واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineering
واحد مشترک کمکی پژوهش و مهندسی «هوش یار-تواندار» (HT-CSURE)
Hooshyar-Tavandar Common Subsidiary Unit for Research & Engineeringطراحی خانه‌های مسافرتی و متحرک (فیلم)
سال ۲۰۲۲ سال کشف بشقاب‌پرنده‌ها شاید باشد
سال ۲۰۲۲ سال کشف بشقاب‌پرنده‌ها خواهد بود
استفاده گسترده از تلفن‌های هوشمند منجر به افزایش روزافزون گزارش‌های مربوط به اشیاء ناشناس شده است.
سال گذشته، جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده، قانونی را در خصوص یوفوها امضا کرد که به‌عنوان بخشی از یک بسته هزینه‌های دفاعی چند میلیارد دلاری، برخوردهای عجیب و غریب را بررسی می‌کند.
مارک رودگیر، مدیر علمی مرکز مطالعات بشقاب پرنده در شیکاگو گفت: «تلاش برای شناسایی، ردیابی و اندازه‌گیری پدیده بشقاب پرنده در میدان و در زمان واقعی، اخیرا وارد مرحله جدیدی شده است. فناوری در این خصوص توسعه داشته و ابزارهای نرم‌افزاری بهبود یافته‌اند. همچنین علاقه فعلی به بشقاب پرنده‌ها متخصصان جدید و واجد شرایط را جذب کرده است.»
او ادامه داد: «در حالی که نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چقدر زود به دانش جدید و اساسی در مورد پدیده‌های هوایی ناشناس یا اشیاء پرنده ناشناس دست خواهیم یافت، اما من معتقدم که این تلاش‌ها به احتمال زیاد موفق خواهند شد و تحقیقات یوفوها را بر اساس پایه جدیدی از داده‌های فیزیکی قابل اعتماد خواهد کرد. و در نتیجه، ما حتی شواهد بیشتری خواهیم داشت که آیا پدیده بشقاب پرنده واقعی است و می‌توان آن را به صورت علمی مورد مطالعه قرار داد، یا خیر.»
یک گروه از کارشناسان در حال حاضر با تلاش برای یافتن فناوری پیشرفته‌ای که بیگانگان ممکن است در سفر از خود به‌جا بگذارند، این تلاش را مدیریت می‌کنند.بیش از ۱۰۰ دانشمند، بخشی از پروژه گالیله، در حال حاضر در حال ساخت تلسکوپی هستند که کل آسمان را بررسی کرده و اجرام مرموز را ثبت می‌کند. آنها امیدوارند تا بهار آن را بر روی پشت بام گروه نجوم دانشگاه هاروارد راه‌اندازی کنند.
پروفسور آوی لئوب که یک ستاره‌شناس است، می‌گوید: «این سیستم ویدیو و صوت پیوسته از کل آسمان را در باندهای مرئی، مادون قرمز و رادیویی و همچنین اشیاء مورد علاقه را ردیابی خواهد کرد». الگوریتم‌های هوش مصنوعی پرندگان را از هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیما یا چیزهای دیگر متمایز می‌کند. اما برخی دیگر بر این باورند که سال ۲۰۲۲ برای یافتن موجودات فرازمینی کلیدی خواهد بود، زیرا ممکن است سالی باشد که گروه‌های مختلف با هم جمع می‌شوند. اگرچه همه متقاعد نشده‌اند که این بهترین راه است.
پروفسور کوین کنات، از دانشگاه آلبانی، توضیح داد: «این واقعیت که ما در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد یوفوها می‌دانیم نشان می‌دهد که اگر گروه‌ها به‌طور مستقل کار کنند، تجهیزات و روش‌های مختلف را امتحان و در مکان‌های مختلف تماشا کنند، پتانسیل کشف بیشتر است». همانطور که در مورد نحوه مشاهده و مطالعه بهترین یوفوها بیشتر می‌آموزیم، ارتباط بین گروه‌ها که با اشتراک‌گذاری داده‌ها و انتشار نتایج تسهیل می‌شود، به طور کلی منجر به بهبود کار خواهد شد.
بررسی خطرات احتمالی سکونت در فضا به ویژه کمبود خوراک
به گزارش ایسنا و به نقل از مترو، اگر به درستی آماده نباشیم، ممکن است شرایط در فضا بسیار غیر منتظره شود. همه ما در مورد برنامه‌های استعمار مریخ شنیده‌ایم. به عنوان مثال شرکت "اسپیس‌ایکس" اعلام کرده است که برای ماموریتی در اوایل سال ۲۰۲۶ به سیاره سرخ آماده می‌شود. اما زندگی در آنجا داستان کاملاً متفاوتی با زندگی روی زمین دارد و دانشمندان تلاش می‌کنند انواع روش‌ها را برای قابل سکونت کردن سیاره سرخ شناسایی کنند.
این بشقاب پرنده واقعی است! (+فیلم و عکس)
عصر ایران - شرکت هوافضای زیوا (Zeva)
مستقر در واشنگتن، آمریکا قصد دارد حمل و نقل هوایی شخصی را با هزینه کم و
با استفاده از یک هواگرد الکتریکی با قابلیت برخاستن و فرود عمودی (eVTOL) به نام زیرو (Zero) برای همه ممکن سازد.
این هواگرد با ظاهری به شکل یک دیسک و بدون انتشار گازهای گلخانه ای می تواند با سرعت 160 مایل در ساعت (257 کیلومتر در ساعت) پرواز کند و در یک فضای پارکینگ خودرو عادی بدون هیچ مشکلی قرار بگیرد.
زیوا در حال حاضر مشغول آزمایش یک نمونه اولیه اندازه کامل از زیرو و برنامه ریزی برای اولویت بندی بازارهای "واکنش های اولیه اضطراری" است، جاهایی که به عنوان نمونه حضور سریع‌تر پزشک در صحنه می تواند به معنای تفاوت بین زندگی و مرگ باشد.
روشی جدید برای حمل و نقل
با افزایش جمعیت جهان، حمل و نقل سطحی و زیرساخت های مورد نیاز هرچه بیشتر چالش برانگیزتر می شوند. برای رسیدگی به این مساله، زیوا بعد سوم را برای سفر کوتاه برد باز کرده و معرفی هواگردهایی که می توانند در هر جایی از زمین برخاسته و فرود آمده و با سرعت زیاد پرواز کنند را هدف قرار داده است.
به طور خاص، شرکت هوافضای زیوا هواگرد خود را به شکل یک دیسک پرنده شخصی برای حرکت سریع افراد از مبدا به مقصد طراحی کرده است.
هواگرد الکتریکی شخصی زیرو تقریبا به صورت عمودی روی قسمت دم خود می نشیند و خلبان به گونه ای وارد آن می شود که سینه وی روی کف هواگرد قرار می گیرد. یک بخش شیشه ای در قسمت دماغه امکان مشاهده بالا و پایین را فراهم می کند. در زمان برخاستن، زیرو به صورت عمودی به سمت آسمان می رود و زمانی که آماده پرواز به سمت جلو باشد در حالت افقی به پرواز ادامه خواهد داد.
سریع، قوی، انعطاف‌پذیر و احتمالا خودران
به گفته شرکت زیوا، هواگرد زیرو با توانایی پرواز با سرعت 160 مایل در ساعت، سریع‌ترین روش برای رسیدن به هر نقطه ای در شعاع 50 مایلی (80 کیلومتر) است. با توجه به اوج گرفتن چند صد پایی از سطح زمین، پرواز با زیرو می تواند یک تجربه فیزیکی نسبتا شدید باشد. در حال حاضر، تیم زیوا روی پرواز خودران این پرنده eVTOL کار می کند تا هر فردی بتواند پروازی ایمن حتی بدون داشتن مجوز خلبانی را تجربه کند.
عملکرد چشمگیر زیرو از طراحی ترکیبی بال و بدنه و چیدمان اوکتاکوپتر سرچشمه می گیرد. این پیکربندی با پتنت ثبت شده امکان برخاستن و فرود عمودی و پرواز در حالت افقی را فراهم کرده و همچنین به اندازه ای جمع و جور است تا هواگرد زیرو در فضای یک پارکینگ خودرو عادی جا بگیرد.
پروانه های دوگانه متصل به چهار پایه از یک بسته باتری 25 کیلوواتی نیرو می گیرند. زمانی که زیرو به حالت پرواز افقی تغییر حالت می دهد، چهار پروانه می توانند جمع شده و بدنه فیبر کربنی به عنوان یک بال بالابر عمل می کند.
اوشنیکس؛ راهکار کره جنوبی برای زندگی حتی در طوفان! (+عکس)
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
عصر ایران - اوشنیکس (OCEANIX)، یک طرح مفهومی معماری بلندپروازانه است که توسط گروه بیارکه اینگلس (بیگ) برای ساخت در سواحل کره جنوبی ارائه شده است. از این طرح برای نخستین بار در سال 2019 رونمایی شد و اکنون چراغ سبز برای آغاز ساخت و ساز را از سوی برنامه اسکان بشر ملل متحد (UN-Habitat) و شهر بوسان دریافت کرده است. این شهر شناور آینده‌نگر می تواند در برابر طوفان های درجه 5 نیز مقاومت کند.
با توجه به تداوم روند افزایش سطح آب دریاها، شهرهای ساحلی به ایجاد زمین های جدید با استفاده از ریختن شن و ماسه در آب روی آورده اند که می تواند به زیست بوم های دریایی موجود آسیب بزند. شرکت بیگ با راه حلی بهتر در قالب پروژه ای به نام اوشنیکس وارد میدان شده که یک سامانه طراحی ماژولار را ارائه کرده و امکان زندگی پایدار و ایمن به صورت شناور روی آب را برای مردم فراهم می کند.
مجموعه اوشنیکس از محله های دو هکتاری با 300 سکنه تشکیل شده که به هم متصل می شوند تا دهکده هایی 1650 نفره دارای سامانه هایی مانند کشاورزی زیر آب و گلخانه ها برای خودکفایی هرچه بیشتر شکل بگیرند. طراحی ماژولار این امکان را فراهم می کند تا شهری به وسعت 18900 هکتار با 2.52 میلیون نفر سکنه نیز شکل بگیرد.
شهرهای شناور پایدار بخشی از راهبردهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی در دسترس ما هستند. در واقع، به جای جنگیدن با آب، می توانیم زندگی هماهنگ با آن را بیاموزیم. توسعه راهکارهای سازگاری با تغییرات آب و هوایی و مبتنی بر طبیعت از طریق طرح مفهومی شهر شناور مورد توجه برنامه اسکان بشر سازمان ملل قرار گرفته و شهر بوسان برای استقرار نمونه اولیه آن مکانی ایده آل بوده است.
ساکنان این شهر شناور می توانند به راحتی در اطراف پیاده‌روی کرده یا بین جوامع شناور که شامل اقامتگاه ها و همچنین یک میدان عمومی، سازه های هنری، بازارها، باشگاه های ورزشی، مدارس و موارد دیگر می شوند، قایق‌سواری کنند.
همچنین شهر شناور اوشنیکس به گونه ای طراحی شده تا در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی و طوفان مقاومت کند. تمام سازه ها هفت طبقه به زیر، بلندی خواهند داشت تا مرکز ثقل پایینی ایجاد کنند.
به گفته بیارکه اینگلس، بنیانگذار شرکت بیگ، از هر 10 شهر بزرگ جهان، 9 مورد از آنها تا سال 2050 تحت تاثیر افزایش سطح آب دریاها قرار خواهند گرفت. در حال حاضر، این آینده ای اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پروژه اوشنیکس با فناوری های آبی خود می تواند صنعتی جدید را شکل دهد که نیازهای بشر به سرپناه، انرژی، آب و غذا را بدون از بین بردن زیست‌بوم های دریایی پاسخ می دهد.
این مجموعه به گونه ای طراحی شده تا با گذشت زمان همراه با انسان ها و شرایط آب و هوایی به صورت ارگانیک رشد کند، سازگار شود و تغییر کند، در شرایطی که تعادل بین نیازهای هر دو را برقرار می کند.
