دی‌اکسید‌کربن را می‌توان به‌منبع غذایی تبدیل کرد

گروه علمی: اگرچه دی‌اکسید کربن ممکن است منبع اصلی تغییرات آب‌وهوایی سیاره ما باشد اما می‌تواند به یک منبع تقریبا بی‌حدوحصر از پروتئین، کربوهیدرات و چربی نیز تبدیل شود و غذای جمعیت روبه‌رشد کره زمین را فراهم کند.

به گزارش ایسنا، با کاهش منابع ارزشمند و بروز خطرات زیست‌محیطی، کاهش وابستگی به کشاورزی سنتی ضروری می‌شود. اگرچه کشاورزی مدرن برای تغذیه جمعیت جهان بسیار سودمند بوده اما این سیستم در برابر خطرات فاجعه‌بار آسیب‌پذیر است و شیوه‌های ناپایدار کشاورزی به طور غیرقابل انکاری روی کره زمین تأثیر گذاشته‌اند.
 

 «خوآن گارسیا مارتینز»(Juan García Martínez) مدیر پژوهشی سازمان غیرانتفاعی «اتحاد تغذیه زمین در بلایای طبیعی»(ALLFED) گفت: تبدیل مواد خام غیرخوراکی مانند کاه، چوب یا دی‌اکسید کربن به غذا این قابلیت را دارد که نیازهای جمعیت جهان را به مواد مغذی و کالری تامین کند و در عین حال، با کاهش وابستگی صرف به منابع کشاورزی، انعطاف‌پذیری عرضه جهانی غذا را افزایش دهد.اگرچه مأموریت اصلی سازمان ALLFED تضمین امنیت غذایی در صورت بروز اختلالات در مقیاس بزرگ است اما مارتینز تأکید کرد که سیستم‌های غیرکشاورزی تولید مواد غذایی فراتر از سناریوهای بحران نیز سودمند هستند. به عقیده مارتینز، آنها می‌توانند خطراتی را مانند محدودیت‌های تجاری، تخریب محیط زیست، آب‌وهوای ناملایم، تغییرات آب‌وهوایی، عوامل بیماری‌زا و آفات را به حداقل برسانند یا از بین ببرند.
وی افزود: آنها می‌توانند به انعطاف‌پذیرتر شدن سیستم‌های غذایی پایدارتر، کاهش استفاده از زمین، کاهش مصرف آب و صید بی‌رویه کمک کنند و حتی در شرایط سخت‌تر مانند ماموریت‌های فضایی یا تلاش‌های بشردوستانه به تهیه غذا بپردازند.
با توجه به افزایش تعداد مردم روی کره زمین، کالری بیشتری نیز مورد نیاز است که کشاورزی سنتی برای برآورده کردن آن با مشکل روبه‌رو می‌شود. مارتینز ادامه داد: با افزایش جمعیت جهان، نیاز به غذای پایدار و مغذی نیز افزایش می‌یابد و اینجاست که روش‌های تولید غیر کشاورزی و محیط بسته وارد می‌شوند.
اگر فناوری‌های غیر کشاورزی تولید مواد غذایی در مقیاس صنعتی اجرا شوند، می‌توانند به عنوان یک طرح پشتیبان قابل اعتماد در صورت شوک‌های آب‌وهوایی، تهدیدات زیست‌محیطی، اختلالات تجاری و سناریوهای بدتر مانند کاهش ناگهانی نور خورشید به دلیل زمستان آتشفشانی یا زمستان هسته‌ای عمل کنند. به عنوان مثال، چوب و بقایای گیاهی غیرقابل خوردن را می‌توان به قند تبدیل کرد و نفت و ذغال‌سنگ را می‌توان از طریق فرآیندهای صنعتی که به خوبی تثبیت شده‌اند، به صورت چربی و پروتئین ارائه داد.
لزوما نیازی نیست که کارخانه‌ها از ابتدا ساخته شوند. کارخانه‌های کاغذ و پالایشگاه‌های نیشکر و ذرت برای صرفه‌جویی در زمان و هزینه می‌توانند تغییر کاربری دهند تا زیست‌توده گیاهی را به قند، چربی و پروتئین تبدیل کنند.
اگرچه دی‌اکسید کربن ممکن است منبع اصلی تغییرات آب‌وهوایی سیاره باشد اما می‌تواند به یک منبع تقریبا بی‌حدوحصر از پروتئین، کربوهیدرات و چربی نیز تبدیل شود که بدن برای رشد به آنها نیاز دارد. مارتینز خاطرنشان کرد: امروزه شرکت‌های پیشگامی وجود دارند که از دی‌اکسید کربن برای تولید پروتئین یا جایگزین کره با کیفیت بالا استفاده می‌کنند و برخی نیز آن را برای تولید قند به کار می‌برند.
پروتئین ساخته‌شده از تخمیر گاز توسط میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها، مخمرها، جلبک‌ها و قارچ‌ها در حال افزایش است و چندین شرکت از دی‌اکسید کربن برای تولید جایگزین‌های باکیفیت و پروتئین تک‌سلولی جایگزین سویا، لبنیات، گوشت و تخم‌مرغ استفاده می‌کنند. شرکت‌های دیگر روی تولید پروتئین تک‌سلولی از متان تمرکز کرده‌اند که یک گاز گلخانه‌ای قوی است.
این پودرهای پروتئین میکروبی را می‌توان به نان، ماکارونی، گوشت و لبنیات گیاهی اضافه کرد یا به عنوان مکمل پروتئین مانند پودر آب پنیر مورد استفاده قرار داد اما هزینه یک مانع اصلی است. در هر حال، مارتینز معتقد است که شرایط تغییر خواهد کرد.
وی افزود: سنگاپور در حال حاضر در این بازی جلوتر است. در سنگاپور، پروتئین‌های ساخته‌شده از دی‌اکسید کربن تجاری‌سازی شده‌اند زیرا آنها به افزایش حاکمیت غذایی خود علاقه‌مند هستند و این کار راهی را برای به دست آوردن غذا از زمین بسیار محدود فراهم می‌کند تا کاملا به واردات مواد غذایی وابسته نباشند.
مارتینز ادامه داد: اگرچه بسیاری از این غذاها می‌توانند به میزان قابل توجهی انعطاف‌پذیری و پایداری مواد غذایی را افزایش دهند اما برای اطمینان از سودمند بودن آنها باید تحقیقات بیشتری درباره تأثیرات آنها بر سلامتی، اثرات اقتصادی آنها بر کارگران کشاورزی و برقراری عدالت در فرآیندهای انتقال از غذاهای سنتی به صنعتی انجام شود که به نیروی کار کمتری نیاز دارند.
این پژوهش در «Trends in Food Science & Technology» به چاپ رسید.

سیارک فلزی به ارزش هزاران کوادریلیون دلار!

این سیارک طلایی ۱۰۰ هزار کوادریلیون دلار می‌ارزد

در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳، ناسا مأموریت خود را برای کاوش ۱۶ Psyche، یک سیارک بزرگ غنی از فلز که تقریباً شش سال دورتر قرار دارد، آغاز کرد. ۱۶ Psyche سرشار از عناصر کمیاب از جمله پلاتین و پالادیوم است که برای تولید خودرو و وسایل الکترونیکی حیاتی هستند.

هدف مأموریت سیارک طلایی تعمیق درک ما از فرآیندهای تشکیل سیارات است و این سیارک به دلیل ارزش تخمینی خیره‌کننده ۱۰۰۰۰۰ کوادریلیون دلاری توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. ۱۶ Psyche سرشار از عناصر کمیاب از جمله پلاتین و پالادیوم است که برای تولید خودرو و وسایل الکترونیکی حیاتی هستند.

به گزارش همشهری آنلاین، در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳، ناسا مأموریت خود را برای کاوش ۱۶ Psyche، یک سیارک بزرگ غنی از فلز که تقریباً شش سال دورتر قرار دارد، آغاز کرد. ۱۶ Psyche سرشار از عناصر کمیاب از جمله پلاتین و پالادیوم است که برای تولید خودرو و وسایل الکترونیکی حیاتی هستند.

استخراج در فضا

فیلیپ متزگر، فیزیک‌دان سیاره‌ای در دانشگاه فلوریدا مرکزی می‌گوید: تفاوت اصلی بین استخراج معادن در زمین و استخراج در فضا در توسعه تجهیزاتی است که می‌توانند تحت شرایط گرانش کم و پرتوهای زیاد عمل کنند.

همان‌طور که بشر به دنبال کشف و استعمار بالقوه فضا ست، تقاضا برای منابع فرازمینی به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود. در حال حاضر شرکت‌هایی مانند AstroForge و TransAstra در حال بررسی چشم‌انداز استخراج سیارک‌هایی مانند Psyche هستند. بااین‌حال، چالش‌های مهمی در مسیر استخراج این ثروت‌های کیهانی باقی‌مانده است.

استخراج سیارک

به گزارش سایت science از منظر فناوری، کارشناسان معتقدند ما به دستیابی به قابلیت‌های لازم برای استخراج سیارک نزدیک شده‌ایم. همچنین، این تجهیزات باید به طور مستقل عمل کند، زیرا به دلیل فواصل زیاد درگیر، ممکن است بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد تا دستورالعمل‌ها به یک سیارک برسد.

تأمین مالی مأموریت؛ یک عنصر گمشده حیاتی
درحالی‌که فناوری لازم توسعه‌یافته و در آزمایشگاه‌ها آزمایش شده است، اما هنوز برای استفاده عملی آماده نیست. به گفته متزگر، تجهیزات فعلی برای استخراج فضایی بین سطح آمادگی فناوری ۳ تا ۵ در مقیاس ناسا قرار دارد که از ۱ تا ۹ متغیر است. متزگر خاطرنشان کرد: ساخت یک مأموریت پروازی را شروع کنید. او تاکید کرد تامین مالی یک عنصر گمشده حیاتی است و نشان می‌دهد که در صورت تامین سرمایه‌گذاری کافی، استخراج سیارک‌ها در مقیاس کوچک در عرض پنج سال امکان‌پذیر خواهد بود.

سرمایه‌گذاران بالقوه

به گفته کوین کانن، استادیار زمین‌شناسی و مهندسی زمین‌شناسی در برنامه منابع فضایی دانشکده معادن کلرادو، بسیاری از پیشرفت‌ها در استخراج سیارک‌ها احتمالاً از بخش خصوصی حاصل می‌شود. بااین‌حال، او اشاره کرد که یک مانع مهم باقی می‌ماند: متقاعدکردن سرمایه‌گذاران بالقوه در مورد ارزش استخراج سیارک.
کانن چالش‌های اقتصادی انتقال مواد به زمین را برجسته کرد و اظهار داشت که ممکن است از نظر مالی مقرون‌به‌صرفه نباشد.
استخراج منابع از سیارک‌ها
قیمت فلزات گروه پلاتین در حال حاضر روبه‌کاهش است و پرسش‌هایی را در مورد مقرون‌به‌صرفه بودن چنین عملیاتی ایجاد می‌کند. باوجود این، کانن پیشنهاد کرد استخراج منابع از سیارک‌ها می‌تواند برای توسعه زیرساخت‌ها در فضا مفید باشد. به‌عنوان‌مثال، سیارک‌های غنی از آب می‌توانند اجزای لازم برای سوخت موشک را فراهم کنند؛ درحالی‌که فلزات استخراج شده از سیارک‌ها می‌توانند برای ساخت سازه‌های بزرگ در فضا استفاده شوند.

استخراج ماه

باوجود چالش‌های بسیار، اما علاقه‌مندی به استخراج ماه نیز وجود دارد که حاوی مواد مشابه اما در غلظت‌های پایین‌تر است. کانن خاطرنشان کرد نزدیکی ماه، تنها چند روز دور از زمین، آن را به گزینه‌ای دردسترس‌تر برای تلاش‌های اولیه معدن تبدیل خواهد کرد.

اگرچه استخراج سیارک هنوز در مراحل اولیه است، جامعه علمی همچنان بر کاوش این اجرام آسمانی متمرکز است. کمی قبل از مأموریت روان، فضاپیمای OSIRIS-REx ناسا با نمونه هایی از سیارک بننو بازگشت. علاوه بر این، فضاپیمای ژاپنی Hayabusa۲ نمونه‌هایی از سیارک ریوگو را بازگرداند.

قرار است در آینده دو سیارک دیگر را کاوش کند. در ماه اکتبر، آژانس فضایی اروپا مأموریت هایی را برای بررسی بیشتر سیارک‌ها راه‌اندازی خواهد کرد.

فناوری جادویی
هدف این مأموریت‌ها به طور خاص استخراج نیست. در عوض، آنها به دنبال افزایش درک ما از زمین‌شناسی و شیمی سیاره‌های باستانی هستند. کانن تأکید کرد فناوری استخراج سیارک از قبل وجود دارد و اظهار داشت: هیچ فناوری جادویی وجود ندارد که ما مجبور باشیم برای استخراج سیارک‌ها اختراع کنیم. ما فناوری آن را داریم. این مسئله داشتن اراده برای انجام این کار و صرف سرمایه برای انجام آن است.

ساخت دستگاه کوچکی که در شب تولید برق از انرژی تابشی فروسرخ (مادون قرمز) می‌کند

دستگاه کوچک عجیبی که در شب تولید انرژی خورشیدی می‌کند

تولید برق به کمک انرژی خورشیدی در شب با استفاده از این دستگاه کوچک و پیشرفته ممکن شده است.

این دستگاه جدید از یک عنصر نیمه رسانای ویژه برای جذب نور مادون قرمز زمین و تبدیل آن به برق استفاده می‌کند.

به گزارش فرارو به نقل از اینترستینگ اینجنیرینگ، اگرچه ایده تولید انرژی خورشیدی پس از غروب خورشید ممکن است غیرعملی به نظر برسد، محققان دانشگاه نیوساوت ولز راهی برای انجام آن یافته‌اند. این محققان با توسعه یک فناوری جدیدی مشکل تأمین برق در شب برای خانه‌هایی که از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند را حل کرده‌اند. محققان این دستگاه را بر روی زمین آزمایش کرده‌اند و اکنون در حال برنامه ریزی برای ارزیابی قابلیت استفاده آن در فضا هستند.

کانال عصر ایران در تلگرام

این فناوری جدید بر اساس اصل تولید انرژی حرارتی کار می‌کند. این فرآیند به کمک تفاوت دما بین سطح زمین و سردی فضا صورت می‌گیرد. دستگاه جدید توسعه یافته این تشعشعات خروجی مادون قرمز از زمین را به خود جذب می‌کند و آن را به برق تبدیل می‌کند. جزء کلیدی این دستگاه یک عنصر نیمه رسانا است که به طور خاص برای استفاده برای گرمای تابشی طراحی شده است.

در حالی که زمین نور مادون قرمز ساطع می‌کند، عنصر نیمه رسانا این انرژی را جذب و جریان الکتریکی تولید می‌کند. با جذب و تبدیل این گرمای تابشی به الکتریسیته، این دستگاه اساساً در طول شب انرژی خورشیدی تولید می‌کند. ند اکین داوکس، سرپرست این گروه تحقیقاتی گفت: «ما یک دستگاه نیمه رسانا ساختیم تا از گرمای تابشیِ تابش شده از زمین استفاده کنیم. فرآیند کار این دستگاه همانند استفاده از تابش نور برای تولید الکتریسیته است.»

بر اساس بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط محققان، این دستگاه نیمه رسانا در واقع نوعی دیود حرارتی است. جالب اینجاست که موادی که برای ساخت این دستگاه استفاده می‌شوند مشابه مواد موجود در عینک‌های دید در شب هستند. دکتر فیبی پیرس، یکی از محققین این پروژه توضیح داد: «همان‌طور که یک سلول خورشیدی می‌تواند با جذب نور خورشید تابش (ساطع) شده، الکتریسیته تولید کند، دیود حرارتی با انتشار نور مادون قرمز به محیط سردتر، الکتریسیته تولید می‌کند. در هر دو دستگاه، اختلاف دما چیزی است که به ما امکان تولید برق می‌دهد.»

اندازه (میزان) الکتریسیته تولید شده توسط این فناوری جدید در حال حاضر پایین است، اما تیم تحقیقاتی نسبت به پیشرفت‌های آینده خوش بین هستند. در حال حاضر اندازه برق تولید شده توسط این دستگاه صد هزار برابر کمتر از انرژی ارائه شده توسط یک پنل خورشیدی است. این گروه تحقیقاتی پیش‌بینی می‌کند که این فناوری جدید کاربرد‌های متنوعی خواهد داشت که فراتر از محدودیت‌های منابع انرژی فعلی خواهند بود.

یکی از استفاده‌های پیش بینی شده برای این فناوری استفاده از گرمای بدن برای تولید برق است! این فناوری می‌تواند انرژی تابش شده از بدن را جمع‌آوری کند و نیاز به باتری در دستگاه‌ها را برطرف کند یا به شارژ مجدد آنها کمک کند. این ویژگی در روش‌های معمول تولید انرژی خورشیدی ممکن نیست.

در مقیاس بزرگ‌تر، این تیم فعالانه بر تطبیق این فناوری برای استفاده در فضاپیما‌ها کار می‌کنند. ماهواره‌هایی که در مدار پایین زمین قرار دارند، در طول دوره‌های تاریکی به کمک باتری کار می‌کنند. پیشرفت این دستگاه امکان تولید انرژی برای این ماهواره‌ها در طول شب را امکان پذیر خواهد کرد.

دستگاه‌های تولید انرژی خورشیدی برای اولین بار در فضا مورد استفاده قرار گرفتند و اکنون مقادیر بسیار زیادی برق از انرژی خورشیدی تولید می‌کنند. حالا این محققان قصد دارند با پیشرفت این دستگاه آن را برای استفاده در فضا آماده کنند. این پیشرفت می‌تواند راه را برای آینده‌ای هموار کند که در آن انرژی‌های تجدیدپذیر ۲۴ ساعته در دسترس هستند و به دنیایی منجر شود که در آن خانه‌ها حتی زمانی که خورشید غروب می‌کند از چیزی جز گرمای تابشی زمین برای تولید برق استفاده نمی‌کنند.

آزمایشی شگفتآور: وقتی خون مرده دوباره «زنده» می‌شود و در دور اثر می گذارد

وقتی خون مرده دوباره «زنده» می‌شود

وقتی خون مرده در یک آزمایشگاه دوباره «زنده» می‌شود، نشان‌دهنده ارتباط شگفت‌انگیز میان حیات و ماده ظریف است.

 در دنیای فیزیک کوانتوم، پدیده‌های شگفت‌انگیزی وجود دارند که درک آن‌ها می‌تواند ما را به سمت درک عمیق‌تری از جهان هستی هدایت کند. یکی از این پدیده‌ها، درهم‌تنیدگی کوانتومی است که به ارتباط عجیب و غریب میان ذرات در فاصله‌های بسیار دور اشاره دارد.

به گزارش ایمنا، این پدیده به ما می‌آموزد که چگونه ذرات می‌توانند به‌طور غیرقابل‌تصوری با یکدیگر در ارتباط باشند و تحت تأثیر یکدیگر قرار گیرند، حتی اگر در فاصله‌های قابل توجهی از هم قرار داشته باشند، تصور کنید که از شما خون می‌گیرند و یک قطره از آن را در دو ظرف شیشه‌ای کوچک قرار می‌دهند، سپس این قطرات خون را به مدت چند روز در معرض نور و هوا به‌طور کامل خشک می‌کنند تا زمانی که هرگونه فرایند بیولوژیکی در آن‌ها متوقف شود.

کانال عصر ایران در تلگرام

یکی از نمونه‌ها را در کلاگن‌فورت گذاشته و دیگری را به آزمایشگاهی در وین منتقل می‌کنید، در وین، از یک ترازوی آزمایشگاهی فوق‌العاده گران‌قیمت استفاده می‌کنند که می‌تواند وزن داخل یک استوانه شیشه‌ای را در یک محیط مهر و موم شده با دقتی معادل ۱/۱۰۰۰۰ میلی‌گرم اندازه‌گیری کند.

ظرف حاوی قطره خون خشک شده را روی این ترازو قرار می‌دهند و وزن آن به دقت توسط یک رایانه متصل به مدت یک هفته کنترل و ثبت می‌شود، پس از چند دقیقه، وزن در مقداری تثبیت می‌شود که در حال حاضر آن را بی‌ربط در نظر می‌گیرند.

این مقدار وزن پایه ما خواهد بود، پس از یک هفته، متوجه خواهید شد که این مقدار پایه بدون تغییر باقی می‌ماند در کلاگن‌فورت، شما به‌طور دقیق همان آزمایش را در آزمایشگاه دومی انجام می‌دهید و به‌طور مشابه، هیچ تغییری در وزن مشاهده نمی‌شود.

پس از یک هفته، سه قطره محلول مغذی (که برای کشت رشد باکتری استفاده می‌شود) به نمونه خون خشک شده روی ترازو اضافه کردند و بدین ترتیب خون را از نظر بیولوژیکی دوباره فعال شد. ظرف حاوی قطره خون در حال حاضر حدود ۰.۱۵ گرم سنگین‌تر می‌شود زیرا سه قطره محلول مغذی به آن اضافه شده است.

این وزن جدید را در کلاگن‌فورت به‌عنوان پایه خود دوباره تعریف کردند و مشاهده شد که چه اتفاقی می‌افتد، برای چند ساعت اول، وزن ثابت می‌ماند. پس از حدود یک روز، وزن در محدوده ۱/۱۰۰۰ میلی‌گرم شروع به افزایش می‌کند. با گذشت هر روز، به افزایش خود ادامه می‌دهد. طبق فیزیک کلاسیک، این اتفاق نباید بیفتد، زیرا این یک سیستم بسته است که هیچ چیزی نمی‌تواند وارد یا خارج شود.

فیزیک کلاسیک هیچ توضیحی برای این پدیده ندارد، حالا قسمت تماشایی ماجرا اینجاست، وزن قطره خون خشک شده در وین نیز شروع به افزایش می‌کند، با این حال، در آنجا هیچ چیز فعال نشده است (هیچ محلول مغذی اضافه نشده است) و به‌طور کامل دست نخورده باقی مانده است.

هیچ‌کس حتی به استوانه شیشه‌ای نگاه نکرده است؛ وزن در وین به‌طور دقیق به همان روشی و هم‌زمان با نمونه کلاگن‌فورت افزایش پیدا می‌کند، شگفت انگیز است، کلاوس ولکامر، شیمیدان و فیزیکدان، به‌طور دقیق چنین آزمایش‌هایی را انجام داد.

او وجود ماده ظریف را کشف کرد، که آن را از طریق آزمایش‌هایی همچون این اثبات کرد، به محض اینکه زندگی شروع به ظهور می‌کند، به اصطلاح، ماده ظریف به سمت ماده فیزیکی درشت جذب می‌شود. به عبارت دیگر، ماده ظریف به ماده فیزیکی درشت حیات می‌بخشد.

این ماده ظریف تمام اطلاعات را حمل می‌کند و بخشی از آگاهی است، این ماده خود را در کوانتا ساختار می‌دهد، کوچک‌ترین واحد سلول است، واحد بعدی گروهی از سلول‌ها همچون قلب است و حتی انسان‌ها، زمین یا کهکشان ما واحدهایی از این ظرافت هستند، همه موجودات با هوشیاری به هم متصل هستند.

ارتباط بین این کوانتاهای ظریف با سرعتی میلیون‌ها برابر سریع‌تر از نور رخ می‌دهد، از تمام مواد فیزیکی یا خلأ عبور می‌کند و از قوانین نسبیت انیشتین پیروی نمی‌کند، اینکه دو قطره خون در کلاگن‌فورت و وین در فاصله‌ای بیش از ۳۰۰ کیلومتر با هم ارتباط برقرار می‌کنند، به‌دلیل چیزی است که درهم‌تنیدگی فیزیکی واحدهای ظریف نامیده می‌شود.

خود خون، همچون یک اندام، به‌خودی‌خود یک موجودیت است، چه فاصله ۳۰۰۰ کیلومتر باشد چه سه میلیون کیلومتر، نتیجه یکسان خواهد بود، اما داستان ادامه دارد هنگامی که مواد مغذی یا اکسیژن موجود در استوانه شیشه‌ای در کلاگن‌فورت تمام می‌شود، قطره خون دوباره «می‌میرد» و وزن پایه اولیه بازیابی می‌شود.

به‌طور هم‌زمان، همین اتفاق برای قطره خون «مرده» و دست نخورده در وین می‌افتد، زیرا ماده ظریف (نیروی حیات) دوباره ناپدید شده است، این یک داستان علمی تخیلی نبود، بلکه شرح یک آزمایش علمی‌ای بود که توسط کلاوس ولکامر انجام شد و توسط مراجع علمی تأیید شد.

آمدن سگ‌های ربات در جنگ اوکراین و روسیه

سگ‌های ربات به جان سربازان روس‌ افتادند

گروه بین الملل: بریتانیا به اوکراین «سگ‌های جنگی» روباتیک داده است، سگ‌هایی که به سربازان در میدان نبرد کمک می‌کنند و باعث وحشت سربازان روس می‌شوند.
شرکت بریت آلیانس که این سگ‌ها را ساخته می‌گوید آنها توانایی‌های خود را در طیفی وسیع نشان داده و پتانسیل خود را به عنوان یک وسیله ارزشمند برای واحدهای نظامی به نمایش گذاشته‌اند.
این سگ‌های ربات، تحرک و چابکی فوق‌العاده‌ای دارند و در عبور از محیط‌های پیچیده و متخاصم بسیار خوب عمل می‌کنند. این سگ‌های ربات چه در مسیری از میان زباله‌ها، چه در بالا رفتن از موانع و چه در حرکت در زمین‌های باز، ثابت کرده‌اند که می‌توانند سطح بالایی از کارایی عملیاتی داشته باشند.
این ربات‌ها که «نسل دوم سگ‌های بریتانیایی بریت آلیانس» یا به صورت مخفف BAD2 نامیده می‌شوند با استفاده از فناوری سنجش از راه دور و دوربین حرارتی مادون قرمز برای حرکت در مناطق با دسترسی دشوار و انجام طیف وسیعی از وظایف زمان جنگ، مانند تحویل تجهیزات یا شناسایی، وارد میدان جنگ شده‌اند.

نیروهای اوکراینی بیش از ۳۰ دستگاه از این سگ‌ها را که در واقع پهپادهای زمینی پیچیده‌ای هستند، در اختیار دارند. هزینه تولید هر واحد حدود ۹ هزار دلار است و بریت آلیانس وعده داده که این ربات‌ها را بر اساس بازخوردهای نیروهای اوکراینی به روز کند.
این شرکت بریتانیایی معتقد است این سگ‌ها می‌توانند به مدرن شدن لجستیک میدان نظامی کمک کنند. این سگ‌ها قادرند با سرعتی بیش از ۱۴ و نیم کیلومتر در ساعت حرکت کنند و به مدت ۵ ساعت تا مسافتی بیش از ۳ کیلومتر به حرکت خود ادامه دهند.نیروهای اوکراینی تلاش می‌کنند از این سگ‌ها به عنوان یک پهپاد زمینی علیه خودروها یا سربازان دشمن استفاده کنند هرچند کارهای دیگری چون نجات جان سربازان خودی هم در کارهایی که از این ربات‌ها انتظار می‌رود، پیش‌بینی شده‌ است.
استفاده از این ربات‌ها در حالی است که جنگ پهپادی میان اوکراین و روسیه پیشتر بالا گرفته بود. هواپیماهای بدون سرنشین به طور فزاینده ای نقش محوری را در درگیری برای اوکراین ایفا کرده اند، هم کی‌یف و هم مسکو به شکل‌های مختلف تلاش می‌کنند با استفاده از پهپادها به دشمن خود ضربه می‌زنند.
حالا سگ‌های ربات می‌توانند از مزایای مشابه با پهپادها برخوردار باشند با این تفاوت که این سگ‌ها امتیازهایی دارند که پهپادها ندارند که همانا مانورپذیری بهتر و حرکت بر روی زمین است.