی رئیس مرکز طرح های کلان ملی فناوری معاونت علمی و جمعی از مسئولان محلی حضور داشتند.

خودروی آئودی برای ماه

آئودی-و-خودرویی-که-به-ماه-می‌فرستد

آئودی و خودرویی که به ماه می‌فرستد

سیناپرس: در نمایشگاه خودروی ۲۰۱۶ دیترویت، آئودی ماه‌نوردی را به نمایش گذاشته و می‌گوید قصد دارد در آینده‌ای نزدیک آن را به ماه بفرستد.

سال‌ها از اتمام جنگ سرد می‌گذرد و دولت‌ها دیگر تمایل زیادی به هزینه کردن در برنامه‌های پر هزینه‌ی فضایی ندارند. به همین دلیل چند سالیست که شرکت‌ها و استارتاپ‌های خصوصی برای فتح فضا دست به کار شده‌اند. گوگل هم قطعا بیکار ننشسته و در سال ۲۰۰۷ جایزه‌ای به نام «لونار ایکس پرایز» (Lunar X Prize) را برای فتح ماه توسط شرکت‌های خصوصی تعیین کرد. دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، گوگل ایکس پرایز جایزه‌ای ۳۰ میلیون دلاری برای شرکتی است که بتواند روباتی را روی ماه فرود آورد و با آن ۵۰۰ متر حرکت کند.

حالا گروهی از شرکت خودروسازی آئودی در نمایشگاه خودروی دیترویت ماه‌نوردی را به نمایش گذاشته‌اند که می‌تواند جایزه‌ی ۳۰ میلیون دلاری را نصیب آن‌ها کند. آن‌ها می‌گویند که می‌خواهند سال آینده این ماه‌نورد را دقیقا همان‌جایی که بیش از ۴۰ سال پیش فضاپیمای آپولو ۱۷ نشسته بود، فرود آورند.

مهندسان این گروه می‌گویند که از فناوری‌های نوین چاپ سه بعدی در ساخت این ماه‌نورد استفاده کرده‌اند و در بدنه‌ی آن آلومینیوم و تیتانیوم به کار رفته است. آن‌ها نه تنها در ساخت این روبات از چاپ سه‌بعدی استفاده کرده‌اند، بلکه می‌گویند قصد دارند یک نوع پرینتر سه بعدی بسازند و به ماه بفرستند که بتواند با استفاده از خاک پر از آلومینیوم، تیتانیوم و منیزیوم این قمر، تجهیزات دیگر را همان‌جا بسازد. بدین ترتیب دیگر لازم نیست همه چیز را به ماه بفرستیم و صرفا با ارسال نقشه‌ها، قطعات و ماشین‌ها آن‌جا درست می‌شوند.

audirover3

آلمانی‌ها که تبحر خاصی در ساخت اتوبان دارند، می‌خواهند به نوعی با ذوب کردن سطح ماه، آن‌جا اتوبان‌هایی بسازند که ماه‌نوردها بتوانند با چالش کمتر و سرعت بیشتری روی سطح این قمر حرکت کنند. «رابرت بومه» (Robert Bohme) سرپرست گروه سازنده‌ی این ماه‌نورد می‌گوید: «آیا می‌توانید مورد دیگری پیدا کنید که شرکتی به این بزرگی بگوید می‌خواهم در برنامه‌های فضایی خصوصی شرکت کنم؟» امید می‌رود که بتوان دیگر شرکت‌های بزرگ را به سرمایه‌گذاری در صنعت هوا فضا ترغیب کرد. به خصوص شرکت‌هایی که تخصص مهندسان و دانشمندان آن‌ها می‌تواند در این زمینه مفید باشد. بومه این‌طور ادامه می‌دهد: «اگر فناوری درست را به ماه ببرید، می‌توانید راه را برای اکتشاف‌های بیشتر هموار کنید. در ضمن نه فقط اکتشاف، بلکه برای بهره‌برداری‌های اقتصادی در آینده. برای همین است که می‌خواهیم تمرکز زیادی روی این علم بکنیم. می‌خواهیم نشان دهیم که این‌جا ارزش وجود دارد.»

فعلا هدف این گروه آن است که بتوانند روبات خود را دقیقا به محل فرود آپولو ۱۷ بفرستند و خودروی ماه‌نوردی که فضانوردان ۴۴ سال پیش از آن استفاده می‌کردند را پیدا کنند. البته ناسا از شرکت‌های خصوصی می‌خواهد که خیلی به این محل‌های فرود حساس و قدیمی نزدیک نشوند، ولی به هر حال گروه آئودی می‌خواهد این کار را بکند. هدف آن‌ها این است که ببینند پس از گذشت ۴۴ سال، چه بر سر ماشین‌ها و قطعاتی که روی ماه بوده‌اند آمده است. به هر حال تفاوت دمای شب و روز ماه صدها درجه‌ی سانتیگراد است و فلزات و پلاستیک‌های مختلف به کار رفته در آن تجهیزات باید تحت تاثیر قرار بگیرند.

بومه می‌گوید: «بدین ترتیب می‌توانیم چیزهای زیادی درباره‌ی علم مواد بفهمیم. اینکه برای قرار گرفتن طولانی مدت در شرایط محیطی خاص، باید از چه موادی استفاده کرد؟» بومه این‌طور ادامه می‌دهد که گروه او واقعا به دنبال گرفتن جایزه‌ی ۳۰ میلیون دلاری نیست و آن را فقط یک جور شیرینی به حساب می‌آورد. البته ماه‌نورد آئودی قرار است در فاصله‌ی ۲.۳ کیلومتری خودروی فضانوردان آپولو ۱۷ فرود آید و طی این فاصله پنج برابر فاصله‌ای است که باید برای کسب جایزه طی کند. ظاهرا که تا پایان سال دیگر، آئودی یک جفت از این روبات‌ها را به ماه می‌فرستد.

منبع:دیجی کالا

اولین نمونه دستگاه هولوگرام در اندازه واقعی رونمایی شد

اولین-نمونه-دستگاه-هولوگرام-در-اندازه-واقعی-رونمایی-شد

اولین نمونه دستگاه هولوگرام در اندازه واقعی رونمایی شد

شرکت کینومو اولین نمونه از دستگاه هولوگرام قادر به نمایش تصاویر سه‌بعدی در اندازه طبیعی را در نمایشگاه تکنولوژی‌های الکترونیک لاس‌ وگاس معرفی کرد.

 نسل جدید هولوگرام‌های اندازه طبیعی با فناوری ترکیب تراشه‌های پرسرعت، آهن‌ربا و لامپ‌های ال‌ای‌دی و به منظور تبلیغات در فضای باز طراحی و تولید شده‌اند.شرکت کینومو قابلیت‌های دستگاه هولوگرام جدید را در غرفه فناوری نمایشگاه لاس‌ وگاس با به تصویر کشیدن بازیگران معروف به نمایش گذاشت.

شرکت سازنده در مورد عملکرد سیستم هولوگرام جدید عنوان کرد: در این دستگاه از تیغه‌های قابل چرخش با چندین لامپ ال‌ای‌دی برای ساخت تصاویر هولوگرام در هوا استفاده شده است.

این دستگاه با فعالیت میکروپردازشگرها و حسگرهای تعبیه شده در آن، زاویه تابش و سرعت هر مجموعه از لامپ‌های ال‌ای‌دی را کنترل می‌کند که در نهایت تصویر نهایی به شکل کاملا زنده و پویا به نمایش گذاشته می‌شود.

به گزارش ایسنا، شرکت سازنده مدعی شد که برای ساخت دستگاه هولوگرام جدید حدود 18 ماه زمان صرف شده و اکنون از آن برای نمایش تبلیغات شرکت‌های بزرگی مثل سامسونگ، اینتل و ... استفاده شده است.

پروژه جدید گوگل برای استفاده از اشاره در کنترل الکترونیک‌ها

پروژه جدید گوگل برای استفاده از اشاره در کنترل الکترونیک‌ها

فضای سایبر > فناوری ارتباطی - همشهری آنلاین:
شرکت گوگل فناوری اشاره‌ای را خلق کرده‌است که خطاهای ناشی از لمس بخش‌های نادرست نمایشگرهای کوچک را از بین برده و به کاربر امکان دهد با کوچکترین نمایشگرهای موجود نیز بدون خطا کار کند.

براساس گزارش میل‌آنلاین،‌ این فناوری که پروژه سلی (  Soli )نام دارد می‌تواند کوچکترین حرکات انگشت دست کاربر را با استفاده از رادارهایی که در میان ریزتراشه‌هایی کار گذاشته‌شده‌اند، شناسایی کند؛ فناوری که به گفته ایوان پوپیروف مخترع آن می‌تواند بازار تجهیزات لمسی را متحول سازد.

پوپیروف هدایت تیمی از طراحان و سازندگان را در لابراتوار محرمانه پروژه‌ها و فناوری‌های پیشرفته گوگل به عهده دارد. به گفته وی با استفاده از یک ریزتراشه راداری کوچک می‌توان کوچکترین حرکات و لرزش‌های دست انسان را برای بهره‌بردن در راستای تعامل با رایانه‌ها و تجهیزات پوشیدنی ردیابی کرد.

این مخترع روس می‌گوید ابداع جدیدش می‌تواند صفحات لمسی مجازی ایجاد کند که کاربر می‌تواند با کمک از حرکات اشاره‌ای آن را کنترل کند. به گفته وی این فناوری متفاوت از حسگرهای دوربین‌داری است که هم‌اکنون در بازار وجود دارد،‌ زیرا این تکنولوژی بر پایه امواج رادارهای نامرئی ناشی از تراشه‌‌ای که می‌توان آن را درون هرچیزی گنجاند، ساخته شده‌است.

به گفته محققان بزرگترین چالش کاهش ابعاد راداری به بزرگی یک جعبه کفش به اندازه‌ای کوچک بود که بتوان آن را درون یک ریزتراشه گنجاند. محققان با الهام از نسل جدید وای-فای که وای-گیگ نامیده می‌شود، توانستند در عرض 10 ماه رادار را با همکاری شرکت تراشه‌سازی آلمانی اینفی‌نئون به ابعاد میلیمتری تولید کنند.

به گفته پوپیرف این تراشه‌های راداری اکنون برای تولید انبوه آماده‌اند. به گفته وی پروژه سولی در حقیقت به هیچ دوربینی مجهز نیست و می‌توان آن را در هر وسیله و ابزاری گنجاند، برای مثال می‌توان آن را درون مبلمان خانه،‌خودرو،‌رایانه‌های پوشیدنی، ساعت، اسباب‌بازیها و یا هرجای دیگری که افراد بخواهند از طریق آن با رایانه‌ها تعامل پیدا کنند،‌گنجاند.

همچنین از این تکنولوژی می‌توان برای تعامل با اجسام در فضای مجازی و بازی‌های مجازی نیز استفاده کرد. پوپیروف که به تازگی این فناوری را در کالیفرنیا در معرض چشم توسعه‌دهندگان به نمایش گذاشته‌است می‌گوید این فناوری می‌تواند حرکات دست را از فاصله یک متری ردیابی کند درست ماننددستکش‌هایی که در فیلم گزارش اقلیت برای کنترل نمایشگرها و تجهیزات دیجیتال استفاده می‌شد.

پوپیروف در مراسم رونمایی که درکالیفرنیا برگزار شد، با روشن کردن یک رادیو از فاصله دور و با مالیدن دو انگشت شصت و اشاره به یکدیگر توانست توجه توسعه‌دهندگان را به خود جلب کند.