انفجار موشک تدارکاتی ناسا

تماشا کنید: تراژدی فضایی؛ انفجار موشک آنتارس ناسا (از زومیت)

نویسنده: وحید خامسی پنج شنبه, 08 آبان 1393 ساعت 11:21 نظر (41)  چاپ

روز گذشته موشک آنتارس که حامل سفینه‌ای مدار گرد به مقصد ایستگاه فضایی بود لحظاتی پس از برخواستن از سکوی پرتاب والوپ ناسا واقع در ویرجینیا منفجر شد. این سفینه حامل غذا و مایحتاج ضروری برای سرنشینان ایستگاه فضایی بین‌المللی بود.

تبلیغات

آیفون 6 آیفون 6 پلاس

فروش ویژه موبایل، تبلت و لپ تاپ

گیفت کارت آیتونز

قرار بود سفینه‌ی مدارگرد بی‌نام ناسا که حامل ۲۲۶۸ کیلوگرم مواد غذایی و مایحتاج ضروری و علمی برای ساکنان ایستگاه فضایی بود به وسیله‌ی راکت آنتارس از میدان جاذبه‌ی زمین فرار کرده و به فضا پرتاب شود که متاسفانه لحظاتی پس از برخواستن از زمین به دلیل اشکال فنی نامعلوم منفجر شد و جهنمی از آتش و خاکستر را از خود به جای گذاشت.

دانلود ویدئو

ناسا این عملیات‌ها را طی قراردادی ۱.۹ میلیارد دلاری بر عهده‌ی اربیتال ساینسز سپرده است. به گفته‌ی متخصصان این حادثه از یک ناهماهنگی در این موتور موشک شروع شده اما هنوز دلیل قطعی این حادثه مشخص نشده است. انفجار موشک آنتارس تلفات جانی در پی نداشت، اما علاوه بر از بین رفتن موشک و فضاپیما به قسمت‌هایی از جنوب جزیره‌ی والوپ نیز آسیب رسیده است.

مقاله مرتبط:

• ساخت بزرگترین سازه‌ی فضایی توسط ناسا
• SpaceX چه سرمایه‌ای را در اختیار دارد
• موشک SpaceX در فضا منفجر شد

پس از بازنشستگی شاتل فضایی در سال ۲۰۱۱ موشک‌های سایوز روسی وظیفه‌ی حمل فضاپیماهای ناسا را بر عهده می‌کشیدند. موشک ۲ مرحله‌ای آنتارس اربیتال ساینسز ۴۰ متر بلندی دارد و پرتاب روز ۳ شنبه قرار بود اولین پرتاب این موشک با موتور تقویت شده‌ی Castor 30XL برای مرحله‌ی دوم آن باشد. هنوز مشخص نیست این موتور دلیل ناهماهنگی و رخ‌دادن این حادثه بوده است یا خیر، محققان ناسا و اربیتال ساینسز در حال بررسی این موضوع هستند؛ بعید است قبل از مشخص شدن دلیل این حادثه شاهد پرواز دیکری توسط این نسل از موشک‌ها باشیم.

برآوردها حاکی از ضرر مالی ۲۰۰ میلیون دلاری بر اثر این انفجار است. ناسا به ساکنان محلی هشدار داده است که در صورت مشاهده‌ی قطعات این موشک به آن دست نزنند زیرا ممکن از به مواد شیمیایی خطرناک حاصل از سوخت موشک آلوده باشد. پرتاب ۳ شنبه شب به وقت محلی دومین تلاش برای پرتاب این موشک بود، ۲ شنبه شب قرار بود این موشک پرتاب شود که به دلیل ورود یک قایق به منطقه‌ی امن، پرتاب کنسل شد. قرار است اربیتال ساینسز ۸ پرتاب را به سوی ایستگاه فضایی با استفاده از موشک آنتارس برای ناسا انجام دهد. قبل از این ۲ پرتاب در ماه‌های ژآنویه و جولای میلادی با موفقیت انجام شده بود و ۲ پرتاب نیز در سال ۲۰۱۳ میلادی با موفقیت به پایان رسیده بود. شرکت آمریکایی SpaceX نیز قرار است با قراردادی ۱.۶ میلیارد دلاری ۱۲ پرتاب رباتیک با استفاده از کپسول Dragon و موشک فالکون ۹ انجام دهد که تاکنون ۴ پرتاب بدون حادثه انجام شده است. با برون سپاری چند میلیارد دلاری ساخت و پرتاب فضاپیما به شرکت‌های بوئینگ و SpaceX ناسا عملا خود را از ساخت و پرتاب فضاپیما کنار کشیده است.

منبعSPACE.COM LIVESCIENCE 

با فضاپیمای نظامی X-37B نیروی هوایی آمریکا آشنا شوید

با فضاپیمای نظامی X-37B نیروی هوایی آمریکا آشنا شوید (از زومیت)

نویسنده: وحید خامسی پنج شنبه, 01 آبان 1393 ساعت 10:01 نظر (3)

• اندازه قلم  
•  چاپ

X37-B لقب فضاپیمای نظامی نیروی هوایی ایالات متحده است که به تازگی با گذراندن ماموریت سری خود پس از حدود ۲ سال با موفقیت به زمین بازگشته است. جزئیات و اهداف این ماموریت طولانی مدت جزو اسناد طبقه‌بندی شده قرار گرفته است اما طبق گزارشات منجمان آماتور این فضاپیما در مدار بسیار پست با فاصله‌ی ۳۵۰ کیلومتر از زمین در دامنه‌ای از ۴۳.۵ درجه شمال تا ۴۳.۵ درجه‌ی جنوب عرض جغرافیایی در حرکت بوده است که به معنای رصد خاورمیانه، افغانستان، آفریقا، جنوب شرق آسیا و آمریکای لاتین است. همراه زومیت باشید تا با این سفینه‌ی نظامی بیشتر آشنا شوید.

تبلیغات

فروش ویژه موبایل، تبلت و لپ تاپ

آیفون 6 تحویل روز + پیش فروش

پرسش شما بی پاسخ نمی‌ماند

جمعه‌ی گذشته فضاپیمای نظامی X-37B در ساعت ۱۲:۲۴ دقیقه به وقت محلی پس از ماموریت بی‌سابقه‌ی ۶۷۵ روزه‌، در پایگاه واندنبرگ کالیفرنیا به زمین نشست.

بسیار مفتخرم که با همکاری تیمی توانستیم سومین فرود ایمن را تجربه کنیم. برای همه‌ی ما از اپراتورهای فضاپیما تا مهندسان و مدیریت فرودگاه موفقیت در این ماموریت منحصر به فرد باعث غرور و افتخار است.

این‌ها بخشی از سخنرانی کرنل کیت بالتز پس از فرود موفقیت آمیز X-37B است که نشان دهنده‌ی اهمیتی است که این سفینه‌ برای ارتش آمریکا دارد. طبق اطلاعات منتشر شده این فضاپیما نسخه‌ای مینیاتوری از شاتل فضایی بازنشسته‌ی ناسا است و همانند شاتل به صورت عمودی به فضا پرتاب می‌شود و با سر خوردن بر روی هوا به زمین باز می‌گردد. وظیفه‌ی انتقال این سفینه به فضا بر عهده‌ی موشک اطلس ۵ قرار گرفته است. اینفوگرافیک زیر قسمتی از اطلاعات منتشر شده در مورد این فضاپیما را به شما ارائه خواهد نمود.

شاتل مینیاتوری رباتیک

نیروی هوایی ایالات متحده ۲ فروند فضاپیمای X-37B در اختیار دارد که هر ۲ توسط بخش فانتوم شرکت بوئینگ طراحی و ساخته شده‌اند. این ۲ فضاپیما مجموعا در ۳ ماموریت که به نام‌های (OTV-1 ، OTV-2 و OTV3) شناخته می‌شوند، شرکت داشته‌اند. OTV مخفف واژه‌ی Orbital Test Vehicle یا حامل آزمایشی مداری است. ابعاد این فضاپیما ۸.۹ در ۲.۹ متر و فاصله‌ی ۲ بال آن از یکدیگر ۴.۵ متر است. با این حجم فشرده هر ۲ فروند X-37B می‌توانند در محفظه‌ی بار شاتل فضایی به راحتی جای بگیرند.

آخرین تکنولوژی‌های فضایی در بدنه‌ای به اندازه‌ی یک کامیونت جای گرفته است.

OTV-1 در مهرماه سال ۱۳۸۹ شروع شد و در آذرماه همان سال پس از ۲۲۵ روز قرارگرفتن در مدار به پایان رسید. ماموریت OTV-2 که با X-37B متفاوتی انچام میشد در اسفندماه سال ۱۳۸۹با پرتاب سفینه به فضا شروع شد و به مدت ۴۶۹ روز گردش به دور زمین طول کشید. OTV-3 رکورد ماموریت قبلی این فضاپیما را ۲۰۰ روز افزایش داد، ۲۰ آذر ۱۳۹۰ این فضاپیما سطح زمین را ترک کرد و جمعه‌ی پیش پس از ۲۲ ماه در پایگاه هوایی واندربرگ کالیفرنیا به زمین بازگشت.

آزمایش فناوری‌های فضایی

پنهان کاری در مورد X-37B گمانه زنی‌ها در مورد این فضاپیما را افزایش می‌دهد. برخی عقیده دارند این فضاپیما حامل سلاحی برای غیرفعال کردن و یا حتی دزدیدن ماهواره‌های دیگر کشورها است، اما نیروی هوایی آمریکا اصرار دارد که X-37B فقط بستری برای آزمایش‌های فناوری در فضا است. طبق اسناد رسمی منتشر شده‌ی نیروی هوایی هدف اصلی از پرتاب X-37B شامل ۲ بخش است، ابتدا ارتقا فن‌آوری ساخت سفینه‌ای که قادر به بازگشت به زمین و پرواز مجدد است و پیشرفت این کشور در عصر فضا و سپس آزمایش نمونه‌هایی خاص در فضا و بازگرداندن آن‌ها به زمین.

تصویر خیالی از فعالیت X-37B در مدار زمین

تکنولوژی‌هایی که در این عملیات‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند عبارتند از هدایت ناوبری و کنترل سیستم‌های حفاظتی حرارتی، تکنولوژی استفاده از دستگاه‌های الکترونیک هدایت خودکار هوایی، سازه‌های قادر به تحمل درجه‌ی بالای حرارت و عایق سازی فشرده دستگاه‌ها با قابلیت استفاده‌ی مجدد. همچنین سیستم‌های پرواز الکترومکانیکی بسیار سبک وزن و پرواز مداری مستقل شامل خروج از یک مدار و ورود به مدار دیگر بخشی از تکنولوژی‌هاییست که با استفاده از این فضاپیما بهینه شده و پیشرفت خواهد کرد.

X-37B همانند شاتل فضایی با سّر خوردن بر روی هوا به زمین باز می‌گردد، عایق‌بندی حرارتی از مشکل‌ترین قسمت‌های ساخت هر سفینه‌ایست.

متخصصان نیز کم و بیش با اهداف یاد شده موافق هستند، به گفته‌ی آن‌ها X-37B انقدر بزرگ نیست و قابلیت مانورپذیری مناسبی ندارد که بتواند ماهواره‌های کشورهای دیگر را از مدار بدزدد اما می‌تواند حامل نوعی از تکنولوژی هوشمند نظارتی-شناسایی (ISR) برای اهداف مشخص از فضا باشد.

X-37B در محفظه‌ی ائرودینامیک در دماغه‌ی موشک اطلس ۵ قرار می‌گیرد.

نمای خارجی محفظه‌ی حمل بار اطلس ۵

پنهان کاری زیادی که در مورد ماموریت‌های این فضاپیما صورت می‌گیرد احتمال ارتباط این عملیات‌ها را با آژانس شناسایی ملی ایالات متحده افزایش می‌دهد، شاید آزمایش و بهبود تکنولوژی سنسورها و یا تکنیک‌های جدید برای این مرکز از اهداف X-37B باشد. منجمان آماتور این فضاپیما را در مدار ۴۳.۵ درجه‌ی شمال عرض جغرافیایی تا ۴۳.۵ درجه‌ی جنوب عرض جغرافیایی و در فاصله‌ی ۳۵۰ کیلومتری از سطح زمین رصد کرده‌اند. قرار گرفتن در این مدار احتمال جاسوسی از روسیه را کمرنگ می‌سازد اما X-37B را در منطقه‌ای قرار می‌دهد که بتواند از خاورمیانه و افغانستان تا آفریقا، آمریکای لاتین و مناطق جنوب شرقی آسیا را پوشش دهد. به گفته‌ی نیروی هوایی ایالات متحده چهارمین ماموریت X-37B در سال ۲۰۱۵ شروع خواهد شد.

اطلس ۵

Atlas V یکی از موشک‌های یک‌بار مصرف خانواده‌ی اطس است که توسط لاکهیدمارتین-بوئینگ ساخته می‌شود. در طبقه‌ی اول موتور روسی آردی-۱۸۰ با سوخت نفت سفید و اکسیژن مایع نیروی پرتاب را تامین می‌کند و سپس طبقه‌ی بالایی یا سناتور با موتور آمریکایی آرال-۱۰ و سوخت هیدروژن و اکسیژن مایع عملیات پرتاب را ادامه می‌دهد.

در OTV-3 سفینه‌ی نظامی درون مخزنی به قطر ۵ متر در دماغه‌ی موشک اطلس ۵ قرار گرفت.

در ۲۰ آذرماه سال ۱۳۹۰ عملیات OTV-3 با پرتاب از ایستگاه کیپ کانورال نیروی هوایی آمریکا شروع شد.

و سرانجام X-37B از آخرین ماموریتش در پایگاه والدنبرگ کالیفرنیا فرود می‌آید.

دانلود ویدئو

منبعSPACE.COMWIKIPEDIAلینک مطلب

بخش‌های مرتبطMILITARYSPACECRAFTSHUTTLEBOEINGINFOGRAPHIC

امتیاز دهید 

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

 

(2 رای‌)

مطالب مرتبط

موتور جستجوی گوگل چگونه کار می‌کند؟

اینفوگرافیک: با Xperia Z2 سونی و قابلیت‌های آن بیشتر آشنا شوید

تماشا کنید:‌ هدایت و شلیک نسل بعدی توپ‌های لیزری ارتش آمریکا با کنترلر ایکس باکس

طرح سکونت در مریخ برای بقای بشریت

مدیر ناسا:

فرود بر مریخ بقای بشریت را تضمین می‌کند (از تابناک)

مدیر ناسا معتقد است فرود بر روی مریخ برای تضمین بقای نوع بشر حیاتی است زیرا تغییر آب‌و‌هوای زمین تهدیدی واقعی است و همکاری بین‌المللی در زمینه تفحص فضایی سرنشین‌دار برای نجات از آن را می‌طلبد.

به گزارش ایسنا ، «چارلز بولدن» که هفته گذشته در کنفرانسی در لندن سخن می‌گفت اضافه کرد: «کریس هادفیلد» (فرمانده اسبق ایستگاه بین‌المللی فضایی)، ناسا را وادار کرد درباره میزان توانایی فضانوردان در برقراری تعامل با عموم از فضا بازنگری کند.

بولدن که در «انجمن هوانوردی سلطنتی» لندن و در کنفرانس «انتخاب‌های استراتژیک برای فضا» سخن می‌گفت، تصریح کرد: رفتن به مریخ مهم است چون تنها سیاره منظومه شمسی به جز زمین است که معتقدیم زمانی شکلی از حیات در آن متولد شده است. این سیاره می‌تواند هم‌اکنون حاوی حیات باشد و در صورت فرستادن انسان به آن، زندگی‌ وی را حفظ می‌کند. این امر برای حفاظت از نوع بشر لازم است و من می‌خواهم اطمینان دهم نوه‌هایم و فرزندان آن‌ها فرصت رفتن به مریخ را خواهند داشت.

وی همچنین درباره عدم‌ تعهد نهادها در ماموریت‌های آینده مریخ ابزار نگرانی کرد و نسبت به احتمال توقف طرح‌های حاضر ناسا در این زمینه هشدار داد.

وی ادامه داد: با تمرکز بر روی مریخ، ما به طور مدام در حال توانمندکردن ماموریت‌های انسانی به این سیاره هستیم اما چالش بزرگ این است که مریخ هدف بسیار دشواری است.

بولدن همچنین پیشنهادهای خاص برای اعزام بدون بازگشت انسان‌ها به سیاره سرخ (نظریه برنامه الون ماسک، رئیس اسپیس‌ایکس) را تایید نکرد و گفت: باید کاری کنیم که اگر کسی بخواهد از مریخ به زمین بازگردد، بتواند.

مدیر ناسا همچنین توضیح داد درک مریخ و چگونگی تبدیل آن از سیاره‌ای که زمانی زیست‌پذیر بوده به سیاره زیست‌ناپذیر کنونی، به وضوع می‌تواند آینده آب‌و‌هوای زمین را آشکارسازی کند.

او همچنین درباره خطر واقعی تغییر آب‌و‌هوای زمین صحبت کرد و گفت: تغییر آب‌و‌هوای زمین موضوع واقعی است و من درباره گرمایش جهانی صحبت نمی‌کنم بلکه درباره تغییر آب‌و‌هوایی صحبت می‌کنم که در حال اتفاق‌افتادن است و باید دلیل آن را درک کنیم.

با SpaceShipTwo سفینه‌ای که قرار است توریست‌ها را به گردش فضایی ببرد آشنا شوید

(از زومیت)

نویسنده: وحید خامسی دوشنبه, 21 مهر 1393 ساعت 10:01 نظر (12)

• اندازه قلم  
•  چاپ

SpaceShipTwo فضاپیمایی است که توسط شرکت Virgin Galaxy به سرپرستی میلیاردر معروف ریچارد برانسون توسعه می‌یابد. این فضاپیما موفق به کسب جایزه‌ی ۱۰ میلیون دلاری بنیاد X Prize شده است که به افتخار امیر انصاری و انوشه انصاری Ansari X Prize نامیده می‌شود.

تبلیغات

آیفون 6 تحویل روز + پیش فروش

فروش ویژه موبایل، تبلت و لپ تاپ

پرسش شما بی پاسخ نمی‌ماند

SpaceShipTwo قادر به انتقال گردشگران به فراز جو زمین و گردش ی‌کروزه‌ سپس نشستن بر روی زمین است. برادر بزرگ‌تر این سفینه یعنی SpaceShipOne در سال ۲۰۰۴ موفق به دریافت جایزه‌ی Ansari X Prize شد و حال پس از ۱۰ سال تحقیق و توسعه SpaceShipTwo در آخرین مراحل ساخت قرار گرفته است. انتظار می‌رود سال ۲۰۱۵ آغاز فعالیت تجاری این سفینه باشد.

شکل‌گیری پروژه

پس از موفقیت SpaceShipOne و کسب جایزه‌ی Ansari X Prize در سال ۲۰۰۴ دو شرکت Scaled Composites و Virgin Galactic شرکت Spaceship را مشترکا تاسیس کردند تا بر روی تجاری کردن این پروژه، همکاری کنند. در سال ۲۰۰۷ انفجاری مرگبار باعث تاخیر در توسعه‌ی موتور موشک این فضاپیما شد. اما از آن زمان به بعد Virgin Galaxy ده‌ها آزمون پرواز را بر روی این فضاپیما انجام داد تا از امنیت آن مطمئن شود. در آخرین پرواز SpaceShipTwo به ارتفاع ۲۲ کیلومتری از سطح دریا و با سرعت ۱.۴ برابر سرعت صوت پرواز کرد.

سال ۲۰۱۴ - سِر ریچارد برانسون در مرکز تصویر، در کنار انوشه انصاری و پیتر دیاماندیس

نسل قبلی این فضاپیما یعنی SpaceShipOne اولین فضاپیمای تاریخ است که با بودجه‌ی خصوصی به پرواز درآمد و توانست ۲ بار در طول ۲ هفته از مدار زمین خارج شود و دوباره بازگردد. درست قبل از این که این فضاپیما موفق به کسب جایزه‌ی ۱۰ میلیون دلاری شود ریچارد برانسون اعلام کرد که با Scaled Composites برای ساخت نسخه‌ی تجاری از این فضاپیما برای انتقال توریست‌‌ها به فضا همکاری خواهد کرد.

ما امیدواریم در طول چند سال آینده بتوانیم رویای هزاران نفر را واقعیت ببخشیم و آن‌ها بتوانند زیبای فوق‌العاده‌ی سیاره‌یمان را از فراز آسمان تماشا کنند و درخشندگی باشکوه ستارگان را ببینند و احساس شگفت انگیز بی‌وزنی را حس کنند.

این صحبت‌هایی است که ریچارد برانسون در سال ۲۰۰۴ و قبل از آغاز پروژه‌ی ساخت فضاپیمای تجاری به خبرنگاران گفت؛ نتیجه‌ی این همکاری فضاپیمای SpaceShipTwo است که تصاویر آن را می‌بینید. از آن زمان تاکنون حدود ۷۰۰ نفر بلیت سفر با این فضاپیما را خریداری کرده‌اند. قیمت این بلیت ۲۰۰ هزار دلار بود که تا ۲۵۰ هزار دلار نیز افزایش یافت.

نقطه‌ی عطف در توسعه

برای شروع Virgin Galaxy تصمیم گرفت به فکر پیدا کردن یک سکوی پرتاب برای این پروژه باشد. در سال ۲۰۰۵ مسئولان نیومکزیکو تجهیزاتی به ارزش ۲۲۵ میلیون دلار را با نام پایگاه فضایی آمریکا در اختیار آن‌ها قرار دادند؛ این پایگاه نقطه‌ی شروع کار این شرکت بود تا اینکه در سال ۲۰۰۷ بر اثر انفجاری مرگبار در آزمایش‌های روی زمین که به کشته شدن ۳ نفر از کارمندان انجامید پروژه به حالت تعلیق درآمد.

پس این حادثه‌ی غم انگیز و در سال ۲۰۰۸ Virgin Galaxy اعلام کرد که پروژه‌ی ساخت این فضاپیما را تحت نام SpaceShipTwo ادامه خواهد داد. سال ۲۰۰۹ از این فضاپیما پرده‌برداری شد و در سال ۲۰۱۰ اولین پرواز آزمایشی موفق خود را انجام داد. ۳ سال بعد در سال ۲۰۱۳ این فضاپیما اولین پرواز با تمام قدرت خود را انجام داد. در این پرواز راکت هیبریدی و تمام ملزومات به بدنه‌ی فضاپیما متصل شده‌ بودند. SpaceShipTwo باید بتواند ۶ مسافر را تا ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری سطح زمین یعنی جایی که قوس زمین را می‌توان مشاهده کرد بالا برده و به زمین باز گرداند.

مشخصات پرواز SpaceShipTwo

پس از شروع به کار تجاری، این سفینه به این صورت پرواز خواهد کرد. ابتدا ۶ مسافر درون سفینه قرار گرفته و با هواپیمای بارکش WhiteKnightTwo تا ارتفاع ۱۵ کیلومتری سطح زمین بالا خواهند رفت، سپس سفینه از هواپیمای بارکش جدا شده و به سوی فضا حرکت خواهد کرد. SpaceShipTwo موتورهای خود را فقط به مدت ۷۰ ثانیه روشن خواهد کرد تا به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح دریا برسد. مسافران به مدت ۵ دقیقه بی‌وزنی کامل را تجربه خواهند کرد و از پنجره‌های بزرگ سفینه خواهند توانست زمین و فضا را تماشا کنند. پس از آن سفینه به سمت زمین باز می‌گردد. در بازگشت سفینه وضعیتی به نام حالت پَر به خود می‌گیرد. سکان و بال‌ها ۹۰ درجه به سمت بالا خواهند چرخید تا کنترل و پایداری سفینه را در ورود به اتمسفر افزایش دهند. حالت پَر به حدی کنترل و پایداری سفینه را بالا می‌برد که مانند هواپیما حتی بدون کمک خلبان و فقط با استفاده از کنترل کامپیوتری می‌تواند فرود آید، چیزی که تاکنون در هیچ فضاپیمایی دیده نشده بود.

در اولین پرواز این فضاپیما، برانسون و چند عضو خانواده‌اش را به گردش فضایی خواهد برد، او با این‌کار مشتریان خود را از امنیت فضاپیمایش مطمئن خواهد کرد. ویدئوی زیر قسمتی از نحوه‌ی پرواز این فضاپیما را نشان می‌دهد.

 دانلود ویدئو

آیا شما حاضرید مسافر این فضاپیما باشید؟

منبعSPACE.COMلینک مطلب

بخش‌های مرتبطSPACESHIPSPACEVIRGIN GROUPRICHARD BRANSON

امتیاز دهید 

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

 

(5 رای‌)

مطالب مرتبط

با ۱۰ تلسکوپ غول‌پیکر دنیا آشنا شوید

شواهد جدید نشان می‌دهد منشا آب در ماه، بادهای خورشیدی بوده است

ستاره‌شناسان در جستجوی حیات به شواهدی از وجود بخار آب در سیاره‌ای فراخورشیدی دست یافتند

رویاها تحقق می‌یابند؛ ساخت ماده‌ای برای تنفس در زیر آب

(از زومیت)

نویسنده: محسن کریمی چهارشنبه, 16 مهر 1393 ساعت 00:15 نظر (9)

• اندازه قلم  
•  چاپ

ساخت ماده‌ی جذب‌کننده اکسیژنGizmag.com

دنیای زیر آب هنوز هم سرشار از رازهای پنهان است. بسیاری از انسان‌ها رویای زندگی زیر آب را سال‌ها در سر پرورانده‌اند. دانشمندان دانشگاه Southern Denmark با ترکیب مواد کریستالی موفق به ساخت ماده‌ای شده‌اند که قابلیت جذب و ذخیره اکسیژن را دارد. شاید این اولین قدم برای تحقق این رویا باشد. با زومیت همراه باشید.

 این ماده علاوه بر قابلیت جذب و ذخیره اکسیژن می‌تواند هر زمان که نیاز باشد، اکسیژن را بصورت کنترل شده آزاد کند بنابراین فقط چند دانه از این ماده می‌تواند جایگزین کپسول‌های اکسیژن غواصی شود. عنصر اصلی این ماده جدید کبالت است که بصورت یک مولکول ارگانیک ویژه طراحی شده است. در حالت استاندارد،  بسته به میزان اکسیژن در دسترس، دمای محیط و فشار هوا میزان جذب اکسیژن توسط این ماده ممکن است از چند ثانیه تا چند روز طول بکشد.

پروفسور کریستین مک‌کنزی در این رابطه می‌گوید:

نکته بسیار مهمی که در مورد این ماده وجود دارد این است که این ماده واکنش برگشت‌ناپذیر با اکسیژن ندارد. ما می‌توانیم از این ماده برای جذب، نگهداری و انتقال اکسیژن درست مانند یک هموگلوبین مصنوعی استفاده کنیم. با تغییر در ساختار اصلی این ماده می‌توان میزان جذب و آزادسازی اکسیژن را با نرخ‌های مختلف ممکن ساخت. این امر به این مفهوم است که می‌توان از این ماده برای تنظیم میزان اکسیژن در سلول‌های سوختی استفاده کرد یا ماسک‌های صورتی که لایه‌هایی از این ماده دارند، تولید کرد تا افراد اکسیژن خالص را بطور مستقیم از هوا دریافت کنند و دیگر نیازی به لوازم جانبی برای دریافت اکسیژن نداشته باشند.

اما نکته جالب‌تر در مورد این ماده این است که می‌تواند درون دستگاهی مورد استفاده قرار بگیرد که  اکسیژن را بطور مستقیم از آب دریافت کند و به این ترتیب غواصان را قادر سازد تا برای مدت زمان زیادی زیر آب باقی بمانند.

همچنین به گفته پروفسور مک‌کنزی این ماده برای بیماران ریوی که مجبور هستند کپسول‌های سنگین اکسیژن را با خود حمل کنند، فوق‌العاده است. 

او در این رابطه ادامه می‌دهد:

 وقتی این ماده را گرم کردیم، مشاهده کردیم که اکسیژن را آزاد می‌کند، همچنین حالا سوالی که برای ما ایجاد شده این است که آیا از نور می‌توانیم بعنوان محرک این ماده برای آزادسازی اکسیژن استفاده کنیم یا خیر؟

هنوز هیچ صحبتی در مورد یک محصول تجاری یا دسترسی عموم مردم به این ماده مطرح نشده است. نظر شما در مورد این ماده‌ی جدید چیست؟ آیا رویای غواصی در زیر آب بدون مشکل کمبود اکسیژن به حقیقت می‌پیوندد؟