براساس گزارش میلآنلاین، این فناوری که پروژه سلی ( Soli )نام دارد میتواند کوچکترین حرکات انگشت دست کاربر را با استفاده از رادارهایی که در میان ریزتراشههایی کار گذاشتهشدهاند، شناسایی کند؛ فناوری که به گفته ایوان پوپیروف مخترع آن میتواند بازار تجهیزات لمسی را متحول سازد.
پوپیروف هدایت تیمی از طراحان و سازندگان را در لابراتوار محرمانه پروژهها و فناوریهای پیشرفته گوگل به عهده دارد. به گفته وی با استفاده از یک ریزتراشه راداری کوچک میتوان کوچکترین حرکات و لرزشهای دست انسان را برای بهرهبردن در راستای تعامل با رایانهها و تجهیزات پوشیدنی ردیابی کرد.
این مخترع روس میگوید ابداع جدیدش میتواند صفحات لمسی مجازی ایجاد کند که کاربر میتواند با کمک از حرکات اشارهای آن را کنترل کند. به گفته وی این فناوری متفاوت از حسگرهای دوربینداری است که هماکنون در بازار وجود دارد، زیرا این تکنولوژی بر پایه امواج رادارهای نامرئی ناشی از تراشهای که میتوان آن را درون هرچیزی گنجاند، ساخته شدهاست.
به گفته محققان بزرگترین چالش کاهش ابعاد راداری به بزرگی یک جعبه کفش به اندازهای کوچک بود که بتوان آن را درون یک ریزتراشه گنجاند. محققان با الهام از نسل جدید وای-فای که وای-گیگ نامیده میشود، توانستند در عرض 10 ماه رادار را با همکاری شرکت تراشهسازی آلمانی اینفینئون به ابعاد میلیمتری تولید کنند.
به گفته پوپیرف این تراشههای راداری اکنون برای تولید انبوه آمادهاند. به گفته وی پروژه سولی در حقیقت به هیچ دوربینی مجهز نیست و میتوان آن را در هر وسیله و ابزاری گنجاند، برای مثال میتوان آن را درون مبلمان خانه،خودرو،رایانههای پوشیدنی، ساعت، اسباببازیها و یا هرجای دیگری که افراد بخواهند از طریق آن با رایانهها تعامل پیدا کنند،گنجاند.
همچنین از این تکنولوژی میتوان برای تعامل با اجسام در فضای مجازی و بازیهای مجازی نیز استفاده کرد. پوپیروف که به تازگی این فناوری را در کالیفرنیا در معرض چشم توسعهدهندگان به نمایش گذاشتهاست میگوید این فناوری میتواند حرکات دست را از فاصله یک متری ردیابی کند درست ماننددستکشهایی که در فیلم گزارش اقلیت برای کنترل نمایشگرها و تجهیزات دیجیتال استفاده میشد.
پوپیروف در مراسم رونمایی که درکالیفرنیا برگزار شد، با روشن کردن یک رادیو از فاصله دور و با مالیدن دو انگشت شصت و اشاره به یکدیگر توانست توجه توسعهدهندگان را به خود جلب کند.
براساس گزارش Cnet، برای مثال اگر از یک کلوربات، اپلیکیشن تحت وبی که در آن از الگوریتم هوش مصنوعی برای مکالمه با انسان استفاده شده، پرسشی را بپرسید،به سرعت به اصل موضوع اشاره میکند،زیرا به شکلی طراحی شده تا تنها نسبت به کلیدواژههایی تعیین شده واکنش نشان دهد و در پاسخ دادن به جملات خبری به اندازه پاسخ دادن به جملات پرسشی خوب نیست و تمرکز اصلیاش بر یکبار پاسخ دادن است.
اوریول وینیال و کوک لو دو دانشمندی هستند که در گوگل مشغول به کارند و در تلاشند تا هوش مصنوعی با توانایی بهتر برای شرکت در مکالمات پیچیدهتر خلق کنند. هوش مصنوعیای که به جای برنامه ریزی شدن توسط یک اوپراتور انسانی، با کمک تحلیل و بررسی زیرنویس فیلمهای سینمایی و دستنوشتهها خود را آموزش میدهد.
براساس مقالهای که ماه گذشته درباره این پروژه منتشر شد،این مدل براساس پیشبینی جمله بعدی بر اساس جمله یا جملات پیشین یک مکالمه میتواند در آن مشارکت داشتهباشد. به این شکل نیاز کمتری به کنترل انسانی خواهد بود. این مدل میتواند با دریافت دادههای آموزشی مکالمهای، به راحتی در مکالمههای ساده و کوچک شرکت کند.
گوگل مدتهاست که درحال آزمایش روی شبکههای عصبی مصنوعی است، نرمافزارهایی حاوی گرههای به هم متصل که براساس ساختار بیولوژیکی مغز انسان طراحی شدهاند، تا بتواند خدماتی از قبیل نتایج جستجوهای خود را بهبود بخشد. از این رو امیدوار است بتواند هوش مصنوعی با توانایی تعامل و کمک به انسان براساس مدلسازی مکالمات انسانی خلق کند.
این شبکه عصبی از توانایی قیاس برخوردار است و میتواند به جای دنبال کردن قوانینی درباره پاسخدادن به مجموعهای از کلیدواژهها، با داشتن اطلاعات کافی واکنشهای مناسبی را به واژههایی خاص نشان دهد. علاوهبراین این هوش مصنوعی میتواند آنچه چند لحظه پیش در مکالمهاش بیان کرده را به خاطر سپرده و به یاد آورد.
وینیال و لو برای بررسی توانایی مکالمه هوش مصنوعی که خلق کردهاند مکالمهای درباره موضوعات فلسفی از قبیل طبیعت میرایی و هدف زندگی با او انجام دادهاند، درحالی که مغز این هوش توسط مجموعهدادههای یک فیلم تغذیه شدهبود.
انسان: هدف حیات چیست؟
روبات:خدمت کردن تا بالاترین حد خوبی.
انسان: هدف از زندگی چیست؟
روبات: زندگی ابدی.
انسان: هدف از وجود چیست؟
روبات: درک اینکه پس از ورود به سیاره زمین چه رخ خواهدداد.
انسان: تو اکنون کجا هستی؟
روبات: من در میان ناکجاآبادم.
انسان: هدف از هوشمند بودن چیست؟
روبات: درک هوشمند بودن.
انسان: هدف از احساسات چیست؟
روبات: نمیدانم.
حتی تیراندازهای ماهر نیز گاهی در هدفگیری دچار مشکل میشوند؛ محققان برای بهبود عملکرد تیراندازان و سربازان در میدان جنگ، سیستم رباتیک MAXFAS را طراحی کردهاند.
این اسکلت خارجی رباتیک که بر روی بازو قرار میگیرد، نخستین نمونه در نوع خود محسوب نمیشود، اما برخلاف نمونههای موجود که درجه آزادی دست یا عملکرد بازو را محدود میکنند، به کاربر اجازه میدهد تا دست و بازوی خود را براحتی حرکت داده و درعین حال، ثبات لازم هنگام تیراندازی را ایجاد میکند.
عملکرد MAXFAS برای تیراندازان مانند لرزشگیر برای دوربین عکاسی است. این سیستم رباتیک در لحظه هدفگیری و شلیک، لرزشهای خفیف در دست و بازو را حس کرده و الگوریتم کنترلکننده آن، بطور خودکار میزان لرزش بازو را - بدون ایجاد اختلال در عملکرد دست- به حداقل میرساند.
این فناوری پوشیدنی در مرحله نمونه اولیه قرار داشته و درحال حاضر به یک موتور و سیستم تأمینکننده نیرو متصل است؛ محققان بدنبال متحرکسازی این سیستم برای استفاده از آن در میدان جنگ هستند که به افزایش قابلتوجه قدرت تیراندازی سربازان کمک میکند.
نسل جدید فناوری پوشیدنی
اسکلت خارجی رباتیک برای حمل بارهای فوق سنگیننمونه اولیه این اسکلت خارجی در سال 2004 توسط محققان شرکت رباتیک Cyberdyneطراحی شد؛ این پوشش رباتیک کاربردهای متنوعی در پزشکی، صنعت و مشاغل سخت کارگری دارد.
نسخه جدید این اسکلت خارجی رباتیک برای کارگران (HAL for Labor Support)، امکان جابهجایی بارهای سنگین را فراهم میکند.
اسکلت خارجی HAL از سیگنالهای مغزی کاربر فرمان میگیرد؛ زمانی که فرد قصد حرکت دارد، سیگنالهایی از مغز به عضلات ارسال میشوند که بر سطح پوست حرکت میکنند. سیگنالهای بیوالکتریک توسط اسکلت خارجی رباتیک دریافت شده و (این وسیله) با بدن شروع به حرکت میکند که به کاربر اجازه میدهد، بارهای سنگین را در عین کاهش فشار بر ناحیه کمر حمل کند.
وزن این اسکلت خارجی به همراه باتری حدود سه کیلوگرم است که برای کارگرانی با وزن 40 تا 80 کیلوگرم و قد 140 تا 180 سانتیمتر قابل استفاده است. باتری قابل شارژ این وسیله پس از 45 دقیقه شارژ، تا سه ساعت قابل استفاده است.
بزودی کارگران فرودگاه هاندا (Haneda) در توکیو از این اسکلت خارجی رباتیک 1100 دلاری برای حمل بار استفاده خواهند کرد. رباتهای تمیزکننده برای نظافت سالن فرودگاه بدون دخالت انسان، از دیگر فناوریهای رباتیکی است که در این فرودگاه مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
ژاپن قصد دارد از فناوری رباتیک برای توسعه فرودگاههای هوشمند استفاده کرده و درعین حال، فضای فرودگاه را به محلی جذاب برای مسافران تبدیل کند.
باتوجه به کاهش جمعیت نیروی کار و افزایش تعداد کارگران سالمند در ژاپن، انتظار میرود که نسل آینده نیروی کار این کشور را رباتها تشکیل دهند.